Zou jij een relatie beginnen met een gehandicapt iemand?

[Chloe Siere]

als ik ontzettend verliefd op iemand zou raken die een handicap heeft zou ik me er denk ik weinig van aantrekken. maar ik vraag me wel eens af of ik verliefd op zo'n iemand zou kunnen worden (maar dan heb ik het echt over de heel ernstig gehandicapten). volgens mij vermijd ik zulke mensen ook onbewust ofzo.
maar een lamme arm, of missend ben o.i.d. zou me denk ik niet tegenhouden. als iemand bijvoorbeeld grotendeels verlamd is wel. ik ben bang dat ik zelf niet sterk genoeg ben om voor de rest van leven voor zo'n iemand te zorgen.

[de abt van sion]

Chimera schreef op 06-01-2004 @ 16:12:
1)
Het uiterlijk is heel belangrijk, op het moment dat je iemand voor het eerst ziet besluit je onbewust of je daar kindjes mee wil maken. Daar hebben je hogere hersenfuncties niks mee te maken, die zijn dan nog druk met redeneren of iemand z'n sociale positie wel bij de jouwe past.

2)
Tja, mensen zijn ook maar beesten. Je kunt je cerebellum niet even op standby zetten helaas.

1) Onzin. Je kunt leren om bewust te besluiten.
2) Je kunt er ook voor kiezen om niet als een beest door het leven te gaan.

[Chimera]

de abt van sion schreef op 07-01-2004 @ 12:40:
1) Onzin. Je kunt leren om bewust te besluiten.
2) Je kunt er ook voor kiezen om niet als een beest door het leven te gaan.

1) Nee, je kunt hoe dan ook je onderbewustzijn niet afsluiten.

2) Zie "1"

[de abt van sion]

Chimera schreef op 07-01-2004 @ 12:51:
1) Nee, je kunt hoe dan ook je onderbewustzijn niet afsluiten.

2) Zie "1"

1) en 2) Dat kan wel zo zijn, maar je kunt hoe dan ook (leren) je eigen gedrag op een fatsoenlijke manier (te) analyseren en reguleren.

ik denk heel eerlijk gezegd niet dat ik verliefd zou kunnen worden op iemand met een handicap.

Ik zou het echter ook niet uitmaken als mijn huidige vriendin een hadnicap krijgt en dan zou ik dus wel verliefd zijn op iemand met een handicap.

[saartjeh]

artless schreef op 28-12-2003 @ 17:41:
Het klinkt misschien kortzichtig, maar nee, ik zou niet verliefd kunnen worden op iemand die geestelijk gehandicapt is.

daar sluit ik me wel bij aan, maar lichamelijk zou misschien wel kunnen denk ik wel, want t ligt dr nat aan hoe ernstig, je ziet het vaak niet eens, ik denk dat ikzelf verliefd zou kunnen worden op wie dan ook in princiepe, het is gewoon of iemand je aanspreekt, bep uitstraling en het klinkt misschien wel heel stom maar als je het aan het gezich niet ziet, dan zou ik niet kunnen bedenken waarom ikzelf daar niet op verliefd zou kunnen worden. Maar ik denk dat t met heel veel dingen wel zo is, met politiek, religie, ik zie mijzelf niet verliefd worden op iemand die gereformeerd vrijgemaakt is, je ziet gwoon bijna alijd meteen of iemand dat is, bij hervormd niet zo snel maar ik woonde in bes wel christelijk dorp waar ong de helft geloofde en een flink aantal was gereformeerd, maar ik denk dat die uitstraling, dat die gwoon anders is, is de enige logische verklaring die ik kan geven dat je ut gwoon kunt zien aan iemand wat zijn of haar geloof is en of iemand bijvoorbeeld streng rechts of juist links is. Dat zie je aan de uitstraling en dat is iets wat je aantrekt of niet denk ik. Dus bij een geestelijke handicap zou dat in priniciepe hetzelfde moeten werken, kijk uiterlijk kan bedriegen maar je ziet gwoon aan mensen wat ze denken en hoe ze zijn. En als je dan met iemand praat kun je al heel snel wel een id hebben (moet je nat nie voor 100% op vertrouwen, maar in princiepe) Maar lichamelijk is natuurlijk ander verhaal, ik vin t wel moeilijk om daar een oordeel over te geven want je veroordeelt zo snel mensen daardoor. Ik denk dat t uiteraard heel veel uit maakt hoe erg het is. Ik vind in princiepe uiterlijk eigenlijk niet belangrijk nee, maar om daar misverstanden mee te voorkomen, je hebt mensen die dat zeggen omzichzelf op te hemelen, naja, dat ze zoeits hebben van: ik ben niet zo oppervlakkig dat ik uiterlijk belangrijk vind. En dan heb je mensen die het tegenovergestelde beweren en zeggen dat ze daarmee eerlijk zijn en dat uiterlijk voor iedereen het eerste is waar je op let. Nou, ik persoonlijk ben van mening dat het niet het uiterlijk is waar mijn oog als eerste opvalt, maar de uitstraling. Iemand kan bij wijze van spreke ontzettend dik zijn (om maar even iets te noemen) maar door de uitstraling (btje moeilijk uit te leggen) zie en weet je dus gwoon dat het een ontzettend goed mens is (mijn oude oppas was dat dus, van vroeger, nog wel contact mee gehad, maar die vrouw is egt zoow schat en ik snap niet dat er dus mensen in het dorp zijn die over haar roddelen dat ze minder moet eten met dr vette lijf ect) Kkan t nie zo goed uit leggen, maar uitstraling zegt voor mij meer dan uiterlijk, 2 mensen met een wrattenneus waarvan de uitstralingen tegenovergesteld zijn. Naja, leg later nog wel es uit, nu les.

Liefs, sara

[de abt van sion]

Poser4life schreef op 07-01-2004 @ 14:32:
ik denk heel eerlijk gezegd niet dat ik verliefd zou kunnen worden op iemand met een handicap.

Ik zou het echter ook niet uitmaken als mijn huidige vriendin een hadnicap krijgt en dan zou ik dus wel verliefd zijn op iemand met een handicap.

Zou het?

[Gothic]

Poser4life schreef op 07-01-2004 @ 14:32:
Ik zou het echter ook niet uitmaken als mijn huidige vriendin een hadnicap krijgt en dan zou ik dus wel verliefd zijn op iemand met een handicap.

Dit is een zeer politiek correct antwoord. Duidelijk het antwoord wat men wil geven en wat verwacht goed zou kunnen zijn.

Maar, tuurlijk maakt het wel uit als je huidige vriendin een handicap krijgt. Daarmee verandert de persoon namelijk niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Ze wordt achterlijk onzeker, ze wordt geheid depressief en als ze in een rolstoel zit, maakt dat het samenleven met zo'n persoon toch wel achterlijk moeilijk. Ten 2e heb je niet gekozen voor een persoon met een rolstoel, het gebeurt. Ik denk dat dit soort relaties moeilijk overleefbaar zijn, tenzij jij al die gevolgen accepteerd. Want je vriendin is dan niet meer het meisje waar je verliefd op werd, het zal tijdelijk een instabiel wrak zijn...
Als je bewust gekozen hebt voor iemand in een rolstoel, is dat natuurlijk anders.

En ja het is nodig om te generaliseren, anders kun je weinig dingen nog beweren. En ja overal zijn uitzonderingen op.

[de abt van sion]

Dat laatste weet ik niet, maar wat het eerste betreft, heb je wel gelijk. Maar daar gaat het in dit topic niet om.

Het gaat niet om de vraag of je een relatie wilt voortzetten als die persoon in een rolstoel belandt, maar om de vraag of je een relatie met iemand die al gehandicapt is, wilt beginnen.

In het eerste geval zou ik het zelf schandalig vinden om de relatie af te breken, in het tweede is het niet alleen een kwestie van de gesteldheid van de gehandicapte partner, maar ook van die van jezelf. Want er wordt echt meer van je verlangd. Dat is niet erg, maar als je het niet vanuit volkomen eerlijke motieven doet, is de relatie echt gedoemd te mislukken.

En dat vind ik met name erg voor de gehandicapte partner.

[Hop Marianneke]

Verliefd worden op iemand met een ernstige handicap zou me denk ik niet lukken. Ik zou er wel een sterke vriendschapsband mee kunnen opbouwen, maar 'the spark' zou er niet zijn denk ik.

Stel dat mn huidige vriend om één of andere reden een handicap krijgt, dan zou ik toch alles proberen om de relatie te doen slagen. Het zou natuurlijk enige gewenning vragen, maar het zou me wel lukken denk ik.

Gothic schreef op 07-01-2004 @ 19:52:
Dit is een zeer politiek correct antwoord. Duidelijk het antwoord wat men wil geven en wat verwacht goed zou kunnen zijn.

Maar, tuurlijk maakt het wel uit als je huidige vriendin een handicap krijgt. Daarmee verandert de persoon namelijk niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Ze wordt achterlijk onzeker, ze wordt geheid depressief en als ze in een rolstoel zit, maakt dat het samenleven met zo'n persoon toch wel achterlijk moeilijk. Ten 2e heb je niet gekozen voor een persoon met een rolstoel, het gebeurt. Ik denk dat dit soort relaties moeilijk overleefbaar zijn, tenzij jij al die gevolgen accepteerd. Want je vriendin is dan niet meer het meisje waar je verliefd op werd, het zal tijdelijk een instabiel wrak zijn...
Als je bewust gekozen hebt voor iemand in een rolstoel, is dat natuurlijk anders.

En ja het is nodig om te generaliseren, anders kun je weinig dingen nog beweren. En ja overal zijn uitzonderingen op.

Dit is mijn antwoord zoals ik het op dit moment zie. Tuurlijk zal een handicap mijn vriendin waarschijnlijk ingrijpend veranderen, dat kan niemand ontkennen. Op dit moment echter, nu het allemaal nog hypothetisch is zeg ik dat ik zal proberen bij haar te blijven.

In de praktijk kan dit natuurlijk heel anders gaan. Zou ook kunnen zijn dat zij zo veranderd dat zij misschien wel geen behoefte meer heeft aan mij.

Het punt wat ik eigenlijk wilde maken is dat ik niet mijn relatie zou willen opgeven omdat mijn vriendin gehandicapt raakt en in ieder geval wil proberen om met haar door te gaan. Hoe moeilijk dit ook zal zijn!!

[de abt van sion]

Hop Marianneke schreef op 08-01-2004 @ 22:57:
Het zou natuurlijk enige gewenning vragen, maar het zou me wel lukken denk ik.

Denk je? Jaar na jaar na jaar na jaar? En zo 50 jaar lang?

De eerste stap is het verliefd worden: Ik denk dat je zowel op lichamelijk gehandicapten, geestelijk gehandicapten als mensen zonder handicap verliefd kunt worden en dat dit (m.u.v. bepaalde geestelijke gehandicapten) ook wederzijds kan zijn.

Dan komt pas de eventuele relatie:
Bij lichamelijk gehandicapten; natuurlijk zou ik dan een relatie beginnen. Als je verliefd op elkaar bent en je besluit geen relatie te beginnen vanwege de handicap, dan zou ik (denk ik) een enorm schuldgevoel krijgen. Zo van: "Jij hebt een handicap, daarom wil ik geen relatie, maar ik vind je wel leuk". (=hyperbool)

Bij geestelijk gehandicapten is het naar mijn idee afhankelijk van wat de geestelijke handicap is. Als twee mensen zich er van bewust zijn dat ze van elkaar houden (meer van elkaar dan van anderen) en er de mogelijkheid tot samen leven bestaat, is een relatie een serieuze optie.

[Fledderpoep]

Afhankelijk van wat ze mankeren.

Ik ken iemand met borderline en daar kan ik heel goed mee opschieten. Ik zie haar niet als potentiele kandidaat, maar met zo'n handicap kan ik makkelijker omgaan dan met een handicap die meer zichtbaar is.

[koekiemonstertje]

heeft hier iemand ooit eens een relatie gehad met iemand in een rolstoel of met iemand met een zodanige handicap dat het dagelijks leven heel erg anders is dan van iemand zonder handicap. Ik ben benieuwd naar ervaringen (zoals replica die geeft...)

[Mitros]

koekiemonstertje schreef op 23-01-2004 @ 09:21:
heeft hier iemand ooit eens een relatie gehad met iemand in een rolstoel of met iemand met een zodanige handicap dat het dagelijks leven heel erg anders is dan van iemand zonder handicap. Ik ben benieuwd naar ervaringen (zoals . die geeft...)

Al mijn ervaringen in mijn relatie met . die ik kwijt zou willen heeft zij al neergezet, ik zou nog wel meer kunnen neerzetten, maar ik houd toch liever alles voor mezelf, dan alles open bloot te lezen te geven aan het forum

[vrijgezel]

Ik weet het niet

[kayce]

dortpimp schreef op 28-12-2003 @ 18:26:
geestelijk gehandicapt lijkt me moeilijk....omdat je dan ook niet goed met elkaar kunt communiceren.
en dat lijkt me wel belangrijk in een goede relatie

Helemaal mee eens.
Lichamelijk gehandicapt is wat anders. Dat zou me niet zoveel uitmaken. En ik zou het zeker niet uitmaken met mijn vriend als hij door een ongeluk lichamelijk gehandicapt zou raken. Maar kan altijd dat er psychische problemen in de weg komen te staan. Ik vind het een beetje moeilijk onderwerp. je weet pas hoe het echt is als je het zelf meemaakt.

[LieFfieJ]

Ik heb een relatie gehad (was wel kort maar goed) met een jongen die dezelfde 'handicap' als ik heb heeft (namelijk een groeistoornis). Om hier een wat duidelijker beeld bij te geven noem ik het maar ff dwerg, maar das eigelijk niet zo'n leuk woord. In ieder geval.. ik denk dat ik wel met iemadn die gehandicapt is zou kunnen hebben, omdat ik zelf weet hoe het is.
Het ligt er natuulijk wel aan wat voor handicap, geestelijk in ieder geval niet, want ik ga uiteindelijk toch eerder voor de binnenkant van een persoon en met die binnekant moet wel een normaal gesprek te voeren zijn..
Zelf heb ik best wel 'problemen' met het feit dat ik gehandicapt ben en de liefde.. ik ben er best wel onzeker over, en das natuurlijk wel jammur

Toch ben k ervan overtuigd dat ik snel iemadn tegen kom

[telluriet]

Geestelijk gehandicapt, zwakbegaafd:

Nee.

Lichamelijk gehandicapt:

Hangt er van af hoe erg het is. Een of andere poliopatient die schots en scheef in d'r stoel zit zal het niet worden.

[duvelke21]

iemand die gehadicapt is kan de zelfde gevoelens hebben als iamand die niet gehadicapt is!

x

[Pruttelpot]

Zwavelstokje schreef op 28-12-2003 @ 16:30:
Iemand met een handicap, lichamelijk, geestelijk? Is elke handicap "acceptabel"?

Gevoelens kan je voor iedereen krijgen. Een relatie beginnen met een lichamelijk gehandicapte lijkt me geen probleem. Met een geestelijk gehandicapte wel.

ik denk niet dat ik zo gauw een relatie met een geestelijk gehandicapte zou beginnen, diegene verschilt teveel van me ofzo. een lichamelijke handicap daarentegen is geen probleem

Mensen scheren geestelijke handicaps wel erg over één kam. Ik begrijp dat als iemand totaal achterlijk is, dat het dan niet gaat lukken, maar wat nu als iemand bijvoorbeeld levenslang medijcinen moet gebruiken om zijn/haar schizofrenie of depressie of een of andere manie of fobie te onderdrukken, maar er dankzij die medijcijnen geen noemenswaardige last meer van heeft? Dat is net zo goed een functie in de hersenen die niet goed werkt en dus een geestelijke handicap.

[thunder110]

Nee. Ik zou hoogstwaarschijnlijk geen relatie beginnen met een gehandicapte. Geestelijk gehandicapt weet ik niet echt, vaak kun je dat niet echt merken aan de buitenkant. Maar toch liever niet, denk ik.

Ik heb gisteravond een gedeelte van de 'Weddingplanner' gezien (Ned. 1), waarin een vrouw met een lichamelijk en geestelijk gehandicapte man ging trouwen.
Door hun geluk ben ik nu helemaal overtuigd. Er is bij een beperkte geestelijke handicap helemaal geen reden om zo'n relatie af te wijzen.

[Myuki]

joah... kheb een ex die echt ziek in zn hoofd is... dus blijkbaar kan t. Maar daar zou k nooit lang mee kunnen leven eigenlijk.

[Cruz]

artless schreef op 28-12-2003 @ 17:41:
Het klinkt misschien kortzichtig, maar nee, ik zou niet verliefd kunnen worden op iemand die geestelijk gehandicapt is. Lichamelijk zou kunnen, maar ook daar twijfel ik aan, omdat ik me toch enigszins aangetrokken moet voelen tot die persoon (dus seksueel, qua uiterlijk).

Helemaal mee eens..

[zoom zoom]

ik zou het denk ik ook niet kunnen.

maar zoiets weet je nooit van te voren, datzie je pas als je zelf in die situatie zit

[LieFfieJ]

Ik ben zelf heel klein, 1.24 en ben dus 'liliputter' (dan begrijpt iedereen dus ff wat ik bedoel)
Op zich ben ik hier wel een periode onzeker over geweest, want al mn vriendinnen kregen vriendjes en ik niet
Toen heb een zeer korte relatie gehad met iemand die dezelfde 'handicap' (ik zie het niet egt zo, omdat ik er heel normaal mee kan leven) als ik heeft. Alleen toen vielen we ontzettend op met z'n tweeen, dat vond ik niet prettig en o.a om die reden maakte ik het uit.
Nu denk ik wel eens als ik een leuke jongen ontmoet: je kan het toch gewoon proberen, bedoel ik ben ook maar een mens en k heb, ookal ben ik 'anders', hetzelfde te bieden als ieder ander, of misschien nog wel meer.. Neej maar ff serieus. Het ligt er misschien aan in wat voor vorm iemand gehandicapt is, maar als je iemand met een handicap leuk vind lijkt het me nix om je voor te schamen, jah tog?

[Otis]

dan kun je toch niet normaal neuken?

[snoodaard]

Nee, daar ben ik dan maar te kortzichtig voor maar het is niet mijn ding.

[just-miej]

Replica schreef op 28-12-2003 @ 23:23 :
Iemand die geestelijk gehandicapt is denk ik niet. Ik wil graag met iemand op hetzelfde niveau zitten ongeveer, met iemand die geestelijk 'achtergebleven' is kan dat vaak niet.

Lichamelijk gehandicapt weet ik niet. Lekker tegenstrijdig omdat ik zelf gehandicapt ben, maar ik heb aan mezelf vaak al genoeg, als het dan met mij goed gaat wil ik niet nog ontzettend rekening hoeven houden met een ander. Dit klinkt vast harder dan ik bedoel, en als ik echt verliefd ben op iemand zal ik hem niet afwijzen om z'n handicap, maar in de eerste instantie liever niet.

.

idem

[just-miej]

Otis schreef op 07-03-2004 @ 21:35 :
dan kun je toch niet normaal neuken?

beetje kortzichtig...

[Smobbo]

Geestelijk gehandicapt:
Nee, dat zou ik nooit kunnen. Ik ben een prater, als ik met iemand moet praten die halverwege naar de vlindertjes begint te staren voel ik me niet echt op mijn gemak... (ja knetterhard voorbeeld, maar dan is het iig duidelijk).
Lichamelijk gehandicapt:
Twijfel, zwaar gehandicapt niet denk ik, ik voel me dan denk ik niet snel op mijn gemak, iets wat toch vrij belangrijk is.
licht gehandicapt misschien wel, als ze gewoon voor zichzelf kan zorgen en het geen probleem oplevert dan zou ik het denk ik wel doen. Toch zou de barriere om iets te beginnen een stuk hoger liggen dan met iemand zonder handicap...
Daarom denk ik ook niet dat ik voor iemand met een handicap zou vallen, en dus daardoor nooit met dit dillema te maken zal hebben.

[farai]

oud topicje. en bovendien heb ik die vraag zelf ook ooit is gesteld onder een andere nick

[gurl19]

just-miej schreef op 08-06-2005 @ 13:22 :
idem

wow up!

[Mark Almighty]

just-miej schreef op 08-06-2005 @ 13:22 :
idem

Anders up je een topic van 2 jaar oud van een verbannen iemand.

[juno]

Mark Almighty schreef op 08-06-2005 @ 13:50 :
Anders up je een topic van 2 jaar oud van een verbannen iemand.

Was wel grappig om weer een oud forumstelletje van toen nog samen te zien reageren. Time flies!

Ontopic: no way. Iedere gek zijn gebrek, maar ik val er nu eenmaal niet op. En dat is, zoals Niels al heel scherp opmerkte, iets wat in de eerste seconde wel of niet gebeurt, en daar kun je niets aandoen.

[SellaYoung]

Ja met iemand die een lichamelijke handicap heeft wel.

Ik ken het van dichtbij, mijn beste vriendin is slechtziend en ze heeft vriendinnen die blind zijn waar ik ook mee omga. Je komt, wanneer je veel met elkaar omgaat, in een soort vanzelfsprekende omgangssitatie terecht. Het is anders dan bij anderen, maar zeker niet onmogelijk en na een tijdje sta je daar niet eens meer bij stil.

Dus ja, ik zou dat wel kunnen. Maar natuurlijk, de relatie moet wel evenwichtig zijn en ik ga dus niet de rol van moeder spelen. Van hulpvaardige vriendin wel.

Licht aan de hevigheid van de handicap. Als hij meer gehandicapt is dan ik, dan weet ik dat hij later niet voor mij zal kunnen zorgen als ik het nodig heb. Geestelijk maakt het me uit in zoverre dat ik alleen maar eis dat hij zichzelf in de hand kan houden.

[Roos]

Ik wil een gelijkwaardige relatie. Een lichte handicap verbreekt die gelijkwaardigheid niet, maar andere handicaps wel, dat zou ik erg moeilijk vinden.
Een vriendin van me heeft bijvoorbeeld maar 1 hand, nou dat maakt dus niet uit. Maar als iemand veel zorg nodig heeft, wordt het anders.

[Kitaantjuh]

Nou ik heb niets tegen geestelijk gehandicapte mensen, maar ik zou er niet verliefd op kunnen worden. Dus tja dat gaat sowieso nooit gebeuren. En lichamelijk, mja, ligt ook een beetje aan hoe ernstig het is. Iemand die toevallig 1 hand mist ofzo, maakt me weinig uit. Maar iemand zonder armen en benen, denk niet dat dat gaat lukken. Je kan nooit iets leuks met zoiemand doen, je moet altijd z'n stoeltje duwen, sorry maar dat heb ik er niet voor over.

gurl18 schreef op 08-06-2005 @ 13:47 :
wow up!