Hopeloze liefde

[Michiel :33]

Hey, Ik ben een jonge van net 17 jaar. Ik heb al een heel jaar lang problemen met mijn gevoelens. Toen ik dit jaar aan school begon (5de jaar Tso) kwam ik in een heel nieuwe klas terecht, het is een jongens klas, de klas was meteen zeer close met iedereen we werden snel een van de leukste klassen die ik ooit gehad had, maar er was 1 probleem, vanaf de eerste dag toen ik in school kwam en kennis maakte met de mensen in mijn klas viel mij meteen een jonge op in mijn klas waar ik meteen smoor verliefd op werd. Ik had op dat moment een vriendin, dus ik snapte er niets van dat ik voor een jongen iets kon voelen, zeker omdat ik een vriendin had. Ik dacht dat het maar gewoon een vergissing was en dacht dat het snel weg ging zijn. Maar na een paar weken begon het minder te gaan in mijn relatie met het meisje waar ik samen mee was. Omdat ik meer en meer gevoelens voor die jongen begon te krijgen. 1 week later heb ik het moeten uit maken met dat meisje omdat het echt niet meer ging, al mijn gevoelens voor haar waren weg en vond het dan niet eerlijk voor haar. Maar toen begonnen de problemen pas, nadat het uit was met mijn vriendin had ik niet echt iemand meer waar ik me kon praten dus begon ik alles op te kroppen en praatte met niemand over mijn gevoelens zeker niet met mijn ouders omdat mijn ouders niet echt goed staan tegen over het verliefd worden op het zelfde geslacht. Door alles op te kroppen begon ik er echt onder uit te gaan. Ik sliep niet, had constant hoofdpijn, stress, kon niet meer lachen. Na een maand of 2 – 3 Werd het zo erg dat het zeer hard begon op te vallen thuis en op school, leerkrachten begonnen vragen te stellen, mijn ouders en mensen uit de klas. Na veel aandringen heb ik toen iemand van mijn klas in vertrouwen kunnen nemen. Hij zei dat ik gewoon mij hart moest volgen en kijken of ik echt van hem hield, hij zei dat ik meer met de jonge moest omgaan en hem beter moest leren kennen en zo zien of hij ook iets voor mij zou voelen. Na deze tips deed ik dit ook, ik begon meer en meer om te gaan met hem, dit ging even beter omdat ik meer en meer met hem omging en dus ook dichter bij hem was maar dit was ook maar tijdelijk, omdat toen ik hem beter leerde kennen ik ook veel meer van hem begon te houden dus werd ik terug ongelukkig omdat ik niet bij hem kon zijn en hij nooit van mij zou houden. Na een tijdje heb ik samen met de persoon die mij had geholpen het tegen hem gezegd dat ik van hem hield en niets anders wouw dan hem. Maar tot mijn grote spijt voelde hij niet zo over mij en zei hij ook meteen dat er nooit iets van ging komen, maar ik kon hem gewoon niet opgeven. Na het gesprek kon ik niet meer met hem omgaan omdat ik mij dood schaamde en hij ontweek mij ook. Na een week heb ik van mijn hart een steen proberen maken en heb ik hem gezegd (via fb) dat ik niet meer voor hem voelde en dat het gewoon een vergissing was en dat alles nu terug normaal kon zijn. Hij was opgelucht maar ik niet, ik was nog altijd bang om met hem om te gaan dus deed ik dit ook niet. Ik hield nog altijd super veel van hem.

Na een tijdje begon ik ook altijd aan hem te denken, als ik 5 minuten niets te doen had begon ik aan hem te denken van hoe het zou kunnen zijn als ik samen met hem kon zijn, wat we zouden kunnen doen en hoe gelukkig ik zou zijn. Ook het snachts als ik sliep begon ik over hem te dromen, deze dromen kwamen meer en meer voor. Deze heb ik nu nog steeds na een jaar, deze dromen zijn zo geloofwaardig dat ik soms echt denk dat het echt gebeurd is. Ik word altijd bezweet wakker na deze dromen ik ben altijd zo gelukkig in die dromen maar kom dan terug in de harde werkelijkheid. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.

[Stukje uit de laatste droom die ik had: Ik was op school, en het was middag. Tijdens de middag mogen wij altijd buiten school gaan dus een paar mensen van de klas waren op mij en de persoon waar ik van hou aan het wachten, maar wij hadden net L.O. gehad en zei dat ze al mochten gaan omdat ik mij nog rap even wou douchen. Wat ik echter niet wist dan dat die persoon op mij aan het wachten was tot dat ik klaar was, dus ik was mij aan het douchen en nadat ik klaar was. Ging ik uit de zaal van de douches en zag hem staan, hij zag mij en kwam meteen naar mij toe, hij zei dat hij even met mij moest praten over iets, ik had al een gevoel dat het was over dat ik van hem hield, maar was daar niet zeker van (hij had een lief, in het echt ook) toen haalde hij een briefje boven hij zei dat hij alles opgeschreven had omdat hij het niet persoonlijk kon zegen omdat het hem zwaar lag. Ik nam het briefje aan en begon het te lezen, terwijl ik het aan het lezen was ging hij even in een andere gang staan en ik zag dat hij tranen in zijn ogen had, Ik las voort (wat er stond was: Ik weet dat je verliefd op me bent, en ik moet je toegeven dat ik ook al van het begin iets voor je voelde maar wist toen nog niet dat jij ook zo over mij voelde, maar toen ik het wist was ik bang om het ook te zegen tegen jouw en heb ik je waarschijnlijk ook hard gekwetst met het niet te zegen. Ik ben toen verliefd geworden op een meisje (zijn vriendin) maar ik heb altijd van jou blijven houden. Maar toen zag ik je elke dag achter uit gaan. Ik zag je nooit meer lachen en zag dat je problemen had en zag toen in dat ik eigenlijk echt zeer veel van jou hou maar ik kan het niet persoonlijk tegen je zegen omdat ik je eerst zo hard gekwetst heb) na het lezen van het briefje ging ik naar hem toe en nam hem vast en zei dat ik nog altijd super veel van hem hield, en dat het mij super gelukkig maakte dat hij ook van mij hield.]
Dit is 1 van die dromen waarvan ik soms denk dat het echt is en dat ik van hoopte dat ze echt zouden zijn. Maar spijtig genoeg is dit nooit gebeurt.

Ik hou zo veel van hem dat ik al super veel dingen heb opgegeven zonder dat hij dat weet. Maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen, ik kom thuis en ga naar mijn kamer. Denken over alles en mij slecht voelen. Ik heb dit jaar zeer veel vrienden verloren omdat ik zeer agressief uit de hoek kan komen omdat ik mij zo slecht voel. En ook omdat ik nooit nog lach. Ik vraag mij af of ik ooit gelukkig zal zijn en samen met hem zal zijn of dat ik voor altijd zonder hem zal moeten voort leven. Ik wil gewoon bij hem zijn ik zou alles opgeven voor hem ik zou zelfs nog liever samen zijn met hem voor 1 dag, dan een heel leven leiden zonder hem.

Contact verbreken en wachten tot 't overgaat.

[Michiel :33]

Ik kan niet zonder hem, dus zal zeker nooit het contact met hem verbreken. Zoals ik al zei in mijn originele post: liever 1 dag met hem dan een heel leven zonder hem. ;(

Toch bedankt voor de mogelijke hulp.

[Elin3]

Probeer je te realiseren dat diegene waar je in je hoofd verliefd op bent niet echt bestaat. Het is slechts een idee, een samenraapsel van fijne dingen die jij hebt opgebouwd rondom een bestaand persoon, eigenschappen die jij nu aan hem toeschrijft. Je kent hem helemaal niet zo goed en kijkt door een roze bril naar hem omdat je verliefd bent. Maar deze persoon is niet degene die jou gelukkig kan maken! Als het niet wederzijds is houdt het op en waarschijnlijk kom je er later achter dat hij ook helemaal niet zo geweldig bij jou paste als je nu denkt.

[Michiel :33]

Eline,

Ik ken hem echt wel goed hoor, ik zie hem ook zoals hij is, ik weet dat hij niet perfect is maar hij is alles wat ik wens. Ik weet gewoon zeker dat hij de ware voor mij is en als dit betekend dat ik voor altijd van hem moet houden zonder dat hij van mij houd, so be it. ;( Ik wil en kan hem gewoon niet opgeven hij betekend al gewoon te veel voor me. Is er dan niets dat ik kan doen om hem te doen veranderen van gedachte

Michiel :33 schreef:

Eline,

Ik ken hem echt wel goed hoor, ik zie hem ook zoals hij is, ik weet dat hij niet perfect is maar hij is alles wat ik wens. Ik weet gewoon zeker dat hij de ware voor mij is en als dit betekend dat ik voor altijd van hem moet houden zonder dat hij van mij houd, so be it. ;( Ik wil en kan hem gewoon niet opgeven hij betekend al gewoon te veel voor me. Is er dan niets dat ik kan doen om hem te doen veranderen van gedachte

Hmm, ik maak me eerlijk gezegd een beetje zorgen. Je slaat er behoorlijk in door. Het is echt het beste om flinkt te zijn en hem uit je hoofd te zetten. Als je dat niet lukt is het misschien verstandig om een keer een psycholoog om raad te vragen, die kan je tips geven hoe je met deze gedachten om kan gaan. Ik weet overigens wel hoe het is, dit soort onmogelijke verliefdheden. Ik was ook smoorverliefd om een jongen uit m'n klas toen ik in de 2e klas zat.

Sterkte in ieder geval.

Je maakt iemand niet homo. En hoe moeilijk het ook is, maar verwijder hem op Facebook, Twitter, WhatsApp of wat dan ook. Contact verbreken dus, want je hebt een obsessie voor deze jongen, en iets als dit doet je toch meer kwaad dan goed... Dat moet je zelf toch ook wel zien?