Advertentie | |
|
21-12-2003, 18:32 | |
Je kan je er wel ontzettend aan ergeren en boos worden,
en dat is misschien ook niet heel raar, maar je schiet er geen flikker mee op, behalve dat jij heel geïrriteerd/boos bent. En daar heb je alleen jezelf maar mee. Is aan jou de keuze of je je tijd wilt verspillen met boos/ geïrriteerd ed zijn, of dat je zo wijs bent het van je af te zetten... Je kan namelijk ook trots op jezelf zijn dat jij het lef en doorzettingsvermogen hebt om wél te gaan, en dat meisje lekker te laten voor wie ze is.
__________________
Drie.
|
22-12-2003, 00:04 | |
- ze zat ons bang te maken dat ze aids zou hebben, later zegt ze dat ze het verkeerd verstond en het dus niet heeft.
- een meisje kwam haar tegen in de stad savonds lekker met vriendinnen aan het stappen, en de volgende dag spijbelt . -ze zegt een keer dat ze arm is ofzo, terwijl wanneer ze op school komt elke keer met nieuwe kleren komt,en gucci schoenen etc. -ze zegt echt grappig bij mcdonalds dat ze aangerant is geweest, en dat kwam ook echt niet serieus over ofzo. als het even kan zegt ze dat har moeder dood is.. |
22-12-2003, 00:44 | |
hmmja... ik kan me best voorstellen dat je je hieraan ergert.. maar wat heb je dr aan om dr zo kwaad over te worden.
zoals al gezegd, je weet niet echt wat eraan de hand is.. dus wie weet doet ze dat niet alleen om aandacht.. of heeft ze echt aandacht nodig, mist ze die ofzo.. hmmja.. niet echt zinnig dit.. kuzzies mir |
22-12-2003, 21:28 | |
Wat al gezegd is, maar toch: als jij niks zegt over jouw problemen, dan zal er dus ook geen rekening met je gehouden worden. Wil je dat wel dan moet je duidelijk maken dat je dus een probleem hebt.
Maar dat soort mensen komt zichzelf later nog wel tegen. Mocht ze later gaan werken dan kan ze echt niet meer zo doorgaan, of ze is gewoon der baan kwijt. En dan zal ze waarschijnlijk ook wel merken dat ze totaal niks geleerd heeft vroeger, is misschien ook nog wel een troostende gedachte . Verder moet je er misschien trots op zijn dat jij wel gewoon alles zelf kan doen zoals het hoort, zonder dat je moet 'vals spelen', terwijl zij het niet kan. Overigens begrijp ik wel dat je je eraan ergert, in mijn klas zit ook zo iemand die nooit aanwezig hoeft te zijn en alles mag herkansen enzo omdat hij zo 'ziek' is. Ik ken een vriend van hem en hij zit dus gewoon elke dag bij z'n vrienden, 's avonds feesten en 's middags een beetje werken. Dan komt die 1 keer per week naar school ofzo om alles wat echt niet gemist kan worden in te halen. Dat is toch echt behoorlijk irritant, dus ik begrijp wel dat je er boos om bent... |
22-12-2003, 23:26 | ||
Citaat:
het vervelende is dat zij niet gewoon prive met de leraar erover praat aar GRAAG de hele klas erbij betrekt. dus als toen hadden we het een keer een heel lesuur over een aandachttrekker, en dan word ik op de een of andere manier daar in meegesleurd terwijl ik het allemaal niet wil horen. Want een meisje uit me klas, kwam saonds laat uit haar werk naar huis en moest de volgende dagweer vroeg op voor school. ziet ze HAAR met vriendinnen in de stad rondbanjeren. en dan paar dagen later ineens zielig lopen doen op school alsof er HEEL wat aan de hand is terwijl wat was er nou aan de hand : ze moest even der bloeddruk laten nakijken omdat ze had geblowt op een lege maag en toen flauwviel. Ze laat mensen inde klas denken alsof der halve familie dood is gegaan , en zo kan ze elke persoon bespelen en ik trap er niet meer in, want klasgenoten die zijn blijven zitten hebben haar werktukken gemaakt uit medelijden voor haar, terwijl zij het allemaal verzint om zo die mensen voor haar karretje te spannen , en die mesnen zijn er dus ingetrapt. Zo doet ze ook bijde leraren zij hoeft niet te betalen voor een stencilpakket omdat ze op dat moment een heel erg zielig gezicht trekt en zegt dat ze echt niet meer weet waar het lag, ook andere leerlinen staan met verbazing te kijken hoe zij iedereen manipuleert. En mijn "probleem "met haar is dus, dat ik op de een of andere manier dan toch "jaloers"ben want ik zit in een dilemma : Ik wil niet vertellen van mijn problemen omdat het me heel erg diep raakt en ik weet dat ik dan niet uit me woorden kan komen. maar aan de andere kant zou ik wel is een keer willen dat een leraar bijvoorbeeld zou zeggen tegen de klas en dan voornamelijk die aandachtrekker dat ik het heel zwaar heb en dat ik TOCH doorga , ik zou wel is een schouderklopje willen of zoiets dergelijks. dat mensen een keer waardering tonen. maar dan ZIE ik dus elke keer weer al die medelijden [ die zij dus opwekt met haar (zogenaamde) aangedikte problemen ] en ik zie dus gewoon hoe zij mensen in de maling neemt. tekeningen worden voor haar gemaakt bij tekenen odat ze dan zegt dat ze het niet kan. ik zat naast haar en werd zo pissig van der dat ik haar eeens de waarheid vertelde waar de lerares bij was , want die werd ook gek, dat ze niet moet doen alsof ze dom is en zielig en zo mensen voor haar kan laten werken omdat die medelijden krijgen met haa r aangedikte probleen , en toen werd ze me een partij boos gelijk met "ej man je moet je met je eigen kankerleven bezighouden" al heb ik sowieso een hekel aan het woord kanker. het is gewoon een erg verwend nest asociaal geen manieren niks. en ik zie gewoon dat een persoon iedereen in de maling neemt, en ik zie gewoon dat iedereen erin trapt , ik zie gewoon dat een persoon VEEL te veel aandacht krijgt die bestemt zouden zijn voor mensen die hun problemen niet durfen te uiten omdat die wel diep zitten. Snap je? het is moelijk uit te leggen , maar ik heb telkens het idee dat ik me sta uit te sloven op school, terwijl ik nu dus gewoon gesloopt ben. en dat mens telkens maar 2 x per week op school komt etc. ze spijbelt = krijgt geen straf maar aandacht , te veel aandacht ik zie haar nooit nakomen niks. en telkens als ze dan een keer op school komt komt ze soms met zo'n grijns op der gezicht alsof ze weer is wat geregelt heeft bij het hoofd van de school. alsof ze weer een lulverhaal heeft opgehangen waardoor alle straffeb zijn gewist. ZO oneerlijk. Een ding, ze zou heus wel probelemen hebben, wie niet, maar zij dikt het aan of verzint soms dingen. zij zei een keer spontaan tegen me in de mcdonalds dat ze was aangerant , ze zij het op een manier alsof ze zei "heb je die nieuwe filmal gezien?" geen serieus gedrag niks kwam er naarboven, het is echt fake,maar iemand anders die haar niet goed kent zou het gelijk geloven en alles voor haar doen omdat ie zo'nmedelijden methaar heeft gekregen, en ik weet , ik ken der nu 2 jaar, zelfs een beste vriendin van haar zegt precies wat ik zeg. ik weet niet wat ik er mee moet, want het sloopt mij doordat ik er zo boos van word dat niemand zich bekommert om mij, ok ze weten er niks over, maar ik zit soms ook niet lekker in me vel in de klas als ik me wweer doodhyperventileer en in paniek raak en bang ben elke focking dag. endan ga ikmaar door en ik ga maar door en dan komt zij in de klas en alles draait om haar terwijl het echt om niks gaat. ik ben helass een persoon die me hier heel erg boos om kan maken. omdat ik graag zag dat ik ook die aandacht zou krijgen , gewoon een schouder die me erboven op helpt op school. iemand die weet hoe zwaar het voor me is, maar ik krijg alleen maar de indruk dat leraren en leeringen denken dat hetallemaal bij mij van een lije dakje gaat en dat frustreert mij enorm.\ ikben al niet de populairste van de klas , eigenlijk meer op de achtergrond. ik zeg echt neit dat dat meisje geen aandacht verdient,, maar mijn probleem is dat ze de hele klas en bijna de schoolerbij betrekt dat iedereen het over haar heeft en dat iedereen vraagt of zij nog is op school komt ik wil me neit meer bezig houden etdat mens.. Ik hoop dat iemand mij begrijpt, en dat ik geen afgunstig meisje ben , maar ook niet jaloers want dat klinkt zo negatief maar meer datik er ook wel is naar verlang maar dat ik dat dilemma heb.. |
23-12-2003, 00:12 | ||
Citaat:
Ten tweede: je eigenlijke probleem is dus dat jij wat waardering wil hebben voor het feit dat je naar school gaat. Weet iemand op school af van jouw problemen? Een vertrouwenspersoon oid? Waarom vraag je niet aan een leraar of die iets wil zeggen aan de klas? Dat hoeft dan niet meteen je hele probleem te zijn, maar alleen wat jij zelf kwijt wilt. Je hoeft er zelf ook niet bij te zijn, vraag het dan als jij die dag weg bent (tandarts oid). Op die manier kan je toch je probleem vertellen. Echter, als je alleen naar wat waardering zoekt, en niet begrip en steun van je omgeving, kan je het misschien anders aanpakken. Als je mensen buiten school ziet (hobby/sport/uitgaan), kan je het aan hen vertellen. Dan heb je er niet elke dag mee te maken. Ik hoop wel dat je inziet dat het niet om dat meisje draait. Het gaat namelijk om jou. Waarom voel je je nu niet gewaardeerd (met het feit dat jij wel naar school gaat)? Is er een manier om dat wel te voelen? |
23-12-2003, 09:44 | |
Verwijderd
|
Ik sluit me aan bij de post van A loved one.
En ik ben ook van mening dat je dat meisje en anderen sowieso niet kan 'verwijten' dat ze je geen aandacht geven, de enige die je dat kan 'verwijten' ben jezelf. Mensen kunnen van de buitenkant vaak niet zien dat je problemen hebt, dus zul je het ze moeten vertellen, eerder weten ze het niet en kunnen ze er geen rekening mee houden. En misschien kun je proberen jezelf te waarderen, dan heb je de waardering van anderen waarschijnlijk al een heel stuk minder nodig. |
23-12-2003, 15:12 | |
A) de meeste mensen zijn (nog) niet telepatisch, ze kunnen niet weten dat jij problemen hebt
B) heb je bewijs dat dat meisje zich aanstekd, of ben je eigenlijk jaloers dat zij wel dapper genoeg is om over haar problemen te praten? Is misschien hard, maar zo denk ik erover. Dat meisje klink idd wel wat verdacht, maar stel dat het waar is... ik zou in ieder geval niet op een tafel springen en aan iedereen die het wil horen verkondigen wat voor een misselijke trut het is. Als het dan waar blijkt te zijn, ben jij opeens de aandachtstrekker en is zij meer dan ooit het zielige slachtoffer. Wat ik zou doen is op de één of andere manier (zelf, of via mentor: laatste maakt waarschijnlijk meer indruk) toch wat over jezelf laten weten. Als iedereen dardoor dan beseft dat jij degene bent met problemen en dat jij toch hebt doorgezet, krijg je dat welverdiende (ik vind het in ieder geval knap) schouderklopje, en dan word zij "ontmaskerd" ("hoe durft zij nog te zeiken terwijl devilcat zich er zo doorheen weet te slaan?") Je hoeft je niet zo te gaan aanstellen als dat meisje, maar mensen mogen best weten wat je hebt, en daar een beetje reening mee houden. Succes
__________________
"It is my opinion that the Borg are as close to pure evil as any race we've ever encountered." – Captain Amasov of the U.S.S. Endeavor
Laatst gewijzigd op 23-12-2003 om 15:32. |
26-12-2003, 12:49 | |
Iedereen gaat op zijn/haar manier met problemen om.
Jij door niets te zeggen, CH door juist iedereen erbij te betrekken. 2 uitersten dus. Ik denk niet dat jij de persoon bent om te beoordelen of CH problemen heeft ja of nee, want volgens mij ken je haar alleen van de verhalen die anderen je hebben verteld. Je kent haar dus niet en kan dus ook niet beoordelen of ze wel of geen echte problemen heeft. Al eens gehoord van het woord Masker? En tja Andere mensen kennen jou weer niet, en wat je niet weet daar kun je geen rekening mee houden. Waar dit een beetje op lijkt, zoals jij je uitdrukt, is dat je jaloers bent op de aandacht die CH krijgt. Dus als je wil dat mensen ook met jou rekening gaan houden, naar je luisteren, je aandacht geven, zul je toch je mond open moeten doen. Ik weet dat ik nu vast erg bot overkom, maar dat komt omdat ik het niet eerlijk vind hoe je doet. Verplaats je eens in de schoenen van dat andere meisje. Hoe zou jij het vinden als iemand zoiets over je zegt als jij nu over haar zegt?
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
26-12-2003, 21:38 | |
Ik kan het me wel voorstellen, alleen misschien draaf je iets door.
Vorig jaar zat er bij mij in de klas ook zo'n meisje, ik was al blijven zitten en hield me dus op de vlakte, maar zij vond zichzelf alles. Ze deed geen flikker, begon tegen mij meteen te slijmen... en het kwam er uiteindelijk op neer dat ik heel veel van de verslagen heb gemaakt die we samen moesten doen. Zij is wel over gegaan, alleen niet naar 4 atheneum, maar naar 4 havo.. en hier verteld ze het verhaal dat haar ouders gaan scheiden... ten eerste, de man waar haar moeder nu mee getrouwd is, is haar stiefvader... en ze heeft een enorme hekel aan hem. ten tweede, dit laat ze thuis ook merken, en dat is DE reden waarom haar moeder bij hem weggaat.. nou jah, of hij bij haar.. maar ondertussen doet ze op school diep zielig. Het enige wat je nu kunt hopen is dat ze door de grond zakt... Dat hoop ik ook nog steeds, dat ze zo enorm op haar bek gaat.. dat ze weet ik veel.. door de hele school uitgekotst wordt.. dan kan ik eindelijk zeggen: 'told-you-so'! Verder, ga je op jezelf richten.. laat haar maar voor wat ze is.. jij moet zorgen dat je je jezelf lekker voelt op school en thuis! Dat is eerst belangrijk. sterkte! kuzz |
27-12-2003, 14:09 | ||
Citaat:
ik ken der nu al zo'n 2 jaar en ik ga best wel met haar om, dus ik ken der wel goed. En zelfs haar beste vriendin die ze al heel lang kent zegt hetzelfde, maar ja ik moet me er maar bij neerleggen. |
28-12-2003, 22:06 | |
eej devilcat...
ik had je post al een tijd geleden gelezen, en ook weer een paar keer gekeken naar wat de anderen zeggen. vooral aan het begin stonden mensen niet echt aan jouw kant... maargoed, ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt, en hoewel (ik weet niet of je dat zelf vind) het misschien stom klinkt te zeggen dat je ook af en toe die aandacht nodig hebt, is het wel logisch... ik denk dat ik me ook aan zo'n iemand zou ergeren. Maar aan de andere kant kunnen zij niet ruiken dat jij óók zo je problemen hebt. misschien kan je het eens rechtstreeks tegen dat meisje zeggen. Van; 'ik geloof best dat jij je problemen hebt, maar je moet niet denken dat je de enige bent, en daarom alles maar kunt maken!' tenminste... als je cker weet dat ze zich aanstelt. Want er is nog een punt. De een ervaart zijn/haar problemen anders dan een ander zou doen. De een kan zich om iets grote zorgen maken en dat heel erg vinden, terwijl een ander denkt van 'ach johh, is dat alles, daar maak je je toch niet druk om?!'. Iemand waarbij de nagel is gebroken kan daar bij wijze van spreke een week een dip van hebben, en zich daar net zo rot om voelen als iemand waarbij zojuist een familielid is overleden. Iedereen ervaart zijn problemen anders. ik denk toch, hoe moeilijk het ook is, dat je haar links moet laten liggen, en zelf moet vechten. Je kan het nu, dus later ook, als je een beroep hebt, en zij misschien niet. Je wilt respect van anderen, maar zelfrespect is ook al heel wat! enne, mijn respect heb je ook (mocht je daar wat aan hebben) heel veel liefs, wendy
__________________
Dit is een coole sig.
|
28-12-2003, 22:55 | ||
Citaat:
Wat bij mij naar boven kwam drijven was het onrechtsvaardigheidsgevoel (waardoor je boos wordt) waarmee je rondloopt. JIJ bent daadwerkelijk ziek, en dat andere kind - voorzover jij weet - niet, en zij krijgt alle aandacht! En als je verhaal klopt heb je volkomen gelijk, en zou ik hetgeen doen wat SuperSanne je aanraadt, dan ben jij én van je probleem af én zij wordt op haar plaatsje gezet. |
|
|