Ik maakte er eerst zelf echt een enorm probleem van en durfde het niemand te vertellen. Ik heb nu sinds 3,5 week iemand ontmoet en we zijn smoorverliefd op elkaar en we hebben nu ook een relatie. Ik was superzenuwachtig om te vertellen dat ik homo ben, maar hier is hoe ik het heb gedaan, mijn ouders zijn gescheiden dus er volgens verschillende verhalen:
Moeder:
Ben ik mee gaan zitten, gezellig thee drinken. En toen zei ik dat haar vriend van mij wel een dag meer in de week langs zou mogen komen (hij is er nu 2 dagen in de week, omdat ik hem totaal haat), reden: ik ben zelf verliefd en weet nu hoe het is om iemand te missen die je zelf heel erg graag ieder moment van de dag wilt zien. Ze vroeg aan mij op wie ik verliefd was en heb haar een foto van hem laten zien en zo begon het hele gesprek op gang te komen.
Vader en zusje:
Tegelijk verteld, hier zag ik het meest tegenop vooral de reactie van mijn vader. Mijn vader heeft net een soort van nieuwe vriendin, dus ik vroeg aan hem ben je nu ook echt verliefd? Heel gesprek daarover gehad en toen vroeg hij aan mij of ik ook verliefd ben. Ik zo ja en heb weer dezelfde foto laten zien. En ik had verwacht dat mijn vader eerst heel stil zou zijn en niet zou weten hoe hij moest reageren maar dat was echt totaal niet zo.

Hij zei: Als je maar gelukkig bent en het maakt mij niet uit met wie je dat wordt. (L)
Maar in ieder geval wat ik probeer te zeggen, ik ben nu 1,5 uit de kast en moet het nog wel een aantal mensen vertellen, maar ik heb er zelf altijd zo'n enorm probleem van gemaakt! Tot nu toe reageert iedereen hartstikke lief en aardig en vinden het allemaal heel erg leuk dat ik nu een vriendje heb. Niemand behandelt me anders dan voorheen.
Echt waar, jij verandert niet, je bent nog steeds dezelfde persoon. En als mensen anders tegen je gaan doen omdat je toevallig verteld hebt dat je homo bent, fuck hen. Dan heb je ze ook niet echt nodig, want het moet ze om jou geluk gaan, anders geven ze ook niet om je
xx
succes, hoop dat het je een beetje helpt