07-06-2004, 20:32
|
|
|
Een nieuw verhaal van mij. Hij komt in delen, dus willen jullie aangeven of jullie een vervolg willen?
Benedenaarde is niet de echte titel, maar meer waar het zich afspeelt. De titel komt pas op het einde en daar zal ik natuurlijk  nog even over na moeten denken.Graag verbeteringen, kritiek en meningen waar ik iets mee kan.  --------------- Met een klap liet ze de deur achter zich dicht vallen. Ze stampte met haar leren laarzen op de stenen vloer. Haar lange paarse sleep wapperde achter haar aan. In het midden van de kamer liet ze de stapel boeken die ze in haar handen had met een harde klap op de grond vallen. “Pillian, in Aardsnaam! Ik heb me nog nooit zo geschaamd in mijn leven zoals ik me nu schaam. Je bent een schande voor ons Benedenaardse volk!” Woedend schopte ze tegen de stapel die voor haar voeten lag. De loodzware boeken heldden gevaarlijk naar links, maar bleven nog nét op elkaar liggen. “Vrouwe Tira, wat heb ik misdaan?” Een lange blonde man kwam achter het gordijn vandaan die achter in het vertrek hing. De angst was van zijn gezicht af te lezen. “Dat weet je best”, mompelde Tira. Van binnen kookte ze van woede, ze was beschaamd. De blonde god zakte door zijn knieeën en keek haar smekend aan. Zijn handen streelden haar runderlederen schoenen en zijn mond kuste haar met een dunne stof bedekte benen. “Heb jij ooit wel eens het boek der Benedenaardse Goden gelezen?” Ze rukte haar benen los uit de greep van Pillian. “En blijf van me af, jij barbaar”, zei ze vol afschuw. “Vrouwe, welk boek?” Pillian stond op en veegde het stof van zijn knieeën. Hij torende ruim een kop boven haar uit, maar hij voelde zich zwak en minderwaardig. Tira bukte en rukte een dik en versleten boek uit de stapel. Ze blies het stof van de kaft en overhandigde het boek aan Pillian. “Dít boek. Óns boek.” Woedend keek ze omhoog, recht in de ogen van de man. Pillian deinste geschrokken achteruit. “Ons boek?” Zijn stem trilde, net als de rest van zijn lichaam. Hij voelde de macht van Vrouwe Tira, zijn vrouwe Tira. “Ons boek ja. Dat heb jij nooit gelezen, anders had je je wel tig keer bedacht voordat je die grote fout had begaan.” Ze deed een stap naar voren en legde het boek in de handen van Pillian. Tira fluisterde onbekende woorden tegen het boek. Het boek reageerde op de woorden en begon te wiebelen en te gloeien. Pillian schrok ervan en liet het boek bijna uit zijn handen vallen. Het groene licht dat plosteling uit de kaft van het boek kwam, deed hem pijn aan de ogen. “Bewijs Pillian, dit boek kent alleen de waarheid. Je hebt dit boek zelfs nog nooit gezien!” Hij rechte zijn rug en zei: “Nee mijne Vrouwe Tira. Ik wist zelfs niets van het bestaan van dit boek af. Zo ziet u, ik ben opgegroeid in een eenvoudig gezin. Niks adel, niks God.” Tira zuchtte en draaide zich om. Hoe had ze zich ooit zo kunnen vergissen in deze prachtige man. Hij leek haar een man van adel, een echte God uit het Benedenaardse volk. Nu bleek hij maar een simpele boer te zijn die niets wist over de leefwijze van het volk. Ze kon het hem niet kwalijk nemen dat hij zo’n verschrikkelijke grote fout had gemaakt. “Sorry Pillian, je bent geen barbaar. Het spijt me. Het is allemaal mijn fout. Ik had niet met je moeten trouwen. Niet omdat je geen goede man bent, nee, je hebt geen druppeltje gif door je aderen stromen. Je bent inderdaad geen god zoals ik dacht. Maar waarom vertel je me dat nu?” “Dit boek”, Pillian wees naar het boek die hij in zijn handen had, “heeft mij dat u laten vertellen.” Hij legde het boek boven op de rest van de boeken en pakte de handen van Tira vast. “Mijne Vrouwe. Ik houd van u. Maar ik weet niet wat ik heb misdaan. Kunt u mij dat zeggen?” Uit het woeste woud tegenover het kasteel klonk hoefgetrappel en een hoog piepend geluid. Geschrokken rende Nectunas naar het raam van het ronde torentje waar hij zich nu bevond. De rood gekleurde wolken maakten hem bang. Hij wist, hij voelde, hij zag, dat er iets vreselijks gebeurde. In dat woud gebeurde iets wat een zwarte bladzijde zou worden uit de geschiedenis van het Benedenaarde volk, hij wist het. De wolken bewogen zich steeds sneller door de lucht. De bliksemflitsen en het gedonder deden de grond steeds een beetje beven. Angstig hield Nectunas zich vast aan de rand van zijn raam. Hij wilde zien wat er zich afspeelde, ookal kon hij het niet zien, alleen maar horen. Het gejank deed hem pijn aan zijn hart. Of het een Benedenaarder was of een magisch dier, hij wist het niet. -------------- Vervolg? 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
07-06-2004, 20:38
|
|
|
Het is wel hip, eindelijk een fictief verhaal op Letteren...
ik wil wel een vervolgje zien ohja 1 ding, ik vind die schuingedrukte woorden vet irritant, dat heeft HP ook heel erg af en toe, ik irriteer me er mateloos aan sorry 
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|
|
07-06-2004, 20:41
|
|
Verwijderd
|
Vervollug! Mooi verhaal duivelaartje, wil zeker meer lezen! Ennum, ik kan geen foutjes vinden
  Grimmige Grimmie
|
|
07-06-2004, 20:41
|
|
|
|
Oeps sorry! Maar ik vind dat schuine juist wel handig.
*Wat is HP?*Maar bedankt
|
|
07-06-2004, 20:41
|
|
Verwijderd
|
Harry Potter...
|
|
07-06-2004, 20:42
|
||
|
|
Citaat:
Harry Potter?  Huh?  Edit: Snap het al
|
|
|
07-06-2004, 20:42
|
||
|
|
Citaat:
heb ook een boek met achter bijna elke zin een uitroepteken das ook moelijk irritant
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|
|
|
07-06-2004, 20:44
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
07-06-2004, 20:45
|
|
Verwijderd
|
Moeje niet doen lieverd! Heb ik niets anders te doen dan je verhaaltjes bewonderen
Ik laat mijn foutjes toch ook gewoon staan? Grimmige Grimmie
|
|
07-06-2004, 20:46
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
07-06-2004, 20:48
|
||
|
|
Citaat:
ja nee oke, maar dat je t niet te veel doet, snapje
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|
|
|
07-06-2004, 20:53
|
|
Verwijderd
|
Mee eens, uitroeptekens zijn niet voor niets de wereld in geholpen. Maar je moet niet overdrijven. Schuine stukken kan je bv gebruiken als nadruk op 1 woord of als ander egebeurtenis/tijd als het om een lang stuk gaat
Grimmige Grimmie
|
|
07-06-2004, 21:07
|
||
|
Citaat:
Duivelaar, ik vind het stoer! Ik ben benieuwd naar de rest van het verhaal! De toon die je verhaal voert is mooi levendig verteld, met spanningen. Ik ga je binnenkort kritiek geven waar je wat mee kunt, ok? 
__________________
De dokter zei: 'volgens mij ben je schizofreen.' Maar wij denken van niet.
|
|
|
07-06-2004, 21:17
|
|
|
Super!
Ik begrijp enkel niet hoe iemand van adel uit het benedenaardse (  van tolkien gepikt zeker...) een God kan zijn?Nectunas is een coole naam!!
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
08-06-2004, 12:29
|
|
|
|
Echt een heel goed begin
!Origineel onderwerp en alles heel goed beschreven. Het leest gewoon lekker weg Heb zo op het eerste gezicht geen fouten kunnen vinden. Vervolg graag !
|
|
08-06-2004, 14:27
|
||
|
|
Citaat:
Nou, kijk, het is fantasie. Daar kan alles he. Nectunas vond ik ook cool ja @riantje: bedank! het vervolg komt straks of vanavond @een tweeling: jij ook bedankt! Ik wacht op je kritiek!
|
|
|
08-06-2004, 16:44
|
|
|
|
Vervolg
. Spellings- en taalfouten graag even melden en graag (opbouwende) kritiek!*Het volgende vervolg kan misschien even op zich wachten. Heb het even druk.. * -------------- “Pillian, mijn lieve barbaartje. Je kon niet weten dat het fout was, maar je hebt hét magische dier van Benedenaarde vermoord. De Eenhoorn, ons mooiste en dierbaarste dier. Merkte je niet dat de grond schudde toen je het dier zijn leven ontnam? En dat de bliksem de bomen in brand zette? Dat de lucht zich rood kleurde?” Pillian was stil. Zijn lippen trilden en zijn ogen werden vochtig. Hij staarde naar het schilderij dat voor hem hing. Er was een groot viervoetig dier afgebeeld. De lange hoorn op zijn hoofd schitterde in het zonlicht en zijn paarsachtige huid glimde. Het was een eenhoorn. “Oh mijn lieve Heere! Ik zag de Eenhoorn als een doodnormaal vierpotig dier.” “Het is geen paard. We zijn geen mensen Pillian.” “Ik weet het, maar ik had zoveel over paarden gelezen. Ik dacht dat er één voor me stond. Als een herinnering wilde ik die opzetten. Dat de grond schudde leek mij meer toeval. Net een soort aardbeving die wij hier wel meer hebben. En de lucht is hier toch wel vaker rood? Als de zon op gaat.” “Je bent niet zo slim als ik dacht. Maar je hebt de belangrijkste wet van ons land overtreden.” “Dat wist ik niet.” Pillian barstte in tranen uit. Grote dikke tranen gleden over zijn ongeschoren wangen. Ze lieten natte plekken achter op zijn katoenen broek. “Je zult gevangen worden genomen. De rechter zal beslissen wat er met je gedaan zal worden...” Ze stopte even en slikte haar tranen in. “Hij zal je, of verbannen naar het Mensenrijk, of je laten doden.” Tira nam Pillians hoofd in haar handen en kuste zachtjes zijn kruin. Er werd hard op de deur gebonst. “Nectunas, de krant!” zei een stem aan de andere kant van de deur. “Ik kom eraan.” Snel keek Nectunas in een spiegel of hij zijn haar wel goed had gekamd. Hij moest er niet aan denken wat andere mensen van hem zouden denken als hij er niet netjes en verzorgd uitzag. Al was het maar het zoontje van zijn buurman. Dat was gewoon heel belangrijk voor zijn werk en voor zijn imago in deze wereld. Straks werd hij gefotografeerd en kwam hij in de krant waar in te zien was dat er een vlek in zijn broek zat. Dat mocht hem niet overkomen. Hij opende de deur en nam de Krant Van Het Beneden in ontvangst. Uit zijn broekzak haalde hij een zilveren muntstuk en drukte die in de hand van het jongen. De jongen glimlachte, draaide zich om en zwaaide nog even. Toen verdween de krantenjongen uit het zicht. Nectunas liep naar een van zijn rode fauteuils en ging daar eens lekker in zitten. Hij had de open haard aangestoken, wat zorgde voor een aangename warmte. Zijn aandacht werd meteen gericht op de voorpagina van de krant. In grote letters stond daar: Man van Godin Tira vermoordt Eenhoorn. Geschrokken las hij verder. Hij wist wel dat er iets vreselijks was gebeurd! Man van Godin Tira vermoordt Eenhoorn. Steentjesstad, 15 juli 3548 – Gister, in het woeste woud van Steentjesstad, is een Eenhoorn vermoordt. Pillian Grimbel, de man van de Godin van de Schoonheid, is de dader. Rond het avonduur kleurde de lucht rood, zaten sommige dorpen zonder stroom door de bliksem, en traden rivieren buiten hun oevers door de hevige neerslag. Het was een chaos in ons land. Eenhoorns doden is de grootste fout die een Benedenaarder kan maken. Zoals iedereen heeft kunnen lezen in ons boek der Benedenaardse Goden, zijn Eenhoorns onze dierbaarste dieren. Godin Tira heeft openlijk en eerlijk verteld dat Pillian dat boek zelfs nooit in handen heeft gehad. Ze heeft spijt van haar huwelijk met Grimbel. Pillian Grimbel zal gevangen worden genomen en morgen zal hij publiekelijk in onze hoofdstad terecht worden gesteld. Alle Benedenaarders mogen daarbij aanwezig zijn. De rechter zal beslissen of Pillian de doodstraf zal krijgen of verbannen zal worden naar het Mensenrijk, het rijk van de onreine wezens, met de levensduur van in totaal maar honderd en twintig jaar. Nectunas legde langzaam zijn krant weg en staarde voor zich uit. Aan de wand had hij een groot schilderij hangen van de Godin Tira. Ze was beeldschoon, slim en zeer aantrekkelijk. Ook Pillian, waarmee ze twee kwartalen geleden mee was getrouwd, was buitengewoon aantrekkelijk, knap én blijkbaar dus niet slim. Hoe had Tira zich ooit zo kunnen vergissen in die man? Hij was helemaal geen perfecte God, ookal zag hij er wel zo uit. Nectunas zuchtte diep en stond op. ---------- Vervolg? Laatst gewijzigd op 08-06-2004 om 21:00.
|
|
08-06-2004, 17:13
|
|
|
|
Ze lieten natte plekken achter om zijn katoenen broek.
OP De oorzaak is een zeer ernstige fout. ik snap die zin niet verder geen kritiek, kom maar op
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|
| Ads door Google |
|
08-06-2004, 17:27
|
|
Verwijderd
|
Als een herrinering wilde > herinnering
overtreedden > overtreden de rest is al genoemd. En natuurlijk een vervolg, wil je die vraag volgende keer niet meer stellen? Het antwoord is toch een volmondig JA. Grimmige Grimmie
|
|
08-06-2004, 17:33
|
|
|
|
Dank jullie wel
. Foutjes verbeterd!
|
|
08-06-2004, 18:30
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|
|
|
08-06-2004, 18:45
|
|
|
|
Leuk vervolg weer!
Afgezien van de eerder genoemde foutjes zag ik nog dit: Hij de open haard aangestoken Het woordje 'had' moet er nog even tussen. Verder geweldig!
|
|
08-06-2004, 20:59
|
|
|
|
Ik vind het 2e deel ook heel mooi Duiverlaar! Ga zo door, ik lees graag meer!
__________________
De dokter zei: 'volgens mij ben je schizofreen.' Maar wij denken van niet.
|
|
08-06-2004, 21:25
|
|
|
|
Het vervolg
-------------------- De ijzeren kar hobbelde over de keien van het Plein der Steentjes, richting het gerechtshof. Duizenden mensen waren op de terechtstelling afgekomen, het hele plein stond vol. Ze joelden, schreeuwden en scholden Pillian uit. Dikke vrouwen gooiden met rotte tomaten en kleine jongetjes gooiden met steentjes. De bewakers die naast de kar liepen, droegen vlijmscherpe zwaarden en hadden een zwaar harnas aan van ijzer. Op de kar zat Pillian vastgebonden met dikke touwen die in zijn polsen sneden. Zijn hoofd was kaal geschoren en op zijn arm was een groot doodshoofd getattoëerd. De bewakers hielden hem goed in de gaten. Elke verdachte beweging werd afgestraft met een snee van hun zwaard in zijn armen of benen. Telkens vielen er druppeltjes bloed op de bodem van de kar. Godin Tira was nergens te bekennen. Pillian keek om zich heen, op zoek naar haar, maar hij kon haar niet vinden. Tranen liepen langzaam over zijn wangen en zijn lip trilde. Er klonk een zacht snikkend geluid uit zijn mond, wat weer werd afgestraft met een snee. Hij reageerde er niet meer op, hij voelde geen pijn. Dit was geen kwestie van leven en dood. Dit was de dood, hoe dan ook. Nectunas wrong zich tussen de menigte door. Ruw duwde hij Benedenaarders opzij, hij moest er langs. Eenmaal bij de hekken aangekomen zag hij Pillian op de kar zitten. Hij zag dat er bloed uit zijn armen sijpelde en dat hij had gehuild. Zijn ogen waren rood en opgezwollen en het rauwe shirt dat hij droeg zat onder de natte vlekken en bloedspetters. Nectunas voelde tranen achter zijn ogen en vroeg zich af waarom de man van Tira zo werd afgebeuld. Hij was bij de trouwerij benoemd tot God! Waarom werd hij dan nu behandeld als een doodnormale boer? “Hé jij daar! Sodemieter eens een eind op. Je staat in m’n beeld, jij stinkerd,” zei een dikke man achter Nectunas. De man was ruim een kop groter en stond naar zweet. Nectunas kneep zijn neus dicht en deed een stap opzij. Hij keek vol argwaan naar de grote zweetplekken onder de armen van de man. De “stinkerd”. “Pillian! Hoor je me? Pillian?” Pillian schrok op en keek recht in het gezicht van een klein duiveltje. Het duiveltje gaf hem een knipoog en zette zijn drietand tegen de neus van Pillian. “Luister Pil. Ik kan je helpen.” “Weet je dat ik daar niks van geloof?” zei Pillian geërged. “Niemand kan mij helpen. Het is mijn eigen stomme fout. Daar zal ik voor moeten straffen.” Het duiveltje vloog richting zijn schouder en ging daar rustig op zitten. Hij sloeg zijn beentjes over elkaar heen en wiebelde met zijn drietand heen en weer. “Ja, je was stom. Maar dat wil niet zeggen dat ik je niet wil helpen. Je bent een aardige man, alleen een beetje dom af en toe.” Het duiveltje lachte zachtjes. “Nou vertel je plan.” Pillian had geen zin om met dat beest te praten. Duiveltjes waren vaak niet te vertrouwen. Ze proberen je allerdiepste geheimen uit je te trekken, je neemt ze in vertrouwen, maar later vertellen ze alles aan iedereen door. Maar ze waren niet kwaadaardig. Er zaten zelfs “goede” tussen. “Zie je die toren daar? Schuin tegenover het gerechtshof? En let dan vooral goed op de vogel die daar bovenop zit.” “Ja die toren zie ik, maar ik heb m’n lenzen niet in, dus die vogel kan je vergeten.” Snel wiebelde hij even met zijn schouder. Hij wilde dat verrekte beest eraf hebben. Maar blijkbaar had hij niet snel genoeg bewogen, een bewaker merkte zijn beweging en zette een zoveelste snee op zijn arm. “Jaag me niet weg, je weet wat er van komt. Bloehoed.” Het duiveltje lachte alweer, maar nu gemeen. “Ach hou je kop en vertel me je plan. En een beetje snel graag, straks ben ik dood.” ------ Commentaar?
Laatst gewijzigd op 09-06-2004 om 12:53.
|
|
09-06-2004, 06:01
|
|
Verwijderd
|
Leukleuk! ennum bedankt voor ut plein
flijmscherpe > vlijmscherpe met dikke touwen die sneedden in zijn polsen. > met dikke touwen die in zijn polsen sneden en het is weer echt een jou-verhaaltje, met je duiveltje Grimmige Grimmie - Wacht op een vervolg
|
| Advertentie |
|
|
|
09-06-2004, 08:23
|
|
|
(: Heb je ook die derde film gezien ?
__________________
Lampaan.
|
|
09-06-2004, 10:31
|
|
|
|
"Vervolg?"
Liever niet nee leuk verhaal, weinig fouten, zeker geen fouten die mijn halfopen ogen (door de verstikkende nacht en de examens) kunnen zien
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
09-06-2004, 12:54
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
09-06-2004, 12:55
|
||
|
|
Citaat:
Als het goed is zijn alle foutjes er nu uit. @Grimmie= Ja he.
|
|
|
09-06-2004, 17:04
|
|
|
|
Vervolgje
---------- De stoel van de rechter werd naar het podium voor het gerechtshof gedragen. Hij was groot en met een roze stof bekleed. Het podium en het gerechtshof waren bont gekleurd, het stak af tegen de rest van de omgeving. De grote donkere bomen zonder bladeren en de zwarte gebouwen rond het plein zorgden voor een doodse sfeer. Het gerechtshof paste niet in dat plaatje. Door rode, roze, paarse en witte torentjes op het gerechtshof leek het alsof er een feest werd gevierd, maar in tegendeel. Tira droogde haar tranen en trok haar zwarte jurk recht. Haar zwarte laarzen, die ze vanochtend zo mooi had opgepoetst, waren dof van het stof. Verdrietig keek ze naar de kar met de ijzeren kooi, daarin zat Pillian. Wat wilde ze hem graag verzorgen. Heel voorzichtig zijn wonden schoonmaken en ze verbinden met witte doeken. Zijn vieze shirt uittrekken en hem zijn met goud borduurde kleren geven. “Pillian!” Ze schreeuwde zijn naam. De mensen die om haar heen stonden stootten haar aan. Ze bleken haar niet te herkennen. “Pillian!” gilde Tira. Een oude vrouw trok aan haar jurk en keek Tira woest aan. “Wie denk je wel dat je bent? Hij zal in de laatste minuten van zijn leven heus niet de stem van een lelijk viswijf willen horen. Die jongen heeft het al moeilijk genoeg.” Geschrokken deinste Tira achteruit. Zag ze dan niet dat zij Godin Tira was? Er was nooit een moment geweest in haar leven dat iemand haar niet herkende. Zelfs de allerjongste peuters riepen haar na op straat. “Ik ben Godin Tira.” Haar stem trilde en ze voelde dat ze elk moment weer kon gaan huilen. “Wat!? Spot niet met onze Godin van de Schoonheid. Je lijkt niet eens op haar. Tira is beeldschoon, jij ziet eruit als een boerin.” De vrouw stak haar neus in de lucht en keek haar arrogant aan. Ze spuugde voor de voeten van Tira op de grond. “Maar mevrouw, ik ben het echt. Ik ben de vrouw van Pillian Grimbel.” “De vrouw van Pillian hoort bij Pillian te zijn, niet tussen de gewone Benedenaarders. Je liegt.” “Als je straks bent vastgebonden op de stoel voor de rechter, moet je je goed concentreren op een grote vogel die op het puntje van de toren zit. Hij zal dan naar je toe vliegen en met zijn meterslange vleugels voor zoveel wind zorgen dat er een stofwolk zal ontstaan en niemand meer iets kan zien. Ik zal je dan uit de kettingen bevrijden en je helpen hier weg te komen.” Het duiveltje keek hem met een schuin hoofd aan. Pillian schudde zijn hoofd. “Nee kleine duivel. Dat is onmogelijk. Die bewakers zullen het merken en mij daar ter plekke de strot doorsnijden. Ik zal me nu moeten voorbereiden op de dood.” “Tuurlijk lukt het wel. Heb vertrouwen in mij.” Een beteuterd gezichtje keek Pillian aan. Pillian kneep even zijn ogen dicht en keek daarna het duiveltje recht in de ogen. “Sorry, maar dat zal echt niet lukken. Ik vind het lief van je dat je me wilt helpen, maar het einde is in zicht. Daar wil ik me graag op voorbereiden.” Hij zou het liefst het duiveltje even willen aaien, maar dat kon niet. “Kom op duiveltje. Ik weet dat je het lief bedoelde, maar het is gewoon onmogelijk. Ga maar naar de andere duiveltjes.” Het duiveltje spreidde zijn vleugels en wapperde nog even met zijn handje. “Dag God Pillian. Het ga je goed in het andere leven.” En het duiveltje verdween uit het zicht. Pillian voelde een steek in de buurt van zijn hart. Was iedereen maar zo lief voor hem. Hielp Tira hem maar met ontsnappen. Ze was er niet eens. Haar liefde voor hem was blijkbaar niet zo groot als ze altijd zei. Zijn hart deed pijn van verdriet. Plotseling stopte de kar. Het was zover. De bewakers sprongen op de kar en zette voor de zekerheid nog een paar extra sneeën in zijn benen. Ruw werd hij overeind getild en een prop papier werd in zijn mond geduwd. “Werk mee.” De bewakers trokken hem van de kar en sleurden hem mee naar het podium. Daar werd hij eerst met zijn gezicht richting de menigte gezet. De Benedenaarders begonnen nog harder de joelen en te schreeuwen dan ze al deden. Een paar jongens gooiden grote keien in de richting van het podium. De vrouwen gooiden met hun rotte tomaten. Enkele kwamen vol in het gezicht van Pillian. Het vocht van de tomaten vermengde zich met zijn bloed en gleed over zijn lichaam naar beneden. Onder hem ontstond een plas met de rode vloeistof. Het wolkendek boven het plein begon te breken en een paar zonnestraaltjes bereikten zijn gezicht. Pillian kneep zijn ogen dicht en draaide zijn hoofd richting de zon. Hij voelde de stralen tintelen op zijn huid. Even voelde hij zich gelukkig. “Welkom Benedenaarde! De rechtzaak tegen Pillian Grimbel is begonnen!” De stem van de rechter bulderde over het plein. Zijn gelukkige gevoel was verdwenen. Het proces was begonnen. ---------- Graag jullie commentaar.
Laatst gewijzigd op 09-06-2004 om 17:20.
|
|
09-06-2004, 18:35
|
|
Verwijderd
|
Cool
verder geen fouten
|
|
09-06-2004, 19:13
|
|
|
|
Je maakt me nieuwsgierig, ik ben benieuwd hoe het verder zou gaan, want nou eigenlijk de hoofdlijn van het verhaal gaat worden! Dusse ... doorschrijven a.u.b.
Maar waarom herkennen de mensen Tira niet meer? Is ze zo oud en verwaarloosd? Hoe dan..?
__________________
De dokter zei: 'volgens mij ben je schizofreen.' Maar wij denken van niet.
|
|
09-06-2004, 19:17
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
09-06-2004, 19:22
|
|
|
Is het normaal dat op deze pagina een of ander wierd spel start?
Een monster of zo gooit dingen en breekt het scherm af en ik kan er op schieten. I am so not here.
__________________
I can say what I want to, even if I'm not serious. Just kidding!
|
|
09-06-2004, 19:24
|
||
|
|
Offtopic:
Citaat:
En weg jij hier.
|
|
|
09-06-2004, 21:02
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
| Ads door Google |
|
11-06-2004, 17:26
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
11-06-2004, 19:06
|
|
|
|
Hej, kwam vandaag niet het volgende deel?
Ik heb het volgende deel van mijn fantasieverhaal er net opgezet. Veel plezier ermee...
__________________
De dokter zei: 'volgens mij ben je schizofreen.' Maar wij denken van niet.
|
|
11-06-2004, 19:11
|
||
|
|
Citaat:
Zal het lezen!
|
|
|
11-06-2004, 20:53
|
|
|
|
Mogen wij ook ideeën aanbrengen?
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
11-06-2004, 20:55
|
|
|
|
Ja tuurlijk!
|
|
12-06-2004, 08:04
|
||
|
|
Citaat:
Jij komt toch ook naar de meeting hé?
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
|
12-06-2004, 08:41
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
12-06-2004, 09:34
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
12-06-2004, 16:10
|
||
|
|
Citaat:
Verdelg tante truus zodat het weekend afgelast wordt en de rouwperiode begint Grim: Ga jezelf effe verhuren op het stationsplein en klop je horloge kapot!
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
|
12-06-2004, 16:21
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
12-06-2004, 16:37
|
||
|
|
Citaat:
arm jongetje*pat-pat* op hoofdje, en nu verder werken!! 
__________________
Niets is helemaal waar en zelfs dat niet.
|
|
|
14-06-2004, 19:22
|
|
|
|
Hallo! Weer een nieuw vervolgje.
---------- Bevend luisterde Pillian naar wat de rechter te zeggen had. Zijn handen waren vastgebonden op de leuningen van de stoel met zware kettingen. De banden om zijn enkels knelden en door de ketting om zijn nek kon hij moeilijk adem halen. De wonden op zijn armen en benen wilden niet helen en nog steeds druppelde bloed uit de diepe sneeën die de vlijmscherpe messen hadden gemaakt. Door de tranen in zijn ogen zag hij alles om zich heen in een waas. Alles wat de rechter zei drong niet goed tot hem door. Hoe goed hij ook probeerde te luisteren, het ging allemaal langs hem heen. Met zijn gedachten zat hij bij Tira. Hij voelde zijn hart tekeer gaan toen hij aan haar dacht. Zijn verlangen naar haar was te groot. Hij moest haar nog een keer zien voordat hij zou sterven. Zijn ogen dwaalden af naar de ring om zijn vinger. De ring was van zilver met daarin een haar van een Eenhoorn verwerkt. De haar glansde in het zonlicht. Hij probeerde zijn hand samen te knijpen, maar zelfs die beweging was verdacht voor de bewakers. In zijn ooghoek zag hij een zwaard schitteren die langzaam weer zijn arm bereikte. Dit keer voelde hij een stekende pijn door zijn arm gaan toen het wapen zijn huid raakte. Uit zijn mond klonk een schor geschreeuw. De geur van bloed en zijn eigen zweet maakte hem misselijk. “Pillian Grimbel vermoordde het machtigste wezen van ons land op een zeer brute wijze. De artsen waren geschokt. Hij had eerst de haren van de Eenhoorn eruit getrokken en die verbrand en toen een scherp mes in het hart van het wezen gestoken. Juist die haren, die gouden haren, zijn zo dierbaar voor ons. Alleen in bijzondere gelegenheden worden die haren gebruikt. Als versiering of als een kostbaar geschenk.” Opnieuw keek Pillian naar de ring om zijn vinger. De gouden haar lang diep verzonken in het zilver van de ring. Het leek even alsof de haar bewoog. “Ook is de magische kracht van de Eenhoorn heel belangrijk voor ons. Uit hun hoorn komt een bepaald soort straling die ervoor zorgt dat wij Benedenaarders slim zijn en gezond kunnen leven. In Middenaarde met de Mensen en in Bovenaarde zijn de bewoners niet slim en gezond. Ze missen de stof die de Eenhoorns aanmaken. Wij zijn heel dankbaar dat wij zo goed kunnen leven, zo gezond en zo gelukkig. Maar nu er een Eenhoorn is vermoordt zal alles een beetje afnemen. Er zullen meer mensen ziek worden en minder mensen hun diploma’s halen. Alles dankzij onze Pillian Grimbel.” De menigte begon weer te juichen. Kinderen zongen spotliedjes en de vrouwen gooiden weer met het rotte fruit. “Dood Pillian! Dood Pillian!” schreeuwden ze. “Dood die moordenaar! Dood Pillian!” “Aangezien er geen getuigen zijn geweest bij de dood van de Eenhoorn zal de keuze van de straf zeer gemakkelijk zijn. Godin Tira is niet aanwezig, tot mijn spijt. We zullen nog tien minuten op haar wachten voordat ik het vonnis over Pillian uitspreek. Ik wil haar de kans geven nog afscheid te nemen, maar als ze dat niet wil – wat ik kan begrijpen – zal ik de straf bekendmaken.” De rechter stopte met praten en legde zijn boekwerk aan papieren voor zich neer. Met zijn vingers trommelde hij op de tafel waar hij ook zijn papieren op had gelegd. De wachters naast Pillian speelden met hun zwaard en zette af en toe voor de lol weer een klein sneetje in Pillian. Hij kon wel janken van pijn en verdriet, maar hij had het gevoel dat hij zich groot moest houden. Na zijn dood kon hij nog genoeg huilen zonder dat iemand er bezwaar tegen had. Ookal was er dan niemand die hem kon troosten. Ze gilde en trok aan haar haren, ze kon niet meer normaal lopen. Haar ogen waren dik van het huilen en haar jurk was gescheurd en besmeurd met modder. De mensen die haar zagen lopen keken haar vreemd en een schonken geen aandacht aan haar. Nog steeds had niemand het door dat zij Godin Tira was. Haar hart brandde in haar lichaam. Ze verlangde naar Pillian. Zijn lieve ogen, zijn zachte lippen, zijn sterkte handen die haar altijd zo heerlijk streelden. Tira wilde hem nog één keer zien, net zoals de rechter zei, afscheid nemen... Het podium leek nog zo ver weg. Haar benen konden haar bijna niet meer houden. Elk moment kon ze instorten en tegen de vlakte gaan. Maar ze moest hem nog een laatste keer zien. Voor de laatste keer hem toespreken en hem zien. ----------- Commentaar? Fouten? Verbeteringen? Kom maar op!
Laatst gewijzigd op 15-06-2004 om 10:25.
|
|
14-06-2004, 19:43
|
|
Verwijderd
|
*snuif & hijs
**werkt verder* Lieverd, het is nog steeds Vlijmscherp inplaats van Flijmscherp!! Verder meesterlijk stukje, mss ietwat saai door de beschrijvingen. Ga zo door
|
|
14-06-2004, 19:56
|
|
|
|
Ik vind die ridder die hem voor de gein nog wat sneetjes in zijn benen zet wel een beetje barbaars hoor...
Wat is dat voor volk daar? Ik dacht dat ze slim en gezond waren door de eenhoorn. En dan wel een beetje martelen? Juist door die beschrijvingen vind ik het wél leuk, maar ik houd daar dan ook van. Maar waarom heeft Pillian dat beest nou vermoord dan..? Vervolg, pleaze!
__________________
De dokter zei: 'volgens mij ben je schizofreen.' Maar wij denken van niet.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
Schrijven in een ruk door, of? Tovenaar | 23 | 19-05-2005 21:43 | |
| Verhalen & Gedichten |
Letteren vakantie foto-topic! SiemdeCyper | 500 | 24-09-2004 14:54 | |
| Verhalen & Gedichten |
[verhaal] Detective? duivelaartje | 35 | 24-08-2004 01:17 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:34.
Adverteren