dat er 'woorden' door je hoofd schieten

[Muizzz]

ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik heb heel vaak dat als ik met iemand aan het praten ben, en ik stel bijvoorbeeld ene vraag dan schiet er opeens een woord door mijn hoofd wat dan het antwoord is
alsof ik van te voren weet wat diegene gaat zeggen

Het klinkt nu misschien een beetje raar maar irl is het bijna vanzelfsprekend, er gaat een woord door je hoofd heen wat de ander dan zegt.

weet iemand misschien hoe dat komt?
of iemand die het ook heeft?

[Shade]

wel woorden ja...
maar echt voorspellingen dus....nee

[Riconoscente]

Ik heb dat vrij weinig, maar misschien heb je wel bepaalde gaves ja.

Ik heb dat ook wel vaker, maar ook op meerdere vlakken weet ik vaak wat er komt. Het is gewoon een lichte mate van voorspellen of aanvoelen. Bij mij gaat het ook vaak om iets wat vlak erna gebeurt, op lange termijn gebeurt het niet zomaar, dat gebeurt weer op een andere manier.

alsje al eigenlijk weet wat ze antwoord wordt maar tog doorgaat met vragen, maar onbewust weetje t tog al.
zoiets van: hoe ging je PW, terwijl t een moeilijk zwaar PW was en dan is t meestal wel zoiets als, kut

[poesiefox]

Met mijn vriend altijd. We zijn goed op elkaar ingespeeld. Soms ook met anderen, soms met wildvreemden. Soms ook hele zinnen, waar ik geen touw aan vast kan knopen, dat vat ik dan maar onder de noemer auditieve hallucinaties, dat mijn eigen taalcentrum wat overactief is. 's Nachts, als ik droom schrijf ik boeken vol. En muziek. Ik maak films. Echt, als ik me ze kon herinneren, had ik al drie Oscars gehad. Spannend, leuk, verrassend, geweldige stunts, giga camerawerk en special effects. De muziek is zeer middelmatig en voorspelbaar en afgezaagd, maar soms opeens zo mooi dat ik echt bewust lig te luisteren en te genieten. Het is altijd klassiek, stijltje, 18e eeuw, orkestwerk. En ik ken het nooit, terwijl ik toch best veel 18e eeuws concertwerk ken!

De boeken is te warrig. Het zijn zinnen, woorden, maar they don't make sense. Alleen maar flarden. En het gaat zo snel, in leestempo, ik kan daar nauwelijks tegenaan schrijven.

[Gaz]

Ik heb dat ook vaak, of als iemand op msn begint te typen om, zonder dat ik dat weet, een vraag te stellen geef ik vaak het antwoord al voor ze de vraag hebben gesteld.

Dit gaat onbewust dus ikga er niet voor zitten om leuk mensen te sarren ofzo, het gebeurd zomaar.

De eerste keer dat me dat 2 keer na elkaar overkwam was ik best van mijn stuk, ik kon niet begrijpen hoe dat nou kon.

Nu let ik er niet eens meer op, ik vind het niet meer vreemd als het gebeurd, de persoon waarmee ik op dat moment aan het praten ben of op msn zit wil nog wel eens schrikken, maar dat is ook alles.

Er is niks mis mee, en er is meestal ook niet veel tegen te doen, het overkomt je gewoon.

[poesiefox]

Gaz schreef op 17-06-2003 @ 14:52:
Ik heb dat ook vaak, of als iemand op msn begint te typen om, zonder dat ik dat weet, een vraag te stellen geef ik vaak het antwoord al voor ze de vraag hebben gesteld.

Dit gaat onbewust dus ikga er niet voor zitten om leuk mensen te sarren ofzo, het gebeurd zomaar.

De eerste keer dat me dat 2 keer na elkaar overkwam was ik best van mijn stuk, ik kon niet begrijpen hoe dat nou kon.

Nu let ik er niet eens meer op, ik vind het niet meer vreemd als het gebeurd, de persoon waarmee ik op dat moment aan het praten ben of op msn zit wil nog wel eens schrikken, maar dat is ook alles.

Er is niks mis mee, en er is meestal ook niet veel tegen te doen, het overkomt je gewoon.

Helaas, ik heb het irl ook, en dan weet ik tijdens een gesprek hun antwoord al als ze net twee woorden gezegd hebben, en dan reageer ik er al weer op. De mensen die me goed kennen zijn er aan gewend, maar nieuwe mensen vinden het raar en onbeleefd, anderen zijn verbaasd hoe snel mijn brein werkt en vinden het wel grappig. maar dat is een minderheid. Ik kan me soms wel voor mijn kop slaan, maar ja, ik ben te ongeduldig. "praat dan ook een beetje door!"riep ik vroeger nog wel eens. "je praat ook zo langzaam, ik weet het toch allang". Geloof me, dat levert op de lagere school hele lege blikken op....

poesiefox schreef op 17-06-2003 @ 14:19:
Met mijn vriend altijd. We zijn goed op elkaar ingespeeld. Soms ook met anderen, soms met wildvreemden. Soms ook hele zinnen, waar ik geen touw aan vast kan knopen, dat vat ik dan maar onder de noemer auditieve hallucinaties, dat mijn eigen taalcentrum wat overactief is. 's Nachts, als ik droom schrijf ik boeken vol. En muziek. Ik maak films. Echt, als ik me ze kon herinneren, had ik al drie Oscars gehad. Spannend, leuk, verrassend, geweldige stunts, giga camerawerk en special effects. De muziek is zeer middelmatig en voorspelbaar en afgezaagd, maar soms opeens zo mooi dat ik echt bewust lig te luisteren en te genieten. Het is altijd klassiek, stijltje, 18e eeuw, orkestwerk. En ik ken het nooit, terwijl ik toch best veel 18e eeuws concertwerk ken!

De boeken is te warrig. Het zijn zinnen, woorden, maar they don't make sense. Alleen maar flarden. En het gaat zo snel, in leestempo, ik kan daar nauwelijks tegenaan schrijven.

Boeken schrijf ik ook dan , maar ik kan me nooit herinneren wat erin stond, wel dat ik ze aan het lezen en aan t schrijven was. Heel vreemd .

[poesiefox]

Ja goed he, je leest ze terwijl je ze schrijft. Het is ook vreselijk vermoeiend. Lees jij ook in drukletters?

Je kunt situaties inschatten: anticiperen.

poesiefox schreef op 17-06-2003 @ 20:15:
Ja goed he, je leest ze terwijl je ze schrijft. Het is ook vreselijk vermoeiend. Lees jij ook in drukletters?

Nee, echt gewoon mijn normale schrift en als ik wakker word op dat moment, denk ik dat ik zo de zin kan uitspreken waar ik mee bezig was, ik zie ze zelfs staan, maar ik kan ze niet lezen. Wel weet ik dat ik veel moeilijke woorden gebruik, dat denk ik dan al tijdens het schrijven .

[poesiefox]

Moeilijk? Ha! IK doe het viertalig, nou, dat is best moeilijk!Ik word dan ook erg moe wakker...

poesiefox schreef op 17-06-2003 @ 20:54:
Moeilijk? Ha! IK doe het viertalig, nou, dat is best moeilijk!Ik word dan ook erg moe wakker...

Ik droom wel in andere talen... schrijven heb ik nog niet gedaan (maar we zijn wel erg offtopic gegaan).

Simpele verklaring: nix bovennatuurlijks aan.

Ofwel ken je de persoon redelijk goed en is hij dus voorspelbaar geworden.

Ofwel werkt je brein wat sneller dan uw gesprekpartners en daarom kan je hem al aanvullen.

(Heb ik ook wel eens, mij moeder is zelfs zo voorspelbaar geworden dat ik reeds antwoord geef voor ze het gevraagd heeft, wel leuk spelletje, maar ik zit er ook wel eens naast hoor )

[ScatMan.II]

Heel veel zinnen kun je gewoon min of meer afmaken, omdat woorden erg vaak in dezelfde combinatie voorkomen

Ook zo met muziekstukken, eigelijk is er in een nummer na 1 soort noot maar 1 andere noot die erop kan volgen

Zo kan ik na een nummer 1x gehoord te hebben de melodie ook wel meeneurieen, dat heeft echt niet alleen met onthouden te maken

Verder zit er volgens mij ook een soort van vertraging tussen het woord horen en het woord begrijpen, aangezien het eerst verwerkt moet worden, dan een woordenboek geraadpleegd op de betekenis, dan de zin waar het woord in zit d'rbij, totdat je een hele zin hebt.... Misschien dat een ander deel van je hersenen in die tijd alweer bezig is een antwoord op te bouwen.

ScatMan.II schreef op 18-06-2003 @ 21:10:
Ook zo met muziekstukken, eigelijk is er in een nummer na 1 soort noot maar 1 andere noot die erop kan volgen

DAn heb jij duidelijk nog nooit gecomponeerd

[ScatMan.II]

Mutant schreef op 19-06-2003 @ 00:25:
DAn heb jij duidelijk nog nooit gecomponeerd

Ok, ok, volgens de rest van het nummer zegmaar dan

Ik begrijp ook wel dat als er na 1 noot maar 1 andere kan volgen er maar een paar verschillende muziekstukken zouden bestaan, afhankelijk van met welke noot je begint

Als componist heb je natuurlijk de ruimte

En nee, ik heb nog nooit wat gecomponeerd

[lune]

Muizzz schreef op 17-06-2003 @ 12:17:
ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik heb heel vaak dat als ik met iemand aan het praten ben, en ik stel bijvoorbeeld ene vraag dan schiet er opeens een woord door mijn hoofd wat dan het antwoord is
alsof ik van te voren weet wat diegene gaat zeggen

Het klinkt nu misschien een beetje raar maar irl is het bijna vanzelfsprekend, er gaat een woord door je hoofd heen wat de ander dan zegt.

weet iemand misschien hoe dat komt?
of iemand die het ook heeft?

dat heb ik ook het is me ook al een paar x gelukt om telepatisch iets door te geven is heel cool je weet het gewoon

[Adilia]

IK WEET WAT HET IS! Ik heb een vriend die precies hetzelfde heeft, maar dan veel erger. Als hij mensen aankijkt, dan kan hij aan hun ogen zien wat ze denken. Oké, het klinkt echt dom van: hij kan gedachten lezen... Maar het is echt waar. Al vanaf dat hij ongeveer 4 was heeft hij die gave. Hij heeft toen contact opgenomen met een paar paragnosten en die zeiden dat het gewoon een vorm is van helderziendheid. Ze zeiden ook dat het heel vervelend kan zijn voor de persoon zelf (in dit geval jij dus) en dat het niet over kan gaan, maar dat je gewoon moet leren om er mee om te gaan....

Dus, voor meer informatie kun je altijd een emailtje sturen naar een paragnost. Er staan een paar paragnosten op de site http://paranormaal.pagina.nl.

Die vriend van mij dus kan met behulp van ogen er achter komen wat een ander denkt. Maar hij kan ook, als diegene niet in de buurt is, erachter komen wat iemand denkt. Hij moet zich alleen concentreren en dan hoort/denkt hij het. Misschien heb jij ook wel zoiets. Je denkt aan een persoon en weet wat hij/zij denkt...

Naja, vaag verhaal, maar misschien helpt het je wel...
In ieder geval, suc6!

[Narrator]

Jaren geleden heb ik eens een boek gelezen waarin oefingen stonden om elkaars gedachten te lezen. Het ging hierbij vooral om kleuren en fruitsoorten (geen hele zinnen ofzo dus).

En het grappige is, het werkte. 5 van de 6 keer "raade" ik de juiste kleur (hoewel het fruit wat moeilijker ging).

Ik was toen nog best wel jong, en zag het eerder als een spelletje natuurlijk en bestede er verder weinig aandacht aan. Maar nu ik er over nadenk lijkt het me toch wel interessant om hiermee eens door te gaan. Want wat Adila beschrijft is echt.