ook een topic over pesten

[spitmymindout]

Ik ben 19, en ben zo lang ik me kan herinneren een pestpaaltje geweest. Nu heb ik leuke vrienden, zo af en toe een vlam, ik geloof niet dat ik ngo het standaard pispaaltje ben.

Toch moeten mensen (van ALLE leeftijden: 6 tot 80) mij hebben als ik over straat of in een groep loop. Er worden dingen naar me gegooid, ik word geduwd, ze springen voor mjn fiets, ze lachen me uit.

Ik heb alles geprobeerd, alle houdingen aangenomen, ben over het algemeen gewoon mezelf, maar wat ik doe, het helpt niet. ik heb geen vreemde afwijkingen, kom niet over als een bang kuikentje, heb geen extreme kledingstijl. Voor mij is inmiddels één lullige opmerking genoeg om een waas voor mijn ogen te krijgen en in een hoekje weg te gaan zitten kwijnen, natuurlijk laat ik dat niet merken en ben ik er niet trots op. strekter nog, ik vind het echt heel zielig van mij.

Waar ik me aan erger is dat pesten na de basisschool (toen ik erop dat trouwens ook niet tijdens de basisschool) niet serieus genomen wordt. Men ziet niet in hoe vreselijk het kan zijn. Toch heb ik, en met mij anderen, regelmatig op het punt gestaan mezelf of anderen iets aan te doen.

Watik hie rnou helemaal mee wil zeggen weet ik ook niet. Sorry.

x

[Sponstanietje]

Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten (en zit er nog steeds een beetje). Ik ben zelf vanaf de middelbare school pas gepest, maar ook al waren de leraren steunvol, was bijna de rest van de school het tegenovergestelde.

Ik ben afgelopen weekend nog door een muts belachelijk gemaakt omdat ik een winterjas in de zomer aan zou hebben (terwijl bijna iedereen nog zijn winterjas aanhad en het nog best koud was ondanks de zon - maar ja ze moest mij hebben..).

Anyway ik heb moeten leren schijt aan iedereen te hebben en minder zelfmedelijden (omdat je omgeving je echt niet zielig gaat vinden) en heb geleerd wat trotser te zijn op mijn persoonlijkheid/individualiteit. Natuurlijk trek ik het me wel aan wanneer ik haatsignalen van mijn omgeving krijg, maar ik probeer mij, voor zover dat voor mij mogelijk is, daar overheen te zetten. Lukt dat niet dan ga ik aan mezelf sluitelen (doe-het-zelf-therapie zoals ik dat noem) en erover praten met lotgenoten.

Als je wilt kan ik je wel een link geven naar een forum dat volzit met lotgenoten. Stuur me in dat geval een priveberichtje.

Hmm... ik heb precies hetzelfde gehad. Nawijzen en dergelijke. Ik heb geleerd daar ver boven te staan. Het is een feit dat mensen de gemeenste schepselen op aarde zijn.

[phensicske]

Twee uur voor jou is er een gelijkaardig topic aangemaakt, waarom postte je je verhaal dan daar niet in? Verder heb ik voor de moment er weinig over te zeggen.

[Sponstanietje]

Sylph schreef op 29-03-2004 @ 21:43:
Hmm... ik heb precies hetzelfde gehad. Nawijzen en dergelijke. Ik heb geleerd daar ver boven te staan. Het is een feit dat mensen de gemeenste schepselen op aarde zijn.

Ook op dat 'leuke' westlandzuid/aquamarijn/accent college?

Het suffe was dat als je zulke uitspraken deed zoals jij hierboven maakt, dat je dan ook nog eens naar je kop kreeg dat je te pessimistisch dacht (waarbij je gratis de daarbij horende stempel van pessimist op je voorhoofd krijgt gedrukt). Maar ik ben het zelf wel met je eens.

Daarbij kan ik zeggen dat als je dat accepteert en leert op jezelf te bouwen en jezelf te vermaken, je op de lange termijn lekkerder in je vel gaat zitten. Ik zat in de pauze bijvoorbeeld vaak alleen en dan verveelde ik me of voelde ik me niet op mijn gemak. Daarna ben ik gewoon gaan doen waar ik zin in had ipv dat wat er van mij verwacht wordt in een pauze (staan eten en kletsen). Een leuk boek meenemen (en/of muziek), bakkie koffie erbij en dan een rustig stekkie opzoeken en je zit de rest van de pauze relaxed in je vel ipv dat je je zorgen hoeft te maken op wie jouw nu weer aan het afkeuren of aan het aanstaren is.

Sponstanietje schreef op 29-03-2004 @ 21:50:
Ook op dat 'leuke' westlandzuid/aquamarijn/accent college?

Het suffe was dat als je zulke uitspraken deed zoals jij hierboven maakt, dat je dan ook nog eens naar je kop kreeg dat je te pessimistisch dacht (waarbij je gratis de daarbij horende stempel van pessimist op je voorhoofd krijgt gedrukt). Maar ik ben het zelf wel met je eens.

Daarbij kan ik zeggen dat als je dat accepteert en leert op jezelf te bouwen en jezelf te vermaken, je op de lange termijn lekkerder in je vel gaat zitten. Ik zat in de pauze bijvoorbeeld vaak alleen en dan verveelde ik me of voelde ik me niet op mijn gemak. Daarna ben ik gewoon gaan doen waar ik zin in had ipv dat wat er van mij verwacht wordt in een pauze (staan eten en kletsen). Een leuk boek meenemen (en/of muziek), bakkie koffie erbij en dan een rustig stekkie opzoeken en je zit de rest van de pauze relaxed in je vel ipv dat je je zorgen hoeft te maken op wie jouw nu weer aan het afkeuren of aan het aanstaren is.

Hee, een stadsgenoot!
Scholen zijn inderdaad niet zo leuk als de schoolleiding iedereen graag wil laten geloven.
Ik zit trouwens op het GvP.

hoera, een grote brok herkenning. ik ben niet altijd pispaal geweest, maar vanaf de 4e klas. en sindsdien heb ik ook dat overal waar ik kom ik niet helemaal geaccepteerd word. althans, zo voelt dat. misschien kan dat ook aan mij liggen. tsja, ik weet ook niet zo goed wat ik ermee moet. gelukkig zijn er ook mensen die mij wel mogen, en heb ik mensen die ik helpen kan. maar dat is nou eenmaal niet bij iedereen zo. soms heb ik echt t idee dat ik wil nverhuizen naar de andere kant van de wereld, omdat ik niet meer weet waarom iedereen zo tegen me doet. maar ik heb het niet voor het kiezen.

goed. vaag, nutteloos en scheef, dit.

[Sponstanietje]

Sylph schreef op 30-03-2004 @ 16:03:
Hee, een stadsgenoot!
Scholen zijn inderdaad niet zo leuk als de schoolleiding iedereen graag wil laten geloven.
Ik zit trouwens op het GvP.

Of dorpsgenoot als ik de maassluizenaren mag geloven (nee, dat mag ik eigenlijk niet ). Het groen noemden wij 'the dungeon' om die kelder waar je je jassen op kan hangen die zo donker blijkt te zijn. Maar onze school zal ongetwijfeld 'het zwembad' heten (anders noem ik het gewoon zo).

Maar schoolleiding heeft vaak oogkleppen op heb ik mij laten vertellen. Gelukkig dat ze dat op mijn school niet hadden.

Zeg WooF, jouw post is heus niet nutteloos al is het alleen al om de reden die je in jouw eerste zin plaatst.

[Bamboo]

Ken het ook. Het enige wat voor mij helpt is dat ze het niet doen om mij neer te halen maar om zichezelf beter te voelen (schrale troost maar toch). Hopelijk gaat het vanzelf over, want ik word er behoorlijk gek van maar goed, je went er (helaas) aan.....

[moon]

*herkenbaar*
Waar je voor moet oppassen is dat je niet denkt dat alles persoonlijk bedoeld is of je dingen aantrekt die misschien niet voor jou bedoeld zijn. (ik ben zelf zo achterdochtig geworden dat ik denk dat elk slecht woord voor mij bedoeld is, maar ik probeer daar nu aan te werken)
Als iemand je aan de kant duwt o.i.d moet je misschien proberen te denken dat de gene die dat deed gewoon chagerijnig was, zijn dag niet had en dat hij toevallig jou aan de kant duwde, maar dat het ook iemand anders had kunnen zijn.
Hoe moeilijk het ook is, probeer altijd sterk te blijven want pesters zoeken vaak mensen die kwetsbaar lijken.
Ik ben blij voor je dat je nu leuke vrienden hebt e.d. en vergeet niet dat dat ook heel belangrijk is!! Ik hoop dat je nu gewoon een hele zonnig toekomst wacht zonder gepest! Sterkte met de verwerking van de pestervaringen.

Liefs, Rianne

moon schreef op 30-03-2004 @ 22:31 :
*herkenbaar*
Waar je voor moet oppassen is dat je niet denkt dat alles persoonlijk bedoeld is of je dingen aantrekt die misschien niet voor jou bedoeld zijn. (ik ben zelf zo achterdochtig geworden dat ik denk dat elk slecht woord voor mij bedoeld is, maar ik probeer daar nu aan te werken)

ja! dat ken ik! daar heb je ook zo gelijk in. maar het is zo moeilijk om dat te veranderen. dat slechte zelfvertrouwen zit er nou eenmaal in, en komt er niet zo gauw weer uit.

@spontanietje: ja, daar heb je ook wel gelijk in. maar dit is nou weer zo'n voorbeeld van bovenstaande. ik heb ds zelfs online het gevoel dat ik zeur, zeik of geen recht van spreken heb. komt ook door dat pesten ed.

[Sponstanietje]

WooF schreef op 30-03-2004 @ 22:35 :
ja! dat ken ik! daar heb je ook zo gelijk in. maar het is zo moeilijk om dat te veranderen. dat slechte zelfvertrouwen zit er nou eenmaal in, en komt er niet zo gauw weer uit.

@spontanietje: ja, daar heb je ook wel gelijk in. maar dit is nou weer zo'n voorbeeld van bovenstaande. ik heb ds zelfs online het gevoel dat ik zeur, zeik of geen recht van spreken heb. komt ook door dat pesten ed.

Ja, dat heb ik dus ook nog weleens. Aan de andere kant begonnen mensen zich te irriteren aan dat ik dat deed (je kent het wel: aandacht vragen; zeuren om complimentjes; zelfmedelijden; theatraal doen; enzovoorts), dus toen wilde ik dat weer niet.

Ik heb gemerkt dat je soms heel eigenwijs moet zijn (wat ik toevallig wel een beetje ben) naar je omgeving om goed over te kunnen komen/jezelf te kunnen zijn. Ik merk dat heel sterk op dit forum.

Maar ja, dat gevoel dat je een ander niet tot last wilt zijn raak je niet zo gauw kwijt en ik zelf heb er ook nog steeds last van (en dat zien anderen soms ook).

Bij mij gaat hey pesten/kleineren nog steeds door.
Bij mij is het alleen geestelijk, nooit lichamelijk.
Meestal zijn het kleine jochies opschool die me uitschelden om mijn uiterlijk, of gewoon mensen opstraat die me nastaren. Mensen zeggen; stel je niet aan, je bent geen klein kind meer, je moet er ondertussen toch wel tegen kunne.
Maar pesten, kun je daar ooit aan wenne. Mijn verleden heeft me gemaakt tot wat ik nu ben, ontzetten onzeker dus!!!!
Ik probeer me nu sterker op te stellen, maar achteraf stort ik weer helemaal in en dan is het zo van zie je wel je bent gewoon dom!!! Aan alle pesters wil ik zeggen, kijk eens wat je bij iemand aanricht. En tegen de rest wil ik zeggen, het doet iemand meer pijn dan diegene laat merken, en oordeel niet te snel over iemand anders!! Sterkte allemaal

[v-max]

hoi allemaal(Sylph en Sponstanietje ik ben ook een stadsgenoot )
ik ben vroeger ook altijd de pispaal geeweest, vanaf het begin van de basisschool tot de 1e klas.(ik ben ook buiten school gepest) Ik trok het me hel erg aan, en op de een of andere manier vinden mensen het dan leuk om te doen. Eind van de 1e begon ik het te negeren, en dat heeft een heel stuk geholpen. Ik denk ook dat het helpt als je veel met leeftijdsgenoten omgaat zodat je went aan het omgaan met leeftijdsgenoten.

[Sponstanietje]

kleineghcdraak schreef op 31-03-2004 @ 21:01 :
Bij mij gaat hey pesten/kleineren nog steeds door.
Bij mij is het alleen geestelijk, nooit lichamelijk.
Meestal zijn het kleine jochies opschool die me uitschelden om mijn uiterlijk, of gewoon mensen opstraat die me nastaren. Mensen zeggen; stel je niet aan, je bent geen klein kind meer, je moet er ondertussen toch wel tegen kunne.
Maar pesten, kun je daar ooit aan wenne. Mijn verleden heeft me gemaakt tot wat ik nu ben, ontzetten onzeker dus!!!!
Ik probeer me nu sterker op te stellen, maar achteraf stort ik weer helemaal in en dan is het zo van zie je wel je bent gewoon dom!!! Aan alle pesters wil ik zeggen, kijk eens wat je bij iemand aanricht. En tegen de rest wil ik zeggen, het doet iemand meer pijn dan diegene laat merken, en oordeel niet te snel over iemand anders!! Sterkte allemaal

Wat ook zo is, is dat wanneer je gepest wordt, je jezelf al snel isoleert met alle gevolgen vandien.

Bij mij werden mijn vrienden omgeluld met roddels waardoor ik ze allemaal kwijtraakte (mijn depressie hielp daar ook wel bij moet ik toevoegen) op een gegeven moment ging het zo slecht met mij dat.. Nou ja, het is door geluk dat ik hier nog ben. Door alle roddels over mij ging iedereen mij mijden en heb ik praktisch geen sociale ontwikkeling gehad tijdens het overgrote deel van mijn middelbareschooltijd. Dat heeft zijn tol gehad. Wat ik nu doe had ik op mijn 15de al moeten doen. Zaken als relaties zijn dan wereldvreemd voor je omdat iedereen je teveel verafschuwd om ook maar na te denken of je het wel waard bent om leuk gevonden te worden.

Tegenwoordig hoor ik nog regelmatig dat ik mij teveel verontschuldig en zelfverzekerder moet worden. Gelukkig hoef ik daar niet meer depressief van te worden, maar het laat wel zien dat de ontwikkeling nog altijd op een zeer laag punt is.

Misschien dat ik hiermee een beetje kan overbrengen wat voor effect pesten op mensen kan hebben (al twijfel ik dat het een verschil maakt voor mensen die mij en mijn lotgenoten met scheve ogen aankijken).

[Endomychus]

Bij mij is het 'pesten' begonnen toen ik van basischool wisselde. Daar werd ik genegeerd en was ik het pispaaltje en zo is dat door gegaan op de middelbare, waardoor ik nu heel onzeker ben geworden. Soms als ik gewoon naar huis fiets en er staat een groep jongeren langs de kant dan maken ze 9 van de tien keer een opmerking, of ze trekken een gekke bek. Ik denk dat het vooral aan mijn gezichtsuitdrukking ligt, want ik zie er denk ik onzeker uit. Sommige mensen zien er gewoon uit alsof ze ieder moment ik janken kunnen uitbarsten en zo'n kop heb ik denk ik ook. Wel balen dus op zich word ik nu niet echt meer gepest, maar meer genegeerd. Ik ga ook niet snel naast iemand zitten want dan ben ik van binnen toch alleen maar bezig van: Eigenlijk zat ze liever alleen dan naast mij, ik moet wat leuks zeggen anders vinden ze me saai...
Frustrerend. Het is een vicieuze cirkel

ik ben vroeger op de basisschool ook gepest, om mn achternaam. Dat begon denk ik in groep 5, en het werd steeds erger. Daarbij had ik ook bijna geen vriendinnen en stond ik er dus alleen voor.
Er werd op zich wel genoeg aan gedaan, maar op een gegeven moment begon het weer.
Op de middelbare school maakte ik gelukkig vriendinnen en had ik er geen last meer van.

[Love_Fulfilled]

Ik word al me hele leven zowat op school gepest en waarvoor..misschien voelen ze zich beter als mij of omdat ik er kwetsbaar uitzie. Ik word vaak gepest omdat ik plat ben en heel bleek ben..alsof ik wat aan de manier waarop ik geboren ben kan doen..

[estranged]

ik vind het echt zoo ziek al dat gepest. ik heb er zelf geen last van, maar ik zie het vaak genoeg dat ze iemand belachelijk maken om uiterlijk en dat soort dingen ik vind het zooo raar... waarom laat je niet gewoon iemand zijn gang gaan..
echt bijna al die mensen willen boven iedereen staan, en dat doen ze door andere mensen omlaag te halen... ziiieeek
en ookal zeg je der wat van, tzal toch niet uitmaken.

[M. Arnoldi]

Ik ga ook niet snel naast iemand zitten want dan ben ik van binnen toch alleen maar bezig van: Eigenlijk zat ze liever alleen dan naast mij, ik moet wat leuks zeggen anders vinden ze me saai...

Dat heb ik ook. Mijn mentor zou zeggen: Hoe weet je nou of ze dat erg vindt? Heb je het haar gevraagd? Je merkt vanzelf of ze het leuk vindt of niet! Je moet niet voor anderen denken, dan kunnen ze rustig zelf!

Soms neem ik dit advies in ook mijn hoofd en soms werkt het ook. Ik ben vroeger niet echt gepest, maar heb wel door sommigen een minderwaardigheidscomplex gekregen. Het heeft mij gevormd, zoals ik nu ben. Ik ben erg onzeker. Als mijn haar niet zit, zoals ik wil, word ik gek. Ik wil niet voor mezelf schamen!

[Endomychus]

Zostraks was ik naar salsadansen, en toen hoorde ik ze fluisteren over dat ze 'onderbroekranden' in mijn strakke broek zagen... Jeetje how low can you go

[Spoonie]

je hebt natuurlijk een groot verschil tussen klieren en pesten.
klieren wind ikzelf geweldig maar dat doen we altijd bij elkaar dus da maakt niet uit.
maar ik kan dus niet tegen pesten en m'n vader zei altijd dat als je gepest word je 2 vuisten en voeten hebt.
ja ik weet geweld is niet de beste oplossing maar als je bij van die 10 jarige losers met woorden gaat beginnen heb je daar niks aan.

[knuffolbeertje]

Ik ben nog nooit gepest.
Als iemand een kut opmerking maakt trek ik me er niks van aan. Ik hoor het vaak ook niet eens, en als het wel hoor en ik trek me er wel wat van aan dan doe ik eht met een lach of maak er een grapje van..
Mensen menen het niet om iemand pijn te doen, dus zo moet je het je ook niet aantrekken. Ik denk ook dat je niet zo bang moet zijn over wat andere mensen van je denken, jij bent het zelfde als anderen, je bent niet minder ofzo, en zo moet je je ook proberen niet opstellen..

Ik heb nooit gepest. Je denkt nou, jaja, zal wel (zou ik doen in iedergeval en als je dat wil moet je dat doen) maar t is echt zo, wel geplaagt, ja dat wel, ik plaag(beetje uitlokken enzo..) mensen dagelijks (ik ben gewoon irritant kind kind)..
maar als iemand gepest word ben ik weer het persoon die naar hem/haar toe trek (me groep7 juf heeft zich verbaast over mij, hoorde ik laatst van me ma , dat ik een heletijd met meisje uit de klas die altijd gepest werd op de gang heb gepraat.. en ze later weer wat vrolijker de klas in kwam..)

maar wees jezelf.. ben niet bang voor wat andere mensen zeggen en probeer je er niet teveel van aan te trekken (het is makkelijker gezegd dan gedaan) maar je leven is veel makkelijker als je je niet gepest en op-je-nek-gezeten voelt..

Ik voel precies hetzelfde... Ik voel me niet mezelf dankzij die mensen die persee populair moeten worden over de ruggen van anderen. Ik heb het idee dat ik gewoon iemand anders ben ofzow... heel raar... ik neem automatisch de meningen aan van mensen om me heen, of ik probeer van te voren in te schatten wat hun mening over iets is om niet uitgelachen te worden... ik ben zo onzeker geworden van het gepest worden... het is nou al 1,5 jaar bijna voorbij (alleen nog een paar kleine opdonders waar ik niet tegenop kan), en ben 11 jaar gepest... maar nu begin ik pas te zien en te voelen wat voor gevolgen het heeft... en dan kan ik daar heel kwaad om worden... ik zou het liefst al die mensen inelkaar slaan... maar dat is geen optie... dus reageer ik het af op mezelf... wat in principe ook geen optie is, want voor jut weet spring ik misschien wel voor een trein... wie weet... en het is allemaal de schuld van die pesters... En geen hond die wat aan die mensen doet... leraren maken het alleen maar erger... ach ja... ik zeg weer teveel... srry... niet boeiend... weet t...

linkinwendy schreef op 05-04-2004 @ 16:25 :
Ik voel precies hetzelfde... Ik voel me niet mezelf dankzij die mensen die persee populair moeten worden over de ruggen van anderen. Ik heb het idee dat ik gewoon iemand anders ben ofzow... heel raar... ik neem automatisch de meningen aan van mensen om me heen, of ik probeer van te voren in te schatten wat hun mening over iets is om niet uitgelachen te worden... ik ben zo onzeker geworden van het gepest worden... het is nou al 1,5 jaar bijna voorbij (alleen nog een paar kleine opdonders waar ik niet tegenop kan), en ben 11 jaar gepest... maar nu begin ik pas te zien en te voelen wat voor gevolgen het heeft... en dan kan ik daar heel kwaad om worden... ik zou het liefst al die mensen inelkaar slaan... maar dat is geen optie... dus reageer ik het af op mezelf... wat in principe ook geen optie is, want voor jut weet spring ik misschien wel voor een trein... wie weet... en het is allemaal de schuld van die pesters... En geen hond die wat aan die mensen doet... leraren maken het alleen maar erger... ach ja... ik zeg weer teveel... srry... niet boeiend... weet t...

jawel, dit is wel boeiend. want ik herken je wel. je zegt dat je nu begint te zien wat voor gevolgen het heeft. en dat is alleen maar heel goed dat je dat ziet. want ik accepteer van mezelf niet dat ik gepest ben. ik verdring het. en dat is verkeerd. dus wat dat betreft zit je op de goede weg. en denk nooit dat je niet boeiend bent, want ik ben allang blij dat dit topic er is

[knuffolbeertje]

linkinwendy schreef op 05-04-2004 @ 16:25 :
Ik voel precies hetzelfde... Ik voel me niet mezelf dankzij die mensen die persee populair moeten worden over de ruggen van anderen. Ik heb het idee dat ik gewoon iemand anders ben ofzow... heel raar... ik neem automatisch de meningen aan van mensen om me heen, of ik probeer van te voren in te schatten wat hun mening over iets is om niet uitgelachen te worden... ik ben zo onzeker geworden van het gepest worden... het is nou al 1,5 jaar bijna voorbij (alleen nog een paar kleine opdonders waar ik niet tegenop kan), en ben 11 jaar gepest... maar nu begin ik pas te zien en te voelen wat voor gevolgen het heeft... en dan kan ik daar heel kwaad om worden... ik zou het liefst al die mensen inelkaar slaan... maar dat is geen optie... dus reageer ik het af op mezelf... wat in principe ook geen optie is, want voor jut weet spring ik misschien wel voor een trein... wie weet... en het is allemaal de schuld van die pesters... En geen hond die wat aan die mensen doet... leraren maken het alleen maar erger... ach ja... ik zeg weer teveel... srry... niet boeiend... weet t...

op een forum kan je nooit teveel zeggen.. niemand die je er van last bent.. als iemand het niet wil weten leest hij/zij het niet... als je hier verteld wat je dwars zit kunnen mensen je misschien helpen..
1 ding weet ik wat je niet moet doen.. en dat is voor de trein springen.. daar doe je echt zo fucking veel mensen (die wel om je geven) pijn mee.. en je berijkt er niks mee..
ik heb ook een tijd gehad dat ik andermans mening aan nam.. maar daar word je alles behalve gelukkig van aangezien je jezelf dan niet bent.. en veel mensen het belangrijk vinden dat je een eigen mening hebt.. dus probeer voor jezelf een eigen menig te hebben.. en probeer dat langzaam naar buiten te brengen? misschien dat het helpt..
en volgensmij pesten veel mensen uit jalozie.. en niet omdat jij nou minder bent als een ander...

(hier zal wel niemand wat aan hebben dit domme gezeik van mij maja.. k post t maar gewoon.. moet je t maar niet lezen...)

[botervlieg]

hoi,

Ik weet precies wat je bedoeld. Maar zorg in ieder geval dat er iets aan gedaan wordt, want je kan hier later last van krijgen. (in mijn geval dus) In de zin van ik heb hulp moeten zoeken voor verschillende problemen als een gevolg van pesten.

knuffolbeertje schreef op 05-04-2004 @ 20:55 :
op een forum kan je nooit teveel zeggen.. niemand die je er van last bent.. als iemand het niet wil weten leest hij/zij het niet... als je hier verteld wat je dwars zit kunnen mensen je misschien helpen..
1 ding weet ik wat je niet moet doen.. en dat is voor de trein springen.. daar doe je echt zo fucking veel mensen (die wel om je geven) pijn mee.. en je berijkt er niks mee..
ik heb ook een tijd gehad dat ik andermans mening aan nam.. maar daar word je alles behalve gelukkig van aangezien je jezelf dan niet bent.. en veel mensen het belangrijk vinden dat je een eigen mening hebt.. dus probeer voor jezelf een eigen menig te hebben.. en probeer dat langzaam naar buiten te brengen? misschien dat het helpt..
en volgensmij pesten veel mensen uit jalozie.. en niet omdat jij nou minder bent als een ander...

(hier zal wel niemand wat aan hebben dit domme gezeik van mij maja.. k post t maar gewoon.. moet je t maar niet lezen...)

Aan dit soort dingen hebben mensen dus wel iets...

[miss Elise]

Hi,
ik weet heel goed wat je bedoelt. Maar heb dr nu niet meer zo last van. Voor mij was het heel belangrijk ook mezelf beter te leren kennen, beter in mijn vel t zitten zegmaar, echt gelukkig te worden. Dan straal je dat van binnen uit in plaats van dat je een houding aanneemt.

Alleen is nu het probleem hoe wordt je gelukkig en hoe krijg je zelfvertrouwen?
Ik heb het idee dat jij voor een deel dat vertrouwen in jezelf al hebt berijkt, maar dat je nog wel sterk wordt beinvloed door wat je omgeving zegt. Dat is heel begrijpelijk, als je het idee hebt dat heel je leven iedereen boven op je zit en je pest. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je aan jezelf gaat werken. Dat je als het ware in jezelf gaat kijken, en leert wat belangrijk voor JOU is. Waar JIJ van houd. Dat je probeert te kijken wat je ECHT voelt, en waar dat gevoel vandaan komt. Dat werkte bij mij ontzettend goed. Dat is iets wat ik nog steeds doe, mijn gevoelens annalyseren. Ik denk dat t wel belangrijk is dat je dit voor jezelf moet doen, en niet voor een ander. Maarja, dat is misschien wel logisch

Je hoeft dit totaal niet van me aan te nemen, hoor en je mag t ook allemaal gezwam vinden Dit werkte alleen voor mij heel erg goed.

Succes!!

[spitmymindout]

Hoi iedereen

Dank jullie voor de reacties, Miss Elise, je slaat de spijker op zijn kop. Het gaat allemaal alleen zo moeilijk, soms. Maarja, dat gaat het bij iedereen dus waarom zou ik me daar zogren over gaan maken. Ik reageer nu pas omdat ik eigenlijk nooit op dit forum kijk (een verrader!) en dit een lichtelijke wanhoopsactie was. Ik ben ontzettend blij dat ik heb kunnen lezen dat ik niet de enige ben die door kleine jongetjes nageroepen word of "subtiele" opmerkingen over mjin doen & laten krijg.

Wat voor mij heel erg helpt, op de zwakke momenten na dan, is het hebben van iets waar ik trots op kan zijn. Dan kan een grens zijn die je overschrijdt, een angst die je overwint, of simpelweg een bewonderenswaardige prestatie.

Wat ik heb gemerkt is dat voor mij heel erg telt hoe andere mensen naar me kijken. Ik vind mezelf stom, dus moeten anderen me leuk vinden, ofzo. ik probeer mezelf langzaam leuk te gaan vinden, maar dat is zo makkelijk nog niet..

Nogmaals bedankt, en tot over als ik weer eens bedenk 't forum te bekijken.

xSpit

[raarheid]

Ik ben in groep 4 van de basisschool gepest, zowel geestelijk als lichamelijk. Ben meerdere x-en in elkaar geslagen door een groep van telkens stuk of 7 mensen. Hier trok ik me nog weinig van aan, heb er een les uit getrokken en ben er wijzer van geworden... wel kreeg ik vanaf dat moment vrees om naar de middelbare school te moeten... nieuwe mensen.. tering zow eng...jarenlang heb ik me daar druk over kunnen maken, tot groep 8 toen had ik echt zo iets... ach meissie schijt aan hebben we gaan er voor, hier ben ik, hier sta ik.. en hier blijf ik...

helaas ging het in de 1e klas wel fout, iets dat ik eerlijk gezegd niet verwacht had. Ik ben altijd een persoon geweest die het opneemt voor de zwakkere en durf ook m'n mening wel te laten horen ongeacht wat de gevolgen zijn, als andere het er maar beter door krijgen... (cijfer mezelf ook vaak weg voor een ander etc. heb ik altijd al gedaan en sta ik ook bij iedereen die mij echt kent om bekend).. In mijn nieuwe klas zat maar 1 jongen die ik nog van de basisschool kende (W.) Het was een vriendelijke jongen, alleen keek hij altijd de kat uit de boom, was wat gesloten, had een gehoorapparaat en was niet altijd even spraakzaam.. Andere wisten hem niet te accepteren, en juist daarom was het voor mij tijd om m'n bek open te trekken, ik pik het niet als je andere gaat kleineren/pesten etc. voor iets waar ze niets aan kunnen doen. Dit had voor mij als gevolg dat ze mij ook in de pesterijen gingen betrekken, het begon met af en toe een kutopmerking... mwoah weinig boeiends.. vervolgens merkte ze op dat ik altijd met de auto naar school werd gebracht, dit ivm de grote afstand en een vrij gevaarlijk stuk om te fietsen.. Hierop pakte ze me terug [jaloers? ik denk het, nergens voor nodig want het maakte me echt niet anders dan andere en zo voelde ik dat ook niet] Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 7 was, we hebben daardoor erg veel problemen in het gezin gehad, in de tijd dat ik in de 1e klas zat had ik mijn vader al een halfjaar niet meer gezien omdat hij geen contact opdurfde te nemen, mijn pa is een zware alcoholist en daar leed mijn moeder onder... mijn broers werden tegen onze moeder opgezet door andere/verkeerde verhalen te vertellen, in die tijd heb ik zo'n 10x op het advocatenkantoor gezeten en 2x in een rechtzaak... zo zijn er nog veel meer van die dingen voorgevallen, te lang om hier te beschrijven... anyway daardoor is mijn familie een gevoelig onderwerp voor me geworden... we hebben heel veel meegemaakt alles bij elkaar in de laatste 10/11 jaar, en van jongs af aan heb ik kunnen toezien hoe mijn jongste broer (10jaa rouder dan mij) r aan onderdoor ging, hij haalde zijn school niet, begon depressief te worden, wilde zijn moeder absoluut niet meer zien, etc.etc. hierdoor probeer ik mn familie in elk opzicht te beschermen, het is onmogelijk maar ik laat het niet toe dat ze enorm vernederd worden of iets dergelijk

Mijn nieuwe klasgenoten wisten dat mijn familie gevoelig lag en wisten me hierop uitermate goed te bespelen (echt mijn complimenten ), mijn moeder moest wel hoer zijn want hoe kon ze anders invredesnaam zo'n dure auto rijden... (onwetendheid)... Ze bazuinde rond dat ik door mijn vader aangerand en verkracht zou zijn waardoor ik hem al zo'n tijd niet had gezien en die rechtzaken (die over voogdij gingen) hadden te maken met dat hij achter de tralies kon... dat doet pijn... maar tegelijk hield ik me voor dat ze niet beter wisten.

Uiteindelijk veranderde het met woorden pesten etc. in het jatten van etuien (dus ook pennen etc.) een pen die ik ooit van mn oma had gekregen die inmiddels was overleden braken ze voor mn neus door midden, vernielde ze m'n schoolboeken, werd meerdere keren door verschillende jongens met passers in m'n rug gestoken, waardoor ik ontstoken bobbeltjes kreeg die uiteindelijk reuze pijnlijk werden. Geschopt/geslagen, buitengesloten etc.etc.

vaak genoeg ben ik naar docenten gegaan, nooit werd er wat aan gedaan, mijn moeder heeft met docenten gepraat, nooit werd er wat aangedaan, andere leerlingen wisten er van af, maar niemand die zijn bek opentroken... nee tulek niet, stel je voor dat ze jou ook zouden pesten...

Ze mochten me niet omdat ik alles beter had dan andere... we hebben het goed thuis, maar zijn zeker geen krenten... en ik zie andere dolgraag gelukkig, en mijn moeder is net zo.. als wij er aan mee kunnen helpen: graag met alle liefde. Ik droeg kleding van Esprit, Mexx, River Wood... niet omdat bijv. H&M te min voor me was, nee want daar liep ik net zo lief in... maar mijn ma heeft altijd nog iets over zich van.. als je het kan betalen moet je het nemen ook en neem je geen genoegen met minder. ik smeekte me moeder om ook de H&M binnen te mogen lopen zodat ze me misschien wel zouden accepteren... "NEE!" was het antwoord, simpelweg omdat ik me niet moest gaan veranderen voor een ander... ze zouden het wel leren... nu bijna 3 jaar later heb ik m'n plekje gevonden... ik draag nu ook nog merkkleding, we hebben nog steeds dezelfde dure auto...

Al met al heeft het me op een bepaalde manier sterk gemaakt, het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben... maar ik ben enorm onzeker... Zou ik nou echt een hoer zijn? (ik weet van mezelf dat dat nergens over gaat, en mocht ik toch makkelijk met jongens zijn.. ik krijg nog steeds niet betaalt ) ben ik nou anders dan andere? ben ik wel normaal? Ik heb het idee gekregen dat ik me moet bewijzen tegenover andere, ben bang om te falen, te falen op school... te falen met mensen... (Is inmiddels door meerdere mensen geconstateerd dat ik zeer zware vorm van faalangst heb ontwikkeld) ik durf geen presentaties meer voor de klas te houden omdat ik bang ben voor de opmerkingen, voel me snel aangevallen etc.etc. Mijn doel om W. die jongen te helpen is gelukt, ook hij is inmiddels geaccepteerd, alleen is het met hem stukken beter afgelopen... [ zielig voor mij? zelfmedelij? nee het komt misschien zo over... maar zo zie ik het niet, ik heb mijn doel bereikt... ondanks dat het een erg pijnlijke tijd is geweest]

volgend jaar moet ik nog een x havo 3 doen, omdat ik door mijn faalangst zo enorm veel onvoldoendes ben komen te staan, weer een nieuwe klas! weer angst... weer bang dat het fout gaat... maar toch in de hoop dat het wel weer goed komt...

Hier ben ik, Hier sta ik, Hier Blijf ik... en dit keer gaat het niet fout!

spitmymindout schreef op 10-04-2004 @ 00:01 :
Hoi iedereen


Wat ik heb gemerkt is dat voor mij heel erg telt hoe andere mensen naar me kijken. Ik vind mezelf stom, dus moeten anderen me leuk vinden, ofzo. ik probeer mezelf langzaam leuk te gaan vinden, maar dat is zo makkelijk nog niet..

dat komt door dat gepest. je gaat je automatisch maar aanpassen aan anderen, om maar niet gepest te worden. en t is inderdaad niet makkelijk, ik weet er alles van...

Hier ben ik, Hier sta ik, Hier Blijf ik... en dit keer gaat het niet fout!

fantastisch, dat je zo kan denken vind ik echt hartstikke goed van je. ik wil zelf maar niet toegeven dat ik gepest ben, want ik voel me er een aansteller door. ik hoop echty dat ik er ooit geen last meer van heb. misschien moet ik die zin maar van je overnemen

[raarheid]

fantastisch, dat je zo kan denken vind ik echt hartstikke goed van je. ik wil zelf maar niet toegeven dat ik gepest ben, want ik voel me er een aansteller door. ik hoop echty dat ik er ooit geen last meer van heb. misschien moet ik die zin maar van je overnemen

Nahh r staan geen copyright auteursrechten op ofzw... of hoe je het ook noemt, gehehe... Het is ook wel moeilijk...En misschien dat het ooit weer een x fout gaat, maar ik sta het niet toe dat mensen mijn leven opnieuw ruineren, ze wijken maar voor me... ik denk nu mede door mijn vriend en mijn beste vriend; dat ik er best mag wezen, zowel kwa innerlijk als uiterlijk en ik denk best dat ik dat ook aan andere mag tonen. Ik denk ook niet dat je aan de buitenwereld hoeft toe tegeven dat je gepest bent, als je het maar aan je zelf durft toe te geven... Ik bazuin het nu wel rond, zodat ik andere er misschien mee kan helpen.. Pesten op scholen, ik vind dat er te weinig aan wordt gedaan, nu kan ik havo 3 nog een keer doen, en ben van plan dit op een andere school voortezetten... maar niet voordat ik op mijn huidige school een keer mn bek heb opengetrokken over wat er daadwerkelijk gebeurd is... het stomme? een jongen die me altijd gepest heeft wil me er bij gaan helpen... juist omdat hij er zich inmiddels bewust van is geworden wat voor schade hij heeft aangericht.. ik ben blij dat hij het toe durfde te geven, we zijn er beide wijzer uit geworden, ondanks dat het heel pijnlijk voor me is geweest... is dit aanstellen? nee in mijn ogen niet, het is waarheid, en iets dat 'echt' op waarheid berust is, mag heel de wereld weten

Heel veel suc6 meissie!! en alle andere natuurlijk dikke kuzzzz

[Hawahaai]

Dit topic is er geloof ik al even, maar ik had nu pas de 'moed' om het te lezen (en te reageren)...
Ik ben ook ontzettend lang gepest. Op de peuterspeelzaal durfde ik nooit iets terug te doen als kinderen me sloegen of speelgoed afpakten, in groep 1, 2 en 3 was het net zo. Vanaf groep 4 is 'mijn klas' begonnen met pesten; eerst een beetje, en toen werden er meer gepest; later zo ongeveer de hele klas tegen mij. Dit ging door tot het eind van de basisschool. Ze pakten mijn knikkers af, verstopten mijn rugzak, als iemand iets uitdeelde voor een verjaardag werden alle papiertjes verzameld tijdens de les en dan in mijn tas gestopt; ik werd genegeerd of uitgescholden op het schoolplein en in de klas.
Toen ik naar de middelbare school ging, heb ik daar gevraagd of ik bij geen enkel oudklasgenootje in de klas kon komen. De eerste paar weken ging het goed, daarna begon ook daar het gepest. Maar hier was ik niet de enige die gepest werd, dus leek het 'minder erg'. Een tijdje is het afgezwakt, maar in de 4e klas werd het weer erger: ik had net een ander rooster dan de mensen waar ik mee om ging, had andere interesses en andere gewoonten, en er werd dan ook behoorlijk over me geroddeld en ik werd buitengesloten. Uiteindelijk ben ik toen bij een ander groepje meisjes gaan zitten, want ik durfde absoluut niet in mijn eentje te blijven in pauzes en dergelijke. Ook die meisjes waren niet mijn type, maar goed, ik moest iets.
Ik was dan ook heel blij dat ik in een keer mijn examens haalde, zodat ik iets kon gaan studeren wat ik leuk vond en opnieuw kon beginnen. 1 meisje ging dezelfde studie doen, dat was fijn, want dan had ik iemand om me een beetje aan op te trekken, want ik durf in sociaal opzicht niet zo veel bij vreemden. In het introgroepje kreeg ik er een paar vriendinnen bij. Intussen is dat oudklasgenootje van mij gestopt met de studie, en heb ik nog een paar vriendinnen meer gekregen op de uni, en ik kan nu pas zeggen dat ik me op mijn gemak voel op school, voor het eerst eigenlijk...

Ik ben -nog steeds- behoorlijk bang wat anderen van me zeggen/vinden/denken, dat doet me echt ontzettend veel. Het is erg lastig om daar allemaal rekening mee te houden. Toch wil ik het liefst zo min mogelijk opvallen en het iedereen naar de zin maken. Het is wel makkelijker om te doen wat je zelf wilt, als je de anderen niet zo goed kent, vind ik.
En verder heb ik eigenlijk geen tips, alleen dat je moet zorgen dat je het ergens wel leuk hebt (bijvoorbeeld op een sportvereniging ofzo), zodat je ook kunt ontspannen en leuke dingen kunt doen zonder steeds bang te hoeven zijn voor reacties van anderen.

[miss Elise]

HaWaHaai schreef op 10-04-2004 @ 19:47 :
*knip*

wow, wel heel heftig wat jij hebt meegemaakt. ik heb opzich nix nuttigs te melden behalve dat ik het heel fijn voor je vind dat je nu een paar vriendinnen hebt op de uni, dat heb je wel verdiend na die rottijd .

wat ik ook ff wilde zeggen is dat ik eigenlijk hetzelfde heb meegemaakt, alleen dan in mindere mate (of in elk geval in minder tijd). was ook altijd heel stil en durfte nooit wat terug te doen => verlegen en gevoelig is dan ook de ideale combinatie om gepest te worden Ik ben, in tegenstelling tot jou in dezelfde klas blijven zitten als de pesters. Nu zijn de meeste pesters van school en een paar zijn dr nog maar die zijn heel aardig geworden. Zelf heb ik ook wel n verandering doorgemaakt. Ben wel sterker uit de strijd gekomen zegmaar. wilde hier eigenlijk meej zeggen dat je niet de enige bent, en dat ik dnek dat het wel goed komt, al zal je wel hard aan het verwerken ervan moeten werken.

heel veel succes iig en ben echt blij voor je dat het nu beter gaat

[Somebody Special]

Ik ben ook jarenlang heel erg gepest.

Het begon allemaal toen ik van de basisschool naar de middelbare ging.
Ik droeg in die tijd een sjaaltje om mijn hoofd (a la Rambo) om de puistjes op mijn voorhoofd te bedekken waar ik me erg voor schaamde.
Dit sjaaltje droeg ik al meer dan een jaar op de basisschool maar had er nog nooit iets over gehoord, de kinderen daar op school zijn er als het ware mee 'ingegroeid'.

Ik was dolblij toen ik eindelijk naar de middelbare school mocht.
Eindelijk voelde ik me groot, erbij horen.
De dag van de introductie, voor de vakantie, was aangebroken.
Ik kwam in een klas vol onzekere, 2 jaar jongere kinderen waar ik al snel het woord voerde.
De leraar vroeg aan iedereen een aantal dingen en ik beantwoorde ze heel zeker, zoals ik me voelde en was.
Toen we na de intro onze fietsen pakte om naar huis te gaan kreeg ik de eerste opmerking naar mijn hoofd.
'Daar gaat ze hoor, het meisje met de grote bek en de goude fiets (mijn band was toevallig lek en ik was dus op de fiets van m'n moeder).
Over deze opmerking heb ik de hele vakantie ingezeten, ik maakte me zorgen en wilde absoluut niet naar school na de vakantie.

Na de vakantie bleek dat mijn mentor een hartaanval had gehad en geen les aan ons kon geven, weer een tegenslag want het was zo'n aardige vent.
Vanaf de eerste dag, ik was door de opmerking voor de vakantie heel onzeker geworden, ben ik gepest.
Ik kreeg dingen als Rambo etc. naar m'n kop gesmeten.
Elke middag weer kwam ik huilend uit school, ik was niet opgewassen tegen de 'grote kinderen' en niemand wist van mijn probleem, ook mijn moeder durfde ik niets te vertellen.

School was elke dag opnieuw weer een kwelling, al snel ging ik me slechter en slechter voelen, werd enorm verlegen en steeds onzekerder, mijn zelfvertrouwen was op dat moment 0,0.
De leraren hadden niets door of zeiden er niets van.
Het maakte niet uit waar ik was, in de klas, op het schoolplein, bij de kluisjes, overal riepen ze me na en fluisterde ze dingen achter mijn rug.

Inmiddels ging het zo slecht met me dat ik depressief geworden wa en mezelf beschadigde (hoop dat dit mag blijven staan).
Ik spijbelde steeds vaker en moest zelfs bij de leerplichtamtenaar komen.
Ook mijn cijfers gingen als een speer omlaag, het ging nu ook op school enorm slecht terwijl ik de 2 jaar daarvoor de beste van de klas was, haalde alleen maar 8en tot 10en (deed een niveau lager dan dat ik kon omdat ik geen zin in huiswerk had).
Ik zond dieper en dieper.

Thuis was het ook 1 grote ellende, mijn ouders hadden alleen maar ruzie (al zolang ik me kon herinneren, mijn vader is manisch-depressief).
Ik ging vluchten, zat alleen nog maar op mijn kamer met de muziek hard aan.
Inmiddels werd ik ook overal op straat nageroepen 'Hey daar heb je Rambo!', 'Moet je haar zien', iedereen keek me vreemd aan en had het over me.

Ik had inmiddels wel een aantal vrienden, de grootste en beginnende pesters waren nu mijn vrienden, was er in het begin niet blij mee maar het was beter dan niets!

In de 3e klas zouden we naar Parijs gaan, ik liet foto's voor een identiteitskaart maken maar helaas, ik kreeg te horen dat het niet geldig zou zijn met het sjaaltje om mijn hoofd.
De beslissing was moeilijk, of het blijven dragen en niet mee naar Parijs, of het afdoen en lekker lolhebben.
Ik besloot het af te doen, wat niet makkelijk was.
Zelfs mijn ouders zagen me nauwelijks meer zonder, ik deed het alleen 's nachts af en zwom er zelfs mee!

Toen ik de volgende dag naar school fietste bedcht ik me al wat ik allemaal te horen zou krijgen.
Het liefst was ik terug in bed gekropen en en nooit meer uitgekomen.
Toch heb ik doorgezet..
Op school aangekomen was de eerste wie ik zag een meisje uit mijn klas, die meteen riep hoe leuk ik er wel niet uit zag.
Dit had ik al 5 jaar niet meer gehoord en gad mijn zelfvertrouwen een enorme kick!
De dagen erna kreeg ik steeds meer positieve opmerkingen, het deed me enorm veel goed!

Helaas was het pesten nog niet afgelopen, nog altijd werd ik door mensen op straat nageroepen (Rambo), dat deed me dan weer enorm veel pijn.
Gelukkig waren er toen ook mensen die het voor me opnamen!

In de 4e klas ging het qua pesten wel goed, ik werd eigenlijk niet meer gepest en als ik iets te horen kreeg kon ik er alleen maar om lachen en denken hoe zielig die persoon wel niet was.
Ik voelde me weer strek en mensen hadden bewondering voor me, dat ik er niet op reageerde!

Vlak voor het eindexamen be ik van school gegaan omdat mijn geestelijke toestand dusdanig slecht was dat ik tot niets meer in staat was.
Ik kwam de deur niet meer uit en zat alleen maar op mijn kamer (mijn ouders waren inmiddels gescheiden en ik woonde bij mijn vader omdat mijn ouderlijk huis, waar mijn moeder woonde, me teveel aan vroeger herinnerde).

Via de leerplichtambtenaar (die doorhad dat ik slecht in mijn vel zat en waar ik voor gesprekken, hij was vroeger hulpverlener geweest) ben ik bij het GGZ terecht gekomen.
Daar heb ik moeten praten over bepaalde dingen, al had ik niet het idee dat het ook maar enigzins hielp.

Inmiddels had ik mijn huidige vriend leren kennen en besloot te verhuizen naar de andere kant van het land en met hem samen te gaan wonen.
Hij heeft me langzaam weer op het 'goede pas' gekregen.
Ik ben nu helemaal van mijn onzekerheid af en niet meer verlegen.
Als mensen iets van me zeggen (ik zie er nu niet meer 'anders' uit ) doet het me niets meer en denk ik, kijk naar jezelf, zielig persoontje.

Mensen accepteren me maar zoals ik ben, en anders niet!

even een kleine kanttekening:

het valt me op dat veel mensen die gepest zijn 'stil waren', en dat soort dingen. ik was juist altijd heerlijk aanwezig *op een positieve manier*, en ik deed ook gewoon m'n mond open als me iets gevraagd werd. zou dat mij nou juist tegengewerkt hebben?

*vaag*

[miss Elise]

WooF schreef op 11-04-2004 @ 10:12 :
even een kleine kanttekening:

het valt me op dat veel mensen die gepest zijn 'stil waren', en dat soort dingen. ik was juist altijd heerlijk aanwezig *op een positieve manier*, en ik deed ook gewoon m'n mond open als me iets gevraagd werd. zou dat mij nou juist tegengewerkt hebben?

*vaag*

Dat viel me idd ook al op, dat veel mensen die gepest zijn stil waren. Maar het is niet zo dat alleen stille mensen gepest zijn. Ik zit nu bij een jongen in de klas die zijn hele basisschooltijd is gepest, hij was juist heel druk en aanwezig. Een ander meisje (die ook bij hem op de basisschool heeft gezeten) is ook een paar jaar lang flink gepest en zij is juist zo'n popie-jopie type. Op zich is verlegen en gevoelig zijn wel een ideale combinatie om gepest te worden, maar dat geldt totaal niet voor iedereen...

[Stepsje]

Ik ben ook gepest vanaf de basisschool. Dat begon in groep 3. Ik was altijd heel stil id klas en in de weekenden ging ik altijd met mn ouders naar de camping, waardoor ik nooit kon spelen bij iemand ih weekend.
Hierdoor had ik ook weinig/ geen echte vriendinnen. (gelukkig had ik toen wel een hartsvriendin op de camping).

Dit pesten is in groep 5, 6 wel minder geworden, maar toen in groep 7 een nieuw meisje id klas kwam begon t eigenlijk weer opnieuw en ook nog erger. Ik ben gelukkig nooit lichamelijk gepest, maar wel met woorden en eigenlijk nog het ergste het negeren..... Aan het einde van groep 8 durfde ik ook niet meer naar school en ik ben ook een aantal dagen thuis gebleven.
De leraar wilde toen met mij en de hoofdpester (R.) praten.
Hij haalde haar en mij toen tegelijk bij zich en toen moesten we allebei vertellen wat er aan de hand was. Ik kon toen geen woord zeggen en R. verzon een heel verhaal. Daarmee was het volgens de leerkracht volgens mij opgelost.... Ik heb toen uiteindelijk nog wel meegedaan aan de eindmusical, maar ik voelde me niet erg op mijn gemak.

Ik was ook blij dat ik naar een nieuwe school zou gaan na de zomervakantie. Helaas kwam ik toen weer bij het grootste deel van mijn oude klas id klas (Alleen R. gelukkig niet meer).
Ik was toen wel blij dat ik bij een oude vriendin (M.) id klas kwam. Zij had ook niet veel vriendinnen en we gingen toen veel met elkaar om.
Het gepest stopte helaas niet, totdat we tijdens mentorlessen op een klikkaart in mochten vullen. Ik had toen M. ingevuld en zij mij. Dat viel mijn mentor wel op en zij heeft met ons gepraat en ook (apart gelukkig) met de pesters gepraat. Het pesten hield hierdoor gelukkig op (k ben ook nog steeds erg benieuwd wat mijn mentor tegen hun gezegd zal hebben).
Helaas hield het negeren nog wel aan en had ik op school (behalve M.) geen vriendinnen.
In de 2e klas kreeg M. wel andere vriendinnen, maar die negeerden mij. Na een tijdje had M. mij niet meer nodig en liet mij vallen, ik bleef toen dus alleen over.

In de 3e ging ik naar een andere school (ik zat de eerste 2 jaar op een juniorcollege). Dus weer een nieuwe klas. Hier leerde ik A. kennen en met haar ben ik tot t einde van de middelbare school bevriend geweest (dat contact is nu helaas wel weggevallen). Door A. leerde ik ook nieuwe mensen kennen waar ik ook bevriend mee raakte. En het pesten was gelukkig ook gestopt.

Nog steeds ben ik wel heel onzeker en ook nog steeds bang voor de mensen die mij zo gepest hebben. Dan trek ik weer helemaal in mijn schulp.
Verder gaat het gelukkig een stuk beter. Ik doe een nieuwe opleiding (pabo). Maar ik merk nog steeds dat ik heel onzeker ben en ook bang voor mensen die makkelijk een weerwoord hebben. Ik voel me ook snel aangevallen.

Ik heb voordat ik me zoveel beter voelde wel hulp gehad. In de 5e klas ben ik naar mijn conrector gegaan omdat ik voelde dat ik niet lekker in mn vel zat. Ik wilde graag een gesprek met de schoolpsycholoog. De conrector heeft mij toen doorgestuurd naar de leerlingbegeleider die me naar de schoolpsycholoog heeft gestuurd. Met hem heb ik 1 gesprek gehad en hij heeft me toen weer doorgestuurd naar bureau jeugdzorg voor een sociale vaardigheidscursus.
Dit heeft mij erg geholpen, daardoor leerde ik oa mijn houding te veranderen en merkte ik dat anderen daar ook beter op reageerden.

Begin dit schooljaar merkte ik dat er nog wel heel wat dwars zat waarna ik op aanraden van mijn Psl (persoonlijk studieleider) met een schoolpsycholoog ben gaan praten. Met hem heb ik nu nog steeds regelmatig gesprekken en ik merk dat mij dit heel erg helpt om dingen te relativeren. Daardoor voel ik me een stuk zekerder en ik hoop dat dit nog veel zal verbeteren en ik me ooit niet meer bang zal voelen als ik mijn oude pesters zal zien.....

Zo dit was wel een heel lang bericht, ik hoop dat anderen hier mss iets aan hebben, en anders vond ik het in elk geval fijn het een keer van me af te typen.

(De tranen komen wel meteen weer boven bij t typen over dit onderwerp...)

[Chayra-Ley]

WooF schreef op 11-04-2004 @ 10:12 :
even een kleine kanttekening:

het valt me op dat veel mensen die gepest zijn 'stil waren', en dat soort dingen. ik was juist altijd heerlijk aanwezig *op een positieve manier*, en ik deed ook gewoon m'n mond open als me iets gevraagd werd. zou dat mij nou juist tegengewerkt hebben?

*vaag*

nou ik had net hetzelfde, ik 'was' er ook.. vanaf de basisschool ben ik eigelijk altijd gepest geweest, omdat ik toen een jaartje had overgeslagen en zo, en dat konden ze niet echt goed accepteren.. mij om raad vragen, mij hun huiswerken half laten doen, dàt wel, maar dan vriendelijk doen tussendoor? no way..
naja dat pesten is eigelijk altijd door gegaan, zowel in de jeugdbeweging als in het sporten dat ik deed als in het middelbaar nu.
Dat mààkt een mens tot wat hij is, namelijk onzeker..
Ik durf nu simpelweg niet meer in een jeugdbeweging of sportclub gaan, maar goed dat doet niet terzake.
Het punt is, ik zie àlles.. als ik met een vriendin rondloop en iemand lacht haar uit, dan zie ik dat ook.. je bent er ook zo op toegespitst om alle negatieve dingen in je omgeving naar je toe te trekken.. mensen lachen, en je denkt meteen 'oh nee wat heb ik nu weer verkeerd gedaan' terwijl ze mss gewoon net een goeie mop gehoord hebben.. nou ja dat soort dingen
Doordat ik veel steun heb van m'n vrienden nu is dat al een heel stuk minder, en voel ik me ook veel beter in m'n vel

In de basisschool zelf deden ze er bijna niks aan, de leerkrachten keken de andere kant uit als de pesters mij weer es moesten hebben.. in het middelbaar ging het dezelfde kant uit, tot mijn moeder een mailtje stuurde naar het bestuur (ik heb dat ding pas achteraf onder ogen gekregen, was dat ff schrikken, het leek net alsof ik elk moment zelfmoord kon plegen of iets dergelijks ) , toen werd er wel direct gereageerd..

Maar ik vind het erg dat je eigelijk met zulke 'grove' middelen moet aankomen vooraleer men iets wil doen aan je problemen..

[Souris]

wat klinkt het bekend..
ik ben ook gepest en vooral om m n uiterlijk..
op de basisschool was ik altijd een meisje dat veel vrienden had en ik was zeker van mijzelf.(had ook een erg leuke klas,waar iedereen elkaar in zn waarde laat)
maar toen ik naar de middelbare school ging begon het gezeur.
ik raakte in de pubertijd,veel puistjes en dus vonden ze mij lelijk.
ok,puisten zijn niet mooi ofzow maar ze keken niet verder naar mijn karakter
ben zeg maar 4 jaar lang gepest en daardoor erg onzeker geworden en ook een stuk stiller.
het heeft mij veel pijn gedaan en heb geen leuke schooltijd gehad na de basisschool.
nu heb ik m n opleidingen af en ben van school af.
kan je wel zeggen dat ik weinig vrienden heb maar ik denk altijd maar: liever weinig vrienden waar je een goede band mee hebt dan veel vrienden die misschien achter je rug over je roddelen.
wat mij ook te vaak is overkomen

[Shitonya]

spitmymindout schreef op 29-03-2004 @ 20:44 :
Ik ben 19, en ben zo lang ik me kan herinneren een pestpaaltje geweest. Nu heb ik leuke vrienden, zo af en toe een vlam, ik geloof niet dat ik ngo het standaard pispaaltje ben.
x

Het belangrijkste is dat je nu genoeg goede lieve leuke vrienden hebt, waardoor je denk wel gelukkig nu bent. Besteed daar veel aandacht aan en vergeet de "negatieve" rest om je heen

[Sunray]

daar waar je meer energie in steekst wordt groter
had ik ergens op tv gehoord, ben t dr helemaal mee eens dus als jij de hele tijd gaat denken, ik ben t pispaaltje en ik ben stom gaat dat ook gebeuren.
Als jij heel veel tijd in je vrienden steekt, wordt die relatie beter

[The Crash Bash]

Ik ben zelf ook gepest geweest en heb nu het probleem dat ik wat schuchter ben voor de mensen.
Ik zal dus nu niet rap naar een groepje stappen of andere mensen voor vrienden te maken.

[Dragon God]

zelfde hier alleen niet zo erg lang.
'k ben in de 1e gepest met allerlij zaken, maar vanaf de 2e ong denk ik, hebbik 2 hele goede vrienden gekregen (we zijn nu de 3 musketiers ) door die 2 hebbik er eigenlijk allemaal schijt aan gekregen.

nu is het zo dat als ik een rot opmerking over mij hoor, dat ik er een grapje van maak, en iets droogs trugzeg.
(da's het voordeel van het dragen van de naam: "droogkloot", als je 1 keer serieus wordt, heeft dat veel meer effect, en houden ze meestal gelijk hun muil)

gewoon proberen over elke rotopmerking een grapje te bedenken

khoop dat et helpt
greetzzz
DG

ik word ook heel erg gepest het wordt ook steeds erger en net wat je zie, zij moeten mij altijd hebben
sinds de basisschool word ik gepest maar toen ging ik naar de brugklas en dat was oke maar daarna ging ik verhuizen en kwam in een andere school terecht tot nu tu is dit mijn ergste nacht merrie

[Sweetsurrender]

verwijderd schreef op 19-04-2004 @ 18:35 :
ik word ook heel erg gepest het wordt ook steeds erger en net wat je zie, zij moeten mij altijd hebben
sinds de basisschool word ik gepest maar toen ging ik naar de brugklas en dat was oke maar daarna ging ik verhuizen en kwam in een andere school terecht tot nu tu is dit mijn ergste nacht merrie

Wat is er dan? Vertel net als de andere wat er gebeurt (is). Misschien dat iemand advies kan geven.

Even voor de andere, ik heb gigantisch veel respect voor jullie, hoe jullie uit het pesten zijn gekomen. Als ik zie wat er met je gebeurt is en hoe je er nu uit gekomen bent komt ik weer terug op wat ik in het andere pest topic heb gezegt: ''De gepeste zijn de sterkste mensen in de klas''. De anderen in jullie klassen hadden het niet aangekunt, anders had iemand het wel voor je opgenomen.
Nogmaals: RESPECT

EDIT: Sorry busted, ik wist niet dat jij de topic maker van het andere topic was. Laat maar, sorry