mijn zelfmoord verhaaltje

[Ilsje]

Als ik zelfmoord ga plegen, dan ga ik nie meer aan alle mensjes denken die ik achter laat hoor.
En als zelfmoord nou een keuze is die ik zelf heb gemaakt; een keuze waar ik achter sta; een keuze waar ik lang over heb nagedacht; een keuze waar ik me goed bij voel; een keuze die me "verlost".... Dan moet het toch voor de "eventuele" mensen die ik achter laat toch meteen een stuk minder erg zijn, als ze weten dat dit is wat ik wil???
Dood gaan we allemaal.... En ik ga liever dood aan zelfmoord, dan aan een auto ongeluk, dat ik dus zelf helemaal nie wou.... En waar ik dus ook nie achter stond etc....
En als er mensen zijn die op hun 70e aan kanker dood gaan en een echte lijdensweg ondergingen, wordt er gezegt: tis beter zo.... En als mijn leven nu ook een lijdensweg is... Dan is het toch ook beter zo?

[UnUsual]

Ilsje schreef:
Als ik zelfmoord ga plegen, dan ga ik nie meer aan alle mensjes denken die ik achter laat hoor.
En als zelfmoord nou een keuze is die ik zelf heb gemaakt; een keuze waar ik achter sta; een keuze waar ik lang over heb nagedacht; een keuze waar ik me goed bij voel; een keuze die me "verlost".... Dan moet het toch voor de "eventuele" mensen die ik achter laat toch meteen een stuk minder erg zijn, als ze weten dat dit is wat ik wil???
Dood gaan we allemaal.... En ik ga liever dood aan zelfmoord, dan aan een auto ongeluk, dat ik dus zelf helemaal nie wou.... En waar ik dus ook nie achter stond etc....
En als er mensen zijn die op hun 70e aan kanker dood gaan en een echte lijdensweg ondergingen, wordt er gezegt: tis beter zo.... En als mijn leven nu ook een lijdensweg is... Dan is het toch ook beter zo?

Okeej ik reageer nu voor het geval dat je dit zegt omdat je nu in de problemen zit en daardoor een eind aan je leven wil maken. als je gewoon dnekt dat het leven geen nut heeft, heeft mijn reactie geen zin, maar ik weet niet hoe jij denkt nu en wat je argumenten zouden zijn .


maargoed, mijn reactie dus:
ik ben het echt absoluut niet met je eens.
misschien is zelfmoord een keuze waar je achter staat, maar weet je de consequenties wel. je leeft gewoon helemaal niet meer. misschien krijg je wel een heel mooi leven voor je , als je wat ouder bent. dat heb je dan weggegooid doordat je op je 17e ofzo in de put zat en niet genoeg hulp kreeg waardoor je dacht dat zelfmoord de enige oplossing was. je moet erover praten met anderen want het is zo zonde om je leven weg te gooien.

je zegt dat die andere mensen die je achterlaat het minder erg zullen vinden omdat je erachter staat. of je er nou achterstaat of niet, het is en blijft gewoon verschrikkelijk om een 17 jarig meisje te verliezen, of zij het nou wou of niet. Geloof me, ik heb net een familielid verloren die 38 jarig was, en dat was echt verschrikkelijk, vooral omdat ze zo jong was. jij hebt niet eens van je leven kunnen genieten, en zij wel.
De personen om je heen zullen zich juist schuldig gaan voelen omdat ze je niet konden helpen en je dacht dat dit de enige oplossing was.

Als je later dood gaat door een ongeluk, weet men dat je goed hebt geleefd, en helaas is dat verstoord. het is dan heeel erg jammer maar je hebt iets kunnen genieten. Hetzelfde gevoel bij kanker. als jij later kanker zou krijgen en je wil die lijdensweg niet doormaken, kan je er dan altijd nog voor kiezen om er een einde aan te maken, maar dan weet je dat je goed geleefd hebt en daar is je omgeving een stuk geruster op.

Wil jij niet meemaken dat je trouwt, kinderen krijgt, ze ziet opgroeien, dat ze naar je toe komen met hun problemen als zij in de puberteit zitten. dat ze daarna verder gaan studeren, zelfs later ook kinderen krijgen, en dan word jij oma. okeej ik kan me daar ook nog geen voorstelling van maken, maar als ikdat zo hoor is dat schitterend.

Jammer om een einde aan je leven te maken omdat je niet sterk genoeg bent, maar het is veel mooier om erover heen te krabbelen en te genieten en te weten dat je sterk bent.

je moet echt gaan genieten van die simpele dingen van het leven, dan is het echt zo gek nog niet.

zo denk ik er dus over, in het algemeen

[Boer_kameeL]

Dat kies je alleen maar als je echt denkt dat er niemadn is die je snapt of waar je je volledig goed bij zou voelen, en je niet meer kan genieten van de simpele dingen.
De meeste depressies zijn te overwinnen, op een of andere manier, en er komen wel betere tijden aan, da's zowat zeker, maar als je gewoon geen energie meer hebt om erop te wachten... Da's niet negatief bedoeld, weet het gewoon omdat ik er ook bijna geweest ben.

En na zo'n periode apprecieer je het leven dubbel zo hard, om erna te beseffen dat er niets veranderd is en het dubbel zo hard haat... Enzovoorts, tot je echt beseft wat leven betekent voor jezelf. (denk ik toch...)

[Pekay]

ik ben wel vanmening dat de meeste mensen geholpen kunnen worden, maarja......... als het nou hun eigen keus is, wie ben jij dan om ze tegen te houden??

Als iemand echt wil sterven, gebeurt dat toch.

Ja, ach. Een discussie waar je nooit uitkomt. Elk mens heeft het recht op onaantastbaarheid, en dus ook zelfbeschikking over z'n eigen lichaam. Als iemand zelfmoord wil plegen is dat prima, daar heeft iedereen het volste recht toe. Het is alleen wel zo aardig om vantevoren even te kijken hoeveel levens je verneukt, voor dat ene leven wat je ermee 'wint'.

[Gothic]

Dit is een periode waar je doorheen moet... als je daar eenmaal doorheen bent, is het leven leuk en ben je blij dat je het nooit gedaan hebt... Je kunt op dit moment waarschijnlijk ook niet bepaald objectief oordelen, zou zonde zijn als je jezelf het leven afneemt, want als het nu zo erg is, verdien je juist ook het goede stuk, en als ik jou was, zou ik dat maar eens gaan innen...

Jouw leven, jij kan de controle overnemen...

Ik ben het met Gothic eens.

[Ilsje]

UnUsual schreef:


Okeej ik reageer nu voor het geval dat je dit zegt omdat je nu in de problemen zit en daardoor een eind aan je leven wil maken. als je gewoon dnekt dat het leven geen nut heeft, heeft mijn reactie geen zin, maar ik weet niet hoe jij denkt nu en wat je argumenten zouden zijn .


maargoed, mijn reactie dus:
ik ben het echt absoluut niet met je eens.
misschien is zelfmoord een keuze waar je achter staat, maar weet je de consequenties wel. je leeft gewoon helemaal niet meer. misschien krijg je wel een heel mooi leven voor je , als je wat ouder bent. dat heb je dan weggegooid doordat je op je 17e ofzo in de put zat en niet genoeg hulp kreeg waardoor je dacht dat zelfmoord de enige oplossing was. je moet erover praten met anderen want het is zo zonde om je leven weg te gooien.

je zegt dat die andere mensen die je achterlaat het minder erg zullen vinden omdat je erachter staat. of je er nou achterstaat of niet, het is en blijft gewoon verschrikkelijk om een 17 jarig meisje te verliezen, of zij het nou wou of niet. Geloof me, ik heb net een familielid verloren die 38 jarig was, en dat was echt verschrikkelijk, vooral omdat ze zo jong was. jij hebt niet eens van je leven kunnen genieten, en zij wel.
De personen om je heen zullen zich juist schuldig gaan voelen omdat ze je niet konden helpen en je dacht dat dit de enige oplossing was.

Als je later dood gaat door een ongeluk, weet men dat je goed hebt geleefd, en helaas is dat verstoord. het is dan heeel erg jammer maar je hebt iets kunnen genieten. Hetzelfde gevoel bij kanker. als jij later kanker zou krijgen en je wil die lijdensweg niet doormaken, kan je er dan altijd nog voor kiezen om er een einde aan te maken, maar dan weet je dat je goed geleefd hebt en daar is je omgeving een stuk geruster op.

Wil jij niet meemaken dat je trouwt, kinderen krijgt, ze ziet opgroeien, dat ze naar je toe komen met hun problemen als zij in de puberteit zitten. dat ze daarna verder gaan studeren, zelfs later ook kinderen krijgen, en dan word jij oma. okeej ik kan me daar ook nog geen voorstelling van maken, maar als ikdat zo hoor is dat schitterend.

Jammer om een einde aan je leven te maken omdat je niet sterk genoeg bent, maar het is veel mooier om erover heen te krabbelen en te genieten en te weten dat je sterk bent.

je moet echt gaan genieten van die simpele dingen van het leven, dan is het echt zo gek nog niet.

zo denk ik er dus over, in het algemeen

"Jammer om een einde aan je leven te maken omdat je niet sterk genoeg bent, maar het is veel mooier om erover heen te krabbelen en te genieten en te weten dat je sterk bent.

je moet echt gaan genieten van die simpele dingen van het leven, dan is het echt zo gek nog niet."


Ik ben zo sterk dat ik al 17 jaart mezelf door een depressie heen sla.... Ondertussen geniet ik juist wel van heel veel kleine dingetjes. Gelukkig maar. Das ook de rede dat ik nie eerder al zelfmoord heb gepleegt. Ook al komen er alsmaar leukere dingen, het verleden is er ook. En mijn verleden heeft me ook zo gemaakt zoals ik nu ben... Uhm. Kan het nie echt uitleggen.... Bedankt iig voor je reply.

[Ilsje]

Boer_kameeL schreef:
Dat kies je alleen maar als je echt denkt dat er niemadn is die je snapt of waar je je volledig goed bij zou voelen, en je niet meer kan genieten van de simpele dingen.
De meeste depressies zijn te overwinnen, op een of andere manier, en er komen wel betere tijden aan, da's zowat zeker, maar als je gewoon geen energie meer hebt om erop te wachten... Da's niet negatief bedoeld, weet het gewoon omdat ik er ook bijna geweest ben.

En na zo'n periode apprecieer je het leven dubbel zo hard, om erna te beseffen dat er niets veranderd is en het dubbel zo hard haat... Enzovoorts, tot je echt beseft wat leven betekent voor jezelf. (denk ik toch...)

Mijn energie is gewoon op. Ik leef nu meer met de dag. Kan er nie aan denken dat het over een aantal jaar bijvoorbeeld weer beter gaat. Ik kan alleen nog maar denken aan nu zeg maar. Vooruit kijken wordt ook streeds moeilijker. Ik heb namelijk heel vaak, dat als ik mezelf ergens heel erg voor inzet.... dat het dan juist mislukt ofzow, en toch nix wordt. Dus me inzetten voor een mooie toekomst durf ik niet, omdat ik bang ben dat het dan juist fout gaat. Bedankt voor je reply.

[Ilsje]

Pekay schreef:
ik ben wel vanmening dat de meeste mensen geholpen kunnen worden, maarja......... als het nou hun eigen keus is, wie ben jij dan om ze tegen te houden??

Als iemand echt wil sterven, gebeurt dat toch.

Ik vind het mezelf niet waard dat andere mensen mij helpen. Heb wel therapie enzow, maar voel me daar niet prettig bij geloof ik.

[Ilsje]

nare man schreef:
Ja, ach. Een discussie waar je nooit uitkomt. Elk mens heeft het recht op onaantastbaarheid, en dus ook zelfbeschikking over z'n eigen lichaam. Als iemand zelfmoord wil plegen is dat prima, daar heeft iedereen het volste recht toe. Het is alleen wel zo aardig om vantevoren even te kijken hoeveel levens je verneukt, voor dat ene leven wat je ermee 'wint'.

Ik denk dat het... uhm... voor de paar mensen die echt om me geven, het juist ook een verlossing is als ik er niet meer ben. Dan hoeven ze zich geen zorgen meer te maken om me. En dan ben ik ze niet steeds tot last met mijn probleempjes.

[Ilsje]

Gothic schreef:
Dit is een periode waar je doorheen moet... als je daar eenmaal doorheen bent, is het leven leuk en ben je blij dat je het nooit gedaan hebt... Je kunt op dit moment waarschijnlijk ook niet bepaald objectief oordelen, zou zonde zijn als je jezelf het leven afneemt, want als het nu zo erg is, verdien je juist ook het goede stuk, en als ik jou was, zou ik dat maar eens gaan innen...

Jouw leven, jij kan de controle overnemen...

Die periode is eigenlijk gewoon mijn hele leventje. Tot een tijdje terug dacht ik ook: over tijdje gaat het weer beter. Maar hoe erg ik me best er ook voor doe.... Het wil gewoon niet. En ik vind mijn leven nu ook leuk hoor, das het niet. Ik geniet heel erg snel van iets/iemand. En ik beoordeel voor me gevoel nu juiost heel objectief. Omdat ik nu over zelfmoord denk, terwijl ik me bijvoorbeeld niet eens depri voel. Ik kan er rustig over nadenken zonder dat ik flip of in paniek raak of what ever. Heb het gevoel dat ik er nog nooit zo objectief tegen aan kijk als nu....

[UnUsual]

Ilsje schreef:



"Jammer om een einde aan je leven te maken omdat je niet sterk genoeg bent, maar het is veel mooier om erover heen te krabbelen en te genieten en te weten dat je sterk bent.

je moet echt gaan genieten van die simpele dingen van het leven, dan is het echt zo gek nog niet."


Ik ben zo sterk dat ik al 17 jaart mezelf door een depressie heen sla.... Ondertussen geniet ik juist wel van heel veel kleine dingetjes. Gelukkig maar. Das ook de rede dat ik nie eerder al zelfmoord heb gepleegt. Ook al komen er alsmaar leukere dingen, het verleden is er ook. En mijn verleden heeft me ook zo gemaakt zoals ik nu ben... Uhm. Kan het nie echt uitleggen.... Bedankt iig voor je reply.

okee, maar je bent niet de enige van jouw leeftijd die zich zo voelt en het moet haast wel dat pubers (Ik haat dat woord) vaker zelfmoord plegen of willen plegen dan oudere mensen, omdat deze dan niet meer depressief zijn of van het leven willen genieten. het ligt dus helaas ook aan de periode en ik ben blij dat ik daar absoluut geen last van heb.
maar later zal je het verleden wel vergeten, dat hoop ik tenminste voor je
sterkte

[UnUsual]

hmm shit ik lees nu dat mijn verhaaltje dus ook al ongeveer is gezegd.
twas te proberen

[Ilsje]

UnUsual schreef:
hmm shit ik lees nu dat mijn verhaaltje dus ook al ongeveer is gezegd.
twas te proberen

hehe, geef nie

[Kazanka]

Er is wel een groot verschil tussen iemand van 70 met een lijdensweg en iemand van 17. De persoon van 70 zit aan het einde van haar leven, of bestaan zoals ik het liever noem. Lichamelijk gezien zal er niet veel meer verbeteren, het gaat alleen nog slechter, ookal kan het zeer langzaam verslechteren, maar veel beter zal het niet worden.
Als je 17 bent, kan er nog vanallez veranderen. Er is nog een grote mogelijkheid dat alles stukken beter worden, op allerlei verschillende gebieden. Je zit nu in een fase met het idee dat zelfmoord de beste oplossing is. Het kan opeens omslaan, een begin van een nieuwe fase. Mogelijkerwijs staat daar het leven centraal en niet de dood. Om zo vroeg op te geven is niet egoistisch, wel spijtig.

Ikzelf heb tot ongeveer mijn 18e levensjaar ook nooit voor mogelijk gehouden dat het leven ook echt leuk/plezant zou kunnen zijn. Nu weet ik dat het wel leuk kan zijn. Niet altijd, maar er zijn korte momenten waarop het leven zin lijkt te hebben. Deze momenten gaan snel weer voorbij, maar doordat ik weet dat ze bestaan kan ik doorgaan met de hoop/gedachte dat er meer van dit soort momenten zullen komen. Die gedachte is voldoende om mij in leven te houden...

Ilsje schreef:



Die periode is eigenlijk gewoon mijn hele leventje. Tot een tijdje terug dacht ik ook: over tijdje gaat het weer beter. Maar hoe erg ik me best er ook voor doe.... Het wil gewoon niet. En ik vind mijn leven nu ook leuk hoor, das het niet. Ik geniet heel erg snel van iets/iemand. En ik beoordeel voor me gevoel nu juiost heel objectief. Omdat ik nu over zelfmoord denk, terwijl ik me bijvoorbeeld niet eens depri voel. Ik kan er rustig over nadenken zonder dat ik flip of in paniek raak of what ever. Heb het gevoel dat ik er nog nooit zo objectief tegen aan kijk als nu....

Ik denk dat heel veel mensen heel rustig over zelfmoord na kunnen denken. Ik denk alleen niet dat als je zegt 'het is eigenlijk gewoon mijn hele leventje' dat je over zo iets objectief na kunt denken. Je vindt je leven leuk, waarom zou je dan zelfmoord plegen? Die redenatie snap ik even niet, geloof ik.

[Ilsje]

Leonoor schreef:

Ik denk dat heel veel mensen heel rustig over zelfmoord na kunnen denken. Ik denk alleen niet dat als je zegt 'het is eigenlijk gewoon mijn hele leventje' dat je over zo iets objectief na kunt denken. Je vindt je leven leuk, waarom zou je dan zelfmoord plegen? Die redenatie snap ik even niet, geloof ik.

Omdat negatieve dignen overheersen in me leven. En ik vind dat het wel leuk moet blijven....

zelfmoord=vluchten

vluchten=bad thing

bad thing=ongelukkig

ongeluk in kwadraat=zelfmoordneigingen.


nee, maar ff serieus, wat je gewoon doet is vluchten voor je problemen, en nu kun je nergens meer heen

ga liever je problemen "confronteren"

[Ilsje]

Havock schreef:
zelfmoord=vluchten

vluchten=bad thing

bad thing=ongelukkig

ongeluk in kwadraat=zelfmoordneigingen.


nee, maar ff serieus, wat je gewoon doet is vluchten voor je problemen, en nu kun je nergens meer heen

ga liever je problemen "confronteren"

Juist als ik zo geconfronteerd wordt met mezelf voel ik me verschrikkelijk....

[Maurice]

Ik ben niet gewend om op dit soort topics te reageren, maar ik doe het toch nu voor 1 keertje.
Wat ik merk bij mensen die het over suicide hebben dat ze niet per se dood willen, maar het leven willen ontvluchten, dat ze geen levensdrang meer hebben. Dat het "niet meer zo nodig hoeft"...

Ik heb nu een paar argumenten voor "dood" gehoord...
Ik wil graag proberen enige argumenten voor "leven" te geven..
Ten eerste is daar je familie. Ik ken totaal je familiesituatie niet, maar je ouders hebben denk ik met hun beste vermogen voor je gezorgd de afgelopen jaren en houden waarschijnlijk ook zielsveel van je, ookal hoor je dat misschien niet elke dag.
Wat ik sinds enige maanden doe is mijn moeder iedere dag een dikke knuffel geven en even omhelsen en ik merk dat zij dit heel erg waardeert en dat het zelf ook prettig vind.
Ten tweede is daar de rest van je vrienden en kennissenkring. Die geven ook om je, misschien niet zoals je ouders doen, maar ze doen het wel.
Ten derde wil ik graag zeggen dat niemand op deze wereld wél overlevingsdrang heeft. Niemand loopt op de wereld met het idee van "ik ga vandaag overleven, en ik kan het". Iedereen doet gewoon maar wat. En met die dingen die je doet, kan je je leven juist weer prettig maken.
Probeer uit de hele kleine dingen grote positieve dingen te halen en laat negatieve dingen je leven niet bepalen.

Rust vind je niet door dood, rust vind je door leven..

misschien is dit bovenste stukje volledige bullshit, ik weet het niet. het is iig wel gemeend.

[Argon]

Hoe dieper het dal, hoe hoger de berg.
Hoe dieper je ongeluk, hoe hoger je vreugde.

Als je nog zo weinig over het leven weet, zo weinig ervaring hebt, hoe kan je dan oordelen over het hele geheel van leven?

het boeit me geen ruk of iemand zelf moord pleegt ... ik vind het allemaal maar aandacht trekerij ... ze horen bepaalde muziek en denken gelijk dat ze vet zijn omdat ze zeggen dat ze zelfmoord willen plegen of zo ... doe je best nou maar op school en dan heb je een goede baan en een hoop centen en dan ken je mooi wat daarvan naar mij stuuren

[Ilsje]

eikel

[Ilsje]

Argon schreef:
Hoe dieper het dal, hoe hoger de berg.
Hoe dieper je ongeluk, hoe hoger je vreugde.

Als je nog zo weinig over het leven weet, zo weinig ervaring hebt, hoe kan je dan oordelen over het hele geheel van leven?

uhm, wie zegt er dak weinig ervaring heb???

Gothic schreef:
Dit is een periode waar je doorheen moet... als je daar eenmaal doorheen bent, is het leven leuk en ben je blij dat je het nooit gedaan hebt... Je kunt op dit moment waarschijnlijk ook niet bepaald objectief oordelen, zou zonde zijn als je jezelf het leven afneemt, want als het nu zo erg is, verdien je juist ook het goede stuk, en als ik jou was, zou ik dat maar eens gaan innen...

Jouw leven, jij kan de controle overnemen...

helemaal mee eens..

Ik heb die periode ook gehad, en ik ben zooo ontzettend blij dat ik het uiteindelijk niet heb gedaan! Ik heb toen doorgeleeft op de gedachte dat mn broertje 8 jaar jonger is dan ik.. zo'n jong knulletje kan natuurlijk nooit van leven begrijpen dat het beter was voor me, dat het mijn eigen keuze was. Ik ontneem zo'n kind dan zn zus, waar ie zielsveel van houdt, en ik geef hem daarbij verdriet en pijn waar ik zelf juist voor wil vluchten. Maar ja, als je niet zo iemand hebt, waarvan je weet dat je die, wat je redenen ook zijn zal kwetsen voor het leven, omdat die het op die leeftijd niet zal kunnen begrijpen.. is het moeilijker..

Maar nu.. nu ben ik hem dankbaar, dat hij bestond.. en mij heeft weerhouden. Zo zie ik het ook altijd.. Ik heb pijn en verdriet, en wil daarvoor vluchten, maar door dat te doen, geef ik het door aan anderen. Neej, dan draag ik die last liever zelf, dat anderen in ieder geval gelukkig kunnen zijn en blijven, en dat niet ik straks verantwoordelijk ben voor hun pijn en verdriet, waar ik zelf juist vanaf wou.

Maar goed.. ik zal wel weer teveel aan anderen denken. Die instelling heeft me er echter wel doorheen geholpen. Ik wil graag een goed persoon zijn zeg maar, ik wil anderen dus zo min mogelijk pijn berokkenen. Dus ga ik door.. en eerlijk gezegd krijg ik er steeds meer lol in en zie ik steeds meer in waarom anderen wel zoveel waarde aan dit leven hechten.

En sja, wat wil je nu eigenlijk? dat iedereen zegt ja meid, je hebt helemaal gelijk, doe het maar.. want dat zul je nooit te horen krijgen.. Want hoe erg je het ook naar jezelf goedpraat, anderen zullen het nooit kunnen begrijpen.. dus wil je het echt doen, zul je die inderdaad helemaal moeten vergeten, die anderen, want pijn doe je ze hoe dan ook.

Ilsje schreef:



uhm, wie zegt er dak weinig ervaring heb???

17 jaar op een heel leven is niet zo lang.. meetellende dat je in die 17 jaar jezelf volledig ontwikkeld, ontdekt etc. Bezig bent te leren over leven.. Jij hebt dan helaas ms eerst de negatieve dingen geleerd, net als ik. Maar ik zeg altijd.. ik heb te eten, ik heb mensen die van me houden, ik heb een dak boven mn hoofd. Mn leven is dus goed.. maar wel moeilijk.. Maar na de negatieve.. zijn er ook de positieve dingen te leren, en die zullen voor jou dus later komen..

Ilsje schreef:



Juist als ik zo geconfronteerd wordt met mezelf voel ik me verschrikkelijk....

Daar moet je doorheen.. Daar volgt nog iets op namelijk.. je blijft niet hangen in de confrontatie, je wordt er uiteindelijk voor beloond.. zoals voor elke moeite die je doet

Ilsje schreef:



Omdat negatieve dignen overheersen in me leven. En ik vind dat het wel leuk moet blijven....

Daar kan jij voor zorgen.. Omdat jij namelijk kunt bepalen hoe je met die negatieve dingen omgaat.. laat je ze overheersen in je leven, of pak je ze aan.. deal je ermee, om ze uit de weg te ruimen.. en je vervolgens weer terug te kunnen focussen op de positieve dingen. Bovendien kun je je nu ook bezig houden met meer positieve dingen je leven in te halen, waar je je straks op kunt focussen..

Ilsje schreef:



Ik heb namelijk heel vaak, dat als ik mezelf ergens heel erg voor inzet.... dat het dan juist mislukt ofzow, en toch nix wordt. Dus me inzetten voor een mooie toekomst durf ik niet, omdat ik bang ben dat het dan juist fout gaat.

Dus wil je er maar helemaal mee op houden?

Het lukt ms niet, dus dan maar helemaal niet meer? Dan kun je net zo goed eerst proberen, en als het dan idd niet lukt, alsnog opgeven.. lijkt mij

Ilsje schreef:
Ik vind het mezelf niet waard dat andere mensen mij helpen. Heb wel therapie enzow, maar voel me daar niet prettig bij geloof ik.

Vind je het jezelf dan ook niet waard om gelukkig te zijn? En waarom ben jij het dan wel niet waard om niet geholpen te worden? Is dit ms niet gewoon de verkeerde therapie voor je? Dat je beter iets anders kunt proberen?

Ilsje schreef:
Ik ben zo sterk dat ik al 17 jaart mezelf door een depressie heen sla....

Dat is onzin. Ten eerste ben je niet depressief geboren.. en ten tweede spreek je jezelf tegen want zeg je ergens anders geen depressieve gevoelens te hebben en een leuk leven te hebben nu.. Dan is dat vechten dus ergens goed voor geweest.. alleen sta je nu stil... een erg moeilijk moment, ik weet het.. Ik zit er ook. Ik reageer niet zomaar zoveel. Zelfmoord speelt elke dag wel een keertje door mn hoofd, nog altijd lijkt het me heerlijk. Maar om al die dingen die ik jou geschreven heb ga ik door.. mocht het mislukken, kan ik die zelfmoord alsnog uitvoeren. Maar nu heb ik nog lang niet alle mogelijkheden geprobeerd, ik sta namelijk nog erg aan het begin van mn leven.. Eerst al die mogelijkheden, dan zal ik later ms ooit opgeven, als het dan nog niet lukt

[arrebar]

al dat ge het komt wel goed vat ik niet, de kans is groot dat het wel goedkomt, ik vind het ook belachelijk dat in deze wereld mensen lichamelijke pijn wel erg vinden en geestelijke pijn niet
ik snap ook niet waarom ik geen zelfmoord moet plegen omdat er toevallig mensen om me geven, als dat de enige motivatie voor een verrot leven is
ik ben absoluut voor dat euthanasie gelegaliseert moet zijn voor mensen met psigische pijn, daar moet je teminste goed over nagedacht hebben, zelfmoord kan vaak een overhaaste beslissing zijn, ik weet niet wat er bij jou allemaal speelt, maar bij mij is het een combinatie tussen minderwaardigheids complex, kutverleden en amper waardering van andere mensen en weinig medeleven voor mijn problemen

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:

En sja, wat wil je nu eigenlijk? dat iedereen zegt ja meid, je hebt helemaal gelijk, doe het maar.. want dat zul je nooit te horen krijgen.. Want hoe erg je het ook naar jezelf goedpraat, anderen zullen het nooit kunnen begrijpen.. dus wil je het echt doen, zul je die inderdaad helemaal moeten vergeten, die anderen, want pijn doe je ze hoe dan ook.

Tis nie zo dak het naar mezelf goedpraat. En ik heb ook van een vriend gehoord dat ie me wil helpen als mijn besluit vast staat.... dus er blijken wel mensen te zijn die het begrijpen. En als ik het zelf allemaal begrijp, en uitleg aan andere, dan zouden die het ook kunnen begrijpen. En ik weet dat er vast wel mensen zijn die ik pijn ga doen. Maar mij is ook pijn gedaan, alleen dan niet door die mensen, maar weer door andere.

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:


17 jaar op een heel leven is niet zo lang.. meetellende dat je in die 17 jaar jezelf volledig ontwikkeld, ontdekt etc. Bezig bent te leren over leven.. Jij hebt dan helaas ms eerst de negatieve dingen geleerd, net als ik. Maar ik zeg altijd.. ik heb te eten, ik heb mensen die van me houden, ik heb een dak boven mn hoofd. Mn leven is dus goed.. maar wel moeilijk.. Maar na de negatieve.. zijn er ook de positieve dingen te leren, en die zullen voor jou dus later komen..

Dan moeten ze wel heeeeeeeeel snel komen... En 17 jaar is wel een kwart ongeveer.... Duzzzz. En ik ben ook mega blij met dat ik naar school kan en te eten heb etc. Dat vergeet ik ook nooit.

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:


Daar moet je doorheen.. Daar volgt nog iets op namelijk.. je blijft niet hangen in de confrontatie, je wordt er uiteindelijk voor beloond.. zoals voor elke moeite die je doet

En wat zou jij doen als je al jaren wacht op een beloning? Bij mij is het ook zo dat ik altijd nog nie eens uit het ene nare ben, of er gebeurt alweer iets anders... Net alsof de duivel boven me hangt. Dis trouwens geen commentaar op jouw visie, maar ik vertel gewoon hoe ik het zie oki?

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:


Daar kan jij voor zorgen.. Omdat jij namelijk kunt bepalen hoe je met die negatieve dingen omgaat.. laat je ze overheersen in je leven, of pak je ze aan.. deal je ermee, om ze uit de weg te ruimen.. en je vervolgens weer terug te kunnen focussen op de positieve dingen. Bovendien kun je je nu ook bezig houden met meer positieve dingen je leven in te halen, waar je je straks op kunt focussen..

Ik heb al op mega veel verschillende manieren geprobeerd met dingen om te gaan.... Ik pak ze voor me gevoel wel aan, en probeer ze niet te laten overheersen. En effe voor duidelijkheid, ik heb ook positieve dingen natuurlijk in me leventje. En ik word gelukkig ook wel snel blij van kleine dingetjes.

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:


Dus wil je er maar helemaal mee op houden?

Het lukt ms niet, dus dan maar helemaal niet meer? Dan kun je net zo goed eerst proberen, en als het dan idd niet lukt, alsnog opgeven.. lijkt mij

Ik heb t al geprobeerd, voordat ik op het punt kwam dat ik het wou opgeven.

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:

Vind je het jezelf dan ook niet waard om gelukkig te zijn? En waarom ben jij het dan wel niet waard om niet geholpen te worden? Is dit ms niet gewoon de verkeerde therapie voor je? Dat je beter iets anders kunt proberen?

Denk ik ook over na, maar heb ondertussen al wel veel geleerd bij therapie. Dus ergens helpt/hielp het wel beetje.

[Ilsje]

Dusjcrib schreef:

Dat is onzin. Ten eerste ben je niet depressief geboren.. en ten tweede spreek je jezelf tegen want zeg je ergens anders geen depressieve gevoelens te hebben en een leuk leven te hebben nu.. Dan is dat vechten dus ergens goed voor geweest.. alleen sta je nu stil... een erg moeilijk moment, ik weet het.. Ik zit er ook. Ik reageer niet zomaar zoveel. Zelfmoord speelt elke dag wel een keertje door mn hoofd, nog altijd lijkt het me heerlijk. Maar om al die dingen die ik jou geschreven heb ga ik door.. mocht het mislukken, kan ik die zelfmoord alsnog uitvoeren. Maar nu heb ik nog lang niet alle mogelijkheden geprobeerd, ik sta namelijk nog erg aan het begin van mn leven.. Eerst al die mogelijkheden, dan zal ik later ms ooit opgeven, als het dan nog niet lukt

Ik ben depri geboren. Mis stof in me lijf. Slik daar dus ook medicijnen voor. En dan ten 2e: ik heb nie elk moment v/d dag depri gevoel. Maar t overheerst wel me leventje. En uhm, ik heb al zoveel geprobeerd voor me gevoel. EN ik heb zoveel waar ik mee om moet zien te gaan... t lukt me gewoon nie meer. En bedankt voor al je reply's. Liefs Ilse.

[Ilsje]

arrebar schreef:
al dat ge het komt wel goed vat ik niet, de kans is groot dat het wel goedkomt, ik vind het ook belachelijk dat in deze wereld mensen lichamelijke pijn wel erg vinden en geestelijke pijn niet
ik snap ook niet waarom ik geen zelfmoord moet plegen omdat er toevallig mensen om me geven, als dat de enige motivatie voor een verrot leven is
ik ben absoluut voor dat euthanasie gelegaliseert moet zijn voor mensen met psigische pijn, daar moet je teminste goed over nagedacht hebben, zelfmoord kan vaak een overhaaste beslissing zijn, ik weet niet wat er bij jou allemaal speelt, maar bij mij is het een combinatie tussen minderwaardigheids complex, kutverleden en amper waardering van andere mensen en weinig medeleven voor mijn problemen

Ik ga uiteindelijk ook denk ik, heel ego, meer aan emzelf denken dan aan die paar mensjes die het erg gaan vinden dat ik dood ga. En zoials ik geloof ik al eerder ergens zei, dood ga ik toch wel. Dan liever op een moment dat ik het zelf wil. Ook ik ben voor euthenasie. Uhm, en wat er bij mij allemaal speelt.... veel. Behoorlijk veel. Vertel ik misschien ooit nog wel een keertje.

[mathfreak]

arrebar schreef:
al dat ge het komt wel goed vat ik niet, de kans is groot dat het wel goedkomt, ik vind het ook belachelijk dat in deze wereld mensen lichamelijke pijn wel erg vinden en geestelijke pijn niet
ik snap ook niet waarom ik geen zelfmoord moet plegen omdat er toevallig mensen om me geven, als dat de enige motivatie voor een verrot leven is
ik ben absoluut voor dat euthanasie gelegaliseert moet zijn voor mensen met psigische pijn, daar moet je teminste goed over nagedacht hebben, zelfmoord kan vaak een overhaaste beslissing zijn, ik weet niet wat er bij jou allemaal speelt, maar bij mij is het een combinatie tussen minderwaardigheids complex, kutverleden en amper waardering van andere mensen en weinig medeleven voor mijn problemen

Er zullen vast ook wel mensen zijn die geestelijke pijn even erg of zelfs erger dan lichamelijke pijn vinden. Misschien is het voor jou moeilijk te begrijpen dat je geen zelfmoord moet plegen omdat er mensen om je geven, maar het is voor hen waarschijnlijk ook moeilijk te begrijpen dat je dat wel doet of het in ieder geval zou willen.
Ik sluit me aan bij jouw opvatting dat mensen die zeker weten dat ze niet meer verder willen leven omdat ze niet langer meer willen lijden de wettelijke mogelijkheid moeten hebben om tot euthanasie over te gaan, waarbij het naar mijn idee niet uitmaakt of het om lichamelijk of psychisch lijden gaat omdat het in beide situaties mogelijk zou moeten zijn. Ik ben het ook met je eens dat ze er van te voren goed over nagedacht hebben of ze zo'n levensbeëindiging inderdaad willen of niet.
Je schrijft dat je een minderwaardigheidscomplex hebt, dat je een rotverleden hebt, nauwelijks waardering van andere mensen hebt en weinig medeleven voor je problemen hebt. Ik zou graag medeleven voor je problemen willen hebben, maar dat kan alleen maar als ik precies weet wat die problemen zijn. Waarom heb je een miderwaardigheidscomplex, wat is er met jou gebeurd waardoor je zo'n rotverleden hebt en waardoor krijg je zo weinig waardering van anderen? Het zijn misschien een hoop vragen die je hier in een keer voor je krijgt, maar als je ze wilt beantwoorden ben ik in ieder geval in staat om een beeld te krijgen van wat er precies met je aan de hand is.

[Screenager]

Ilsje schreef:



Ik denk dat het... uhm... voor de paar mensen die echt om me geven, het juist ook een verlossing is als ik er niet meer ben. Dan hoeven ze zich geen zorgen meer te maken om me. En dan ben ik ze niet steeds tot last met mijn probleempjes.

Hm.. ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat deze mensen zich liever zorgen om je maken dan je voor altijd kwijt te zijn. En het feit dat mensen je er in willen steunen is (volgens mij) omdat ze er voor je willen zijn, wat je ook kiest. Vind zowiezo niet dat dat enige invloed op je besluit mag hebben. Als ik je steun wil dat niet zeggen dat ik achter je sta.. niet in het geval van zelfmoord. Dit komt omdat ik gewoon weet hoe het leven ook kan zijn, bij mij overweegt het positieve over het negatieve. Ik zit natuurlijk niet in jouw situatie dus ik heb wel makkelijk praten enzo.. maar toch.

Sigh *hugs Ilsje*

[Ilsje]

Ik snap je Sven. Huggie terug

meissie..

begrijp me goed..

Ik weet maar al te goed hoe moeilijk het kan zijn, ik weet maar al te goed hoe het is om zo lang te moeten vechten zonder beloning, ik weet maar al te goed hoe het is al vanaf heel klein je voornamelijk rot te voelen, ik weet heel goed hoe je je nu voelt..

Ik heb het allemaal meegemaakt! Ik herken echt ontzettend veel van wat jij zegt! Daarom reageer ik zoveel, en daarom reageer ik nu weer. Ik wil ook zelf beslissen wanneer ik sterf, maar dat ik dat zelf wil beslissen, betekent niet dat ik er haast in moet maken. Zoals ik al eerder zei, het nu niet doen hoeft niet te betekenen het nooit niet doen..

Ik weet hoe het is als er veel speelt, als er heel veel speelt. En meisje, weet je? Er komen nu nog steeds dingen bij bij mij.. Dingen die ik had afgesloten waar ik ineens weer mee bezig moet zijn.. Mn ouders die nu uit elkaar gaan. Het blijft maar doorgaan.. maar ik laat het niet langer overheersen.

dit is MIJN leven... en IK beslis hoe ik omga met alles wat er maar blijft gebeuren, ik laat anderen hier niet langer over beslissen. Dan lijk ik maar egoïstisch etc. dan zijn er maar mensen die me laten vallen. Maar ik ben nu eenmaal wie ik ben, en zo hebben zij me maar te accepteren. En wie ik ben comes with a package.. Ik heb een verleden.. en elke keer als ik denk dat het rustig wordt, dat er kalmte komt, gebeurt er wel weer iets nieuws..

Maar als ik al zoveel heb meegemaakt, al zoveel heb kunnen doorstaan.. dan kan ik dit ook doorstaan, dan kan ik dit ook overleven. Ik heb de wereld namelijk iets te bieden. Ik ben vroeg en hard wijs geworden, maar hierdoor heb ik levenskennis, zelfkennis, mensenkennis. Hier kan ik iets mee doen! En dat ga ik ook doen!

Ik ben trots op wie ik nu ben, want ik ben een goed persoon met een goed hart. Ik wil niet arrogant overkomen, zo is het helemaal niet, ik ben echt ook wel onzeker. Maar ik weet wel dat ik liever alle ellende nog eens mee zou maken, dan een slecht persoon zijn. Dan een egoïstisch persoon zijn. Dan een persoon zijn die geen rekening houdt met anderen enz enz.

Ik zie de dood als een beloning, wanneer ik straks klaar ben met leven, en andermans leven leuker en beter heb gemaakt.. dan mag ik rusten, eindelijk rusten.. maar nu ga ik door door door, want die beloning verdwijnt niet.. als ik dan nu anderen mensen nog gelukkiger kan maken, wil ik wel ietsjes langer wachten.

Ik wil je best vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt, om te laten zien dat het niet makkelijk was, niet makkelijk is. Maar het maakt niet veel uit..

Ik wil je laten zien dat je juist de kracht moet halen uit alles wat je meemaakt, hebt meegemaakt. Juist de kracht moet halen uit de persoon die jij bent geworden door dat alles. Je stelt te hoge eisen aan jezelf.. niet alles hoeft te lukken meis, niet alles hoeft te slagen. Dat je het probeert is genoeg..

Het is nog niet gelukt, daarom heb je meer tijd.. waarin het je wel zal lukken.. Maar haal dat vertrouwen daarin uit jezelf!! Kies niet voor jezelf door op te geven, maar kies juist voor jezelf door door te gaan, door te vechten!!

Dood ga je toch wel.. Maar zou je niet veel liever sterven wetende dat je een mooi leven hebt gehad, tevreden zijnde met wie jij bent geworden en wat je van je leven heb gemaakt. Nou ik wel.. ik sterf liever met een brede glimlach om mn mond. Ik sterf liever op het gelukkigste punt in mn leven, dan op het punt dat ik niet meer verder kan..

Dat je je niet meer voortdurend depressief voelt is een stap vooruit.. zie het ook zo! Hoe zou alles in een keer goed kunnen zijn? Dat is onmogelijk! Neej, dat gaat in stappen.. 1 stap terug is altijd 2 stappen vooruit. Geef niet juist nu op, juist nu je weer kan genieten van kleine dingen. Gun jezelf een leven, want dat is er zeker voor je, een mooi leven.. zolang je hier maar in gelooft zul je altijd de kracht hebben door te gaan en voor dit leven te vechten!

[Ilsje]

Nu zit ik te huilen om je lieve verhaaltje. Maar ik wou nog effe zeggen, dat jij bijvoorbeeld. veel ergere dingen heb meegemaakt, dan mij, maar dat ik na een paar dingen al ben uitgeblust... Denk ik. Ik weet nie. Maar uhm. Bedankt iig. Ik reageer nog wel een keertje volluit op je reply Liefs.

Ilsje schreef:
Nu zit ik te huilen om je lieve verhaaltje. Maar ik wou nog effe zeggen, dat jij bijvoorbeeld. veel ergere dingen heb meegemaakt, dan mij, maar dat ik na een paar dingen al ben uitgeblust... Denk ik. Ik weet nie. Maar uhm. Bedankt iig. Ik reageer nog wel een keertje volluit op je reply Liefs.

Je voelt je uitgeblust.. maar in jou brand nog altijd ene vlammetje hoor, anders was je er al niet meer geweest..

Ik heb mijn moeder in de afgelopen jaren zo ontzettend zien oplichten weer. Als je in haar ogen keek, kon je het vlammetje zelfs niet meer vinden en niet meer zien. Ze heeft me gezegd dat ze neit meer verder wou, maar doorging voor mn broertje en mij. Ik keek in haar ogen, en zag niets dan leegte.. Hoe bang ben ik geweest dat ze me zou verlaten, omdat zelfs ik dat vlammetje niet meer kon zien..

Maar toen stukje bij beetje is het feller gaan branden en echt.. je zou haar nu eens moeten zien! Ze is zo mooi, zoveel mooier dan vroeger.. Ze is 48.. en ze gaat haar baan opzeggen, doet een nieuwe opleiding en wil een eigen bedrijf beginnen. Op die leeftijd nog.. en echt, zo gelukkig als nu is zij nog nooit geweest.. en dat zie je.. en dat is zo fijn, zo mooi! Door haar weet ik zeker, dat hoe ver je ook gezonken bent.. het kan altijd nog.. en hoe oud je ook bent, je bent nooit te oud om je dromen te gaan navolgen..

5 jaar geleden was ze nog niet half de persoon die ze nu is.. ze leefde met haar geheim, al haar hele leven.. en nu, nu blijkt ze super creatief te zijn.. ze schrijft gedichten, die ze rondstuurt aan uitgeverijen om ze gepubliceerd te krijgen, ze schildert, schrijft een boek, maakt beelden.. Ze is nu pas zichzelf.. en echt, vraag het haar.. het was het allemaal waard, al die ellende was het haar echt wel waard om te zijn wie ze nu is en zich te voelen zoals ze zich nu voelt..

Toen ze die expositie had.. nog nooit had ik haar ooit zo zien stralen.. wat was ze mooi daar zo ontzettend mooi mijn mamma.. na zoveel jaar.. eindelijk gelukkig

Dit vertel ik je om je hoop te geven, want het geeft mij ook hoop.. Het laat me namelijk zo van dichtbij ervaren dat het mogelijk is, echt mogelijk.. en dat het het dan ook waard is.. Zoals zij was op die expositie.. wil ik me ook ooit voelen, en voor dan zal ik niet sterven! en jij ook niet.....

[arrebar]

Ilsje schreef:


Ik ga uiteindelijk ook denk ik, heel ego, meer aan emzelf denken dan aan die paar mensjes die het erg gaan vinden dat ik dood ga. En zoials ik geloof ik al eerder ergens zei, dood ga ik toch wel. Dan liever op een moment dat ik het zelf wil. Ook ik ben voor euthenasie. Uhm, en wat er bij mij allemaal speelt.... veel. Behoorlijk veel. Vertel ik misschien ooit nog wel een keertje.

soms heb je gewoon problemen waar je vrienden je niet bij kunnen helpen, als mijn beste vriendin zelfmoord zou plegen, dan ga ik niet lopen zijken dat zij der eigen problemen belangrijker vond dan mij, je moet jezelf niet door een hel sturen vanwege dat er mensen om je geven, je moet leven als je het zelf wil, hoe ego het ook klinkt, je hoeft niet te vertellen wat er allemaal speelt, we zijn hier geen riag, grrrr riag, grrrr riag, maar zou je een beetje oppervlakkig het kunnen beschrijven

[arrebar]

mathfreak schreef:

Je schrijft dat je een minderwaardigheidscomplex hebt, dat je een rotverleden hebt, nauwelijks waardering van andere mensen hebt en weinig medeleven voor je problemen hebt. Ik zou graag medeleven voor je problemen willen hebben, maar dat kan alleen maar als ik precies weet wat die problemen zijn. Waarom heb je een miderwaardigheidscomplex, wat is er met jou gebeurd waardoor je zo'n rotverleden hebt en waardoor krijg je zo weinig waardering van anderen? Het zijn misschien een hoop vragen die je hier in een keer voor je krijgt, maar als je ze wilt beantwoorden ben ik in ieder geval in staat om een beeld te krijgen van wat er precies met je aan de hand is.

medeleven bestaat niet, ik ben vanaf groep 1 zwaar gepest, ik heb nooit iemand gehad die zijn of haar bek open durfte te trekken
zelfs leraren klasgenoten en zelf de eikel die zich voor mijn beste vriend uitmaakte durften niet hun bek open te trekken terwjil mijn hele gezicht onder het bloed zat, als het op 3 scholen achter elkaar gebeurt en je daar zelfs mensen tegenkomt die zich je beste vriend noemen en vervolgens keihard lachen, als je zwaar gepest word,
geloof me dan is het onmogelijk om zonder echte positieve dingen(liefde veel vriendschap enz enz) van een minderwaardigheids complex af te komen

arrebar schreef:

medeleven bestaat niet, ik ben vanaf groep 1 zwaar gepest, ik heb nooit iemand gehad die zijn of haar bek open durfte te trekken
zelfs leraren klasgenoten en zelf de eikel die zich voor mijn beste vriend uitmaakte durften niet hun bek open te trekken terwjil mijn hele gezicht onder het bloed zat, als het op 3 scholen achter elkaar gebeurt en je daar zelfs mensen tegenkomt die zich je beste vriend noemen en vervolgens keihard lachen, als je zwaar gepest word,
geloof me dan is het onmogelijk om zonder echte positieve dingen(liefde veel vriendschap enz enz) van een minderwaardigheids complex af te komen

Nee ik geloof je niet.. Heb het meegemaakt, maar sta nu boven die mensen. Ik ben blij dat ik tenminste niet zo ben als zij, en dat ik mensen wel in hun waarde laat. Ook mn ex heeft het meegemaakt, jep.. de hele basisschool door in mekaar getrapt.. Ging gewoon door op de middelbare school.. Maar hij heeft geen minderwaardigheidscomplex hoor, ook hij staat boven die mensen..

Ik wil echt niet zeggen dat wat je hebt meegemaakt niet erg is of iets dergelijks. Ik wil alleen maar zeggen, dat het altijd mogelijk is om gelukkig te worden, als je er maar voor vecht, als je er maar voor open staat.. en als je maar kunt begrijpen dat jij boven die mensen staat die dit jou hebben aangedaan. ZIJ waren zo ontzettend zwak, jij hebt het allemaal meegemaakt.. JIJ bent sterk, heel sterk.. onthoudt dat..

[arrebar]

Dusjcrib schreef:


Nee ik geloof je niet.. Heb het meegemaakt, maar sta nu boven die mensen. Ik ben blij dat ik tenminste niet zo ben als zij, en dat ik mensen wel in hun waarde laat. Ook mn ex heeft het meegemaakt, jep.. de hele basisschool door in mekaar getrapt.. Ging gewoon door op de middelbare school.. Maar hij heeft geen minderwaardigheidscomplex hoor, ook hij staat boven die mensen..

Ik wil echt niet zeggen dat wat je hebt meegemaakt niet erg is of iets dergelijks. Ik wil alleen maar zeggen, dat het altijd mogelijk is om gelukkig te worden, als je er maar voor vecht, als je er maar voor open staat.. en als je maar kunt begrijpen dat jij boven die mensen staat die dit jou hebben aangedaan. ZIJ waren zo ontzettend zwak, jij hebt het allemaal meegemaakt.. JIJ bent sterk, heel sterk.. onthoudt dat..

ik kan wel blij zijn dat ik mensen in hun waarde laat, maar dat laat me koud, ik ben gaan twijfelen aan wat er wel niet mis met me moet zijn dat ik altijd de grote pispaal ben, het zijn niet aleen de pesters geweest, de hele klas en de leraren, en dan moet er toch wel iets gigantisch met je mis zijn dat je op verschillende scholen, zelfs op scouting, gepest word, ik kan me niet beter dan ze voelen, dan hou ik mezelf voor de gek