Ben ik erg anders?

[anoniem33]

Hallo iedereen,

Ik ga het eerst uitleggen,
Vrijdag is er bij ons op school een kerstfeest dat wordt gehouden in Utrecht. Op het feest wordt er altijd gedanst en gedronken zoals tegenwoordig op elk feest en wat ook normaal is. Alleen het lijkt wel of ik op een of andere manier anders ben. Veel mensen vinden het geweldig en leven er 2 weken naar uit en ik probeer er met smoesjes onderuit te komen. Ik wil helemaal niet maar ik MOET van mijn ouders omdat (bijna) iedereen gaat. ik heb echt het gevoel dat ik anders ben dan andere mensen. Vorig jaar was ik zogenaamd ziek dus kan ik er deze keer niet onderuitkomen met ziek zijn omdat ze dat ook door hebben. Ik weet dus niks meer hoe ik er onderuit kan komen en ga dus vrijdag met erg veel tegenzin naar het schoolfeest. De grootste reden is ook dat ik ABSOLUUT niet kan dansen. Ik ben erg anders dan anderen daardoor vind ik en zoek ook weer een smoesje om er onder uit te komen ook al zijn die er in mijn opzicht niet meer.

graag reacties+smoesjes

Anoniem

Ik had precies hetzelfde. Sommige mensen zagen ookal weken, misschien al maanden van te voren uit naar een schoolfeest of klassenfeest. In de eerste klas was ik er wel heen geweest, omdat het ook MOEST van mijn ouders. In de 2e, 3e en 3e (ben blijven zitten) ging ik er niet heen, ook ziek gemeld (weet ik eigenlijk niet meer, gewoon niet gegaan kan ook). Ook ik zag tegen schoolfeesten en school-gerelateerde partijtjes op. OOK omdat ik ABSOLUUT niet kon en kan dansen. In de klassenfeesten in de bovenbouw ben ik wel geweest, omdat er toen alcohol werd geschonken en je niet perse hoefde te dansen maar ook gewoon kon staan (in een hoekje) en je eigen gewoon kon volgieten.

Nu ik dit zit te typen schiet me ook nog opeens een herinnering te binnen...
Aan het einde van een projectweek op school kregen we dansles in een dansschool met de klas. WALGELIJK vond ik het idee alleen al. Bovendien zagen de meisjes mij ook totaal niet staan (nog steeds niet eigenlijk, maar dat ter zijde), laat staan dat ze met me wilden dansen. Hoe moet ik nou in een dansschool dansles krijgen en gaan dansen? Ik wist dat ze absenten zouden opnemen en er flinke straffen op stonden, maar ben gewoon niet gegaan. Gelukkig nooit wat van gehoord.

Wat ik zou doen als ik jou was?
Als er geen alcohol wordt geschonken en/of er MOET worden gedanst zou ik niet gaan. Geen reden opgeven en gewoon thuis blijven. Of gewoon tegen je ouders zeggen dat je gaat, maar ondertussen in je nette kerstpak in de cafetaria/kroeg wachten tot het is afgelopen Als je echt niet wil heb je daar wel liever straf voor (zo dacht ik tenminste bij mijn 2e anekdote)

Wordt er wel alcohol geschonken, dan zou je kunnen overwegen om te gaan. Je neemt van te voren al een paar biertjes of wat andere troep om je wat losser te voelen. Dan giet je je eigen daar helemaal in een hoekje vol, zodat het of leuk wordt of je je niks meer van die avond kan herinneren. Risico is er wel: je kan te veel zuipen en de hele boel onderkotsen waardoor je de aandacht op je vestigd. Misschien is dat aan de andere kan wel stoer op jouw leeftijd. Aan de andere kant: als je daar met een kop van een oorwurm rondloopt, raar gedrag vertoond (al of niet kotsend), kun je altijd later, tegen je vrienden vertellen dat je te veel gezopen had. Waarom je zat te zuipen? Je zegt gewoon dat je wat wou proberen.

Dus jij vindt dat jij anders bent dan anderen of raar? Nee, tuurlijk niet. Ik had precies hetzelfde op jouw leeftijd (denk ik weet niet hoe oud je bent en in welke klas je zit; misschien aardig om te vermelden) en het ging vanzelf weer over. Nou ja, vanzelf, misschien is het wel niet over gegaan. Ben je een mislukkeling dat je niet naar zo'n kerstgala durft omdat er gedanst gaat worden? Nee, denk het niet komt vanzelf goed. Je hebt andere interesses (mij zal je nooit in een dansschool vinden, maar wel in de kroeg of discotheek of voetbalwedstrijd) en als je straks van school af bent hoef je dat soort dingen allemaal niet meer te doen. Je doet dan dingen waar jij zin in hebt en je goed bij voelt. Voor nu moet je het gewoon over je heen laten lopen.

Het beste, tot ziens en de mazzel

Waarom heb je het gevoel dat je anders bent dan andere mensen? Omdat je geen zin hebt in dat feest, omdat je niet kunt dansen of zijn er nog meer redenen? (Ik ken zoveel mensen die geen zin hebben in feesten of die niet kunnen dansen...?)

Drinken om het maar naar je zin te hebben vind ik een slecht idee...zeker zoveel drinken dat je je de avond niet meer kunt herinneren. (En meisjes gaan je echt niet leuker vinden als je veel drinkt oid...)

En als je puur het niet kunnen dansen erg vindt, maar er verder geen enorme hekel aan hebt, dan is het misschien een idee om juist wel dansles te nemen.

[anoniem33]

Ja,
grootste "angst" is dat ik als enige aan de kant sta omdat ik neit wil/kan dansen en dat ik als stommeling gezien wordt. Het is trouwens vrijwillig en er moet niet worden gedanst er zijn ook zogenaamde "chilllounges". Dus dat betekent lijkt me ook wel dat waarschijnlijk ik niet de enige ben die niet gaat dansen..

Toch?

anoniem33 schreef:

Ja,
grootste "angst" is dat ik als enige aan de kant sta omdat ik neit wil/kan dansen en dat ik als stommeling gezien wordt. Het is trouwens vrijwillig en er moet niet worden gedanst er zijn ook zogenaamde "chilllounges". Dus dat betekent lijkt me ook wel dat waarschijnlijk ik niet de enige ben die niet gaat dansen..

Toch?

Ja, ok. Hoe oud ben je als ik vragen mag? Of wil je dat liever niet vertellen?

[anoniem33]

Commando schreef:

Ja, ok. Hoe oud ben je als ik vragen mag? Of wil je dat liever niet vertellen?

15 xD

Nou ja, het is vrijwillig, dus je hoeft niet te gaan als je er zo tegenop zit. Dat is in ieder geval één lichtpuntje. Herken je iets in mijn verhaal?

[anoniem33]

Commando schreef:

Nou ja, het is vrijwillig, dus je hoeft niet te gaan als je er zo tegenop zit. Dat is in ieder geval één lichtpuntje. Herken je iets in mijn verhaal?

Ja ik herken me volledig in jouw verhaal, mij liever gezien bij idd wat jij zegt een voetbalwedstrijd.

anoniem33 schreef:

Ja ik herken me volledig in jouw verhaal, mij liever gezien bij idd wat jij zegt een voetbalwedstrijd.

Naar de kroeg gaan moet je nog leren; dat ga je later zeker ook wel leuk vinden. Een discotheek ook wel, zolang je maar niet hoeft te dansen. Je zal daar meer komen voor de interactie met mensen dan voor de muziek. Maar goed, dat nu ter zijde.

Ik was misschien 13-14, misschien 15 toen ik meemaakte wat ik net in het verhaal heb getypt. Ik denk dat ik weet wat je meemaakt aangezien je je 'volledig herkende' in mijn verhaal. Het valt echt niet mee. Het is moeilijk te verwoorden. Maar je durft er niet heen omdat je bang ben dat je afgaat. Iedereen is blij, leuk aardig, maar je bent als de dood dat je de dansvloer opmoet en je durft het ook gewoon niet omdat je het toch niet kan. Het is echt verschrikkelijk. Zeker als er dan ook nog bijkomt dat meisjes je niet zien staan en zich socialiseren met je vrienden (of andersom). Jij doet dat niet, want stel dat je vrienden de dansvloer opgaan en/of 'danskoppels' vormen. En je vrienden vragen of je ook meegaat de dansvloer op met de meisjes. Ja, daar staan je dan met je bek vol tanden. Het valt echt niet mee

Toen ik zou oud was als jij had ik gewoon niet gegaan, het is vrijwillig. Ze kunnen je niks maken. Als je ouders daar problemen mee hebben, zou ik zeggen dat je er heen ging, maar gewoon naar een cafetaria gaat, friet eten en weer naar huis gaat als het gala is afgelopen zonder daar ook maar te komen. Je moet dan wel liegen. Maar wat is beter? Een leugentje om bestwil of de dansvloer? Ik koos zeker weten voor het eerste.

Je bent niet RAAR of ANDERS. Zoals ik al zei. Straks heb je al die sleur niet meer als je straks voor je eigen leven kunt kiezen en je eigen leven kun inrichten. Het enige wat je nu kunt doen is de hele teringzooi maar over je heen laten lopen.

Sterkte

[Cherry Springs]

Je bent echt niet anders omdat je niet graag danst, hoor. Dat er uberhaubt al vraag is naar een chill-lounge moet wel duidelijk maken dat je niet de enige bent.

[Cherry Springs]

Je kan trouwens natuurlijk ook gewoon wat doen met het niet houden van dansen en zorgen dat het bekend is dat je dat niet graag doet. Het is niets om je voor de schamen, ook al schaam je je er wel voor. In je eigen belevenis is het veel erger dan je denkt.
Ik zou er niet om gaan liegen tegen je ouders, niet liegen over dat je erheen gaat en dan niet gaat. Je beste opties zijn "Ja, ok, ik ga, maar ik blijf in de chill-lounge en ik ga niet dansen" "Ik zeg tegen mijn ouders dat ik niet ga want ik vind het niet leuk en het is vrijwillig en ik heb toch geen aansluiting op schoolfeesten" "Ik ga er op een of andere manier voor zorgen dat ik in elk geval vertoonbaar ben op de dansvloer zodat ik niet met een handicap hoef te leven."

Ik zou voor optie 3 gaan, dat is een stuk beter dan maar liegen tegen je ouders en voor al die dingen weglopen.

Cherry Springs schreef:

Je kan trouwens natuurlijk ook gewoon wat doen met het niet houden van dansen en zorgen dat het bekend is dat je dat niet graag doet. Het is niets om je voor de schamen, ook al schaam je je er wel voor. In je eigen belevenis is het veel erger dan je denkt.
Ik zou er niet om gaan liegen tegen je ouders, niet liegen over dat je erheen gaat en dan niet gaat. Je beste opties zijn "Ja, ok, ik ga, maar ik blijf in de chill-lounge en ik ga niet dansen" "Ik zeg tegen mijn ouders dat ik niet ga want ik vind het niet leuk en het is vrijwillig en ik heb toch geen aansluiting op schoolfeesten" "Ik ga er op een of andere manier voor zorgen dat ik in elk geval vertoonbaar ben op de dansvloer zodat ik niet met een handicap hoef te leven."

Ik zou voor optie 3 gaan, dat is een stuk beter dan maar liegen tegen je ouders en voor al die dingen weglopen.

Als anoniem 33 nu meemaakt wat ik toendertijd meemaakte/voelde dan is optie 3 zo makkelijker gezegd dan gedaan. Naar dat kerstgala gaan is net zoeits als in een donkere kamer opgesloten zitten met honderden muizen (moet je wel bang zijn voor muizen). HET IS ZO MAKKELIJK GEZEGD. Bij mij was het zelfs in me opgekomen, als ik daar heen zou moeten gaan, dat ik mezelf echt van kant maakte. Optie 2, 'liegen tegen je ouder en voor al die dingen weglopen' blijft dan de beste optie.

[Cherry Springs]

Ja of je kweekt wat ballen.

Sorry.
Maar zoek dan hulp ofzo. Als het echt een fobie voor dansen is kan je daar ook wel hulp voor zoeken. Als het echt zo verschikkelijk is als je beweert is het de moeite van het hulp zoeken wel waard, als je er daarmee vanaf komt. Misschien heb je vrienden die je kunnen helpen zelfvertrouwen op te bouwen of iets in die richting?

Cherry Springs schreef:

"Ik ga er op een of andere manier voor zorgen dat ik in elk geval vertoonbaar ben op de dansvloer zodat ik niet met een handicap hoef te leven."

Die handicap blijf je toch je hele leven houden, niets en niemand die daar wat aan verandert en of je daar nou heen gaat of niet. Kun je beter niet gaan (omdat het je toch weinig tot niets oplevert) dan dat je afgaat en je hele middelbare school wordt getreiterd.

Cherry Springs schreef:

Ja of je kweekt wat ballen.

Sorry.
Maar zoek dan hulp ofzo. Als het echt een fobie voor dansen is kan je daar ook wel hulp voor zoeken. Als het echt zo verschikkelijk is als je beweert is het de moeite van het hulp zoeken wel waard, als je er daarmee vanaf komt. Misschien heb je vrienden die je kunnen helpen zelfvertrouwen op te bouwen of iets in die richting?

Ja, wat moet je zeggen? "Ik durf niet de dansvloer op met vrienden/vriendinnen en meisjes, terwijl ik wel gewoon durf uit te gaan in kroeg, discotheek, voetbalstadion en restaurant met achtergrondmuziek" Welke psycholoog met gezond verstand gelooft nou zoiets: daar moet je toch geestelijk gestoord voor zijn. Bovendien valt die 'fobie' moeilijk te verwoorden en ook niet op te lossen. En vrienden? Die zullen je alleen maar uitlachen, zeker op die leeftijd.

Man, ik zit zowat je janken achter mijn computer, kun je nagaan hoe diep zoiets zit.

[Cherry Springs]

Ik begrijp wel dat het kut is zo'n soort handicap te hebben omdat mensen het niet zo gauw serieus nemen. Maar psychologen komen echt wel raardere dingen tegen, hoor. Ik hou ook helemaal niet van dansen en zo ken ik er nog meer. Dat het bij jou (jullie) dieper geworteld zit maakt je nog echt geen freak, ook al behandelen de verkeerde mensen je wel zo. Een psycholoog of een goede, echt goede vriend zou je heus wel serieus nemen. Het hangt echt van je vrienden af of ze je uitlachen, dat is niet per definitie zo. Iemand die je vertrouwt zal je echt niet uitlachen.
Je hoeft niet eens meteen naar een psycholoog maar als je denkt te weten dat verder niemand je serieus neemt is het denk ik wel beter.

[Cherry Springs]

Overigens hoop ik niet dat anoniem33 naar de adviezen van Commando luistert want dan is er helemaal geen hoop meer, als liegen enzo de enige oplossing lijkt. Dat is het niet.
Ik probeer objectief advies te geven, ik hoop dat het een beetje lukt.

Cherry Springs schreef:

Ik begrijp wel dat het kut is zo'n soort handicap te hebben omdat mensen het niet zo gauw serieus nemen. Maar psychologen komen echt wel raardere dingen tegen, hoor. Ik hou ook helemaal niet van dansen en zo ken ik er nog meer. Dat het bij jou (jullie) dieper geworteld zit maakt je nog echt geen freak, ook al behandelen de verkeerde mensen je wel zo. Een psycholoog of een goede, echt goede vriend zou je heus wel serieus nemen. Het hangt echt van je vrienden af of ze je uitlachen, dat is niet per definitie zo. Iemand die je vertrouwt zal je echt niet uitlachen.
Je hoeft niet eens meteen naar een psycholoog maar als je denkt te weten dat verder niemand je serieus neemt is het denk ik wel beter.

1-Het is geen handicap.
2-Jij vindt dansen gewoon niet leuk, net zoals je spruitjes eten niet leuk vindt. Maar hierbij ligt het anders. Het is ook heel moeilijk te omschrijven. Afgezien van wat er echt allemaal door iemand heen gaat. Kijk, als je zegt dat je spruitjes eten niet leuk vind, zal niemand raar staan op te kijken. Maar als je zegt dat je niet de dansvloer op durft (zeker als de factor meisjes er ook nog bij komt kijken) -ja, waarom weet ik eigenlijk ook niet- dan denkt de meerderheid van de mensen dat je compleet geschift bent.

Ik probeer subjectief advies te geven, ik hoop dat het een beetje lukt.

[Mara]

Ok, je hoeft er dus niet te dansen. Zijn er vrienden die er ook heen moeten? Dan ga je daarmee toch naar zo'n chillbar en daar gewoon wat zitten kletsen? Als mensen zeggen dat ze gaan dansen zeg je dat je 'geen zin hebt' of het gewoon niet leuk vindt. Desnoods lieg je en zeg je dat je verschrikkelijke spierpijn hebt.

Commando schreef:

2-Jij vindt dansen gewoon niet leuk, net zoals je spruitjes eten niet leuk vindt. Maar hierbij ligt het anders.

En juist daarom is hulp zoeken alles behalve een slecht idee. (Afhankelijk van welke definitie van handicap je hanteert kun je het zeker wel zo noemen, handicap betekent namelijk ook 'belemmering, nadeel' en een belemmering lijkt het me zeker.)

Het is bovendien onzin dat de meerderheid van de mensheid denkt dat je geschift bent als je zegt dat je de dansvloer niet op durft, net zo min als dat je zegt dat meisjes daar een rol in spelen, jongeren durven het misschien niet toe te geven, maar er zijn zeker mensen die het zullen herkennen en geschift is het allerminst. Je wilt niet weten hoeveel jongeren met dit probleem of soortgelijke problemen rondlopen...de meesten durven het alleen niet toe te geven.

Als er lounges zijn en je dat wel leuk of acceptabel vindt, doe dat dan inderdaad. En zeg inderdaad gewoon dat je dansen niet leuk vindt (toch ook niet iedereen vindt voetbal leuk oid?).

[*oma*]

Op schoolfeesten, bij mij op de middelbareschool, stonden er altijd veel mensen aan de kant. Voornamelijk jongens. Sowieso duurt het altijd even voordat er uberhaubt iemand durft te dansen. Je hebt vast wel vrienden die ook niet willen dansen. Succes!

[Vogelvrij]

Ik heb de andere reacties niet gelezen, maar je bent zeker niet de enige die op ziet tegen zulk soort dingen. Alleen kom je die vaak niet tegen op dat soort gelegenheden, want de mensen die niet van dansen en feesten houden, zijn daar gewoonlijk niet Tenzij ze, net als jij (wij), ouders hebben die vinden dat je móet gaan. En dat is dan flink balen, maar eigenlijk verder toch ook niet echt een probleem? Nou ja, je hebt een stomme avond, maar iedereen moet wel eens stomme dingen doen. Gewoon uitzitten, de dansvloer vermijden en zo snel mogelijk weer wegwezen.

[anoniem33]

Ik vind het altijd raar dat me ouders denken dat ik anders geen "aansluiting" zou hebben.

[Vogelvrij]

anoniem33 schreef:

Ik vind het altijd raar dat me ouders denken dat ik anders geen "aansluiting" zou hebben.

Ja, ouders zijn daar vaak nogal overbezorgd in En dan denken ze dat zo'n feest helpt Maar heb je wel wat vrienden, spreek je wel eens met mensen af, heb je bezigheden buiten school? Want als dat zo is, kun je tegen je ouders toch zo aantonen dat het niet klopt wat ze zeggen. En als dat niet zo is, vind je dat zelf een probleem? (maar of naar zo'n feest gaan dan dé oplossing is, betwijfel ik)

En je zei ergens dat je bang was dat andere mensen je raar zouden vinden als je niet danste, maar de meeste zijn daar helemaal niet zo mee bezig, die zijn te druk met zichzelf. En als er lounges zijn, dan ga je daar toch gewoon heen?

[anoniem33]

Vogelvrij schreef:

Ja, ouders zijn daar vaak nogal overbezorgd in En dan denken ze dat zo'n feest helpt Maar heb je wel wat vrienden, spreek je wel eens met mensen af, heb je bezigheden buiten school? Want als dat zo is, kun je tegen je ouders toch zo aantonen dat het niet klopt wat ze zeggen. En als dat niet zo is, vind je dat zelf een probleem? (maar of naar zo'n feest gaan dan dé oplossing is, betwijfel ik)

En je zei ergens dat je bang was dat andere mensen je raar zouden vinden als je niet danste, maar de meeste zijn daar helemaal niet zo mee bezig, die zijn te druk met zichzelf. En als er lounges zijn, dan ga je daar toch gewoon heen?

Ja ik heb veel vrienden op school, maar neem ze niet echt mee naar huis ofzo toe. ik heb thuis een leven en op school gewoon een apart leven waarin ik beide erg gelukkig ben. Alleen me ouders weten dan ook niet of ik vrienden heb, terwijl ik dat wel heb.

[Vogelvrij]

anoniem33 schreef:

Ja ik heb veel vrienden op school, maar neem ze niet echt mee naar huis ofzo toe. ik heb thuis een leven en op school gewoon een apart leven waarin ik beide erg gelukkig ben. Alleen me ouders weten dan ook niet of ik vrienden heb, terwijl ik dat wel heb.

Nou ja, als jij er gelukkig mee bent, dan is het toch goed Alleen misschien wel handig voor je ouders als ze weten dat je gewoon vrienden hebt, dan hebben ze ook minder de neiging om je te dwingen naar schoolfeesten te gaan.

[Gedoemd]

Verder, ik richt me even tot Commando, is het helemaal niet zo'n slecht idee om juist wél naar het schoolfeest te gaan. Juist als je wegblijft heb je de kans dat mensen het jammer vinden (het is best kut als je niet kunt meepraten) dat je er niet was, terwijl je wel kon! Ik wil niet zeggen dat je móet gaan maar voor dit soort dingen weglopen is uiterst onnodig.

Ikzelf zie ook regelmatig jongens/meiden op de dansvloer staan die er echt geen kaas van hebben gegeten. Worden die mensen uitgelachen? Nee! Waarom niet? Omdat ze er ten eerste maar wel mooi staan en ten tweede toch altijd bij hun vrienden staan (net zoals iedereen). Je hoeft niet bang te zijn voor de reactie van anderen en als er mensen zijn die je uitlachen dan zijn zij altijd nog triester dan jij (daarbij komt dat je vrienden je écht niet gaan uitlachen en het waarschijnlijk voor je op zullen nemen).

Tot slot: oefening baart kunst! Ook in dit geval. Dus hoe meer je de confrontatie met je angst aan zult gaan hoe losser je er in zult worden en hoe beter het je af zal gaan! Er zijn maar weinig mensen die vanaf de eerste dag dat ze voet zetten in danszalen de sterren van de hemel dansen, iedereen moet het leren.

[blurred]

Mijn ouders hebben me nooit gedwongen ergens heen te gaan, maar ze vonden wel altijd dat ik dat soort dingen moest doen. Ze noemden het niet "aansluiting" vinden, maar meer zoiets als jezelf onder de mensen begeven om vrienden te maken en dingen te doen die je "hoort" te doen in je jeugd. Ik ging uit mezelf naar schoolfeesten e.d., maar vond het wel moeilijk om te dansen, zeker met jongens. Omdat mijn ouders vonden dat het "bij je opvoeding hoort" en omdat al mijn vrienden gingen, heb ik wel op dansles gezeten. Ik vond er echter niks aan en heb daarom geen dansexamen gedaan. Omdat ik wel gegaan ben vonden mijn ouders dat niet erg. Daarmee wil ik eigen zeggen dat je ouders, wanneer jij een beetje tegemoet komt aan wat zij vinden dat je moet doen, misschien wat minder streng tegenover jou worden op dat gebied.

[anoniem33]

Vogelvrij schreef:

Nou ja, als jij er gelukkig mee bent, dan is het toch goed Alleen misschien wel handig voor je ouders als ze weten dat je gewoon vrienden hebt, dan hebben ze ook minder de neiging om je te dwingen naar schoolfeesten te gaan.

ja maar hoe overtuig ik ze daar dan van? In hun opzicht zou ik het ook alleen maar kunnen zeggen omdat ik hun er neit mee wil belasten.

Commando schreef:

Die handicap blijf je toch je hele leven houden, niets en niemand die daar wat aan verandert en of je daar nou heen gaat of niet. Kun je beter niet gaan (omdat het je toch weinig tot niets oplevert) dan dat je afgaat en je hele middelbare school wordt getreiterd.

Wat is dat nou voor instelling? Alsof mensen nooit leren ergens mee om te gaan of over angsten heenkomen? Zou wat zijn zeg met de wereld als iedereen altijd maar bleef weglopen voor hun problemen.

En als je op een schoolfeest oid bent maar niet gaat dansen, ga je heus niet opeens af voor de hele school Bij ons dansten er zo veel mensen niet, vooral de jongens. Helemaal op de middelbareschoolleeftijd durfden die allemaal de dansvloer niet op, behalve om gek te doen.

[marrel]

Als ik het even vergelijk met uitgaan (is ook drinken en dansen etc. in een discotheek althans) daar houd ik ook helemaal niet van. Maar op zo'n moment kan ik meestal toch wel wat vrienden vinden of bekenden waarmee ik wat kan kletsen aan de bar. Probeer te zorgen dat je er niet alleen heen hoeft. Of als ik vrienden heb die wel echt aan het dansen zijn dan kan ik me daar wel een beetje aan optrekken. Dan voel ik me niet alleen en went het ook wel wat. Probeer gewoon te gaan en er wat lol uit te halen!

bij het eerste schoolfeest (ergens in de 5e) waren we verplicht te gaan. Ik kan ook totaal niet dansen en nouja, echt sociaal ben ik niet. Toen ik ging heb ik gewoon alcohol gedronken en zo kon ik wat beter praten. Maar dansen heb ik gewoon niet gedaan (maar ik was gelukkig niet de enige)
Bij het gala in de 6e ben ik niet meegegaan naar de discotheek, gewoon omdat ik dat niet wilde.

Alcohol is echt niet de beste oplossing en liegen tegen je ouders zeker niet. Praat gewoon met ze en zeg dat ze je niet kunnen verplichten naar een schoolfeest te gaan, aangezien zij daar niet staan en ongelukkig zijn. Jij voelt je niet op je gemak dus jij zou moeten bepalen wat je doet. Als je ouders je dan dwingen vind ik dat gewoon slecht.(ook al zijn ze gewoon bezorgd ofzo)
En als je niet hoeft te dansen en er is een chill-lounge dan is het dansprobleem toch al verholpen?

bij nader inzien was dit een zeer nutteloze reactie

[MartinV]

In high school films zijn de scholieren altijd opeens professionele dansers, in het echt niet.
Zo'n gala lijkt meer op een gewoon feest, maar dan met pak aan. Dus wel gewoon dansen als in de discotheek, maarja dan kun je ook gewoon een beetje springen of aan de bar gaan zitten of ergens staan. Niemand zal je in iedergeval echt raar aan kijken als je niet danst. En als je geen zin hebt, kunnen je ouders je echt niet dwingen, maar zeg dan wel de waarheid idd.
Zuipen kan leuk zijn, maar het kan ook zeker verkeerd uitpakken.

@ regendruppel: je zegt het juist heel goed.

[Roos]

Zo'n specifieke 'dansfobie' heb je er zo uit hoor, een psycholoog kan je een aantal denkmethodes aanleren, en die zullen werken. Voor je 't weet sta je te dansen tot je neervalt (ook al kan je het niet).

Beetje zonde om te geloven dat je hier maar mee moet leven.

Nee, je bent waarschijnlijk niet de enige. Ik ben zelf ook niet zo'n discotheekliefhebber, nog steeds niet, al dans ik wel heel heel erg graag. Maar je hoeft toch ook niet per se te dansen op een feest? Is er geen lounge-gedeelte waar je gewoon met je vrienden wat kunt praten? En als je niet wilt drinken, dan hoeft dat toch ook niet? Vind je, afgezien van het dansen, de schoolfeesten wel leuk, of ook niet?

(Oh ja, en de meeste mensen hupsen en hobbelen trouwens maar gewoon wat heen en weer en noemen dat dansen. Niemand gaat een complete paso doble uitvoeren ofzo hoor. Ik denk dat niemand je zal uitlachen als je er gewoon tussen gaat staan en af en toe je gewicht van je ene been naar het andere verschuift. Maar dat is waarschijnlijk ook niet echt het probleem; ik denk dat dat meer de angst is, of niet?)

Roos schreef:

Zo'n specifieke 'dansfobie' heb je er zo uit hoor, een psycholoog kan je een aantal denkmethodes aanleren, en die zullen werken. Voor je 't weet sta je te dansen tot je neervalt (ook al kan je het niet).

Beetje zonde om te geloven dat je hier maar mee moet leven.

He Roos! Lang niet gezien.

[blablatje]

Misschien dat jouw school nou net die uitzondering is waar ze bij het kerstfeest allemaal gaan stijldansen, maar op het gros van de middelbare scholen is dat absoluut niet zo en wordt er gewoon top40 muziek gedraaid waarop je een beetje kunt meedeinen terwijl je met vrienden staat te kletsen. Die daar vast ook tevreden mee zullen zijn, want de een meerderheid van de jongens van 15 heeft een hekel aan echt dansen. Je kunt toch gewoon gaan en kijken of het leuk wordt en zo niet, dan ga je weer naar huis.

Of je nou naar een schoolfeest gaat, naar de kroeg of naar een discotheek, neem 1 ding van mij aan: er zijn altijd veel mensen bij die helemaal niet dansen en alleen maar langs de kant staan.. en soms een praatje maken met mensen.

Je hoeft niet te dansen. Ga er gewoon heen.. zelfs ik ben naar het eindfeest van mijn middelbare school geweest en vond het destijds wel grappig. En ik heb niet gedanst, maar mensen waren zo verbaasd dat ik er ook was dat ik de hele avond met mensen heb staan praten zowat.

Ik had er toen best veel spijt van dat ik niet eerder was gegaan naar andere feestjes en dat het de laatste keer was dat ik veel van mijn klasgenoten zou zien.

Daarna werd het ook alleen maar moeilijker, dus je kunt beter nu gaan naar een feest waar je veel mensen kent dan dat je later uit eenzaamheid een kroeg vol onbekenden instapt Dat lukte uiteindelijk ook wel btw, maar die stap was veel groter en het heeft ook wat pogingen gekost voordat ik het naar mijn zin had..

PS:
Mensen waarvan de ouders pushen om naar een feest te gaan, wees blij! Bij mij was dat totaal niet zo, anders was het denk ik ook wel anders gelopen..

PPS:
Ik zie nu pas dat het feest gisteren was.. ben je gegaan?

[Changshan]

Kleine kanttekening, niet alles gelezen: min of meer de helft van de mensen op een feest of in een discotheek kan niet dansen, maar dat maakt het niet minder leuk. Ik kan ook niet (goed) dansen, maar dan blijft alsnog staan dat het een leuke manier van jezelf uiten is. Een beetje zelfspot tijdens het dansen is overigens ook niet weg.

[MartinV]

Ik was vrijdag ook naar een gala, de muziek was het grootste deel van de tijd bagger en het zaaltje was niet echt uitnodigend om te dansen, heb ik dan ook weinig gedaan. Ik heb meer gewoon een beetje slap met mensen lopen lullen, en zelfs wat beter gesproken met iemand die ik nog niet kende. Zo wordt het toch leuk al leek het daar in het begin niet op.

Zaterdag daarentegen naar de dj's van balkanbeats, ja dan ga je wel los. Wel raar dat er zo weinig mensen waren, echt 50 ofzo in de hele zaal + het kroeggedeelte, en de entree was maar 3 euro. En dat bij balkanbeats. Zal wel aan mij liggen.

Maargoed, ik ben ook benieuwd, ben je gegaan, of heb je je nog op een andere manier vermaakt?