Uiteraard is het voor een groot deel zeer persoonlijke smaak. Correct geschreven is het verhaal wel, de stijl bevalt
mij alleen niet.
Toch vind ik dat je in een verhaal als dit, waar je een zekere verandering van het karakter probeert te schetsen, sommige dingen verder moet uitdiepen, om het karakter te versterken.
Bijvoorbeeld dat stuk(je) over de man die Zwart uit het bedrijf werkt. Je zegt: ''ze haatte hem''. Dat klinkt zo koel, koud, het zegt me zo weinig. Daar had je wat mij betreft veel meer mee kunnen doen, lekker spelen met haar frustratie tot je die tot diep in je botten voelt
(oke ik draaf door
) Maar die tijd dat hij haar werk overneemt, is in een paar zinnen voorbij. Liever had ik daar gezien hoe hij steeds meer werk uit handen nam, tot ze helemaal gek werd van woede.
Het einde zit wat dat betreft beter in elkaar, rustig en subtiel opbouwend beschreven hoe ze zich uiteindelijk in het water laat vallen. Alleen vind ik het niet geschikt als einde, oke ze is nu ontspannen, en dan? Het einde kwam voor mij als een hele onverwachtige wending, in wezen is dat natuurlijk niet slecht, maar ik heb gewoon het gevoel dat het niet in het verhaal past. Hysterisch, jaloers, gefrustreerd, en toch zet ze ineens de knop om. Dit stukje bijvoorbeeld:
Citaat:
Zwart deed net alsof ze het niet gehoord had en verbrak de verbinding.
Toch volgde ze diezelfde middag nog het advies op.
|
komt me heel onwerkelijk over. Moet daar niet eerst een heel proces van nadenken aan vooraf gaan? Dat bedoel ik ook met mijn kritiek op het tempo, Zwart wisselt zo snel van gedachten, en toch is ze aan het einde helemaal ontspannen. Had daar niet een soort twijfel moeten ontstaan? Of juist dat ze zo gek wordt van zichzelf, dat ze zichzelf verliest..
Soms heb je ook een aantal zinnen en woorden waarvan ik denk, die zijn overdreven en je probeert te krampachtig een donkere sfeer op te roepen,
Citaat:
Zwart had op dit moment kunnen sterven. Als vanzelf schoot haar echter iets te binnen dat haar redde.
|
Hysterisch, uiterste precisie, lusteloosheid, woorden die ik heb aangetroffen in zinnen die wat mij betreft daardoor ''over the top'' zijn.
Je onderwerp is heel mooi gekozen, maar ik had het subtiel en ingetogen proberen te beschrijven, en dat mis ik een beetje in dit verhaal. Je gebruikt ook zo vaak het woord ''niets'' dat te duidelijk is waar het over gaat. Ik geef meteen toe dat een beeld vinden van ''niets'' heeel lastig is, maar toch... (ieder zijn smaak natuurlijk, en ik zal eerlijk toegeven dat ik meestal een voorkeur heb voor verhalen waarin de lezer zelf door de beelden dat soort woorden oplepelt, zonder ze te hoeven lezen. Dan leeft het namelijk meer, althans bij mij)
Maar om niet als een professionele afkraker te overkomen, want je hebt ook hele mooie stukjes:
Citaat:
”Roos, je bent een afschuwelijk mens. Stil, ik weet wat je wil zeggen: ‘je mag nooit op de man af spelen’. Maar Roos: je bent een afschuwelijk mens. Omdat je me hebt laten inzien dat dit bedrijf waardeloos is. Omdat iedereen die hier werkt verlangt naar de leegte van een welvaart die de onze niet eens is. En ik zie de leegte. Bovendien heb je mijn leven doorgespeeld aan die klote-Red, zodat je nog meer leegte met die bleke open armpjes van je kan ontvangen. Ik pas hiervoor.” Red geneerde zich zichtbaar voor de uitlatingen van Zwart. “Als hij blank was geweest had het schaamrood zijn misnoegende smoel gesierd”,
“Dat zou zijn naam in ieder geval eer aan doen.”
|
Dit is het beste gedeelte mijn ogen. Maar wel een erg goed gedeelte.