Boeken die je tegenvielen?

Eergisteren heb ik "Ik Jan Cremer" uitgelezen. Ik had er een hoop van verwacht omdat het zo controversieel was toen het uitkwam. Het viel me dan ook erg tegen dat het een bijzonder saai boek was - allemaal kleine anekdotes, geschreven zonder humor of zelfinzicht, en het ging maar door. Misschien komt het doordat tegenwoordig wat grof taalgebruik of geweld in een boek niet zo bijzonder meer is, dat ik vanuit het nu ernaar kijk en alleen zie dat het boek verder niets om het lijf heeft.

Wie heeft zoiets ook ooit gehad - dat je begon met het idee "nou ga ik eens lekker een klassieker lezen" of misschien juist "yesss eindelijk het volgende boek van die fantastische schrijver" en dat het zwaar tegenviel?

[Elin3]

Ik ben groot fan van Extremely Loud and Incredibly Close en moest en zal daarom ook dit boek van Jonathan Safran Four lezen, maar ik moet zeggen dat ik er echt niet in kan komen.

En de Space-trilogie van C.S. Lewis. Ik hou erg van Narnia en deze boeken werden mij aangeraden, maar ik merkte bij het lezen dat de boeken erg "traag" geschreven zijn. Ik ben vastbesloten de hele serie uit te lezen, maar ik ben niet enorm gemotiveerd om na deel één verder te lezen...

[flyaway]

Het Gerecht van Inge Ipenburg. Ik ben groot fan van haar acteerwerk en had de veronderstelling dat ze 'ook wel zou weten hoe ze een spannend boek moet schrijven', maar dat viel vies tegen. Hoewel zij in acteertalent boven de rest van de GTST-acteurs uitstak, en iets van de soaptekst wist te maken dat bijzonderder was dan wat er stond (door haar manier van acteren), is de tekst haast slechter dan wat je elke avond om 8 uur 's avonds op RTL4 kan horen. Mogelijk was het in haar hoofd veel prachtiger, misschien is het als luisterboek wel te doen. Mits het door haar is ingesproken.
Het boek bevat veel dezelfde woordkeuzes. Om iets te noemen, bijna elke keer dat iemand iets schokkends vertelde, reageerde de ander met: " 'Jezus, Mirna...', veel verder kwam ze niet." Dat gaat bij de derde keer behoorlijk irriteren. Wat ik ook apart vond was dat ze een personage Martine genoemd heeft (net zoals haar soapnaam was), was dit om er de nadruk op te leggen dat zij niet Martine is, maar Inge? Ze geeft ook behoorlijk af op het sterrenleven, de nadelen van beroemd zijn. Als ze niet meer gezien wil worden als Martine, maar als Inge, waarom zou ze dan een boek schrijven waarin de hoofdpersoon een uitgerangeerde actrice is? Ik denk dat ze hoopt dat wij dan ook gaan denken dat haar leven doorgaat, maar het imago van de hoofdpersoon is toch ook niet iets waar zij zich mee zou willen vereenzelvigen, volgens mij.
Het verhaal kon interessant zijn, als ik het niet vanwege de schrijfster gekozen zou hebben om te lezen, zou het wel voor de flaptekst zijn geweest. Maar de uitwerking is matig. Ze weet op geen enkele manier spanning vast te houden. Het interesseerde me niet zoveel hoe het met de hoofdpersoon ging, of die nou gelukkig was, of depressief... beetje jammer.