Zwanger van een getrouwde man (mijn ex-leraar)....

Hoi,

Ik ben Esai uit Groningen (maar op het forum ben ik bekend onder een andere nickname en daarom heb ik nu even een andere aangenomen). Ik ben zwanger van een getrouwde man (mijn ex-leraar), met wie ik nooit een relatie heb gehad. Maar voordat ik mijn probleem aan jullie voorschotel, wil ik eerst het hele (achtergrond)verhaal vertellen (pas op, het wordt vast heel erg lang!).

Nou, kijk, ik was al geruime tijd verliefd op mijn ex-leraar, van wie ik voor het eerst les kreeg (en dus voor het eerst ontmoette) in mijn laatste jaar van de middelbare school (dat is dus alweer enkele jaren geleden). Mijn ex-leraar, ik zal hem maar Will noemen, is getrouwd, 20 jaar ouder, en heeft een dochter die enkele jaren jonger is dan mij.

Ik was in dat laatste schooljaar hartstikke verliefd op hem geworden, ik was zo verliefd dat ik mijn gevoelens voor hem niet kon tegenhouden, stoppen of onderdrukken. Soms dacht ik dat hij mijn liefde ook beantwoorde, omdat hij me vaak kleine dingetjes voor hem liet doen en vaak dicht bij mijn gezicht kwam wanneer hij met me praatte (daarbij raakte hij me ook veel aan), hij sloeg wel eens een arm om me heen en zei bepaalde dingen, hij keek me op zo'n bepaalde manier aan, en dat soort dubbelzinnige dingen. Maar het was uiteindelijk moeilijk te zeggen of hij wat voor me voelde, juist omdat het zo dubbelzinnig was en het soms leek alsof hij me negeerde of ontweek.

In ieder geval, ik ben nu al een paar jaar verder. Ik studeer inmiddels op de universiteit, maar ik heb Will nooit kunnen vergeten (en ik heb hem ook nooit verteld over mijn gevoelens, alhoewel ik vrees dat hij het wel heeft kunnen merken). Toen ik jaren terug net van school was, wilde Will contact met me houden via e-mail, maar uiteindelijk was het er niet van gekomen om onze e-mailadressen uit te wisselen. Dus hij informeerde subtiel af en toe bij mijn jongere broer (die nog wel op school zat) naar het wel en wee van mij, en dat was het. Hij heeft nooit rechtstreeks aan hem mijn e-mailadres gevraagd (volgens mij was dat te riskant). Maar toen mijn broer ook van school af ging, was er voor hem geen enkele manier om nog dingen over mij te weten te komen of dergelijke. Tot de benjamin van ons gezin, mijn zusje, naar de middelbare school kwam. Ze zit nu in de 2e klas, en heeft les van hem. Tot een tijdje terug vroeg hij haar ook over mij, wat ik al verwacht had. Daar zat ik niet mee, ik zag het als een uiting van belangstelling van mij, misschien een bewijs dat hij ook verliefd op mij was geweest en dat misschien nog steeds is.

Op een gegeven moment, een aantal maanden geleden, was er een evenement op school, waarbij mijn zusje optrad. Ik en mijn broer woonden/wonen nog thuis (waarom zouden we op kamers gaan als de universiteit maar op loopafstand van ons afligt?), dus we vergezelden onze ouders naar dat evenement op school. We zijn een hecht gezin, en het hele gezien van ons komt dus kijken wanneer een van ons een optreden of een ander soort 'big event' heeft.
Het evenement was heel erg leuk, en toen er een korte pauze werd ingelast, liep ik Will tegen het lijf. Ik was erg blij om hem te zien en stond op mijn benen te trillen, maar ik probeerde wanhopig om dat niet te laten merken, een beetje uit schaamte, maar ook om geen gezichtsverlies te leiden. Hij was wel erg blij om mij te zien, met een big smile op het gezicht, en wilde eens met mij rustig onder vier ogen praten. Dat vond ik goed. Hij stelde voor om op een rustige plaats te gaan praten, en vroeg of het goed vond als we dat in zijn leslokaal deden. Daar stemde ik mee in. Eenmaal in het leslokaal begon hij me opeens hevig te zoenen, en ik zoende hem terug. Tussen de zoenen door vertelde hij mij dat hij zo hevig naar me verlangde, dat hij altijd al verliefd op me was geweest. Ik vertelde hem dat dat bij mij ook zo was; ik had altijd al een brandend verlangen naar hem gehad. We gingen zo in elkaar op, dat we, voor we het wisten, ons hadden ontdaan van onze kleding en helemaal naakt waren. Wat er toen gebeurde, kunnen jullie natuurlijk al raden; we hadden toen sex. Het was vlug over (want we moesten klaar zijn voordat de pauze was afgelopen, anders leken we verdacht en wekten we argwaan). Hij vertelde mij dat hij contact met me wilde houden, een relatie met me wilde beginnen, maar ik zei hem dat we dat niet konden doen omdat hij getrouwd is en een kind heeft. Hoewel ik daar helemaal niet aan gedacht toen ik sex met hem had, dacht ik er wél aan toen de sex over was en voelde ik me schuldig. Ik vertelde hem dat ik geen maitresse wilde zijn en hem liever niet wilde delen met iemand anders. Bovendien wilde ik me niet wegcijferen voor een relatie die waarschijnlijk toch gedoemd was om te mislukken. Hij begreep mijn motivaties wel, maar hij was toch heel erg teleurgesteld. Hij had liever zowel zijn vrouw als mij willen hebben, hij wilde geen van ons verliezen, maar hij begreep wel dat dat een onmogelijke droom van hem was. Toen verlieten we beiden het leslokaal, en gingen we weer naar onze plaatsen. Hij bij zijn collega's, ik bij mijn ouders. Daarna heb ik hem nooit meer gezien.

Een aantal weken daarna ontdekte ik dat ik zwanger was. Ik wist dat het kind van Will moest zijn, omdat hij mij had ontmaagd en we het zonder condoom hadden gedaan (we hadden er helemaal niet aan gedacht door de vurige passie, bovendien had ik er geen bij me en ik betwijfel dat hij er wél een bij zich had). Bovendien had ik na Will helemaal niemand gehad; ik heb geen vriendje en ik zou nooit van mijn leven aan one night stands willen doen.

Voor mij stond direct vast dat ik het kind zou houden. Ik heb altijd al dolgraag een kind gehad, dus ik was eigenlijk wel blij met de wetenschap dat ik zwanger was. Alleen zag ik mezelf nooit mijn kind alleen opvoeden, wat dus wel zal gebeuren. Will weet niet dat ik zwanger ben. Familie en vrienden weten niet dat Will de vader is (tenslotte had ik in het diepste geheim sex met hem gehad). Ze hebben me herhaaldelijk gevraagd wie de vader is, maar ik heb gewoon gelogen dat het van een one night stand was en dat ik me de vader niet meer kan herinneren.

Familie en vrienden zeggen ook dat ze me te jong vinden voor een kind, en dat het kind sowieso beter af was geweest mét een vader, waar ze wel gelijk in hebben. En dat begint nu ook aan me te knagen. Ik was aanvankelijk namelijk niet van plan geweest om Will te vertellen dat ik zwanger van hem ben, omdat we geen relatie met elkaar hebben en hij toch altijd getrouwd zou blijven met zijn vrouw. Plus de wetenschap over het kind zou ongewild zijn huwelijk kunnen vernietigen. Bovendien wil ik niet dat Will mijn kind kan opeisen ofzo; ik wil de enige wettige ouder voor mijn kind zijn. Daar komt ook nog bij dat ik zélf de voornamen van mijn kind wil kiezen (ik wil dat niemand zich ermee bemoeit, behalve ik), en ik wil ook dat mijn kind mijn achternaam krijgt, want mijn achternaam is uniek, trots en zeldzaam, terwijl die van Will typisch Hollands en veelvoorkomend is (het is net zo'n achternaam als Janssen). En als ik Will vertel dat ik zwanger van hem ben, wil hij natuurlijk dat het kind zijn achternaam krijgt, wat ik dus niet wil. Bovendien heb ik liever niet dat Will een rol speelt in het leven van mijn kind. Ik ben echt zo'n persoon die alles liever alleen doet, een echte perfectionistische controlfreak, snap je.

...Oh, en er is nog iets. Als ik Will eenmaal vertel dat ik zwanger van hem ben, zal mijn familie achterkomen dat ik het met mijn ex-leraar gedaan heb... ze zullen vast woedend zijn....

Maar toch zegt ergens een stemmetje dat ik niet egoïstisch moet zijn, ik moet aan de belangen van mijn kind denken, en niet aan de mijne. Zoals mijn familie en vrienden al zeiden, is een kind beter af mét een vader, maar toch... ik weet het niet. Ik twijfel. Ik wil mijn kind niet kwijtraken, ik wil het niet delen met een vader die getrouwd is met een andere vrouw. ....Oh, ik kan het niet zo goed uitleggen.

Ik ben ook bang dat als ik straks over een paar jaar Will per ongeluk ergens ontmoet terwijl mijn kind in mijn gezelschap is. Will woont immers niet zo ver van me af. Stel, ik loop straks met mijn kind door de stad, en dan komen we Will tegen. Hij begint dan natuurlijk met me te praten, en zal het wel vreemd vinden dat ik zo jong al een kind heb. Als hij dan inschat hoe oud het kind ongeveer moet zijn (of als hij het vraagt en ik het hem vertel), kan het best zijn dat er in zijn hoofd een lampje opgaat dat het *zijn* kind kan zijn. Of het kan ook zijn dat hij gewoon niet vraagt hoe oud mijn kind dan is, maar dat hij ziet hoeveel gelijkenissen het vertoont met hem (wat ik niet hoop, ik heb dus liever dat mijn kind op mij zal lijken). Ik ben bang naar wat er kan gebeuren bij zo'n ontmoeting in de toekomst. Hij zal dan misschien wel in woede ontsteken omdat ik hem niet heb verteld dat ik zwanger van hem was, en hij zou dan vast nog woedender worden bij de gedachte dat ik sowieso nooit van plan was om hem te vertellen dat hij nog een kind had.

Dus tja, voor zulke dingen ben ik bang. Maar ik twijfel. Ik weet niet of ik het Will moet vertellen. Daarom wil ik jullie het volgende vragen, jullie mening:

Moet ik Will vertellen dat ik zwanger van hem ben? Vind jij dat iedere man het recht heeft om te weten wanneer een vrouw zwanger van hem is, dus ook Will?

Is het beter dat ik Will een rol in het leven van zijn kind laat spelen, of niet?

Pfff, dat was wel een erg lang verhaal! Hopelijk kunnen jullie me gauw jullie mening laten weten, want ik heb ze hard nodig!

Esai

ik vind dat die will het wel moet weten, misschien dat hij je wilt helpen.. maarja aan de andere kant kan hij ook gaan eisen van jou dat je het weg laat halen, en dat moet je natuurlijk niet doen als je dat niet wil.. ik weet natuurlijk niet wat voor persoon hij is.. maar hij zal wel veel problemen gaan hebben dan thuis..
't is een hele moeilijke beslissing..
ik denk dat het voor je kind beter is als hij/zij niet die leraar zou kennen. daar zullen alleen maar heel erg veel problemen mee gepaard gaan.. later moet je het natuurlijk wel vertellen en kan hij/zij zelf een keuze maken..

ik wete het verder ook niet, 'k denk niet dat je er veel aan hebt maarja

[Parlaatje]

WoW wat een verhaal zeg
ik weet het niet of je het hem moet vertellen. Als je het hem verteld dan komt je familie dr 8er en het is en blijft de leraar van je zusje dat is ook wel weer zo en stel je voor dat je zusje heel erg per ongeluk d rmond voor ibj praat dan weet iedereen het dat lijkt me ook niet goed voor hem
ik zou hem niet me de opvoeding laten bemoeie (ik weet ik ben te jong om dit te weten) maar dan heb je heel veel kans dat hij ook al zn vrienden en familie kwijt raakt. Voor jou is heel duidelijk dat je geen relatie met hem wilt.
Ik zou het hem vertellen denk ik maar onder de voorwaarde dat hij zich er niet mee bemoeit en het ook tussen jullie blijft
maar ik weet het eigenlijk egt niet

[Kinshi]

Ik zou het hem pas vertellen als je geen abortus meer kan laten plegen. Misschien zou hij je anders tegenhouden, terwijl dit je eigen keuze is. Je moet hem onder vier ogen spreken en vertellen dat je zwanger bent van hem. Stel dat jij Will was en je komt iemand tegen die opeens een kind van je blijkt te hebben.... je zou je doodschrikken! Waarschijnlijk is het voor je kind het beste als het zijn/haar vader toch leert kennen. Als je gtst kijkt dan snap je waarom. Je blijft anders je hele leven afvragen wie nou je vader toch wel niet kan zijn. Voor de rest kan je hem zeggen dat je het kind liever alleen opvoedt en dat je ook zelf de namen geeft.

[Marcade]

Ik vind ook dat je het Will moet vertellen. Het kind mag misschien in jouw buik groeien; hij heeft het zaad erin gestopt en hoe je het wend of keert, hij is de vader.

Dat je het kind wilt houden zonder dat Will er zelfs maar vanaf weet dat het bestaat vind ik fout. Will is er mede verantwoordelijk voor, en hij moet op zijn *minst* weten dat die een buitenechtelijk kind heeft.

Dat jij niet wilt dat Will het weet; sorry, dan heb je gewoon pech, dan had je het maar met een condoom moeten doen en er over moeten praten vantevoren!

Zo te horen aan Will trouwens; heeft die ws. gewoon slechte seks met zijn vrouw maar wil die haar niet verlaten vanwege de kinderen. Het klinkt alsof je meer een enorm seksuele fantasie voor hem was, dan zijn grote liefde . (Zeg nou eerlijk; hebben jullie diepe gesprekken gehad, of was het meer fysieke aantrekkingskracht?). En dan zou die *allang* gescheiden zijn van zijn vrouw.

Het laatste wat ik nml. zou doen als ik in Wills schoenen stond, was met je vrijen in dat lokaal. Ik zou dan met je gepraat hebben; contacten uitgewisseld. Ervaringen uitgewisseld. Maar jullie begonnen gelijk met vrijen. Gelijk!

[Angeles]

Een abortus eisen kan hij nooit, het kind opeisen voor zover ik weet ook niet. Omdat jullie niet getrouwd zijn mag hij het kind sowieso alleen erkennen als jij toestemming geeft, verder draagt het kind jouw achternaam tenzij jij dat anders beslist en bepaal jij dus zelf welke rol hij speelt in het leven van je kind, ook als hij het weet.

Verder is het een beetje kiezen tussen twee kwaden. Ik kan me best voorstellen dat je er huiverig voor bent om het te vertellen, omdat er dan van alles naar boven komt waarvan je niet wilde dat het boven kwam.

Waar ik als ik jou was in elk geval nooit voor zou kiezen is voor volledige geheimhouding. Jij weet wie de vader is en als jouw kind dat over een aantal jaar ook wil weten, moet je wel eerlijk zijn. Het is voor kinderen heel erg belangrijk om dingen over hun afkomst te weten. Je kind zal ook zeker op zoek gaan en met vragen komen. Ik denk dat het heel moeilijk is (en ook niet goed) om tegen je kind te gaan liegen.

Ik denk dat ik het best moeilijk is om het te verzwijgen. Aan de andere kant denk ik dat je het zelf ook niet prettig zou vinden om er over een X aantal jaar achter te komen dat er een kind van je op de wereld rondloopt. Ik denk dat je het het beste toch wel kunt vertellen, hoe moeilijk dat ook is.

[SuperS]

ik denk dat je 't beter kunt vertellen tegen will, lijkt me ook beter voor het kind, en dat het zijn huwelijk kapot maakt, lijkt me niet jou probleem, dan moet hij in de eerste plaats al geen sex met je hebben. vertel will gewoon hoe jij er over denkt..... en wees gewoon eerlijk tegen iedereen, dan krijg je tenminste nooit ruzie met je familie omdat je dit voor hun hebt verzwegen, je zult misschien nu wel ff ruzie krijgen, maar dat zal wel goed komen denk ik.

nouja, in ieder geval succes ermee

[Simon]

Ik vind het een heel verhaal, de tering. Kan me voorstellen dat je het er niet makkelijk mee hebt.

Ik heb de vragen omgedraaid:
Zou ik het willen weten dat als ik een meisje zwanger had gemaakt en ik was getrouwd en had kinderen?
Ja. Als ze het aan mij over zou laten of ik het aan mijn vrouw vertelde of niet, zeker. Ik heb sex met haar gehad en had me het eerder moeten bedenken, nu is het iets waarvan ik de consequenties onder ogen wil zien. Bovendien is het niet eerlijk tegenover mij als ze het niet zou vertellen. Anderzins zou ik het wel weer begrijpen als ze het me niet zou vertellen.

Is het beter als ze mij een rol in ons kinds leven laat spelen?
In mijn geval, denk ik het wel. Ik denk dat ik wel het kind een betere jeugd kan helpen geven.
Maar eigenlijk hangt dit gewoon heel erg van Will af, dus daar kan ik niet echt over oordelen. Het feit dat hij vreemdgaat pleit niet voor hem, anderzins is mijn docent Nederlands (toffe vent) op de middelbare school vreemdgegaan met een klasgenote van mij toen. Hij was getrouwd en had twee kinderen, is gescheiden en nu wonen ze samen. Maar daar is geen 'nieuw' kind bij betrokken en haar ouders keuren het nog steeds af...

Ik denk dat je het Will het beste wel kan vertellen, middels een brief, waarin je precies uit de doeken doet wat jij wil. Ik denk dat het voor hem een opluchting is dat je niets van hem verwacht (of uberhaupt wil).

[Simon]

Of je het hem besluit te vertellen of niet: laat in ieder geval niet meewegen dat je zijn leven niet ingewikkelder wilt maken. Dat is zijn probleem en niet eerlijk tegenover hem. Het is een volwassen man.

Ik raad je aan om een hartsvriendin, of ander vetrouwenspersoon op te zoeken waar je helemaal eerlijk tegen kan zijn. Die kan je ook goede raad geven.

[Do1989]

Emai,

Ik vind echt dat je het moet vertellen aan Will. Hij is tenslotte de vader en de vader heeft er recht op om te weten dat hij een kind heeft. Jij hebt het voordeel dat je het kind draagt en het daardoor weet, maar dat wil niet zeggen dat hij geen inspraak heeft! Het is inderdaad heel egoïstisch om te willen dat je kind jouw achternaam, de door jouw bedachte voornamen en alleen jouw verzorging krijgt. Hoe zou jij het vinden als je te weten kwam dat er al een paar jaar een kind van jou op deze aardbol rondloopt terwijl je dat niet weet? Misschien wil die Will wel dat het kind zijn achternaam krijgt, misschien wil hij er ook wel voor zorgen, maar dat is zijn goed recht. Hij heeft even veel recht op de baby als jij. En als hij aardig is gaat hij er heus wel mee accoord dat jij wilt dat het kind jouw naam krijgt. Je familie en vrienden moet je ook vertellen dat je zwanger bent van Will, want anders zal je daar de rest van je leven spijt van hebben, omdat je zo'n belangrijk geheim voor ze hebt terwijl je van ze houdt. En als je het pas later vertelt zullen ze erg boos en/of verdrietig zijn dat je het niet eerder hebt vertelt. Je liegt tegen ze over zoiets belangrijks!

En voor het kind is het heel belangrijk om te weten wie zijn/haar vader is. Denk na! Als het kind wat ouder is zal het zich af gaan vragen wie de vader is, en ernaar op zoek gaan. Dat is een hele natuurlijke reactie. En denk eens aan de reactie van Will als er een kind van 8 binnenstapt met de boodschap dat hij zijn zoon is! Dan zou hij toch helemaal ziedend zijn.

Kortom: je bent je in de nesten aan het werken door niemand wat te vertellen. Misschien worden ze boos als je het vertelt, maar naarmate je langer wacht worden ze nog bozer, en je zult het echt ooit moeten vertellen, want een kind wil gewoon weten wie zijn vader is, dat zul je ook moeten respecteren, en bovendien zal het kind zijn/haar mond ook niet houden tegen jouw familie als het ontdekt heeft dat Will de vader is. Wat je dan weer voor boze reacties over je heen krijgt...

Veel suces verder, en ik hoop dat je je echt iets van deze brief aantrekt. Het is zó belangrijk om eerlijk te zijn tegen de mensen van wie je houdt. Geloof me.

Dominique

[Do1989]

Succes was met 2 c's

[*Evie*]

Ik denk dat je inderdaad het beste kunt wachten tot je geen abortus meer kunt plegen. Dan vertel je het hem (dus nog wel voor het kind geboren is!!), want daar heeft hij volgens mij gewoon recht op.

Stel je voor: je hebt een kind, maar je weet het niet. Als je het eenmaal toch te weten bent gekomen (en dat zit er dik in), dan zou je dat verschrikkelijk vinden. Je wilt je eigen kind toch kennen/meemaken etc?

Dus wat je volgens mij moet doen, is hem in ieder geval de KANS geven om het kind te accepteren. Als hij het niet wil, dan moet jij dat accepeteren. Hij heeft immers niet voor het kind gekozen. Dan kun je hem beloven dat je met niemand over de vader spreekt. Op die manier valt ook die angst van je af om hem een keer te ontmoeten in de toekomst.

Met zo'n geheim kun je niet leven!

Ik hoop dat je veel plezier beleefd aan je kindje en ik hoop dat het allemaal voorspoedig verloopt Ik ben van mening dat je een kind heel goed kunt opvoeden in je eentje. Ik ben op jonge leeftijd mijn vader uit het oog verloren ik heb er niets aan overgehouden.

[poesiefox]

Van mij krijg je wat familierechtelijke informatie, en het advies om eens met een notaris te gaan praten. Je hoeft daar de naam van de vader niet te noemen.

1) erkenning

Een ongehuwde vader kan het kind erkennen, en zo juridisch vader worden van het kind. De moeder kan dit alleen dan tegenhouden, indien zij geen enkel te te respecteren belang heeft bij de weigering. De rechter geeft dan toestemming in haar plaats. Erkenning kan voor of na de geboorte plaatsvinden.

Het kind wordt dan zijn erfgenaam.

Erkenning door een reeds getrouwde man was vroeger niet toegestaan, nu, onder bepaalde omstandigheden wel. De vader en de moeder moeten dan een band hebben die vergelijkbaar is met een huwelijk. Will kan het kind niet tegen jouw wens erkennen.

2) de achternaam

Ouders mogen nu kiezen, maar als ze er samen niet uitkomen dan geldt voor ongehuwde ouders dat het kind de achternaam van de moeder krijgt. Ook een erkennende vader heeft daar geen rechten in. Als de ouders wel getrouwd zijn, krijgt de achternaam van de vader voorrang.

Over voornamen heb ik niets kunnen vinden.

3) over het ouderlijk gezag

Een kind staat automatisch onder gezag van de moeder. De gezaghebbende is verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding en is onderhoudsplichtig tegenover het kind.

Alleen gezag is mogelijk. De toeziend voogd bestaat niet meer.

Voor het verkrijgen van gezag is erkenning niet nodig.

Voor het verkrijgen van gezamenlijk gezag door ongehuwde ouders is een gezamenlijk verzoek bij de rechter vereist.


Conclusie: als jij niet wilt dat Will zich met jou en je kind bemoeit, dan moet hij dat accepteren. Pas als jij niet in staat bent om voor je kind te zorgen, gaat het belang van het kind voor. Maar dan moet je aan de drugs verslaafd zijn ofzoiets.

Je kunt het hem dus gerust vertellen, hij kan, als getrouwde man, toch niets doen. Maar hij moet het wel weten, alleen al om nare situaties in de toekomst te voorkomen. Voor de buitenwereld kun je het gewoon geheim houden.

Meissie, wat heb jij jezelf in de nesten gewerkt...ik hoop dat die ene vrijpartij het waard was. Weet Will eigenlijk dat hij de eerste was?

Gelukkig kom je uit een hecht gezin, dat is een heel belangrijke factor in het leven van ongehuwde moeders. Ook hierdoor sta je sterk tegen een vader op afstand die zijn rechten op het kind komt claimen.

Ik wens je veel geluk met je baby en wijsheid in je beslissing.

[Severus]

Meid, wat een verhaal! Maar alhoewel ik je wel begrijp, vind ik dat je toch tegen Will moet vertellen dat hij vader wordt. Daar heeft hij recht op. Als je het hem niet vertelt, moet je het zelf weten, maar als ik in Will's plaats was geweest, had ik liever wél geweten dat er een kind op komst was! En heb je het programma "Spoorloos" wel eens gezien? Heb je wel eens gezien hoeveel kinderen van een onbekende vader op zoek naar hun vader gaan? En hoeveel moeite ze dat kost om hun vader te vinden? Je kunt je kind dat veel beter besparen door alles gelijk aan Will en je familie te vertellen, zodat het voor jou niet nodig is om voor je kind geheim te houden wie zijn vader is. Bovendien, je wilt toch niet dat je relatie met je kind voor een deel uit leugens bestaat?

poesiefox schreef op 17-03-2003 @ 18:57:
Erkenning door een reeds getrouwde man was vroeger niet toegestaan, nu, onder bepaalde omstandigheden wel. De vader en de moeder moeten dan een band hebben die vergelijkbaar is met een huwelijk. Will kan het kind niet tegen jouw wens erkennen.

Is erkennen niet hetzelfde als de naam van de vader op de geboorte-akte zetten? Zo niet, de naam van de vader moét toch wel op de geboorte-akte vermeld worden, of die nu getrouwd is of niet, toch? Ik heb namelijk wel eens gehoord dat van kinderen van spermadonors de naam van de donor op de akte moet worden gezet (dus bij Esai's geval zal de naam toch wel zeker op de akte moeten), en dat vrouwen niet mogen verzwijgen wie de vader is van het kind op de akte. Klopt dat?

In ieder geval, Esai, ik wens je héél véél sterkte! Moge je de kracht vinden om de juiste keuze te maken!

Groetjes,

Ripper

Hoi Esai,

Ten eerste wil ik je heel veel succes wensen met je zwangerschap en vooral heel veel plezier. Ik denk dat je het allemaal wel kan oplossen, of dat nou in je eentje is, met je familie of met Will.
Ik vind wel dat je niet zo egoïstisch (al is dat hier niet het goede woord) mag zijn om per se te willen dat je het kind alleen wil opvoeden, alleen namen wil geven en niet wil dat er ook maar iemand zich met de opvoeding bemoeit. Dat zal je familie waarschijnlijk ook doen, je moet er maar gewoon aan wennen. Dat je een controlfreak bent is niet erg, maar je moet er wel mee om kunnen gaan: per slot van rekening kun je niet je hele leven in je eentje zijn.

Wat betreft Will: het is jouw goed recht om het kind te houden, maar ik vind niet dat je hem later voor een voldongen feit moet stellen. "Oh ja, je hebt ook een kind." Dat is té egoïstisch. Hij moet het weten, kunnen verwerken en je kunt dan altijd nog beslissen of hij een rol in jouw verdere leven gaat spelen.

Bovendien, je familie komt er toch ooit nog een keer achter en zijn vrouw ook. Beter nu dan later: als je niet zo sterk in je schoenen staat dat je dan niet tegen hun kritiek en boosheid kan, kom je er niet echt, vermoed ik.

Succes. Laat je het ons nog ff weten?

[Elisaaa]

Zo... inderdaad quite a story...
Maar goed, ik ben het eens met, ik geloof, iedereen hier boven. Vertel Will wat er gebeurd is. Je hoeft niet onmiddellijk met m te trouwen ofzo, maar financieel gezien kan hij je wel bijstaan wanneer hij weet dat ie een kind bij je verwekt heeft. Ook ben ik van mening dat hij daar wel een beetje recht op heeft. Je kind zal ooit ook willen weten wie zijn/haar vader is. Als hij je met sommige dingen wil bijstaan, en het kind erkent als zijn kind, ben je wel al wat verder geholpen. Maar klamp je niet vast aan de gedachte dat je ook met Will verder MOET in deze situatie. Integendeel, misschien kom je snel genoeg een leuke jongen/man tegen.
Oke moraal van dit verhaal, voor ik zelf de draad kwijt raak...
vertel het hem, maar laat je nergens toe dwingen.

[kHebTrekInWatLekkers]

Kenonnen.... Het lijkt wel een episode uit een soap....

Het vervelende of juist goede van dit soort vragen is dat er geen verkeerde keuze is te maken...... Echter dat maakt de keuze wel wat lastiger om te maken.. (waarschijnlijk had je dat zelf ook al ondervonden)...
Ik denk dat je het beste eerst even na moet gaan wat je precies wel en absoluut niet wil... Wat er dan overblijft is de keuze die je moet maken en leven met de gevolgen.....

Veel succes...

[Mariebel]

Je zou hem een brief kunnen schrijven, waarin je vertelt dat je zwanger van hem bent en dat je het kind graag wilt houden. Verder zou je kunnen vertellen dat het je beter lijkt als hij zich verder niet met de opvoeding bemoeit, maar dat je wel graag zou willen dat wanneer het kind contact met hem wil hij zich daarvoor zou openstellen (dat zou ik tenminste willen als ik dat kind was, want ik zou willen weten waar ik vandaan kwam). Maar maak hem in ieder geval duidelijk dat je verder niets van hem verwacht en niet tussen zijn huwelijk wil komen.

[elledc]

Is dat werkelijk echt gebeurd? Sommige dingen lijken niet zo waarheidsgetrouw...

[Marcade]

utopia5 schreef op 18-03-2003 @ 08:45:
Is dat werkelijk echt gebeurd? Sommige dingen lijken niet zo waarheidsgetrouw...

Je bedoelt het gedeelte waar ze elkaar naar jaren tijd weer zien en elkaar de hersens uitneuken zonder echt een woord gerept te hebben?

[Maurice]

klinkt onwaarschijnlijk.

[sy'rai]

nou meid,

idd een heftig verhaal, maar als ik jou was zou ik het hem vertellen, maar er ook bij zeggen dat jet het kind alleen wil opvoeden en dat het zijn eigen keus is of hij het op zijn beur weer aan zijn vrouw verteld. Uit je verhaal maakt ik op dat hij ook van zijn vrouw houdt, dus het lijkt me onwaarschijnlijk dat hij alsnog gaat scheiden om met jou verder te gaan. Sorry dat ik het zo moet stellen, maar ik vertel gewoon wat ik denk van uit jou verhaal.
Het is ook vervelend om te zeggen, maar kan ik uit jou verhaal begrijpen dat Will niet van jou houdt? dat het alleen seksuele begeerte was en verder niet en van jou kant dnek ik dat je hem da een tijdje hopelijk toch kan vergeten, want k vind je toch wel een sterke meid. Het is heel knap om hem te vertellen dat je niet verder wilde gaan als zijn maitresse. Veel meiden zouden daarvoor bezweken zijn, maar jij niet en dat vin ik ehctheel knap van je. Maar van Will vin ik zijn loyaliteit tegenover zijn vrouw niet zo fantastisch zeg maar, maar nogmaals het was begeerte denk ik en dat is wat anders dan liefde.

Gelukkig is bij jou de situatie thuis niet zo streng dacht ik dus k denk dat er wel iemandd (je moeder?) di evt. ook met jou ouderdom en zwanerschap wil helpen en k denk toch ook dta je iemand anders iets moet vertellen van je toestan en dta hoest niet je ouders of familie te zijn, maar gewoon iemand met wie je goed kan praten, zofat je er in ieder geval niet in stikt of zo of het opeen benauwd krijgt van alle geheimen later (die hoever er overisens niet te zijn)

nou ik ben heel direct geweest, maar dat heb ik expres gedaan omdat ik als ik een vriendin ,zus in jou toestand had, ik dat ook zou hebben gedaan.

succes!

[elledc]

Marcade schreef op 18-03-2003 @ 10:19:


Je bedoelt het gedeelte waar ze elkaar naar jaren tijd weer zien en elkaar de hersens uitneuken zonder echt een woord gerept te hebben?

Nee gewoon in het algemeen, ik weet niet, het straalt iets onwaarschijnlijks uit, lijkt gefantaseerd.
En die scène van in het klaslokaal waarbij ze elkaar uitkleden en hij ze ontmaagt, hmm, lijkt meer fantasie...

[wissie]

Esai schreef op 17-03-2003 @ 17:11:
Moet ik Will vertellen dat ik zwanger van hem ben? Vind jij dat iedere man het recht heeft om te weten wanneer een vrouw zwanger van hem is, dus ook Will?

Is het beter dat ik Will een rol in het leven van zijn kind laat spelen, of niet?

Ik vind dat een man het recht heeft te weten dat een vrouw zwanger van hem is. Nog belangrijker, ik vind dat een kind het recht heeft zijn of haar vader te kennen. Als jij hem niets verteld, ontneem je jouw kind een vader.

Ik denk dat dat beter is voor je kind. Het is misschien niet beter voor de moeder, maar dat is ondergeschikt aan het belang van een kind. Het is egoïstisch zowel tegenover de vader als het kind om niets te vertellen.

Verder betwijfel ik of dit verhaal waar is, het komt op mij erg ongeloofwaardig over.

[miro]

Wanneer komt er hier een reactie van Esai? T verhaal lijkt mij ook een beetje onwaarschijnlijk, of ja t straalt iets onwaarschijnlijks uit. maar ja van de andere kant, wie gaat er voor de grap zon lap tekst typen.


Als t echt is:

Vertel het hem, hij heeft toch wel t recht om te weten dat er dadelijk ergens nog een kind van hem rondloopt. Bovendien kun je op hem terugvallen als je t moeilijk krijgt.

[Miss Helena]

Kan t niet helpen, maar als k bepaalde stukken lees heb k echt zo iets van: dit is niet echt gebeurd. Het heeft een te hoog soapgehalte ofzo, weet niet... Mocht k t nou mis hebben: zeg t iig tegen die Will.

[babsbabe]

Ik denk dat je de keuze geheel aan jezelf moet overlaten. ook al geef ik mijn mening, die zal altijd van beinvloeding wezen op jouw keuze.

je vraagt om meningen van anderen daarom geef ik de mijne ook.
Ik denk dat je will persoonlijk moet aanspreken dat je zwanger van hem bent, en dat hij mag leven met de consequentie of hij het aan zijn vrouw wil vertellen, verder is het jouw 'pakkie an'. Zo lomp gezegd.. Je moet helemaal zelf kiezen wat je wil. jij hebt de keus al gemaakt om het kind te houden.. Hij heeft daar geen keus in gehad. jij wil hem niet betrekken in een soort van co-opuderschap. laat het daarbij. maak hem duidelijk. het is mijn kind, mijn leven .. het draagt mijn achternaam.. je mag alleen weten dat jij de vader bent.. that's it..


Meer kan ik er nie van maken, meissie.. Sterkte erMee!!

[load_harmony]

[hetig zeg. mijn reactie is dat ik vind dat je het hem niet hoeft te vertellen. Waarschijnlijk maakt dat alles alleen maar moeilijker.... maar als jij denkt dat het het beste is moet je het zeker doen. Ik vind het nogal een RAAR verhaal, en ik vind het knap dat je er helemaal niet mee lijkt te zitten...

[Optima]

Esai schreef op 17-03-2003 @ 17:11:

Een aantal weken daarna ontdekte ik dat ik zwanger was. Ik wist dat het kind van Will moest zijn, omdat hij mij had ontmaagd en we het zonder condoom hadden gedaan (we hadden er helemaal niet aan gedacht door de vurige passie, bovendien had ik er geen bij me en ik betwijfel dat hij er wél een bij zich had).

het verhaal had best iets geloofwaardig, tot aan dit stukje toe. Dit lijkt rechtstreeks gekopieerd uit een bouquet reeks romannetje

[Optima]

Kijk, ik heb ook een crush gehad op een leraar waarbij ik me vanalles inbeelde, maar dit slaat toch echt alles.

[Miss Helena]

Optima schreef op 20-03-2003 @ 14:50:
het verhaal had best iets geloofwaardig, tot aan dit stukje toe. Dit lijkt rechtstreeks gekopieerd uit een bouquet reeks romannetje

ik kan t niet meer met je eens zijn...

[ShoarmaSchaap]

ai ai ai, dillema