vooraf: stel je voor, je kijkt een film en bent zo onder de indruk dat je niet eens meer kunt slapen. En je wilt niets liever dan zelf gaan acteren en in contact komen met de hoofdrol spelers.
Aan de andere kant vertel je jezelf steeds dat het karakter van zo'n acteur/actrise wel compleet anders kan zijn dan in de film, maar om dat nou helemaal te bevatten...daar is de film te indrukwekkend voor. Dit produceert een verwarde kop dan:
helden stuk voor stuk
in de arena
in de oorlog
voor de aarde
schijn
bedriegt
ik laat me bedriegen
ik stik, ik huil, ik lach, ga dood
ik brand, ik haat, heb lief en gooi mijn verstand weg
want als ik doe wat zij doen, kom ik waar zij komen, zien wij wat zij doen...
maar enkel de spiegel ziet mij
en hollywood lacht
want na het vechten, onschadelijk maken van bommen en redden van de wereld,
gaan ze naar hun huis
en de boom
en het beestje
en laten ze mij achter in een wereld van illusie
het bedrog
het laten bedriegen
het genieten
en ik leef in een wereld die ze zelf niet eens zien.
uitleg: ze doen hun beroep en gaan weer naar huis terwijl ik van de film bijna wereklijkheid maak. Ik stik enz. betekent dat ik acteer maar niemand ziet het alleen de spiegel, dus ik zal nooit komen waaar zij zijn, ze zijn in een wereld die ze zelf niet zien.
Ik geloof dus in iets wat niet bestaat.
wat ik zei; een verwarde kop