verbeterde versie van het column : studeren in het buitenland

[W.A.L.L.I.E]

column : “studeren in het buitenland”
Veel rechtenstudenten uit onze kleine landje dromen van een glansrijke carrière in de prachtige campussen van de grootste, rijkste en beste universiteiten van de wereld. Echter is dit lang niet voor iedereen weggelegd. Weinig mensen beseffen hoe lang en slopend de weg naar top is.
Welkom in de fantasie van een veertienjarige jongen uit het midden van het land. Ik word vanaf m’n twaalfde levensjaar geobsedeerd door het Amerikaanse rechtsstelsel. Met name de felle, krachtige advocaten die een vurig betoog voor de jury houden, spreken mij erg aan. Dit kwam vooral door de vele boeken van thrillerschrijver John Grisham die ik maar erg graag verslind. Nadat ik “de getuige” gelezen heb werd ik pas echt geïnteresseerd in een studie aan de veelbelovende Ivy League universiteiten. Dit jaar heb ik te horen gekregen dat ik volgend jaar de beruchte overgang van 2 havo naar 3 vwo mag maken. Ik zou toch echt boven mezelf moeten uitstijgen om enigzins bij de briljante koppen van Harvard in de buurt te komen. Motivatie heb ik in ieder geval wel, dus ik ging op zoek naar forums en ervaringen.
Uit ervaringen van Amerikaanse rechtenstudenten heb ik vernomen dat het na de middelbare school nog jaren gaat duren voordat ik ooit een collegezaal van binnen kan bewonderen. Voor buitenlandse studenten is het meer dan moeilijk om een van de vele prestigieuze universiteiten van Amerika te mogen betreden. Voor mij en vele andere Europese tieners gaat dit een lange en slopende weg worden met menig mensen die er alles aan willen doen om de top te bereiken. Ik heb besloten er alles voor te geven om te behoren tot de selecte groep, de groep van gelukvogels, carrièremakers en vooral briljante mensen die vroeg of laat aan de beste universiteiten te mogen, kunnen en zullen gaan studeren.

W.A.L.L.I.E