Hij wil het uitmaken, wat moet ik doen?

[.:zonnetje:.]

ik heb nu bijna ander half jaar met me vriend. Ik vind hem nog hele maal leuk en geweldig en ben ook nog onwijs verliefd, maar het liep even niet zo lekker, veel problemen niet tussen ons, maar met mij, hij heeft veel spanning. En we willen elkaar wel heel graag helpen, maar ik weet niet hoe, te weing ervaring mee. En hem kost het heel veel energie omdat ik nog al een gevoelig typje ben. Nu heeft hij me net verteld dat hij het wil uit maken. En ik wil dat helemaal niet. We zoude volgend weekend een weekendje weg gaan met zijn familie. En nu kan ik niet mee niet dat ik dat zo erg vind maar, ik dacht juist dat het ons wel goed zo doen. Maar daar dacht hij anders over en ik voel me er zo vervelend onder. En weet niet wat ik moet hij is nu 18 maar ik heb gehoord dat jongens dan gaan na denken over wat ze willen en niet lekker in hen vel zitten enzo. Zou dit het kunnen zijn..? En zou hij nog kunnen bij trekken...? En wat kan ik zeggen ik weet het niet want het kwam voor mij met donderslag bij heldere hemel. Ik wist er niks van. Wie weet wat ik moet doen...? En kan mij advies geven. Alvast bedankt .

[babylove]

Je verhaal is een beetje onduidelijk. Kun je misschien niet iets uitgebreider en duidelijker vertellen wat nou precies jouw probleem is?
Jij bent een gevoelig typje? Wat bedoel je daar precies mee? Dat je snel zeurt/huilt en dat soort dingen? Want ik weet dat dat juist jongens vaak afstoot. Wees iets duidelijker, pas dan kan ik (en iedereen hier denk ik) je pas een goed advies/oordeel geven.

[Myuki]

en hij heet sven?

[babylove]

Myuki schreef op 16-04-2006 @ 15:36 :
en hij heet sven?

Lijkt er wel op of ze gaat nu met iemand anders een weekendje weg

Het is in ieder geval dikke BS dat mannen op 18-jarige leeftijd opeens "na gaan denken" ofzo. Mannen denken niet na, ze lopen hun lul achterna.

[.:zonnetje:.]

ik had wat problemen was moe en deed bot tegen hem, en ik heb smsjes gestuurd gistere avond. die ik niet wilde sturen maar als ik uit ben ga ik niet tegen hem lopen zeggen dit en dat zit me dwars. dus ik dacht wacht ik wel mee tot morgen. we ging een beetje vervelend uit elkaar. en daarom stuurde ik die smsjes, en ging vanochtend naar hem toe. en ik zei wat me dwars zat dat ik vond dat hij me soms zo afkraakte, en dat ik dat niet leuk vond. en in eens begon hij er over ja onze relatie loop hele maal niet goed. het bestaat uit hele diepe dalen en hele hoge pieken. dat we alleen maar bij elkaar willen zijn en het andere moment wil hij even niks met me te maken hebben. ik ben een gevoelig typje als er ook maar iets dwars zit kan ik me daar hele erge zorgen over gaan maken. en heel erg gefrustreerd zijn en om de kleinste dingen. en dan loopt het gewoon niet goed met me en stort ik gewoon in. ik weet dat ik meer voor me zelf moet op komen en meer voor me zelf moet staan maar dat heb ik nooit gedaan misschien kun je hier iets meer mee.

tessa(L)sven schreef op 16-04-2006 @ 16:06 :
ik had wat problemen was moe en deed bot tegen hem, en ik heb smsjes gestuurd gistere avond. die ik niet wilde sturen maar als ik uit ben ga ik niet tegen hem lopen zeggen dit en dat zit me dwars. dus ik dacht wacht ik wel mee tot morgen. we ging een beetje vervelend uit elkaar. en daarom stuurde ik die smsjes, en ging vanochtend naar hem toe. en ik zei wat me dwars zat dat ik vond dat hij me soms zo afkraakte, en dat ik dat niet leuk vond. en in eens begon hij er over ja onze relatie loop hele maal niet goed. het bestaat uit hele diepe dalen en hele hoge pieken. dat we alleen maar bij elkaar willen zijn en het andere moment wil hij even niks met me te maken hebben. ik ben een gevoelig typje als er ook maar iets dwars zit kan ik me daar hele erge zorgen over gaan maken. en heel erg gefrustreerd zijn en om de kleinste dingen. en dan loopt het gewoon niet goed met me en stort ik gewoon in. ik weet dat ik meer voor me zelf moet op komen en meer voor me zelf moet staan maar dat heb ik nooit gedaan misschien kun je hier iets meer mee.

Nu nog hoofdletters en af en toe een nieuwe alinea beginnen en dan zijn we ook al een stuk verder wat betreft duidelijkheid.

Ik begrijp ook niet goed of hij het nu uitgemaakt heeft of erover nadenkt of hij het uit wilt maken of niet? Ziet hij nog een mogelijkheid het op te lossen tussen jullie, ziet ie dat zitten?

Het is lullig als dat niet zo is, dan was t natuurlijk fijn geweest als ie er eerder mee was gekomen dat dingen zo mis zaten voor hem.

Verder, zo een gevoelig type zijn.. Ik ken dat, ik ben ook zo geweest en af en toe verval ik nog in zo een bui, maar het is gewoon een killer voor een relatie en voor jezelf. Het kost mensen zoveel energie.. Het is voor jou denk ik, ook gewoon in het volwassen worden, een uitdaging om om te leren gaan met je emoties. Leren relativeren. Problemen worden pas problemen als jij er een probleem van maakt, en je vriend kan daar erg veel last van hebben.

Als je echter in een relatie al zo lang last hebt van dat patroon, dan is het moeilijk dat nog te veranderen. Je moet dat samen willen, als 1 van de 2 die energie niet heeft.. houdt dat op.

[.:zonnetje:.]

Ik weet het ook niet precies. Ik denk dat hij er over denkt. Ik heb nu zo iets ik geef hem de tijd vind het heel ro,t en heb nu het idee ik dump al zijn spullen gewoon voor zijn deur neer en vertrek. Maar dat is niet wat ik wil. Ik wil dat hij zegt kom bij me terug ik heb je nodig. Maar denk wel dat iedereen dat heeft die in zo'n soort situatie zit.
En je heb helemaal gelijk dat ik niet zo gevoelig moet zijn. En ik denk ook dat dat een killer is maar, jij zei dat je je zelf dat heb afgeleerd hoe heb je dat gedaan heb je daar tips over..?
ja ik wil heel graag volwassen worden, echt heel graag, voor hem en voor mezelf maar, ik weet niet wat ik moet doen om dat te worden. Het heeft tijd nodig en ik ben al zo veel veranderd.
En ja ik maak problemen van dingen die ik zelf zie en andere als helemaal geen probleem zie. Je slaat de spijker op zijn kop en we hebben niet echt een patroon in onze relatie. We zijn het er wel over eens dat als we ruzie hebben, dat we meer met elkaar moeten praten. Maar soms heb je daar wel eens geen zin in. En denk je oow dat komt wel. Tot het zo hoog komt bij je zelf dat je uit barst. En ik hoop dat dat nu zo'n moment voor hem. Is denk je dat hij bij trekt...?

Ja, ik heb dat niet zo bewust afgeleerd allemaal, dat is gewoon gekomen met de jaren

Kijk, het is niet zo dat je te gevoelig bent en dat je dat moet afleren. Het is meer hoe je ermee omgaat. Als andere mensen je constant zeggen dat je te emotioneel reageert, dan ga je daar op een gegeven moment ook naar leven. Het heeft te maken met ontdekken wie je bent, wat je wil, op je eigen benen staan. Beseffen dat je niet afhankelijk bent van andere mensen en in principe genoeg aan jezelf hebt en op die manier anderen minder belasten met jou emoties.

Het kan best zijn dat je je snel kut voelt over dingen waar anderen zich niks van aantrekken, maar daar hoeft je vriend geen last van te hebben. Probeer het zelf eens op te lossen, zonder hem ermee te confronteren. Het gevoel dragen, je eroverheen zetten, het weglachen. Af en toe gewoon eens geen gehoor geven aan al die emoties. En pas op een moment dat jij helemaal rustig bent en je gevoelens onder controle hebt, zeggen wat je dwars zit. Heel rustig aangeven dat je iets niet zo prettig vind en het graag anders zou zien is voor een ander veel minder belastend en bovendien kom je dan veel sterker over.. En zoeken wat je zelf kunt doen, wat je zelf kunt veranderen. Wat doe jij dat hij op een bepaalde manier op je reageert en hoezeer respecteer je wat hij nodig heeft?

Maar goed, dat zijn ook dingen die lastig te veranderen zijn binnen een relatie vind ik persoonlijk. En lastig op te lossen, vooral op jonge leeftijd. Probeer eens na te gaan of je echt niet zonder hem kunt, of je jezelf zonder hem net zoveel waard vind als met.

Ik weet niet of hij bijtrekt en dat weet jij ook niet.. Probeer er niet zoveel mee bezig te zijn. Kijk eens hoe je lol kunt maken zonder hem en doe dat. Misschien, als hij ziet dat je best je eigen gewicht kunt dragen en niet op hem hoeft te leunen ziet hij het ook weer met je zitten. Het komt nu over als dat je hem tevele energie kost in verhouding met hoeveel energie je hem geeft, maar dat is maar een oordeel van een buitenstaander. Dat weet ik allemaal niet natuurlijk.

Dankje voor de hoofdletters e.d. Leest een stuk prettiger

[.:zonnetje:.]

ja weet je wat het is, eerst deed ik het zo. Ik hield alles voor mezelf, en probeerde eerst zelf een oplossing te vinden. Maar toen gingen ze zeggen dat ik te weinig praten. En toen moest ik meer gaan praten, nu doe ik dat. En dan is het niet goed omdat ik te veel problemen heb.
Ik ga waarschijnlijk met een onafhangelijk iemand praten. Die met problemen van mij om kan gaan waar ik ze kwijt kan. Om te veranderen. Want dat is iets wat ik heel graag wil. Met of zonder hem.
Nu ik in deze hele situatie zit, lijkt het wel of iedereen zo negatief over hem is. Terwijl het een hartstikke leuke en lieve jongen kan zijn.
Mijn moeder zei ook van; hij heeft altijd wat met feestdagen en met verjaardagen. En dat is ook nu het geval, het is paasen, we gaan een weekendje weg ( de spanning is er ook als hij op vakantie gaat) met kerst liep hij ook met spanning en met mijn verjaardag ook. Dus dat zou het ook kunnen zijn. Ik ga vandaag met zijn moeder praten. Ik bel der op en zeg gewoon dat ik wil praten met haar. Denken jullie dat, dat slim is...?
Ik weet niet wat ik moet doen want ik voel me volkomen machteloos. En het lijkt wel of er een heel stuk ut me lichaam gerukt is. En of het zo leeg van binnen aan voelt. Ik heb niet veel vrienden, en hij was altijd degene naar wie ik toe kon gaan. En als het ware mijn vang net was, als ik het even niet meer trok. Ik weet het niet meer. Alvast bedankt voor al jullie reacties

tessa(L)sven schreef op 17-04-2006 @ 09:10 :
ja weet je wat het is, eerst deed ik het zo. Ik hield alles voor mezelf, en probeerde eerst zelf een oplossing te vinden. Maar toen gingen ze zeggen dat ik te weinig praten. En toen moest ik meer gaan praten, nu doe ik dat. En dan is het niet goed omdat ik te veel problemen heb.
Ik ga waarschijnlijk met een onafhangelijk iemand praten. Die met problemen van mij om kan gaan waar ik ze kwijt kan. Om te veranderen. Want dat is iets wat ik heel graag wil. Met of zonder hem.
Nu ik in deze hele situatie zit, lijkt het wel of iedereen zo negatief over hem is. Terwijl het een hartstikke leuke en lieve jongen kan zijn.
Mijn moeder zei ook van; hij heeft altijd wat met feestdagen en met verjaardagen. En dat is ook nu het geval, het is paasen, we gaan een weekendje weg ( de spanning is er ook als hij op vakantie gaat) met kerst liep hij ook met spanning en met mijn verjaardag ook. Dus dat zou het ook kunnen zijn. Ik ga vandaag met zijn moeder praten. Ik bel der op en zeg gewoon dat ik wil praten met haar. Denken jullie dat, dat slim is...?

Ik weet niet wat ik moet doen want ik voel me volkomen machteloos. En het lijkt wel of er een heel stuk ut me lichaam gerukt is. En of het zo leeg van binnen aan voelt. Ik heb niet veel vrienden, en hij was altijd degene naar wie ik toe kon gaan. En als het ware mijn vang net was, als ik het even niet meer trok. Ik weet het niet meer. Alvast bedankt voor al jullie reacties

Zijn moeder kan je misschien wel wat meer inzicht in hem geven ja.. Mijn tante uit Indonesie gaf dat altijd als advies. Als je een probleem hebt met je partner, niet met je eigen moeder maar met diens moeder gaan praten. Je eigen moeder houdt zoveel van jou dat ze onvoorwaardelijk jouw kant zal zien en kiezen, bij zijn moeder is dat andersom en daarom kan dat soms heel nuttig zijn. Heb het zelf nog nooit geprobeerd, maar het klinkt wel logisch.

En ik bedoelde ook niet alles opkroppen en dergelijke.. Maar meer pas naar buiten komen met je problemen op het moment dat je er heel rustig en redelijk over kunt praten en niet zo vol emotie. Maar met een derde gaan praten lijkt me een heel goed idee.

Sterkte

[.:zonnetje:.]

Ik heb ze moeder gebeld die wilde niet praten. En zei dat ze er niks mee te maken had. Ik ben zo bang, en alleen. Wat moet ik now. Ze zei dat hij even een tijdje rust wilde. En dat het voor hem even over was. Ik weet niet wat ik moet doen. Is het nu echt over. Als ik ga denken nooit meer zijn kusjes nooit meer bij hem liggen. Dan wordt ik zo eng en haalt het al me engerie uit me. Ik ben zo bang. Ik weet niet wat ik moet. Het is nu defintief uit. Terwijl hij zaterdag avond nog zei; voor jou wil ik beter worden en dan ineens doet hij zo. Kan liefde ineens over zijn..?
help me alsjeblieft.

[CoveredEyes]

Geef hem gewoon even tijd...

Mijn ervaring is dat liefde kan afzwakken, het hoeft niet in een keer over te zijn. Misschien zat hij er al langer mee...
Heb je niemand in je omgeving waar je bij terecht kan?

[.:zonnetje:.]

Ja het is wel vaker gebeurt. We hebben naar mijn ervaring, pas 4 keer een echt "grote" ruzie gehad. 1 een jaar geleden toen we 5 maanden hadden 1 na de herfst vakantie 1 na de jaarswisseling. En toen heeft hij gezegd ik wil even rust en je 2 weken niet zien. Want hij wilde me weer gaan missen. Dat hebben we gedaan en is weer goed gekomen . En dan nu ineens maar, ik weet niet of ik dit nu echt moet zien als ruzie. Hij zegt dat we al meer ruzie gehad hebben. Maar ik ben zo van een discussie is geen ruzie, terwijl hij dat wel heel erg zag. Voor hem waren er dus al meerdere ruzies.
Dat hij het heeft uitgemaakt kwam voor iedereen onverwachts, omdat het juist de laatste tijd zo heel goed ging tussen ons. We waren allebei hele erg verliefd en dat zei hij ook. Hij zat er waarschijnlijk wel langer mee. Maar dan heb ik zo iets dan kun je toch met me praten. Waarschijnlijk koste ik hem teveel energie, met mijn problemen. En daar ga ik nu hulp voor zoeken. En veder heb ik een vriendin waarmee ik goed kan praten, die me ook heel erg steund. Maar die heeft ook niet altijd tijd. Die heeft ook haar eigen leven, haar eigen vriendje en al haar dingen. En daar wil ik ook niet altijd bij aan kloppen. Maar ik hoop zo dat alles weer goed komt. En net als een paar maanden geleden, hij gewoon tijd nodig heeft, om mij weer te missen, om weer te zien wat hij aan me heeft en misschien ook wel om weer verliefd te worden.

[Thee Muts]

tessa(L)sven schreef op 17-04-2006 @ 17:04 :
Maar ik hoop zo dat alles weer goed komt. En net als een paar maanden geleden, hij gewoon tijd nodig heeft, om mij weer te missen, om weer te zien wat hij aan me heeft en misschien ook wel om weer verliefd te worden.

Dat kan. Maarja, wil je zo'n relatie? Naar mijn mening klopt een relatie toch niet helemaal als je af en toe je vriendin een paar weken niet wil zien om het gevoel maar weer terug te krijgen. Dat gevoel moet er zijn, is soms wat sterker en soms wat minder sterk, maar het is er wel. En als je gevoel na verloop van tijd zo ver weg is dat je het nodig hebt om elkaar een tijd niet te zien, zit er iets toch niet helemaal goed. Maar dat is mijn mening.

In feite blijf je dan steeds achter hem aan lopen, en kan hij jou weer terughalen op het moment dat híj daar behoefte aan heeft. Nou, op die manier hoeft het voor mij niet hoor. Een dipje, oke. Maar dit wordt dan gewoon een situatie van aantrekken en afstoten en dat ben je op gegeven moment goed zat.

[.:zonnetje:.]

Dat is ook wat mij heel de tijd verteld wordt, hij is een denkerd en misschien is het wel zo dat hij er niet aandacht. Dat is natuurlijk heel fout van me om te denken. Want je heb helemaal gelijk. Maar ik val op dit moment in zo'n diep dal. En het lijkt, voor mij dan zo, alsof hij dat helemaal niet heeft.
Maar het kan toch niet zo zijn dat het ineens boem pats weg is..? Want we gingen net zo fijn met elkaar om. Hij heeft wel vaker gezegd dat hij toneelspeeld. Maar daar waren we achter dat je dat geen jar vol kan houden. En als hij er langer mee zat had hij wat kunnen zeggen. Ik hoop dat het dat weekendje was waar hij mee dwars zat, dat heeft hij wel vaker. En dat ik examen doe enzo.
En ja ik loop denk ik als een hondje achter hem aan. Ik wil het niet maar het gebeurt. Als het weer goed komt, wat ik wel hoop, maar van uit ga van niet, ga ik zeer goed met hem praten en zeggen wat ik wil. En niet als een hondje achter hem aan lopen. Weet iemand misschien wat ik kan doen aan dat leegte gevoel...?

[Orpheo]

Mephostophilis schreef op 16-04-2006 @ 15:48 :
Het is in ieder geval dikke BS dat mannen op 18-jarige leeftijd opeens "na gaan denken" ofzo. Mannen denken niet na, ze lopen hun lul achterna.

niet allemaal.... niet allemaal. ik denk meer na dan dat ik mn lul achterna loop.

@ t.s.:

wat je meot doen? volwassen worden. als hij t uit wilt maken, jammer dan. er zijn grof geschat zo'n 3 miljard mannen op deze aardbol, ongeveer 1/3 daarvan valt in de juiste leeftijdscategorie (1 miljard dus). daarvan is de helft niet beschikbaar (relatie/homo) dus je hebt nog zo'n 500 miljoen mannen/jongens om uit te kiezen. sla je slag!

p.s.it is maar een grove schatting....

[.:zonnetje:.]

Wat hebben ze allemaal met dat volwassen worden ...?
Dat is iets wat hij ook altijd zei. Ik ben volwassen probeer dat ook te worden. En daar deed ik echt mijn best voor. Door over me gevoel enzo te praten. Maar ik ben er achter gekomen dat ik daar door zo aan het opletten ben met "volwassen" worden, dat ik niet meer lachte, en niet meer genoot van de dingen die gebeurde. Volwassen worden vind ik gebeurt met de tijd, en voor iedereen gebeurt dit anders.
Mijn vriendin zei: als jullie echt van elkaar houden, hij ook van jou, komt hij wel terug. En daar probeer ik me maar aan vast te houden. Komt hij niet, tegen die tijd hoop ik er dan over heen te komen.

[I C U]

tessa(L)sven schreef op 18-04-2006 @ 15:07 :
Mijn vriendin zei: als jullie echt van elkaar houden, hij ook van jou, komt hij wel terug. En daar probeer ik me maar aan vast te houden. Komt hij niet, tegen die tijd hoop ik er dan over heen te komen.

Vind ik een beetje wanhopig klinken. Alsof je gaat zitten wachten tot hij zin heeft om terug te komen. Probeer je eigen weg te gaan, zorg dat je de dingen voor jezelf goed op een rij hebt. Oké, je geeft nog veel om hem, maar denk je dat jullie relatie verbetert/verandert wanneer jullie weer bij elkaar komen? Wat denk je dat het beste voor je is?
Misschien is het beter als je eerst je eigen problemen oplost (daar had je het over in je eerste post). Hij heeft blijkbaar ook zo zijn problemen, en jullie kunnen elkaar blijkbaar niet helpen. Persoonlijk lijkt het me sowieso niets om een relatie met een twijfelend figuur te hebben, hoe weet je dan waar je aan toe bent? Tja, ik denk dat je zo voorlopig beter af bent... Voorzover ik het kan beoordelen, natuurlijk

En chocola helpt tegen een leeg gevoel En je vriendinnen, natuurlijk Afleiding.

Sterkte, iig.

[.:zonnetje:.]

Ik ga niet echt zitten wachten, tuurlijk niet. Maar hopen blijf ik altijd. Ik ga me eigen weg wel, ook al voor hem. Ìk ben er mee bezig om dingen op een rijtje te zetten. En met mensen te praten die me daar bij helpen. Als ik mijn dingen op een rijtje heb, en hij de zijne, en ik daar ook met mijn gevoelens mee om kan gaan. Dan denk ik wel dat onze relatie verbeterd, doordat ik hoop ik veel minder ergens een probleem van maak. Ik denk dat voor mij het beste is als hij bij me is, hier voor heb ik een minder prettige dingen mee gemaakt, en het is door hem alleen maar beter geworden. Ik ga hem nu gewoon de tijd geven. Ik weet zeker dat ik hem niet a.s. zaterdag zie maar die daar op en kijk wel hoe hij reageert. Ja we zijn allebei heel twijvel achtig en heel wispeltuurig en dat weten we ook.
Chocola ben ik geen fan van, en vriendinnen heb ik niet veel. Hij heeft ook veder geen vrienden om op terug te vallen, en ik ben blij want ik heb er gelukkig nog een paar.

[I C U]

tessa(L)sven schreef op 18-04-2006 @ 17:17 :
Ik ga niet echt zitten wachten, tuurlijk niet. Maar hopen blijf ik altijd. Ik ga me eigen weg wel, ook al voor hem. Ìk ben er mee bezig om dingen op een rijtje te zetten. En met mensen te praten die me daar bij helpen. Als ik mijn dingen op een rijtje heb, en hij de zijne, en ik daar ook met mijn gevoelens mee om kan gaan. Dan denk ik wel dat onze relatie verbeterd, doordat ik hoop ik veel minder ergens een probleem van maak. Ik denk dat voor mij het beste is als hij bij me is, hier voor heb ik een minder prettige dingen mee gemaakt, en het is door hem alleen maar beter geworden. Ik ga hem nu gewoon de tijd geven. Ik weet zeker dat ik hem niet a.s. zaterdag zie maar die daar op en kijk wel hoe hij reageert. Ja we zijn allebei heel twijvel achtig en heel wispeltuurig en dat weten we ook.
Chocola ben ik geen fan van, en vriendinnen heb ik niet veel. Hij heeft ook veder geen vrienden om op terug te vallen, en ik ben blij want ik heb er gelukkig nog een paar.

Tja, dan ben je denk ik op de goede weg. Veel meer dan gewoon afwachten kan je niet.

Ik herhaal: sterkte, iig

[catootje]

Nick-change aanvragen

[.:zonnetje:.]

Ik weet het, maar ze zeggen dat ik nog geen half jaar lid ben. Weet iemand waar ik kan zien wanneer ik dat wel ben..?

[Bloem]

tessa(L)sven schreef op 18-04-2006 @ 20:23 :
Ik weet het, maar ze zeggen dat ik nog geen half jaar lid ben. Weet iemand waar ik kan zien wanneer ik dat wel ben..?

Lid sinds: 01-11-2005

Staat in je profiel.

[.:zonnetje:.]

Oke dankje wel, heb gezocht maar kon het niet vinden. Misschien ook wel omdat ik er niet veel verstand van hem . Dus nog even wachten tot ik het kan vederandere.
Het gaat al iets beter met me. Ik blijf vol houden dat hij bij me terug komt. Omdat hij niemand heeft om op terug te vallen. Niet dat dat de rede is, maar ook omdat hij mij mist. En dan pas weer weet wat hij aan me heeft.
Zijn moeder zei ook tegen mij: dat ik te zorgzaam was en te bezorgd over hem was. Zou dit ook van invloed kunnen zijn op zij beslissing..? En kan ik hier iets aan verandere..?

Dat zou van invloed kunnen zijn, maar daar hoef je niets aan te veranderen. Als je dat voor hem gaat veranderen is het altijd nep en waarschijnlijk win je hem er toch niet mee terug. Ooit in de toekomst gaat een volgend vriendje dat gewoon nou net een leuke eigenschap aan jou vinden

Dat wil je helemaal niet horen, natuurlijk. Maar het is wel zo.

[Vice]

tessa(L)sven schreef op 18-04-2006 @ 20:23 :
Ik weet het, maar ze zeggen dat ik nog geen half jaar lid ben. Weet iemand waar ik kan zien wanneer ik dat wel ben..?

Dan maak je toch een nieuwe aan?

[.:zonnetje:.]

Ja kan wel een nieuwe aanmaken maar ik kan ook nog even wachten. Denk dat ik dat liever wil
Ja ik hoop dat iemand dat wel een leuke eigeschap vind. Het was misschien wel iets te overdreven wat ik deed.
Op dit moment kan ik alleen maar bij me zelf denken wat ben ik stom geweest had ik dit maar niet gedaan en dat en dat alles wat fout is gegaan. En van hem kan ik niks bedenken.
Misschien voel ik me ook nog wel gewoon zo goed omdat we niet echt ruzie hadden toen het uit ging, want voor mij voelt het nog gewoon of we wat hebben. En ik zit me zelf maar te herhalen hij komt wel terug hij komt wel terug, maar misschien doet hij dat wel niet en ben ik hem echt kwijt.
Hij heeft ook een keer gezegd, ergens aan het begin van onze relatie, uit is uit en komt niet meer aan. Zou hij terug kunnen komen op die uitspraak.
Ik weet het even niet meer. Ik weet wel dat ik weer een dag veder ben.
bedankt voor jullie reacties

[Nienna*]

Niet tegen jezelf zeggen dat hij wel terugkomt! Je geeft jezelf valse hoop.
Ga leuke dingen doen met vrienden, vriendinnen, maak je huiswerk, ga werken, sporten, ga weer dingen zonder hem doen. Je komt er wel en komt hij alsnog terug, dan kun je tegen die tijd kijken of dat is wat je wilt.

[Moustache]

Nienna* schreef op 19-04-2006 @ 08:20 :
Niet tegen jezelf zeggen dat hij wel terugkomt! Je geeft jezelf valse hoop.
Ga leuke dingen doen met vrienden, vriendinnen, maak je huiswerk, ga werken, sporten, ga weer dingen zonder hem doen. Je komt er wel en komt hij alsnog terug, dan kun je tegen die tijd kijken of dat is wat je wilt.

Indeed, op een gegeven moment gaat het zonnetje weer schijnen en zie je dat er wel wat meer bestaat op deze wereld dan je ex. Trust me, I've been there

[.:zonnetje:.]

Ja ik weet het, dat ik mezelf valse hoop geef. (misschien ook niet ) Maar iedere dag die zo voor bij gaat dat ik zo denk, is er weer een veder van hem vandaan. En zo kom ik ook wel op dat eind denk ik.
Ik heb nog helemaal geen ervaring me exen want hij is mijn eerste in alles. En dat maakt het misschien nog wel extra moeilijk. Hij woont heel vlak bij me. Misschien 3 minuten lopen als je het heel langzaam doet ontlopen is dus bijna onmogelijk.
Ik voel me alleen soms zo alleen. Omdat ik ook weinig te doen heb, wel een hobby en ik werk wel, maar de rest van de tijd zat ik bij hem belde we of wat dan ook. Ik mis de gespreken die we hadden zijn stem alles aan hem. Dat wordt denk ik nog wel erger naar mate de week vordert ik merk het wel.
bedankt voor jullie reacties

[oto]

Ik denk dat je weinig kan doen. Het is aan hem, en denk dat jij er weinig aan kan veranderen. Geef hem de tijd en laat hem rustig nadenken, zal hem misschien goed doen.

[.:zonnetje:.]

oto schreef op 19-04-2006 @ 21:18 :
Ik denk dat je weinig kan doen. Het is aan hem, en denk dat jij er weinig aan kan veranderen. Geef hem de tijd en laat hem rustig nadenken, zal hem misschien goed doen.

Ik hoop het dat zou erg fijn zijn. Ik probeer hem ook wel met rust te laten, heb hem tot nu toe niet gebeld en gesmst. Ik ben wel bang dat ik dat ga doen van het weekend, met zo'n smsje als: heb je het leuk daarzo. Maar denk dat ik dat beter maar kan laten. Want daar schiet ik niet veel mee op en werk ik hem alleen maar tegen me. bedankt voor je reactie

[.:zonnetje:.]

Het is definitief voor bij dat moet ik mezelf maar inpraten. Zijn zusje heeft dat bevestigd ik hoop dat het nog goed komt in de loop der maanden maar kan er maar beter niet op rekenen. Het is nu een soort van zit het liefdesverdriet maar uit.

[bamiPoep]

hem voor zijn en het eerst uitmaken

[Pim89]

Hehe, m'n ex (Tessa) van 17 heeft nu een vriend genaamd Sven van die leeftijd.

[.:zonnetje:.]

hihi wat leuk!