14-09-2006, 22:03
|
|
|
Ik ben al vanaf het begin van mijn tienerjaren in meer of mindere mate depressief, maar door een vrij traumatische gebeurtenis in 2001 ben ik steeds verder in de put geraakt. Ik heb me altijd wel minderwaardig gevoeld, maar sindsdien is het alleen maar erger geworden. Ik heb door die traumatische gebeurtenis ook een tijd lang onder veel stress gestaan (ik heb o.a. een angstaanval gehad), wat mijn psyche ook niet veel goed gedaan heeft.
 Ook al gaat het nu op het gebied van angst wel wat beter (ik heb dus ook wat minder stress), de gevolgen blijven me parten spelen. Ook op school (en later de universiteit) gaat het al jaren niet goed; ik ben nu al voor de 3e keer van studie gewisseld en ook deze studie lijkt tot mislukken gedoemd. Misschien moet ik maar een MBO-opleiding gaan doen, want de universiteit wordt me al snel te veel. Toen ik mijn lesrooster van dit jaar zag (dat was beduidend meer gevuld dan dat van mijn vorige studie) barstte ik zelfs in huilen uit.  Ik kan me niet meer zo goed concentreren en kan me niet meer aan mijn studie geven in de mate waarin ik dat deed van vóór die gebeurtenis in 2001.  Goed, ik kan nog wel meer dingen blijven opsommen, maar ik wil mijn verhaal niet te lang maken.  Het punt is dat ik ook vaak aan de dood denk omdat ik denk dat ik niets waard ben (o.a. vanwege het feit dat ik een handicap heb, daar voel ik me minderwaardig over) en ook totaal geen toekomst heb (o.a. door slechte schoolcarrière sinds 2001). Als ik nu een handjevol slaappillen kon nemen, dan had ik dat gelijk gedaan: dan ben ik uit mijn lijden verlost en hoef ik niet langer meer op het geld van mijn ouders te teren (want ik vind mezelf een parasiet omdat ik zoveel geld van hun verspil door steeds van studie te wisselen). "De wereld is beter af zonder een individu als ik," denk ik dan, "en een mens minder op een wereld van miljarden is ook niet zo'n ramp."Enzovoorts, enzovoorts. Ik denk dat ik wel hulp nodig heb, omdat ik in zo'n negatief gedachtenpatroon (en dus: een vicieuze cirkel) zit dat ik er zelf niet meer uitkom. Ik denk niet echt dat praten met een psychiater veel gaat uithalen, maar ik moet het vast maar eens proberen voordat ik ooit in de goot beland ofzo. Kan iemand me daarom vertellen wat ik beste kan doen? Sommigen gaan naar de huisarts, die je daarna doorwijst naar het professionele hulpwezen. Anderen gaan naar organisaties als het Riagg (dat schijnt gratis te zijn?). Wat kan ik het beste doen? Ik heb niet zo gek veel geld en ik wil ook niet dat mijn ouders te veel geld moeten uitgeven aan mij, maar ik wil wel weer goed geholpen worden. Kan ik het beste naar de huisarts gaan (zo ja, moet ik dan mijn pasje van het ziekenfonds of verzekering meenemen?) of naar een organisatie als het Riagg? Alvast hartelijk bedankt voor jullie hulp.  Groetjes, Severus
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
14-09-2006, 22:08
|
|
|
ik ben via de huisarts doorverwezen.. zo ver ik weet kan je niet binnen lopen bij riagg en vragen naar hulp.. tenminste het kan wel maar je zal daarna als nog een verwijzing moeten halen..
als ik het zo lees denk ik dat het wel belangrijk is dat je hulp zoekt en krijgt.. tis niet niks allemaal.. over de koste weet ik ook niet zoveel volgens mij wordt het gewoon vergoed door je zorgverzekeraar.. dat pasje hoef je niet mee te nemen naar de huisarts o.i.d..sterte iig *knuffel*
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|
|
14-09-2006, 22:17
|
|
Verwijderd
|
Hey meid..
Ik zit zelf ook bij de riagg (heet tegenwoordig trouwens : De Rigg-Ting Maar goed, De behandeling is idd gratis. Je kunt er niet zomaar binnel lopen, zoals hierboven al werd gezegd. Je zult eerst diverse gesprekken moeten ondergaan, voordat je bij een vaste mand komt zeg maar. ik heb 3 gesprekken gehad, omdat het bij mij al vrij snel duidleijk was, wat er met me aan de hand was. Depressie. Nu zit ik bij een psychiater, en ik heb ook al vaker medicijnen voorgeschreven gekregen. Niet dat ze altijd hebben geholpen, maar goed. Als je vragen hebt o.i.d. Kun je me altijd pm-en. ik ga nu naar bed,, heb zware migraine.. heel veel sterkte! Liefs
|
|
14-09-2006, 22:18
|
|
Verwijderd
|
Om bij het RIAGG hulp te krijgen moet je ook een verwijzing hebben van je huisarts. Ik denk dat je daarom het beste eerst naar hem/haar toe kunt gaan, hij of zij kan dan beoordelen welke hulp het beste voor je is en je doorverwijzen. Als het goed is wordt bij de meeste hulp een (groot) deel vergoed door de verzekering (AWBZ), het kan wel dat je een eigen bijdrage moet betalen.
|
|
15-09-2006, 12:10
|
|
|
Sommige universiteiten hebben ook studentenhulpverlening, daar kun je (gratis) een orientatiegesprek aanvragen en vanuit dat gesprek kun je verdere hulp krijgen (daar moet je wel een eigen bijdrage van ongeveer 15 euro per keer voor betalen dacht ik). Ik zou eens informeren bij je universiteit, want behalve je problemen op persoonlijk vlak kunnen ze je misschien ook helpen met het afmaken van je studie
.Succes.
__________________
The thing about quotes on the Internet is that you can't confirm their validity - Ghandi
|
|
17-09-2006, 19:05
|
|
|
|
Iedereen hartelijk bedankt voor de reacties: daar heb ik zeker wat aan.
Misschien zal ik een paar mensen nog een PM sturen, maar op dit moment heb ik daar even geen tijd voor. Evengoed hartelijk bedankt!
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
|
17-09-2006, 22:25
|
||
|
Citaat:
__________________
We never will think, we never will think..That's wonderfull, that's life...
|
|
|
20-09-2006, 18:40
|
|
Verwijderd
|
Heb je al iets ondernomen? (Ben een beetje nieuwsgierig
 )
|
|
21-09-2006, 16:28
|
||
|
|
Citaat:
Maar ik vind om hulp vragen zo moeilijk, dat is totaal niet mijn karakter. Ik heb altijd zoveel mogelijk geprobeerd om zelf mijn problemen op te lossen, en vind het ergens vrij "zwak" van mezelf als ik de hulp van derden zou moeten inroepen. Maar ik denk dat het de verkeerde kant met mij opgaat, dus misschien dat ik voor één keer maar eens mijn trots moet inslikken. Dan kan ik in ieder geval zeggen: "Ik heb het tenminste geprobeerd," als het niet helpt en ik mezelf uiteindelijk toch nog van kant maak voor mijn 30e.... Vergeef me de morbide opmerking, maar ik heb gisteren een confrontatie gehad met mijn eerste, enige liefde en ik kon de pijn alleen maar (tijfdelijk) weg krijgen met drank.....
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
|
|
21-09-2006, 19:58
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 )Ach en die morbide opmerking, ik ben heel wat gewend hoor.. je maakt mij niet zo makkelijk aan het schrikken. Een preek zal ik niet aan beginnen, over drank en vergeten, weet je zelf natuurlijk ook wel. Het slijt, vergeten zul je het niet, maar je zal het een plaats kunnen vinden.
|
|
|
22-09-2006, 16:21
|
||
|
|
Citaat:
Cassiopeia al zei! Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het makkelijk is! Heel veel sterkte in ieder geval! Edit: Ik zie net dat ik het met precies dezelfde woorden zeg als Cassiopeia.
__________________
Make that the cat wise
Laatst gewijzigd op 22-09-2006 om 16:24.
|
|
|
23-09-2006, 09:05
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
23-09-2006, 13:33
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
23-09-2006, 14:34
|
|
|
Zorg ervoor dat je jezelf meer gaat ontwikkelen. Het moet vanuit jezelf komen. Dat je hier al wat over jezelf neerzet en dat je er wat aan wilt doen zegt al wat over je motivatie
Dat is het begin. Mijn tip. Ga tai chi (taiji) doen. Zeg het echt vaak hier, maar het is echt een grote hulp voor je ontwikkeling. Je word je bewust van je energie en van jezelf. En omdat je zo bewust word weet je ook wat het juiste voor je is. Hoe moeilijk dat ook mag zijn, zet de stap. Heb je moeite om te doen wat je moet doen ga dan eerst iets anders doen. Zoek een sport of iets wat je frustratie geeft omdat het ingewikkeld is of jij het klote vind. Ga ermee door hoe klote het ook is tot de frustratie weg is. Hierna zul je veel zelfverzekerder zijn en kun je hetzelfde doen in andere aspecten van je leven. Ook als je moeite hebt met doorzetten raad ik je aan om iets goeds te gaan doen waarbij je moeite hebt om ermee door te blijven gaan. Als je lang genoeg doorgaat gaat het vanzelf en zo leer je ook weer om dit met andere dingen toe te passen. Hoe weet ik dit zelf? Ik beoefen al lange tijd martial arts en andere zelf-gerichte dingen. Ik heb ook wat problemen gehad, ben me op mezelf gaan richten en heb me zo verder ontwikkeld. En voor zover ik weet is dit het beste wat ik ooit gedaan heb. Taiji, parkour, wing chun, jeet kune do, etc. Allemaal goede dingen om te gaan doen. Maar voor zover ik weet maakt het eigenlijk niet uit wat je doet, zolang je maar naar jezelf kijkt, je weet wat je doet. Nadenkt over waarom je het doet en er uiteindelijk wat mee doet. Kan je het niet op grote schaal, doe het dan eerst in een andere vorm.  En als het kan, zoek een goede leraar, je kunt jezelf heeel wat leren, maar een goede leraar zal je inspireren en motiveren Een goede leraar moet als een vader voor je zijn. Of in ieder geval die richting. Iemand waar je tegenop kijkt en die je helpt bij je ontwikkeling.Ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt. Zoek je nog een goede leraar in taiji of martial arts, laat het me weten. Oja, push jezelf niet teveel anders krijg je alleen maar meer stress. Zoek de balans in het ontwikkelen van jezelf en jezelf de rust geven. Visualizeren doet meer dan forceren
__________________
Life is too important to be taken seriously
Laatst gewijzigd op 23-09-2006 om 14:40.
|
|
26-09-2006, 09:02
|
|
|
|
Hey hallo,
Ik vind het echt heel erg voor je dat je dit gevoel hebt. Een psychotherapeute is denk ik echt een optie. Ik heb dit zelf ook gedaan ik herken heel veel van wat je me verteld. Het is denk ik niet heel erg raar dat je wisseld van studie. Wie weet tegenwoordig op zo'n jonge leeftijd nou precies wat ze willen. Ik denk niet zo heel veel mensen. Als jij je er prettig bij voelt een mbo opleiding te gaan doen omdat jij je momenteel op deze jonge leeftijd nog te wankel voelt zou ik daarvoor kiezen, dan ben je toch bezig. Maar wat ik wel vind, je bent een slimme meid ik ga uit van vwo niveau omdat je diverse universiteiten studies hebt gedaan. Het is wel zonde hoor je werkt heel erg onder je niveau. Maar nogmaals doe wat jij het prettigst vindt. Waarom ga je trouwens niet eerst gewoon een baan zoeken ? Als jij het denk niveau hebt van een vwo meisje denk ik dat ze je best ergens heel goed kunnen gebruiken. Sommige bedrijven verkeren in personeelsnood als jij aanklopt met je niveau kan je makkelijk bij hun terecht. Niemand zegt dat je een diploma moet hebben om te komen waar je wil komen. Dus een tijdje werken en eventueel later weer gaan studeren kan misschien wel helemaal geen kwaad. Kan je jezelf mooi in dat jaar oriënteren wat je nu werkelijk wilt gaan studeren. Misschien ben je na dat jaar werken ook wel heel erg gegroeid en heb je door sessies met je psychologe en dat je wat verdient heb al een hele andere kijk op dingen. Succes
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Liefde & Relatie |
een schreeuw om hulp Jan-Peter | 19 | 01-09-2015 21:16 | |
| Psychologie |
De juiste hulp voor je problemen zoeken op social media Suzanmb | 2 | 12-11-2013 09:17 | |
| Psychologie |
Het Grote Lucht-Je-Hart-Topic #166. Sorry.x | 476 | 29-11-2011 16:50 | |
| Psychologie |
Zelf depressief door problemen en depressies van anderen Verwijderd | 3 | 12-11-2010 23:06 | |
| Psychologie |
Het Puberteit en dip/depressie/levensmoeheid topic justanothern00b | 51 | 10-02-2005 15:15 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 17:27.
Adverteren