Het wordt een lang verhaal, maar ik ga proberen het zo helder mogelijk op te schrijven.
Mijn vriendin, S. is een hele goede vriendin van mij en ook min of meer de enige echte vriendin die ik heb. Het afgelopen jaar zat ik niet lekker in mn vel en had ik zowel geestelijk als lichamelijk veel problemen. Een zogenaamde goede vriendin liet me om die reden vallen en dat heeft een deuk aangebracht in mijn vertrouwen in vriendschap. Gelukkig was S. er, ze ving me heel goed op en heeft me er dit jaar door heen gesleept. S. is een heel lieve meid, ze staat altijd voor anderen klaar en heeft dan ook veel sociale contacten. We kennen elkaar sinds de eerste klas en zijn nu zo'n 3 jaar heel goed bevriend. Naast mij heeft ze nog een hele goede vriendin die ze praktische elke dag ziet en waar ze ook mee op vakantie is geweest dit jaar. Tot zover het goede nieuws.
Ik vond het best jammer dat deze vakantie voor haar al behoorlijk vol was. Ze gaat nu ook weer 8 dagen weg met andere vriendinnen. Ik heb haar daarom in een opwelling een mail gestuurd dat ik voelde dat er voor mij geen plek was in haar vakantie. Ze was erg gekwetst door deze mail en zei:'Nou, dan zien we elkaar maar niet' Achteraf zag ik de fout in van mijn impulsieve mail maar toen was het eigenlijk al een beetje te laat.
Vlak nadat ik deze mail had gestuurd sprak ik haar. Het was de volgende dag (14 aug.) en ik sprak haar op msn. Ze klonk ontzettend verward en in paniek. Nou moet ik even uitleggen dat S. een ontzettende binnenvetter is. Ze zal nooit snel haar problemen op tafel leggen en het is moeilijk haar te doorgronden. Ze vertelde dat ze heel erg last had van haar gewrichten, iets wat ze al 5 jaar heeft, maar de dokters kunnen niks vinden. Ze werd er gek van zei ze, en daarnaast nog wat persoonlijke problemen die haar bezig hielden. Ik schrok er erg van wat ze zei, hoewel ik haar problemen wel kende, klonk ze nu erg angstig. Ik praatte op haar in en bood meerdere keren mijn hulp aan, dit sloeg ze echter af. De dagen daarna was ze nog steeds erg angstig en verdrietig. Ik wist niet wat te doen en mailde haar met enige regelmaat. Ze antwoordde met dankbare mailtjes. Ik bood aan dinsdag langs te komen, maar ze weigerde, ze wou graag alleen zijn. later kwam ik erachter dat ze wel naar die andere vriendin is geweest om uit te huilen. Gisteren, woensdag dus, wou ik weer langskomen maar ze zei dat het nie tkon. Misschien 's avonds. De hele dag hoorde ik niks van haar, geen mailtje, geen belletje, geen sms-je. Ik maakte me erg zorgen en mailde haar opnieuw. Vanochtend las ik het antwoord, verkort zei ze dat ze geen zin had in mensen om zich heen en dat ik haar toch niet wou zien, wat zeurde ik nou? Haar hele toon was omgeslagen en haast vijandig.
Nou denken jullie misschien, wat is het probleem? Normaal gesproken zou ik haar nu gesproken hebben en zouden we het kunnen oplossen maar ze is een uur geleden vertrokken met die vriendinnen om 8 dagen op vakantie te gaan. Ik kan haar niet bereiken en weet me geen raad met de situatie.
Ze is in de war denk ik vooral, maar ik krijg het idee dat ze mij niet wil betrekken in haar verdriet, anderen wel, maar ik niet. Dit doet pijn, maar ik wil vooral dat het beter gaat met haar. Ik ben erg bang om haar kwijt te raken door iets verkeerds te doen.
Nu zit ik met 2 dingen. Ten eerste; Wat moet ik doen met haar? Zal ik haar schrijven of mailen om haar te steunen of moet ik haar met rust laten? En wat moet ik doen als ze thuis is?
Ten tweede: Hoe ko m ik de komende dagen door? Ik ben erg in de war en denk er veel te veel aan (ik ben nogal overgevoelig voor dit soort dingen)
Ik hoop dat iemand me een beetje kan helpen.
In ieder geval bedankt voor het lezen en als er iets onduidelijk is roept u maar..
Laatst gewijzigd op 18-08-2005 om 10:20.
|