kindje aan mijn moeder, nu spijt

AnneCath · **10-10-2003, 17:43**

Vorig jaar heb ik een parchtig kindje gekregen maar omdat ik mijn toekomst al helemaal zag weg vallen heb ik mn dochtertje aan mn moeder gegeven.
Mijn ouders zijn gescheiden en ik woon bij mijn vader.
Mijn moeder woont ongeveer 100km verder op.
Heb erna wel nog een keertje mn dochtertje gezien en ging verder gewoon rustig met school ed.
Nu komt het... de laatste paar weken heb ik zo'n spijt dat ik haar heb weg gegeven aan mijn moeder dus ging naar mijn moeder toe om te ragen of ik haar terug mocht.
Wil ze haar niet meer weg doen!!
Het is toch MIJN kind! Ik wil haar terug... ik hou van haar... ja ja beetje laat achter gekomen had haar nooit weg mogen doen, maar wat nu???

Angeles · **10-10-2003, 17:47**

Je moet wel rekening houden met je kindje. Zij ziet jouw moeder nu als haar moeder, het is logisch dat je moeder je kind niet zomaar even terugstuurt naar jou. Jij kent het kind amper. Denk je eens in wat het voor je kindje betekent om bij een - in haar ogen - wildvreemde terecht te komen?

Je zou beter kunnen vragen of je bij je moeder in mag trekken zodat je je kind wat beter kan leren kennen.

Gurly-05 · **10-10-2003, 17:48**

Als je t echt 100% zeker weet zou ik het er nog eens met haar over hebben.

Maar heeft zei ook papieren enzo getekend? Anders heb je er denk ik geen recht meer op.

Iig zou ik eens goed met je moeder gaan praten!

AnneCath · **10-10-2003, 18:01**

Mijn moeder heeft papieren moeten onder tekenen ja, voor voogdij.. maar voogdij betekent toch niet dat zij nu de moeder is, dat ben en blijf ik

Balance · **10-10-2003, 18:06**

beetje egoïstisch van je...
eerst wil je het kind niet omdat het je toekomst in de war brengt en nou wil je d'r opeens weer terug?
zo werkt het niet.

Kijk, dat jij je kind hebt afgestaan (of de voogdij aan je moeder heb gegeven) is jouw zaak. Daar ga ik niet over oordelen, het was ongetwijfeld het beste. Maar wat is NU het beste voor je kindje? Zij houdt al een jaar lang van jouw moeder, ziet haar als haar echte moeder en kent jou amper (wat ik tenminste opmaak uit jouw verhaal). Dan kan je het haar toch niet aandoen haar bij haar oma (voor haar dus moeder) weg te halen?
Je moet ook aan haar belang denken!
Trek anders bij je moeder in of ga in de buurt wonen, wanneer dat mogelijk is. Dan hoef je d'r niet weg te halen bij je moeder, maar kan je wel een band met d'r opbouwen.

Edit: verbetering

barbara.inc · **10-10-2003, 18:11**

Citaat:

linda85 schreef op 10-10-2003 @ 19:06:
*verhaal*

mee eens, ga bij haar in de buurt wonen ofzo, je kan het niet maken om je kindje nu weer weg te gaan halen bij je moeder

Susanne · **10-10-2003, 18:12**

Mjanouja, je hebt je kindje aan je moeder gegeven die 100 km verder op woont en die heeft voor alle 'vieze' werkjes gezorgd in het eerste jaar. En nu alles weer redelijk stabiel is, wil jij/haar kind weer meenemen, dat kan natuurlijk niet zomaar. Je moet ook aan haar gevoelens denken; zij is van dat kind gaan houden. Ik vind niet dat je je kindje zomaar 1,2,3 van je moeder af kunt pakken. Ook al is het van jou. Had je beter na moeten denken voordat je 't 'weggaf'.

**10-10-2003, 18:19**

Citaat:

AnneCath schreef op 10-10-2003 @ 19:01:
Mijn moeder heeft papieren moeten onder tekenen ja, voor voogdij.. maar voogdij betekent toch niet dat zij nu de moeder is, dat ben en blijf ik

Dat vind jij. Maar zo ziet jouw dochtertje dat niet. Bovendien zeg je dat je nu enkele weken weer spijt hebt dat je haar weg hebt gegeven. Volgens mij is het meer een abstract idee. "Goh, het is toch mijn kind dus ik moet er voor zorgen." Maar je hebt totaal geen band met je kind, je hebt geen idee wat het inhoudt om zo'n kind van 1 altijd moeten verzorgen.
Zoals al eerder gezegd is, ga eerst eens bij je moeder in de buurt/huis wonen, bouw een band op en ga geleidelijk aan steeds meer voor haar zorgen. Dan kan je altijd nog de voogdij terugvragen.

Bellenblaas · **10-10-2003, 18:31**

Ik denk dat je het kind niet in één keer terug moet willen hebben. Als ik jou was zou ik gewoon eerst veel op bezoek gaan, zodat je een soort van band aan kan gaan met je kind.
Het zou enorm egoïstisch zijn om zomaar de band haar en jouw moeder te verbreken, je weet niet wat je je kind dan aandoet...

Probeer dus eerst contact te zoeken, zodat jullie in ieder geval aan elkaar kunnen wennen. Ik vrees trouwens dat je het recht niet eens hebt om haar terug te 'nemen', want je hebt officieel afstand van je kind gedaan en dat kan je echt niet in een keer terugdraaien

MissBi@tch · **10-10-2003, 18:31**

pff lastig joh! echt vervelend want ik weet echt niet wat je rechten nu zijn, ik denk dat je best voogdij opnieuw kunt aanvragen maar dan gaan ze kijken wat het beste is voor je dochtertje en ik weet niet hoe jouw situatie nu is..
heb je een vaste baan?woon je op jezelf?etc..
maar heb je geen bezoekregeling met je moeder getroffen zodat je je dochter langzaam maar zeker weer zelf in huis kon nemen?? ik bedoel dat je je voor kon bereiden om haar zelf te verzorgen omdat het misschien op dat moment echt te moeilijk was...
het lijkt nu alsof je haar nl nooit ziet ....??

Tulpje6 · **10-10-2003, 18:50**

Mijn vriend heeft vroeger in een pleeggezin gezeten omdat zijn moeder ongehuwd was en dat was nog not done in die tijd....maar ongeveer 4 jaar later heeft zijn moeder hem weer opgehaald, zelf weer op gaan voeden.

Het kan dus wel, maarja als je moeder moeilijk gaat doen....ik denk dat je het misschien een beetje emotioneel (wat natuurlijk logish is als het je kind aangaat) en abrupt hebt gebracht, misschien moet je haar even gelegenheid geven er over na te denken/ er aan te wennen en tonen dat je zelfstandig genoeg bent om een kind op te voeden.
Ondertussen kun je iets van een omgangsregeling treffen (lijkt mij dat dat wel te regelen valt of mag dat ook niet van de wet en je moeder??), en oppassen op je kindje als je moeder weg gaat ergens heen.

Severus · **10-10-2003, 19:18**

Dom zeg. Eigen schuld, dikke bult. Leer maar met de gevolgen te leven.

**10-10-2003, 19:36**

Als je al niet volwassen genoeg bent om te begrijpen dat zoiets niet zo makkelijk in elkaar zit en dat je niet ineens je dochtertje maar even in huis kan nemen en haar moeder kunt worden, ben je ook niet volwassen genoeg om in je eentje een kind op te voeden.

Jeetje, doe een beetje meer moeite dan alleen maar "hai, geef me kind terug". Dat zij nu de voogdij heeft betekent dat zij volgens de wet verantwoordelijk is voor jouw kindje, tuurlijk kan ze het dan niet zomaar aan jou geven.

Ga tijd steken in je kindje, laat met alles wat je hebt zien dat jij een goede moeder bent voor je dochtertje en vervolgens kun je ms een rechtszaak aanspannen om de voogdij terug te vragen..

Angeles · **10-10-2003, 19:36**

Wat bedoel je eigenlijk met dat je je kind aan je moeder hebt gegeven? Heb je je kind wel zelf erkend? Wat is er precies geregeld?

Waarom heb je eigenlijk niet eerder je kind opgezocht? Een keer is niet erg veel. Heeft je moeder daar niet op aangedrongen dan?

alpha · **10-10-2003, 19:37**

Je bent zelf nog een kind. Een jaar geleden gaf je haar weg en nu zal je het wel kunnen? Zo ineens een kindje van 1 jaar waarvoor jouw moeder haar moeder is? Je kent haar nauwelijks, je hebt niet gezien hoe het is opgegroeit. Maar nu is het wat ouder, het kan wat meer. Je kunt het leuk aankleden en het lacht lief.
Sorry hoor, maar denk eens aan je moeder! En aan dat kleine meisje! JIJ bent degene die het toen niet aankon, je moeder was zo lief al die zorgen op zich te nemen! Alle voor- en tegenslagen te doorstaan met dat kindje! En nu kan je niet zomaar alles weer van haar afnemen. Jij bent haar moeder niet meer, ja, biologisch, maar zij ziet jou als haar zus, niet als haar moeder!
Ookal is het nog zo klein, je kunt niet zomaar zeggen

Citaat:

Wil ze haar niet meer weg doen!! Het is toch MIJN kind! Ik wil haar terug... ik hou van haar...

**10-10-2003, 19:46**

Ik meen ergens anders te lezen dat je nu van plan bent te gaan studeren, wat maakt dat jij denkt dat je nu ineens dat kind wel kunt gebruiken? Tijdens je studie is dat alleen maar een loden last. Je hebt gewoon de keuze: of studeren en een leuk leven leiden, OF dat kind. Niet allebei. Jouw moeder lijkt me trouwens vrij verstandig, ik zou ook niet toestaan dat mijn minderjarige dochter die zelf nog een kind is, de opvoeding van een kind te dragen zou krijgen.

Angeles · **10-10-2003, 19:47**

Citaat:

nare man schreef op 10-10-2003 @ 20:46:
Jouw moeder lijkt me trouwens vrij verstandig, ik zou ook niet toestaan dat mijn minderjarige dochter die zelf nog een kind is, de opvoeding van een kind te dragen zou krijgen.

Ik zou mijn kind alleen wel bij de opvoeding en verzorging willen betrekken. Nu heeft ze haar kind één keer gezien.

**10-10-2003, 19:51**

Citaat:

Angeles schreef op 10-10-2003 @ 20:47:
Ik zou mijn kind alleen wel bij de opvoeding en verzorging willen betrekken. Nu heeft ze haar kind één keer gezien.

Ja, dit is inderdaad wel weer het compleet andere uiterste. Het blijft tenslotte wel haar kindje (ik neem even aan dat die moeder niet blijvend het gezag over dat kind heeft gekregen omdat daarover geprocedeerd is o.i.d.). Het zou dus wel zo aardig zijn om haar dochter er ook een beetje in te laten delen zonder de échte verantwoordelijkheid op haar schouders te leggen.

**10-10-2003, 20:15**

ja sorry maar ik vind dat je moeder gelijk heeft, je kunt haar niet eerst opzadelen met een kindje, en als jij er een keer zin in hebt t terug gaan eisen.

Het is nu jou kind niet meer, je hebt der op de wereld gezet, maar je hebt der weggegeven dus het is wettelijk gezien niet meer van jou(tenminste dat denk ik)

Unexplained · **10-10-2003, 21:19**

Ik heb een beetje problemen met je instelling en ik zal je vertellen waarom.

Het gaat er niet om wat jij prettig zou vinden. Het gaat er ook niet om wat jouw moeder graag zou willen. DENK OOK EENS AAN HET KIND!! Waar het mijns inziens omgaat is dat het kind het beste krijgt wat mogelijk is binnen de situatie. En dat is niet bij jou als student.

Je laat met dit topic duidelijk zien dat je de verantwoordelijkheid nog lang niet aankunt.

**10-10-2003, 21:31**

ALs JIJ echt serieus meer met je baby bezig wilt, dan zou ik eerst haar opzoeken gaan, en dan niet voor een uurtje... maar voor een hele dag en dat dan zoveel keer per maand doen zodat je weet wat het is om voor zo'n puk te zorgen, baby's moeten je leren kennen.. als ze 1 jaar is en jij zou haar bij je moeder weghalen dan zou dat zeker twee week krijsen schreeuwen en brullen worden... en daar komt nog bij dat je verder nog nooit eigenlijk full-tim evoor d'r gezorgd heb! Dus ik zou zeggen, ga eerst je moeder opzoeken en vraag of het redelijk zou zijn al sje je dochter vaker zou kunnen zien (En als je dit echt wild maakt di eafstand heus niet uit want zo ver is het niet) gaat dat goed dan kun je overwegen t evragen of je daar es blijft slapen etc.

Denk aan haar, tis een levend wezen heh, geen eigendom.

Mea Culpa · **11-10-2003, 01:47**

Mag ik vragen waarom je er in eerste instantie wel voor hebt gekozen om je kind te houden? Of was die keuze niet aan jou¿

**11-10-2003, 06:49**

Citaat:

Unexplained schreef op 10-10-2003 @ 22:19:
DENK OOK EENS AAN HET KIND!! Waar het mijns inziens omgaat is dat het kind het beste krijgt wat mogelijk is binnen de situatie. En dat is niet bij jou als student.

daar valt over te discusieren, want normaal gesproken zou ik je wel gelijk geven, want het is vaak zo wel, een student wordt vaak omschreven als super wild enzo. bijna niet thuis door school,werk en uitgaan, maar je hebt ook thuis studie enz waardoor je wel thuis bent en voldoende tijd kunt geven aan dat kind, soms meer dan ouders die volwassener zijn en werken enz en hun studie tijd allang achter de rug hebben...

ik ken zelf types waarvan je denkt: zo hoe hebben hun ooit kinderen mogen krijgen...

nou ga ik er van uit dat t het hier niet zo ter sprake is(ik wilde alleen ff tegendraads zijn

)

**11-10-2003, 08:28**

Zie post sweetsterretje, daar ben ik het mee eens.

Je kunt dan ook uitzoeken wat je nou eigenlijk precies wil ed, zonder er iemand veel kwaad mee te kunnen doen (en daar bedoel ik me, je kind in huis nemen en er na een maand achterkomen dat het toch eigenlijk niet zo leuk is als je dacht ed).

AnneCath · **11-10-2003, 11:20**

Ik wil inderdaad gaan studeren ja maar ik wil ook bij mijn dochter zijn. Ze is van mij en ik heb haar tenslotte negen maanden bij me gehad.
Ik denk wel dat ik het kan combineren samen, heb er goed over nagedacht!

Zal nog even een korte toevoeging doen over hoe het ging:
Ik was zwanger, hopeloos en zag het niet zitten om dat erbij te nemen.. mijn moeder is na mijn geboorte onvruchtbaar geworden en kon dus geen kinderen meer krijgen. Toen ik zwanger was en haar om hulp vroeg stelde ze dit voor. Toen ze haar eenmaal had mocht ik nooit langs komen en wilde niet dat ik contact met haar had. Volgens mijn moeder was dit nu het einge wat ze had en ze moest in die periode even aardig doen omdat ze anders nooit meer kinderen zou kunnen hebben, wat ze zo graag wilde.

En nu wil ze dus alleen zijn met het kind, waar ik niet een sin de buurt mag zijn, Dus helaas bij mn moeder intrekken is ook niet een optie.

Angeles · **11-10-2003, 11:57**

Dat vind ik dan wel weer heel egoïstisch van je moeder, eerlijk gezegd, dat ze jou niet eens meer contact met het kind laat hebben. Het komt nu over alsof ze alleen aan zichzelf denkt, dat zíj zo graag nog een kind wilde en dat het haar eigenlijk allemaal wel mooi uitkwam zo.

Maar hoe is het eigenlijk gegaan, heb je officieel afstand gedaan van je kind, heeft je moeder het kind erkend als haar kind? Anders zou je eens naar een Rechtswinkel moeten gaan om te vragen of het mogelijk is een omgangsregeling met je kind te krijgen.

Sithan · **11-10-2003, 12:17**

Citaat:

AnneCath schreef op 11-10-2003 @ 12:20:
Ik wil inderdaad gaan studeren ja maar ik wil ook bij mijn dochter zijn. Ze is van mij en ik heb haar tenslotte negen maanden bij me gehad.
Ik denk wel dat ik het kan combineren samen, heb er goed over nagedacht!

Hoe goed je er ook over na hebt gedacht, dat valt gewoon niet te combineren, tenzij je een partner hebt die overdag thuis is...je kan een kind van 1 toch niet zomaar alleen laten omdat je naar college of een werkgroep moet? Maar waarom begin je pas na een jaar stappen te ondernemen...ik vind dat t wel erg lang op zich heeft laten wachten om je kind weer ns proberen te gaan zien...had je niet na een week het idee moeten krijgen dat ook al verbood je moeder dat je kwam, je haar toch moest opzoeken...ik vraag me werkelijk waar af of je eigenlijk wel zo'n geschikte moeder zal zijn als ik je verhaal zo lees...

En is niet verstandiger om een afweging te maken tussen wat jij wil en wat het beste is...want daar zie ik je nergens een uitspraak over doen, tis nou alleen maar van" ik wil dr terug, dus zal ik dr terugkrijgen ook, no matter what" , en dat jij het kan zogenaamd kan combineren is prachtig, maar of dat kind beter af is, is de belangrijkste vraag lijkt me.

Waar is uberhaupt de vader als ik vragen mag

Unexplained · **11-10-2003, 12:20**

Citaat:

AnneCath schreef op 11-10-2003 @ 12:20:
Ik wil inderdaad gaan studeren ja maar ik wil ook bij mijn dochter zijn. Ze is van mij en ik heb haar tenslotte negen maanden bij me gehad.

Ik wil ook wel bovenop de Mount Everest staan om van het uitzicht te genieten, maar ik wil niet de klim naar boven maken. Tja, 'iets willen' maakt bijzonder weinig indruk bij mij.
Er de prijs voor willen betalen, dát maakt indruk.

Denk eens na over wat je met je eigen leven (en belangrijker: het leven van het kind) aan het doen bent.

DeathKnight · **11-10-2003, 12:42**

Citaat:

Unexplained schreef op 11-10-2003 @ 13:20:
Ik wil ook wel bovenop de Mount Everest staan om van het uitzicht te genieten, maar ik wil niet de klim naar boven maken. Tja, 'iets willen' maakt bijzonder weinig indruk bij mij.
Er de prijs voor willen betalen, dát maakt indruk.

Denk eens na over wat je met je eigen leven (en belangrijker: het leven van het kind) aan het doen bent.

Ja inderdaad. Als dit topic echt serieus is mag je toch wel eens wat kritischer naar jezelf gaan kijken.

Het gaat er bij jullie net aan toen of dat kind een mooie hifi stereo set is ofzo.

**11-10-2003, 12:50**

Citaat:

Sithan schreef op 11-10-2003 @ 13:17:
Waar is uberhaupt de vader als ik vragen mag

Wat denk je?

Ik moet trouwens zeggen dat ik dit sowieso maar een rare gang van zaken vind. Oke, een tienerzwangerschap is sowieso al ongelukkig, dat kun je beter afbreken. Maar ik maak hieruit op dat jouw moeder dat kind gewoon wilde als vervanging voor haar eigen non-existente kinderen? Triest. Je eigent je het kind van je bloedeigen dochter toe omdat je zelf onvruchtbaar bent en daarna wil je niet meer dat die dochter met dat kind omgaat omdat het nu VAN MIJ is, dan heb je ook een behoorlijk complex.

Ik heb medelijden met dat kind als het zo oud is dat het dit allemaal kan begrijpen.

**11-10-2003, 13:44**

Mijn god, wat een verknipte familie.

Het wás jouw kind, je hebt het weggegeven, en je moeder voedt het nou op. En dat je nou sinds een paar weken denkt dat je haar terug wil, wil nog niet zeggen dat je dat ook echt wil. Misschien is het wel een fase, gaat het wel over.
In ieder geval, laat dat kind waar het is. Zolang ze bij je moeder genoeg liefde krijgt, is het toch best? Denk jij nou écht dat je het meer kan bieden dan je moeder?

Los van het feit dat gesleep met kinderen behoorlijk funest is voor het vertrouwen. Zelfs op jonge leeftijd, ja.

Orion16 · **11-10-2003, 13:47**

Citaat:

Ripper schreef op 10-10-2003 @ 20:18:
Dom zeg. Eigen schuld, dikke bult. Leer maar met de gevolgen te leven.

Zo jong al moeder

**11-10-2003, 13:53**

Citaat:

AnneCath schreef op 11-10-2003 @ 12:20:

En nu wil ze dus alleen zijn met het kind, waar ik niet een sin de buurt mag zijn, Dus helaas bij mn moeder intrekken is ook niet een optie.

Ah, nu wordt jouw "Van mij, van mij, van mij!" reactie wel begrijpelijker. Volgens mij zag jouw moeder in jouw zwangerschap een tweede kans voor haarzelf. Jij kon het kind tenslotte niet opvoeden en nam zij die taak met veel plezier op zich. Als je over een aantal jaren de voogdij wil hebben over je dochter, kan je beter nu beginnen met je dochter opzoeken en een band opbouwen. Volgens mij zal jouw moeder er heel veel aan doen om haar te houden.

Ik snap jouw moeder niet. Jij was al 16/17 toen ze erachter kwam dat ze onvruchtbaar was. Ze had ook kinderen kunnen nemen toen jij nog klein was. Volgens mij is het meer de teleurstelling dat ze onvruchtbaar is dan een echte kinderwens.

shameonme · **11-10-2003, 15:09**

wat vind je vriend ervan? want als ik je vorige topics zo lees heb je een vriend?

**11-10-2003, 16:32**

Ik vind het raar dat jij jouw kind aan jouw moeder hebt ''gegeven''
Maargoed...
Praat met je moeder.

Angeles · **11-10-2003, 17:21**

Citaat:

nare man schreef op 11-10-2003 @ 13:50:
Maar ik maak hieruit op dat jouw moeder dat kind gewoon wilde als vervanging voor haar eigen non-existente kinderen? Triest. Je eigent je het kind van je bloedeigen dochter toe omdat je zelf onvruchtbaar bent en daarna wil je niet meer dat die dochter met dat kind omgaat omdat het nu VAN MIJ is, dan heb je ook een behoorlijk complex.

Ik heb medelijden met dat kind als het zo oud is dat het dit allemaal kan begrijpen.

Mee eens.

MissBi@tch · **11-10-2003, 17:22**

idd wat vind je vriend ervan... en wel een beetje egoistisch van je moeder ook hoor

Mea Culpa · **11-10-2003, 17:26**

Citaat:

Orion16 schreef op 11-10-2003 @ 14:47:
Zo jong al moeder

Oordeel niet als je er verder niets van weet... een ongeluk zit in een klein hoekje

Balance · **11-10-2003, 18:23**

Citaat:

AnneCath schreef op 11-10-2003 @ 12:20:
Ik wil inderdaad gaan studeren ja maar ik wil ook bij mijn dochter zijn. Ze is van mij en ik heb haar tenslotte negen maanden bij me gehad.
Ik denk wel dat ik het kan combineren samen, heb er goed over nagedacht!

na die 9 maanden heb je d'r toch echt weggegeven, dus zoveel indruk maakte dat in eerste instantie niet op je. Pas na een jaar d'r over nadenken kom je tot de conclusie dat het je toch wel iets doet?

En zou je mij uit willen leggen hoe je het opvoeden van je kindje wil gaan combineren met je studie en de andere dingen die je doet?
En hoe je aan al het geld wil komen om haar te onderhouden, wanneer je gaat studeren?

alpha · **11-10-2003, 18:38**

Citaat:

AnneCath schreef op 11-10-2003 @ 12:20:
Zal nog even een korte toevoeging doen over hoe het ging:
Ik was zwanger, hopeloos en zag het niet zitten om dat erbij te nemen.. mijn moeder is na mijn geboorte onvruchtbaar geworden en kon dus geen kinderen meer krijgen. Toen ik zwanger was en haar om hulp vroeg stelde ze dit voor. Toen ze haar eenmaal had mocht ik nooit langs komen en wilde niet dat ik contact met haar had. Volgens mijn moeder was dit nu het einge wat ze had en ze moest in die periode even aardig doen omdat ze anders nooit meer kinderen zou kunnen hebben, wat ze zo graag wilde.

En nu wil ze dus alleen zijn met het kind, waar ik niet een sin de buurt mag zijn, Dus helaas bij mn moeder intrekken is ook niet een optie.

Dit maakt al een hoop duidelijk, en de reacties zijn nu ook heel anders! Dit is niet een doorsnee-situatie. Goed, ik vind dus dat je moeder fout zit, het is idioot om zo te reageren, het is niet gezond.
Maar daarnaast blijft het een feit dat je niet klaar bent voor het opvoeden van een kind op deze leeftijd en als je wilt gaan studeren. Het kind hele dagen in een crech stoppen is ook geen optie want dan zit het waarschijnlijk beter bij je moeder.
Tuurlijk vind je nu misschien dat je dr terug wilt, maar zoals velen hier zeggen, je weet het niet echt. Misschien denk je na een maand je kind thuis te hebben "Wat heb ik toch gedaan?!"
En idd, bekijk dat contract eens wat jij en je moeder hebben moeten tekenen, want misschien is het niet eens meer mogelijk te zeggen dat het jouw kind is!

AnneCath · **12-10-2003, 12:56**

Mijn vriend is niet de vader van mijn dochtertje. Heb er vlak erna gekregen en hij stuunt me erg goed. Het voelt toch als een soort verlies.

Hij vind dat ik moet gaan praten met mijn moeder, en dat vind ik ook, een probleem is dat zij dat niet wil. Hij staat gelukkig wel achter mij en dat helpt.

Balance · **13-10-2003, 16:28**

Citaat:

AnneCath schreef op 12-10-2003 @ 13:56:
Mijn vriend is niet de vader van mijn dochtertje. Heb er vlak erna gekregen en hij stuunt me erg goed. Het voelt toch als een soort verlies.

Hij vind dat ik moet gaan praten met mijn moeder, en dat vind ik ook, een probleem is dat zij dat niet wil. Hij staat gelukkig wel achter mij en dat helpt.

en toch blijf ik me afvragen hoe je dat wil gaan doen met je dochtertje...
ik zie in andere topics dat je 10 uur per week aan sport doet, dat je wil gaan werken om geld te verdienen en dat je wil gaan studeren.
kortom: je hebt geen baan, geen opleiding en geen tijd.
Sorry hoor, maar wat heb jij zo'n kindje dan te bieden??

Angeles · **13-10-2003, 16:33**

Citaat:

linda85 schreef op 13-10-2003 @ 17:28:
en toch blijf ik me afvragen hoe je dat wil gaan doen met je dochtertje...
ik zie in andere topics dat je 10 uur per week aan sport doet, dat je wil gaan werken om geld te verdienen en dat je wil gaan studeren.
kortom: je hebt geen baan, geen opleiding en geen tijd.
Sorry hoor, maar wat heb jij zo'n kindje dan te bieden??

Mee eens, ik denk dat het nu geen goed idee is om de volledige verzorging van je dochtertje op je te nemen, maar het is wel raar dat je moeder je helemaal nergens bij wil betrekken.

Het kwam mooi uit dat je een kindje kreeg want die wilde ze toch graag hebben en nu mag jij oprotten.

Okee, dat klinkt wel cru, maar zo komt het wel een beetje over. Best egoïstisch.

Balance · **13-10-2003, 16:54**

Citaat:

Angeles schreef op 13-10-2003 @ 17:33:
Mee eens, ik denk dat het nu geen goed idee is om de volledige verzorging van je dochtertje op je te nemen, maar het is wel raar dat je moeder je helemaal nergens bij wil betrekken.

Het kwam mooi uit dat je een kindje kreeg want die wilde ze toch graag hebben en nu mag jij oprotten.

Okee, dat klinkt wel cru, maar zo komt het wel een beetje over. Best egoïstisch.

ik vind dat de reden van d'r moeder om de voogdij van dat kindje op zich te nemen, er helemaal niks toe doet. AnneCath was verantwoordelijk voor het kindje en kon dat (blijkbaar) niet aan. ZIJ heeft de beslissing genomen om haar kindje aan d'r moeder te geven. Dan mag die moeder nog zo'n achterlijke reden hebben, in eerste instantie is AnneCath degene die in dit alles is meegegaan en erin heeft toegestemd.
Wanneer je aan zo'n persoon je kindje toevertrouwd (en uit haar verhaal maak ik op dat ze de reden van d'r moeder kende) dan zit de fout al helemaal bij jou zelf!

Dat het egoïstisch is dat dat kindje nou niks meer met AnneCath te maken mag hebben, daar ben ik het wel mee eens. Maar de schuld ligt imho toch echt bij AnneCath!

Angeles · **13-10-2003, 17:03**

Citaat:

linda85 schreef op 13-10-2003 @ 17:54:
ik vind dat de reden van d'r moeder om de voogdij van dat kindje op zich te nemen, er helemaal niks toe doet. AnneCath was verantwoordelijk voor het kindje en kon dat (blijkbaar) niet aan. ZIJ heeft de beslissing genomen om haar kindje aan d'r moeder te geven. Dan mag die moeder nog zo'n achterlijke reden hebben, in eerste instantie is AnneCath degene die in dit alles is meegegaan en erin heeft toegestemd.
Wanneer je aan zo'n persoon je kindje toevertrouwd (en uit haar verhaal maak ik op dat ze de reden van d'r moeder kende) dan zit de fout al helemaal bij jou zelf!

Dat het egoïstisch is dat dat kindje nou niks meer met AnneCath te maken mag hebben, daar ben ik het wel mee eens. Maar de schuld ligt imho toch echt bij AnneCath!

De reden op zich niet. Kijk, dat de moeder van AnneCath toevallig graag nog een kind wilde en zich vol enthousiasme op de opvoeding en verzorging van het kindje heeft gestort, dat zou alleen maar goed uitkomen en maken dat het kindje extra gewenst is.

Ik vind alleen dat die moeder nu wel erg aan zichzelf denkt door dat contact te verbieden, alsof zij haar oudste kind nu helemaal vergeten is (ze zei ook zoiets van, dat kindje is nu alles wat ik heb...kom op zeg, dat zeg je toch niet als je ook moeder bent van een dochter van zeventien). Ze heeft haar dochter nu zo'n beetje ingeruild voor haar kleinkind...de gevoelens van haar dochter doen er helemaal niet toe...dat vind ik zo kwalijk. Ze denkt nu wel heel erg aan zichzelf. AnneCath is niet alleen haar kind kwijt, maar ook haar moeder, op die manier.

Ik vraag me ook af of er vooraf helemaal niets is besproken over het contact tussen AnneCath en haar kindje. Het lijkt mij toch wel dat daar normaal gesproken afspraken over gemaakt worden.

**13-10-2003, 17:19**

Sorry maar dit ga je toch niet serieus nemen. Je hebt nooit iets op het forum gezegt, was best veel met seks bezig... op het forum dan. En je wilt nu studeren en ineens wil je je kind terug, lekker realitisch...

Balance · **13-10-2003, 17:32**

Citaat:

Angeles schreef op 13-10-2003 @ 18:03:
De reden op zich niet. Kijk, dat de moeder van AnneCath toevallig graag nog een kind wilde en zich vol enthousiasme op de opvoeding en verzorging van het kindje heeft gestort, dat zou alleen maar goed uitkomen en maken dat het kindje extra gewenst is.

Ik vind alleen dat die moeder nu wel erg aan zichzelf denkt door dat contact te verbieden, alsof zij haar oudste kind nu helemaal vergeten is (ze zei ook zoiets van, dat kindje is nu alles wat ik heb...kom op zeg, dat zeg je toch niet als je ook moeder bent van een dochter van zeventien). Ze heeft haar dochter nu zo'n beetje ingeruild voor haar kleinkind...de gevoelens van haar dochter doen er helemaal niet toe...dat vind ik zo kwalijk. Ze denkt nu wel heel erg aan zichzelf. AnneCath is niet alleen haar kind kwijt, maar ook haar moeder, op die manier.

Ik vraag me ook af of er vooraf helemaal niets is besproken over het contact tussen AnneCath en haar kindje. Het lijkt mij toch wel dat daar normaal gesproken afspraken over gemaakt worden.

oh oke. ik vatte jouw reactie iets anders op blijkbaar.
met wat je hier zegt ben ik het op zich wel mee eens, naast hetgeen wat ik al eerder zei.

AnneCath · **13-10-2003, 17:57**

1) Ik sport veel ja. Ook om de tijd te vullen...nu heb ik geen kind en wel de tijd ervoor dus. Als ik dan mijn kind terug krijg maak ik daar alle tijd voor die ze nodig heeft. Desnoods stop ik helemaal.

2) Ik heb wel een opleiding. Ben klaar met mijn havo en heb nu een tussen jaar om het maar zo even te zeggen, vandaar ook dat ik weerk zoek om in het jaar te gaan doen. Volegnd jaar ga ik studeren, het geld daarvoor krijg ik van mijn vader omdat hij wel wil dat zijn kleine meisje een goede toekomst heeft.

3) omdat ik dus na mijn havo even een kleine pauze neem kan ik gaan werken. Om geld te verdienen en dergelijke.

Hoop dat dit een beetje duidelijk is en ik heb er dus wel alles voor over.

Balance · **13-10-2003, 18:21**

Citaat:

AnneCath schreef op 13-10-2003 @ 18:57:
1) Ik sport veel ja. Ook om de tijd te vullen...nu heb ik geen kind en wel de tijd ervoor dus. Als ik dan mijn kind terug krijg maak ik daar alle tijd voor die ze nodig heeft. Desnoods stop ik helemaal.

2) Ik heb wel een opleiding. Ben klaar met mijn havo en heb nu een tussen jaar om het maar zo even te zeggen, vandaar ook dat ik weerk zoek om in het jaar te gaan doen. Volegnd jaar ga ik studeren, het geld daarvoor krijg ik van mijn vader omdat hij wel wil dat zijn kleine meisje een goede toekomst heeft.

3) omdat ik dus na mijn havo even een kleine pauze neem kan ik gaan werken. Om geld te verdienen en dergelijke.

Hoop dat dit een beetje duidelijk is en ik heb er dus wel alles voor over.

voordat ik hier op reageer wil ik wel ff zeggen dat ik niet persé tegen je ben, maar vooral vóór je dochtertje.
1) dat is makkelijk gezegd, maar het is wel een groot deel van je leven (neem ik aan) om dat op te geven. dat zal dus zwaar vallen. op je 17e lijkt me dat niet bepaald gemakkelijk
2) maar hoe moet het dan als je gaat studeren? Het wordt dan wel betaald, maar waar blijf je kleine dan? Je kan een kind niet altijd maar bij iemand anders laten blijven, zeker niet op zo'n jonge leeftijd.
3)das heel mooi, maar 1 jaar werken is denk ik niet genoeg om jezelf en je kindje te onderhouden. En ook hier geldt weer: waar blijft je kindje als jij aan het werk bent?
Ik vraag me gewoon af of het wel het beste is voor je kindje om bij jou te verblijven. Ik denk dat ze er veel meer aan heeft om jou zo nu en dan te zien en een band met je op te bouwen (en dan zul je dus hard moeten vechten voor een bezoekregeling) dan wanneer ze bij jou woont, maar jij het zelf heel zwaar hebt met studie/werk en met alle eindjes aan elkaar knopen.
Vecht dus voor zo'n bezoekregeling, ipv de volledige voogdij. Dat lijkt me (althans, zo komt het over) echt veel te hoog gegrepen en niet het beste voor je dochtertje (en ik neem aan dat jij ook alleen maar het beste voor haar wil)

Ferrum · **13-10-2003, 18:39**

Citaat:

nare man schreef op 11-10-2003 @ 13:50:
Je eigent je het kind van je bloedeigen dochter toe omdat je zelf onvruchtbaar bent en daarna wil je niet meer dat die dochter met dat kind omgaat omdat het nu VAN MIJ is, dan heb je ook een behoorlijk complex.

[/B]

Als die moeder onvruchtbaar was geweest, had ze dus ook geen dochter kunnen krijgen, slimpie

Soortgelijke topics
Forum	Topic	Reacties	Laatste bericht
Verhalen & Gedichten	[verhaal] Ik word nooit gewoon. Verwijderd	313	02-12-2005 19:07
Verhalen & Gedichten	Verhalenwedstrijd: Brief aan mijn dochter Ieke	0	02-04-2005 23:48
Verhalen & Gedichten	Spijt, een nieuw begin. Ingetjuhh	13	16-07-2004 16:23
Verhalen & Gedichten	Verhaal: de traagheid van het bestaan Tisch	19	20-05-2004 22:19
Verhalen & Gedichten	Mijn verhaal: Afscheid tiram	71	20-12-2003 13:30
Liefde & Relatie	vervolg op het verhaal van een vergissing en mijn mishandeling enzo... stefanietje	12	02-04-2002 21:56

10-10-2003, 17:48
Gurly-05	Als je t echt 100% zeker weet zou ik het er nog eens met haar over hebben. Maar heeft zei ook papieren enzo getekend? Anders heb je er denk ik geen recht meer op. Iig zou ik eens goed met je moeder gaan praten!

10-10-2003, 18:01
AnneCath	Mijn moeder heeft papieren moeten onder tekenen ja, voor voogdij.. maar voogdij betekent toch niet dat zij nu de moeder is, dat ben en blijf ik

10-10-2003, 19:18
Severus	Dom zeg. Eigen schuld, dikke bult. Leer maar met de gevolgen te leven. __________________ "If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump

10-10-2003, 19:36
Angeles	Wat bedoel je eigenlijk met dat je je kind aan je moeder hebt gegeven? Heb je je kind wel zelf erkend? Wat is er precies geregeld? Waarom heb je eigenlijk niet eerder je kind opgezocht? Een keer is niet erg veel. Heeft je moeder daar niet op aangedrongen dan? __________________ Susan

10-10-2003, 20:15
Verwijderd	ja sorry maar ik vind dat je moeder gelijk heeft, je kunt haar niet eerst opzadelen met een kindje, en als jij er een keer zin in hebt t terug gaan eisen. Het is nu jou kind niet meer, je hebt der op de wereld gezet, maar je hebt der weggegeven dus het is wettelijk gezien niet meer van jou(tenminste dat denk ik)

11-10-2003, 01:47
Mea Culpa	Mag ik vragen waarom je er in eerste instantie wel voor hebt gekozen om je kind te houden? Of was die keuze niet aan jou¿ __________________ "Ga weg, ga d'r uit! Laatste woorden zijn voor dwazen die niet genoeg gezegd hebben."

11-10-2003, 08:28
Verwijderd	Zie post sweetsterretje, daar ben ik het mee eens. Je kunt dan ook uitzoeken wat je nou eigenlijk precies wil ed, zonder er iemand veel kwaad mee te kunnen doen (en daar bedoel ik me, je kind in huis nemen en er na een maand achterkomen dat het toch eigenlijk niet zo leuk is als je dacht ed).

11-10-2003, 15:09
shameonme	wat vind je vriend ervan? want als ik je vorige topics zo lees heb je een vriend? __________________ Dus...

11-10-2003, 16:32
Verwijderd	Ik vind het raar dat jij jouw kind aan jouw moeder hebt ''gegeven'' Maargoed... Praat met je moeder.

11-10-2003, 17:22
MissBi@tch	idd wat vind je vriend ervan... en wel een beetje egoistisch van je moeder ook hoor

Advertentie

12-10-2003, 12:56
AnneCath	Mijn vriend is niet de vader van mijn dochtertje. Heb er vlak erna gekregen en hij stuunt me erg goed. Het voelt toch als een soort verlies. Hij vind dat ik moet gaan praten met mijn moeder, en dat vind ik ook, een probleem is dat zij dat niet wil. Hij staat gelukkig wel achter mij en dat helpt.

13-10-2003, 17:19
Verwijderd	Sorry maar dit ga je toch niet serieus nemen. Je hebt nooit iets op het forum gezegt, was best veel met seks bezig... op het forum dan. En je wilt nu studeren en ineens wil je je kind terug, lekker realitisch...