huilen om alles

[mrieke]

Ik vroeg me af of meer mensen hier mee zitten.
Ik moet gewoon huilen om alles en ik kan het niet stoppen.
Als er iets mis gaan met mij dan moet ik gelijk huilen van jongens tot slechte cijfers echt om alles. Ik ben hiervoor naar een faalangstcursus geweest, maar daar werd het alleen maar erger van. Yoen heb ik ongeveer een half jaar lang elke week met een zorg-docent gepraat. Over wat we eraan konden doen, althans ik. Maar het heeft uiteindelijk niet geholpen en ik wil er toch graag vanaf.
Ik hoop dat jullie misschien er iets van weten

kus Mrieke

[punkstar]

hey,
ik heb niet echt een oplossing voor je, maar ik wilde alleen zeggen dat ik hier ook last van heb.
ook vaak op school bij een slecht cijfer of een fout antwoord moet ik me echt inhouden om niet in huilen uit te barsten.
nou ja ik hoop maar dat het vanzelf over gaat, maar je bent iig niet de enigste die hier mee zit.
xxx

Ga in de eerste plaats eens na waarom je huilt en wat je er van vindt.

Waarom: -baal je over jezelf, -ben je hooggevoelig etc.

wat vind je er van: -schaam je je ervoor, -laat je het niet toe of juist wel?

[Sadistik_Fukk]

mrieke schreef op 26-05-2004 @ 21:21 :
Ik vroeg me af of meer mensen hier mee zitten.
Ik moet gewoon huilen om alles en ik kan het niet stoppen.
Als er iets mis gaan met mij dan moet ik gelijk huilen van jongens tot slechte cijfers echt om alles. Ik ben hiervoor naar een faalangstcursus geweest, maar daar werd het alleen maar erger van. Yoen heb ik ongeveer een half jaar lang elke week met een zorg-docent gepraat. Over wat we eraan konden doen, althans ik. Maar het heeft uiteindelijk niet geholpen en ik wil er toch graag vanaf.
Ik hoop dat jullie misschien er iets van weten

kus Mrieke

Zal ik even je zelfvertrouwen opkrikken? ey... ey.. ey..



wat zijn mannen toch varkens.

[mrieke]

haha ... nee dat hoeft niet hoor.
Tjah het is best moeilijk uit te leggen.
Jah ik schaam me er wel voor, maar ik laat het er wel uit. Want ik kan het niet tegen houden. Het is gewoon vervelend, niet alleen voor mezelf maar ook voor andere mensen. Bijvoorbeeld als ik een slecht cijfer heb. Dan denken ze dat het daar aan ligt. Maar dat vind ik op zich niet echt erg, maar toch moet ik wel huilen.
En ik snap niet waarom....

kus Mrieke

[luchtballon]

Ik heb weleens van die dagen dat ik echt niks kan hebben. Dat ik al bijna in huilen kan uitbarsten als ik de bal mis bij gym zeg maar, of als mijn vriend me niet binnen 2 seconden gedag zegt.
Maar ik heb het lang niet altijd, en dat lijkt me idd niet goed. (al ben ik wel altijd tamelijk gevoelig.)
Nu bedenk ik me dat het vroeger nog veel erger was, om alles. Maar ik kon er ook nooit een reden voor bedenken, behalve dat ik gewoon wilde dat alles leuk en goed was.


Ik neem aan dat je in dat halve jaar wel geprobeerd hebt de oorzaak te vinden van dat je zo gevoelig bent. Wat was dat dan? En waarom heeft het niet geholpen?

[mrieke]

Nou, mijn zorg-docent zei ook dat het niet normaal was, maar hij wist niet wat het was. Hij probeerde me wel te helpen. Zo had ik een soort stappenplan. Ik moest accepteren dat ik dit heb, alleen kan ik dat niet. Ik wil dit niet hebben. En ik denk echt dat dit wel verholpen kan worden. Maar niemand kan dat mij vertellen.
Daarom hoopte ik dat misschien iemand van jullie dit ook heeft en er wel wat aan gedaan heeft.

Het is wel normaal om eens een huilbui te hebben. Als je ongesteld bent ofzo, maar dat is bij mij neit het geval.

kus Mrieke

[Pinksterhaas]

Probeer dan eens precies na te gaan wat je denkt voor dat je gaat huilen. Dus je krijgt een een slecht cijfer en dat begin je te huilen, maar wat gebeurd daar tussen in, waar denk je dan aan?

[DisturbedGirl]

Heej
ik herken het ook wel, maar niet altijd en om alles
heb soms van die momenten dat ik gewoon van alles in huilen kan uitbarsten... ut zullen bij mij de hormonen wel zijn zoals ze altijd zeggen

wel huil ik altijd om kots, altijd, ook als ik er aan denk. Als anderen het doen dan he... ik kan me niet herinneren dat ik ooit heb gekotst..
egt ik droom erover, en dan word ik huilend wakker, en durf ik mn bedje niet uit te komen voordat mn mammie me komt troosten (sad but true)
en als ik er alleen maar al aan denk kan ik zo weer inelkaar gedoken huilend in mn bedje belanden..

mja ik hoop dat het bij jou snel over gaat, ik vind t altijd zo rot als k moet huilen, want als ik een maal begin blijf ik huilen...

maarja

en oja.. k ben nieuw hier.. kan iemand mij vertellen hoe ik zo'n leuk plaatje erbij kan krijgen? thanx alvast

[Uziel]

Ik denk dat het te maken heeft met een mate van impusiviteit.

Misschien kun je jezelf niet zo goed in de hand houden kwa huilen? Naja dat blijkt eigenlijk wel...

Ik zou proberen als er iets gebeurt waardoor je mogelijk zou kunnen gaan huilen, er extreem rationeel na te kijken...
En het voor jezelf te beoordelen.
Wat gebeurt hier?
Wat vind ik ervan?
Accepteer ik het?
Heeft het dan nut als ik ga huilen?

Proberen een situatie compleet rationeel te beoordelen voor jezelf. Misschien dat dat helpt.

Rationeel bewust zijn van de situatie zodat je je huil-emoties niet de vrije loop geeft.
------------

Het kan ook komen door iets in je verleden misschien? Was er misschien vroeger iets waardoor jij ging huilen als jij ergens niet in slaagde ofzo?
Zelfs als Baby. Als jij als baby huilde, werd je dan uit principe NIET getroost? Dat zuo uitwerking gehad kunnen hebben op je geest. waardoor je automatisch gaat huilen als soort 'trauma' daaraan.
Of werd je juist om ELK klein dinkie getroost als je ging huilen? Ook Daardoor zou je nu spontaan kunnen gaan huilen om alles.

traanbuisjes dicht purren

[Skilly]

Nou ik heb dat probleem niet.
Heel soms huil ik om de 2 maanden ofzo? Enfin heel weinig
Als ik huil is het van boosheid bv als ik een 9 haal voor een vak sta ik nog net een 5.5 en dan haakl ik een 4. Ok niet dat ik weer gaat huilen van weeeh. Alleen een paar tranen klaar.

Ik snap wat je bedoelt. Ik ben een paar weken in het buitenland geweest; ver weg, helemaal alleen. De eerste week heb ik alleen maar gehuild. Behalve als er andere mensen bij waren. Zodra ik alleen was, kwamen de tranen. Eerst had ik echt geen flauw idee waarom maar ik denk dat het gewoon de ongemakkelijkheid was en niet weten wat ik met mezelf aanmoest. Gewoon keihard geconfronteerd worden dat je alles zelf moet doen en niemand hebt om op terug te vallen.
Misschien dat jij dat ook hebt. Wellicht helpt het als je de positieve dingen die je hebt op een rijtje zet en als je moet huilen daar aan denkt en alles relativeert en bedenkt dat het zo erg nog niet is. Aan de andere kant moet je ook bedenken dat het helemaal niet erg is om te huilen. Ik bedoel, iedereen huilt wel eens en als jij nou eenmaal snel huilt om dingen: boeiend! Zo ben je en mensen hebben dat maar te accepteren. Misschien voel je je als je hieraan went ook beter op je gemak en lekkerder in je vel waardoor je minder snel gaat huilen. Als je namelijk bedenkt: "Kut, nu moet ik wéér huilen" ofzo, dan wordt het alleen maar erger.

Hopelijk kom je hier iets verder mee, succes

[~~dolce~~]

**uhm, uhm**

Misschien heb je hier geen zak aan hoor maar ja.. Ik herken het niet echt, het "om alles huilen" Maar wel het schaamte gevoel daarna.
Ik voel me zo dom, en stom.. En schaam me echt de hele dag door. De mense die mij hebben zien huilen vermijdt ik het liefst de hele dag. Als ik alleen ben dan gaat het wel, dan is er toch niemand die het ziet, maar op school.. help..
Verschrikkelijk.

Maar, ik herinner me nu een uitspraak van een lerares die mij ooit eens heeft zitten troosten, en naja, het kwam er op neer dat ik me maar gewoon moest laten gaan, niet schamen enz. Laat maar eens zien dat je verdriet hebt. Daar moet je je niet om schamen, zo kunnen wij je tenminste helpen, en zien we hoe je je voelt enz.. Ze hielp me echt..

Ik voel me vaak voor lul staan op zo'n moment, maar dat sta je niet. Je laat je verdriet zien, en dat is alleen maar goed. Het opkroppen das fout. Mensen zullen je niet uitlachen, maar schrikken eerder als je huilt, en zullen je vast wel proberen te troosten.

Hmja, een heel lul verhaal. Je hebt er waarschijnlijk niks aan, maar ik wilde je alleen maar ff zeggen, dat je beter kan huilen en je laten gaan, dan je tranen wegslikken en het "in" je houden.
Dit neemt niet weg dat het wel vervelend is, maar ja.. weet niet wat je daartegen kan doen. Als je moet huilen kan je dat niet tegenhouden, ja kan wel, maar dat moet je dus niet doen

xxx mir

[mrieke]

Nou vroeger was ik ook een huilbaby, dus ik dacht ook al van nou misschien ligt het daar wel aan. Maar een leraar zei dat dat niet persee hoefde.
En wat betrefd een trauma, niet dat ik weet. Al zegt mijn vriendin wel altijd dat ik een deel van de basisschool mij niet kan herinneren. Heel vreemd vind ik dat. Ik vraag me dus af of er in die tijd iets is gebeurd.

Het is vooral heel erg moeilijk om het zlef te accepteren. Kijk de mensen om mij heen weten het wel en hen maakt het ok niet zoveel uit zeggen ze, maar mij wel.
Ik vind het wel apart dat er niemand is die dit ook heeft, beetje uitzonderlijk. Maar bedankt allemaal dat jullie me proberen te helpen.
Dat overnadenken wat er gebeurt probeer ik ook altijd te doen. Maar ik kom er niet achter wat echt het probleem is. Want zo'n cijfer vind ik niet zo erg. Toch is iets dat mij dwars zit denk ik.
Maar in elkgeval bedankt voor de berichtjes

Ik heb het ook, huil om alles, tegenwoordig kan ik het niet eens meer verbergen.
Het ene moment gaat het geweldig, het volgende moment klote. Huilen, alleen voelen, onbegrepen. En ik weet niet eens waarom, net zoals bij jou.
Mijn vriend heeft me bijna gedwongen naar de dokter te gaan, ik heb anti depressiva gehad, maar die hielpen niet.
Ik heb over anderhalve week een afspraak bij het GGZ (Geestelijke Gezondheids Zorg). Weet niet of dat te vergelijken is met wat jij gehad hebt, maar ik heb geen idee of dit wel helpt bij mij.
Ik heb er zelf een hard hoofd in, maar dat mag ik niet zeggen van mn vriend, vriendinnen en wat dan ook. Want dan hoef ik net zo goed niet te gaan..

Jij staat er wel voor open, anders laat je jezelf niet helpen... Maar iwe weet is dus de huisarts een optie, als je er nog niet geweest bent

[Drag0nfly]

Ik heb het zelf ook ik kan ook niet mn tranen binnenhouden als ik een slecht cijfer krijg of what ever dan ook...
Ik ben blij dat er nog wat mensen zijn die dit ook hebben..
Praat erover zou ik zeggen dat helpt het beste vind ik.
Zeg gewoon tegen jezelf: Ik ben geweldig en ik kan het best
In indergeval verzin maar wat. Ik hoop dat je er wat aan hebt...
Het is lastig kheb het zelf ook duss
En het ene moment voel ik me super alsof de dag niet meer fout kan gaan en dan gebeurd er toch nog iets waardoor het mis gaat.

Ik heb echt van die huildagen. Dan loop ik gewoon serieus de hele dag te huilen. Om helemaal niets ook.
Misschien kun je proberen te bedenken waarom je gaat huilen, omdat je huiswerk niet lukt? Nou, wat maakt het uit, dan probeer je het toch nog een keertje?
Positief blijven denken

[kootjezzz]

Hmm ik heb ook heel vaak dat ik zomaar moet huilen. Dat is eigenlijk alleen zo als ik bij mijn vriend ben maar het gebeurt ontzettend veel.

Een oplossing is om snel naar de wc, of een andere eenzame plek te lopen. Hier kan je even ongegeneerd alles eruit huilen. Ook kan je hier even nadenken waarom je huilt en of het niet onzinnig is. Natuurlijk zullen mensen zien dat je gehuild hebt maar je hoeft je minder te schamen.