Zorg dat jij ook weer iemand hebt waar je het kunt bespreken, zodat jij niet alleen met alle zorgen blijft hangen. Je grenzen leren aangeven is ook super belangrijk, je mag gerust een keer nee zeggen tegen afspreken met iemand, of wanneer iemand een heel heftig verhaal begint aangeven dat jij geen hulpverlener bent. Laat diegene merken dat je om hem/ haar geeft, maar geef ook aan dat jij maar beperkt kunt helpen, en dat het jou soms ook allemaal wat veel wordt. Iemand met een serieus probleem doorsturen naar een hulpverlener (vertrouwenspersoon op school, de huisarts, een psycholoog of coach) is soms juist heel erg goed. Geef aan dat je graag een goede vriend bent, maar dat jij niet ook nog hulpverlener kunt zijn - omdat je die dingen niet zo goed los kunt laten.
Willen mensen 's avonds praten en wil jij eigenlijk gewoon gaan slapen, dan kan je dat ook gerust zeggen. "Hey, ik wil er graag voor je zijn maar ik ben ook erg moe/ heb mijn nachtrust nodig. Zullen we hier morgen even over praten?" Dan ben jij nog steeds zorgzaam en betrokken, maar krijg jij in elk geval ook gewoon je nachtrust.
Je eigen grenzen aangeven is hierin echt super belangrijk!
__________________
"Ariel, listen to me. The human world is a mess. Life under the sea is better than anything they got up there."
|