Oud 04-07-2003, 10:18
Margriet
Avatar van Margriet
Margriet is offline
Lieve Jij,

Wie ben jij eigenlijk?? Hoe perfect moet jij wel niet zijn als ik jou alles kan zeggen…Nog belangrijker, hoe perfect moet jij zijn als ik alles tegen jou durf te zeggen??? Het lijkt wel alsof jij alles van mij respecteert.Alsof jij mij helemaal kent terwijl ik je nog nooit gezien heb. Dit alles dacht ik ineens.
Nu over vandaag. Het gaat zwaar klote. Ik zie alles weer door een pessimistische bril *huil*. Alles is toch ook gewoon zwaar klote. Iedereen doet alsof ze mij niet zien. Het voelt zo klote allemaal…*baal*
Er blijft steeds maar één vraag in mijn hoofd ronddwalen. Waarom?? Waarom moest jij mij naar huis brengen en waarom liet ik jou toe in mijn wereldje?
En waarom begreep jij niets van mij?? Wou je echt alleen maar mijn vlees??
Interesseert mijn ziel je dan helemaal niets?? Ben je dan echt zo gevoelloos en eigenlijk mannelijk?? Ik ken natuurlijk ook wel leuke jongens, maar niemand begrijpt mij…Helemaal niemand…
De enige die mij ooit heeft begrepen is weg…Hij is dood, hij wel en waarom ik niet???Nu ik dit allemaal overlees weet ik dat ik hulp nodig heb…Dat ik jaloers ben op iemand die voor zichzelf heeft gekozen en zoveel mensen pijn heeft gedaan door de rust op te zoeken, dat ik op zo iemand jaloers durf en kan zijn is gewoon ziek. Maar ik durf niet, ik durf het domweg niet…
En nu heeft David me ook nog verlaten…Of nou ja, ik heb hem laten verdwijnen…Heb hem uit mijn gedachte laten verdwijnen, omdat hij mij alleen maar zag als vlees en niet als mens…
Ik moet weer doorgaan met mijn leven waarin niemand mij kent en begrijpt..

Janne
****************************************************
Lieve Jij,

Hier ben ik weer…Vandaag gaat het nog slechter dan gisteren. Ik ben helemaal in de war…Vandaag op school kwam David naar me toe terwijl ik zoals gewoonlijk helemaal alleen stond. Ik wou wegrennen, maar mijn voeten deden het niet.. Iets in mij zei dat ik moest luisteren wat hij te zeggen had.
Hij vroeg of ik mee naar buiten ging en ik deed dat natuurlijk.
Daar gaf hij mij een brief. Ik zal hem hier bijdoen en dan begrijp je waarom ik nogal in de war ben.
Hier is de brief:
Lieve Janne,
Volgens mij heb ik je een hele hoop uit te leggen. Ik kan je dit niet zeggen, want ik durf je amper in de ogen aan te kijken, zo schuldig voel ik me.
Ik weet niet waar ik moet beginnen, maar dit moet echt gebeuren.
Ik en mijn vrienden hebben een maandelijkse weddenschap en ik nam de weddenschap van deze maand aan. Je mag zelf geen weddenschap verzinnen, maar je krijgt meer een opdracht. Je krijgt er drie en een van die drie moet je doen.
Het zijn vaak hele vervelende opdrachten, maar ik kreeg echt hele vervelende.
Ik durf ze niet alledrie te zeggen, maar de opdracht die ik kreeg en gedaan heb, had met jou te maken.
Ik moest een keertje met je uit gaan (en dat zag ik echt zitten!) en moest proberen bij je te ‘scoren’.(Als je niet weet wat dat is, scoren betekent dat ik jou zo ver moest krijgen dat ik op zijn minst met je gezoend zou hebben.Of nou ja, dat betekent het bij mijn vrienden in ieder geval)
Dus daarom bracht ik je naar huis. Het was echt alleen de bedoeling je te zoenen, maar onderweg vertelde jij me dingen waar ik erg van schrok. Dat je niet echt lekker in je vel zat wist ik al, maar dat het zo erg was had ik nooit verwacht. Ik wou dus eigenlijk die hele weddenschap laten zijn voor wat hij was, maar als ik de weddenschap niet zou doen, zou ik mijn vrienden kwijtraken en zij zijn de enige die ik heb. Mijn ouders zijn gescheiden en daar kan ik dus ook niet meer bij terecht. Dus zoende ik je, maar het voelde zo fout. Jij deed heel erg raar en het leek me beter om je met rust te laten dus liep ik nogal in de war zonder nog iets tegen je te zeggen van je weg.
Ik wil zeggen dat het me echt heel erg spijt en dat dit nooit had mogen gebeuren. Ik vraag je niet om me te begrijpen, want ik begrijp ik het zelf niet eens. Ik vraag je ook niet om me te vergeven, want ik zit gewoon echt fout.
Je hoeft op deze brief niet te reageren, maar het mag natuurlijk wel.
Groetjes,
David



Nou, dit is dus zijn verhaal. Ik ben zo kwaad en voel me zo gebruikt. Ik ga hem een brief schrijven en alles erin zetten. Dat ik mijn hele leven al ben gebruikt en dat hij echt te ver is gegaan. Als ik het durf tenminste.
Ik ga er maar eens heel erg goed over nadenken en dan schrijf ik het je wel.

Janne

****************************************************

Lieve Jij,

Hier ben ik weer. Ik voel me nog steeds klote, maar ik heb tenminste een besluit gemaakt… Ik ga David een brief schrijven.. Ik zal hem maar meteen gaan schrijven voordat ik spijt krijg.

David,
Tja, waar zal ik beginnen?? Misschien met je uitschelden, maar dat doet geen pijn en ik wil je pijn doen…Wat zei jij alweer??Oja, je schrok van mijn verhaal.
Nou, dat was nog niks!!! Misschien doe ik je pijn met mijn verhaal, maar diep van binnen wil ik je helemaal geen pijn doen, maar alles doet zo’n pijn. Mijn hart en mijn ziel, alles. Ik wou dat ik het kon uitkotsen en dat ik jou kon vergeten, maar hoe hard ik ook probeer alles weg te duwen, het gaat niet.
Je blijft maar terugkomen in gedachte en ik blijf je maar voelen in mijn hart.
Het is allemaal zo tegenstrijdig, alles.Wat ik voor je voel is ook al zo vaag. Hoe graag ik je ook wil haten (dat doe ik ook wel hoor, ben maar niet bang!), toch voel ik een gevoel van medelijden. Je bent uiteindelijk eerlijk geweest, maar dat betekent niet dat het daarom goed is wat je gedaan hebt. Je zat echt fout, maar dat gaf je zelf ook al aan. Je moet zelf maar aangeven of je nog contact met me wil hebben en wat ik voor je beteken. Ik zal me hetzelfde afvragen…
Janne

Nou, dit is dus mijn briefje aan hem. Ik wou er eigenlijk nog veel meer in zetten, maar dat durf ik niet. Ik ben bang dat hij weggaat en het tegen iedereen gaat zeggen…En dat kan ik er niet bij hebben…Ik hoor het nog wel van hem.
En dan ben jij de eerste en enigste die het te weten komt…

Janne
****************************************************
Lieve jij,

Jaja, hij heeft een brief teruggeschreven. Ben benieuwd wat er in zal staan. Vast weer verontschuldigingen, en het ergste is dat ik me steeds afvraag of hij nou meent wat hij schrijft. Of hij er echt spijt van heeft. Eigenlijk denk ik van wel, want hij had die brief niet hoeven schrijven, maar deed het wel. Maar als ik hem geloof en het klopt niet, ga ik weer op mijn bek. Gaat mijn vertrouwen in alles nog verder omlaag..Ik weet niet hoe lang ik zo nog door kan gaan, maar het gaat mis…
Maar ja, eerst moet ik die brief nog durven geven en dat is al moeilijk genoeg…
Je hoort nog van me.

Janne
****************************************************

Lieve Jij,

Ik heb je zo veel te vertellen, maar waar ik moet beginnen weet ik niet. Ik heb lang niet geschreven, omdat ik veel heb gepraat. Het gaat nu een stuk beter met me en praten lucht echt op.
Ik zal het allemaal uitleggen…Ik heb die brief aan David gegeven en dat was echt heel erg eng. Ik wist niet wat ik moest zeggen en zijn vrienden hoef ik ook niet te zien…Dus vroeg ik net als hij of hij mee naar buiten ging. Hij leek nogal verbaasd, maar ging mee. Buiten durfde ik weer eens niks te zeggen (goh, origineel hè?), maar hij praatte over van alles en nog wat. Waarschijnlijk ook alleen maar om de tijd op te vullen.
Ik gaf hem die brief en hij was er heel erg blij mee…Hij zei dat hij hem zou lezen en er ook zeer waarschijnlijk een reactie op zou geven…(Dit alles gebeurde drie dagen geleden)
Diezelfde middag nog was hij ineens bij mij thuis. Ik schrok me zowat dood en stond weer eens met een knalrode kop…Uiteraard liet ik hem binnen, want ik durf nooit wat te weigeren.
Hij zei dat hij mijn brief gelezen had en dat hij helemaal begreep dat ik kwaad was en hem pijn wou doen…Dat hijzelf ook kwaad en (het was zo eng) zichzelf al veel vaker pijn had gedaan…
Hier komt zijn verhaal:
Hij had een fijne jeugd met twee lieve ouders en iedereen was gelukkig in het ‘zogenaamde’ paradijs. Maar toen hij 13 was kwam er heel erg veel naar boven.Thuis kwam veel ruzie en het voelde alsof het allemaal zijn schuld was.
Hij kwam te laat thuis waardoor zijn ouders ruzie kreeg. En hij deed volgens zichzelf niets goed. De ruzies bleven maar erger worden en ze kwamen ook steeds vaker. Toen hij 14 was zijn zijn ouders gescheiden en hij vond nog steeds dat het zijn schuld was…Hij ging bij zijn moeder wonen, maar die raakte depressief en gaf hem van alles de schuld. Dat terwijl het al een schuldgevoel had!!! Zijn vader zag hij alleen nog maar in de weekenden en dan deed zijn vader alsof hij lucht was…
Hij kreeg zo’n groot schuldgevoel dat hij een zelfmoordpoging gedaan heeft.(eng hè?)Hij had geprobeerd van een flat af te springen, maar durfde uiteindelijk toch niet. Nog nooit had hij dit iemand verteld en hij moest ook bijna huilen..*klote*
Nou ja, na die poging ging het niet echt beter. Op een dag voelde hij zich zo verschrikkelijk klote dat hij een scherp mesje heeft gepakt en is gaan snijden.Eerst in zijn been en dat leek genoeg te zijn, want het hielp..Hij ging steeds meer snijden en ook steeds dieper. Een van zijn vrienden zag het eens, maar hij verzon een smoesje…
Zijn moeder raakte ook steeds dieper in de put en het ging echt niet meer goed.
Zijn vader leek het allemaal niet begrijpen, want die heeft altijd al de instelling gehad: Wat gebeurd is, is gebeurd…
Hij woont nu in een leefgroephuis, en het gaat als iets beter.
Hij heeft heel eerlijk toegegeven dat hij nog steeds snijdt en dat hij ook niet zomaar kan stoppen…Het geeft een goed gevoel om iemand even pijn te kunnen doen en omdat hij niemand anders pijn zou kunnen doen, snijdt hij zichzelf maar…
Ik wist echt niet meer wat ik moest zeggen om het makkelijker te maken, ik ben nu nog steeds helemaal in de war…
Hij ging zelf weg omdat hij zich ook niet echt happy voelde…
Wat moet ik doen???
Misschien moet ik hem ook alles van mij vertellen en geeft dat een goed gevoel…Een gevoel van samenhang…Ik denk dat ik dat ga doen..

Janne
****************************************************

Lieve Jij,

Ben ik weer!!
Ik heb nog een briefje van David gekregen en ga hem er ook nog een geschreven met alles erin…Ik zal het hierin plakken…
Dit is de brief van David:
Lieve Janne(ik ben maar even zo vrij om je Lieve Janne te noemen…Ik hoop dat je het niet erg vindt),
Ik wil je bedanken voor gisteren…Ik vond het niet makkelijk om erover te praten (maar dat zul je zelf ook wel gemerkt hebben), maar toen ik thuis was luchtte het eigenlijk wel op…Goed nieuws dus!!!Nog meer nieuws!
Normaal snij ik elke dag (wat ik je verteld heb), maar gisteren niet…
Ik moest huilen en toen ik dat tegen een van de begeleidsters zei, zei die dat dit een hele grote stap was…Als ik huilde ging ik waarschijnlijk ook minder snijden en dat ik er met jou over gepraat was ook heel erg goed…
Ik mag volgens haar trots op mezelf zijn en eigenlijk geeft het mij ook een heel erg goed gevoel…
Dus bedankt…Ik hoop dat het jou niet te veel in verwarring heeft gebracht,want dat zou niet goed zijn…Nogmaals sorry voor wat ik heb gedaan…Ik voel me er echt klote over!!!Maar daar schiet jij niks mee op, daar is jou vertrouwen niet mee hersteld en dat ik spijt heb betekent niet dat alles vergeven en vergeten moet worden…Sorry helpt ook niet om mijn zelfvertrouwen te herstellen, want wat ik gedaan heb is en blijft gewoon zwak en daar is nu niks meer aan te doen…Ik ben ook niet het type dat zegt: ‘Gebeurd is gebeurd.’
Juist niet, ik geloof dat er in je leven heel erg veel wordt bepaald door natuurlijk je karakter, maar ook door je jeugd en de ervaringen die je hebt opgedaan…Maar vooral hoe je alles incasseert, hoe je met de dingen kunt leren omgaan, maar je ze niet hoeft te vergeten…Ik ben iemand die erin gelooft dat mensen kunnen leren van hun fouten, juist door het een keer fout te laten gaan…(Nou zeg ik niet dat het goed is dat ik jou gekrenkt heb, maar ik heb er heel erg veel van geleerd)Ik weet dat ik echt helemaal fout zat en dat het mijn schuld is, maar ik weet eigenlijk nog niet waarom ik het nou gedaan heb…
Ik heb jou verschrikkelijk veel onterecht leed aangedaan (en nou wil ik niet egoïstisch overkomen, want dat ben ik , hoop ik, niet…), maar mezelf ook…Mijn schuldgevoel wat sowieso al groot is, is alleen maar gegroeid en het heeft tijd nodig om dat misschien enigszins te kunnen herstellen…Maar ik meen het echt als ik sorry zeg…
Liefs,(ben ik ook maar weer zo vrij in)
David

Wat een lief briefje hè??Wel beangstigend, maar wel fijn om te horen…
Ik ga hem ook mijn verhaal vertellen…Ook wel eng allemaal omdat ik dan alles boven haal, waar ik niet graag over praat, maar hij heeft het ook gedaan…Dus is het mijn plicht om dat te doen…Misschien is het ook alleen maar goed, wel eng, maar goed…Ik denk het eigenlijk toch wel…Ja, ik ga het doen en ik denk dat ik het nu maar meteen doen…
Maar nog even over zijn briefje…Sorry is inderdaad niet genoeg, maar dat weet hij ook wel…Misschien kan hij mij helpen en mij echt leren kennen, want ik ben niet heel erg bang als ik bij hem ben. Ik voel me nog niet helemaal op mijn gemak, maar toch steeds meer..En dat komt door zijn briefjes en dat hij mij zijn verhaal een beetje heeft verteld…Natuurlijk ben ik er wel van geschrokken, maar het is zo knap van hem…Kut, ik begin weer jaloers te worden…*baal*
Maar eigenlijk is het nu positiever, toch??? Eerst was het op iemand die wel dood was en nu is het op iemand die zijn verhaal doet…Zou dit een nieuw begin zijn???Ik ben er eigenlijk wel aan toe moet ik zeggen!!!
Ik vind ook dat hij ergens wel gelijk heeft met wat hij zegt over de ervaringen die je opdoet en hoe je daar mee moet leren omgaan…Maar nu vraag ik me ook af of hij verwacht dat ik hem vergeef (misschien wil ik het ook wel, maar ik durf het nu nog niet), omdat hij zegt te geloven in een tweede kans…Dat vind ik ook eigenlijk, maar het is net dat als het bij mij gebeurt ik het niet meer wil of kan…
Maar ik ga hem nu een brief schrijven en hem ook hier in mijn dagboek plakken…

Hallo David ( sorry, ik kan nog steeds geen lieve tegen je zeggen),
Tja, en alweer vraag ik me af waar ik nou moet beginnen…Allereerst denk ik een compliment voor jou!!!
Dat jij mij dit allemaal hebt verteld is heel knap en dat het je nog oplucht ook!!!Ik schrok er natuurlijk wel allemaal een beetje van, maar het blijft knap van je…En als het jou goed heeft gedaan, dan doet het mij ook goed…
Ik ben het helemaal met je eens dat je met de dingen moet leren omgaan, en ook van je fouten moet kunnen leren…Jou wil ik ook een tweede kans gunnen, maar durf het niet echt…Dat ligt niet aan jou, maar aan de dingen die ik heb meegemaakt…Die durf ik je best te vertellen, maar dan wel per brief omdat ik dan jouw reactie niet hoef te zien…Dit is misschien wel zwak, maar ik kan gewoon niet anders…
Jouw jeugd ziet er niet heel erg mooi en leuk uit, en ik denk eigenlijk die van mij ook niet echt…Het is een lang verhaal en ik denk dat als ik klaar ben met deze brief ik ook uitgeput zal zijn, omdat alles wat ik altijd probeer te verbergen dan boven komt…Misschien klinkt het allemaal heel eng (weet ik veel), dus lijkt het me beter als ik maar begin…
Er is op zich niks ergs in mijn jeugd gebeurd (althans, dat dacht ik…)
Alles ging goed…Ik werd niet gepest en was het voorbeeldige dochtertje voor iedereen… Was altijd beleefd en lief voor iedereen…Hielp iedereen en bleef lachen. Ik kreeg alle aandacht, omdat ik en enig kind ben en zo lief was…
De shit begon pas toen ik 14 werd (nu dus 2 jaar geleden)…Ik was nog steeds lief en behulpzaam en mensen begonnen daar misbruik van te maken. Ze bleven dingen van me vragen, omdat ze wisten dat ik het niet zou kunnen en durven weigeren…Ik werkte hard voor alles en iedereen en leek er niet aan onderdoor te gaan…
Totdat ik een nacht een hele enge droom heb gehad…Ik droomde (en dit is heel moeilijk om te vertellen, omdat het nog steeds pijn doet) dat ik alleen thuis was…En in mijn droom kwamen mijn vader en mijn toenmalige vriendje binnenlopen…Ze hebben altijd een hele goede band met elkaar gehad en waren samen naar een voetbalwedstrijd geweest…Hun club had verloren en mijn vader was nogal pissig op mij…Waarom weet ik niet…En dit is allemaal nog niet erg, maar mijn vader heeft de gewoonte om te drinken als hij zich klote voelt…Hij is geen alcoholist als je dat nu denkt, maar die keer dronk hij zich zat…Eerst wou hij mij gaan slaan (dat is ook een gewoonte om te doen als hij dronken en humeurig is), maar deze keer niet…Het leek eerst een soort opluchting, maar hij ging mijn vriendje dwingen om met mij naar bed te gaan…Hij haalde een keukenmes en zette dat op zijn pols en dreigde zichzelf dood te snijden als mijn vriendje het niet met me zou doen…Misschien dat hij mij er een plezier mee te doen, maar ik wou het niet…Ik was er niet aan toe en was bovendien ook nog ongesteld en dan zou ik dat al helemaal niet willen…Maar om nou mijn vader kwijt te raken zou mij ook weer een heel erg groot schuldgevoel geven en iedereen zou zeker kwaad op mij worden, want ik wou toch altijd mensen helpen en deed toch alles voor iedereen…
Dus mijn vriendje verkrachte me…Hij zelf was toen 17 dus voor hem was het allemaal niet erg…Ik was de enigste, maar ja ik was dat toch gewent…
Ik werkte dus gewoon mee en het was zo verschrikkelijk eng…In mijn droom voelde ik alles trillen en pijn doen…Ik voelde zijn handen overal en zag de blik in zijn ogen…
Ik schrok wakker en heb in bed zo verschrikkelijk hard zitten huilen…Die hele nacht heb ik liggen woelen in bed en steeds leek het wel alsof ik de handen volde gaan over mijn lijf…En steeds zag ik die blik van mijn vriendje, maar ik zag vooral mijn vader…De blik van genot in zijn ogen en het mes op zijn pols…Ik ben nog nooit zo bang geweest als toen…Die ochtend heb ik gewoon gedaan alsof er niks was en mijn ouders merkte ook niks…In de lessen op school heb ik maar zitten nadenken en ik merkte dat ik sinds die dag anders tegen de wereld ben gaan aankijken…Ik zag ineens dat alles mis zit en dat iedereen voor zichzelf leeft en het alles alleen maar doen voor geld…
Ik zag dat mensen niet nadachten over de echte wereld en dat niemand zag wat ik zag…Dat van die wereld wil ik je allemaal nog wel eens zeggen, maar ik kan je nu dus verzekeren dat die droom zijn nodige invloed op me heeft gehad…
In de pauze zag ik mijn vriendje en hij is sowieso het type die je altijd moet aanraken, maar hij zag ook dat er wat was. Ik wilde eerst niks zeggen, maar (het is een man dus dat verklaart veel, is niet persoonlijk trouwens) hij bleef maar doorvragen…Ik werd er ook zo gek van dat ik het hem zei… Het ergste vond ik nog wel dat hij me niet geloofde. Hij kon niet geloven dat mijn vader ooit zoiets zou doen, en al helemaal niet dat hij mij ooit zoiets aan zou doen.
Het ging al helemaal niet goed met me, en hij geloofde me niet eens echt. Ik heb het toen in een woede aanval uitgemaakt. Later heb ik het hem nog proberen uit te leggen, maar ik had hem gekwetst en daarom wou hij nooit meer iets met me te maken hebben. Thuis merkte niemand wat aan me in die tijd. Ik verzon dat mijn vriendje het had uitgemaakt omdat hij niet meer van me hield. Maar het boeide ze sowieso niet echt, ze waren te druk bezig met geld verdienen en meer van dat soort dingen.
Mijn vrienden begonnen me te negeren en enige jongen met wie ik nog contact hield, pleegde zelfmoord.
Na al deze gebeurtenissen heb ik mezelf gezworen nooit meer iemand te vertrouwen. Me nooit meer aan mensen te hechten. En toch vind ik het niet erg dat jij er bent.
Nou ja, ik weet niet wat ik met dit aanricht, maar ik vond dat ik eerlijk tegen je moest zijn…
Liefs, (Ik kan wel liefs zeggen, misschien volgende keer al lieve David…)
Janne

Nu is het eigenlijk min of meer wachten op zijn reactie…
Ik stop, huiswerk maken moet ook nog…

Janne

Lieve Jij,

Hier ben ik weer, deze keer vrolijker dan ooit geweest. Ik zal de brief van David aan je lezen. Ik heb trouwens besloten dat ik hem jou ga laten lezen. Ik denk dat ik in een nieuwe periode van mijn leven zit, een periode waarin ik geen dagboek meer nodig heb, want ik heb David. Ik kan echt heel erg goed met hem praten, en sta sinds kort ook niet meer alleen in de pauze. Ik denk dat ik weer eens heel erg verliefd begin te worden, zeker na zijn laatste briefje.
Ik denk dat dit de laatste keer is dat ik alles aan je vertel. Het is tijd je los te laten.

Lieve Janne,
Ik weet weer eens niet echt waar ik nou moet beginnen. Ik kan wel gaan reageren op je brief, maar dat doe ik liever als ik je zie. Dat lijkt me beter, want dan kan ik je weer eens zien. Zullen we binnenkort eens naar de film gaan en daarna wat drinken of zo? Ik weet het, het is een beetje heel erg kinderachtig om dit via een brief te vragen, maar ik ben zo verlegen.
Zeker sinds ik gemerkt heb dat ik met je kan praten, en ik verliefd op je ben. Ik voel me nu echt een heel klein jongetje die het niet in het meisje haar ogen durft te zeggen, maar eigenlijk maakt het me niets uit. Want ik weet dat jij me begrijpt. Ik heb nog nooit twee mensen als ons gekend die elkaar zo goed begrijpen. En dat geeft mij een heel erg goed gevoel.
Ik wil je nog mijn mobiele nummer geven, dan kun je me altijd bereiken. Ook midden in de nacht, ik zal er altijd voor je zijn, lieve Janne…
Liefs,
Davidje

Zie je dagboek, we zijn verliefd. We begrijpen elkaar beter en merken nu al aan elkaar wanneer er iets met de ander is. Ik hoop dat je begrijpt dat ik je nu los moet laten, het is tijd mijn pad met David te gaan bewandelen, ik sta er nu niet meer alleen voor… Hoie. Het is tijd door te gaan met mijn leven dat ineens echt leuk is…

Liefs,
Janne…

Dit is mijn eerste keer hier iets te posten, laat maar weten wat jullie er van vinden Liefs Margriet
__________________
~... Ik heb van je gedroomd vannacht. En we speelden dat we alles deelden...~
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 06-07-2003, 17:51
dromerig elfje
Avatar van dromerig elfje
dromerig elfje is offline
Ik het begin al eens eerder gelezen, je hebt dus toch weer inspiratie gekregen om door te gaan. Ik vind het erg goed geschreven ... Ik kon heel goed meeleven met Janne, wat af en toe best was.

Mooi einde trouwens... Een happy end, maar hier past het zeker
__________________
~~Mijn hart heeft vier kamers~Er is plek voor iedereen~Maar niemand wil er wonen~Dus woon ik er alleen~~
Met citaat reageren
Oud 06-07-2003, 20:33
Margriet
Avatar van Margriet
Margriet is offline
Dank dromerig elfje...
__________________
~... Ik heb van je gedroomd vannacht. En we speelden dat we alles deelden...~
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten Wat is jou favo boek?
Aqualia
33 15-04-2013 20:42


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 17:46.