en nu voel ik me leeg..

[LEUGEN]

hoi allemaal,,
Ik vind het heel vervelend dat ik jullie lastigval met dit, maar ik moet het toch maar even kwijt. Ik weet echt niet hoe het nu verder moet.
Maandag heeft dus een vriend van mij [ap] zelfmoord gepleegd op school. Hij heeft zichzelf gestoken met een mes dat hij het 5e en 6e uur van thuis had opgehaald. Ze moesten hem de school uitslepen op een bureaustoel, want hij wilde niet meer.
Nu ligt hij in het ziekenhuis, en volgende week gaat hij naar de swing. [een soort inrichting in leeuwarden ofzo.]
De hele week zit ik al voor me uit te staren, niks te doen, me kut voelen. Ik heb deze week in totaal 11 lessen gemist. Een toets moest 2x uitgesteld worden, en heb de hele week geen huiswerk gemaakt. Toch heb ik dit allemaal niet aan mijn moeder verteld.. Gisteren heb ik tegen mijn zin toch met m'n leerjaarleidster gepraat, en die zei dat ik het wel moest vertellen. Dat heb ik zonet gedaan.
Ookal heb ik niet verteld over de lesuitval, en wat er woensdag was gebeurd. Toen moest ik namelijk een gedicht voordragen voor de vsb-poëzieprijs. In de show kwam er ook een actrice.. Op een gegeven moment stak ze haarzelf in de buik met een groot potlood. Toen was ik weer helemaal terug bij af. Kon niet meer. Raakte helemaal in paniek.
Maar eventjes voordat ik vertelde wat ap gedaan had, heb ik mijn hart al uitgestort bij een jongen uit de 5e. Ik heb hem alles verteld over het snijden, en dat ik het al vanaf mei stilgehouden had. Hij was erg teleurgesteld, omdat hij dacht dat ik zou vertellen dat ik verliefd op hem was. Dat is ook zo, en dat heb ik hem daarna gesmst.
Ondanks al deze dingen heb ik niet één keer gehuild. het toneelspel thuis gaat door. Ik voel me nu helemaal leeg. Op. Het hoeft niet meer voor mij.. En ik heb ook vervelende pijn in mn borst als ik adem.. Krijg het gevoel dat ik aan het doordraaien ben. Straks word ik wakker en blijkt dat het allemaal maar een droom is. maar dat is het niet!!
Ik ben bang om die pijn in mn borst. Wat moet ik in vredesnaam doen?

[xxChange]

Over die pijn in je borst, ik denk dat het komt door al die emoties die je voelt en probeerd te verbergen tegen anderen.
Daarnaast wil ik je ook nog zeggen dat je niemand lastig valt met het posten van je berichtje, het is immers aan iedereen zelf of hij/zij het wil lezen of niet!
Ik heb het idee dat je gedachten echt met een noodgang voorbij razen en het eigenlijk één grote chaos is in je hoofd, zo kan ik me dat iig wel indenken. Misschien is het een idee om alle gebeurtenissen op te schrijven? Zo kun je toch een beetje je verhaal kwijt en wat orde maken in je hoofd. Laat die emoties maar komen, want je hebt alle aanleiding om je echt zwaar klote te voelen op dit moment.
Het is heel wat, wanneer iemand een zelfmoord poging doet die nota bene je vriend is. Maar, gelukkig leeft hij nog wel steeds, is hij nu veilig in het ziekenhuis en komt hij in behandeling om weer beter te worden. En ook vind een vriend jou leuk, en hij jou...en zou hij écht teleurgesteld zijn of heb je het idee dat hij erg teleurgesteld was? Misschien dat je ook met hem over alles kunt praten, en ook met je moeder over sommige dingen als je dat durft. Zorg er iig voor dat je niet alles binnenhoudt en verborgen houdt voor de rest van je omgeving. Doe je dat wel, dan creeër je een heel grote afstand tussen jezelf en de gene van wie je houdt en is het des te moeilijker om hen in je leven en denkwereld binnen te laten.

[LEUGEN]

Ja een chaos is het inderdaad in mijn kop. Maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk om die emoties los te laten. Het lijkt me zo eng om op zo'n moment jezelf te laten zien en helemaal kwetsbaar te zijn.
Maar die jongen heeft zelf tegen mij gezegd dat hij teleurgesteld was, dus dat zal wel kloppen.
En met mijn moeder praat ik nergens over, nu moest het gewoon, omdat ze een brief zou krijgen van school over wat er gebeurd was met ap.

[Balance]

Jeetje, je maakt ook wel even wat mee zeg.
Laat je moeder anders dit forum lezen, deze link. Misschien is dat makkelijker voor je dan het onderwerp nogmaals aan te snijden en daarbij te moeten zeggen dat je bepaalde dingen niet verteld had. Ik denk overigens dat ze daar, gezien de omstandigheden, best begrip voor zal hebben.
Bovendien kan ze jou dan helpen hulp te zoeken. Zowel met het verwerken van wat er met je vriend is gebeurd als met het snijden (ik neem aan dat je het nu hebt over automutilatie).
En laat die teleurstelling van die jongen maar even gaan, je hebt wel wat anders aan je hoofd.

[LEUGEN]

Mijn moeder dit laten lezen is echt geen optie. En dat zal het ook nooit worden denk ik. Ik wil niet dat ze dit allemaal weet, ze heeft zelf al genoeg gedoe. Verder schaam ik me dood, omdat ik altijd dat ''alles gaat goed, maak je maar geen zorgen''-toneelstukje heb gespeeld. Ik kan haar hier nu niet mee lastigvallen. Mijn broertje is al een probleem opzich. En ze heeft het nu ook superdruk met leren, daar is ze weer opnieuw mee begonnen. Ik wil niet dat ze opnieuw depressief wordt. Dus ik los het zelf wel op allemaal.
Mja dat met die jongen, het is zo'n typisch iets wat er weer tussen moet komen. Ik vond hem ook al een hele tijd leuk, dus dat komt wel goed.

[Inanis]

Wat je moet doen is de kracht in jezelf naar boven halen.
Dat zelfmedelijden, dat gevoel van nutteloosheid, hopeloosheid.. waardeloze gevoelens zijn het.
Zorg ervoor dat je jezelf daar boven stelt, geloof in jezelf.
Je kunt er wel voor zorgen dat je beter met de wereld om je heen kunt dealen, en dat weet je.

Haal die kracht naar boven, en gebruik het om meer positieve dingen te zien, laat je daar weer in meeslepen zodat je steeds meer in dat element van genoegdoening zit.

Het is bijna onmogelijk om uit te leggen, maar geloof me, ik heb dan misschien nooit aan snijden gedaan.. ik heb in diepe dalen gezeten, en mijn eigen wil gebruikt om mezelf overreind te krijgen en dat vol te houden.
Cause I'll be damned if I let those negative thoughts control my core.

ik vind het echt heel erg voor je.
het enige wat helpt is erover praten, dat moet je dan ook echt doen! praat over alles wat je dwarszit. en ten tweede kan het ook wel eens helpen om er een liedje over te schrijven, een tekening te maken of wat dan ook. zorg ervoor dat je de emoties niet in je opkropt maar dat je ze eruit gooit.
heel veel sterkte.

[LEUGEN]

Maar ik wil helemaal niet praten Dan moet ik alles opnieuw omhoog halen, gaat het weer mis, dat kan toch niet goed zijn?

[xxChange]

Juist wel, ga je het wegstoppen nu, dan zal het op een gegeven moment er toch uit willen, en is het eigenlijk nog veel vervelender. Dat is dus iets wat ik een hele tijd heb gedaan, alles wat vervelend was wegstoppen en niet meer aandenken. Vervolgens zit ik nu met een eetstoornis en emoties die soms niet meer te houden zijn.
Het is dus veel beter om er nu over te gaan praten etc, want wegstoppen heeft alleen maar heel erg vervelende gevolgen.

[Inanis]

CreativeMusic schreef:

ik vind het echt heel erg voor je.
het enige wat helpt is erover praten, dat moet je dan ook echt doen! praat over alles wat je dwarszit. en ten tweede kan het ook wel eens helpen om er een liedje over te schrijven, een tekening te maken of wat dan ook. zorg ervoor dat je de emoties niet in je opkropt maar dat je ze eruit gooit.
heel veel sterkte.

Dat is onzin, het gaat niet om het praten, het gaat erom dat je jezelf gerust leert stellen en overeind houdt. Als praten helpt om dat beter te doen dan is het een handig middel.

Praten opzich dient niet veel meer doelen dan het ondergaan van sociaal contact.

[xxChange]

Het praten an sich niet nee, maar voor de meeste mensen is het een hulpmiddel om je problemen kwijt te kunnen, dingen op een rijtje te krijgen etc. Daarnaast is het ook belangrijk om te praten omdat door de problemen je hebt, je snel geneigd zult zijn om je sociaal helemaal af te sluiten, die kans is dus nog groter wanneer je niet praat. Wanneer je in zo'n sociaal isolement terecht komt krijg je steeds meer moeite met je problemen, leven opzich etc. Waarom? Zou het ook niet weten, de mens is nu eenmaal een kuddedier.
Praten is dus niet dé oplossing, maar zorgt er wel voor dat je makkelijker bij de oplossing komt.

[LEUGEN]

ja wat is het nou??
en met wie zou ik moeten praten??

[xxChange]

Absoluut wel praten! Kan alleen maar goed.
Met wie? Iemand die je nog enigszins vertrouwd, aan iemand waarbij je je wel veilig voelt.

[LEUGEN]

Pfft veilig..
Alleen die ene jongen, maar dat kan ik toch niet maken.. Het is alweer een week geleden, mensen willen het achter zich laten. Het klinkt zo aanstellerig allemaal. En hij heeft op een gegeven moment ook geen zin meer om het er over te hebben.

[xxChange]

Het zou 'alweer een week geleden zijn' als het zou gaan om je bejaarde goudvis die overleden is. Maar nu vindt ik het eerder 'pas een week geleden'!
Heeft hij zelf gezegd dat hij niet wil praten? Misschien dat je toch durft anders om met je moeder te praten? En zo niet, waarom niet?

[LEUGEN]

Met mijn moeder praten is écht geen optie. echt niet. Het is gewoon dat we sowieso nooit praten, ik kan ook helemaal niet goed met haar praten. We zijn zo erg uit elkaar gegroeid, omdat vroeger ik altijd stil moest zijn. en mama met rust laten, want mama had het moeilijk. Toen liep ik ook zo rond met mn problemen, ze wist van niks. En ook nu heeft ze het weer druk. Ik wil gewoon niet een aanleiding geven zodat het weer mis gaat met haar.

Inanis schreef:

Dat is onzin, het gaat niet om het praten, het gaat erom dat je jezelf gerust leert stellen en overeind houdt. Als praten helpt om dat beter te doen dan is het een handig middel.

Praten opzich dient niet veel meer doelen dan het ondergaan van sociaal contact.

als je praat kan je makkelijker relativeren. ik vind dat dat zeker wel kan helpen. maar meningen verschillen

[Inanis]

CreativeMusic schreef:

als je praat kan je makkelijker relativeren. ik vind dat dat zeker wel kan helpen. maar meningen verschillen

Praten als in socialisen is ook wel goed, praten over je 'problemen' is een verhaal apart, dat heeft voor mij zelden geholpen.
Maarja er zijn sowieso weinig mensen die echt goed kunnen praten.

[LEUGEN]

Ik snap er helemaal niks meer van!
Wel praten, niet praten, wel praten maar niet over problemen..
naar wie moet ik hier luisteren??

[metallica]

Je moet hier naar niemand specifiek luisteren, zo werkt het niet. Mensen geven jou hun visie op jouw verhaal en jij moet zelf kijken wat je daar mee kan. Er is hier niemand die jou een kant en klare oplossing kan geven voor je probleem.

Daarnaast. Je moeder is en blijft je moeder. Moeders zijn er om voor je te zorgen, er voor je te zijn. Natuurlijk is het niet leuk om als ouder te horen dat het absoluut niet goed gaat met je kind en ze zal zich daar ook niet prettig bij voelen. Maar ik denk dat ze het erger zou vinden van helemaal niets te weten. Dus geloof me het is geen ramp om aan je moeder te vertellen dat het niet goed met je gaat. Bovendien denk ik dat het een opluchting voor je zou zijn als je je emoties leert uiten en als het goed is mindert het snijden dan ook.

Ik was btw ook altijd bang dat ik mijn ouders tot last was en wilde mijn moeder ook niet weer opnieuw een depressie injagen. Maar uiteindelijk heeft dat opkroppen me geen zak verder geholpen en de dingen alleen maar erger gemaakt.

volg je hart

[LEUGEN]

naja bedankt iedereen hea =) Het is nu anderhalve week geleden, en het gaat alweer een stuk beter. Zolang niemand er over praat, of over zelfmoord begint, dan begint het wel weer wat te steken. Maar dat zal over een tijdje ook wel over zijn.
En morgen ga ik met die ene jongen naar de bios.[!!]

[xxChange]

Hardstikke veel plezier!