Relatie-dip is een groot woord... Maar n paar periodes ging t wel even wat minder ja
.
Na een maand of 9 raakten we voor mijn gevoel in de sleur.
We zagen elkaar heel veel, deden ook ongeveer altijd hetzelfde als we elkaar zagen. Ik had ook geen zin meer in sex. Hij merkte dat, en na enige tijd doorvragen kwam er dat van die sleur uit.
Hoe lang dat heeft geduurd weet ik niet, het ging geleidelijk.
We zijn er toen over gaan praten en hebben besloten dat we elkaar wat losser gingen laten, en elkaar ook niet meer zo vaak zouden zien.
Dat werkte
.
Een aantal maanden later (na ruim een jaar), begon de school weer, ook kreeg mijn vriend een baantje waar hij vrijwel het hele weekend zoet mee is. Ook zijn vrienden hadden m nodig. Dat begreep ik allemaal wel, maar het was nogal een overgang omdat hij eerst vrijwel altijd tijd voor me had en nu bijna niet meer.
Ik voelde me een beetje aan de kant gezet, dacht dat hij me niet meer moest. En als mijn vriend
moest ik hem zien en hij
moest tijd voorme maken. Ik reageerde daardoor heel sterk; huilbuien, frustratie door dat moeten... Hierdoor kreeg hij ook steeds minder zin om mij te zien, wat mijn reacties weer versterkte, etc..
Ook hier hebben we een goed gesprek over gehad. Allerlei dingen die niet goed zaten zijn ter sprake gekomen. Ik ben er weer van overtuigd dat hij van me houdt, het
moeten is er vanaf. Dat maakte het makkelijker en ik kalmeerde. Ook probeert hij wat meer tijd voor me te maken
.
Das alweer n maand (of 2) geleden, we zijn nu nog samen en hebben het weer heel fijn
.