Ben je snel boos?

[Missy]

Ik was vandaag boos op mijn moeder. En toen dacht ik: laat ik er een topic overmaken. Hierbij dus!

Ben je snel boos? Hoe uit je dat?

Gaat de deur eraan? Ga je erdoor huilen? Begin je dan met schelden? Kan je jezelf dan inhouden of gaat het dak eraf?

Maak je het zelf dan ook meestal goed of niet?

Ja, ja, nee, ja, soms, soms, nee.

[Swlabr]

Nee, ik word tegenwoordig zelden boos. En áls ik boos word houd ik mijzelf in door te denken aan andere dingen.

Vroeger werd ik wel erg snel boos. Dan ging ik schelden en vechten met iedereen die in mijn buurt was, afgezien van mijn ouders natuurlijk.

Nee, ik word zelden boos. Als ik dat wel ben dan zeg ik niets.

[fizzle-fluffy]

Ik zet mijn woede om ofwel in woede op mezelf, ofwel in verdriet, of ik krop het op en ga even later keihard huilen. Meestal het laatste.

Ja, ik ben heel snel boos.

Yesh

echt boos, soms. Ik ben vrij snel geirriteerd over dingen, en dan word ik vervelend. Dan ga ik snauwen, sneren en vooral heel diep zuchten. En als ik echt boos word, ga ik schreeuwen en loop ik weg.

Vrouwen hoeven niet te reageren, die worden toch wel bij het minste of geringste boos.

[Cherry Springs]

Ik word niet zo snel echt boos op iemand. Gefrustreerd sneller, maar daar kan ik me wel overheenzetten meestal. En zo niet ga ik heel erg neerbuigend doen.
Als ik boos ben is het meestal wel op mijn familie. En soms op een leraar ofzoiets, maar op mijn vrienden eigenlijk nooit. Als ik boos ben op mensen dan ben ik heel kortaf en apathetisch. Als ik ruzie maak met iemand dan probeer ik niet te schreeuwen zodat ik nog tegen die ander kan zeggen dat die potverredomme rustig moet zijn. En dan probeer ik heel erg die ander te overtuigen.

Cherry Springs schreef:

Ik word niet zo snel echt boos op iemand. Gefrustreerd sneller, maar daar kan ik me wel overheenzetten meestal. En zo niet ga ik heel erg neerbuigend doen.
Als ik boos ben is het meestal wel op mijn familie. En soms op een leraar ofzoiets, maar op mijn vrienden eigenlijk nooit. Als ik boos ben op mensen dan ben ik heel kortaf en apathetisch. Als ik ruzie maak met iemand dan probeer ik niet te schreeuwen zodat ik nog tegen die ander kan zeggen dat die potverredomme rustig moet zijn. En dan probeer ik heel erg die ander te overtuigen.

Ik herken mezelf hier echt schrikwekkend veel in.

Ja, ik word snel boos, niet zozeer op anderen maar meer als iets niet lukt (de zogenaamde druppel die de emmer doet overlopen). Meestal uit ik dat door heel hard te gaan huilen, maar een enkele keer smijt ik ook iets kapot tegen de muur . Als ik boos ben op iemand anders dan mezelf probeer ik daar in eerste instantie niks van te laten merken en als iemand me echt goed pissig heeft gemaakt (wat dan wel weer zelden voorkomt, daar moet je wel heel erg je best voor doen) ga ik onbeheerst staan schelden en schreeuwen en/of loop ik weg, meestal gevolgd door een huilbui. Maar gelukkig is dat héél zelden .

[fizzle-fluffy]

Kazet Nagorra schreef:

Vrouwen hoeven niet te reageren, die worden toch wel bij het minste of geringste boos.

Mannen hoeven niet te reageren, die drinken toch alleen maar de hele dag bier.

[Martiño]

fizzle-fluffy schreef:

Mannen hoeven niet te reageren, die drinken toch alleen maar de hele dag bier.

Hier kan ik me echt boos over maken. Ik drink ook wel eens wijn!

Ok, haha. Het ligt denk ik heel erg aan de situatie. Een langlopend sluimerend conflict of spanning kan wel eens voor plotselinge boosheid zorgen. Meestal kan ik het wel binnen houden, maar ik kan soms ook echt enorm kwaad worden, en raak ik enorm gefrustreerd. Dan kun je mij het beste maar alleen laten.
Als het echt hommeles is kan ik wel een paar dagen kwaad blijven, het gaat niet altijd zomaar over bij mij.

Ik ben denk ik hooguit vier of vijf keer echt boos geweest in mijn bewuste leven. Doorgaans ben ik heel erg meegaand/makkelijk en vergevingsgezind. Bovendien heb ik een hekel aan conflicten, dus het is volgens mij best lastig om mij uberhaupt uit mijn semi-permanente staat van cynisch optimisme te krijgen. Als iemand boos is op mij kan ik ook niet echt boos terug doen. Vroeger viel ik dan compleet stil en ging letterlijk urenlang apatisch voor me uitstaren, terwijl ik eventuele agressie achteraf uitte op mezelf. Door plotseling op te staan, zo hard mogelijk met m'n vuist tegen de muur te rammen en vervolgens weg te lopen, zulk soort grappen. Tegenwoordig kan ik nog steeds een beetje apatisch worden, maar meestal schiet ik de verdediging in of ga sarcastisch doen. Dat zorgt er overigens meestal voor dat de ander alleen maar bozer wordt en ik heb in relaties weleens het verwijt gekregen dat het onmogelijk is om ruzie te maken met mij. Dat klopt, want ik ben gewoon echt slecht in ruziemaken.

Maar áls ik boos word, dan is het ook flink raak, want dan ga ik écht hatelijk doen. Meestal gaat het dan om een gigantische rotstreek en is het 't resultaat van maandenlange ergenis. Ik verhef mijn stem nooit en ga ook niet de verdediging in, maar kijk diegene recht aan en vertel in enkele zinnen kalm waarom diegene in mijn ogen een emmer smegma is, dat ik hem of haar oprecht het liefst langzaam en pijnlijk dood zou willen zien gaan en dat ik ze vanaf dat punt niet meer wens te spreken. Daarna zeg ik dat het gesprek afgelopen is en loop ik weg.

Na zoiets is het wat mij betreft ook echt afgelopen. Op mailtjes/brieven/smsjes/etc reageer ik niet. Als er noodgedwongen contact moet zijn, bijvoorbeeld omdat diegene bij een vriendengroep hoort of bij mij op school zit, dan praat ik er niet tegen. Als er noodgedwongen contact ontstaat, bijvoorbeeld omdat diegene me blijft aanspreken, ga ik over op een psychologische oorlog waarin ik op niets inhoudelijk reageer maar diegene met iets probeer af te schrikken. Wat dit is verschilt per persoon: ik heb eens in de klas gezeten bij een kutjoch dat het met zijn machovriendjes gemunt had op mijn vriendengroep. Dat werd dus op een gegeven moment zo'n conflict als hierboven beschreven en toen hij daarna op mij probeerde af te geven heb ik hem na iedere toenaderingspoging een vraag gesteld. Dat waren dan dingen als 'Zeg, heb je een ruggengraat?' of 'Mag ik je milt lenen?'. Hij heeft eens met fysiek geweld gedreigd, toen raakte ik liefdevol zijn arm aan en vroeg of hij samen met mij zelfmoord wilde plegen als uiting van onze ultieme liefde.
Een ander meisje, waar ik ooit bevriend mee was maar die op een gegeven moment een beetje kut werd en een vriend van me gigantisch pijn deed met iets, heb ik een tijdlang zwijgend aangestaard bij iedere toenaderingspoging. Zij is overigens de enige waar ik nog iets van contact mee had na een tijdje, omdat die vriend haar had vergeven en ik dus uiteindelijk ook. Maar dat heeft wel zo'n drie jaar geduurd.
Nog een ander meisje probeerde me na het conflict de kast op te jagen door me overduidelijk sarcastisch uitbundig gedag te zeggen. Maar zo werkt dat natuurlijk niet, dus uiteindelijk heb ik haar gedurende enkele maanden geterroriseerd met nóg uitbundigere begroetingen, waarbij ik bijvoorbeeld letterlijk de hele gang door rende als ik haar ergens zag staan, terwijl ik luidkeels haar naam riep en verkondigde dat ik zo ontzettend blij was om haar te zien.

Dus eh ja.

Wedden dat ik jou zo boos maak, Para? Ik maak vaak mensen boos die normaal nooit boos zijn.

[Cherry Springs]

Paranoide schreef:

Ik verhef mijn stem nooit en ga ook niet de verdediging in, maar kijk diegene recht aan en vertel in enkele zinnen kalm waarom diegene in mijn ogen een emmer smegma is, dat ik hem of haar oprecht het liefst langzaam en pijnlijk dood zou willen zien gaan en dat ik ze vanaf dat punt niet meer wens te spreken. Daarna zeg ik dat het gesprek afgelopen is en loop ik weg.

..ik heb eens in de klas gezeten bij een kutjoch dat het met zijn machovriendjes gemunt had op mijn vriendengroep. Dat werd dus op een gegeven moment zo'n conflict als hierboven beschreven en toen hij daarna op mij probeerde af te geven heb ik hem na iedere toenaderingspoging een vraag gesteld. Dat waren dan dingen als 'Zeg, heb je een ruggengraat?' of 'Mag ik je milt lenen?'. Hij heeft eens met fysiek geweld gedreigd, toen raakte ik liefdevol zijn arm aan en vroeg of hij samen met mij zelfmoord wilde plegen als uiting van onze ultieme liefde.

Nog een ander meisje probeerde me na het conflict de kast op te jagen door me overduidelijk sarcastisch uitbundig gedag te zeggen. Maar zo werkt dat natuurlijk niet, dus uiteindelijk heb ik haar gedurende enkele maanden geterroriseerd met nóg uitbundigere begroetingen, waarbij ik bijvoorbeeld letterlijk de hele gang doorrende als ik haar ergens zag staan, terwijl ik luidkeels haar naam riep en verkondigde dat ik zo ontzettend blij was om haar te zien.

Paranoide, jaah!

Bij dingen waar andere mensen boos om worden en ik niet raak ik overigens gewoon teleurgesteld of geirriteerd, waarbij het eerste zich uit in apathie en het tweede in sarcasme.

Stefenootje schreef:

Wedden dat ik jou zo boos maak, Para? Ik maak vaak mensen boos die normaal nooit boos zijn.

Dat lijkt me erg sterk, tenzij je van plan bent om iets te beginnen met een willekeurige goede vriend van me, vreemdgaat, het uitmaakt met de boodschap dat je nooit echt van hem hebt gehouden, vervolgens met zijn beste vriend probeert aan te pappen, gaat stoken in de vriendschap, vervolgens gaat stoken in zijn nieuwe relatie, jaloers wordt, hem overhaalt om je terug te nemen en hem drie weken later alsnog weer dumpt zodat je voor zijn neus met iemand anders kan gaan zoenen. Bijvoorbeeld.

[Cherry Springs]

Succes daarmee, stefanie.

[Daboman]

Ik word niet zo snel boos. Eerder gefrustreerd. Maar ik kan in bepaalde situaties wel boos worden. In de eerste instantie krop ik dat op. Als de situatie dan niet verbetert, kan ik ontploffen. Maar goed, om het zo ver te krijgen moet diegene al een paar keer eerder te ver zijn gegaan.

[Lethe]

Ik kan nogal snel gefrustreerd en geïrriteerd raken als ik iets kwijt ben. En soms ben ik boos op mezelf, als ik iets niet gedaan heb wat ik me wel had voorgenomen bijvoorbeeld. Maar echt boos op andere mensen ben ik vrijwel nooit.

[Magican]

Ik zou eigenlijk sneller boos moeten worden.
Jaloers word ik wel snel. Zo blijkt.

[***ailá***]

ik word niet snel boos. Af en toe maar. Ik krop alles op en dan ontplof ik ofzo. En dan ga ik schreeuwen en tekeer etc. Dat is gwn pure boosheid. Ik kan ook gekwetst zijn, maar dan ben ik stil, want anders ga ik huilen. whaha. Maar dat opkroppen is wel een probleem. Ik had altijd mot met mn leraar Nederlands op de middelbare school. Na jarenlang gemekker zat ik een keer in de klas en snapte ik iets niet. Toen ik het aan hem vroeg zei hij: "mag ik je in je gezicht uitlachen?" Nja toen ontplofte ik dus. Ik begon te gillen, niet normaal, schold hem verrot en smeet mn stoel door het lokaal. Dat werd dus straf voor een half jaar en een bericht naar mijn ouders. Tsja. Klas in shock, want ze hadden mij nog nooit boos gezien. Kortom: ik ben een heel vredelievend persoontje, maar je moet me niet zover krijgen dat ik boos word

[flyaway]

Ik word juist minder vaak boos dan goed voor me is. Maar als iets onrechtvaardig is dan kan ik wel laaiend zijn, dan krijgt iedereen dat te horen en dan wil ik dat ze me gelijk geven en dan ga ik woest heen en weer lopen en schelden.
Ik kan er niet tegen om boos te zijn, omdat ik het vaak dan per ongeluk tegen mezelf keer. Dan kan ik niet slapen en ben ik misselijk en moet het gewoon opgelost zijn, tot die tijd voel ik me heel naar.
Op mijn zusje en nichtje kan ik echt niet boos zijn. Wat ze ook gedaan hebben, ik trek een boos gezicht en dan kijken ze me zo aan en dan moet ik lachen en is het weer over. Zelfs als ik 'enorme' ruzie met ze zou moeten hebben, dan vijf minuten later bellen ze me op (of ik hun): "Ooo weet je wat ik net op tv zag! *verhaal*" en dan is het dus weer over

[WolterB]

Nee, ik heb een bijzonder hoge tolerantie. Meestal blijf ik in situaties waarbij mensen verwachten dat ik boos ga worden juist ijzingwekkend kalm (tot hun grote frustratie, want wat is er vervelender dan wanneer iemand boos is de 'tegenpartij' rustig blijft en nog kan redeneren)

Ben laatst wel echt boos geworden, voor het eerst sinds tijden. Dat kwam toen een huisgenoot een doordraaide en met stoelen ging gooien

Nee, ik word absoluut niet snel boos. Wérd ik maar eens sneller boos!
Ik kan erg veel hebben en vind het gewoon niet leuk om boos te zijn, dus krop ik daarnaast ook veel op en dan kan een spreekwoordelijke druppel me soms ineens heel erg boos maken. En dan kun je maar beter geen discussie met me aangaan, want als ik echt boos word, word ik heel talig (zeg je dat zo? volgens mij niet, maar goed ) en win ik altijd. En kom ik met de kleinste dingetjes aanzetten die iemand bijvoorbeeld ooit gezegd heeft, ik onthoud namelijk alles.

[flyaway]

Haha Das leuk

[Dinalfos]

Nee, ik ben niet snel boos. Wel vind ik een al snel een hoop dingen "erg jammer weer".

[PixelDansje]

Nattigheid schreef:

echt boos, soms. Ik ben vrij snel geirriteerd over dingen, en dan word ik vervelend. Dan ga ik snauwen, sneren en vooral heel diep zuchten. En als ik echt boos word, ga ik schreeuwen en loop ik weg.

Cherry Springs schreef:

Als ik boos ben is het meestal wel op mijn familie. En soms op een leraar ofzoiets, maar op mijn vrienden eigenlijk nooit. Als ik boos ben op mensen dan ben ik heel kortaf en apathetisch. Als ik ruzie maak met iemand dan probeer ik niet te schreeuwen zodat ik nog tegen die ander kan zeggen dat die potverredomme rustig moet zijn. .

fizzle-fluffy schreef:

of ik krop het op en ga even later keihard huilen. Meestal het laatste.

Daar herken ik mezelf in.
Meestal als ik boos ben probeer ik het niet te laten merken, zodat ik er later *RUSTiG* over kan praten met iemand Of ik ben zo boos dat ik het de moeite niet meer waard vindt.

Dun Hout schreef:

Ik herken mezelf hier echt schrikwekkend veel in.

Puber

fizzle-fluffy schreef:

Mannen hoeven niet te reageren, die drinken toch alleen maar de hele dag bier.

niet zo boos reageren fizzle

Ik ben ongeduldig en daarom snel boos als iets me niet lukt. Ik smijt dan dingen kapot en gedraag me als een 4 jarige.

Op mensen ben ik eigenlijk alleen maar boos als ze onredelijk zijn. Dan verhef ik mijn stem en raak ik gefrustreerd. Maar ik ben erg vergevingsgezind dus meestal duurt dat niet lang.

[***ailá***]

MadameMinke schreef:

Nee, ik word absoluut niet snel boos. Wérd ik maar eens sneller boos!
Ik kan erg veel hebben en vind het gewoon niet leuk om boos te zijn, dus krop ik daarnaast ook veel op en dan kan een spreekwoordelijke druppel me soms ineens heel erg boos maken. En dan kun je maar beter geen discussie met me aangaan, want als ik echt boos word, word ik heel talig (zeg je dat zo? volgens mij niet, maar goed ) en win ik altijd. En kom ik met de kleinste dingetjes aanzetten die iemand bijvoorbeeld ooit gezegd heeft, ik onthoud namelijk alles.

je zegt precies hetzelfde als ik

Ik was vroeger echt een driftkop, maar gelukkig nu niet meer. Ik word niet snel boos, het is ook meer frustratie dan boosheid meestal. Als ik echt boos ben, dan ga ik schreeuwen enzo, maar gelukkig ben ik zelden zo boos en blijf ik meestal vrij redelijk.

***ailá*** schreef:

je zegt precies hetzelfde als ik

Absoluut niet juist! Het opkroppen wel, maar jij begint te gillen, schelden en met stoelen te gooien als je boos bent. Dat is bij mij absoluut niet aan de hand!
Ik blijf eigenlijk heel rationeel, niet rustig ofzo, ik word wel heel fel, maar ik verhef daarbij hooguit mijn stem een klein beetje, vaak niet eens.
Schreeuwen en gillen doe ik in elk geval echt niet.

Boos word ik zelden, maar ik raak wel vrij snel ''aufgeregt''. Sommige vrienden maken er een hobby van me op de kast te jagen en te provoceren, omdat dat blijkbaar nogal makkelijk gaat en het ''grappig'' is me zo driftig te zien worden. Als ik dan uit onmacht ga meppen (kuch) is het feest compleet.
Maar goed, dat valt onder het kopje vriendschappelijk klieren en ik kan me niet indenken dat ik ooit echt boos zou worden om die dingen/uitspraken.

Vroeger was ik veel en snel boos op familieleden, maar dan ook echt op een puberale manier. Vooral mijn moeder vond ik het meest onredelijkste mens op aarde en dat heeft ze geweten ook. Nu stoor ik me hoogstens aan familieleden, maar ik doe daar zelden iets mee.

Als ik boos ben ga ik net als Minke eindeloos de discussie aan. Ik blijf erin wrijven hoe rot die persoon wel niet is (als dat nodig is) en blijf verder zo koel mogelijk argumenten aandragen waarom ik gelijk heb/terecht boos ben. Mijn stem verheffen doe ik soms wel, maar geschreeuwd heb ik zelden, ik ga nog eerder uit onmacht huilen. Als ik me niet onmachtig voel wordt ik heel sarcastisch en neerbuigend.

Laatst was ik héél erg boos op twee mensen. Een daarvan heeft een nogal hatelijke e-mail ontvagen (ik trok álles uit de kast) de ander heb ik face to face laten voelen hoe erg het was wat ie gedaan had en dat lukte nogal goed, haha.

[***ailá***]

MadameMinke schreef:

Absoluut niet juist! Het opkroppen wel, maar jij begint te gillen, schelden en met stoelen te gooien als je boos bent. Dat is bij mij absoluut niet aan de hand!
Ik blijf eigenlijk heel rationeel, niet rustig ofzo, ik word wel heel fel, maar ik verhef daarbij hooguit mijn stem een klein beetje, vaak niet eens.
Schreeuwen en gillen doe ik in elk geval echt niet.

oh sorry ik wel whaha. Ik ben in staat de boel af te breken als je me echt tot waanzin drijft

[Rogue562]

Als ik moe ben, ben ik sneller geïrriteerd/gefrustreerd. Dan word ik onredelijk en kortaf. Vaak krop ik het ook op en ga dan later huilen. Pas later kan ik het relativeren en dan is wat mij betreft de ruzie ook over. Vroeger kon ik heel driftig zijn, maar dat was vooral bij familie. Persoonlijk hou ik niet van ruzie en kan meestal ook niet wachten tot het weer goed is.

[Cherry Springs]

Oeh ik had eens toen ik op vakantie was, dat ik ontzettend chagrijnig was, het was supervroeg en we gingen vliegen en ik haat het als ik geen beenruimte heb, en de droge lucht in vliegtuigen, en dat gehannes met inchecken en alles.. Maar goed, ik was dus erg chagrijnig, ik zei niet zo veel maar het was wel te merken want mijn moeder bleef me maar bezorgd aankijken of alles wel goed was. Daar heb ik zo'n hekel aan, als ik boos ben en ze bezorgd is. Het is geen ziekte ofzo! Ik word wel erg boos als ze er dan over vraagt, ach meisje, wat is er toch? Ook al bedoelt ze het dan lief. Kom op, mag ik ook een pisnijdig zijn?

[Dark Phoenix]

Ik ben een heel rustig iemand, dus ik word ook niet zo snel boos. Wel kunnen sommige dingetjes me enorm ergeren, waardoor ik niet zo lief doe. Oh en als ik eenmaal boos ben dan moet je ook oppassen, dan ben ik niet meer zo lief. Maar alleen tegen de persoon in kwestie, normaal gesproken.

Ik kan het wel heerlijk vinden om als ik echt boos ben het op de schuldige volledig af te reageren, totdat het een beetje opgelucht is en dan is het wel weer goed.

[DanielC]

Vooral als ik moet afwassen.

fizzle-fluffy schreef:

Mannen hoeven niet te reageren, die drinken toch alleen maar de hele dag bier.

Mag ik niet

Ik relativeer alles al snel tot noob.

[MTpower]

Alleen als ik in de auto zit

[capibara]

Paranoide schreef:

Dat lijkt me erg sterk, tenzij je van plan bent om iets te beginnen met een willekeurige goede vriend van me, vreemdgaat, het uitmaakt met de boodschap dat je nooit echt van hem hebt gehouden, vervolgens met zijn beste vriend probeert aan te pappen, gaat stoken in de vriendschap, vervolgens gaat stoken in zijn nieuwe relatie, jaloers wordt, hem overhaalt om je terug te nemen en hem drie weken later alsnog weer dumpt zodat je voor zijn neus met iemand anders kan gaan zoenen. Bijvoorbeeld.

Of gewoon je internetrariteiten-collectie wissen

Vroeger had ik vreselijk veel woede-uitbarstingen waar mijn ouders het nogal lastig mee hebben gehad. Dat was toen ik een peuter was.

Nu word ik eigenlijk nooit meer boos. Een hele enkele keer op een van mijn ouders, maar dan word ik vooral heel verdrietig en ga janken. Ik uit mijn boosheid eigenlijk nooit. In ieder geval niet naar de ander toe. De laatste keer dat ik écht boos was, was vorige zomer toen een vriendin me heel hard liet stikken, maar ok toen bleef ik maar rustig uitleggen wat me dwars zat en ben ik uiteindelijk heel hard huilend weggelopen toen ze tegen me begon te schreeuwen... Achja, misschien moet ik er maar eens aan gaan werken.

[Nona]

Nee, ik ben niet snel boos. Ik schiet wel vrij snel in de stress, dan ben ik erg kortaf. Mensen die me niet goed kennen interpreteren dat dan als boos.
Als ik boos word, en dat gebeurde afgelopen week voor het eerst in jaren, ga ik janken. Ik kan me prima inhouden, ga geen dingen zeggen waar ik spijt van krijg en gooi al helemaal niet met dingen, maar het is wel aan me te zien. Dan word ik heel stil, zeg ik niets meer en ga ik spieren aanspannen die ik op dat moment nergens voor nodig heb. Op het moment dat ik dan weg kan ren ik snel naar een plek waar ik alleen kan zijn en ga ik een potje janken.

Lang boos blijven kan ik niet, dat is soms wel eens vervelend. Ik vergeef mensen te snel als ze me iets flikken en ik geloof echt niet dat dat altijd maar goed is, sommige mensen denken dan dat ze heel wat kunnen maken. Maar een bepaald relativeringsvermogen en redenen kunnen bedenken waarom een ander doet wat hij doet komt soms ook heel mooi uit, ik maak me niet vaak lang druk als een ander iets gezegd of gedaan heeft.

[Kingofthemall]

Ik heb een keer de deur van een slaapkamer hier bijna in 2en getrapt En het erge is dat ik niet eens meer weet wat m'n broertje me nou weer flikte

RDLF schreef:

Of gewoon je internetrariteiten-collectie wissen

Ik laat mensen zelden aan mijn computer komen en ik heb een backup

[trophus]

Is snel een relatieve term? ;x

[trophus]

Kingofthemall schreef:

Ik heb een keer de deur van een slaapkamer hier bijna in 2en getrapt En het erge is dat ik niet eens meer weet wat m'n broertje me nou weer flikte

kheb een keer de deur v/d badkamer in mn ouderlijk huis kapot getrapt :blos: maar niet omdat ik boos was maar omdat t slot kapot was en ik kon dr niet uit
Mjah.... als je elke dag minstens 2 uur fietst en je bij vechtsport erg orienteert op de trappen ipv de slagen heb je sterke beenspieren he

Kingofthemall schreef:

Ik heb een keer de deur van een slaapkamer hier bijna in 2en getrapt En het erge is dat ik niet eens meer weet wat m'n broertje me nou weer flikte

Ik trapte altijd tegen de deur van m'n zus aan, waardoor die helemaal gebarsten was en de muur ook Maar ze vroeg er om! Ze was echt een ongelooflijke rotpuber en lokte me altijd uit.