Hmm allereerst: dit gaat een lang verhaal worden, dus bedankt dat jullie de moeite nemen het te lezen.
Hier komt 'ie. Ongeveer 5 maanden geleden heb ik een jongen leren kennen tijdens het uitgaan. Ik vond hem erg leuk, hij mij schijnbaar ook en we hebben gezoend. Ik ben totaal geen type die wekelijks een andere jongen zoent, ik had er dan ook helemaal geen lekker gevoel bij dat dit 'maar' voor een avondje was. Hij had wel m'n telefoonnummer gevraagd en gekregen, hij heeft me thuisgebracht en ik hoopte dat hij zou bellen.
De volgende dag belde hij inderdaad. Hij wilde graag wat afspreken met me, maar om de één of andere vage reden wilde ik dit liever niet. Misschien was ik bang, gesteld op m'n vrijheid, of wat dan ook.. maar ik heb dus niet met hem afgesproken.
Vorige week zag ik hem opeens (na een maand of 5 dus) weer, gewoon overdag in de stad. Hij herkende mij ook nog, kwam een praatje maken en gaf me weer z'n telefoonnummer. Ik deed hier verder niets mee. Diezelfde avond kwam ik hem ook tegen tijdens het stappen. Hij was zo lief en leuk, we hebben weer gezoend. Eigenlijk hebben we heel de avond een beetje staan flirten, af en toe zoenen, ik voelde me helemaal goed.
Toen ik wegging, vroeg hij of ik zou bellen. Ik zei dat hij mij maar moest bellen. 's Nachts bedacht ik me dat hij m'n nummer misschien niet meer had, dus ik heb hem een smsje gestuurd, of hij zich mij nog herinnerde. De volgende dag belde hij, we spraken af om later in de week 's avonds eens wat leuks te gaan doen. De dagen gingen voorbij en ik realiseerde me dat ik eigenlijk toch niet met hem wilde afspreken. Hij zou mij nog bellen, om een tijd af te spreken. Toen hij belde nam ik drie keer niet op. Ik lag die avond al in bed, toen opeens de voordeurbel ging.
Hij stond dus aan de deur, terwijl ik hem nooit verteld heb waar ik woon (hij had me toen op de hoek van de straat afgezet). Hij stelde zich voor aan m'n vader en vroeg of ik daar woonde. M'n vader liet hem binnen en riep mij. Daar zat ie dan op de bank.. ik vond het heel erg leuk om hem te zien. Ik had ook zoiets van: ik ben nu toch al wakker en aangekleed, laten we maar wat leuks gaan doen.
We zijn een stukje gaan lopen, door de sneeuw
, en richting zijn huis gegaan. We hebben een dvd'tje gekeken en een beetje gezoend enzo. Hij zei dat ie 'gevoelens' voor me heeft, dat ie me graag vaker wil zien. Erna heeft ie me weer thuisgebracht. Hij vroeg of de volgende dag konden afspreken, ik zei dat ik dat nog niet wist.
Okay, sindsdien heeft ie een paar keer gebeld. We hadden weer afgesproken voor afgelopen vrijdag, maar ik heb afgezegd. Hij belde net weer. Of ik vanavond of morgen wat leuks wil doen, hij wil me graag zien. Weer deed ik zo vaag, hij werd het (logisch) een beetje beu dat ik er steeds zo omheen draai. Hij vroeg me om óf 'ja' óf 'nee' te zeggen. Ik kón het echt niet. Ik weet gewoon niet wat ik wil. Uiteindelijk hebben we opgehangen, hij was best teleurgesteld dat ik geen duidelijkheid kon geven.
Als ik dit nalees, dan denk ik: het klinkt allemaal zó goed. Hij blijft het proberen, dus dat zegt wel iets. Als hij niets voor mij zou voelen, zou ie allang afgehaakt hebben. Maar het probleem is, dat hij een beetje bekend staat als een player. Hij schijnt achter alles aan te zitten wat blond is. Toen ik bij hem was, hadden z'n ouders alle deuren alvast op slot gedaan, omdat ze ervanuit gingen dat ik bleef slapen. Ik ben helemaal niet zo makkelijk, ik ga pas met iemand naar bed als ik diegene vertrouw. Ook vind ik het vervelend dat zijn Nederlands niet zo goed is. Hij komt uit Nigeria, woont nu zo'n 2,5 jaar in Nederland.
Iedereen om me heen zegt: je moet hem leren kennen, en er zelf achter komen hoe hij is. Één vriendin van me vertrouwt hem voor geen meter, omdat hij dus vaker met meisjes schijnt te rommelen, zij zegt dat zeker te weten. Ik blijf mezelf beschermen, ik blijf de boot afhouden, terwijl ik hem hardstikke leuk vind. Ik weet ook wel dat ik hem aan een lijntje hou, en dat ik dat niet kan maken, ik weet ook dat hij dit niet lang meer zal volhouden.
De vraag is, wat moet ik nu doen? Afspreken en de kans lopen dat hij me belazert/gebruikt/whatever? Of niet afspreken en naar m'n intuitie luisteren? Wat zouden jullie doen in mijn geval? Help me alsjeblieft..