10-07-2003, 18:53
|
|
Verwijderd
|
Hoi,
Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk wel weten is dat mijn vader 19 maart jl. is overleden. (voor meer informatie: ik heb een topic geschreven een tijdje terug met (geloof ik) de titel: Binnenkort is mijn vader dood) Een tijdje is er natuurlijk overheen gegaan en ik heb het nog niet zo heel erg moeilijk gehad met het verlies van mijn vader maar ben er wel bijna elke dag mee bezig. Mijn vriend is daar (nog steeds) een grote steun in. (vooral omdat mijn situatie toch weer anders is dan anderen.. al zeg ik niet dat ik meer verdriet heb of t moeilijker heb ofzo) Nu heb ik dus zijn vrouw een tijdje terug gemailt hoe het zat met de dia's enzo (mijn vaders heeft een hele kast vol met verschillende dia's etc). Toen mailde ze terug dat Dennis en Verouschka (mijn halfbroer en halfzus, de kinderen uit mijn vaders' eerste huwelijk) een paar rijen dia's al hadden. Maar dat ze nu eerst tijd wou hebben voor het rouwproces blablabla. Dus nu (een tijdje later) heb ik haar weer gemailt. Ik mailde het volgende: Hallo Caroline, Ik heb je al eerder een mail gestuurd over de dia's en mogelijk meer persoonlijke supllen die nog bij jou liggen. Jij zei dat je er niet aan toe was om dat nu uit te zoeken enzo. Voor mij (en niet alleen voor mij) is het op het moment wel heel erg belangrijk en ik wil je dus vragen of het niet mogelijk is dat wij (Ik en Roelof en ik denk ook Ilja, maar ze is nu in Sixflags, maar ben er 99,9% zeker van dat zij ook zou willen komen) een keertje langs kunnen komen om de dia's enzo uit te zoeken. Ik hoor spoedig van je. Groeten, Ilona En nu kreeg ik dus het volgende terug: Hoi Ilona, Ik kan me voorstellen dat het voor jou en Ilja belangrijk is om de dia's te zien die er vroeger gemaakt zijn. Voor jouw rouwproces en dat van Ilja zal het mogelijk kunnen helpen als je dingen in handen hebt. Zoals ik al in mijn eerste zin schreef: dat kan ik me heel goed voorstellen! In een rouwproces heeft echter alles zijn eigen tijd en zo is het ook met opruimen van spullen van de overledene. Zoals je misschien weleens gehoord hebt van andere rouwenden (bijv. Kristie) is het uitzoeken van de spullen van een overleden partner een ingrijpende en emotionele gebeurtenis. Ik heb tot nu toe nog niets van Edmund weggedaan, omdat het (nog) niet de tijd voor mij is om de dingen uit te zoeken en weg te geven of evt. te gooien. Omdat ik jouw en Ilja's verzoek wel heel goed begrijp, zal ik proberen om voor het einde van de zomervakantie een eerste schifting te maken van de spullen die in de gangkast staan. Dat zijn vnl. de dia's. Zodra ik een eerste sortering heb gemaakt (naar wat ik zelf evt. wil houden, wat voor jullie kan zijn en wat voor Dennis en Verouschka) zal ik je dat laten weten. Jij en Ilja kunnen dan komen om te kijken wat je mee wilt nemen. Ik begrijp dat mijn antwoord je zal teleurstellen, maar ik hoop dat je toch begrip op kunt brengen ervoor. Liefs, Caroline Ik ben hier zo boos over! Dus haar rouwproces gaat boven het mijne (maarja, je kan t natuurlijk ook omdraaien, maar zij heeft alles al heel lang bij zich enzo en ik kan het toch zelf uitzoeken? ik weet wel wat van mij hoort. trouwfoto's van mijn vader en mijn moeder hoeft ze tenslotte toch ook niet te hebben?). Tuurlijk kan ik begrijpen dat ze t liever nu nog niet doet, maar waarom mag ik het dan niet zelf doen? ik ben geen klein kind meer! Naja, ik weet t gewoon niet meer.. Ik wou t ffies kwijt.. Thnx voor het lezen.. Kus 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
10-07-2003, 19:11
|
|
|
Op mij komt het juist wel over als een lief antwoord maar ik kan me heel goed voorstellen dat jij je er juist boos om maakt. Wat ik eruit opmaak is dat ze ondanks dat ze er zelf nog niet helemaal aan toe is toch gaat proberen om binnenkort die spullen uit te zoeken. Toch begrijp ik wel dat jij bij je rouwproces de spulletjes van je vader wilt hebben maar dan snap je ook wel dat zij er nu nog niet aan toe is om het uit te zoeken. Misschien kan je met haar afspreken dat je samen met haar de spullen gaat uitzoeken, dan heb je gelijk tijd om over je vader te praten. Misschien is dit helemaal geen goed idee en wil je liever alleen zijn met de spullen van je vader maar dat kan ik niet inschatten, daar moet je zelf de keuze in maken.
Groetjes Dana
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
|
10-07-2003, 19:15
|
|
Verwijderd
|
Ja, ik denk dat het lijkt alsof ik me aanstel, maar hier is dus veel aan vooraf gegaan..
Ik schiet niks op. Ik kan niets met mijn vader. Ik zit er maar mee. Ik kan het niet eens een plaats geven. Foto's zijn mijn enige houvast.. En ze hoeft het niet met mij uit te zoeken. Ik kan het ook zelf! Ik bedoel: er zijn dia's waar zij absoluut niets mee te maken heeft.. dia's van mijn vader en mij en het huwelijk van mijn vader en mijn moeder..
|
|
10-07-2003, 21:19
|
|
|
veel sterkte heb 27 april m'n overgrootmoeder verloren was 98.
__________________
Het leven van een student bestaat uit vaak en vakkunding weekend vieren met soms een college tussendoor.......één twee, klik klik, go go ...ACTIE!!!!
|
|
10-07-2003, 22:02
|
|
|
Ik snap heel goed dat je je kut voelt, foto's hebben een grote inpact en kunnen veel mooie herinneringen ophalen...
Toch denkik dat je echt rekening met haar moet houden. Ik heb zelf ondekt dat ondanks het feit dat ik het moeilijk heb met mamma's verlies, pappa het veel moeilijker heeft... Waar ik nog mij hele toekomst heb, een leven met een persoon van wie ik houd, hij is gescheiden van de persoon waarmee hij besloten heeft zijn hele verdere leven mee door te brengen. Ook zijn toekomst is verdwenen. Ik wil zeker jou verdriet niet teniet doen, want t doet pijn en je zal je vader misschien nog veel meer gaan missen... in elk geval nog heel lang denk ik. Bij ons is mamma's kast nog vol, pappa weet niet wat hij met haar spullen moet, hij wil niet tegen de leegte die hij voelt, ook nog aankijken. Misschien wil zij het liefst alle herinneringen aan jou vader ook bij haar houden, ookal zijn het misschien geen dia's waar zij bij was, ze hecht er duidelijk veel belang aan. Sorry als ik misschien ietwat bot overkom, en een vergelijking is altijd scheef, maar ik hoop dat je woede misschien een beetje wegebt. Het is voor iedereen moeilijk. Ik wens je heel veel sterkte.
|
|
11-07-2003, 10:02
|
|
|
Hoi Ilona,
Je zit hier duidelijk met een groot dilemma. Jij wil ontzettend graag de dia's hebben, dat zou je echt goed doen (denk ik). Maar de vrouw van je vader kan zich er nog niet echt toe zetten. Ik wil niet lullig tegen je doen, maar ik adviseer je toch om nog even rustig aan te doen. Ik bedoel niet dat haar rouwproces boven het jouwe gaat, zeker niet. Maar bedenk wel dat zij niet zomaar zo terughoudend is. Wat je misschien wel zou kunnen doen, is zoals Dana zegt, het samen doen. Al betwijfel ik of ze dit wil, maar je zou het misschien toch eens voorzichtig kunnen voorstellen. veel succes  Michel
|
|
11-07-2003, 11:34
|
|
Verwijderd
|
Jeetje, wat een lastige situatie is dit..
Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt. Je hebt al eens het antwoord gekregen dat je nog moet wachten en dat heb je gedaan en gerespecteerd, dan is het heel vervelend als je weer datzelfde antwoord krijgt. Ze heeft jou nu echter de belofte gedaan om voor het einde van de zomervakantie te zorgen dat jij een aantal spullen krijgt, dan schiet je er toch wel wat mee op? Ze gaat toch gedeeltelijk wel in op jouw verzoek juist omdat ze begrijpt dat jij het ook moeilijk vind. Je kan moeilijk verwachten dat ze direct na jouw mailtje die spullen door gaat spitten. Tussen nu en het einde van de zomervakantie zit een periode van 2 maanden, dat lijkt me toch best redelijk. Zij heeft dan nog de tijd om zich mentaal voor te bereiden op het gebeuren en de tijd om het niet in een keer te doen maar dat te verspreiden over een bepaalde tijd. Jij hebt de wetenschap die spullen binnen nu en 2 maanden te hebben, dat is niet zo heel erg lang meer toch? Het is lastig wanneer mensen in zoiets beiden hun eigen proces hebben en dan ook rekening moeten houden met dat van een ander zonder zichzelf het daarmee veel moeilijker te maken. Dit lijkt me een redelijk compromis eigenlijk. Wanneer je de eerste spullen dan hebt zou ik proberen meteen een afspraak te maken met haar voor de rest van de spullen, zodat dat niet op de plank blijft liggen. Dat ze het zelf wil doen kan ik me wel goed voorstellen, dan kan ze bewust afscheid nemen van de spullen die ze aan jou en anderen geeft. Zij laat door het weggeven van die spullen waarschijnlijk ook een deel van jouw vader los, en dit aan iemand anders overlaten (jou dus) lijkt mij ook lastig. Nou goed, ik kan me je woede echt heel goed voorstellen hoor, maar je hebt hier weinig macht in, helaas ligt die bij haar. Ik hoop dat je het allemaal toch een beetje trekt, sterkte!
|
|
11-07-2003, 11:42
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Het moeilijkste is nog dat niemand het begrijpt. Want er is niemand die weet hoe ik me voel en ik vind het zo moeilijk uit te leggen. Tuurlijk vind ik dat ook zij de tijd moet krijgen om dingen te verwerken enzo. Maar ze verschuilt zich er ook onder. Dit komt misschien heel lullig bij jullie over, maar ze is altijd de zielige weduwe.. Zij is altijd zielig. Het idee dat wij het ook moeilijk hebben is (ook in de tijd dat mijn vader heel ziek was) nooit in hun opgekomen. Nooit is er geinformeerd of wat. Wij waren altijd de laatsten die nieuws over zijn kanker hoorden en iedereen wist eerder dan wij dat mijn vader op een gegeven moment ook uitzaaiingen in de hersenen had en dood zou gaan. Definitief. Ik ben de bitch van de familie. Eens in de zoveel tijd werd er een nieuwsbrief gemailt.Naar iedereen van de kerk etc. Vaak niet eens naar ons, maar uiteindelijk wel regelmatig ook naar ons. Een algemene. Hoe het met hem ging enzo. De laatste was toen hij was overleden. Er stond: gezamelijk hebben ik en de kinderen edmund in zijn kist gelegd, of zoiets dergelijks.. Nou, wij (mijn zusje en ik) waren daar niet bij. Ze hebben ons niet eens de mogelijkheid gegeven. Wij hebben niets gehoord. Dat doet pijn. Ik weet eigenlijk niet meer wat ik wou typen. Gewoon zeggen dat ik het ook wel begrijp van haar, maar ik vraag me af of zij het echt begrijpt. Naar de buitenwereld doet ze heel poeslief en voor iedereen lijkt ze het geweldigste mens, maar zij heeft mijn vader zo erg beinvloed dat mijn vader mijn vader niet meer was. En DAT neem ik haar heel erg kwalijk.
|
|
|
11-07-2003, 11:44
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik doe al jaren rustig aan. Ik ben toch ook toe aan MIJN rouwproces!?  ach, ik snap ook wel wat jullie zeggen en denk dat Dusjcrib het het beste verwoord heeft, alleen er zit nog zoveel woede. Ze wil niet met mijn moeder aan de telefoon over de erfenis omdat er nog zoveel woede zit bij haar.. Kan ze dat niet even opzij zetten? Mijn moeder doet dat toch ook? Alsof mijn moeder niet boos en verdrietig is dat zij mijn vader heeft afgepikt.. Mijn moeder brengt alles met goede wil, en het enige wat zij doet is zielig doen. Mijn moeder moest zelfs uit een vereniging waar ze bij zat omdat Zij en mijn Vader het moeilijk hadden met haar komst. Dan komen ze toch zelf lekker niet? En zij en de andere kinderen van mn vader hebben er ook voor gezorgd dat mijn moeder geen afscheid mocht nemen. Laatst gewijzigd op 11-07-2003 om 11:50.
|
|
|
11-07-2003, 11:47
|
|
Verwijderd
|
Ach laat ook maar.
Ik wou t alleen even van me afschrijven..
|
|
11-07-2003, 11:47
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik kan me voorstellen dat je ontzettend kwaad op haar bent, maar je schiet er weinig mee op. Ik denk dat het de kunst is om juist heel kalm te blijven je voornamelijk bezig te houden met je eigen belangen. Kijken wat er wél te regelen valt (zoals dat je nu de eerste spullen voor het eind van de zomervakantie krijgt, dat dan maar accepteren, je krijgt ze tenminste) en zo stap voor stap je eigen rouwproces doorgaan. Andere mensen zullen jouw verdriet en jouw pijn nooit begrijpen, en dus ben jij de enige die er naar kan handelen. Laat anderen jou dan maar een bitch vinden, dat is dan hun probleem. Als jij het op een bepaalde manier moet doen om het te verwerken dan moet je het op die manier doen. Met kalm onderhandelen bereik je echter wel meer dan met boos worden, dus dat zou ik wel proberen. Toon begrip voor haar (ook als je dat eigenlijk niet hebt) en probeer voor elkaar te krijgen wat jij nodig hebt, zou ik zeggen. (En ik blijf van mening dat dat je nu gedeeltelijk gelukt is doordat je een eerste belofte hebt)
|
|
|
11-07-2003, 11:49
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik begrijp je woede helemaal en vind het ook zeker terecht dat je zo boos bent, je schiet er alleen niets mee op wat jouw rouwproces betreft..
|
|
|
11-07-2003, 11:50
|
|
Verwijderd
|
Wat moet ik dan met die woede?
|
|
11-07-2003, 11:57
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik weet dat mijn moeder met ontzettend veel woede zit/zat naar haar vader toe. Zij uit dat in het schrijven van ontzettend boze brieven aan hem die ze echter niet opstuurt (ze heeft ze haar therapeut wel laten lezen), het schrijven van gedichten over haar woede, schilderen, tekenen etc. Ze uit het dus in andere dingen.. Ikzelf heb bij woede veel aan muziek en daar heel erg op dansen.. Mn woede omzetten in energie en dus dansen of sporten tot ik er bijna dood bij neerval, kan ontzettend opluchten. Mijn moeders therapeut had haar trouwens nog muziek van Eminem aangeraden voor haar woede. Klinkt heel stom, maar hij heeft nummers met ontzettend kwade teksten en dergelijke, en daarnaar luisteren schijnt te helpen. Ik had ook al iemand op tv gezien een keer die ook naar Eminem luisterde om haar woede te uiten..
|
|
|
11-07-2003, 12:00
|
|
Verwijderd
|
als ik ook moet huilen dan komt er zoveel spanning en dan ga ik mijzelf pijn doen. Dat is dan mijn manier om het te uiten op iets.. ik moet t voelen. Ik kan niet tegen een kussen slaan. Dat voel ik niet..
Ik kan niet meer schrijven zoals vroeger (dan schreef ik verhalen lang in dagboeken) en gedichten ben ik nu een beetje mee bezig, maar daar ben ik niet zo goed in.. Sporten kan ik niet vanwege mn blessure.. En het kropt zich maar op.. Naja, Vaak helpt huilen wel, maar dan ga ik toch meestal naar mn vriend, want bij hem voel ik me op mn gemak en hij kan me troosten, maarja, hij is er nu niet en weet ook niets van dit allemaal.
|
|
11-07-2003, 12:09
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Het jezelf pijn willen doen herken ik ook wel. Daar kan ik alleen hier niet verder op ingaan.. Is er geen enkele sport die je kunt doen ondanks je blessure? En heel hard meebleren met muziek (bijvoorbeeld met boze teksten van Eminem), helpt dat ook niet? Lastig dat je vriend er nu niet is, maar misschien kun je hem dan een brief schrijven of in je hoofd gaan bedenken wat je hem zou vertellen, wat hij dan zou zeggen en hoe hij zou reageren. Hem op die manier een beetje dichterbij proberen te halen? Misschien zou je verder elke dag een huilkwartiertje of iets dergelijks in kunnen stellen. Dan mag je even alles eruit gooien en wanneer dat kwartiertje voorbij is moet je er dan weer mee stoppen. Dat zal misschien niet in 1 keer lukken maar oefening baart kunst. Niet dat ik bedoel dat je je gevoelens enzo in moet gaan houden maar dat je het een beetje leerst beheersen, de woede en dergelijke, waardoor je die niet op jezelf gaat richten.
|
|
|
11-07-2003, 12:14
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 meebleren is verleden tijd. Vroeger deed ik dat wel. Ja, hij zit in Lloret. Ik had al gevraagd of ie wou bellen keertje (collect call) maar dat moet ik dus afwachten. Alleen zn stem horen zou me al rust geven. Slaap ook bijna niet. Ben idd begonnen met brief, maar dat lukt dus niet zo omdat ik bijna niet meer kan schrijven.. Huilen vind ik zoiezo heel moeilijk, maar zodra ik bij hem ben gaat het als vanzelf. En ik zou wel willen, maar het lukt dus bijna niet. Naja, enige is hopen dat ie snel weer trug is en dat ik m in mn armpjes kan sluiten. Dank je wel iig. Kussie
|
|
|
11-07-2003, 12:23
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Kun je de brief anders niet typen? Maakt niet zo heel veel uit en hier typen lukt je goed, dan lukt een brief vast ook wel.. Als jij je hart maar kan luchten. Wanneer komt ie weer terug?
|
|
| Ads door Google |
|
11-07-2003, 12:28
|
|
Verwijderd
|
Woensdag of donderdag pas..
En ja, dat lijkt dichtbij, maar elke dag duurt zooooooo lang  En slapen doe ik ook al bijna niet.. Ja, misschien ns typen...
|
|
11-07-2003, 12:30
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Je redt het wel joh
|
|
|
11-07-2003, 12:30
|
|
Verwijderd
|
Dank je wel. En daar twijfel ik ook geen moment over
|
|
12-07-2003, 21:52
|
|
|
wat je met je woede moet...
bij mij hielp schilderen altijd heel goed. Je kunt je zo boos maken als je wilt, dikke klodders verf op het papier doen...felle kleuren of juist zwart. En als je grote vellen neemt kun je ook groot werken met heftige armbewegingen enzo. Je kunt het later terugkijken, maar je kunt het ook jaren in een kast laten liggen en er pas weer naar kijken als je ruimte hebt om die gevoelens allemaal helemaal te voelen. (denk niet: ik kan niet schilderen, want het gaat niet om of het mooi wordt, maar om of jij je gevoel kwijt kunt)
__________________
*pro-hug* *anti-krullie* *anti-school* *pro-kunstacademie* *anti-slaap* *pro-leuk* *anti-stom* *pro-lieve-mensen* *anti-bijna-alles* *NEE*
|
|
13-07-2003, 11:00
|
|
|
dat is het nadeel dat ik nou zo weinig op het forum ben... ik lees dit nu pas
maar ik spreek je dan ook niet meer zo vaak op msn, helaas. eigenlijk is alles al wel gezegd. hoe is het ondertussen, heeft ze er al wat meer over nagedacht, of niet? volgens mij heb ik wel eens ene foto van jou met je vader gezien waarop het best duidelijk was dat hij echt van je hield liefs, wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
|
13-07-2003, 11:37
|
|
|
|
ik kan me haar situatie goed begrijpen
maar die van jou ook... tis nu een aantal maanden geleden.. en zij denkt nu nog steeds aan HAAR rouwproces... wat moet zij met spullen die van jou zijn.. en bovendien kun je zelf die spullen toch wel ff uitzoeken?? misschien is het beter om er gewoon een keer heen te gaan... en zeg je dat je zelf ff die spullen uit wil zoeken... het is tenslotte JOU vader.... veel sterkte ermee verder
|
|
13-07-2003, 17:53
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
dank je wel. en de rest ook. Kussie
|
|
| Advertentie |
|
|
|
13-07-2003, 18:24
|
|
|
hej meid wat erg voor je dat je je vader verloren hebt en dat je nu niet het proberen te verwerken op jouw manier.
zoals je zelf al zegt je kunt ze goed zelf uitzoeken (vooral omdat er dias zijn waar ze niks mee te maken heeft) dus dan vind ik dat ze moet respecteren dat jij dat graag nu wilt en dat ze jou de kans moet geven om die dias uit te zoeken (of jij alleen of jullie samen) misschien dat je er gewoon eens met haar over kunt praten dat jij echt verder wilt met je rouwproces en dat je niet nog een paar maanden wilt wachten.. en dat je ze gewoon heel graag zelf uit wil zoeken.. sterkte ermee! xxx
|
|
14-07-2003, 18:57
|
|
|
|
Ik vind het vooral fout dat ZIJ uitzoekt voor wie wat is, jullie zijn oud genoeg om daar zelf over mee te beslissen en dat met zijn allen te regelen.
Ik moet eerlijk ook zeggen dat ik er blij om ben dat wij al heel snel (de dag na de crematie) zijn begonnen met het uitzoeken van mijn moeders spullen. Het was heel moeilijk maar ik ben blij dat hete chter de rug is. De hele moeilijke dingen hebben we tot de kerst, 3 maanden later, mee gewacht, zoals sieraden enzo./// Het i8s moeilijk......dus veel succces ermee
__________________
Such a shame, my defenses have become my own restrictions....
|
|
14-07-2003, 21:10
|
|
Verwijderd
|
dank je wel!
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
Pappa, mag ik je bereiken? Anno 1986 | 2 | 04-05-2005 23:16 | |
| Verhalen & Gedichten |
[klein verhaal] Pappa. Soapsie | 46 | 23-02-2005 17:01 | |
| Verhalen & Gedichten |
Weten jullie nog... Vlooienband | 146 | 02-12-2004 13:50 | |
| Verhalen & Gedichten |
Pappa Marinka | 2 | 31-07-2003 21:51 | |
| Verhalen & Gedichten |
[verhaal] Tanja. Vlooienband | 47 | 12-10-2002 13:15 | |
| Verhalen & Gedichten |
Pappa!!! ~Black~Angel~ | 6 | 19-11-2001 20:31 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 18:27.
Adverteren