bang

[snoopy]

gisteren kregen we een telefoontje, dat mijn vader in het ziekenhuis is opgenomen. Hij heeft een zware hartinfarct gehad, en ligt in coma. Het is nu bijna 24 uur geleden, en hij geeft nog steeds helemaal geen reactie. De artsen weten niet hoe erg het hersenletsel is. Het reanimeren heeft namelijk heel lang geduurd, dus hebben de hersenen lang zonder zuurstof gezeten. Men weet ook niet of hij nog bijkomt. Ik ben zo bang. Ik denk niet dat ik hem kan missen...


Wat was de situatie dat jullie het allerbangst waren?

Dat is rot .. sterkte.

snoopy/mamo schreef:
Wat was de situatie dat jullie het allerbangst waren?

Goh, er is een vraag bij gekomen

Euhm .. mijn pa lag 2 jaar geleden ook in het ziekenhuis; overal ontstekingen .. ook aan zijn hart. Er bestond een kans dat hij het niet zou overleven. Maar ja, er zijn voor mij persoonlijk nog ergere dingen gebeurd die ik niet aan de grote klok ga hangen..

[snoopy]

******** schreef:
Dat is rot .. sterkte.

thanx.

[snoopy]

******** schreef:
Goh, er is een vraag bij gekomen

Euhm .. mijn pa lag 2 jaar geleden ook in het ziekenhuis; overal ontstekingen .. ook aan zijn hart. Er bestond een kans dat hij het niet zou overleven. Maar ja, er zijn voor mij persoonlijk nog ergere dingen gebeurd die ik niet aan de grote klok ga hangen..

ja... die vraag kwam er pas later bij, omdat ik er ruimte tussen wilde, dus drukte ik op enter. Toen verzond ik het berichtje... nou ja.

Enneh... je vader is er weer helemaal bovenop? (ik hoop dat ik dat over een tijdje ook kan neerzetten!)

snoopy/mamo schreef:
ja... die vraag kwam er pas later bij, omdat ik er ruimte tussen wilde, dus drukte ik op enter. Toen verzond ik het berichtje... nou ja.

Ghehe gebeurt wel eens bij Internet Explorer

Enneh... je vader is er weer helemaal bovenop? (ik hoop dat ik dat over een tijdje ook kan neerzetten!)

Min of meer .. hij kreeg een jaar later een abcess in zijn buik, die inmiddels weer verwijderd is. De wond heelt alleen niet zo goed, dus dat is wel minder. Voor de rest gaat het prima met hem, hij kan gewoon werken enzo .. moet alleen rustig aan doen

Jemig, wat ontzettend rot voor je! Heel veel sterkte iig

en op de vraag.. Hmz.. wanneer ik echt het allerallerbangst was? Hmz, hmz, hmz. Dan misschien toch die keer dak s'nachts werd aangerand en dacht van ok, dit is het, kga verkracht worden.. Maar op de een of andere manier kon ik mezelf bijeenrapen en heb die gast een mep verkocht, schrok die van, wassie weg.. Maar kwas wel heel bang, maar ja.. verkracht worden is gewoon mn grootste angst en daar kan ik bepaalde moment heel erg bang ineens van worden.. Dus volgens mij is er niet echt 1 bepaald moment..


waaaah, wacht! Toen mn moeder zei dat ze niet meer verder wou, dat was eng... Dak in dr ogen keek en niets zag, niet die glinstering die mensen normaal in hun ogen hebben, helemaal dof.. dat was echt eng

[snoopy]

Dusjcrib schreef:
Jemig, wat ontzettend rot voor je! Heel veel sterkte iig

en op de vraag.. Hmz.. wanneer ik echt het allerallerbangst was? Hmz, hmz, hmz. Dan misschien toch die keer dak s'nachts werd aangerand en dacht van ok, dit is het, kga verkracht worden.. Maar op de een of andere manier kon ik mezelf bijeenrapen en heb die gast een mep verkocht, schrok die van, wassie weg.. Maar kwas wel heel bang, maar ja.. verkracht worden is gewoon mn grootste angst en daar kan ik bepaalde moment heel erg bang ineens van worden.. Dus volgens mij is er niet echt 1 bepaald moment..


waaaah, wacht! Toen mn moeder zei dat ze niet meer verder wou, dat was eng... Dak in dr ogen keek en niets zag, niet die glinstering die mensen normaal in hun ogen hebben, helemaal dof.. dat was echt eng

tjee... da's ook rot voor je! Verkracht worden was (tot nu toe) ook altijd een van m'n grootste angsten. (oké.. dat een familielid doodgaat ook). Lijkt me vreselijk als dat gebeurt.

En als je moeder niet meer verder wil... ARGH! Daar ben ik dus ook bang voor... dat ze het (misschien) niet aankan, mocht het niet goed aflopen met m'n vader. Nou ja. Jij ook veel sterkte, dan maar...

dat er zoiets met mijn ouders,broertje,vriend,nichtje gebeurd als je hierboven omschrijft.

Ik ben heel bang dat er iets gebeurd bij mensen waar ik veel om geef, dat er iets bij mij gebeurd vind ik nog niet zo erg maar met hun wel.

dan zal ik je nog ff vertellen.. het gaat nu weer toppie met mn mamsie hoor.. dat was zo'n 1,5 jaar geleden ofzow.. Maar ze is nu heel creatief bezifg waarmee ze zichzelf dr weer een beetje bovenop heeft geholpen..

alhoewel het nu ff minder is aangezien mn ouders uit elkaar gaan, iets waarvoor ik btw ook erg bang voor was..

Hmz, niet hopen dat al mn angsten verwezenlijkt gaan worden

[mathfreak]

De situatie dat ik het allerbangst was vond plaats in augustus 1990 toen mijn moeder, een nierpatiënte, naar het ziekenhuis in Nijmegen werd gebracht om daar een niertransplantatie te ondergaan. Helaas ging het niet zoals het zou moeten. Ze was tijdens de transplantatiepoging (want het is biij een (mislukte) poging gebleven) in totaal 6 liter bloed kwijt geraakt en de situatie werd zo riskant dat de transplantatie moest worden gestaakt. Ik ben toen echt bang geweest dat ze het niet zou halen en dat ik haar zou moeten verliezen, maar ze heeft het toen gehaald. Helaas was dat op 19 maart 1994 niet het geval. Ze is toen, terwijl ze nog maar 53 jaar was, aan de gevolgen van een inwendige bloeding overleden.
Ik kan alleen maar voor je hopen dat je vader op korte termijn alsnmog bijkomt en dat hij er geen blijvend letsel aan overhoudt. Namens iedereen hier op het forum wil ik jou en je familie in ieder geval veel sterkte toewensen. Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

heb je een jaartje of 11?
het allerbangst was ik toen m'n vader het leuke idee had om de buren te vermoorden. gut gut wat is schizofrenie toch een leuke ziekte.

[She_me]

[QUOTE]snoopy/mamo schreef:
[B]gisteren kregen we een telefoontje, dat mijn vader in het ziekenhuis is opgenomen. Hij heeft een zware hartinfarct gehad, en ligt in coma. Het is nu bijna 24 uur geleden, en hij geeft nog steeds helemaal geen reactie. De artsen weten niet hoe erg het hersenletsel is. Het reanimeren heeft namelijk heel lang geduurd, dus hebben de hersenen lang zonder zuurstof gezeten. Men weet ook niet of hij nog bijkomt. Ik ben zo bang. Ik denk niet dat ik hem kan missen...


Mijn oom heeft net buiten de sportschool een hartinfarct gehad (een tijdje terug). Niemand weet hoe lang hij daar 'dood' heeft gelegen. Uiteindelijk heeft iemand hem gevonden, een brandweerman, die hem heeft gereanimeerd. Hij heeft toen volgens mij 2 en een halve dag in coma gelegen. Hij zou er op zijn minst hersenletsel aan over houden.

Het eerste wat mijn oom deed toen hij wakker werd was zijn tong uitsteken naar de camera die boven zijn bed hing. (En als je mijn oom kent, weer je dat dat geen slecht teken is )

Ik kende mijn oom verder niet goed, ik bedoel meer, naja...ik probeer een beetje 'opbeurend' te zijn. En ik geloof er heilig in dat hij je kan horen als je tegen hem praat. Heel erg veel sterkte. Ik hoop dat je vader er net zo goed uitkomt als mijn oom.

Ik denk toen mijn kat op sterven lag... Nou zul je misschien denken dat ik niet veel heb meegemaakt, maar die kat had ik al 13 jaar, mijn hele leven, en was me heel dierbaar.

[snoopy]

perseus schreef:
Ik denk toen mijn kat op sterven lag... Nou zul je misschien denken dat ik niet veel heb meegemaakt, maar die kat had ik al 13 jaar, mijn hele leven, en was me heel dierbaar.

Heej... ik kan me dit dus heel erg goed voorstellen. Ik heb precies hetzelfde gehad, behalve dat die kat al 20 jaar bij ons thuis was... Nou ja, achteraf was dat lang niet zo erg als nu, maar ik vind echt niet dat jij je aanstelt, ofzow.... tot nu toe heb ik ook nooit zoveel meegemaakt, dus...

[snoopy]

[QUOTE]She_me schreef:
[B]

snoopy/mamo schreef:
gisteren kregen we een telefoontje, dat mijn vader in het ziekenhuis is opgenomen. Hij heeft een zware hartinfarct gehad, en ligt in coma. Het is nu bijna 24 uur geleden, en hij geeft nog steeds helemaal geen reactie. De artsen weten niet hoe erg het hersenletsel is. Het reanimeren heeft namelijk heel lang geduurd, dus hebben de hersenen lang zonder zuurstof gezeten. Men weet ook niet of hij nog bijkomt. Ik ben zo bang. Ik denk niet dat ik hem kan missen...


Mijn oom heeft net buiten de sportschool een hartinfarct gehad (een tijdje terug). Niemand weet hoe lang hij daar 'dood' heeft gelegen. Uiteindelijk heeft iemand hem gevonden, een brandweerman, die hem heeft gereanimeerd. Hij heeft toen volgens mij 2 en een halve dag in coma gelegen. Hij zou er op zijn minst hersenletsel aan over houden.

Het eerste wat mijn oom deed toen hij wakker werd was zijn tong uitsteken naar de camera die boven zijn bed hing. (En als je mijn oom kent, weer je dat dat geen slecht teken is )

Ik kende mijn oom verder niet goed, ik bedoel meer, naja...ik probeer een beetje 'opbeurend' te zijn. En ik geloof er heilig in dat hij je kan horen als je tegen hem praat. Heel erg veel sterkte. Ik hoop dat je vader er net zo goed uitkomt als mijn oom.

Dank je! Echt waar, ik wil eigenlijk zoveel mogelijk positieve verhalen horen... De artsen hebben net verteld, dat het echt een wonder zou zijn, als hij weer bijkomt, maar toch probeer ik erin te geloven. Het gebeurt soms, (blijkt ook wel weer uit jouw verhaal) dus waarom niet bij mijn vader?????

snoopy/mamo schreef:
dus waarom niet bij mijn vader?????

Hersenen te lang zonder zuurstof -> herseninfarct .. zoiets degradeert een mens al snel tot een kamerplant.

De artsen moeten nu eerst kijken hoe groot het hersenletsel is .. misschien valt het wel mee en bestaat er idd een kans dat hij bijkomt, valt het tegen .. tjah :/

[edit]
Sorry als dit niet te opbeurend is .. maar bouw niet te veel valse hoop op, de klap komt dan alleen maar harder aan.

De hersenen kunnen niet zo lang zonder zuurstof, je kunt zelfs geheel pijnloos zelfmoord plegen door bepaalde aders aan je hals te klemmen (terwijl je nog wel kunt ademen).

[snoopy]

******** schreef:
Hersenen te lang zonder zuurstof -> herseninfarct .. zoiets degradeert een mens al snel tot een kamerplant.

De artsen moeten nu eerst kijken hoe groot het hersenletsel is .. misschien valt het wel mee en bestaat er idd een kans dat hij bijkomt, valt het tegen .. tjah :/

DAMN~! Ik zég toch ook dat het een wonder zou zijn, maar ik hou gewoon hoop, is dat niet goed dan?!

snoopy/mamo schreef:
DAMN~! Ik zég toch ook dat het een wonder zou zijn, maar ik hou gewoon hoop, is dat niet goed dan?!

Zie edit vorige reply..

[snoopy]

******** schreef:
Zie edit vorige reply..

thanx dat je het nog even "verbeterd" hebt... Ik weet welke risico's er zijn, en ik weet dat het een wonder zou zijn, mocht hij het redden, en al helemaal als hij er zonder welk letsel dan ook uit zou komen... Maar ik wil toch blijven hopen...

snoopy/mamo schreef:
Maar ik wil toch blijven hopen...

Ik begrijp het wel, zo lang je maar begrijpt dat de kansen erop dus niet al te groot zijn.

Het houden van hoop verzacht de pijn, probleem is alleen altijd dat je dan achteraf in een groot gat valt als deze hoop op niets uitloopt.

Maar ja, ik hou er maar over op. Ik verpest het alleen maar geloof ik .. ik ben gewend dingen negatief te bekijken; toen mijn pa in het ziekenhuis lag, was ik al aan het uitvogelen hoe het verder zou gaan zonder hem

*is een beetje gestoord*

[snoopy]

******** schreef:
Ik begrijp het wel, zo lang je maar begrijpt dat de kansen erop dus niet al te groot zijn.

Het houden van hoop verzacht de pijn, probleem is alleen altijd dat je dan achteraf in een groot gat valt als deze hoop op niets uitloopt.

Maar ja, ik hou er maar over op. Ik verpest het alleen maar geloof ik .. ik ben gewend dingen negatief te bekijken; toen mijn pa in het ziekenhuis lag, was ik al aan het uitvogelen hoe het verder zou gaan zonder hem

*is een beetje gestoord*

hee! Ik zie ook heus de negatieve kanten wel. Ik zat net te bedenken, dat ik het vreselijk zou vinden als mijn moeder ooit een nieuwe man zou vinden (niet voor haar natuurlijk, maar je snapt me wel...), terwijl m'n vader nog leeft! Ik denk gewoon dat het beter is, als ik niet alleen de negatieve dingen zie...

snoopy/mamo schreef:
Ik zat net te bedenken, dat ik het vreselijk zou vinden als mijn moeder ooit een nieuwe man zou vinden (niet voor haar natuurlijk, maar je snapt me wel...), terwijl m'n vader nog leeft! Ik denk gewoon dat het beter is, als ik niet alleen de negatieve dingen zie...

Hmhm .. dat is ook vreselijk. Mijn vader was een jaar of 12 toen zijn moeder overleed aan kanker. Hij kon het nooit zo goed met zijn vader vinden, maar na de dood ging het iets beter. Ze gingen ineens samen naar voetbalwedstrijden, naar de bios, etc, etc .. dus mijn vader was ineens blij met zijn vader.

En later kwam dus een andere vrouw in beeld (op dit moment was mijn pa 14), waardoor mijn opa ineens geen tijd meer voor mijn pa had. Kwam nog bij dat het best een kreng was die thuis echt wou bepalen wat mijn vader mocht en niet mocht.

Datzelfde jaar belandde mijn pa in een opvangtehuis, omdat hij helemaal flipte en haar bedreigde met een mes .. de slaapkamer (die veel voor zijn echte moeder betekende) helemaal aan diggelen hielp .. en zowat het huis afbrandde.

Kun je je voorstellen hoe hij zich toen voelde? Maar goed, jij bent wel een stuk ouder het blijft een rotgevoel, dat wel.

[PiNoW]

het allerbangst...
toen een goede vriend zelfmoord wilde plegen en de enige manier waarop ik hem toen kon helpen was praten..
het is gelukt, hij heeft het niet gedaan.
maar ik was zo bang om hem kwijt te raken.

een tijd laqter gebeurde het precies andersom, en er was niemand om mij te helpen.
ik was zo bang toen ik het deed.
maar ik leef nog.. (gelukkig, denk ik)

[cerys]

dat is rot voor je :/



situatie waarin ik t allerbangst van mn leven was, was toen ik moest wachten nadat we mn broer als vermist opgaven (na 1 dag al..) dat heeft 1 dag geduurd, ik denk dat daarna de bel die ging, met n politieman erachter het allerergst was..
(zelfmoord, van gebouw gesprongen)

[snoopy]

InCuBuZ schreef:
dat is rot voor je :/



situatie waarin ik t allerbangst van mn leven was, was toen ik moest wachten nadat we mn broer als vermist opgaven (na 1 dag al..) dat heeft 1 dag geduurd, ik denk dat daarna de bel die ging, met n politieman erachter het allerergst was..
(zelfmoord, van gebouw gesprongen)

jeetje! Dat lijkt me ook vreselijk, zeg...

[snoopy]

AARGH! Sorry hoor, maar moet 't toch even opschrijven:
Er is nog steeds niets veranderd. Nu gaan ze maandag "de stekkers eruit trekken... " Maar eigenlijk is er nog wel een kans dat hij het overleeft, zonder de apparaten. Maar ja. wat dan? Hij reageert niet, en er wordt nauwelijks hersenactiviteit geregistreerd... dat is dus anders dan een "gewone" coma. Zelfs als hij bijkomt, doen z'n hersenen het niet... Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee moet omgaan...

[She_me]

Er zijn ook geen regels ofzo om met dit soort dingen om te gaan. Het is gewoon heel moeilijk. En ik wens je veel sterkte.

wat verschrikkelijk klote voor je meis...
*hele dikke knuffol geeft*
ik hoop voor jou het allerbeste...
mocht hij toch overlijden, hoop ik dat je uit eindelijk een fijn beeld van je vader over houdt.
geloof ik wonderen meis! maar klamp je er niet aan vast.
ik zal vanavond een kaarsje branden en aan je denken...
heel veel sterkte!
mir

[snoopy]

me blackrose schreef:
wat verschrikkelijk klote voor je meis...
*hele dikke knuffol geeft*
ik hoop voor jou het allerbeste...
mocht hij toch overlijden, hoop ik dat je uit eindelijk een fijn beeld van je vader over houdt.
geloof ik wonderen meis! maar klamp je er niet aan vast.
ik zal vanavond een kaarsje branden en aan je denken...
heel veel sterkte!
mir

bedankt. Echt waar!
Ik weet zeker, dat ik een fijn beeld van 'm houd. Ik had toevallig heel kort geleden een kaart aan 'm gestuurd, dat ik zoveel van
m hou... Daar ben ik, zeker achteraf, heel blij mee.
Weet je, het feit dat iedereen aan je denkt, zelfs mensen zoals jij, die mij of mijn vader helemaal niet kennen, geeft me zoveel steun! Echt heel erg bedankt.