[Verhaal] Naar Amerika

[123~RiAnNe~123]

Heey.....

Hier mijn verhaal, zeg ff wat je er van vindt..!!

XxX




1.


Femke loopt door haar kamer en kijkt op haar kalender. Ze schrikt. Haar ogen blijven hangen bij 17 juli. Onder die dag staat geschreven: Naar Amerika. Ze gaat dan in Amerika wonen, naar haar vader die in Amerika woont. Haar ouders zijn gescheiden, en ze woont nu bij haar moeder in Nederland. Ze heeft het heel erg naar haar zin hier bij haar moeder, maar ze zou toch graag naar Amerika willen. Ze is al eens vaker naar haar vader geweest, maar dat was maar een tijdje. Nu wil ze echt bij haar vader gaan wonen. Ze heeft er wel veel zin in, maar ze vindt het ook erg spannend. Ze moet hier alles achterlaten, en daar in het grote Amerika een nieuw leven beginnen. Al haar vriendinnen, school, haar moeder, ze zal het allemaal heel erg missen. Maar ze heeft er zelf voor gekozen om naar Amerika te verhuizen. Het is over 2 weken al. Ze zucht en gaat aan haar bureau zitten en slaat haar wiskundeboek open.

Twee weken later

Ze werd al vroeg wakker, die ochtend. Om 6 uur stond ze al naast haar bed. Ze nam een snelle douche en ging naar beneden, om te ontbijten. Haar moeder zat al aan tafel, met een kopje thee in haar hand. ‘Goedemorgen, Femke.’ Had ze gezegd. Femke moest slikken en zei: ‘Ook goedemorgen, mam.’ Ze ging zitten en smeerde een boterham. ‘Wat is er?’ Vroeg haar moeder. ‘Niks hoor.’
‘Jawel, ik zie het aan je.’ Moeder pakt Femke haar hand vast. ‘Nou, over 4 uur zit ik al in het vliegtuig…’ Het bleef even stil. ‘En ik ga je vast heel erg missen, en Anne en Lindsey ook. En zelfs school, en Mops ook.’ Verdrietig had ze de kat geaaid die tegen haar stoel was opgesprongen. ‘Ik ga jou ook missen, lieverd. Maar je vindt het vast heel erg leuk in Amerika. Ik verwacht je de komende 30 jaar niet meer terug, hoor.’ Zei haar moeder lachend. Femke lachte door haar tranen heen. ‘Dan ben ik 44 hoor!’
‘Nou, misschien kom je met je bruiloft dan nog even naar Nederland, om je oude moeder te bezoeken.’ Femke veegde haar tranen weg en zei: ‘Dat beloof ik je, mam.’ Haar moeder kneep even in haar hand en zei: ‘Het komt heus wel goed, hoor. En schiet nou maar op, straks mis je je vliegtuig nog!’
Een half uur later zaten ze in de auto. Op weg naar Schiphol. Anne en Lindsey zaten ook in de auto, ze waren mee gegaan om Femke uit te zwaaien. Ze zaten constant te praten op de achterbank, maar hoe dichter ze bij Schiphol kwamen, hoe stiller ze werden. Ze keken allemaal stil naar de vliegtuigen die opstegen en landen. Toen de auto stopte, stapten ze dan ook allemaal stil uit. Anne en Lindsey hadden belooft om zo lang mogelijk te blijven. Totdat ze echt weg was. En daar hielden ze zich ook aan. Toen Femke ongeveer drie keer naar de wc was geweest, mocht ze eindelijk het vliegtuig in. Haar moeder, Lindsey en Anne liepen met haar mee de slurf, die naar het vliegtuig ging, in. Alleen haar moeder mocht even mee het vliegtuig in. Ze had Anne en Lindsey lang omhelsd en ze hadden samen gehuild. Ook hadden ze elkaar belooft om elke dag te bellen en elke week een brief te schrijven. Toen liep haar moeder mee het vliegtuig in en wees ze haar plek aan. Ze had haar moeder ook lang omhelsd en beloofde te bellen als ze was aangekomen. Ze moest opnieuw huilen en haar moeder ook. Haar moeder drukte haar nog op het hart dat ze het vast heel erg naar haar zin zou hebben in Amerika. En toen liep ze weg… Femke ging op haar plaats zitten, naast het raam, en ze zwaaide met tranen in haar ogen naar haar moeder, Lindsey en Anne die ook achter een raam stonden te zwaaien. En toen steeg het vliegtuig op. Ze veegde haar tranen af en ze hoopte dat het heel erg leuk zal worden in Amerika. Ze had er ondanks dat ze net zo moest huilen, toch heel erg veel zin in…

[merijn]

Ik vind het geen sterk verhaal. Er gebeurt niet echt iets. Ik begrijp niet zo goed wat je met het verhaal duidelijk wil maken.

Verder staan er tevel spelfouten in. Ik weet dat mensen hier op het forum geen profs zijn, maar een spellingcontrole is een kleine moeite.

[123~RiAnNe~123]

Spellingsfouten..?? En je zegt dat er niks gebeurt in het verhaal, hij is ook nog nie af, slimpie...!!

belooft -> beloofd
Volgens de spellingscontrol (beide keren).

Meer kon mijn spellingscontrol ook niet ontdekken (op de hoofdletters na de dubbele punt na dan).

Ik vind dat er best wat in gebeurd. Maar ik vind 'het is nog niet af' een bijzonder slap excuus, je post zelf een on-af verhaal, maar je wilt geen commentaar op een on-af verhaal...dan moet je het niet posten.

Ik vind het een kinderverhaal en ik vind het niet echt super goed geschreven...maar waar dat door komt, dat weet ik op dit moment niet.

Het begint in de tegenwoordige tijd, en gaat verder in de verleden tijd..