Eenvoudige actie vóór behoud goed klimaat.

Hoi iedereen, doe mee!



Op 1 februari doen we ALLE LICHTEN UIT

van 19u55 tot 20.00u !

(schrijf het in je agenda!

met massa’s mensen kunnen we een signaal geven!)
Zend dit bericht dus door naar zoveel mogelijk mensen !

ACTIE tegen de klimaatsverandering.

Neem op 1 februari 2007 deel aan de grootste mobilisatie van de burgers
tegen de klimaatsverandering !
L'Alliance pour la Planète (groepering van milieuverenigingen) doet een
oproep tot al de burgers :

Gun de planeet 5 minuten rust!
Iedereen wordt verzocht alle lichten te doven op

1 februari as, van 19u55 tot 20.00u.


Het gaat er niet om enkel die dag gedurende 5 minuten energie te besparen, maar wel om de aandacht van de burgers, de media en tevens de politieke besluitvormers te vestigen op de energieverspilling en op de noodzaak om
dringend iets te ondernemen !

Gedurende 5 minuutjes zal de planeet kunnen uitrusten : dat duurt echt niet lang en het kost niets. Het zal de politici en kandidaten voor de parlementaire verkiezingen van juni 2007 duidelijk maken dat de klimaatverandering een onderwerp uitmaakt dat weegt in het politieke debat.

En waarom op 1 februari 2007?
Omdat die dag in Parijs het nieuwe rapport van de klimatologische experten
van de Verenigde Naties uitkomt. Dat gebeurt bij onze buren! Wij kunnen dus onmogelijk deze kans laten
voorbijgaan en moeten bijgevolg de schijnwerpers richten op de dringende aard van 's werelds klimatologische situatie. Als we allen deelnemen zal
deze actie werkelijk een mediatieke én politieke invloed hebben, en dit enkele maanden vóór de (Belgische) verkiezingen !

Laat dit bericht zoveel mogelijk circuleren, stuur het zoveel mogelijk door, ook naar lokale politici; vermeld het in Newsletters, op je Internetsite of blog ...

[naam ingebruik]

dit moet op onzin hoor

[mueslireep]

nee ik vind wel mooie kantine topic maar ik denk niet dat paar lampjes de wereld kunnen redden en/of dat bericht aankomt bij bush/balkenende etc. en denknie dat werkt maaralsnog.. IK DOE MEE

[Bonga]

ach.. die 9 watt die mijn spaarlamp verbruikt verbleekt bij het tdp van menig processor, kan je niet beter 5 min het internet platgooien

bugge schreef op 31-01-2007 @ 20:07 :


Het gaat er niet om enkel die dag gedurende 5 minuten energie te besparen, maar wel om de aandacht van de burgers, de media en tevens de politieke besluitvormers te vestigen op de energieverspilling en op de noodzaak om
dringend iets te ondernemen !

[PV]

Het overgrote deel van de ministeries
doet niet mee aan de actie om het licht
morgenavond vijf minuten uit te doen.
Milieuorganisaties willen dat gebouwen
morgen vanaf vijf voor acht in het
donker zitten en partijen in de Tweede
Kamer sloten zich daarbij aan.

De actie is bedoeld om aandacht voor de
verandering van het klimaat te vragen.
Minister Winsemius van VROM beloofde
gisteren dat zijn ministerie meedoet.

Maar daar blijft het bij,heeft premier
Balkenende gezegd.Massale deelname kan
leiden tot stroomuitval,heeft hij aan
de Kamer geschreven. De NS doet om 19.55
5 minuten de kachels in de treinen uit.

[Dinalfos]

bugge schreef op 31-01-2007 @ 20:07 :
Hoi iedereen, doe mee!

Nee!

[naam ingebruik]

het s onzin daarom hoort het op onzin

want niemand heeft het over computers ofzo

naam ingebruik schreef op 31-01-2007 @ 20:23 :
het s onzin daarom hoort het op onzin

want niemand heeft het over computers ofzo

[capibara]

Bullshit die actie. Veel grote lampeninstallaties, spaarlampen etc. verbruiken meer stroom bij het aanzetten dan wanneer je ze gewoon rustig laat branden.

ja, we hebben met best veel mensen uit de straat afgesproken dat we dat gaan doen..En al is het een druppel op een gloeiende plaat , zal het er in ieder geval niet slechter op worden. Bovendien vind ik dat ze een goed statement geven dmv symboliek.
Maar toch betwijfel ik hoeveel mensen hier aan mee gaan doen...mijn ouders iig niet, en nog iemand die ik ken die het onzin vind.

[Uice]

bugge schreef op 31-01-2007 @ 20:07 :
Gun de planeet 5 minuten rust!

De planeet is een stevige bol van steen en vloeistof, die al miljarden jaren door het heelal zweeft. Mensen die beweren dat ie rust nodig heeft moeten langer nadenken.

[Frankrijk]

Wat een ordinaire actie; ik heb wel wat beters te doen.

[RodeKrab]

naam ingebruik schreef op 31-01-2007 @ 20:07 :
dit moet op onzin hoor

Geweldig

[Jordi]

PV schreef op 31-01-2007 @ 20:15 :
De NS doet om 19.55
5 minuten de kachels in de treinen uit.

Ook lekker van de NS om hun klanten hiermee op te schepen. Het valt me nog mee dat ze niet 5 minuten de treinen stil zetten zodat ze een excuus hebben voor de vertraging die er anders ook wel was geweest...

[RodeKrab]

Jordi schreef op 31-01-2007 @ 22:25 :
Ook lekker van de NS om hun klanten hiermee op te schepen. Het valt me nog mee dat ze niet 5 minuten de treinen stil zetten zodat ze een excuus hebben voor de vertraging die er anders ook wel was geweest...

Wel goed voor hun uitstraling..

[mepsteen]

umm...

nee?

[Bonga]

naam ingebruik schreef op 31-01-2007 @ 20:23 :
het s onzin daarom hoort het op onzin

want niemand heeft het over computers ofzo

lees mijn post nog een keer.. een processor is toch echt een van de belanrijkste onderdelen in die kast die aan je monitor zit met wat draadjes..

het komt btw ook niet op me over als een onzn topic..

[Wintersale]

Wel 5 hele minuten, wat een dwaasheid. Doe dan een half uur ofzo. Nou ja, misschien dan, het doel is okee en ik ben wel benieuwd naar dat rapport

[Vice]

Mijn lampjes zijn dan al uit.

[Magican]

Dut ga ik toch vergeten.

[Roos]

Ik ga niet in het donker zitten hoor.

Je kunt beter altijd rekening houden met stroomverbruik in plaats van 5 minuten symbolisch te zitten doen.

[Kitten]

Sylph schreef op 01-02-2007 @ 10:50 :
Je kunt beter altijd rekening houden met stroomverbruik in plaats van 5 minuten symbolisch te zitten doen.

i.d.d.! Ik doe lekker niet mee.

Trouwens, je kan niet protesteren tegen de klimaatverandering, die trekt zich daar niets van aan.

Klopt, maar ik ben en blijf van mening dat klimaatverandering een zeer serieus probleem is, en dat er structureel iets gedaan moet worden om dat tegen te gaan.

Mensen willen tegenwoordig teveel, dat is het probleem.

[Balance]

Nee, ik help niet mee aan een stroomstoring.

Ik doe mee.

Roos schreef op 01-02-2007 @ 10:43 :
Ik ga niet in het donker zitten hoor.

Kaarsjes. ;x

[mueslireep]

Firdaus schreef op 01-02-2007 @ 12:11 :
Kaarsjes. ;x

is het milieu vriendelijk om kaarsjes te produceren?

BirdsNest schreef op 01-02-2007 @ 12:31 :
is het milieu vriendelijk om kaarsjes te produceren?

Kaarsen uit natuurvoedingswinkels. De kaarsen daar worden gerecycled. ;x

[mueslireep]

Firdaus schreef op 01-02-2007 @ 12:51 :
Kaarsen uit natuurvoedingswinkels. De kaarsen daar worden gerecycled. ;x

owjah ik dacht al zowiets

NNOOOOOOOOOOOGGGG 4uur en 36min en dan is het zover

[vtxm]

NIET DOEN JONGENS!!! IN DE KRANTEN STAAT DAT ALS TE VEEL MENSEN DIT DOEN ER EEN STROOMSTORING KAN KOMEN!!!

Met alle gevolgen van dien, ZEKER NIET doen wanneer je een aqarium met een temperatuursmotor hebt.

[Frankrijk]

vtxm schreef op 01-02-2007 @ 15:44 :
NIET DOEN JONGENS!!! IN DE KRANTEN STAAT DAT ALS TE VEEL MENSEN DIT DOEN ER EEN STROOMSTORING KAN KOMEN!!!

Met alle gevolgen van dien, ZEKER NIET doen wanneer je een aqarium met een temperatuursmotor hebt.

Nee he ik wil vanavond nog wel tv kunnen kijken hoor.

[vtxm]

Ik ook en ik wil ook computeren.

Balkenende: uitvallen stroom dreigt door klimaat-actie

Uitgegeven: 31 januari 2007 17:49
Laatst gewijzigd: 31 januari 2007 17:56
DEN HAAG - Op VROM na doen de ministeries niet mee aan de actie om donderdagavond vijf minuten het licht uit te doen. Premier Jan Peter Balkenende schrijft dat woensdag aan de Tweede Kamer.

Het kabinet staat sympathiek tegenover de actie, die de aandacht moet vestigen op klimaatverandering, maar vindt die niet goed doordacht. Massale deelname aan de actie kan leiden tot het uitvallen van stroom.

Minister Pieter Winsemius van VROM zegde dinsdag toe dat zijn ministerie de lichten donderdagavond wel zal uitdoen. Een woordvoerder van Balkenende bevestigde woensdag dat de andere ministeries hiertoe niet over zullen gaan.

Tennet

Tennet, de beheerder van het landelijke elektriciteitsnet, waarschuwde eerder op de dag voor het uitvallen van stroom. Volgens hem zal het waarschijnlijk voor problemen zorgen als een op de drie huishoudens de lamp uitdoet op exact hetzelfde moment.

"We hebben een robuust en stevig netwerk en als het nodig is vallen we terug op andere landen. Maar omdat deze actie ook in andere landen wordt gevoerd, is het nog maar de vraag of we daar op terug kunnen vallen als het nodig is.''

De actie om het licht uit te doen is afkomstig van milieuorganisaties in Frankrijk die zo de aandacht vestigen op de klimaatverandering.

Ach ja, volgens mij zal het zo'n vaart niet lopen.

[vtxm]

Het is idd een prachtig idee maar ieder voordeel heeft z'n nadeel.

[Kitten]

Ik hoop vooral dat deze domme actie niet miljoenen euros gaat kosten die je net zo goed in onderzoek naar het verbeteren van het klimaat of het milieuvriendelijker maken van energie opwekking kan stoppen.

[vtxm]

Het is idd ook wel een hele domme actie.
Maar aan de andere kant ook nuttig.

[mueslireep]

precies maar je krijgt er wel aandacht mee en ik vind een stroomstoring wel leuk alleen jmmr dat mun comp het dan nie doewt

[Kitten]

vtxm schreef op 01-02-2007 @ 16:15 :
Het is idd ook wel een hele domme actie.
Maar aan de andere kant ook nuttig.

Deze actie gaat niet veel uithalen. Structurele oplossingen komen niet voort uit ondoordachte acties. Ik vond het project van een paar jaar geleden om de uitstoot van CO2 in een jaar met 8% te verminderen een stuk interessanter.

[mueslireep]

Kitten' 85 schreef op 01-02-2007 @ 16:20 :
Deze actie gaat niet veel uithalen. Structurele oplossingen komen niet voort uit ondoordachte acties. Ik vond het project van een paar jaar geleden om de uitstoot van CO2 in een jaar met 8% te verminderen een stuk interessanter.

8% KOM OP WAAR GAAT DIT HEEN

[Kitten]

BirdsNest schreef op 01-02-2007 @ 16:22 :
8% KOM OP WAAR GAAT DIT HEEN

Zometeen ga ik naar de stad. Boodschapje doen, patatje eten, hoezo?

ik sta gelukkig om 8 uur op het voetbalveld.

[mueslireep]

btw ik heb die ene film van Al Gore gezien 2weken geleden en dat is echt een indrukwekende film je schrikt echt van die feiten die ze geven over milieu aanrader als je avondje niets te doen hebt

[Kitten]

BirdsNest schreef op 01-02-2007 @ 16:23 :
btw ik heb die ene film van Al Gore gezien 2weken geleden en dat is echt een indrukwekende film je schrikt echt van die feiten die ze geven over milieu aanrader als je avondje niets te doen hebt

Staat veilig op mijn computer

[mueslireep]

Kitten' 85 schreef op 01-02-2007 @ 16:23 :
Staat veilig op mijn computer

cooool zou je die voor me kunnen branden en mij de dvd op stuen? maak ik over op j rekening, of miss weetj een goeie torrent

[mepsteen]

DE BROEIKASDREIGING, REALITEIT OF MYTHE?
Onlangs is het derde rapport verschenen van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), dat in 1988 is opgericht door de VN. Het IPCC dient om de resultaten van het wetenschappelijk klimaatonderzoek van over de hele wereld te verzamelen en te interpreteren. In 1990 verscheen het eerste "assessment report", in 1995 het tweede, en onlangs het derde. Dit omvat meer dan 1000 blz.. Een (nog niet definitieve) "summary for policymakers" van 18 blz. omvat de essentie van het rapport, inclusief cijfers en grafieken. De conclusies van het rapport zijn geheel in de lijn van de beide vorige rapporten: ze voorspellen een aanzienlijke
temperatuurstijging op onze aarde in de 21e eeuw (www.ipcc.ch).
Er is in wetenschappelijke kringen herhaaldelijk fundamentele kritiek uitgeoefend op de werkwijze en de uitspraken van het IPCC. De kritiek betreft de beperktheid van de metingen, de interpretatie van de metingen en de betrouwbaarheid van voorspellingen gebaseerd op computermodelleringen. In het nieuwste rapport is aan het eerste bezwaar enigszins tegemoetgekomen, de beide andere bezwaren blijven onveranderd bestaan. Hierna volgt een globale analyse van het probleem en de essentie van de kritiek op de conclusies van
het IPCC.
1. Toekomstvoorspellingen
Voorspellen van de toekomst op wetenschappelijke gronden is alleen mogelijk wanneer wij alle relevante wetmatigheden precies kennen. Dat is bijvoorbeeld het geval voor zon- en maansverduisteringen. Maar voor veel van wat er zich in de natuur afspeelt geldt dit niet. We kennen meestal niet alle wetmatigheden en door wisselwerking van verschillende processen kunnen zich "chaotische" effecten voordoen, die tot onvoorspelbare resultaten leiden ("chaos" is een begrip uit de natuurkunde). Zo kunnen we het weer over een periode van tien dagen niet voorspellen en het klimaat over een periode van enige tientallen jaren evenmin. We kunnen dan hoogstens verwachtingen over de toekomst uitspreken en die zijn altijd gebaseerd op bepaalde
veronderstellingen, die altijd genoemd moeten worden.
2. De natuurlijke regeling van het klimaat
De gemiddelde temperatuur van de aarde wordt op lange termijn binnen nauwe grenzen constant gehouden door een aantal natuurlijke processen, die zelf geen van alle in de tijd helemaal constant zijn. De belangrijkste zijn: de binnenkomende straling van de zon, de terugkaatsing van een deel van deze straling door het wisselende wolkendek, de uitgaande straling vanaf het aardoppervlak, het broeikaseffect (voornamelijk veroorzaakt door waterdamp, in geringere mate door CO2, en daarnaast in veel geringere mate door CH4 en andere gassen), de verdamping en condensatie van water en de uitgaande straling vanuit de wolken naar de ruimte (de helft van de vrijkomende condensatiewarmte). Op indirecte wijze dragen hieraan verder nog bij: de CO2-opname en zuurstofproductie van groene planten (op het land en in de zee), de CO2-productie en zuurstofopname van dieren en aërobe micro-organismen, de productie van CH4 en H2S door anaërobe micro-organismen, de productie van CO, CO2, CH4, H2S en stofdeeltjes door vulkanen, de oxidatie van CO, CH4 en H2S in de atmosfeer onder invloed van zonlicht, het oplossen van CO2 in de oceanen, alsmede het verdampen daarvan uit de oceanen. Door een interactie van al deze processen wordt de gemiddelde temperatuur van het aardoppervlak op ongeveer 15  C gehouden (zie Lovelock, 1988). De wisselwerking tussen de atmosfeer en de oceanen is bij de temperatuurregeling van groot belang. Allereerst vormen de oceanen een reusachtige buffer zowel van warmte als van opgelost CO2. Verder beïnvloeden de grote stromingen in de oceanen de onregelmatige en veranderlijke temperatuurverdeling over de continenten
Hierbij moet worden opgemerkt dat het klimaat een chaotisch karakter heeft. Door de invloed van het grote aantal natuurlijke processen met verschillende tijdconstanten, die elkaar voor een deel wederzijds beïnvloeden, gaat de temperatuur berekend over een tijdsbestek van tientallen
jaren op een grillige wijze op en neer, zij het binnen zeer nauwe grenzen.
3. Kan de mens de natuurlijke klimaatregeling verstoren?
Er is in de 20e eeuw een aanzienlijke stijging gemeten van het CO2-gehalte in de atmosfeer, namelijk van ongeveer 295 ppm in 1900 tot ongeveer 305 ppm in 1940 en tot 365 ppm in 2000 (1 ppm is een miljoenste volumedeel). Over deze getallen bestaat algemene overeenstemming. De sterke stijging van 60 ppm in de laatste 60 jaar wordt in verband gebracht met de verbranding van fossiele brandstoffen door de mens, hoewel het helemaal niet zeker is dat dit inderdaad de oorzaak is. In principe zou de temperatuur op aarde door het toenemende CO2-gehalte kunnen stijgen, vanwege een mogelijk versterkt broeikaseffect. Ook dit is, in tegenstelling tot wat velen denken, niet vanzelfsprekend. Het is goed denkbaar dat de natuurlijke klimaatregeling de aangebrachte verstoring compenseert.
De door de mens in de atmosfeer gebrachte hoeveelheid CO2 wordt geschat op 6,5 Gt C per jaar (1 Gt C is een gigaton koolstof; 1 Gt = 109 ton). Per jaar worden door de atmosfeer en de oppervlaktelaag van de oceanen 90 Gt C uitgewisseld, door de atmosfeer en de planten op het land (inclusief micro-organismen) 60 Gt C, door de oceanen en algen e.d. 50 Gt C, en door de oppervlaktelaag en de diepe zee 100 Gt C. De door de mens geproduceerde CO2-stroom is dus ongeveer 4% van de natuurlijke stromen die de atmosfeer in- en uitgaan. Van alle CO2 die de atmosfeer bevat is dus hoogstens 4% afkomstig van menselijke activiteit.
De gemeten zaagtandvormige curve die het CO2-gehalte in de tijd weergeeft toont een daling van ongeveer 6 à 9 ppm in de zomer, en een iets groter stijging in de winter. Dit hangt samen met de groei van de planten op het land. Omdat er op het noordelijk halfrond veel meer land is dan op het zuidelijk halfrond, vindt de meeste plantengroei plaats in onze zomer. Uit de cijfers blijkt dat de jaarlijkse variatie in de natuurlijke CO2- stromen 4 à 6 maal groter is dan de totale menselijke uitstoot.
De atmosfeer bevat een hoeveelheid CO2 overeenkomend met 750 Gt C, de oppervlaktelaag (de bovenste 100 m) van de oceanen 1.000 Gt C, de oceanen in totaal 38.000 Gt C (meest in de vorm van bicarbonaat) de planten en organismen in de aardbodem 2.200 Gt C. (zie literatuuroverzicht van Soon et al.,1999).
De gemiddelde jaarlijkse toename van het CO2-gehalte van de atmosfeer, die nu is opgelopen tot ongeveer 1,5 ppm, komt dus overeen met ongeveer (1,5/365)x750 = 3 Gt C. Blijkbaar wordt nu ongeveer de helft van de menselijke uitstoot opgenomen door de planten en de oceanen. Dat dit (nog) niet méér is komt doordat de natuurlijke opnameprocessen achterlopen bij de toegenomen productie. De toenemende plantengroei komt langzaam op gang. De uitwisseling van CO2 tussen de atmosfeer en de bovenste laag van de oceanen heeft een tijdconstante van de orde van grootte van een jaar en die van de oppervlaktelaag met de diepe wateren van meer dan een eeuw (schattingen van de schrijver). Wanneer de atmosfeer op den duur weer in evenwicht is met de oceanen zal van de extra CO2 die door de mens aan de atmosfeer wordt toegevoegd, en voor zover die niet door de planten is opgenomen, 98% in de oceanen oplossen.
Uit deze cijfers blijkt dat het niet aannemelijk is dat de menselijke CO2-uitstoot het klimaat
blijvend kan beïnvloeden.
4. De temperatuur van de aarde in de 20e eeuw
De belangrijkste cijfers uit het IPCC-rapport betreffen metingen van het CO2-gehalte in de atmosfeer en metingen van de temperaturen van het aardoppervlak (op een groot aantal plaatsen) en in de atmosfeer.
Het IPCC rapporteert een stijging van de gemiddelde oppervlaktetemperatuur van 0,6  C over de laatste 100 jaar. Deze stijging is opgebouwd uit drie effecten: een stijging van ongeveer 0,45  C tussen 1900 en 1940, een daling van ongeveer 0,2  C tussen 1940 en 1976, en een stijging van ongeveer 0,35  C tussen 1976 en 2000. Deze laatste stijging komt overeen met ongeveer 0,15  0,05  C per decade. De toevoeging " 0,05  C" geeft de veronderstelde betrouwbaarheid aan. Sinds 1950 zijn er ook metingen gedaan van de temperatuur van de atmosfeer met weerballonnen en sinds 1979 met satellieten. Het IPCC vermeldt voor beide series metingen
een geringe stijging van 0,05  0,10  C per decade.
Commentaar:
De door het IPCC gerapporteerde stijgingen en dalingen van de gemiddelde temperatuur in de 20e eeuw zijn gebaseerd op metingen aan het aardoppervlak. De bepaalde gemiddelden zijn echter om verschillende redenen minder betrouwbaar:
• Het betreft gemiddelden per etmaal, gemiddeld over het hele kalenderjaar, en dan nog gemiddeld over het hele aardoppervlak. Er komen verschillen voor van (vele) tientallen graden tussen dag en nacht op één plaats, tussen verschillende dagen van het jaar op één plaats en tussen verschillende plaatsen op aarde op elk moment. Er bestaat niet een voldoende dicht meetnet over de hele wereld om werkelijke jaargemiddelden op 0,1 C betrouwbaar te bepalen (Corbyn en Golipour, in "The Global Warming Debate", 1996). De meetstations zijn niet over de hele wereld gelijkmatig verspreid en daarom zal het zo bepaalde gemiddelde afwijken van het werkelijk gemiddelde. In het zo bepaalde gemiddelde wegen de temperaturen in de dichter bewoonde delen van de wereld, waar de meeste meetstations zijn, zwaarder. Dit betreft vooral delen van het noordelijk halfrond. Het IPCC meldt nog dat men geprobeerd heeft het effect van "warmte-eilanden" (dit zijn stedelijke en industriële gebieden waar de temperatuur gemiddeld hoger is) te verdisconteren, maar dit neemt niet weg dat er nog altijd significante verschillen kunnen bestaan in de temperatuurontwikkeling tussen verschillende delen van het aardoppervlak.
• Verder kunnen de zo berekende gemiddelde temperaturen van het aardoppervlak tussen opvolgende jaren enkele tienden van een graad op en neer gaan. Een trend die daaruit wordt bepaald over een periode van 25 jaar heeft een onnauwkeurigheid van enkele tienden van een graad. Berekende veranderingen in de gemiddelde aardtemperatuur van diezelfde grootte over diezelfde periode zijn daarom niet significant.
De discrepantie tussen temperatuurmetingen aan het aardoppervlak en in de atmosfeer is opvallend. De laatste geven ongetwijfeld een beter beeld van een over de aarde gemiddelde temperatuur. Het IPCC meldt over de laatste 21 jaar een niet significante gemiddelde stijging de temperatuur van de atmosfeer van 0,05  0,10  C, bepaald met weerballonnen en satellieten, maar verbindt daar geen conclusies aan. Als het juist is dat er sprake was van een merkbare temperatuurstijging in het dichter bewoonde deel van de aarde (gecorrigeerd voor warmte-eilanden), terwijl de gemiddelde temperatuur op aarde vrijwel constant was, dan is dus blijkbaar op een ander deel van de aarde de temperatuur iets gedaald. Dit kan heel goed het gevolg zijn van oceaanstromingen die geleidelijk van grootte en richting veranderen.
Een duidelijke correlatie tussen de gemiddelde temperatuur van het aardoppervlak en het CO2-gehalte van de atmosfeer is voor de laatste 150 jaar alleen te vinden voor de periode 1976-2000. De temperatuurstijging vóór 1940 en de daling tussen 1940 en 1976, zouden die al significant zijn, moeten dan een natuurlijke oorzaak hebben gehad (in de jaren ’70 maakten deskundigen zich serieus zorgen over een naderende ijstijd, zie Calder 1974). Aangezien de grootste temperatuurstijging lag vóór 1940 en de grootste stijging in het CO2-gehalte daarna, lijkt het dat het CO2-gehalte de temperatuur volgde, en niet andersom.
Er is wel een correlatie gevonden tussen CO2-gehaltes en temperaturen over een periode van 250.000 jaar (door analyse van ijsmonsters), maar het is niet bekend wat oorzaak en wat gevolg was. Uit recent onderzoek is gebleken dat hier het CO2-gehalte de temperatuur moet hebben gevolgd met een vertraging van ongeveer 1000 jaar (Singer, 1999). Het is aannemelijk dat de natuurlijke temperatuurvariaties steeds leiden tot kleine verschuivingen in het evenwicht tussen de atmosfeer en de oceanen, zodat er bij temperatuurstijging CO2 vrijkomt, en omgekeerd.
Overigens komen de gevonden temperatuurwisselingen in de laatste 150 jaar en de eventueel daaruit voortvloeiende correlaties geheel op losse schroeven te staan door de meer recente temperatuurmetingen met weerballonnen en satellieten. De uitspraak van het IPCC dat er zich in de 20e eeuw een aanzienlijke en ongewone temperatuurstijging heeft voorgedaan, en dat
deze het gevolg is van menselijke CO2-uitstoot, is dan ook zeker onverantwoord.
5. Klimaatmodellen
Doordat er in de laatste tien jaar steeds meer bekend is geworden over natuurlijke processen die het klimaat beïnvloeden, zijn er steeds ingewikkelder modellen nodig geworden om het klimaat te beschrijven. Nu heeft het IPCC een vereenvoudigd model gebruikt, dat geijkt is op ingewikkelde modellen en daarmee de ontwikkeling van de aardtemperatuur voorspeld op basis van verschillende scenario’s betreffende de ontwikkeling van het CO2-gehalte van de atmosfeer. Dit vereenvoudigde model is aangepast aan de gemeten oppervlaktetemperaturen van de laatste 150 jaar. Het bleek dat bij bepaalde aannames over natuurlijke processen de overeenstemming kloppend was te krijgen. Dit model werd gebruikt voor de beruchte toekomstvoorspellingen. Men ging er daarbij van uit dat het CO2-gehalte in de 21e eeuw zou stijgen tot waarden variërend van 540 – 970 ppm. De verwachte stijging van de
aardtemperatuur zou dan volgens de modelberekeningen liggen tussen 1,4 en 5,8  C.
Commentaar
Het IPCC maakt de ernstige fout om toekomstprojecties als betrouwbare voorspellingen te presenteren. De uitspraken op basis van computermodelleringen zijn onzeker omdat de achterliggende veronderstellingen over de natuurlijke processen die het klimaat beïnvloeden onzeker zijn. Het onderzoek over deze processen loopt nog veel te kort (ongeveer 25 jaar) om de natuurlijke variaties over enkele tientallen jaren goed te kunnen beschrijven. Dit geldt met name voor de wisselende zonne-activiteit, de daarmee samenhangende wisselende grootte van het wolkendek, de grilligheid van oceaanstromingen en de opname van CO2 door planten, micro-organismen en algen. Door "parameter fitting" heeft het IPCC het gebruikte model zo aangepast dat het temperatuurverloop over de laatste 150 jaar kon worden gesimuleerd. Dat betekent dat er natuurlijke effecten door het model moesten worden gesimuleerd die de temperatuurstijging van vóór 1940 en de temperatuurdaling van 1940-1976 zouden hebben veroorzaakt. Let wel dat deze daling gemeten werd in een periode waarin het CO2-gehalte sterk steeg. Verder was het model zo aangepast dat het de vermeende temperatuurstijging na 1976 beschreef als gevolg van het gestegen CO2-gehalte. Dat betekent dat er een sterke correlatie werd gehanteerd die uitsluitend gebaseerd was op deze korte periode. Deze correlatie werd naar de toekomst geëxtrapoleerd. Aangezien het echter twijfelachtig is of die temperatuurstijging er werkelijk geweest is, is de extrapolatie van een temperatuurstijging naar de toekomst volledig onbetrouwbaar. Verder nam het IPCC aan dat naarmate de menselijke CO2-productie zou stijgen, er steeds een kleiner deel daarvan zou worden opgenomen door planten en door oceanen. Het eerste is in strijd met wat in plantenkassen is gemeten, het tweede is onaannemelijk op fysische gronden Het is uitvoerig aangetoond dat hogere CO2-gehaltes in de atmosfeer de plantengroei over de hele wereld zullen bevorderen (Soon et al. 1999). Het is te verwachten dat dit zal leiden tot grotere oogsten. De verhogingen kunnen meer dan 10% bedragen. Dit kan gezien worden als een zegen in tijden van groeiende voedseltekorten (The Global Warming Debate, 1996, The Oregon Petition, 1998).
Veel van deze kritiek is reeds eerder geformuleerd door Böttcher (1992).
Er zijn geen redenen zijn om te verwachten dat de mens in staat is om het klimaat blijvend te beïnvloeden. De grootte van de menselijke CO2-uitstoot valt immers bijna in het niet bij de fluctuaties van de natuurlijke processen. Bovendien zijn er geen aanwijzingen dat er sprake is van een positieve niet-lineaire terugkoppeling (waardor een kleine verstoring grote gevolgen zou kunnen hebben). Door de grote tijdconstante van de uitwisseling met de diepe oceaanwateren kunnen door de mens aangebrachte verstoringen wel langer dan een eeuw merkbaar zijn.
Het is algemeen bekend dat er binnen het IPCC aanzienlijke verschillen van mening over deze voorspellingen bestaan en dat men uitspraken baseert op meerderheid van stemmen. Let wel dat het IPCC geen wetenschappelijke organisatie is, maar een bureaucratische. Men kan vermoeden dat het IPCC ook een politieke agenda heeft. Hoewel het IPCC zelf vermeldt dat de modellen nog niet volmaakt zijn, worden niettemin drastische uitspraken gedaan. Deze zijn in belangrijke mate gebaseerd op aannamen die niet verantwoord zijn. De met stelligheid uitgesproken voorspelling van een aanzienlijke temperatuurstijging in de 21e eeuw is dan ook
volkomen ongegrond.
6. Afgeleide effecten
Het IPCC voorspelt dat langdurige droogtes en perioden met overvloedige regen plaatselijk zullen toenemen. Dit wordt niet verwacht voor tropische wervelstormen.
Verder wordt voorspeld dat door de vermeende temperatuurverhoging het niveau van de
oceanen zal stijgen en dat daardoor laaggelegen landen zullen onderlopen.
Commentaar
De verwachtingen over extreme weersomstandigheden zijn weer voornamelijk gebaseerd op de veronderstelling van een snelle temperatuurstijging, die op basis van de satellietmetingen allerminst waarschijnlijk is. Dus ook deze voorspellingen zijn ongegrond.
Ook de conclusies over stijging van de zeespiegel zijn onvoldoende gefundeerd. Als zich al hogere temperaturen zouden voordoen, zullen er verschillende effecten tegelijk optreden: door smelten van gletsjers die in de zee uitmonden en door thermische uitzetting van de bovenste lagen zal het zeeniveau stijgen, maar door verdamping en neerslag op de landmassieven met eeuwige sneeuw zal het niveau dalen. Welk effect zal overheersen is niet zeker. Doordat het niet eens waarschijnlijk is dat de temperatuur op aarde zal stijgen, is het publiceren van
dergelijke rampenscenario’s geheel onverantwoord.
7. Wetenschap, politiek en psychologie
Wanneer nu voor het eerst de feitelijke stand van het onderzoek wereldkundig was geworden, zonder de tendentieuze interpretatie van het IPCC, zou er geen enkele reden zijn geweest tot ongerustheid. Er zouden geen Klimaatconferenties en geen internationale afspraken nodig zijn voor terugdringen van de CO2-emissie, laat staan een "handel in emissierechten". Er zou helemaal niets aan de hand zijn.
We zitten echter met een erfenis uit het verleden. De ongerustheid uit 1990, veroorzaakt door een toenmalige voorzichtige uitspraak van het IPCC, heeft geleid tot een stroomversnelling in het politieke denken, die geheel door het algemene publiek is overgenomen. De broeikastheorie heeft nu het karakter van een mythe gekregen. In feite twijfelt de moderne mens hier niet meer aan. In het NOS-Journaal werd het nieuwe IPCC-rapport aangekondigd met de woorden: "Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken wat we allemaal al wisten, namelijk dat de aarde opwarmt". Dat zijn drie onwaarheden in één zin! Dan werden beelden getoond van smeltende gletsjers, die je elke zomer aan de kust van Groenland kunt fotograferen, en die dus met de conclusie niets te maken hadden.
We kunnen zeggen dat er inmiddels sprake is van een wijd verspreid geloof in de broeikasmythe. Waarom de politici indertijd in brede kringen voor dit geloof hebben gekozen laat zich raden. Waarschijnlijk was het de bedoeling om de burgers bang te maken en hen een schuldbesef aan te praten, zodat men gemakkelijker argumenten kon vinden om extra belastingen te heffen (zie Calder, 1997). Een andere verklaring is dat men zo de publieke aandacht kon afleiden van werkelijk nijpende problemen en dat men zich vrijblijvend van een grote aanhang kon verzekeren. Inmiddels is er een volgende generatie politici verschenen die zich niet meer kan veroorloven aan het broeikasgeloof te twijfelen.
Verder heeft de internationale milieubeweging hierbij een belangrijke rol gespeeld. Deze is in het laatste tien jaar zeer machtig geworden. Het gaat hier om organisaties die over enorme financiële middelen beschikken en die aan niemand verantwoording schuldig zijn. Ze komen in het nieuws door vaak bizarre "acties" en adverteren op grote schaal in kranten en op de televisie, en dat brengt hun steeds meer geld op. Ze appelleren daarbij aan het schuldgevoel van de burgers en kunnen daarbij rekenen op hun onkunde en goedgelovigheid. De burgers hebben merkwaardig genoeg een impliciet vertrouwen in milieuorganisaties.
Maar de wetenschap gaat ook niet vrijuit. In vele landen is ruimschoots subsidie aanwezig voor onderzoek dat uitgaat van de broeikastheorie. Die subsidies worden maar al te vaak toegewezen door "broeikasgelovige" ambtenaren. Het werken aan klimaatmodellen kreeg daarbij voorrang op experimenteel onderzoek. Dit is bedenkelijk, want men heeft de neiging om de resultaten van berekeningen met geavanceerde modellen serieus te nemen, zonder zich de onzekerheden van de achterliggende veronderstellingen voldoende te realiseren. Het is echter inmiddels ook in wetenschappelijke kringen riskant geworden om zich in dit verband kritisch of
sceptisch op te stellen.
8. Conclusies
o De interpretaties van het wetenschappelijk onderzoek door het IPCC zijn tendentieus en onverantwoord.
o De berekeningen van een gemiddelde temperatuur op aarde op basis van metingen aan de grond zijn niet voldoende betrouwbaar gebleken.
o De bewering van het IPCC dat de gemiddelde temperatuur op aarde stijgend is, wordt weersproken door de metingen met satellieten, die het IPCC zelf publiceert.
o Doemscenario’s die voorspellen dat lage landen zullen onderlopen zijn ongegrond en daarom onverantwoord.
o Het is mogelijk dat door natuurlijke oorzaken de gemiddelde temperatuur op bepaalde delen van het aardoppervlak stijgend is, en op andere dalend, zonder dat de over de aardbol gemiddelde temperatuur noemenswaard verandert.
o Een duidelijke correlatie tussen een stijgend CO2-gehalte van de atmosfeer en een stijgende temperatuur is voor de periode 1850-2000 niet aangetoond.
o Er bestaan verscheidene natuurlijke processen die fluctueren met tijdconstanten van enkele maanden tot enkele tientallen jaren en die stuk voor stuk grotere effecten hebben op de temperatuur op aarde dan de menselijke CO2-uitstoot.
o Het is onwaarschijnlijk dat de mens in staat is met de CO2-uitstoot het wereldklimaat op termijn te beïnvloeden, omdat er geen positieve niet-lineaire terugkoppelingen zijn aangetoond.
o Het is onwaarschijnlijk dat wij binnen afzienbare tijd het chaotische gedrag van het klimaat op bevredigende wijze zullen kunnen simuleren.
o De conclusie dat de mensheid drastische maatregelen moet nemen om een komende temperatuurstijging af te buigen is volledig ongefundeerd.
o De aanbeveling dat de mensheid moet bezuinigen op het gebruik van fossiele brandstoffen is zinvol, maar niet vanwege een eventueel versterkt broeikaseffect.
o De broeikasdreiging is geen realiteit maar een mythe.
o De belangrijkste onzekerheid betreft het niveau waarop het CO2-gehalte van de atmosfeer zich zal instellen waarbij de opname gelijk wordt aan de menselijke uitstoot. Of dit gehalte nadelige effecten kan hebben is niet bekend. Het heeft waarschijnlijk wel gunstige effecten: het kan leiden tot grotere oogsten over de gehele wereld. Dit is in een tijd met steeds grotere voedseltekorten zeer welkom.
Prof.dr.ir. D. Thoenes
Dwingeloo,
21 maart 2001
Literatuur (chronologisch)
Nigel Calder, "De weermachine en de bedreiging van het ijs" (1974). (Nederlandse vertaling bij Bosch en
Keuning).
James Lovelock, "The Ages of Gaia" (1988). (Oxford University Press).
C.J.F. Böttcher, "Science and Fiction of the Greenhouse Effect and Carbon Dioxide" (1992),
(The Global Institute for the Study of Natural Resources, The Hague).
"The Global Warming Debate" (1996), European Science and Environmental Forum, verzameling van 22
artikelen van verschillende schrijvers over dit onderwerp (Bourne Press, Bournemouth).
Nigel Calder, "De Grillige Zon" (1997) (Nederlandse vertaling bij Schuyt & Co, Haarlem).
"The Oregon Petition", (1998), ondertekend door 17.000 wetenschappers, gebaseerd op het artikel:
A.B. Robinson, S.L. Baliunas, W. Soon en Z.W. Robinson, "Environmental Effects of Increased
Atmospheric Carbon Dioxide", www.oism.org/pproject
W. Soon, S.L. Baliunas, A.B. Robinson en Z.W. Robinson, "Environmental Effects of Increased
Atmospheric Carbon Dioxide". Climate Research 13, 149-164 (1999)
(overzichtsartikel met ruim 150 verwijzingen).
"The Science and Environmental Policy Project", www.sepp.org/, zie op deze site S.Fred Singer, "Parting
Green Clouds" (1999) en "Global Warming, Unfinished Business" (2000),
IPCC , Third Assessment Report (2001), www.ipcc.ch

[Femic]

PV schreef op 31-01-2007 @ 20:15 :
Massale deelname kan
leiden tot stroomuitval,heeft hij aan
de Kamer geschreven.

Dus niet doen!

Ik ben dan op trainen, hoop niet dat ze daar dat geintje ook gaan uithalen..

[mueslireep]

mepsteen schreef op 01-02-2007 @ 16:48 :
DE BROEIKASDREIGING, REALITEIT OF MYTHE?
Onlangs is het derde rapport verschenen van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), dat in 1988 is opgericht door de VN. Het IPCC dient om de resultaten van het wetenschappelijk klimaatonderzoek van over de hele wereld te verzamelen en te interpreteren. In 1990 verscheen het eerste "assessment report", in 1995 het tweede, en onlangs het derde. Dit omvat meer dan 1000 blz.. Een (nog niet definitieve) "summary for policymakers" van 18 blz. omvat de essentie van het rapport, inclusief cijfers en grafieken. De conclusies van het rapport zijn geheel in de lijn van de beide vorige rapporten: ze voorspellen een aanzienlijke
temperatuurstijging op onze aarde in de 21e eeuw (www.ipcc.ch).
Er is in wetenschappelijke kringen herhaaldelijk fundamentele kritiek uitgeoefend op de werkwijze en de uitspraken van het IPCC. De kritiek betreft de beperktheid van de metingen, de interpretatie van de metingen en de betrouwbaarheid van voorspellingen gebaseerd op computermodelleringen. In het nieuwste rapport is aan het eerste bezwaar enigszins tegemoetgekomen, de beide andere bezwaren blijven onveranderd bestaan. Hierna volgt een globale analyse van het probleem en de essentie van de kritiek op de conclusies van
het IPCC.
1. Toekomstvoorspellingen
Voorspellen van de toekomst op wetenschappelijke gronden is alleen mogelijk wanneer wij alle relevante wetmatigheden precies kennen. Dat is bijvoorbeeld het geval voor zon- en maansverduisteringen. Maar voor veel van wat er zich in de natuur afspeelt geldt dit niet. We kennen meestal niet alle wetmatigheden en door wisselwerking van verschillende processen kunnen zich "chaotische" effecten voordoen, die tot onvoorspelbare resultaten leiden ("chaos" is een begrip uit de natuurkunde). Zo kunnen we het weer over een periode van tien dagen niet voorspellen en het klimaat over een periode van enige tientallen jaren evenmin. We kunnen dan hoogstens verwachtingen over de toekomst uitspreken en die zijn altijd gebaseerd op bepaalde
veronderstellingen, die altijd genoemd moeten worden.
2. De natuurlijke regeling van het klimaat
De gemiddelde temperatuur van de aarde wordt op lange termijn binnen nauwe grenzen constant gehouden door een aantal natuurlijke processen, die zelf geen van alle in de tijd helemaal constant zijn. De belangrijkste zijn: de binnenkomende straling van de zon, de terugkaatsing van een deel van deze straling door het wisselende wolkendek, de uitgaande straling vanaf het aardoppervlak, het broeikaseffect (voornamelijk veroorzaakt door waterdamp, in geringere mate door CO2, en daarnaast in veel geringere mate door CH4 en andere gassen), de verdamping en condensatie van water en de uitgaande straling vanuit de wolken naar de ruimte (de helft van de vrijkomende condensatiewarmte). Op indirecte wijze dragen hieraan verder nog bij: de CO2-opname en zuurstofproductie van groene planten (op het land en in de zee), de CO2-productie en zuurstofopname van dieren en aërobe micro-organismen, de productie van CH4 en H2S door anaërobe micro-organismen, de productie van CO, CO2, CH4, H2S en stofdeeltjes door vulkanen, de oxidatie van CO, CH4 en H2S in de atmosfeer onder invloed van zonlicht, het oplossen van CO2 in de oceanen, alsmede het verdampen daarvan uit de oceanen. Door een interactie van al deze processen wordt de gemiddelde temperatuur van het aardoppervlak op ongeveer 15  C gehouden (zie Lovelock, 1988). De wisselwerking tussen de atmosfeer en de oceanen is bij de temperatuurregeling van groot belang. Allereerst vormen de oceanen een reusachtige buffer zowel van warmte als van opgelost CO2. Verder beïnvloeden de grote stromingen in de oceanen de onregelmatige en veranderlijke temperatuurverdeling over de continenten
Hierbij moet worden opgemerkt dat het klimaat een chaotisch karakter heeft. Door de invloed van het grote aantal natuurlijke processen met verschillende tijdconstanten, die elkaar voor een deel wederzijds beïnvloeden, gaat de temperatuur berekend over een tijdsbestek van tientallen
jaren op een grillige wijze op en neer, zij het binnen zeer nauwe grenzen.
3. Kan de mens de natuurlijke klimaatregeling verstoren?
Er is in de 20e eeuw een aanzienlijke stijging gemeten van het CO2-gehalte in de atmosfeer, namelijk van ongeveer 295 ppm in 1900 tot ongeveer 305 ppm in 1940 en tot 365 ppm in 2000 (1 ppm is een miljoenste volumedeel). Over deze getallen bestaat algemene overeenstemming. De sterke stijging van 60 ppm in de laatste 60 jaar wordt in verband gebracht met de verbranding van fossiele brandstoffen door de mens, hoewel het helemaal niet zeker is dat dit inderdaad de oorzaak is. In principe zou de temperatuur op aarde door het toenemende CO2-gehalte kunnen stijgen, vanwege een mogelijk versterkt broeikaseffect. Ook dit is, in tegenstelling tot wat velen denken, niet vanzelfsprekend. Het is goed denkbaar dat de natuurlijke klimaatregeling de aangebrachte verstoring compenseert.
De door de mens in de atmosfeer gebrachte hoeveelheid CO2 wordt geschat op 6,5 Gt C per jaar (1 Gt C is een gigaton koolstof; 1 Gt = 109 ton). Per jaar worden door de atmosfeer en de oppervlaktelaag van de oceanen 90 Gt C uitgewisseld, door de atmosfeer en de planten op het land (inclusief micro-organismen) 60 Gt C, door de oceanen en algen e.d. 50 Gt C, en door de oppervlaktelaag en de diepe zee 100 Gt C. De door de mens geproduceerde CO2-stroom is dus ongeveer 4% van de natuurlijke stromen die de atmosfeer in- en uitgaan. Van alle CO2 die de atmosfeer bevat is dus hoogstens 4% afkomstig van menselijke activiteit.
De gemeten zaagtandvormige curve die het CO2-gehalte in de tijd weergeeft toont een daling van ongeveer 6 à 9 ppm in de zomer, en een iets groter stijging in de winter. Dit hangt samen met de groei van de planten op het land. Omdat er op het noordelijk halfrond veel meer land is dan op het zuidelijk halfrond, vindt de meeste plantengroei plaats in onze zomer. Uit de cijfers blijkt dat de jaarlijkse variatie in de natuurlijke CO2- stromen 4 à 6 maal groter is dan de totale menselijke uitstoot.
De atmosfeer bevat een hoeveelheid CO2 overeenkomend met 750 Gt C, de oppervlaktelaag (de bovenste 100 m) van de oceanen 1.000 Gt C, de oceanen in totaal 38.000 Gt C (meest in de vorm van bicarbonaat) de planten en organismen in de aardbodem 2.200 Gt C. (zie literatuuroverzicht van Soon et al.,1999).
De gemiddelde jaarlijkse toename van het CO2-gehalte van de atmosfeer, die nu is opgelopen tot ongeveer 1,5 ppm, komt dus overeen met ongeveer (1,5/365)x750 = 3 Gt C. Blijkbaar wordt nu ongeveer de helft van de menselijke uitstoot opgenomen door de planten en de oceanen. Dat dit (nog) niet méér is komt doordat de natuurlijke opnameprocessen achterlopen bij de toegenomen productie. De toenemende plantengroei komt langzaam op gang. De uitwisseling van CO2 tussen de atmosfeer en de bovenste laag van de oceanen heeft een tijdconstante van de orde van grootte van een jaar en die van de oppervlaktelaag met de diepe wateren van meer dan een eeuw (schattingen van de schrijver). Wanneer de atmosfeer op den duur weer in evenwicht is met de oceanen zal van de extra CO2 die door de mens aan de atmosfeer wordt toegevoegd, en voor zover die niet door de planten is opgenomen, 98% in de oceanen oplossen.
Uit deze cijfers blijkt dat het niet aannemelijk is dat de menselijke CO2-uitstoot het klimaat
blijvend kan beïnvloeden.
4. De temperatuur van de aarde in de 20e eeuw
De belangrijkste cijfers uit het IPCC-rapport betreffen metingen van het CO2-gehalte in de atmosfeer en metingen van de temperaturen van het aardoppervlak (op een groot aantal plaatsen) en in de atmosfeer.
Het IPCC rapporteert een stijging van de gemiddelde oppervlaktetemperatuur van 0,6  C over de laatste 100 jaar. Deze stijging is opgebouwd uit drie effecten: een stijging van ongeveer 0,45  C tussen 1900 en 1940, een daling van ongeveer 0,2  C tussen 1940 en 1976, en een stijging van ongeveer 0,35  C tussen 1976 en 2000. Deze laatste stijging komt overeen met ongeveer 0,15  0,05  C per decade. De toevoeging " 0,05  C" geeft de veronderstelde betrouwbaarheid aan. Sinds 1950 zijn er ook metingen gedaan van de temperatuur van de atmosfeer met weerballonnen en sinds 1979 met satellieten. Het IPCC vermeldt voor beide series metingen
een geringe stijging van 0,05  0,10  C per decade.
Commentaar:
De door het IPCC gerapporteerde stijgingen en dalingen van de gemiddelde temperatuur in de 20e eeuw zijn gebaseerd op metingen aan het aardoppervlak. De bepaalde gemiddelden zijn echter om verschillende redenen minder betrouwbaar:
• Het betreft gemiddelden per etmaal, gemiddeld over het hele kalenderjaar, en dan nog gemiddeld over het hele aardoppervlak. Er komen verschillen voor van (vele) tientallen graden tussen dag en nacht op één plaats, tussen verschillende dagen van het jaar op één plaats en tussen verschillende plaatsen op aarde op elk moment. Er bestaat niet een voldoende dicht meetnet over de hele wereld om werkelijke jaargemiddelden op 0,1 C betrouwbaar te bepalen (Corbyn en Golipour, in "The Global Warming Debate", 1996). De meetstations zijn niet over de hele wereld gelijkmatig verspreid en daarom zal het zo bepaalde gemiddelde afwijken van het werkelijk gemiddelde. In het zo bepaalde gemiddelde wegen de temperaturen in de dichter bewoonde delen van de wereld, waar de meeste meetstations zijn, zwaarder. Dit betreft vooral delen van het noordelijk halfrond. Het IPCC meldt nog dat men geprobeerd heeft het effect van "warmte-eilanden" (dit zijn stedelijke en industriële gebieden waar de temperatuur gemiddeld hoger is) te verdisconteren, maar dit neemt niet weg dat er nog altijd significante verschillen kunnen bestaan in de temperatuurontwikkeling tussen verschillende delen van het aardoppervlak.
• Verder kunnen de zo berekende gemiddelde temperaturen van het aardoppervlak tussen opvolgende jaren enkele tienden van een graad op en neer gaan. Een trend die daaruit wordt bepaald over een periode van 25 jaar heeft een onnauwkeurigheid van enkele tienden van een graad. Berekende veranderingen in de gemiddelde aardtemperatuur van diezelfde grootte over diezelfde periode zijn daarom niet significant.
De discrepantie tussen temperatuurmetingen aan het aardoppervlak en in de atmosfeer is opvallend. De laatste geven ongetwijfeld een beter beeld van een over de aarde gemiddelde temperatuur. Het IPCC meldt over de laatste 21 jaar een niet significante gemiddelde stijging de temperatuur van de atmosfeer van 0,05  0,10  C, bepaald met weerballonnen en satellieten, maar verbindt daar geen conclusies aan. Als het juist is dat er sprake was van een merkbare temperatuurstijging in het dichter bewoonde deel van de aarde (gecorrigeerd voor warmte-eilanden), terwijl de gemiddelde temperatuur op aarde vrijwel constant was, dan is dus blijkbaar op een ander deel van de aarde de temperatuur iets gedaald. Dit kan heel goed het gevolg zijn van oceaanstromingen die geleidelijk van grootte en richting veranderen.
Een duidelijke correlatie tussen de gemiddelde temperatuur van het aardoppervlak en het CO2-gehalte van de atmosfeer is voor de laatste 150 jaar alleen te vinden voor de periode 1976-2000. De temperatuurstijging vóór 1940 en de daling tussen 1940 en 1976, zouden die al significant zijn, moeten dan een natuurlijke oorzaak hebben gehad (in de jaren ’70 maakten deskundigen zich serieus zorgen over een naderende ijstijd, zie Calder 1974). Aangezien de grootste temperatuurstijging lag vóór 1940 en de grootste stijging in het CO2-gehalte daarna, lijkt het dat het CO2-gehalte de temperatuur volgde, en niet andersom.
Er is wel een correlatie gevonden tussen CO2-gehaltes en temperaturen over een periode van 250.000 jaar (door analyse van ijsmonsters), maar het is niet bekend wat oorzaak en wat gevolg was. Uit recent onderzoek is gebleken dat hier het CO2-gehalte de temperatuur moet hebben gevolgd met een vertraging van ongeveer 1000 jaar (Singer, 1999). Het is aannemelijk dat de natuurlijke temperatuurvariaties steeds leiden tot kleine verschuivingen in het evenwicht tussen de atmosfeer en de oceanen, zodat er bij temperatuurstijging CO2 vrijkomt, en omgekeerd.
Overigens komen de gevonden temperatuurwisselingen in de laatste 150 jaar en de eventueel daaruit voortvloeiende correlaties geheel op losse schroeven te staan door de meer recente temperatuurmetingen met weerballonnen en satellieten. De uitspraak van het IPCC dat er zich in de 20e eeuw een aanzienlijke en ongewone temperatuurstijging heeft voorgedaan, en dat
deze het gevolg is van menselijke CO2-uitstoot, is dan ook zeker onverantwoord.
5. Klimaatmodellen
Doordat er in de laatste tien jaar steeds meer bekend is geworden over natuurlijke processen die het klimaat beïnvloeden, zijn er steeds ingewikkelder modellen nodig geworden om het klimaat te beschrijven. Nu heeft het IPCC een vereenvoudigd model gebruikt, dat geijkt is op ingewikkelde modellen en daarmee de ontwikkeling van de aardtemperatuur voorspeld op basis van verschillende scenario’s betreffende de ontwikkeling van het CO2-gehalte van de atmosfeer. Dit vereenvoudigde model is aangepast aan de gemeten oppervlaktetemperaturen van de laatste 150 jaar. Het bleek dat bij bepaalde aannames over natuurlijke processen de overeenstemming kloppend was te krijgen. Dit model werd gebruikt voor de beruchte toekomstvoorspellingen. Men ging er daarbij van uit dat het CO2-gehalte in de 21e eeuw zou stijgen tot waarden variërend van 540 – 970 ppm. De verwachte stijging van de
aardtemperatuur zou dan volgens de modelberekeningen liggen tussen 1,4 en 5,8  C.
Commentaar
Het IPCC maakt de ernstige fout om toekomstprojecties als betrouwbare voorspellingen te presenteren. De uitspraken op basis van computermodelleringen zijn onzeker omdat de achterliggende veronderstellingen over de natuurlijke processen die het klimaat beïnvloeden onzeker zijn. Het onderzoek over deze processen loopt nog veel te kort (ongeveer 25 jaar) om de natuurlijke variaties over enkele tientallen jaren goed te kunnen beschrijven. Dit geldt met name voor de wisselende zonne-activiteit, de daarmee samenhangende wisselende grootte van het wolkendek, de grilligheid van oceaanstromingen en de opname van CO2 door planten, micro-organismen en algen. Door "parameter fitting" heeft het IPCC het gebruikte model zo aangepast dat het temperatuurverloop over de laatste 150 jaar kon worden gesimuleerd. Dat betekent dat er natuurlijke effecten door het model moesten worden gesimuleerd die de temperatuurstijging van vóór 1940 en de temperatuurdaling van 1940-1976 zouden hebben veroorzaakt. Let wel dat deze daling gemeten werd in een periode waarin het CO2-gehalte sterk steeg. Verder was het model zo aangepast dat het de vermeende temperatuurstijging na 1976 beschreef als gevolg van het gestegen CO2-gehalte. Dat betekent dat er een sterke correlatie werd gehanteerd die uitsluitend gebaseerd was op deze korte periode. Deze correlatie werd naar de toekomst geëxtrapoleerd. Aangezien het echter twijfelachtig is of die temperatuurstijging er werkelijk geweest is, is de extrapolatie van een temperatuurstijging naar de toekomst volledig onbetrouwbaar. Verder nam het IPCC aan dat naarmate de menselijke CO2-productie zou stijgen, er steeds een kleiner deel daarvan zou worden opgenomen door planten en door oceanen. Het eerste is in strijd met wat in plantenkassen is gemeten, het tweede is onaannemelijk op fysische gronden Het is uitvoerig aangetoond dat hogere CO2-gehaltes in de atmosfeer de plantengroei over de hele wereld zullen bevorderen (Soon et al. 1999). Het is te verwachten dat dit zal leiden tot grotere oogsten. De verhogingen kunnen meer dan 10% bedragen. Dit kan gezien worden als een zegen in tijden van groeiende voedseltekorten (The Global Warming Debate, 1996, The Oregon Petition, 1998).
Veel van deze kritiek is reeds eerder geformuleerd door Böttcher (1992).
Er zijn geen redenen zijn om te verwachten dat de mens in staat is om het klimaat blijvend te beïnvloeden. De grootte van de menselijke CO2-uitstoot valt immers bijna in het niet bij de fluctuaties van de natuurlijke processen. Bovendien zijn er geen aanwijzingen dat er sprake is van een positieve niet-lineaire terugkoppeling (waardor een kleine verstoring grote gevolgen zou kunnen hebben). Door de grote tijdconstante van de uitwisseling met de diepe oceaanwateren kunnen door de mens aangebrachte verstoringen wel langer dan een eeuw merkbaar zijn.
Het is algemeen bekend dat er binnen het IPCC aanzienlijke verschillen van mening over deze voorspellingen bestaan en dat men uitspraken baseert op meerderheid van stemmen. Let wel dat het IPCC geen wetenschappelijke organisatie is, maar een bureaucratische. Men kan vermoeden dat het IPCC ook een politieke agenda heeft. Hoewel het IPCC zelf vermeldt dat de modellen nog niet volmaakt zijn, worden niettemin drastische uitspraken gedaan. Deze zijn in belangrijke mate gebaseerd op aannamen die niet verantwoord zijn. De met stelligheid uitgesproken voorspelling van een aanzienlijke temperatuurstijging in de 21e eeuw is dan ook
volkomen ongegrond.
6. Afgeleide effecten
Het IPCC voorspelt dat langdurige droogtes en perioden met overvloedige regen plaatselijk zullen toenemen. Dit wordt niet verwacht voor tropische wervelstormen.
Verder wordt voorspeld dat door de vermeende temperatuurverhoging het niveau van de
oceanen zal stijgen en dat daardoor laaggelegen landen zullen onderlopen.
Commentaar
De verwachtingen over extreme weersomstandigheden zijn weer voornamelijk gebaseerd op de veronderstelling van een snelle temperatuurstijging, die op basis van de satellietmetingen allerminst waarschijnlijk is. Dus ook deze voorspellingen zijn ongegrond.
Ook de conclusies over stijging van de zeespiegel zijn onvoldoende gefundeerd. Als zich al hogere temperaturen zouden voordoen, zullen er verschillende effecten tegelijk optreden: door smelten van gletsjers die in de zee uitmonden en door thermische uitzetting van de bovenste lagen zal het zeeniveau stijgen, maar door verdamping en neerslag op de landmassieven met eeuwige sneeuw zal het niveau dalen. Welk effect zal overheersen is niet zeker. Doordat het niet eens waarschijnlijk is dat de temperatuur op aarde zal stijgen, is het publiceren van
dergelijke rampenscenario’s geheel onverantwoord.
7. Wetenschap, politiek en psychologie
Wanneer nu voor het eerst de feitelijke stand van het onderzoek wereldkundig was geworden, zonder de tendentieuze interpretatie van het IPCC, zou er geen enkele reden zijn geweest tot ongerustheid. Er zouden geen Klimaatconferenties en geen internationale afspraken nodig zijn voor terugdringen van de CO2-emissie, laat staan een "handel in emissierechten". Er zou helemaal niets aan de hand zijn.
We zitten echter met een erfenis uit het verleden. De ongerustheid uit 1990, veroorzaakt door een toenmalige voorzichtige uitspraak van het IPCC, heeft geleid tot een stroomversnelling in het politieke denken, die geheel door het algemene publiek is overgenomen. De broeikastheorie heeft nu het karakter van een mythe gekregen. In feite twijfelt de moderne mens hier niet meer aan. In het NOS-Journaal werd het nieuwe IPCC-rapport aangekondigd met de woorden: "Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken wat we allemaal al wisten, namelijk dat de aarde opwarmt". Dat zijn drie onwaarheden in één zin! Dan werden beelden getoond van smeltende gletsjers, die je elke zomer aan de kust van Groenland kunt fotograferen, en die dus met de conclusie niets te maken hadden.
We kunnen zeggen dat er inmiddels sprake is van een wijd verspreid geloof in de broeikasmythe. Waarom de politici indertijd in brede kringen voor dit geloof hebben gekozen laat zich raden. Waarschijnlijk was het de bedoeling om de burgers bang te maken en hen een schuldbesef aan te praten, zodat men gemakkelijker argumenten kon vinden om extra belastingen te heffen (zie Calder, 1997). Een andere verklaring is dat men zo de publieke aandacht kon afleiden van werkelijk nijpende problemen en dat men zich vrijblijvend van een grote aanhang kon verzekeren. Inmiddels is er een volgende generatie politici verschenen die zich niet meer kan veroorloven aan het broeikasgeloof te twijfelen.
Verder heeft de internationale milieubeweging hierbij een belangrijke rol gespeeld. Deze is in het laatste tien jaar zeer machtig geworden. Het gaat hier om organisaties die over enorme financiële middelen beschikken en die aan niemand verantwoording schuldig zijn. Ze komen in het nieuws door vaak bizarre "acties" en adverteren op grote schaal in kranten en op de televisie, en dat brengt hun steeds meer geld op. Ze appelleren daarbij aan het schuldgevoel van de burgers en kunnen daarbij rekenen op hun onkunde en goedgelovigheid. De burgers hebben merkwaardig genoeg een impliciet vertrouwen in milieuorganisaties.
Maar de wetenschap gaat ook niet vrijuit. In vele landen is ruimschoots subsidie aanwezig voor onderzoek dat uitgaat van de broeikastheorie. Die subsidies worden maar al te vaak toegewezen door "broeikasgelovige" ambtenaren. Het werken aan klimaatmodellen kreeg daarbij voorrang op experimenteel onderzoek. Dit is bedenkelijk, want men heeft de neiging om de resultaten van berekeningen met geavanceerde modellen serieus te nemen, zonder zich de onzekerheden van de achterliggende veronderstellingen voldoende te realiseren. Het is echter inmiddels ook in wetenschappelijke kringen riskant geworden om zich in dit verband kritisch of
sceptisch op te stellen.
8. Conclusies
o De interpretaties van het wetenschappelijk onderzoek door het IPCC zijn tendentieus en onverantwoord.
o De berekeningen van een gemiddelde temperatuur op aarde op basis van metingen aan de grond zijn niet voldoende betrouwbaar gebleken.
o De bewering van het IPCC dat de gemiddelde temperatuur op aarde stijgend is, wordt weersproken door de metingen met satellieten, die het IPCC zelf publiceert.
o Doemscenario’s die voorspellen dat lage landen zullen onderlopen zijn ongegrond en daarom onverantwoord.
o Het is mogelijk dat door natuurlijke oorzaken de gemiddelde temperatuur op bepaalde delen van het aardoppervlak stijgend is, en op andere dalend, zonder dat de over de aardbol gemiddelde temperatuur noemenswaard verandert.
o Een duidelijke correlatie tussen een stijgend CO2-gehalte van de atmosfeer en een stijgende temperatuur is voor de periode 1850-2000 niet aangetoond.
o Er bestaan verscheidene natuurlijke processen die fluctueren met tijdconstanten van enkele maanden tot enkele tientallen jaren en die stuk voor stuk grotere effecten hebben op de temperatuur op aarde dan de menselijke CO2-uitstoot.
o Het is onwaarschijnlijk dat de mens in staat is met de CO2-uitstoot het wereldklimaat op termijn te beïnvloeden, omdat er geen positieve niet-lineaire terugkoppelingen zijn aangetoond.
o Het is onwaarschijnlijk dat wij binnen afzienbare tijd het chaotische gedrag van het klimaat op bevredigende wijze zullen kunnen simuleren.
o De conclusie dat de mensheid drastische maatregelen moet nemen om een komende temperatuurstijging af te buigen is volledig ongefundeerd.
o De aanbeveling dat de mensheid moet bezuinigen op het gebruik van fossiele brandstoffen is zinvol, maar niet vanwege een eventueel versterkt broeikaseffect.
o De broeikasdreiging is geen realiteit maar een mythe.
o De belangrijkste onzekerheid betreft het niveau waarop het CO2-gehalte van de atmosfeer zich zal instellen waarbij de opname gelijk wordt aan de menselijke uitstoot. Of dit gehalte nadelige effecten kan hebben is niet bekend. Het heeft waarschijnlijk wel gunstige effecten: het kan leiden tot grotere oogsten over de gehele wereld. Dit is in een tijd met steeds grotere voedseltekorten zeer welkom.
Prof.dr.ir. D. Thoenes
Dwingeloo,
21 maart 2001
Literatuur (chronologisch)
Nigel Calder, "De weermachine en de bedreiging van het ijs" (1974). (Nederlandse vertaling bij Bosch en
Keuning).
James Lovelock, "The Ages of Gaia" (1988). (Oxford University Press).
C.J.F. Böttcher, "Science and Fiction of the Greenhouse Effect and Carbon Dioxide" (1992),
(The Global Institute for the Study of Natural Resources, The Hague).
"The Global Warming Debate" (1996), European Science and Environmental Forum, verzameling van 22
artikelen van verschillende schrijvers over dit onderwerp (Bourne Press, Bournemouth).
Nigel Calder, "De Grillige Zon" (1997) (Nederlandse vertaling bij Schuyt & Co, Haarlem).
"The Oregon Petition", (1998), ondertekend door 17.000 wetenschappers, gebaseerd op het artikel:
A.B. Robinson, S.L. Baliunas, W. Soon en Z.W. Robinson, "Environmental Effects of Increased
Atmospheric Carbon Dioxide", www.oism.org/pproject
W. Soon, S.L. Baliunas, A.B. Robinson en Z.W. Robinson, "Environmental Effects of Increased
Atmospheric Carbon Dioxide". Climate Research 13, 149-164 (1999)
(overzichtsartikel met ruim 150 verwijzingen).
"The Science and Environmental Policy Project", www.sepp.org/, zie op deze site S.Fred Singer, "Parting
Green Clouds" (1999) en "Global Warming, Unfinished Business" (2000),
IPCC , Third Assessment Report (2001), www.ipcc.ch

lekker hoor

[mepsteen]

BirdsNest schreef op 01-02-2007 @ 16:55 :
lekker hoor

heb je het ook gelezen?