31-08-2003, 16:25
|
|
|
ik moet dit al heel lang kwijt.
weet alleen niet aan wie en hoe. Dus doe ik t zo. Er is iets waar ik al heel lang mee zit, dat is namelijk dat ik soms van de een op de andere minuut kan veranderen in een kind. Ik ja ik schaam me gewoon om t te vertellen maar t zit zo. Opeens krijg ik dan een heel gezellig gevoel, daarmee bedoel ik een gevoel van heel veel veiligheid, warmte, liefde, geborgenheid en vooral kinderlijkheid, Dit noem ik gezelligheid. wanneer ik zon golf van gezelligheid krijg verander ik gewoon in een kind van 7 ofzo. Ik praat dan opeens met en heel raar kinderstemmetje, ik beweeg me anders, ik kijk anders, maak rare geluiden, kan me heel echt heel extreem gedragen zoals op de grond liggen, stampvoeten, bijna huilen, huilgevoelens, driftbuien, doordrammen als een echt kind en gewoon interesse van een kind. ik zit hier zo ontzettend mee omdat ik t gevoel heb dat ik de enige ben. Ik voel me gestoord. ik ben 19 jaar, kan onwijs volwassen zijn en ben op bepaalde gebieden wat verder dan leeftijdsgenootjes. Maar soms opeens word ik weer zon kind van 7. Ik schaam me werkelijk dood. Ik heb t alleen thuis, en bij me vriend. Ik krijg dat gevoel van kind zijn ook op andere plaatsen maar kan t daar goed verbergen. Ooit heb ik eens een repportage op tv gezien over mensen met meerdere persoonlijheden, maar deze mensen wisten het niet van zichzelf, die werden na een paar uur of minuten weer wakker en wiste niet dat zij die andere persoon (kind in mijn geval dus) gewest waren. Het enge is, dat ik het wel weet. Ik ben er wel bij, maar kan t niet stoppen, niet tegenhouden, heb er geen controle over. Ik probeer wel eens na te gaan wanneer t gebeurd. Het is trouwens niet zo dat ik altijd eerst van te voren gezelligheid krijg. Het kan ook komen door iets wat ik niet leuk vind, of dat ik boos word. Ik kan dan echt met mijn eigen persoon heel boos worden, maar ook met het kind kan ik reageren. help me serieus, ik weet niet wat ik moet. Ik zit wel bij een behandelaar voor me adhd en omdat ik vroeger seksueel misbruikt ben door me oom toen ik 7 jaar oud was. Mijn behandelaar weet bijna zeker dat ik borderline heb maar mocht de diagnose pas na je 18de stellen. Ik ben nu sinds donderdag 19 dus ik zie wel wat zij doet. ik heb op heel veel sites gekeken over borderline, waar ook wel staat dat je zo kinderachtig kan gedragen, maar zoals ik t heb? Ik kan nergens informatie erover vinden omdat ik domweg niet weet wat het is! en het maakt me zo kwaad want ik wil me gewon gedragen als een 19-jarige! Ik durf niks te zeggen tegen mijn psycholoog omdat ik niet weet hoe zij zal reageren en wat zij ervan denkt, ik ben gewoon bang dat ze me ter observatie ergesn straks wilt opnemen in een kliniek of dat ik nog meer medicijnen krijg of weer een of ander etiketje opgeplakt krijg. maar aan de andere kant, het is niet normaal, het lijkt erger te worden en ik zit er ontzettend mee. Mijn ouders zeggen er niks van (omdat ze denk ik niet beter gewend zijn) mijn vriend kan er goed mee omgaan maar vind t best vreemd, maar vooral moeilijk af en toe. wat kan ik doen? wie weet wat dit is of hoe het heet zodat ik wat informatie kan vinden op internet. ik zit er zo mee 
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
31-08-2003, 16:36
|
|
Verwijderd
|
Schat. het is heel normaal, en maak je dus maar nergens zorgen over
|
|
31-08-2003, 16:42
|
|
|
Ja ik herken dat helemaal. Ik voel me al jaren 7...
__________________
"We don't see the things as they are, we see them as we are"
|
|
31-08-2003, 16:42
|
|
|
Nou, opzich lijkt het mij niet normaal en vooral heel vervelend voor haarzelf. Maar ik heb geen oplossing, sorry. Kan je even uitleggen wat borderline is, dat weet ik nam ni.
__________________
your papa never told you about right and wrong
|
|
31-08-2003, 16:46
|
|
|
Ik vroeg me eigenlijk af of het niet met je adhd
te maken kon hebben? De angst voor wéér een nieuw etiketje ed snap ik wel, maar als je weet wat het is en waardoor het komt ed, kan je er misschien beter mee (leren) omgaan, en ben je er dus alleen maar mee geholpen.. Plus dat het sowieso niet heel goed is om dingen te verzwijgen ed, uiteindelijk heb je alleen jezelf er maar mee denk ik.
__________________
Drie.
|
|
31-08-2003, 16:56
|
|
Verwijderd
|
Wat ik ervan weet is dat het een defensief mechanisme is. Op een bepaald moment weet je niet meer hoe je met de situatie om moet gaan en word je 'kind'.
Wat het meeste helpt is jezelf corrigeren. Zodra je merkt dat je heel kinderachtig wordt, jezelf corrigeren.
|
|
31-08-2003, 18:04
|
|
|
Ik zou het juist wel aan je psycholoog vertellen! Hij of zij kan je er misschien juist wel mee helpen! Hij of zij zal het echt niet vreemd vinden, want ik denk dat er vast meerderen zullen zijn met dat probleem.
Probeer je dus niet te schamen voor je psycholoog, zeker niet als je echt wilt weten wat je probleem is!
__________________
I'll be your fantasy friend forever
|
|
31-08-2003, 18:04
|
|
Verwijderd
|
In ieder mens schuilt een kind dat naar boven kan komen in bepaalde situaties.
|
|
31-08-2003, 18:10
|
||
|
|
Citaat:
Het is niet als opeens heel gek doen, je doet bijvoorbeeld op een verjaardag weleens opeens heel druk, gek of gewoon een kind nadoen zeg maar. maar ik kies er niet voor, t overkomt me, in die mate dat ik me zorgen maak. snap je?
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
31-08-2003, 18:11
|
||
|
|
Citaat:
je kunt een kijkje nemen op www.borderline.pagina.nl als je echt wilt weten wat t is.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
31-08-2003, 18:14
|
||
|
|
Citaat:
maar waarom heb ik dan t gevoel dat ik de enige ben? en als dit bij ieder mens t geval is, waarom ben ik dan de enige in mijn omgeving die eraan toe geeft en het laat zien? waarom mijn vriend, vriendin, kennis, klasgenoot, moeder, vader, zusje, oom tante etc, waarom laten die t niet zien? en ik wel? natuurlijk schuilt er in ieder mens een kind, maar ik denk niet dat je t helemaal begrijpt, ik doe dat zelf namelijk ook niet. Ik bedoel t niet kwaad hoor, maar tis moeilijk uit te leggen. mensen denken snel aan gewoon kind voelen, maar ik kan t écht wezen. in die mate dat mensen er echt van schrikken, weglopen, kwaad worden, zelfs op een kindertoontje tegen mij aan praten, mij gaan behandelen als een kind, of gaan roepen dat ik niet spoor.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
31-08-2003, 19:11
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Komt het alleen voor in speciale situaties?
|
|
|
31-08-2003, 19:32
|
|
|
ik soms wel eens dat ik mij ook ontzettend als een kind kan gedragen.
Soms kan ik me echt super kinderachtig gedragen. super overdreven. willen behandeld worden als een kind! ik denk dat dit vrij normaal is. Soms voel ik me een vrouw van in de 30. ik denk dat je dit rustig tegen je psychologe kan zeggen. daar zijn ze tenslotte voor. Ik zou er later graag wat over willen horen als je het gezegd hebt. ik weet dat het moeilijk is 
__________________
I've came, I've said and I've conquered!
|
|
31-08-2003, 19:42
|
||
|
|
Citaat:
maar heb jij ook dat je je dan heel klein voelt, en kun je je op dat moment dan ook niet voorstellen dat je eigenlijk 'groot' bent? Het is heel moeilijk te omschrijven, maar krijg je ook van die aanvallen van klein zijn? echt huilen als een kind, stampvoeten etc. kun jij beschrijven hoe jij t hebt?
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
31-08-2003, 20:44
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Ook met die 'gezelligheid' zoals je het noemde. Ik begrijp de wereld ook niet echt op zulke momenten. Dat ik niet begrijp hoe ik vanbinnen zo klein ben en van buiten zo groot, en dat iedereen me ook zo behandeld. Terwijl ik toch kind ben? Maar ik bekijk alles dan met alle interesse, en wil alles weten, waarom en hoe. Als ik dit niet heb, denk ik er wel 's over na (dat deed ik eerst niet trouwens, erover nadenken, pas sinds kort eigenlijk). Maar als ik weer zo ben, denk ik er niet over na en begrijp ik ook niet dat ik 'normaal' anders ben en me anders voel. Maar ik heb het elke dag eigenlijk wel. Soms een groot gedeelte van de dag. Maar ik heb het vaker als ik thuis ben, is dat bij jou ook zo? Ik begrijp het zelf ook niet zo goed eigenlijk (en kan het ook voor geen meter uitleggen), en schaam me er voor de één of andere manier ook heel erg voor..
|
|
|
31-08-2003, 22:02
|
||
|
|
Citaat:
hey ja ik heb t thuis het meest. Soms ook een heel dag, zoals vandaag al vanaf het moment dat ik opstond omdat ik die gezelligheid in me had. En toen dacht ik van doe ff normaal, maar t lukte pas tegen de avond. de hele dag maakte ik stomme geluiden en bewoog ik als een kind, keek ik als een kind en ik voelde me lichaam gewoon als een kind. Ik voel me lichaam als te klein, als niet echt, alsof ik t niet ben, een droom, iemand anders, alsof ik met nog iemand ben. tis zo eng, ik ben zo bang ervoor, ik haat t, ik wou dat t weg was, maar toch, het is een deel van mij.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
01-09-2003, 17:54
|
|
Verwijderd
|
Je bent niet de enigste
|
|
01-09-2003, 19:22
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Nou ja dan ben je niet de enigste nee. Maar wat er aan te doen, of hoe het te veranderen 
|
|
| Ads door Google |
|
06-09-2003, 19:14
|
|
|
|
ik denk echt niet dat iemand dit snapt,
met kind worden bedoel ik ook echt gewoon een KIND worden. beeld je nu op dit moment eens gewoon een klein meisje van 7 in, hoe ze loopt, beweegt, kijkt, praat, lacht, huilt, haar zin doordrijft, knuffelt, aandacht trekt...... kun je je dat voorstellen? zó word ik dan. en dat voor iemand van 19. ik walg van mezelf op dat moment
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
06-09-2003, 19:45
|
||
|
Citaat:
Ik ken iemand die dat ook heel vaak doet. Heel vreemd soms, hij doet het ook alleen bij mensen die hij goed kent en vertrouwt. Ik geloof ook niet dat hij er echt iets aan wi doen ofzo, dat maakt het nog vermoeiender voor zijn omgeving (alleen vraag ik me af of hij het ook niet erg vermoeiend vindt).
__________________
I like my new bunny suit
|
|
|
06-09-2003, 20:02
|
|
|
hey ,
ikw eet niet of wat ik zeg je verder kan helpen , maar een zus van een goede vriendin van me is 22 en heeft ook echtw el zo van die aanvallen. bv wanneer iemand boos op haar word kan ze opeens over de grond liggen rollen van woede of ook echt staan stampvoeten en bv op zo op iemand zen borst zitten trommelen, of wanneer er iets heel ergs leuk gebeurd kan ze zo uitbundig doen asl een klein kind , en staat ze echt te juichen zoals je bij kleine kindjes zo vaak ziet of als ze een pesthumeur heeft begint ze dingen van mijn vriendin kapot te scheuren en er in der gezicht uit te lachen en zo van die dingen. wat wel is , is da dit meisje ook iets traumatisch heeft meegemaakt , hierdoor heeft ze ook anorexia gehad en is ze al verschillende keren hervallen , ze heeft iets op vroege leeftijd meegemaakt. Nu zit ik zo te denken , je zei dat je sexueel misbruikt werd door je oom toen je 7 was , zou het niet kunnen zijn dat dit hiermee op de een of andere manier verband mee houdt ? bv wannee rje in ene moeilijk situatie terecht komt , of wanneer je een pestdag hebt ofzo je in je onderbewustzijn daar weer aan denkt ? waardoor je je onbewust zo gaat gedragen ? Ik wete niet of dit kan kloppen , maar het zou er toch iets mee te maken kunnen hebben ? ik hoop dat je hier mss iets aan hebt veel succes silke
__________________
silketje
|
|
06-09-2003, 20:10
|
||
|
|
Citaat:
bedankt voor je reactie. mooi wat jij schrijft over dat meisje daar herken ik echt onwijs veel in. Ik denk dat t wel wat te maken heeft met wat er gebeurd is vroeger met mij misschien, ik wil et vertellen aan mijn behandelaar bij t riagg maar weet niet hoe. Ik denk dat zij eht wel weet wat het is en hoe ik tonder controle krijg. want ik vind t vreselijk!!! ik lijk onwijs ouwerlijk, kan ik ook wel zijn, maar dan opeens thuis word ik zon stom walgelijk kind, ik haat mezelf dan. ga ik zitten janken en alles om niks. bah!!! maar bedankt voor je reactie
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
06-09-2003, 20:32
|
||
|
|
Citaat:
Ik denk echt niet dat jij een stom walgelijk ding bent , ik denk eerder dat het te wijten valt aan die vroegere traumatische gebeurtenissen en dat je het helemaal niet zo moet opvatten. Ik zou het eerder een smet je psy bespreken. zij zal vast wel kunnen zeggen hoe je dit onder controle kan houden. na die eerdere gebeurtenissen is het mss normaal dat je op sommige momenten kind wil zijn ? mss wil je je jeugd over doen op die manier omdat je er eigenlijk zo vlug bent uitegerukt maar wss slaat dit allemaal op niks , ik ben dan ook gene psychologe . take care silke
__________________
silketje
|
|
|
14-09-2003, 11:01
|
||
|
Citaat:
Ik vraag me af, of je dit kind in jezelf wel moet verachten, afwijzen of "corrigeren". Misschien moet je het wel verwelkomen, aanvaarden als een deel van jezelf. Je kunt het misschien ook zó zien: Ieder mens, of hij het nu wil of niet, heeft verschillende manieren om op situaties te reageren. Je kunt zeggen, dat er meer reactiemogelijkheden in je zitten, als het ware "meer symbolische personen of persoonlijkheden" in je zitten. Er is dan een kind in je, een volwassen deel, een jongere, een baby, een grijsaard, enz. Als ik over mezelf nadenk, dan merk ik ook, dat ik de ene keer 'volwassener' reageer op dingen, en een andere keer meer als een jongere of een kind. Ik vind dat ik al die delen het beste kan aanvaarden, het zijn allemaal delen van mezelf. Natuurlijk moet het kind niet gaan overdrijven, maar het mag er wél zijn, het mag kind zijn. Ik zie het zo: Een kind is precies, wat een kind is: Een kind is vrolijk, lief en simpel en speels. Waar de volwassenen (en de volwassen delen in jezelf) wijsheid hebben, hebben de kinderen (en de kinderen in jezelf) energie, speelsheid, ze zijn lief enz. En net zoals je een kind in de buitenwereld niet verachtelijk moet gaan vinden omdat het een kind is, zo moet je dat ook niet doen met een deel van jezelf wat het karakter van een kind heeft. Een kind is ok, zoals het is, het kan er niets aan doen hoe het is. In principe is er niets mis aan een kind. Het is één van de manieren om mens te zijn in het leven. Je wijst het denk ik af, omdat je er niet aan gewend bent, te denken dat dit 'normaal' is. Het zou kunnen, dat het kind in kinderen die seksueel misbruikt zijn, als het ware "vermoord" is (verdrongen). Ze zijn dan opeens "volwassen" geworden. (?) Mogen geen kind meer zijn. Misschien heeft dit deel van jezelf, dit kind in je, vanaf je 7e door het misbruik geen kans meer gehad. Is het als het ware weggejaagd of bang geworden. Misschien is het dus verdrongen door het misbruik. En komt het nu op een of andere manier terug. Als dat zo is, dan zou je er eigenlijk blij om moeten zijn, misschien kun je dit op deze manier weer een kans geven, er te zijn. Verdringen is nog altijd ongezond. En omdat het vooral komt, als je alleen bent en anderen dit niet zien, is het niet nodig dat je dit deel van jezelf afwijst van binnen. Misschien voelt het wel goed, om dit toe te laten? Het komt wel wat nadrukkelijk terug, maar dat wordt misschien minder, als je het met je hart aanvaardt. Kinderen die zich afgewezen voelen, laten zich meestal des te nadrukkelijker gelden. Dat zal bij het kind in jezelf ook wel zo kunnen zijn. Wél zou ik heel voorzichtig zijn met het aan anderen te laten merken. Het kind in jezelf in deze vorm kent niet iedereen, dat kunnen ze niet begrijpen. Maar ze hebben dan ook niet meegemaakt, wat jij meegemaakt hebt, en ze hebben het in hun eigen levens niet nodig, dit te begrijpen. Je zou het ook zo kunnen bekijken: Het komt alleen als je thuis bent, op je gemak en alleen. En het laat eerst dat "gezellige gevoel" voelen. Het komt als vriend, zogezegd ... Het kan zijn, dat het je laat zien, dat je door dit kind in jezelf te aanvaarden, je op je gemak kunt gaan voelen. Je veilig en comfortabel voelen. Dat gevoel is misschien weggebleven sinds je 7e? Het zal wel iets meer dan gezelligheid zijn, dat gevoel in het begin. Mijn idee is in ieder geval, dat het natuurlijk is, om van een kind in jezelf te houden, zoals het ook natuurlijk is om van een kind in jezelf te houden. Het is nog maar de vraag, of een psycholoog dit kind in je kan begrijpen. De ene kan het wel, de andere niet, denk ik. Het hangt niet alleen van de opleiding af, maar ook van wat ze als méns kunnen begrijpen. Misschien is het goed om het voorzichtig uit te gaan proberen. Je zou bijv. kunnen beginnen met de vraag, of het kan zijn dat je een gevoel in jezelf kunt hebben, wat op een kind lijkt. Of dat gelijk een "stoornis" moet zijn, of dat het iets gewoons is, wat normaal is, en begrepen kan worden - en dat het alleen bij schizofrenen een stoornis is geworden. Zonder gelijk te vertellen, dat je het "van de buitenkant hebt", dus. En aan de reacties die je krijgt, zou je dan kunnen bekijken, wat je hem/haar verder toevertrouwt. groeten, peter.
|
|
|
15-09-2003, 08:35
|
|
|
nog steeds gebeurd het dat er een verkeerd diagnose gesteld wordt (ipv een disociatie stoornis, borderline), 'k weet niet of dat bij jou ook het geval is. maar een dis test kan geen kwaad, deze kun je bijvoorbeeld doen bij het Altrecht te Utrecht.
__________________
Ik ben die uitzondering. "Rubbish, you're the one who's doomed to sink!"
|
| Advertentie |
|
|
|
15-09-2003, 09:12
|
|
|
Genaamd: Leeftijdsinadekwaat gedrag
Lekker rotwoord is het, maar ik denk dat de enigste manier is om dr van af te komen is jezelf streng toespreken wanneer je die gevoelens op voelt komen. Zoals ik lees, lijkt het net alsof je dan in een veilig wereldje terecht komt, om dingen te kunnen ontwijken, DOE DIT NIET! Probeer jezelf dus toe te spreken op je gedrag en kijk gewoon in welke situaties het het meeste gebeurd, zodat je van te voren al 'gewaarschuwd' bent dat het kan gebeuren. Het zal niet gelijk overgaan (als het helpt), maar heb het geduld ervoor, wees streng voor jezelf op dat gebied.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
15-09-2003, 10:27
|
|
|
Hoihoi!
Herkenbaar verhaal... Je behandelaar heeft het al gehad over borderline. Deze mocht dit pas op je 18de diagnostiseren. Ik weet niet of dat ook gebeurd is, maar ik denk het niet zoals je het nu verteld. Ik wil je geen etiket op je hoofd plakken, maar ik zou me wel wat meer gaan verdiepen in borderline of MPS/DIS. De dingen die jij vertelt over het kinderlijke gedrag KUNNEN kenmerken zijn van borderline of MPS/DIS. Borderline kan erfelijk zijn en ook tot uiting komen bij een extreme traumatische ervaring (dat laatste geldt ook voor DIS). Je vertelt zelf dat je oom dingen met je heeft gedaan op 7 jarige leeftijd. Je gedrag gaat terug tot die leeftijd. Leg het je psycholoog voor, wat je voelt en hoe je soms doet. Zij kunnen je er waarschijnlijk wel goed mee helpen. En meid, ook al gaan de psychs dan een etiketje bij je plakken, als je dat kan helpen om er vanaf te komen of om een manier te vinden het een plek te geven in je leven, dan is dat zeker de moeite waard! Als je meer wilt weten heb ik hier een linkje voor je: www.seksueelmisbruikt.nl Bij informatie--> gevolgen --> MPS Ook op de al eerder genoemde borderline.pagina.nl kun je hierover wel wat info vinden. Veel succes!
__________________
Tijdloos...
|
|
15-09-2003, 10:29
|
|
|
|
maybe heeft RET-en zin?
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
15-09-2003, 10:36
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
15-09-2003, 11:25
|
||
|
|
Citaat:
en ik weet wel dat ieder mens verschillend reageert op bepaalde situaties, maar ik weet gewoon dat dit wat ik doe niet normaal is. Ik heb er geen controle over, ik ben en wordt dan een kind, ik praat en doe alles als een kind. Natuurlijk ben ik school bijv 'volwassen achtig' op straat 'serieus' en thuis gewoon 'mezelf' maar op de een of andere manier komt dat kind vaak naar boven, gewoon overal.......waarom weet ik niet. en precies wat je zegt, er is niks mis met een kind. Maar hoe vreemd zouden mensen opkijken als een kind van zeven opeens zou gaan lopen, bewegen, praten, kijken en zou gaan lachen als een volwassenen van 19? zou dat normaal zijn? dus waarom iemand van 19 dus zich als een klein vervelend kind gedraagt niet vreemd vinden en omgekeerd wel? Het is gewoon vreemd hoe ik doe, echt, eigenlijk zou je t moeten zien... ach ik weet t allemaal niet meer, ik moet aanstaande vrijdag naar het riagg ik ga t toch voorzichtig proberen aan te kaarten, ik schaam me ervoor, maar hoelang wil ik dit nog blijven verbergen, niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen? ik hou mezelf voor de gek door me zo achterlijk en kinderachtig te gedragen. telkens als iets mij niet aanstaat, als ik me zin niet krijg of als ik verdrietig ben wordt ik een kindje...... kan ik ooit normaal reageren als iemand van 19.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
15-09-2003, 11:30
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
15-09-2003, 11:33
|
||
|
|
Citaat:
gezellig, adhd, ptss, dis.........zucht.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
15-09-2003, 11:45
|
|
|
|
Het probleem met dit soort situaties is dat er nog vrij weinig van bekend is en meestal niet in 1 vakje te proppen is... Meestal overlappen bepaalde "hokjes" elkaar namelijk.
Ik vind het allemaal erg vervelend voor je, maar wil je toch heel erg aanraden om het er over te hebben met je psych. Het is in ieder geval niet iets waar je je voor hoeft te schamen, ook al doe je dat wel (ja lekkere toegevoegde waarde...). Het is immers niet jou fout, het is een gevolg van een situatie waar je zelf de controle niet over had. Ga ervoor ook al is het zo moeilijk!
__________________
Tijdloos...
|
|
15-09-2003, 14:21
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Je wordt gevormd door dingen, maar de persoon die je bent veranderd niet. Wat je ook hebt of bent, je bent en blijft de Patricia (naam is toch goed?) die je altijd bent geweest.
|
|
|
15-09-2003, 14:30
|
||
|
|
Citaat:
dat ik paranormaal ben en adhd heb weet ik......de rest moet nog maar uitwijzen. En natuurlijk ben en blijf ik Patricia ondanks al die rotdingen in mijn gedrag.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
15-09-2003, 14:39
|
|
Verwijderd
|
't is maar net wat je er zelf van maakt. Als jij zegt dat je als Patricia behandeld wilt worden en jezelf zo ziet, dan is dat voor veel mensen vaak duidelijk genoeg en zal het grootste deel je ook gewoon als Patricia behandelen.
|
| Ads door Google |
|
15-09-2003, 15:35
|
|
|
ik heb ook zoiets hoor, soms lijk ik net een kleuter, vooral als ik iets leuk vind soms denk ik echt van aaaah waar ben ik mee bezig
__________________
i'm addicted to music
|
|
15-09-2003, 16:48
|
|
|
|
oh ja iemand hier in dit topic zei iets over RET-en. maar wie kan mij duidelijk uitleggen ewat dat is?
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
15-09-2003, 18:34
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Drie.
|
|
|
15-09-2003, 20:20
|
||
|
|
Citaat:
dank je wel voor je schemaatje alleen ik snap t eerlijk gezegd niet zo heel goed, hoe zou ik dit schema dan in kunne vullen adhv die retmethode? kun jij een voorbeeldje noemen met bepaald gedrag. ik zie nu niet echt heel duidelijk wat de bedoeling is. sorry.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
02-10-2003, 16:11
|
|
Verwijderd
|
Wat ik in een andere topic al zei, ik heb pas een keer goed opgelet tijdens een college
En ik heb daar iets opgestoken, wat hier denk ik wel van toepassing is. 't kan zijn dat het een regressie is. Bij een regressie ga je 'terug in de tijd' en vaak terug naar de tijd waar in er nog niet echt grote problemen waren ed. In dat opzicht zou het dus logisch zijn dat je dan terug gaat naar een leeftijd van 7 jaar. Het is iig niks raars en ik zou het zeker bespreken met je psycholoog. Een oude topic uppen is niet altijd even gewenst...iemand pm'en kan ook altijd.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Onzin |
I Summon Panopticon! Verwijderd | 46 | 09-10-2018 20:32 | |
| Liefde & Relatie |
Relatie kind en ouder pimsalden | 24 | 05-02-2007 17:54 | |
| Liefde & Relatie |
Kun jij mij helpen met deze vraag ....? Moots | 26 | 21-08-2006 16:22 | |
| Verhalen & Gedichten |
Een derde gedachte, (verhaal, nog niet af). Noor-91 | 3 | 26-01-2006 09:55 | |
| ARTistiek |
Zoals het klokje thuis tikt,tikt het hier niet [fractie uit een dagboek] kaleidoscope | 11 | 28-02-2002 18:18 | |
| ARTistiek |
Verhaal - Joey en ik U-NiQ | 7 | 30-08-2001 17:58 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:36.
Adverteren