Het-grote-lucht-je-hart-topic #159

@kydnav,
hij heeft bij mn moeder in bed geslapen omdat mn moeder geen zin had in ruzie savonds.
hij gilt die dingen als ie naar boven moet ofzo, maar voor anderen kan ik me voorstellen dat het ovekomt als slaan etc. btw, om de hoek woont iemand die in de beveiliging werkt en een straat achter ons ook

@redhair, mijn broertje is nu bijna 12 en ik ben 14

OT: gisteravond weet ik niet meer of er ruzie was, mn vader was weer thuis dus t logische lijkt me van wel, maar ik was zo moe dat ik meteen in slaap viel.

Ik zie ontzettend op tegen maandag, het eerste uur heb ik maatschappijleer, van een juf die ik wel mag(ik heb maar 2 leraren waar ik een band mee heb de rest kan ik wel schieten, en 1tje zit dr tussenin)
maar lesuur 2,3en 4 heb ik een leraar waar ik altijd ruzie mee heb, net als de rest van de klas overigens, ik zie daar echt tegenop, hij wil nooit zijn eigen fouten inzien en volgens hem doet ie alles goed, als ie boos is schreewt ie en hij trekt zich alles aan wat de (onder)directeur over alle 3de jaars in het algemeen zegt maar rekent alleen onze klas erop af.
daarnaast lijkt het wel of hij iets heeft tegen mensen die anders zijn
zo worden wij telkens met 4 mensen meteen aangekeken door hem als het n herrie is.
en opvallend genoeg is 1 meisje autistisch en heeft heel erg dr eigen stijl, dat geld voor mij ook maar ik ben dan weer totaal anders dan zij is, dan is dr nog 1 die nogal najaaa ruig wil overkomen etc, maar als je m beter kent is t echt n aardige jongen, en dan een die ontzettend stil is maar echt fel voor zichzelf opkomt als iemand wat tegen hem zegt dat ie niet wil.
wij 4en zijn niet echt hetzelfde als de rest van de klas,en blaffen niet meteen ja en amen tegen leraren, en spreken hem niet met u aan wat ie wel wil maar wat niemand doet.
als mensen verwijderd worden zijn wij ook altijd de eerste die aan de beurt zijn.
en hij heeft zelfs zo'n achterlijke opmerking gemaakt laatst, ja nu zal ik eens ff degene straffen die wat rustiger zijn en normaal weinig doen, ipv degene die altijd de boel verstoren.
en dat gebeurde dan ook.
en dan doe ik een keer iets normaals, vergeet ik een keer geen kantlijn met linaal te zetten, en dan zet ie me zo voor schut dat ik dat meteen nooit van mn leven meer zal doen.
mn ouders geloven heilig in die man, ookal weet de hele school dat ie elke les wel iemand verwijderd, en elke dag minstens 5 ouders belt, ouders geloven dat nooit.
die leraar is gewoon een wandelend skelet dat niet met zn tijd mee wil gaan, en elke keer alles afreageert op dezelfde 4 mensen.

Daantje_0705 schreef:

Oh, wat leuk om dat te horen Geen dank hoor, doe het graag. Heb ik in het dagelijks leven ook nog eens wat aan m'n werk

Wat je huisarts zegt over de ziekte van Lyme klopt. De test die daarvoor in Nederland gebruikt wordt gaat op zoek in je bloed naar antistoffen tegen het beestje wat de ziekte van Lyme veroorzaakt (de borrelia bacterie die in sommige teken voorkomt). Probleem is dat niet alle mensen antistoffen daar tegen maken. Dat heeft niets te maken met je afweersysteem ofzo maar soms gebeurt dat gewoon. Dan kan het dus zijn dat je wel een infectie hebt maar dat je geen antistoffen maakt, die worden dus niet gevonden in de test en dus krijg je een negatieve uitslag terwijl het beestje misschien wel in je bloed zit. Heel vervelend is dat maar op dit moment zijn er in Nederland geen betere testen. Goed dat je huisarts die optie in elk geval open houd

Ja, dat de testen in Nederland niet erg betrouwbaar zijn dat wisten we. Een maand terug zijn we dan ook naar Duitsland gegaan om me daar nog een keer op de ziekte van lyme te testen. Hier is vervolgens ook uitgekomen dat ik het niét heb. Maar toch zou het kunnen dat ik het nog wel heb, dus we zullen het zien. Het zou ook nog kunnen dat er een andere bacterie in me lichaam zit, dit moet dan ook met antibiotica worden verholpen. Maargoed, we zullen het allemaal zien wat de huisarts nog kan doen! Ooit zal er wel wat verbetering in komen te zitten.

[Heksjuh]

Kika: ik heb echt bewondering voor je. Je bent 15 en je berichtjes klinken toch meestal nog positief, ondanks alle pijn die je hebt en alle dingen die je daardoor niet kan doen. Ik vind dat echt heel knap! Hopelijk kunnen de artsen iets vinden en je weer beter maken!

Ik heb toch maar iemand naar mijn rug laten kijken, vooral omdat ik niet meer met plezier kon sporten. Volgens hem zijn het toch echt mijn spieren en mijn onderrug zat helemaal vast. Hij heeft gemasseerd en dat was echt geen pretje, het deed zo ontzettend veel pijn. Volgen de week gaat hij het weer masseren. Het voelt alleen niet echt alsof het geholpen heeft.

Ik voel me wel een beetje een aansteller omdat ik weet dat er mensen zijn die zoveel meer pijn hebben. Maar ik heb het er wel een beetje moeilijk mee dat ik nog steeds last heb van mijn rug. Ik ben vooral bang dat ik straks niet kan werken. Mijn toekomstige beroep is al niet zo goed voor je rug en ik ben echt bang dat ik het volgend jaar met co-schappen al niet ga trekken.
En omdat het maar mijn spieren zijn voelt het nog meer alsof ik me aanstel. Mijn omgeving reageert ook niet erg begripvol. Want met last van mijn rug kan ik natuurlijk gewoon zware dingen tillen en klusjes in huis doen. Ik kan het ook wel dus ik doe het ook als het me gevraagd wordt, maar echt goed is het volgens mij niet. Ik heb ook echt het gevoel dat mensen denken dat ik me aanstel.

Ik weet echt even niet wat ik er nu mee moet doen.

[Dvine]

Heksjuh schreef:

Kika: ik heb echt bewondering voor je. Je bent 15 en je berichtjes klinken toch meestal nog positief, ondanks alle pijn die je hebt en alle dingen die je daardoor niet kan doen. Ik vind dat echt heel knap! Hopelijk kunnen de artsen iets vinden en je weer beter maken!

Ik heb toch maar iemand naar mijn rug laten kijken, vooral omdat ik niet meer met plezier kon sporten. Volgens hem zijn het toch echt mijn spieren en mijn onderrug zat helemaal vast. Hij heeft gemasseerd en dat was echt geen pretje, het deed zo ontzettend veel pijn. Volgen de week gaat hij het weer masseren. Het voelt alleen niet echt alsof het geholpen heeft.

Ik voel me wel een beetje een aansteller omdat ik weet dat er mensen zijn die zoveel meer pijn hebben. Maar ik heb het er wel een beetje moeilijk mee dat ik nog steeds last heb van mijn rug. Ik ben vooral bang dat ik straks niet kan werken. Mijn toekomstige beroep is al niet zo goed voor je rug en ik ben echt bang dat ik het volgend jaar met co-schappen al niet ga trekken.
En omdat het maar mijn spieren zijn voelt het nog meer alsof ik me aanstel. Mijn omgeving reageert ook niet erg begripvol. Want met last van mijn rug kan ik natuurlijk gewoon zware dingen tillen en klusjes in huis doen. Ik kan het ook wel dus ik doe het ook als het me gevraagd wordt, maar echt goed is het volgens mij niet. Ik heb ook echt het gevoel dat mensen denken dat ik me aanstel.

Ik weet echt even niet wat ik er nu mee moet doen.

Ik heb een geruime tijd zelf ook last gehad van de spieren in mijn nek, schouder en bovenrug. Zoveel dat ik er zelfs tijdelijk minder door moest gaan werken, omdat ik anders gek werd van de pijn. Ik kreeg niet veel onbegrip gelukkig, maar een pijnklacht is ook eigenlijk niet iets wat zichtbaar is voor de ander.

Bij mij heeft fysiotherapie geholpen en na mijn 3 weken vakantie ging het helemaal weer goed. Nu moet ik alleen nog uitkijken met het gewicht die ik op mijn schouders draag en als het zeer begint te doen moet ik stoppen.

Spieren zijn niet 'maar' spieren, als deze helemaal vastzitten dan doet dit echt enorm veel zeer. Vooral in je rug. En als je je zorgen blijft maken over van alles en nogwat dan is het nog moeilijker om die spieren los te krijgen.

[IcedEarth]

^ over spierspanning/pijn....bij mij gaat het zoveel beter door regelmatig yoga. En sauna/warm bad. (en ook wel eens wat magnesium)
En ook met de tijd..ik had ook gewoon sterkere spieren en een betere lichaamshouding nodig, dit komt niet van de ene op de andere dag.
Heel veel sterkte heksjuh, ik hoop dat je er misschien iets aan hebt, het is echt vervelend, zeker als je op onbegrip uit je omgeving stuit!

[Eend]

Ze hebben voor me gezongen En ik maar denken dat ik uit kon slapen

[Missy1234567890]

Bedankt voor de reacties op mijn verhaal. Ik heb nog getwijfeld of ik het weg zou halen vanwege de lengte en misschien lijkt het zo op papier nog wel mee te vallen en ik wil niet aanstellerig overkomen. Ik ben nog steeds boos, vooral om die twee opmerkingen en verder gewoon om haar hele houding. Ik ben wel blij dat ik gister niet hoefde te werken, kan ik het even laten bezinken en even nadenken. Donderdagavond was ik bij m'n broer, heb er met hem ook even over kunnen praten, gisteravond met m'n vriend nog over gehad. M'n broer zegt dat ik er gewoon m'n schouders over moet ophalen, ik kan haar gedrag en controlfreakerigheid toch niet veranderen. Ik kan alleen ingaan op opmerkingen waar ik het niet mee eens ben. M'n vriend is wat resoluter, die zou gewoon meteen gezegd hebben dat ze de presentatie dan maar zelf moet doen. En hij denkt dat ik een gesprek met haar moet hebben waarin ik aangeef waar ik tegenaan loop en als dat niet constructief wordt, dat ik dan naar haar leidinggevende moet gaan.

Ik ga dinsdag gewoon en dan merk ik vanzelf wel hoe het gaat. Ik denk dat ze nog wel wat opmerkingen maakt, dus daar kan ik dan op inhaken en altijd nog vragen om een gesprek. En ik kan ook altijd nog afzien van de presentatie. Ik wacht het wel gewoon even af.
Ik vind het wel een heel vervelende situatie.

yippie, net viel dr post op de mat met kei leuk nieuws
mijn tekenleraar van tekenles, heeft zich voor onbepaalde tijd ziekgemeld.
dinsdag gaat het dus weer niet door en daarna krijgen we een invaller, of ie nog ooit terugkomt weet ik dus niet.
maar daar baal ik dus echt van.
met hem kon je altijd lachen, niks was te gek,
en we zagen hem niet als iemand naar wie we moesten luisteren maar als een van ons.
we waren daar met nogal verschillende types, we waren met hem erbij met 8, en het was echt een dolle boel daar.
we hadden allemaal precies dezelfde humor enzo, ookal waren we qua karakter en stijl zo verschillend,
hij was er ook altijd voor ons als er iets was.
en was zelfs de gekste van ons allemaal.
we waren daar allemaal zo verschillend maar iedereen kon toch lol met elkaar maken, dat is iets wat ik nog zelden mee had gemaakt maar wat zo ontzettend fijn was
ik hoop maar dat die invaller niet te lang blijft en een beetje meevalt, mss ga ik zn profiel wel bekijken op hyves als ie dat heeft.
maar toch zal ik Dennis echt missen, t was gewoon een toffe gast, waarmee je echt kon lachen!
laat ik maar hopen dat ie snel terugkomt.
want ik baal echt dat ie ziek is.
kenden we elkaar net, wisten we waar we aantoe waren, en hoe we in elkaar zaten, gaat ie weg. ik weet zeker dat de andere daar m ook ontzettend zullen missen.
in die brief stond ook niet duidelijk of ie nog terug zou komen,
wel zitten 2 mensen van tekenen op een school waar hij ook leraar is, dus mss weten zij het wel eerder
hopen maar dat die invaller zich aan ons aanpast en wij niet aan hem. was ik in ieder geval niet van plan
met Dennis had ik echt wel n band, ik denk zelfs dat ik nog eerder naar hem zou gaan als naar de vertrouwenspersoon van school, ik wist gewoon dat ik hem kon vertrouwen, en met hem kon je lol hebben als geen ander.
Hij gaf ook gewoon mega goeie tips, als het om tekenen ging, maar dat was daar minder belangrijk, ookal was t tekenles.
Hij heeft wel hyves, hem m niet toegevoegd, maar mss dat ik wel zn profiel ga bekijken, kijken of ik daar iets wijzer word.

nu vraag ik mezelf dus weer af waarvoor ik leef, om maar t pispaaltje van iedereen te zijn, om maar anderen te dienen zodat ze iemand hebben om hun frustraties op af te reageren, om maar iets te klagen te hebben?
waarom moet mij nu altijd wel weer iets overkomen.
waarom heb ik tot nu toe mijn hele leven nog moeten vechten voor n beetje acceptatie van hoe ik ben,
waarom heb ik altijd moeten vechten voor dat beetje vrijheid,
en dat kleine beetje van de week dat ik nog lol had
waarom ben ik degene die al die ellende moet overkomen, omdat n ander t dan tenminste niet is, dat is de gedachte waar ik nu maar mee leef, liever ik dan dat n ander dit allemaal moet overkomen, want dit zou ik zelfs mn ergste vijanden nog niet gunnen.

waarom wordt alles wat ik lief heb me telkens weer afgepakt?
waarom wordt alles waar ik mezelf nog n beetje prettig voel telkens weer vernield.
dit is een oorlog met het lot, een oorlog met mezelf, waarvan ik niet weet wie hem zal winnen.
ik baal gewoon zo ontzettend, dit is al de zoveelste tegenslag van de laatste tijd.
ik wil dit gewoon echt niet meer.
waarom zou ik nog moeite doen mn toekomst goed te krijgen, als ik in de toekomst toch nog dat verleden achter me heb?
waarom zou ik nog moeite doen, om aardig te zijn, als niemand het teruggeeft(op jullie na dan)

altijd als ik weer wat heb opgebouwd, als ik weer ergens mezelf kan zijn, wordt het weer afgenomen, het leven is zo ontzettend oneerlijk.
waarom kan ik niet alvast 16 zijn en geld hebben, dan kan ik weg van alles, weg van iedereen, en overnieuw beginnen, dat is een lastig gevecht dat weet ik, maar het gevecht wat ik de afgelopen 14 jaar heb gepleegd, is ook nog niet voorbij, en ik wil dit niet langer uitvechten, ik wil gewoon winnen!

Ik zou nu t liefst een vuurpijl in mn dikke reet stoppen en wegvliegen.
wat natuurlijk onwerkelijk is.
ik zou nu ook dolgraag de trein pakken en wegwezen, maar amberalert nederland zal me dan ws tegenhouden
en 3x raden dan gaat toch weer iedereen zogenaamd doen of ze ongerust waren, en doen alsof ze me zielig vinden, terwijl ze er niets van menen, iedereen doet dan ineens weer aardig, terwijl ze me al die tijd zo gekrenkt hebben dat ik daar echt geen behoefte aan heb.
mensen die mn leven verkloten mogen niet aardig tegen me doen en hun excuses aanbieden, hadden ze maar eerder hun hoofd moeten gebruiken nooit zo beginnen.

ik zou zo graag veel vrienden hebben, en later n lieve vriend waar ik alles tegen kan zeggen
ik vertrouw dieren meer als mensen de laatste tijd, heb n hechtere band met mn hond dan welk mens dan ook.

ik trek mezelf nu al de hele dag terug op mn kamer, ben weer figuren uit mn fantasiewereld aan t tekenen, en ga maar denken aan de leuke reis met joyce die ik deze zomer heb gemaakt, dan heb ik tenminste 1 leuk ding meegemaakt in mn leven.......


als er al iemand is die zo gek is deze hele post te hebben gelezen, wil diegene dan zo vriendelijk zijn me te helpen? als je tips hebt?

Heksjuh schreef:

Kika: ik heb echt bewondering voor je. Je bent 15 en je berichtjes klinken toch meestal nog positief, ondanks alle pijn die je hebt en alle dingen die je daardoor niet kan doen. Ik vind dat echt heel knap! Hopelijk kunnen de artsen iets vinden en je weer beter maken!

Ik heb toch maar iemand naar mijn rug laten kijken, vooral omdat ik niet meer met plezier kon sporten. Volgens hem zijn het toch echt mijn spieren en mijn onderrug zat helemaal vast. Hij heeft gemasseerd en dat was echt geen pretje, het deed zo ontzettend veel pijn. Volgen de week gaat hij het weer masseren. Het voelt alleen niet echt alsof het geholpen heeft.

Ik voel me wel een beetje een aansteller omdat ik weet dat er mensen zijn die zoveel meer pijn hebben. Maar ik heb het er wel een beetje moeilijk mee dat ik nog steeds last heb van mijn rug. Ik ben vooral bang dat ik straks niet kan werken. Mijn toekomstige beroep is al niet zo goed voor je rug en ik ben echt bang dat ik het volgend jaar met co-schappen al niet ga trekken.
En omdat het maar mijn spieren zijn voelt het nog meer alsof ik me aanstel. Mijn omgeving reageert ook niet erg begripvol. Want met last van mijn rug kan ik natuurlijk gewoon zware dingen tillen en klusjes in huis doen. Ik kan het ook wel dus ik doe het ook als het me gevraagd wordt, maar echt goed is het volgens mij niet. Ik heb ook echt het gevoel dat mensen denken dat ik me aanstel.

Ik weet echt even niet wat ik er nu mee moet doen.

Dankje! Gelukkig merk ik het zelf als het mentaal fout gaat, waardoor ik er meteen iets aan kan gaan doen. Zodat ik niet de hele tijd met hetzelfde probleem blijf zitten. Ik probeer ook de positieve kant te zien en dat helpt me enorm!

Ik snap wat je bedoelt. Maar misschien is het beter als je de mensen gewoon laat praten? Iedereen denkt wel iets van je. Mensen denken ook verkeerde dingen van mij, vooral omdat ik wél kan fietsen maar op school bijvoorbeeld niet kan lopen. Ik trek me er niks meer van aan, die mensen denken maar wat ze willen denken.
Misschien moet je het eens uitleggen? Misschien krijg je dan wat meer begrip. Het is natuurlijk niet niks. En wat Dvine ook zegt, als jij je druk gaat maken om heel veel dingen dan is dat ook te merken aan je spieren. Je spierspanning wordt anders waardoor je nog meer last krijgt. Probeer een beetje te ontspannen zover het lukt! Als ik erg gespannen ben, bijvoorbeeld als ik ga slapen dan leg ik een warme kersenpitten zak in mijn nek. Dan voel ik gelijk mijn hele lichaam ontspannen. Misschien is dit ook wat voor jou? Misschien worden je klachten dan wat minder.

[darkfairy]

ik voel me klote

Duckdog96 schreef:

als er al iemand is die zo gek is deze hele post te hebben gelezen, wil diegene dan zo vriendelijk zijn me te helpen? als je tips hebt?

Het is natuurlijk onwijs lastig maar ik denk dat je moet proberen ook positieve dingen van sommige situaties te zien. Misschien helpt het je om voordat je gaat slapen álles wat je in je hoofd hebt op te schrijven, dan is dat er uit. Dan kan je de volgende dag verder zonder dat die problemen de hele tijd in je hoofd blijven zitten.
Misschien is het voor jou ook een idee om met een ander autistisch meisje te praten? Zo kun je al het 'onbegrip' delen en worden jullie misschien wat wijzer van elkaar. Soms helpt het gewoon om met een lotgenoot te praten, want degene begrijpt jou wél.
En, misschien moet je een sport gaan doen om je af te kunnen reageren? Volgens mij zit er onwijs veel agressie in je, door alles wat je mee maakt. Door sport kun je dit misschien afreageren. Of vind je geen 1 sport leuk? Bij het sporten ontmoet je weer andere mensen, waardoor je misschien een leuke vriend/vriendin overhoudt!
Ik weet niet of je dit al allemaal doet hoor!

En, ik denk niet dat je moet denken dat je véél vrienden moet hebben. Ik denk dat je vrienden moet hebben die je kunt vertrouwen, en dat hoeven er niet veel te zijn. Ik heb ook niet onwijs veel vrienden, maar de vrienden die ik heb daar weet ik wel van dat ik ze kan vertrouwen.

OT
Vannacht weer slecht geslapen. Gisteren gezwommen en dus bewogen, 's avonds is gelijk te zien dat ik wat gedaan heb. Alle gewrichten zijn weer dik en doen veel pijn. Heb maar foto's gemaakt zodat de reumatoloog het resultaat kan zien wat er gebeurd als ik gezwommen/bewogen heb. Hopelijk valt het vandaag een beetje mee met de pijn, en is het niet net zoals vorige week dat ik de hele dag loop te huilen.
Maargoed, gelukkig heb ik wel weer bewogen! Het geeft een fijn gevoel als ik wat bewogen heb.

kika,x schreef:

Het is natuurlijk onwijs lastig maar ik denk dat je moet proberen ook positieve dingen van sommige situaties te zien. Misschien helpt het je om voordat je gaat slapen álles wat je in je hoofd hebt op te schrijven, dan is dat er uit. Dan kan je de volgende dag verder zonder dat die problemen de hele tijd in je hoofd blijven zitten.
Misschien is het voor jou ook een idee om met een ander autistisch meisje te praten? Zo kun je al het 'onbegrip' delen en worden jullie misschien wat wijzer van elkaar. Soms helpt het gewoon om met een lotgenoot te praten, want degene begrijpt jou wél.
En, misschien moet je een sport gaan doen om je af te kunnen reageren? Volgens mij zit er onwijs veel agressie in je, door alles wat je mee maakt. Door sport kun je dit misschien afreageren. Of vind je geen 1 sport leuk? Bij het sporten ontmoet je weer andere mensen, waardoor je misschien een leuke vriend/vriendin overhoudt!
Ik weet niet of je dit al allemaal doet hoor!

En, ik denk niet dat je moet denken dat je véél vrienden moet hebben. Ik denk dat je vrienden moet hebben die je kunt vertrouwen, en dat hoeven er niet veel te zijn. Ik heb ook niet onwijs veel vrienden, maar de vrienden die ik heb daar weet ik wel van dat ik ze kan vertrouwen.

Hmmm mss kan ik wel proberen om iedere avond hier te posten ofzo, schrijven lijkt me geen succes, ik ben veel te bang dat mn moeder het vind.
als ik ga slapen ga ik meestal wel ff lezen ofzo, liefst tijdschriften met veel van die real-life verhalen dan heb ik tenminste het gevoel dat ik niet de enige ben.

Ik denk niet zozeer dat ik perse met een ander autistisch meisje moet praten, een hele goede vriendin van me is ook autistisch en een hoop anderen die ik ken ook, dus wat dat betreft zit het wel goed. we gaan ook vaak samen naar leraren toe ofzo als wij denken dat ze geen rekening ermee houden, samen sta je altijd sterker
Ik ben ook niet zozeer anders door mijn autisme, maar meer doordat ik gewoon heel anders over dingen denk dan veel mensen, ik sta als het ware aan de rechterkant van het leven, en hun aan de linkerkant, ik kijk er gewoon heel anders tegenaan dan een hoop anderen.
en ik heb ook heel andere interesses dan de meeste mensen in mijn omgeving.
ik vraag mezelf soms wel ns af of ik niet ter adoptie gesteld ben vroeger ofzo.

Een sport heb ik al ns geprobeerd, nouja sport, als scouting als sport telt dan, dat was op dat moment echt een redding voor me, lekker vaak op kamp waardoor ik ff weg was, lekker rennen en alles kunnen doen wat ieder ander als abnormaal zou bestempelen, daar waren we met n hele hoop ''probleemjongeren'' er waren er 2 die in een pleeggezin woonde, 1 uit een internaat, 1 die regelmatig met halt in aanraking was geweest, en verder met ongeveer 6 autisten(ik wist toen nog niet dat ik het had) we waren daar met n groep van 30 waar echt iedereen zo goed met elkaar op kon schieten etc. was gewoon heel erg fijn, we wisten wel van elkaars problemen, maar er werd nooit over gesproken, zo waren er daar 4 schoolgenoten van mij, waarvan 2 uit de parallelklas, die dus ook wat meer over mij wisten dan anderen, maar op school spraken ze daar nooit over, dat was gewoon een verboden onderwerp.
ik mis de scouting nog steeds ontzettend, maar ik weet ook dat ik dr nu niet meer bij moet gaan, we waren toen met een groep van ongeveer 30(eigenlijk 34 maar 4 waren geschorst) en nu zijn er van die 30 nog maar 11 over, waarvan niemand meer van mijn leeftijd.
ook de leiding van toen is vertrokken.
Sporten is voor mij ontzettend moeilijk, door mijn autisme heb ik ook heel veel moeite met de motoriek etc. en heb ik een mega slechte conditie.
als ik in de weekenden wedstrijden zou hebben etc, zou dat enorm lastig zijn, dan zou Joyce bijvoorbeeld minder kunnen komen, en zou ik minder kunnen tekenen.
Om andere mensen te leren kennen was ik al bewust naar een andere tekencurcus overgestapt, die verder weg was, maar daar zijn we nu dus maar met 7 mensen, en ze wonen ook best ver weg.
Ik wil alleen wel proberen nog snel naar een andere school te gaan, dus niet de 4de afmaken maar dan de 3de nogmaals op een andere school. dan verlies ik maar 1 jaar, als dat beter is voor mijn toekomst heb ik t er wel voor over.

Ik weet niet of ik veel vrienden moet hebben, t is gewoon zo raar, op de basisschool heeft iedereen 2 of 3 vrienden en nemen ze er genoegen mee, nu lijkt t wel n wedstrijd wie de meeste heeft.
ik denk dat als ik kijk naar later, als ik op mezelf woon, dat veel vrienden niet verkeerd is, maar nu hoef ik idd ook niet overdreven veel vrienden, mensen hier in de omgeving willen toch alleen maar kwaad.

Ennuuuh Kika, ik wil ff zeggen dat ik t sppr knap vind hoe jij doorvecht, want jou ziekte lijkt me echt geen pretje!!

Duckdog96 schreef:

Hmmm mss kan ik wel proberen om iedere avond hier te posten ofzo, schrijven lijkt me geen succes, ik ben veel te bang dat mn moeder het vind.
als ik ga slapen ga ik meestal wel ff lezen ofzo, liefst tijdschriften met veel van die real-life verhalen dan heb ik tenminste het gevoel dat ik niet de enige ben.

Een sport heb ik al ns geprobeerd, nouja sport, als scouting als sport telt dan, dat was op dat moment echt een redding voor me, lekker vaak op kamp waardoor ik ff weg was, lekker rennen en alles kunnen doen wat ieder ander als abnormaal zou bestempelen, daar waren we met n hele hoop ''probleemjongeren'' er waren er 2 die in een pleeggezin woonde, 1 uit een internaat, 1 die regelmatig met halt in aanraking was geweest, en verder met ongeveer 6 autisten(ik wist toen nog niet dat ik het had) we waren daar met n groep van 30 waar echt iedereen zo goed met elkaar op kon schieten etc. was gewoon heel erg fijn, we wisten wel van elkaars problemen, maar er werd nooit over gesproken, zo waren er daar 4 schoolgenoten van mij, waarvan 2 uit de parallelklas, die dus ook wat meer over mij wisten dan anderen, maar op school spraken ze daar nooit over, dat was gewoon een verboden onderwerp.
ik mis de scouting nog steeds ontzettend, maar ik weet ook dat ik dr nu niet meer bij moet gaan, we waren toen met een groep van ongeveer 30(eigenlijk 34 maar 4 waren geschorst) en nu zijn er van die 30 nog maar 11 over, waarvan niemand meer van mijn leeftijd.
ook de leiding van toen is vertrokken.

Ik weet niet of ik veel vrienden moet hebben, t is gewoon zo raar, op de basisschool heeft iedereen 2 of 3 vrienden en nemen ze er genoegen mee, nu lijkt t wel n wedstrijd wie de meeste heeft.
ik denk dat als ik kijk naar later, als ik op mezelf woon, dat veel vrienden niet verkeerd is, maar nu hoef ik idd ook niet overdreven veel vrienden, mensen hier in de omgeving willen toch alleen maar kwaad.

Ennuuuh Kika, ik wil ff zeggen dat ik t sppr knap vind hoe jij doorvecht, want jou ziekte lijkt me echt geen pretje!!

Ten eerste bedankt! Ik kom er wel door heen.
Ik knip even delen uit deze quote, anders wordt het een erg lange post.

Ik denk dat als je het op papier schrijft dat je het meer ''uit''. Typen vind ik persoonlijk toch wat anders. Ik weet niet wat je zelf fijner vindt, maar misschien is het een idee om het 's avonds te schrijven en onderweg naar school ergens weg te gooien ofzo? Zo komt je moeder er echt niet achter.

Maar zou je niet weer op scouting kunnen? Je zegt dat je het mist, dus waarschijnlijk zou je wel willen. Misschien is er momenteel wel andere hele leuke leiding en zijn er andere leuke kinderen! Zo kan je een beetje je emoties kwijt in bewegen/met andere omgaan. Ik denk dat dat ook al een heel stuk zal schelen voor je.
En misschien vind je fitnessen wel wat? Daar ben je niet in een groep. Dan kan je misschien wel met je beste vriendin gaan ofzo!

Mensen kunnen er een wedstrijd van maken wie de meeste vrienden hebben, maar mensen maken er bij mij op school ook een wedstrijd van wie het meeste zijn huiswerk niet maakt, of de meeste enen haalt. Daar doe je toch ook niet aan mee?
Ik vind het persoonlijk veel fijner om een aantal goéde vrienden te hebben, die ik kan vertouwen en eventueel 's nachts wakker mag bellen. Dat vind ik echt belangrijker dan een grote vriendengroep hebben, waarvan je sommigen niet kunt vertrouwen.
Maar bij iedereen is dat anders denk ik. Als je later op jezelf woont is het sowieso anders he. Als je van de middelbare school gaat, ga je naar een andere school en daar leer je ook weer anderen kennen!

[[untitled]]

En dan denk je dat je eenmaal gestopt ben met drinken.. hoor je ineens dat je tante binnenkort doodgaat, krijg je ruzie met je beste vriend, loop je wéér vertraging op met een project, blijkt je aankomende vervolgopleiding ineens niet geldig te zijn in Nederland..

echt tering.. ik heb ook maar 24 uur in een dag.. waar ik er maar 5 van slaap met mazzel =\

[Infidel]

Soms, als alles klopt, probeer ik zo stil mogelijk te zitten om het niet weg te jagen.

En dan vang je een gesprek op dat je liever niet had willen horen. Nouja, nu weet ik wel hoe m'n ouders echt over me denken.

@Kika,x&Interglot,
het probleem is niet dat ik niet terug wil naar scouting,
en het zou ook zo kunnen,
als ik dr nu bij zou gaan zou ik bijna geen tijd hebben om doordeweeks naar de avonden te komen, en zou ik t bijna alleen doen voor de kampen, heeft ook niet zoveel zin dan, mn moeder stelde al ns voor om naar logeerweekenden voor ausiten te gaan, ze wilde daar wel pgb voor aanvragen, maar dan is de kans groot dat Joyce minder mag komen, en op zo'n logeerweekend zit je teveel tussen lotgenoten wat ik dus eigenlijk liever niet wil(beetje lang verhaal waarom niet)
maar de scoutinggroep daar is zo veranderd, van de gezellig groep van toen waar iedereen elkaar respecteerde etc. zijn er nu nog maar 6 over, die zijn sowieso allemaal 1.5 jaar jonger, en dan zijn er nu nog n hoop nog jongere bijgekomen van n jaar of 12, dat gaat gewoon echt niet werken bij mij, ik heb dat eerst met tekenles ook gehad, dat ik bij allemaal jongere mensen zat.
ik ben mss 14, maar op school zijn mijn klasgenoten allemaal ouder, al mijn vrienden zijn ouder, en als je zoveel meemaakt ga je jezelf vanzelf ook anders gedragen,
ik probeerde eerst nog wel ns te gaan skeeleren, gewoon lekker n eindje weg, maar nu is de weg spekglad van de bladeren, en mn skeelers zijn te klein, ik mag die van mn vader hebben maar dan moet ik eerst ff n ander wieltje erop zetten. als het weer n beetje leeg is op de weg zal ik dat denk ik wel meer gaan doen.

Na die stomme teleurstelling van gister, ben ik eigenlijk dit weekend de deur nog nauwelijks uitgeweest, op een uurtje folders lopen na, ik zit het hele weekend al bijna op mn kamer, teken weer fantsiefiguren.

@Interglot, begrijp wat je bedoelt, toelatingsdagen zijn mijn favoriet ook niet.
Maar ik hoop voor je dat je toegelaten word!!

alles gaat supergoed! studie, vriendin, werk, BATS!

[Infidel]

Interglot schreef:

(reisverhaal)

Ik heb ook altijd zo'n hekel aan reizen die niet goed lopen... Zelfs als ik in Groningen ergens heen moet met een bus die ik niet ken, print ik én een tijdschema én een plattegrond én een schriftelijke routebeschrijving uit, en dat dan voor vier momenten. Vrij sneu, maar het geeft mij rust en iedereen wil altijd met mij meereizen, want dan komen ze in elk geval aan.
Helaas is inderdaad lang niet alles te voorspellen en zeker zo'n aaneenschakeling van problemen is gewoon niet te voorzien. Echt enorm naar, zeker als je per se ergens moet zijn, voor zoiets belangrijks. Ik denk echt wel dat het goed is gegaan trouwens, als ik je zo hoor. Vragen over te hoge cijfers of iets anders wat te goed is, zijn meestal laatste redmiddelen omdat ze gewoon niets anders weten te verzinnen. Of compensatie voor het feit dat zij zich dom voelen tegenover jou. Leuk dat je naar de hotelschool wilt, trouwens, een vriendin van mij wilde dat eerst ook doen, maar het was gewoon te duur voor haar, dus nu doet ze Pabo. Het lijkt mij wel echt heel tof om te leren, maar ik zou het nooit kunnen, zo met mensen werken.

@Duck: Is klimmen anders niet iets voor jou? Daar kun je lekker je energie in kwijt en het is samenwerken (iemand zekert jou, jij zekert hem/haar) zonder daadwerkelijke communicatie (behalve toegespitst op het klimmen). Het lijkt wellicht (?) ook een beetje op scouting (kan me daar niet veel van voorstellen, maar mijn idee is klimmen en bomen en bruggen bouwen enzo). Of anders iets expressiefs, als dansen? Voor beide sporten hoef je niet een geweldige motoriek te hebben, dansen kan niet fout zijn en klimmen is voor iedereen te leren. Desnoods kun je altijd nog gaan hardlopen of fietsen, als het georganiseerde idee niet echt iets voor jou is.
En als je wilt skaten, kun je misschien een skatepark opzoeken. Daar heb je niet zoveel problemen met het slechte weer. Of je kunt gaan schaatsen, dat lijkt er misschien een beetje op en kun je gewoon op een schaatsbaan doen in de winter.


Zelf voel ik me vandaag echt heel goed. Ik ben gewoon rustig (dat komt niet vaak voor) en ik heb ontzettend veel zin in sinterklaas. Op het moment ben ik mijn verlanglijstje aan het samenstellen, dat is voor mij gewoon een leuke puzzel. Ik wil graag weten wat ik krijg, dus ik zet er juist genoeg op om precies het budget van mijn ouders te vullen. Heel soms laat ik ze de keuze tussen twee boeken, maar dan heb ik met mezelf al afgesproken het andere boek zelf te kopen, zodat ik nog steeds weet wat ik krijg. Dat weten mijn ouders dan niet en dan denken ze dat ik vooruit ga en onverwachtse cadeautjes begin te accepteren. Ach, soms is de illusie te mooi om te verpesten, al denk ik dat mijn moeder het stiekem wel weet.

[Vogelvrij]

Eend schreef:

Ze hebben voor me gezongen En ik maar denken dat ik uit kon slapen

Gefeliciteerd eendje!

[Bright Blue]

Zou het kunnen dat er iets kapot is in mijn hoofd en dat ik daardoor als maar negatief en overdreven denk?

Depressief wil ik het niet noemen, want daar geloof ik niet in. Dat woord alleen al, daar wordt je toch alleen al depressief van? Maar ik voel me aardig slecht. Ik heb dit maar een keer eerder gehad, maar dit is veel erger. Ik weet niet wat er is, het voelt alsof ik de wereld niet verdien. Ik merk dat ik steeds meer risico neem, omdat het me allemaal niet zoveel meer boeit. Wanneer ik van een gladde trap loop hoop ik dat ik val. Of ik hoop dat ik heel erg ziek word, dat ik kanker krijg. Dat klinkt niet heel normaal vind ik zelf.

Het gekke is dat ik alles heel goed weet. Ik weet wat er met me is en ik weet hoe ik me beter kan voelen. Ik weet dat ik niet begrepen wil worden, en ik weet dat ik een goed mens ben. Ik weet alleen niet hoe het kan dat ik niet kan presteren, dat ik geen ambitie heb, dat ik geen talent heb. (Tot nu toe dan, want ik weet ook heel goed dat iedereen een talent heeft, dus ik ook.) Ik weet ook dat ik me enorm aanstel, dat ik enorm zeur, dat ik negatief ben dat ik haat dat ik nergens grip op heb, vooral dat laatste eigenlijk. Maar waar ik me het meest aan erger is dat ik geen positieve dingen over mezelf kan opnoemen. Ik kan het wel, maar daar ben ik veel te kritisch voor. En ik wil ook niet afhankelijk zijn van anderen, ik wil het niet van anderen horen. Het zou natuurlijk wat helpen, maar uiteindelijk moet ik alles zelf doen.

Ik voel me alleen niet gezond op dit moment. Kwa lichaam voel ik me springlevend, maar in mijn hoofd zijn er wat dingetjes mis, en daarom voel ik me schuldig. Schuldig dat ik lichamelijk wel gezond ben, en mensen die ziek zijn mijn gezondheid veel meer verdienen dan ik. Ik voel me enorm minderwaardig, ik verdien niks, ik voeg niks toe, heb geen drang om te overleven, en ik stel ouders en vrienden teleur dat ik dit denk.

Maar ik heb wel genoeg de drang om te overleven dat ik nog niet uit het raam ben gesprongen, of andere domme dingen. Want dat is gewoon dom, dat weet ik ook wel.

Maar mijn hart heeft zoveel pijn. Kan een hart bloedden? Mijn hart bloed.

Misschien wil ik wel gewoon uittesten of ik het waard ben om te leven, en dat wil ik doen in een vorm van pijn. Zou mijn lichaam vechten als ik heel hard zou vallen? Zou je dood kunnen gaan van verdriet? Je kan dood gaan van heimwee, maar dat is toch ook een vorm van pijn?

Oh en even voor de duidelijkheid, ik wil al helemaal geen medelijden. Dat is serieus het laatste wat ik wil, dat mensen me aandacht geven omdat ik 'zielig' ben. Dat haat ik echt.

[Hawahaai]

Pfff. Gisteren verhuisd. Wat een chaosdag was het. Niks voor mij, ik houd graag zelf de controle, maar dat kon echt niet gisteren. Nu dus in ons tijdelijke huisje.

[Heksjuh]

Dvine, Icedearth en Kika: bedankt voor jullie reacties, het voelt fijn om een beetje begrip te krijgen
Ik heb heel lang fysiotherapie gehad, maar dat heeft niet echt geholpen. Nu wordt ik gemasseerd door een vriend van mij en hopelijk gaat dat wel helpen. Ik denk ook dat het zal helpen als ik op mijn houding let en me wat minder druk maak, maar dat zijn wel lastige dingen om te veranderen. Ik heb er de afgelopen dagen op gelet en ik loop met mijn hoofd naar beneden gebogen. Het klinkt heel makkelijk om dat te veranderen, maar ik vind het echt moeilijk om recht vooruit te kijken tijdens lopen.
Een kersenpit kussen heb ik ook maar ik het gebruik het eigenlijk niet, dus dat ga ik ook maar weer proberen.
En misschien moet ik wat minder hooi op mijn vork nemen en accepteren dat ik niet alles kan, zoals zware dingen tillen. Of een hele training gewoon meedoen terwijl het eigenlijk niet gaat.

Ik heb een hele zware tas die ik morgen mee moet slepen. Ik hoop dat het gaat lukken. Ik vind het niet zo slim om te doen, maar ik moet toch mijn spullen meenemen. En straks naar Thailand moet ik nog veel meer spullen meenemen en dan moet ik het ook zelf doen, ik kan moeilijk mijn reisgenootje ook mijn tas laten tillen

[Takkie89]

En toch voel ik me een beetje alsof ik echt wat zinvols heb bijgedragen in het weekend.

@Infidel, nee wat wij bij scouting deden was vooral lekker lompe spellen, zoals levend jenga, en we hadden ook vaak ''fototochten'' enzo, waar wij dan meestal al snel genoeg van hadden en lekker ergens rond gingen hangen.
dus niet echt wat de bedoeling was, maar t was wel gezellig, hier in de buurt heb je maar 1 skatebaantje, echt groot is t niet, en anders kom je al snel uit bij area 51 in eindhoven, maar ik ga liever gewon n eindje skaten, niet echt springen ofzo, dat durf ik niet hier in de buurt zijn wel veel boerderijen, met lekker verlaten verharde wegen ertussen, mss kan ik daar ns gaan skaten.

gisteravond was t op wonderbaarlijke wijze weer stil, een nieuw wereldrecord!!!
vandaag heb ik 3 uur lang de meest erge leraar van mn school
als ik vandaag niet verwijderd wordt vind ik het gek, hij moet mij altijd hebben
en ik heb vannacht zelfs nachtmerries gehad van kunstvakken, ik heb vandaag de laatste les om een werkstuk af te maken, en ik moet nog best wel veel doen, ik droomde dat mn klasgenoten allemaal al lang klaar waren en met mijn spullen gingen gooien etc.
ik hoop maar dat dat bij een droom blijft.

Gister te horen gekregen dat ik 125-150 euro uit mag geven aan kerstinkopen voor mezelf, zit nu op de 70, weet iemand iets wat ik zou kunnen vragen?

Duckdog96 schreef:

Gister te horen gekregen dat ik 125-150 euro uit mag geven aan kerstinkopen voor mezelf, zit nu op de 70, weet iemand iets wat ik zou kunnen vragen?

Wow, dat is veel geld! Uhm, teken/schilderspullen? Ik weet niet precies waar je van houdt, en wat je graag zou willen hebben of leuk vindt. En je zou nieuwe skeelers kunnen vragen? Dat kost ook best veel geld.

OT:
Gisteravond ging het weer helemaal niet goed. Misselijk en duizelig/licht in mijn hoofd van de pijn. Dit kan toch gewoon niet goed zijn? Uiteindelijk wel redelijk geslapen. Nu gaat het weer slecht. Veel pijn, dikke gewrichten en vooral mijn pols. Ik word er echt gek van. Even kijken of ik vandaag wel naar school kan, maar ik wil zo graag want morgen ben ik er ook niet vanwege het ziekenhuis. Of ik moet na het ziekenhuis nog energie hebben om te gaan. Anders werk ik vandaag wel thuis, dan kan ik meer doen dan dat ik op school ben.
Morgen gelukkig een brace aanmeten voor mijn pols, misschien wordt de pijn dan wat minder! Ik ben benieuwd!

[Vogelvrij]

Levend jenga Wij deden op scouting vaak Britse Bulldog: http://nl.wikipedia.org/wiki/Engelse_bulldog_%28spel%29 Scouting kon wel erg leuk waren, maar dat was niet bepaald mijn favoriete spel.

kika, wat heb je een leuke avatar!

[Missy1234567890]

Ik zit echt te trillen van woede.
Net een mailtje van m'n stagebegeleidster gehad op m'n privé-account.
Ze weet haar woorden zo goed te kiezen en ik ben het er echt niet mee eens.
Heb een mailtje teruggestuurd met dat ik de e-mail gelezen heb en dat we het er deze week even persoonlijk over moeten hebben.

Daarnaast heb ik dus echt een groot probleem met die presentatie. In het mailtje stonden tig dingen die ze niet goed vond, ik kan dat echt niet meer gaan aanpassen. Was daar donderdag mee gekomen! Ze wil ook de presentatie vooraf nog een keer zien en dan moet het goed zijn. Ik had echt zin om in m'n mail terug nog te zetten dat ik van die presentatie afzie, omdat ik niet met de druk om kan gaan dat ik niks verkeerds mag zeggen. Dat ik het niet op mijn geweten wil hebben, dat zij daar nog jaren op wordt aangesproken. (daar is ze bang voor, staat letterlijk in de mail).

God, ik moet echt verder met m'n opdracht voor school, moet vrijdag ingeleverd worden en heb er eigenlijk alleen vandaag tijd voor en vrijdag dan nog even. Eerst maar eens rustig worden, gedachten verzetten.

Hoe verlang ik terug naar de universiteit, waar docenten, ookal was er een groot verschil in kennis, wel open met je communiceerden en je gelijkwaardig behandelden.

[Dvine]

Ben dingen massaal van mijn externe harde schijf aan het dumpen en ik heb net allerlei moeilijke dingen gelezen van vroeger. Gelukkig is het nu heel anders, maar het is wel even slikken

[Hawahaai]

@ Missy1-0: vervelend, zeg. Heb je naar je begeleidster ook al aangegeven dat je gewend bent dat mensen op een andere manier met je omgaan? (Vast wel, maar ik wilde het toch even vragen. Toen ik dat eenmaal had gedaan bij mijn pabo-stage(s), gingen mijn begeleiders veel prettiger met me om)

[Dott]

Het gaat redelijk momenteel, maart heb nog steeds de huisarts niet gebeld om me door te laten verwijzen.
Waarom stel ik dat uit? terwijl ik duidelijk die hulp nodig heb.

Mijn vriend en ik willen samen gaan hardlopen.. hopen dat dat wat ontspanning bied, ik me wat actiever en minder dik ga voelen.
Dat hij een lichaam als een chippendale heeft helpt uiteraard ook niet mee.. net als al die mooie dunne dames om me heen..

[Missy1234567890]

Hawahaai schreef:

@ Missy1-0: vervelend, zeg. Heb je naar je begeleidster ook al aangegeven dat je gewend bent dat mensen op een andere manier met je omgaan? (Vast wel, maar ik wilde het toch even vragen. Toen ik dat eenmaal had gedaan bij mijn pabo-stage(s), gingen mijn begeleiders veel prettiger met me om)

Nog niet dus, ik heb a.s. woensdag een gesprek met haar. Dan ga ik dat wel aangeven in elk geval. Hoe was dat bij jou als ik vragen mag en hoe heb je het aangegeven?
En verder moeten we het echt over de onderlinge communicatie hebben. En over haar en mijn verwachtingen i.c.m. die communicatie.

OT: ben weer wat gekalmeerd, bezig met de opdrachten voor de opleiding. Ook weer zoiets, ik schrijf liever een essay op universitair niveau dan dit maargoed. Ik moet duidelijk nog wennen aan het niveauverschil en de andere werkwijze.

@Kika,x hmmm ik wil perse n tekentablet, en degene die ik wil is al 60-70 euro, en ik wil mss wat kleine dingen die alleen via internet te krijgen zijn, en de verzendkosten moet ik dr ook bij tellen
skeelers krijg ik de oude van mn vader, alleen mn ouders nog ff overhalen dat ik ze mooier maak met n bus graffiti
En heel veel succes morgen!!

@Vogelvrij, owja britse bulldog, dat is idd leuk!!!

Alweer even geleden dat ik hier gepost heb, knuffels voor iedereen die het kan gebruiken!

Ik zit op dit moment nog steeds met mijn vriendje in ons huisje in Zeeland. Of nou ja, in het huisje van mijn ouders, haha. We zijn hier donderdagavond heengegaan en gaan morgen weer naar huis. Eigenlijk hebben we het echt fijn, we hebben veel gewandeld en gefietst, gewinkeld, lekker uiteten geweest en ik ben twee dagen gaan hardlopen. Het is eigenlijk perfect. Maar ik kan me niet ontspannen en sta constant op scherp. Op een of andere manier klopt het in mijn hoofd niet dat mijn ouders hier niet zijn, want ik kom hier al m'n hele leven met hen, en mijn ouders zijn eigenlijk de enige mensen waarbij ik me veilig genoeg voel om me echt te kunnen ontspannen, ECHT de controle durf los te laten. En nu ben ik dus zo ontzettend moe dat volgens mij wel een hele dag zou kunnen slapen.

En als klap op de vuurpijl kreeg ik vanmiddag in de auto een telefoontje van een sociotherapeute dat ik a.s. donderdag een rondleiding en het programma krijg van de dagbehandeling en dat ik waarschijnlijk volgende week al kan beginnen...

I'm smiling 'cause I'm scared as hell...

[Takkie89]

Hm, ben ik gewoon heel erg moe of word ik ziek. Vanavond maar is vroeg in mijn bed

[Bright Blue]

Zou iemand misschien ook op mijn vorige post willen reageren?

Bright Blue schreef:

Zou iemand misschien ook op mijn vorige post willen reageren?

Dit is het grote-lucht-je-hart-topic; als je echt advies wil, kun je beter een eigen topic openen.

@Heal Over: ({) Ik vroeg me al eens even af hoe het met je ging nu. Hoop dat deze nieuwe dagbehandeling je goed zal bevallen!

@Missy1-0: Jouw stage-begeleider-situatie klinkt echt naar. Hopelijk kun je woensdag een constructief gesprek met haar hebben en verbetert de communicatie dan wat.

OT: Vorige week helemaal geflipt toen G. me om niks bekritiseerde. Zo oneerlijk voelde dat. Gillen, janken, hoofdbonken waar ze bij stond -- zulke explosieve uitbarstingen ben ik van mezelf ook helemaal niet gewend. Daarna gelukkig een crisisgesprekje met I. gehad, dat was fijn. Mijn Efexor kon toch nog wel een beetje omhoog, dus dat hebben we gedaan. Hopelijk helpt dat. Ik zit alleen nog steeds te piekeren over wat G. zei, er is altijd een klein stemmetje in me die vindt dat ze gelijk heeft, en ik kijk op tegen morgen, misschien dat G. de themagroep begeleidt en ik voel me al wat bang en boos bij de gedachte. Zij kan mij met een enkele opmerking zo ontzettend onderuit halen, en ik zit nog dagen met de gevolgen. Misschien toch I. vragen om een gesprekje met G. met haar erbij, maar dat vind ik ook al zo'n eng idee.

Morgen hebben we PMT van een invaller, en als ik goed begrepen heb wie het is, is het een hele knappe jongen. Kijken mag, toch?

Friday zit je nu op een afdeling of volg je een dagbehandeling?
Ik zou zeker een gesprekje aanvragen hoor samen met die l. erbij
Dat jij je daar dagen niet fijn over voelt is niet de bedoeling. Ik zou dit eerst even bespreken met die l.

[kroot]

Bright Blue schreef:

Zou het kunnen dat er iets kapot is in mijn hoofd en dat ik daardoor als maar negatief en overdreven denk?

Hoe lang heb je dit al? Als in: weken, maanden, jaren? En weet je van een aanleiding?
En wat is er mis met het woord depressief? Ja, het is misschien een beetje een modewoord, maar daarom hoeft het nog niet minder serieus te zijn. En heb je iets van hulp overwogen?
Sorry voor mijn vragenwaterval. Ik herken het heel erg en weet er voor op het moment even verder niets over te zeggen.

OT: mijn peper is beschimmeld, sinds wanneer kan peper beschimmelen

ik heb geen zin,
niet in stage, niet in de bus, niet in school,
nergens zin in........
en ik heb gister zoiets vreselijks gezien,
ik voel me nog steeds schuldig.
en heb dr nachtmeries over gehad

[Bright Blue]

kroot schreef:

Hoe lang heb je dit al? Als in: weken, maanden, jaren? En weet je van een aanleiding?
En wat is er mis met het woord depressief? Ja, het is misschien een beetje een modewoord, maar daarom hoeft het nog niet minder serieus te zijn. En heb je iets van hulp overwogen?
Sorry voor mijn vragenwaterval. Ik herken het heel erg en weet er voor op het moment even verder niets over te zeggen.

OT: mijn peper is beschimmeld, sinds wanneer kan peper beschimmelen

Ik heb het nu een paar weken, en ik denk dat ik niet echt de aanleiding is. Een beetje van alles bij elkaar. Een ding waar ik ook heel erg van baal, is dat ik me de afgelopen tijd veel te veel op 1 iemand heb gericht. Ik heb mezelf te veel pijn gedaan met het van iemand houden wat niet wederzijds is. Maar daar begin ik eindelijk echt overheen te komen. Dat heb ik al vaker gedacht, maar nu begrijp ik het eindelijk dat dit geen zin heeft zo.

Ik vind het woord depressief geen leuk woord, omdat ik geen negatieve aandacht wil. En ik denk dat als je tegen iemand zegt dat die gene depressief is, het alleen maar tegen diegene werkt. Hulp heb ik nog niet overwogen nee, ik praat wel veel met mijn moeder dus dat helpt me ook wel. En ik denk zolang ik nog praat gaat het de goede kant op. Ik voel me nog lang niet goed, maar het gaat ooit wel weer voorbij.. Het voelt alleen even zo kut allemaal.

En, ik wist ook niet dat een peper kon beschimmelen nee haha. Wat voor kleur heeft de schimmel dan?

[Catch]

Als je echt 15 bent is het normaal dat je je af en toe zo voelt. Ik heb me tussen pakweg 13 en 17 jaar vaak afwisselend goed en slecht gevoeld. Als je 3 maanden verder bent en het gaat nog steeds niet beter kun je misschien naar de huisarts gaan en even overleggen. Dat kan nu ook, maar dan zegt je huisarts waarschijnlijk dat je het nog maar even aan moet kijken. Ik hoop dat het snel wat beter gaat.

@Friday, ik ben ook erg benieuwd hoe deze groep gaat bevallen. Ik hoop dat het goed gaat, maar ik vind acht maanden erg lang...

OT: Ik ben weer thuis! En doodmoe van onze vakantie, haha... Vanavond weer lekker in mijn eigen bed slapen, weer een keer precies zo kunnen liggen als ik wil: ik heb de neiging vriendje uit bed te schoppen, want diagonaal lig ik kennelijk het lekkerst

Ik wil nog even niet aan donderdag denken, ik heb het gevoel dat ik voor acht maanden mijn vrijheid kwijt ben, maar ik weet dat dat niet klopt, want het zijn maar drie dagen in de week, maar toch.

[Missy1234567890]

@ Duckdog: wat voor iets vreselijks heb je gisteren gezien?


OT: vanmorgen weer heel laat op m'n stage, omdat er weer een aanrijding met een persoon was en ik daardoor eerst 25 minuten op de stoptrein moest wachten en daarna in een NS-bus moest en daarna in een stadsbus. Ik was gelukkig wel net op tijd voor m'n afspraak. Leuk gesprek gehad, eindelijk ging het eens over de inhoud van mijn opleiding. Ik doe normaal de hele dag andere dingen. Maar ik weet nu wel weer waarom ik voor deze opleiding gekozen heb en ben ook wel weer wat wijzer geworden. En ook erg aardig dat die man allemaal dingen voor mij had opgezocht en uitgeprint.
Daarna eigenlijk weinig gedaan, ik wil eerst dat gesprek hebben morgen, m'n hoofd zit er vol mee. Ben dus ook maar op tijd naar huis gegaan. Nu bezig aan m'n opdracht voor de opleiding, moet ook nog steeds af...

@Queasy: Ik zit op dagbehandeling. Gesprekje samen is waarschijnlijk wel een goed idee, maar I.'s agenda zit altijd al zo vol, dan kan ze vast over 2 weken pas of zo.

@Heal Over: Acht maanden klinkt ook erg lang, maar uiteindelijk gaat het denk ik best snel. Ik ben ook al 4 maanden verder, moeilijk te geloven soms.

OT: Vandaag mijn ingeplande gesprek met I. gehad, ter voorbereiding op mijn evaluatie. Pfoe intensief. G. had I. de nadere details van onze ruzie verteld en daar was ze een beetje van geschrokken, dat het zo heftig was verlopen. Ik moet op mijn tellen passen, want anders sturen ze me hup naar de persoonlijkheden-afdeling, en ik geloof toch echt niet dat ik daar aan toe ben. De therapeuten vallen over mijn niet-depressie-problematiek, mijn uitbarstingen, mijn venijn als ik me in het nauw gedreven voel, zo moeilijk als het is om mij te 'lezen'. Mijn cynisme, mijn favoriete verdedigingstactiek, wordt niet zo op prijs gesteld. Maar ik word er soms ook zo moedeloos van hier, want dan gaat het weer eens wat beter met mij in de groep en dan zakt mijn humeur weer in, heb ik een enorme uitbarsting en ben ik weer 1 stap vooruit, 2 stappen achteruit gegaan. Ik wou dat in de groep praten net zo makkelijk was als met I. praten (niet dat dat gemakkelijk is of zo, maar er zit wel een wereld van verschil tussen), maar als ik in de therapie-sessie zit ben ik me zo hyper-bewust van de anderen dat er niks nuttigs meer in mij op komt. Bah. Maar ik zal toch op de een of andere manier beter mijn best moeten doen, want anders sturen ze me straks nog weg. Of mag ik alleen maar modules doen of zo. Het is misschien niet eens zo'n slecht idee om modulair te gaan, maar ik ben er bang voor.

[Heksjuh]

Missy: succes met je gesprek morgen, hopelijk kom je er uit met je begeleidster!

De ketel is kapot en dus heb ik geen verwarming en geen warm water. Bij mijn ouders thuis kon ik dit weekend niet douchen omdat ze aan het verbouwen zijn dus ik hoop dat het hier gauw gemaakt is, want ik wil mijn haren wassen. Gisteren heb ik water gekookt en daar een beetje mijn haar mee gewassen, ik ga echt niet onder een koude douche staan. Ik heb gelukkig een elektrisch kacheltje waardoor het niet ijskoud is, maar het is wel heel erg koud. Ik hoop heel erg dat het morgen gemaakt is (morgen komt er iemand kijken) want van de weersverwachting word ik niet zo vrolijk. En ik kan niet bij mijn ouders douchen en in het weekend ben ik ook hier.
Iemand uit omgeving Utrecht waar ik even snel mijn haar mag wassen?

@Missy,
ik fietste van school naar huis, en toen fietste ik door n buurt die toch al niet bekend staat omdat dr zon vriendlijke mensen wonen, en toen zag ik n man die n huis in wilde, en toen zag ik aan de andere kant van de deur zo'n klein meisje, en die man maar schreeuwen dat ze open moest doen enzo, en hij probeerde die deur open te duwen, en dat meisje was gewoon doodsbang dat zag ik ze huilde ook en probeerde aandacht te trekken van mensen die voorbij kwamen, en die man bleef maar schreeuwen en schelden en tegen de deur schoppen en stampen, en hij probeerde nog steeds de deur open te krijgen, maar dat meisje deed niet open, en toen was ik weggefietst, ik vond het te eng worden,
ik wilde nog meld misdaad anoniem bellen, maar de straat weet ik echt niet en ik weet ook niet het huisnummer etc.
wel heb ik dit 's avonds tegen mn moeder gezegd, niet omdat ik zo graag mn hart bij dr lucht dat absoluut niet, maar omdat zij dan mss zag wat voor impact het op iemand kan hebben als je zoiets ziet, dat geld dus ook voor het geschreeuw snachts bij mij thuis.

gisteravond was het weer raak, en nu bleek dus dat het helemaal niet goed ging de afgelopen week, maar dat mn ouders toegeven door mn broertje tot half 12 tv te laten kijken zodat ie tenminste stil is.......

@Heksjuh, is dr geen zwembad in de buurt?
kun je meteen n leuk middagje van maken

OT: vandaag was wel relax, ik was met de bus naar school en dat is altijd een stuk fijner, hoef ik niet telkens om te kijken of er rotzakken achter me fietsen, en dan ben ik ook niet bang dat ik van mn fiets getrapt word ofzo.
stage was wel echt vermoeiend, ze laten me daar n beetje de rotklusjes opknappen als ik eerder kom.
was wel cool dat ik in een andere bus zat, zo een met 3 deuren, en minder stoelen.
had ik nog bijna nooit in gezeten.
ik had alleen weinig meegekregen van de busreis, ik was de hele dag volgens mij wel wat afwezig, weet niet waarom.
ik was gewoon ergens anders met mn gedachten maar ik weeet niet waar.

vanmiddag was ik vrijwillig langer op school gebleven om nog ff aan ckv te werken, n mogelijke vriendin van me zat dr ook, en die wilde me echt steeds daar houden enzo.
dus dat zit wel goed.
ga ik werk van maken om te zorgen dat ik mss vriendinnen met dr wordt.
want zij is ook sppr creatief enzo, en ze lijkt echt veel meer op me dan andere vrienden.
zij heeft echt veel meer ontwerpopdrachten enzo, ben ik echt f***ing jaloers op.

ook zat ik vanmorgen in de bus bij n meisje uit de 4de, die vroeg of we samen naar school zoude lopen, terugweg wilde we eigenlijk ook samenlopen maar toen kon ik dr niet vinden, maar was ook wel aardig.

[Missy1234567890]

@ Heksjuh: geen warm water, dat is erg vervelend. Als je echt niemand kent bij wie je even kunt douchen, zou ik inderdaad ook naar het zwembad gaan. Maar misschien wordt het probleem morgen wel verholpen.

@ Duckdog96: ik snap dat je erg geschrokken bent van wat je gister hebt gezien. Ik zou eigenlijk ook niet weten wat ik zo'n situatie zou doen... Hopen maar dat het goed is afgelopen allemaal.

Lekker weer uit de hand gelopen

[Daantje_0705]

Heksjuh schreef:

Missy: succes met je gesprek morgen, hopelijk kom je er uit met je begeleidster!

De ketel is kapot en dus heb ik geen verwarming en geen warm water. Bij mijn ouders thuis kon ik dit weekend niet douchen omdat ze aan het verbouwen zijn dus ik hoop dat het hier gauw gemaakt is, want ik wil mijn haren wassen. Gisteren heb ik water gekookt en daar een beetje mijn haar mee gewassen, ik ga echt niet onder een koude douche staan. Ik heb gelukkig een elektrisch kacheltje waardoor het niet ijskoud is, maar het is wel heel erg koud. Ik hoop heel erg dat het morgen gemaakt is (morgen komt er iemand kijken) want van de weersverwachting word ik niet zo vrolijk. En ik kan niet bij mijn ouders douchen en in het weekend ben ik ook hier.
Iemand uit omgeving Utrecht waar ik even snel mijn haar mag wassen?

Kan je niet gaan douchen in het zwembad of ergens in een sportschool ofzo? Dat heb ik nog wel eens gedaan toen we geen warm water hadden (en dan wel eerst ff gaan zwemmen ofzo, misschien voor jou trouwens wel fijn voor je rug ook). Ik woon niet in Utrecht, anders was je zeker welkom geweest.