Kettingreactie

[Not for Sale]

Ik had spijt en verdween
uit je leven, uit jouw bijzijn.
Zonder doel en zonder plannen
heb ik mijzelf verbannen,
heb mijzelf alleen
om mijn lotsboot te bemannen.

En ik kan meteen blij zijn.
Vrij zijn.

[Tsasil]

Vrij zijn, blij zijn
in ieder geval
niet te mijn zijn
te weinig zijn
toch te vrij zijn
gaat er een tijd zijn
dat we weer
van dijn zijn

[wilookmeepraten]

van dijn zijn? hoe begin je daar nou een gedicht mee?

[Tsasil]

wilookmeepraten schreef op 14-12-2004 @ 22:36 :
van dijn zijn? hoe begin je daar nou een gedicht mee?

Ok, ok, ik vond het al een beetje lullig

Begin dan met
dat we weer van dijn zijn

[Not for Sale]

van dijn zijn zei zij
zei zij door de lijn-
natuurlijk, voor de gein.

Zijn satijnen habijt
Gleed over het tapijt.
Toen hij zijn droomtorens ontmaskerde als schijn
Besloot om daadkrachtig te zijn
Hij sprong, het deed geen pijn

Offtopic: Oh boy Wat een rijmschema. Helpt ons hier vanaf

[Tsasil]

Ah, fuck het lukt niet zonder weer in dat irri mijn/zijn terug te komen.

My bad

Hij sprong.

Het deed geen pijn meer,
dacht ik

toen hij
mij voorbij was gehold, maar wel
wist ik dat mijn vingertoppen - te kort
konden reiken naar de schim die hij
achterverliet in wat hij eens geweest leek

[Tsasil]

achterverliet in wat hij eens geweest leek
zijn thuisplaats verlaten bezocht
op zijn aangelaat een blik die dieper keek
dan wat zijn maagdelijke hart verknocht

vereenzaamd in zijn eigen woningplaats
kijkend naar wat te zien moet zijn
zijn medevrienden eenzaam stroom-opwaards
zijn maagdelijke hart zo veels te klein

De stroming overstroomd niet meer
De bedding marcheerd in het gelid
En hij... Hij nooit meer van een maagdelijk hart in het bezit.

Mijn god wat is het moeilijk om uit zo'n klanken-bui te komen

[Not for Sale]

In wat hij eens geweest leek
Had ik totaal geen fiducie
Dus toen hij plots aan mijn deur staande bleek
trok ik snel mijn conclusie.

Hij bleef praten, pleiten, tieren
Maar ik kon het echt niet velen
Wist hij dan niet, dat zulke wonden niet snel helen?
Over een jaar of tien, misschien

Hm, Tsasil was me voor. Nieuwe poging dan maar.

Nooit meer van een maagdelijk hart in 't bezit
Nee nooit meer zo heerlijk onwetend,
Mijn hart ontgrendeld, mijn diepste ontbloot,
Nimmer nog genieten zoals ik genoot.

[Tsasil]

De perfecte zin om kazige kut-zooi te schrijven


Nimmer nog genieten zoals ik genoot
die eerste keer, die onschuld, die... die...

Ik weet het zelfs niet meer te beschrijven
misschien ben ik van binnen wel dood

[Not for Sale]

Misschien ben ik van binnen wel dood
Want wat is dít voor beleving,
die mijn afgestompheid gestaag vergroot,
deze gesimuleerde praatomgeving?

Naar 'n schijnontmoetingsplek op een illusoire stek
schrijf ik berichten op een honderdknoppig letterbestek.
Nachtenlang zonder verstek,
Serieus, ik lijk wel gek

[wilookmeepraten]

serieus, ik lijk wel gek
uit de hand gelopen
hele nachten blijven zitten
met mn ogen open

als een verslaafde speel ik mee
aan iemand ander's spel
wil ik wel zo leven?
ben nu bij level zeven

het valt niet te vermijden
ooit maak ik het besluit
mijzelf weer te bevrijden
computers kunnen uit

bad bad bad bad

[xineof]

Not for Sale schreef op 01-12-2004 @ 03:17 :
Trouwens, omdat Kettingreactie zo'n weergaloos topic is heb ik wat statistiek verricht.

[afbeelding]
De blauwe lijn is het totaal aantal gedichten, de staafjes zijn het aantal nieuwe gedichten op die dag(x10).
Zeer relevante data mijns inziens, genoeg voor tientallen internetsociologische, communicatiewetenschappelijke, psychologische en taalkundige onderzoeken.

Dat van dat weergaloos meen ik echt trouwens. Letterlijk. Dit is de beste topic die ik mij kan heugen van heel het scholieren forum, eigenlijk van welk forum dan ook. Het postgedrag, het aantal mensen dat hier regelmatig komt en er lol aan beleeft, de tijd die het al meegaat, het niveau. Stuk voor stuk ongeëvenaard. Geniaal.

Geweldig . Ik ben het geheel met je eens.


computers kunnen uit
het perkament is weer hervonden
sweerelds lichten dimt vooruit,
mijn pen straks aan mijn voeten gebonden.

Zo schreef ze stil haar scheepsjournaal,
zij was de enige die kon schrijven.
Met dicht, met tekeningen, maar nooit verbaal,
ze was stom - en dit zou zo blijven -.

Wat was er met het meisje loos?
Waarom sprak zij niet in Neerlands, in't Duits of in't Frans?

Wat er met haar is: het is dat ik haar verkoos,
het meisje dat kon schrijven, maar van praten niet genoot.

[wilookmeepraten]

het meisje dat kon schrijven
maar van praten niet genoot
zat thuis, alleen, en schreef zo mooi
ze schreef zich naar de dood

over bossen, meren, paden
een delicaat verhaal
vrienden en familie
ze schreef het allemaal

haar vellen vol verhalen
als blokken aan haar been
zij hadden nu haar leven
het meisje was alleen

[Not for Sale]

Het meisje was alleen
in ongekende mate.
Niemand in de geschiedenis
was ooit zo absoluut verlaten.

Als een losgeslagen maan
doolde zij door de constellaties
van een ingestorte stad.
Als een eenzame schelp in een lege oceaan
zonk zij weg in contemplaties
dat was alles wat ze had.

Is dat een mager bestaan?

[scrooping~paper]

door het donkere, kwade
door het roetzwart op de muur
zie ik niet de kleuren die
me zetten in vlam en vuur

Uren kan ik turen, maar
de kleuren zie ik niet, want
zelfs mijn bril is beslagen
met roet, aan de voorkant

Ik denk dat het tijd wordt, om
mijn bril af te zetten en
de zoete kleuren overheersen
laat, want dat is hoe ik ben

[scrooping~paper]

woops.. mn copmputer liet n ander "laatste gedicgt" zien dan het eigenlijk is.. Dus ik doe maar weer opnieuw....*schaam*

Is dat een mager bestaan?
Vroeg ik mij af, toen
ik verwonderd naar haar keek.
Ze zag er zo onverzorgd uit
maar haar gedrag was
waardoor het heel anders leek.

Een echte vrouw, een dame
haar beweging zo elegant
Hoe kan toch dit lieve kind
geraken naar deze kant

Duistere kant, met donkere straten
geweld en rovers op de loer
ze lijkt geen besef te hebben van
dit alles en bovendien het geloer.

Want ik was niet de enige,
die haar elegantie aanschouwde .

Want ik was niet de enige,
die haar elegantie aanschouwde.
Hij, op wie zij immer vertrouwde,
was dieper geroerd dan ik hier verzin.
Voor mij slechts het einde, voor hem het begin.

En hij is niet de enige,
die te veel zal verwachten,
die ziet wat haar nu nog ontgaat:
Vriendschap tussen de twee geslachten,
dat is iets dat nergens bestaat.

[Not for Sale]

"Vriendschap tussen de twee geslachten,
dat is iets dat nergens bestaat".
De messcherpe frase raasde pijnlijk en kwaad
door mijn utopische gedachten.

Hoe zulks te interpreteren?
Hoe zo'n slag te accepteren?
Opgeven, blijven proberen?

Of het klopt kan ik niet zeggen,
maar ik hoop dat je dit ziet.
Ik weiger me erbij neer te leggen,
Dus ik zeg van niet.

“Dus ik zeg van niet” - zei hij
en loog er zo omheen,
alsof met deze korte onzin
mijn onzekerheid verdween.

In blinde woede zet ik mijn bril af,
de roze die ik van hem kreeg,
en begin tot tien te tellen,
waarna ik hem opnieuw vergeef.

Zal ik ooit de elf bereiken,
- of zou die niet eens bestaan –
Wat als ik een poging waagde,
is het dan met mij gedaan?

[scrooping~paper]

Wat als ik een poging waagde,
is het dan met mij gedaan?
zou ik stilletjes vervagen
tot het eind van mijn bestaan?

Wat als ik het stiekem doe
zodat niemand me kan zien
sluipen naar mijn visioen
wat alleen ikzelf zie

Zouden ze me dan vergeten
me verbannen uit mijn leven
of zouden ze van niets weten
en me onwetend vergeven?

[heavinly]

Zouden ze van niets weten
en mij ontwetend vergeven
wanneer ik nu en dan zo eens
mijn leven weet te leven?

Zouden ze dan ooit nog eens
zo heel erg ongemerkt
doen alsof ze mij wel zien
maar dan heel erg beperkt?

Hoewel ik doe alsof ik doe
wat mijn wil mij voordraagt
denk ik toch dat mijn mening soms
best wel veel vervaagt

Het leven is mijn leven wel
maar het verloopt zo snel

oke dit gaat echt nergens over. had gewoon zin om iets te schrijven. topic moest up. :$

[Cinamon]

maar het verloopt zo snel
de tijd vliegt haastig voorbij
weer een nacht zonder jou

de onmogelijkheid die ontstaat
ik kan niet bij je zijn, het mag niet
alle uren die aan je voorbijgaan
het kan niet, ik mag het niet

toch voel ik die enorme druk
soms is het, zoals het gaat
en zelfs de mooiste dingen, gaan stuk










Vraag me niet wat dit is, een kleine bijdrage aan een harstikke leuk topic. Ik moet zeggen: super onder de indruk van jullie allemaal. Zit heel wat moois tussen. =)

[scrooping~paper]

En zelfs de mooiste dingen gaan stuk
hoeveel je ook om ze geeft.
Alles komt en gaat een keer,
hoelang je er ook naar streeft,
dat mooie dingen oneindig zijn,
ze je beminnen voor altijd,
om door jou bemind te worden.
Een bestaan vol van vrijheid.

Was het maar waar.
Kon ik me maar opsluiten
in deze fantasie.
Ver weg van de wereld daarbuiten

[heavinly]

Weg van de wereld daar buiten
kroop ik in jouw armen
Liet ik me in jouw omhelzing sluiten
Liet ik mij opwarmen

Zo geweldig als jouw liefde was
zo snel ging het over
en toen ik dat gisteren terug las
wist ik weer hoe het was om erin te geloven

Jouw liefde voor mij
is over gegaan
mijn liefde voor jou
zal altijd blijven bestaan

[EggeD]

Mijn liefde voor jou
zal altijd blijven bestaan.
Oh eeuwige paradox,
hoeveel ik van je hou.

Deze donkere haat,
het is mijn bestaan.
Oh lelijke paradox,
mijn liefde voor het kwaad.

Want zonder haat is er ook geen haat.

zonder haat is er ook geen haat
moest ik dan toch het leven proeven
met keiharde mokerslagen trof het me,
en het liet me niet meer los.

Met zware viltstiften kleurde de lucht
zwart tot ik de bliksem niet meer zag,
angst voor de liefde en voor alles wat rozig was,
het greep me naar de keel,
totdat ik een ijzeren dood stierf

[scrooping~paper]

Totdat ik een ijzeren dood stierf
Die nimmer zijn sporen achterliet
Want er is geen enkel iemand
die mij ooit herinneren zal

Want koud en kil verliet ik deze plaats
Zonder ooit iets warms te zeggen
nooit heb ik iemand liefgehad
nooit heb ik iets bemind

Ik had een doel
heb dat bereikt
maar nooit heb ik
me goed gevoeld

[xineof]

Heavinly, goed bezig .

maar nooit heb ik
me goed gevoeld
als ik in je broze armen lag, waarvan ik dacht dat ze zó braken.

Tot stof en gruis en as vergaan,
je grijze omhelzing viel me af.

Ik stond op en
veegde de resten aan de kant.

[EggeD]

Ik stond op en
veegde de resten aan de kant.
Ik nam plaats en
bekeek ze vanuit een ander hoekje.

Ik nam plaats en
veegde de bron aan de kant.
Ik stond op en
zag dat de plaats verdwenen was.

Ik stond op en
veegde mezelf van kant.
Ik nam plaats en
vergat dat ik niet bestond.

[neardo]

vergat dat ik niet bestond
ontkende de leegte
van mijn donkere hart
leefde in een wereld
-geluk verwondert mij-
zo druk met bestaan
dat ik vergeten was
opnieuw dood te gaan

[wilookmeepraten]

pfffff wat een begin zin...

opnieuw
dood te gaan liggen
oostindisch doof
op de grond te gaan liggen

kop in het zand
weer geen idee
weer met de (on-)
partijdigheid mee

doen wat je volgens de rest
zo goed kan
je mag het zelf weten
wat denk je er van

[scrooping~paper]

"wat denk je ervan?"
verwachtingsvol kijk je me aan,
alsof ik zomaar een antwoord weet
op de vraag die je stelde, maar
diep van binnen weet ik dat
ik beter mee kan gaan.

Even later nemen we plaats
in een ietwat rustig cafe
en een paar drankjes later
neemt je stem me mee.

Naar plaatsen waar zelfs mijn dromen
me nog nooit hebben gebracht.
En stiekem hoop ik meer dan ooit,
dat je bij me blijft, de hele nacht

[neardo]

Dat je bij me blijft, de hele nacht.
en je aan mijn hart vastklampt.
Teder kus ik je huilende gezicht.

Zout proeft de zoen van ontwetendheid.

Je snikt dat de dag van morgen,
vandaag de kracht ontneemt,
om de laatste te mogen zijn.

gebroken door verdriet
volgt de vergetenheid van geluk

[JackieZ]

Volgt de vergetelheid van geluk
Het voetspoor van mijn hart
Wier ekster gretig
Ringen collecteert

Kant en klaarwolk

Maar
In het nest van morgen
Ligt het ei van lente al te wachten
En de sterren zijn slechts
Gaten in de lucht

[heavinly]

Gaten in de lucht
Regendruppels op het raam
Tranen op mijn wangen
Ik kan je niet verstaan

Mijn oren zitten dicht
Omdat ik niets wil horen
Je wil me laten gaan
Zonder jou ben ik verloren

Lol @ Hanneke. Laat me even aankloten, ja.

[scrooping~paper]

Zonder jou ben ik verloren
betekenen mijn woorden niets
want je wil ze niet meer horen

Alle woorden die ik heel
zorgvuldig heb uitgekozen
het waren er zoveel

Ik open mijn volle lade
alle gedichten haal ik eruit
want je hebt mij verraden

Hoe kon je dat nu doen?
we hadden iets moois samen
vanaf de eerste zoen

Ik zal je erg gaan missen
maar spijt heb ik niet, want
je had me niet moeten dissen

[audio bully]

je had me niet moeten dissen
ik begin mezelf te verliezen
nu
als een fenix ga ik op in mijn eigen vuur

de dag verslindt me weer
en mischien
ontspringt mijn droom weer hier

[heavinly]

ontspringt mijn droom weer hier
daar waar ik was gebleven?
of ging het juist weer verder
in mijn echte leven

ik kan het niet meer zeggen
heden en verleden doorlopen
elkaar zien of niet meer
het zal me hoe dan ook slopen

[xineof]

het zal me hoe dan ook slopen,
gepaard met de verdikking van de mist
van mijn misère.

Komt nader, en verenigt u,
met mijn verdriet en vertering.

Het zal me hoe dan ook slopen:
ik sta langs de afgrond en wacht rustig af.

[bokky]

ik sta langs de afgrond en wacht rustig af
een, twee, drie....
Terwijl de wind me zachtjes naar zich toetrekt.
vier, vijf, zes....
Op die ene seconde der beslissing.

Maar de seconde werd een minuut,
en die minuut ging over in het uur.
En ik begon me af te vragen,
of de volgende seconde niet eentje was...
waarin ik me om moest draaien

Om alsmaar verder weg te lopen

[Reem]

Om als maar verder weg te lopen
en te vluchten voor gevaar.
Om mijn tranen te verkopen
en mezelf als slaaf, voor haar.

De roes, als een gordijn,
die voor mijn ogen werd geschoven
opent zich in een geheim
dat me beter laat geloven.

Ik verdien niet om te dromen,
zonder het ware te aanschouwen.
Om aan de gevaren te ontkomen,
het bedrog van het vertrouwen.

[Anno 1986]

Het bedrog van het vertrouwen
dat allang verloren - opgegeven - is
En het is niet zo, dat ik het mis
maar ik zou willen weten
hoe het was en hoe het hoorde
totdat jij de boel verstoorde

[bokky]

totdat jij de boel verstoorde
Leek mijn leven heel even weer zoals het was.
Denkend dat jij tot het verleden behoorde,
En mij niet langer verstikte als gas.

Ik was zeker dat ik opnieuw kon beginnen,
dat ik weer kon leven.
Dat ik dit gevecht zou gaan winnen.
En niet alles op zou hoeven geven.

Ik was zo zeker dat het goed zou komen.
Dat ik niet langer last van je zou hebben,
in mijn gedachten of dromen

Maar nu weet ik niets meer zeker.

[neardo]

Maar nu,
niets weet ik meer zeker
de wereld is vergaan
het zand glipt door mijn vingers
het noodlot is ontstaan
verloren tijd herwinnen
een onbegaanbaar pad
geen kans op nieuwe dingen
wolken worden plat

-Maar nu,
Met opgeheven hoofd
Nog één keer verder gaan-

[Not for Sale]

Nog één keer verder gaan,
niet om nieuwe roem en glorie,
of om de grens weer te verleggen
Nee, niet voor records, rijkdom of eer.

Doe het eindelijk een keer
voor de heerlijke ervaring
van het bewandelen van de onderweg,
Nee, niet om op de top te staan..

[heavinly]

Nee, niet om op de top te staan
Maar juist er onder door aan gaan
Dat was voor jou
Dat is voor mij
De reden van bestaan


oke, eigenlijk had dit topic gewoon een zware up nodig. voor de laatste paar..

[wilookmeepraten]

de reden van bestaan
waarom wij mensen leven
wat zal mij dat nou schelen
het is me om het even

's ochtends sta ik op
ik wandel door de regen
of soms ook door de zon
zo gaat het in het leven

en als ik door de regen loop
dat denk ik: wie zijn wij
maar in de zon droog ik weer op
en dan ben ik weer blij

(ahum.. soms wil je gewoon iets posten....)

[hmm-hmm]

en dan ben ik weer blij
blij om vrij te zijn,
blij dat ik de liefde ken,
blij dat ik de liefde ben,

nooit geweten dat ik liefde kon zijn,
nooit had iemand dat geweten,
nooit had ik dit ooit gewild,
nooit had ik zoveel tijd verspild,

de tijd vloeide uit een,
en ik verprutste mijn eigen ziel,
door de liefde te beantwoorden,
door hitsend, lijmend stil te moorden,

dit is iets wat ik niet wil,
zo word het beeld bereikt,
van rottend fruit dat in zijn schil,
zo op het oog veel lijkt

[Not for Sale]

Zo op het oog lijkt veel wat eindig is bestendig.
Als je niet beter weet laat je geen traan,
dan schijnt het eeuwig door te gaan.

De zaken die ons vergezellen, terwijl de tijd door blijft snellen,
Tot voor kort had men er nimmer nooit bij stilgestaan.
Maar het einde van een tijdperk komt er aan.

Zoals steden en kastelen verkruimelen
Wouden verdwijnen, wijzen wegkwijnen
Zoals torens uiteindelijk tuimelen,
Zo noodzaakt de geschiedenis onverbiddelijk het einde.

Laat niemand heden treuren, doch net zo min vergeten
Het is over, het is vol, een tijdspan is gemeten
De eerste ketting eindigt hier, maar een vervolg is niet te stuiten
O, en zou de laatste alsjeblieft de deur willen sluiten?