Ik heb vannacht een liefde verloren. Een grote. Zo eentje waar ongeveer vijfduizend mensen wonen. De stad waar ik van hield en geloofde dat ik er ooit zou wonen. Het viel in duigen net zoals de nacht altijd groen licht geeft aan nieuwe morgen. Ik goot, ik giet, ik stierf en ik spartelde. Daarnaast hakte ik vrolijk op de muziek met Esmer die mij troostte met haar vrolijkheid.
Stomme, stomme, stomme Rotstand. Als een appel, helemaal bruin vanbinnen getatoeëerd met de letters RIANNE. Je gelooft in haar en het doet me zeer. Botte lul, waarom zoende je haar voor mijn neus! Ik wilde weg maar moest zeker nog een aantal uur blijven. Mijn verlangen naar huis groeide, of toch het strand? Het strand dan maar, en hier zit ik dan. Op mijn bips en de zandkorrels dwarrelen in het rond. Help, mijn lenzen? Stomme, stomme, stomme Rotlenzen, hij had ze ook! Ik spuug en huil zodra ik doorheb dat het op mijn nieuwe jas zit. Rotstad.
Anders ga ik gewoon heel veel drinken en hem negeren, dat lukte prima totdat mijn hart zwaar aan ging voelen. Ik voelde me leeg en toch voelde mijn hart zwaar. Wie wil mij verlichten? Ik wil er van weg, ik wil uit de achtbaan. Mijn grote liefde is niet meer. Ga weg, rot op, uit mijn ogen! Het strand waait en waait en ik wil dat mijn gedachtes mee waaien. Verdwijn uit mijn spinsels en ik laat je nooit meer binnen. Zelfs niet voor snoep, stelletje kinderlokkers.
Ik heb vannacht mijn liefde verloren. Mijn liefde voor nu, voor vroeger en misschien wel voor straks. Mijn hart huilt en voelt zwaar, ik wil dat hij doorwaait en schoon word. Ik traan, ik huil en ik snik. Ik. Jij. Ons. Wij! Mijn hart is weg, je hebt het gehouden. Toen ik je zag wilde ik je zoenen en wanneer de tijd was aangebroken om weg te gaan wilde ik graag. Ik heb mijn liefde verloren, vannacht, vandaag misschien wel voor altijd. Dag Rockanje, ik maak het uit.
Degene die ik aanhaal bedankt. Je weet niet wat je voor me betekende. Ontzettend veel liefs.
Laatst gewijzigd op 02-04-2006 om 20:17.
|