'Gelukkig zijn is een besluit.'

In welk geval maakt iemand dan een werkelijke keuze om ongelukkig te zijn?

Ik neem aan dat er weinig mensen zijn die ongelukkig willen zijn.

En dan bedoel ik dus, dat ze er bewust voor kiezen om ongelukkig te zijn, terwijl er een andere optie open is waarvan ze wel weten dat ze daar gelukkig bij kunnen zijn.

En iemands emotionele gesteldheid is niet bij iedereen even makkelijk bij te stellen door gedachten. Dat verschilt per persoon.

Iemand kan er voor kiezen om niets te veranderen en gewoon door te gaan zoals hij al jaren doet, terwijl hij erg ongelukkig is. Iemand kan er voor kiezen zich te blijven wentelen in verdriet en niet proberen om manieren te zoeken om er mee om te gaan. Enzovoorts.

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 21:18 :
En iemands emotionele gesteldheid is niet bij iedereen even makkelijk bij te stellen door gedachten. Dat verschilt per persoon.

Daarom zal het proces bij de één ook langer duren en met kleinere stapjes gaan dan bij de ander.

Leonoor schreef op 15-05-2007 @ 21:21 :
Iemand kan er voor kiezen om niets te veranderen en gewoon door te gaan zoals hij al jaren doet, terwijl hij erg ongelukkig is. Iemand kan er voor kiezen zich te blijven wentelen in verdriet en niet proberen om manieren te zoeken om er mee om te gaan. Enzovoorts.

Er zullen toch wel redenen zijn die ze weerhouden om zich te veranderen?

Ik ga er van uit dat niemand ongelukkig wil zijn. Oftewel, als men kon besluiten tot gelukkigheid of ongelukkigheid dan zou men voor geluk kiezen.

Zo niet, dan moeten er wel redenen zijn die hun ervan weerhouden zo'n andere keuze te (kunnen) maken?

Misschien zijn ze wel helemaal niet vaardig in het zoeken van manieren om met dingen om te gaan. Misschien kunnen ze wel slecht relativeren?

Je zou het inderdaad eens met de stelling kunnen zijn.

Maar dan is het voor sommige mensen wel heel moeilijk om voor geluk te kiezen. Want als je er al voor kiest, kiest je er niet zomaar voor om ongelukkig te zijn.

De vraag is, of er niet situaties zijn waarin het *praktisch* onmogelijk is om voor geluk te kiezen.

Als iets praktisch onmogelijk is, moet er heel erg een beroep worden gedaan om iemands doorzettingsvermogen. En als je negatieve emoties niet altijd zo goed kunt afweren, lijdt je doorzettingsvermogen daar ook onder.

Sommige mensen hebben echt veel doorzettingsvermogen, en dat is een goed ding. Maar niet iedereen kan alles altijd volhouden. En niet iedereen komt evenveel obstakels tegen.

Je zou inderdaad wel kunnen stellen dat hulp vragen dan een keuze is. Maar er is dan nog wel een deel dat je zelf moet doen.

Dus zou de stelling waar zijn, dan zou ik het onterecht vinden om tegen iemand in een nare situatie te zeggen: ja, had je maar een betere keuze moeten maken. Terwijl iemand met gunstige factoren veel makkelijker zo'n keuze kan maken.

Er zijn dus altijd obstakels, en sommige personen moeten daarvoor meer overwinnen dan een ander. Of je tegen zulke obstakels bestand bent is dan weer de vraag.

In ieder geval heeft, als de stelling waar is, de een dus veel meer keuzevrijheid dan de ander.

Ik denk dat gelukkig zijn best een besluit kan zijn. Ongelukkig zijn daarentegen niet, want wie wil er nu ongelukkig zijn.
Natuurlijk komen er soms dingen op iemands pad die je ongelukkig kunnen maken, maar het gaat erom hoe je daarmee om gaat. Als er nare dingen in je omgeving gebeuren hoef je nog niet diep ongelukkig te zijn. Dat heet dan een proces van rouw of verdriet, maar dat maakt je niet meteen diep ongelukkig. Ongelukkig zijn is langduriger. Volgens mij zijn de meeste mensen die ongelukkig zijn depressief; ze zien niet meer de kleine dingen die ze gelukkig kunnen maken, etc.
Je moet je richten op de goede dingen in het leven en natuurlijk ziet iedereen het wel eens even niet meer zitten, maar als het goed is duurt dat niet lang. Anders is er iets mis.

[Luki]

Goed topic ppz !

Ik moet me hier wel grotendeels bij Leonoor aansluiten. En ik denk dat gelukkig zijn inderdaad een besluit is. En ja dat betekend ook dat ongelukkig zijn een besluit is. Ik hoor wel veel van 'waarom in hemelsnaam wil iemand in slechte emotionele staat blijven'? Ik zeg waarom niet? Het gras ligt anders wel heerlijk wat je ergens overheen laat groeien.

Luki schreef op 15-05-2007 @ 23:42 :
Ik hoor wel veel van 'waarom in hemelsnaam wil iemand in slechte emotionele staat blijven'? Ik zeg waarom niet? Het gras ligt anders wel heerlijk wat je ergens overheen laat groeien.

lise_smiles schreef op 15-05-2007 @ 22:55 :
Ik denk dat gelukkig zijn best een besluit kan zijn. Ongelukkig zijn daarentegen niet, want wie wil er nu ongelukkig zijn.

Inderdaad, ongelukkig zijn is geen besluit. Je kan me niet vertellen dat iemand er werkelijk voor kiest om ongelukkig te zijn.

Richt iemand een pistool op je, heb je ook weinig keuze. Ja, je kunt er voor kiezen om niet te gehoorzamen... Maar is dat een werkelijke keuze? Natuurlijk niet. Weinig keuzevrijheid...

Als je ongelukkig bent kun je er voor kiezen om er iets aan te veranderen (zelf of met hulp, dat doet er in dit geval niet zoveel toe), doe je dat niet, dan zou je kunnen zeggen dat je ervoor kiest om ongelukkig te zijn, je kiest er dan immers voor om de situatie te laten zoals hij is. Welke redenen iemand heeft om die keuze te maken lijkt me per persoon verschillen, maar wat de redenen precies zijn lijkt me ook iets dat hierbij niets veranderd aan dat je de keuze maakt om niet te veranderen en dus om ongelukkig te blijven.

Dat keuzes maken soms erg moeilijk is en door bepaalde dingen beinlvoed worden, is natuurlijk erg waar, maar moeilijk is lang niet altijd onmogelijk. Dat geldt ook bij dat pistool...sommige keuzes zijn voor de hand liggend, andere niet zo verstandig, dan maak je dus de verkeerde keuze (wat bij alles mogelijk is), maar de mogelijkheid is er wel.

Leonoor schreef op 16-05-2007 @ 08:34 :
Als je ongelukkig bent kun je er voor kiezen om er iets aan te veranderen (zelf of met hulp, dat doet er in dit geval niet zoveel toe), doe je dat niet, dan zou je kunnen zeggen dat je ervoor kiest om ongelukkig te zijn, je kiest er dan immers voor om de situatie te laten zoals hij is. Welke redenen iemand heeft om die keuze te maken lijkt me per persoon verschillen, maar wat de redenen precies zijn lijkt me ook iets dat hierbij niets veranderd aan dat je de keuze maakt om niet te veranderen en dus om ongelukkig te blijven.

Dat keuzes maken soms erg moeilijk is en door bepaalde dingen beinlvoed worden, is natuurlijk erg waar, maar moeilijk is lang niet altijd onmogelijk. Dat geldt ook bij dat pistool...sommige keuzes zijn voor de hand liggend, andere niet zo verstandig, dan maak je dus de verkeerde keuze (wat bij alles mogelijk is), maar de mogelijkheid is er wel.

Ja inderdaad. Er is veel dat je kunt doen vaak.

Het hangt er soms een beetje van af of je iets echt een keuze kunt noemen (denk ik). De een noemt het een keuze, een ander weer niet.

Voor de een is het makkelijker de goede keuze te maken dan voor de ander.

Dus om dan te zeggen dat iemand in bepaalde gevallen iets geheel aan zichzelf te wijten heeft, vind ik een beetje ver gaan. Dat hangt ook wel van de situatie af.

Maar inderdaad, er is vaak veel dat je kunt doen. Als je het gevoel van controle over een situatie hebt, dan krijg je dat ook eerder.

Dus het is een goed punt om wel in gedachten te houden dat je zelf heel veel kunt bereiken, dat zorgt eerder voor een positieve spiraal.

12Trix schreef op 15-05-2007 @ 20:07 :
De mensen bij wie alles op rolletjes loopt kunnen natuurlijk ook makkelijk zeggen dat het volledig hun eigen werk is dat het zo goed gaat.

Maar wie of wat heeft die persoon gemaakt? De ouders, omgevingsfactoren.

Dat iemand toevallig de juiste keuzes maakt, of kan maken, wil niet zeggen dat iedereen daartoe in staat is.

Nou stel je weer 'alles gaat goed' en 'ik voel me goed' gelijk. Het hele punt van besluiten dat je vanaf nu gelukkig gaat zijn, is dat dit óngeacht omstandigheden is. Zodat je ook gelukkig kunt zijn als je ontslagen wordt, of je relatie verbroken wordt, of je vader overlijdt (en natuurlijk kun je je daar best langere tijd erg kut om voelen, maar verdriet om het een sluit een basisgevoel van gelukkig zijn niet uit).

[dallie]

12Trix schreef op 16-05-2007 @ 08:29 :
Inderdaad, ongelukkig zijn is geen besluit. Je kan me niet vertellen dat iemand er werkelijk voor kiest om ongelukkig te zijn.

Richt iemand een pistool op je, heb je ook weinig keuze. Ja, je kunt er voor kiezen om niet te gehoorzamen... Maar is dat een werkelijke keuze? Natuurlijk niet. Weinig keuzevrijheid...

Je hebt altijd een keuze => Existentialisme

dallie schreef op 16-05-2007 @ 11:53 :
Je hebt altijd een keuze => Existentialisme

Idd, dan kun je kiezen tussen neergeschoten worden of een bevel opvolgen. Nou ja, het lijkt mij het verstandigst om het bevel dan op te volgen, maar er ís een keuze. Keuzes hoeven niet altijd préttig te zijn, of gelijkwaardig, om een keuze te zijn.

[Luki]

Je kan me niet vertellen dat iemand er werkelijk voor kiest om ongelukkig te zijn.

Waarom stoot dit argument mij zo tegen mijn tenen?

Misschien omdat het geen argument is.

[Sagana]

Ik ben het niet eens met de stelling.
Soms gebeuren er dingen waardoor je simpelweg niet gelukkig kàn zijn (toch niet op dat ogenblik), hoe positief je ook ingesteld bent.

[Missy]

Luki schreef op 16-05-2007 @ 17:06 :
Waarom stoot dit argument mij zo tegen mijn tenen?

Misschien omdat het geen argument is.

En waarom is het geen argument?

[Makaveli]

dallie schreef op 16-05-2007 @ 11:53 :
Je hebt altijd een keuze => Existentialisme

Klopt, maar het probleem zit niet in het hebben van de keuzemogelijkheden. Die zijn er wel, als je geen uitweg weet kan je die keuze niet maken.
Het is alsof je in een doolhof zit en niet zelf de uitgang kan vinden, hoe graag je ook zal willen.

[Luki]

Missy schreef op 16-05-2007 @ 18:36 :
En waarom is het geen argument?

Omdat het niet concreet is. 'Ik kan me niet voorstellen', lijkt me meer zijn mening, maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. Bovendien speelt er meer achter de schermen van ons bewustzijn dan wij zelf weten.

Luki schreef op 17-05-2007 @ 01:22 :
Omdat het niet concreet is. 'Ik kan me niet voorstellen', lijkt me meer zijn mening, maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. Bovendien speelt er meer achter de schermen van ons bewustzijn dan wij zelf weten.

[Luki]

12Trix schreef op 17-05-2007 @ 10:16 :

Ja?

[Missy]

Luki schreef op 17-05-2007 @ 01:22 :
Omdat het niet concreet is. 'Ik kan me niet voorstellen', lijkt me meer zijn mening, maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. Bovendien speelt er meer achter de schermen van ons bewustzijn dan wij zelf weten.

Hij beweert toch ook niet dat het zijn argument is? Een argument kan ook een gevoelskwestie zijn.

Ontopic: Na het lezen van het topic, begin ik eigenlijk wel te twijfelen. Ik was er zo van overtuigd dat je niet kan beslissen gelukkig te zijn. Daar blijf ik nog steeds bij. Vanwege vaak onverwachte factoren en dingen die er mis kan gaan. Ik denk wel dat je besluiten om een positieve houding ergens tegenover aan te nemen. Hoe moeilijk soms ook.

Missy schreef op 17-05-2007 @ 19:28 :
Hij beweert toch ook niet dat het zijn argument is? Een argument kan ook een gevoelskwestie zijn.

Ontopic: Na het lezen van het topic, begin ik eigenlijk wel te twijfelen. Ik was er zo van overtuigd dat je niet kan beslissen gelukkig te zijn. Daar blijf ik nog steeds bij. Vanwege vaak onverwachte factoren en dingen die er mis kan gaan. Ik denk wel dat je besluiten om een positieve houding ergens tegenover aan te nemen. Hoe moeilijk soms ook.

Jaaaa maar dat is nou net het punt *zucht en lacht* Er gaan altijd dingen mis en goed, er is altijd verdriet en plezier. Dat heeft op zich niets te maken met jouw 'basisemotie', jouw algemene geluksgevoel.

Vooropgesteld dat je niet klinisch depressief bent (zo heet het toch als het puur een fysieke oorzaak heeft?), zou je een zodanige mentale staat moeten kunnen hebben of bereiken dat je 'gewoon gelukkig' bent. En dat heeft met acceptatie te maken, met je houding, met je manier van omgaan met het leven. En ik denk dat iedereen dat uiteindelijk kan leren. Het duurt alleen bij de een wat langer dan de ander en sommige mensen hebben de pech dat ze nooit goed 'les krijgen'.

Morgan schreef op 17-05-2007 @ 19:44 :
Jaaaa maar dat is nou net het punt *zucht en lacht* Er gaan altijd dingen mis en goed, er is altijd verdriet en plezier. Dat heeft op zich niets te maken met jouw 'basisemotie', jouw algemene geluksgevoel.

Vooropgesteld dat je niet klinisch depressief bent (zo heet het toch als het puur een fysieke oorzaak heeft?), zou je een zodanige mentale staat moeten kunnen hebben of bereiken dat je 'gewoon gelukkig' bent. En dat heeft met acceptatie te maken, met je houding, met je manier van omgaan met het leven. En ik denk dat iedereen dat uiteindelijk kan leren. Het duurt alleen bij de een wat langer dan de ander en sommige mensen hebben de pech dat ze nooit goed 'les krijgen'.

Vaak als men zichzelf gelukkig noemt, dan bedoelt men dat men tevreden is met hoe vaak en in welke mate men zich gelukkig voelt.

Geluk is een geestestoestand. De een komt nou eenmaal eerder en meer in zo'n toestand dan de ander.

Geluk zelf heeft met aanleg te maken. Ook je manier van denken bepaalt hoeveel en hoevaak je je in zo'n toestand begeeft. Hoe je over dingen denkt heeft ook veel met aanleg te maken.

Geluk is dus niet alleen het product van jouw wil. Als ik iets wil, wil nog niet zeggen dat me dat ook lukt.

Als ik leer voor een toets, wil dat nog niet zeggen dat ik die 10 krijg die ik eigenlijk best wel wil. Dan kan ik dat wel heel graag willen en het beste onderwijs krijgen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik ook werkelijk die 10 krijg.

Tuurlijk kun je met je zinnen ergens op zetten, met een positieve houding veel meer bereiken, soms veel meer dan men (of jezelf) had kunnen denken.

Ik zou het wel eens zijn met een stelling als:
'Geluk proberen te bereiken is een besluit.'

Stel dat je zou kunnen besluiten dat je gelukkig bent, zou je dan ook niet de mate van geluk kunnen besluiten? Denkt er iemand dat hij of zij kan besluiten ultiem gelukkig te worden?

12Trix schreef op 17-05-2007 @ 20:46 :
Geluk zelf heeft met aanleg te maken. Ook je manier van denken bepaalt hoeveel en hoevaak je je in zo'n toestand begeeft. Hoe je over dingen denkt heeft ook veel met aanleg te maken.

De echte vraag is echter waar aanleg begint en ophoudt.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe gecompliceerder het wordt.

Enerzijds denk ik in termen van evolutie. Je bent een produkt (nature en nurture) en daardoor kan je 'besluitvaardigheid' inderdaad beperkt zijn.

Anderzijds ben je meer een mijlpaal, een momentopname, in plaats van een produkt.

Aanleg is constant, stimulatie ervan variabel.

Dat is waar, op die vraag komt het neer ja.

Maar zelf vind ik het te ver gaan om zomaar te kunnen zeggen dat iedereen kan besluiten om gelukkig te worden. Ik denk dat aanleg vaak toch wel een grote rol kan spelen en tegen iemand kan werken.

12Trix schreef op 18-05-2007 @ 10:41 :
Maar zelf vind ik het te ver gaan om zomaar te kunnen zeggen dat iedereen kan besluiten om gelukkig te worden. Ik denk dat aanleg vaak toch wel een grote rol kan spelen en tegen iemand kan werken.

Het is alleen jammer dat niemand het schijnt te weten.

Al dat 'denken' doet mij aan mijn werk denken

J: Werkt het nu?
M: Ja, ik denk het wel.
J: Wat zou jij ervan vinden als ik 'denk' dat ik je salaris heb overgemaakt?



http://www.erfelijkheid.nl/onderzoek_depressie.php

"Er zijn duidelijke aanwijzingen dat depressie voor een deel erfelijk bepaald is. Dit betekent dat wanneer iemand in de familie een depressie heeft, andere familieleden een grotere kans hebben op het krijgen van depressies in vergelijking tot de algemene bevolking."

Ze zijn er iig mee bezig

Morgan schreef op 17-05-2007 @ 19:44 :
Jaaaa maar dat is nou net het punt *zucht en lacht* Er gaan altijd dingen mis en goed, er is altijd verdriet en plezier. Dat heeft op zich niets te maken met jouw 'basisemotie', jouw algemene geluksgevoel.

Precies. Het hele punt is nu juist dat geluk niet van externe factoren afhankelijk is, maar in jezelf zit. Als jouw mate van geluk puur afhankelijk is van de omstandigheden dan is het erg makkelijk om ongelukkig te zijn, omdat er altijd en zoveel tegenslagen zijn in een leven. Mensen die denken dat nare dingen alleen hen overkomen, hebben oogkleppen op. Ieder persoon maakt vreselijke dingen mee.

Zoiets werkt naar mijn idee ook door in bepaalde arrogantie van de westerse maatschappij. Mensen gaan naar arme landen, zien daar de omstandigheden en trekken direct de conclusie dat mensen die leven onder dergelijke omstandigheden het veel slechter hebben dan zijzelf.. terwijl als je kijkt naar programma's als Peking Express e.d. en daar soms de mensen in ziet in die arme landen, straalt er aan alle kanten geluk uit bij die mensen. Volgens mij heeft "het westen" sowieso nogal de neiging geluk gelijk te stellen aan factoren als succes, geld, relatie. Als je alles voor elkaar hebt, ben je gelukkig.. maar waarom zijn er dan zat mensen die alles hebben wat je maar kunt wensen, wie niets naars is overkomen en die ondanks dat toch niet gelukkig zijn? Omdat geluk iets is wat in jouzelf zit, en niet wordt bepaald door de factoren om je heen.

En wat betreft het kiezen voor ongelukkig zijn. Ik kan, achteraf gezien (dat had je me toen natuurlijk niet moeten zeggen, daar was ik destijds erg boos over geworden), zeker zeggen dat ik er een hele periode lang voor heb gekozen ongelukkig te zijn. Wat mensen ook aan oplossingen aandroegen, ik luisterde nergens naar. Ongelukkig zijn was een veilige plek, ik wist hoe dat voelde en hoefde dan tenminste nergens moeite voor te doen. Het was een excuus om mijn angsten niet onder ogen te hoeven komen, het beste excuus altijd voor alles.. Ik kon het niet, want ik was ongelukkig. Ik hoefde het niet, want ik was ongelukkig. Natuurlijk is iedereen het liefste gelukkig, maar niet iedereen wil daarvoor hoeven werken.. en dan is het dus een keuze.

De knop kan inderdaad om, maar ik ben nu gelukkig, heel erg zelfs

Dusjcrib schreef op 22-05-2007 @ 10:51 :
Precies. Het hele punt is nu juist dat geluk niet van externe factoren afhankelijk is, maar in jezelf zit.

Wederom: wat in jezelf zit heb je niet altijd zelf in de hand en wordt door aanleg en opvoeding beinvloed.

Of gelukkig zijn een keuze is, bij mij in ieder geval wel een beetje, maar ik denk niet dat dat bij iedereen het geval hoeft te zijn. Dat ligt maar net aan de omstandigheden waarin de persoon in kwestie zich bevindt.

Ik ga hier later nog verder op in.

De persoon die dat beweert heeft heel duidelijk nog nooit met depressies te maken gehad. Jeej, ik besluit om depressief te zijn, want dat bevalt al jaren goed. Hoe heerlijk die depressie.

Kortom, als het een keuze was zou iedereen gelukkig zijn. Want welke reden kan er in vredesnaam zijn om daar niet voor te kiezen?

DarkSide schreef op 24-05-2007 @ 23:35 :
De persoon die dat beweert heeft heel duidelijk nog nooit met depressies te maken gehad. Jeej, ik besluit om depressief te zijn, want dat bevalt al jaren goed. Hoe heerlijk die depressie.

Kortom, als het een keuze was zou iedereen gelukkig zijn. Want welke reden kan er in vredesnaam zijn om daar niet voor te kiezen?

Tjah, dat dacht ik ook in de periode dat ik mij erg slecht voelde (Volgens mijn ex-psycholoog had ik ook last van depressieve gevoelens, maar de diagnose is nooit gesteld, dus daarom ga ik mij niet zo noemen) dacht ik helemaal niets in mijn leven onder controle te hebben.

Nu gaat het een tijdje veel beter met me en ik ben er achter dat ik het dus wel degelijk een beetje onder controle heb. Niet helemaal natuurlijk, maar wel iets meer dan vroeger.

angel90 schreef op 24-05-2007 @ 23:38 :
Tjah, dat dacht ik ook in de periode dat ik mij erg slecht voelde (Volgens mijn ex-psycholoog had ik ook last van depressieve gevoelens, maar de diagnose is nooit gesteld, dus daarom ga ik mij niet zo noemen) dacht ik helemaal niets in mijn leven onder controle te hebben.

Nu gaat het een tijdje veel beter met me en ik ben er achter dat ik het dus wel degelijk een beetje onder controle heb. Niet helemaal natuurlijk, maar wel iets meer dan vroeger.

Ik zie dat toch anders. Gelukkig zijn hangt wel deels af van keuzes die je maakt, maar gelukkig zijn zelf kun je niet voor kiezen. Dat is een proces wat van heel veel factoren afhangt. Het metabolisme in je hersenen etc.

DarkSide schreef op 24-05-2007 @ 23:56 :
Ik zie dat toch anders. Gelukkig zijn hangt wel deels af van keuzes die je maakt, maar gelukkig zijn zelf kun je niet voor kiezen. Dat is een proces wat van heel veel factoren afhangt.

Een voorbeeld is je karakter.

Ik analyseer heel graag dingen. Ik vind het oplossen van problemen erg interessant, maar voorzie daardoor ook snel problemen waar anderen minder vaak stil bij staan. Daarnaast hou ik mij echter graag vast aan gewoontes.

Dus als er iets in een situatie verandert, dan ga ik dat van alle kanten bekijken en wil ik er per se achter komen waarom. En dat is niet altijd even grappig

Andere mensen valt het dan niet eens op, of ze denken "lekker boeiend"

Als ik DarkSide zijn sig zie, denk ik meteen "Tourniquet is best een zwaar nummer, waarom zet hij die nou in zijn sig? Houdt hij gewoon van Manson's muziek of heeft dit nummer nog een bijzondere betekenis voor hem? Zou hij iets hebben meegemaakt wat gerelateerd is aan dit nummer? Heeft iemand hem iets aangedaan? Is er iemand op dit forum waarvoor de tekst bedoeld is? Hij zegt dat geluk geen keuze is en begint over stofjes in de hersenen, hij noemt zichzelf DarkSide.. misschien voelt hij zich wel erg slecht? Of heeft het gewoon een charme voor hem? De duistere kant der dingen? Misschien is hij wel een heel gewoon persoon die helemaal niet opvalt?" etc.. binnen een paar seconden en dan moet ik me beheersen om niet even de history te checken om te kijken of ik gelijk heb

Moet je nagaan wat er in mijn hoofd speelt als er iets gebeurd wat ik niet leuk vind

Het heeft natuurlijk ook zijn voordelen. Confronteer mij met een moeilijk IT probleem op mijn werk en je hebt een goede kans dat ik net die ene fanatiekeling ben die het wél oplost

[Freestyler*]

Ik ben het er niet helemaal mee eens.
Ik denk dat geldt: gelukkiger zijn is een besluit

Je kunt immers, in welke situatie dan ook, altijd een positieve blik aanhouden, piekeren blokkeren en dergelijke.

Echter zijn er bepaalde omstandigheden waar je als persoon minder invloed op hebt:
- karaktereigenschappen (bij depressie is er een hoge correlatie met onder meer perfectionisme, mate van self-focus en self-blaim, een streng geweten, onzekerheid) En in hoeverre is karakter nature of nurture? En kun je je karakter wel echt veranderen?
- externe gebeurtenissen
Het is volgens mij niet meer dan natuurlijk, dat je minder gelukkig wordt (tenminste tijdelijk) als bijv de mensen waarvan je houdt overlijden. Maar ook opvoeding kan hieronder geschaard worden.
- lichamelijke ongeregeldheden.
Bijvoorbeeld een ongebalanceerde hoeveelheid van cortisol, erotonine, dopamine en norepinephrine, wat onder meer door natuurlijke aanleg of een lichamelijke aandoening die niet aan stemming verwant is, veroorzaakt kan worden.

Bovendien nog een praktisch argument; als gelukkig zijn een keuze zou zijn? Waarom is er dan geen handleiding hoe je die keuze moet maken; waarom is er geen echte behandeling voor depressie?

[TheCreator]

Missy schreef op 11-05-2007 @ 20:47 :
... Laatst had ik met iemand een disscusie. Zij beweerde dat gelukkig zijn een besluit is. Ik was het er niet mee eens, omdat je soms door omstandigheden je niet opeens kan besluiten om gelukkig te zijn.

Denk jij dat je de knop kan omdraaien voor je eigen en inees vrolijker/gelukkiger kan zijn? Wat versta je eigenlijk onder gelukkig zijn? Wanneer ben je volgens jouw gelukkig óf ben je gelukkig?

Ik vind het klinken als een grap. Je hebt ALTIJD een keus. Tuurlijk.
Waar je ook bent en wat je ook meemaakt. Maar hoe makkelijk is die keus?
Mensen kunnen zo verstrengeld raken in hun hoofd of in hun leven dat de keuze voor geluk bijna geen optie is.
Tuurlijk is er altijd "een keus". Een keus is theoretisch altijd 50/50. Dus is "de keus" altijddaar. Maar hoe makkelijk maak je die keus? En dat is de praktijk. En we zijn geen robots die je zomaarff kunt prgrammeren!.
Ik vind het daarom een BS-opmerking. "Een academisch grapje".
Je moet het niet zo letterlijk nemen.

Stoppen met roken is ook een keus. Hoe gemakkelijk maken de meeste mensen die?
Ja tuurlijk! Of je stopt of niet IS een keus. Maar hoevelen lukt dat ook echt?
Of zeg dat tegen een ongelukkige heroine-verslaafde. Recht in zn gezicht.
"Hey ouwe. Het is een keus dat weet je he? Mazzel!"
Ik vind het echt een kutopmerking.
Of je schijt of niet is ook een keus. Belachelijk om dat te zeggen.

Mischien bdoelden de bedenker(s) wel het tegenovergestelde.
Mensen (vooral Nederlanders) zijn goedgelovig in alles wat "mooi klinkt"
Maar wat mooi klinkt hoeft nog niet te gelden voorde praktijk.
Mischien een stelletje afgestudeerde neurologen die dit hebben bedacht ofzo.

Ik vind het ook zo belerend klinken. Alsof ze willen zeggen;

"Nou, Als jij niet gelukkig bent, DAN IS HET JOUW EIGEN FOUT! HET KAN ECHT NERGENS ANDERS AAN LIGGEN EN IK HOEF
ME DAN DERHALVE OOK NIET MEER MET JOU BEZIG TE HOUDEN NOCH NAAR JOUW TE LUISTEREN. DUS GA UIT MIJN WEG!"

Eigenlijk zeggen ze dus;

"Nou dat "Geluk is een keuze" is natuurlijk grote onzin, dat weet ik ook wel. Maar ik hou gewoon niet van ongelukkige mensen , maar ik heb nu een goed excuus bedacht!
Eentje dat goed en aannemelijk klinkt en die jij ook wel gelooft, al zegt je gevoel wat anders.
En omdat het aannemelijk klinkt heb je niks meer te zeggen (want het is dan ook als dooddoener bedoelt) en kom ik zo ,zonder schuldgevoel, onder jouw gezeik vandaan. doei!"

DarkSide schreef op 24-05-2007 @ 23:35 :
De persoon die dat beweert heeft heel duidelijk nog nooit met depressies te maken gehad. Jeej, ik besluit om depressief te zijn, want dat bevalt al jaren goed. Hoe heerlijk die depressie.

Fout

[TheCreator]

Depressief worden gaat denk ik ook niet over 1 nacht ijs.
Het is geen besluit op Een vraag. Je groeit ernaartoe.
En ondertussen heb je talloze besluiten gemaakt.
Het begint allemaal net zoals de gezonde mensen denken.
"Geluk is een belsuit; always look on the bright side;
en ik trek me er niks van aan; .."
En ondertussen wordt je toch langzaam "down"

Ik ben in mijn tienerjaren depressief geweest.
Bij sommige depressieve mensen is het zelfs een lichamelijke reactie, een gevoel. Iets wat ze overkomt. En niet iets dat ze bewust "besluiten"
Je hebt dus twee soorten depressieve mensen, De een weet wat de aanleiding is.
De ander weet helemaal niet wat de aanleiding is maar voelt zich toch een paar dagen lusteloos.

Hoe kun je dan zeggen dat geluk (ten alle tijden) een besluit is?
Het is vast een Hollands academisch grapje onder neurologen...

[Yana]

TheCreator schreef op 31-05-2007 @ 14:58 :
Depressief worden gaat denk ik ook niet over 1 nacht ijs.
Het is geen besluit op Een vraag. Je groeit ernaartoe.
En ondertussen heb je talloze besluiten gemaakt.
Het begint allemaal net zoals de gezonde mensen denken.
"Geluk is een belsuit; always look on the bright side;
en ik trek me er niks van aan; .."
En ondertussen wordt je toch langzaam "down"

Ik ben in mijn tienerjaren depressief geweest.
Bij sommige depressieve mensen is het zelfs een lichamelijke reactie, een gevoel. Iets wat ze overkomt. En niet iets dat ze bewust "besluiten"
Je hebt dus twee soorten depressieve mensen, De een weet wat de aanleiding is.
De ander weet helemaal niet wat de aanleiding is maar voelt zich toch een paar dagen lusteloos.

Hoe kun je dan zeggen dat geluk (ten alle tijden) een besluit is?
Het is vast een Hollands academisch grapje onder neurologen...

Als iemand een paar dagen lusteloos is, zeg ik gewoon dat diegene tijdelijk niet zo lekker in zn vel zit. Wat nou depressie?

DarkSide schreef op 24-05-2007 @ 23:35 :
De persoon die dat beweert heeft heel duidelijk nog nooit met depressies te maken gehad.

Knap dat je dat op basis daarvan kunt concluderen.

[TheCreator]

Yana schreef op 31-05-2007 @ 18:28 :
Als iemand een paar dagen lusteloos is, zeg ik gewoon dat diegene tijdelijk niet zo lekker in zn vel zit. Wat nou depressie?

OK. ik word weer afgerekend op kleinigheidjes.
Je hebt depressieve mensen die zonder enige zelfbewuste oorzaak zich wel maandenlang lusteloos kunnen voelen.
Ik ben ze ook tegengekomen en heb een tijd lang in Duin en Bosch gezeten. Dan
hoor je van alles over allerlei geestesziekten en symptomen ed.
En een tijdelijke depressie (als die regelmatig voorkomt) is ook een vorm van depressie.

Zo goed genoeg voor je?

Ik beschouw lichte irritaties en de onmacht er wat aan te doen
(liefdesverdriet, je hond is dood, oma overleden, ongelukkig over je garderobe etc.) niet als depressief. Depressief in de psychiatrie is vnl. chronisch.. Alleen dan praat je over depressie.
Je bent niet depressief als je van de mavo naar het MBO gaat en daar als meisje in een klas komt te zitten met arrogante trutjes en dat niet leuk vindt.
En vervolgens aan tafel uithuilt bij paps en mams om onder de leraren-opleiding uit te komen.
Dat noem ik niet depressief, nog een groot probleem.

[Sarah2]

Je mag nog zo goed kunnen relativeren of optimistisch zijn als je wilt: zonder LIEFDE kún je niet gelukkig zijn. Ook al krijg je er genoeg van je ouders, om jezelf positief te kunnen ontplooien heb je iemand nodig die je op een andere manier én zonder reden graag ziet, je laat weten dat je er mag zijn, gelooft in je, de nodige affectie schenkt opdat je het ook aan anderen zou kunnen schenken.
Hoe je ook probeert om de zinloosheid en de leegte die je ervaart tegen te gaan door jezelf leugens te vertellen, hoe je ook je best doet jezelf duidelijk te maken dat je gelukkig bent (want je hebt kleren, eten, studies,..)...
Geluk is iets dat je moet vóelen.

DarkSide schreef op 24-05-2007 @ 23:35 :
De persoon die dat beweert heeft heel duidelijk nog nooit met depressies te maken gehad. Jeej, ik besluit om depressief te zijn, want dat bevalt al jaren goed. Hoe heerlijk die depressie.

Inderdaad, fout.

[CaptainCaveman]

Yana schreef op 11-05-2007 @ 20:59 :
Check mijn signature

Ja, ik geloof dat geluk in een heel grote mate bepaald wordt door je eigen keuze. Let wel, het gaat hierbij om je houding, niet om de externe omstandigheden. Je bepaalt niet (bewust) wat je meemaakt, maar je kunt wel bewust bepalen op welke manier je er mee om wil gaan.

Wat niet wil zeggen dat het makkelijk is. Het blijft een proces, een keuze die je steeds opnieuw en opnieuw moet maken.. Een keuze om niet te zwelgen in zelfmedelijden, om niet te blijven hangen in de veilige donkere wereld.. maar om over je eigen grenzen te stappen, jezelf uit te dagen in alles wat je moeilijk vindt. Alleen daar achter vind je geluk.. (of, misschien is het wel zoals de bekende uitspraak "Geluk is een richting, geen punt." of "There is no way to happiness, happiness is the way".)

Wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen.. is dat je geluk in een bepaalde mate kan afdwingen door je instelling, je levensvisie. Het is een steeds opnieuw focussen op het beste voor jezelf en voor de wereld om je heen. "De kracht van je gedachten", so to say. Maar ja. Dat is de theorie (correctie: mijn theorie). Het in uitvoering brengen gaat me (momenteel) niet gemakkelijk af.

Amen!

Het besef van gelukkigheid is alleen bij mensen een probleem. Al het andere op aarde is al 'gelukkig' met het bestaan. Maar gelukkig zijn is wel een besluit i.v.m. dat het een eigen keuze is wanneer jij je gelukkig voelt. Als jij een auto nodig hebt en je dan gelukkig voelt dan ben jij gelukkig met een auto. Als jij een vriendin nodig hebt om je gelukkig te voelen ben jij gelukkig met een vriendin. Als jij heel veel verschillende dingen nodig hebt of nooit tevreden bent met wat je krijgt ben je vaak/snel ongelukkig.

Je ongelukkig voelen is niet altijd een keuze ... als er iemand doodgaat of er iets ergs gebeurd is het een heel ander verhaal.

Ik hoef geen feedback dit is gewoon wat ik denk

[TheCreator]

Waarom denken Nederlanders toch altijd zo in "absolute termen"?
Als het logisch klinkt en op papier theoretisch mogelijk is,
dan moet de rest niet zeuren want dan 'is het zo' en is het mogelijk..
Tuurlijk is het mogelijk, maarhoe haalbaar is het in de praktijk?

Ik vind dat je door je instelling geluk wel kan afdwingen in bepaalde mate. Of wel helemaal. De ene x meer dan andere keren. En het verschilt per persoon natuurlijk.
Mischien kun je beter stellen dat het niet voor iedereen even makkelijk is.
En dat vor degenen waarvoor het niet zo makkelijk gaat,
het niet betekent dat ze 'maar zeuren'..

Geluk is vind ik geen absolute keuze als in wel/nee klaar.
(want zo klinkt het wel). Het hang van meer dingen af. Je eigen situatie, je persoon, je streven.
Alsj ehet welkan, OK. maar er wordt naar mijn gevoel neergekeken op mensen die het niet zo makkelijk afgaat.

Ik zie de reacties alweer voor me op forums.
"Nou uh ouwe, ik ben wel gelukg en dat komt door me muh instelling,
en als jij dat niet kunt dan ben je een flapdrol en mijn tijd niet waard, mzzl!"

TheCreator schreef op 07-06-2007 @ 15:41 :
Ik zie de reacties alweer voor me op forums.
"Nou uh ouwe, ik ben wel gelukg en dat komt door me muh instelling,
en als jij dat niet kunt dan ben je een flapdrol en mijn tijd niet waard, mzzl!"

En jij kijkt niet neer op bepaalde mensen?

[CaptainCaveman]

TheCreator schreef op 07-06-2007 @ 15:41 :
Waarom denken Nederlanders toch altijd zo in "absolute termen"?
Als het logisch klinkt en op papier theoretisch mogelijk is,
dan moet de rest niet zeuren want dan 'is het zo' en is het mogelijk..
Tuurlijk is het mogelijk, maarhoe haalbaar is het in de praktijk?

Ik vind dat je door je instelling geluk wel kan afdwingen in bepaalde mate. Of wel helemaal. De ene x meer dan andere keren. En het verschilt per persoon natuurlijk.
Mischien kun je beter stellen dat het niet voor iedereen even makkelijk is.
En dat vor degenen waarvoor het niet zo makkelijk gaat,
het niet betekent dat ze 'maar zeuren'..

Geluk is vind ik geen absolute keuze als in wel/nee klaar.
(want zo klinkt het wel). Het hang van meer dingen af. Je eigen situatie, je persoon, je streven.
Alsj ehet welkan, OK. maar er wordt naar mijn gevoel neergekeken op mensen die het niet zo makkelijk afgaat.

Ik zie de reacties alweer voor me op forums.
"Nou uh ouwe, ik ben wel gelukg en dat komt door me muh instelling,
en als jij dat niet kunt dan ben je een flapdrol en mijn tijd niet waard, mzzl!"

Het is m.i. wel degelijk een instelling. Lees eerdere posts eens dude.