Sprookje: Erik en zijn vieze haren

[Tovenaar]

Gewoon een humoristisch verhaaltje, een sprookje zonder enige literaire ambities, vond het zelf wel een grappig stukje maar je weet het niet he. Het is altijd een gok.

--------------------------------------------------------------------------
Erik en zijn vieze haren

Once upon a time, toen gras nog rood was en koeien nog miauwden, leefde er in een piepklein dorpje een boerenjongetje, Erik genaamd. Erik was, zoals zoveel kinderen van zijn leeftijd, altijd nieuwsgierig. Zijn ouders moesten hem altijd vastbinden aan de tafelpoot, omdat kleine Erik er anders stiekem tussenuit kneep als papa en mama in de keuken aan het ganzeborden waren. Hiervoor was lang en vooral stevig touw nodig, want Erik had ondanks zijn jonge leeftijd sterke tanden, waarmee hij het touw kapot knaagde. Het budget van het gezin ging dan ook vooral op aan nieuw touw, waardoor Erik's vader gedwongen was in het oude boerderij'tje te blijven wonen. Op een keer, toen zijn ouders de katten in het weiland aan het verzorgen waren, ontdekte Erik dat de deur naar de badkamer open stond. 'He, daar ben ik nog nooit geweest!' riep Erik, en met een stevige hap beet hij het touw doormidden. Voorzichtig kroop hij over de vloer naar het net ontdekte werelddeel , toen zijn mond openviel van verbazing. Wat een hoop interessante spulletjes stonden er hier, en er was zelfs een speelmaatje, die naar hem lachte! Maar, wat een lelijke jongen, en wat kijkt hij dom uit zijn ogen.. Hij had zijn mama wel eens horen vertellen over misvormde kindjes, nou dit jongetje was vast wat ze bedoeld had. Brr hij werd er zelfs een beetje bang van, vooral dat haar, het leek wel vastgeplakt met lijm. Er zit vast iets smerigs in , het stinkt helemaal. Wel zielig hoor. Maar ja, wie was hij, een klein jongetje dat nog een hele wereld te ontdekken had. 'Sorry jochie, ik kan je niet helpen, maar misschien de kapper wel..' en met een dichtgeknepen neus kroop Erik weer naar zijn tafelpoot.
''Zeg Ria, ik heb een geweldig idee'' ''Wat is er Henk, heb je weer een reuze-uitvinding gedaan net als die electrische grasmaaier? Je weet dat we de tuin van de buren nog steeds hebben afbetaald he...'' ''Nee schat, kijk, we zijn heel veel geld kwijt aan dat stomme touw, omdat Erikje altijd wegloopt. Maar ik dacht, waarom binden we hem niet vast aan zijn eigen haren? Ze stinken toch van de troep die hij er in smeert, dus hij durft nooit z'n tandjes erin te zetten..'' ''Oh Henk, je bent geniaal, kom mee, en dan gelijk naar de keuken, deze keer mag jij eerst gooien!''

[Soapsie]

Huhm...ik kan niet dit niet in de catagorie 'grappig' plaatsen, meer in de 'ik-had-niets-beters-te-doen-catagorie'. Ik vind er persoonlijk niets aan, snap de climax ook niet (of is die er helemaal niet )

Kus Soapsie -x-

[niam]

Ik vind het ook niet zo Tovenaar.

Schrijven kun je wel, dat weet ik, dus ik zou het het in de stijl van je andere verhalen houden

Dit is leuk om aan je neefjes en nichtjes voor te lezen.

niam.

[Tovenaar]

niam schreef op 28-01-2005 @ 09:24 :
Ik vind het ook niet zo Tovenaar.

Schrijven kun je wel, dat weet ik, dus ik zou het het in de stijl van je andere verhalen houden

Dit is leuk om aan je neefjes en nichtjes voor te lezen.

niam.

Nu ik het teruglees moet ik inderdaad toegeven dat het bar weinig voorstelt. Vreemd toch hoe je een dag later heel anders over een verhaal kan denken.

[esprit-chick]

wel grappig, doet me erg denken aan een jongen op mn school, alleen dan zonder nieuwsgierigheid

[SiemdeCyper]

Ik vind hem niet bepaald grappig, alleen de eerste regel kon mijn mondhoeken wel een beetje omhoog liften.

[duivelaartje]

Je begint leuk, maar daarna wordt het vaag en het einde is niet grappig.
Ook heb je wat verwijswoorden fout en 'verkeerde' woorden gebruikt.

Niet echt geweldig dus.

[Zut Alors!]

Halverwege sla je echt de verkeerde weg in, wanneer je hem met zichzelf confronteert. Dit vond ik zelfs een slechte passage:

Er zit vast iets smerigs in , het stinkt helemaal. Wel zielig hoor. Maar ja, wie was hij, een klein jongetje dat nog een hele wereld te ontdekken had. 'Sorry jochie, ik kan je niet helpen, maar misschien de kapper wel..' en met een dichtgeknepen neus kroop Erik weer naar zijn tafelpoot.

Beetje té vreemd dat hij het nu wel ruikt, en dan zó erg.

Ik zou de tekst doorknippen bij het moment dat Erik het touw doorbijt, en het vanaf daar opnieuw schrijven. Meteen een stukkie langer ook.