heb je wel eens een gewone vriend of vriendin 'gedumpt'?

[Lente]

Vriendschappen veranderen en soms groeien jij en de ander uit elkaar en wordt de vriendschap heel geleidelijk minder. Niemand heeft schuld.
Het kan natuurlijk ook anders. Een vriend of vriendin doet iets waardoor jij nooit meer iets met hem of haar te maken wil hebben. Of jij doet je best om elkaar te zien, af te spreken, bellen enz maar je merkt dat als jij geen initiatief neemt er niks gebeurt.

Ik wil graag weten hoe je omgaat met vriendschappen die minder worden. Of je wel eens een vriendschap plots beeindigd hebt, of dat jij juist degene bent die aan de kant gezet is. Hoe ging dat?

ik heb beetje probleem met een 'vriendin' van mij, weet niet goed wat ik met haar moet. vooral ook of ik uit moet spreken dat ze geen vriendin meer van me is. klinkt suf maar anders wordt het een heeeel lang verhaal

[Neiu]

Meestal bloedt het dan dood. We bellen elkaar niet meer en we ontwikkelen een hoi-doeirelatie als het contact aan beide kanten verwaterd. Dat vinden we dan geen van beide erg.
Ik heb overigens dan ook nog nooit iemand gedumpt die heel graag met mij bevriend wilde blijven en ben zelf ook nog nooit gedumpt omdat ik graag een vriendschap wilde houden met iemand

Waarom wil je het uitspreken? Dat een vriendschap verwaterd is of een vriend(in) tot kennis "degradeert" wordt toch vanzelf duidelijk?

[Lente]

Neiu schreef op 27-09-2005 @ 16:15 :

Waarom wil je het uitspreken? Dat een vriendschap verwaterd is of een vriend(in) tot kennis "degradeert" wordt toch vanzelf duidelijk?

omdat ze geloof ik niet door heeft dat ze nogal wat dingen gedaan heeft waar ik vreselijk van baal. Ik heb nog heel lang mn best gedaan voor die vriendschap tot ik me realiseerde dat de dingen die zij deed niet echt dingen zijn die je een vriendin aandoet. Ik spreek haar nu bijna niet meer maar als we elkaar zien is het meestal best gezellig en wil ze weer afspreken enzo. Ik weet het niet zo goed, het is niet 'afgesloten' oid waardoor het bij mij blijft knagen. naja, niet zo'n probleem verder, ben vooral nieuwsgierig naar verhalen van anderen

[Toet0r]

Een vriendin (nouja, ze was tot anderhalf jaar geleden een van mn beste vriendinnen) begon een jaar geleden ongeveer opeens te stoken tussen mij en mn andere beste vriendin (we waren altijd een groepje van 3, ging prima, nooit echt problemen). Wij hadden dat door en doordat we er met zn tweeen over praatten is het gelukkig niet gebeurd dat wij elkaar niet meer mochten ofzo. Die andere vriendin ging steeds stommer doen, dat had onze hele vrienden groep door. Toen het uit ging met haar vriendje (die ook in de vriendengroep zat) was het echt niet meer leuk en ze deed echt heel stom. Ze stookte tussen iedereen, deed enorm uit de hoogte en weet ik wat nog meer.
Ondertussen is er in het afgelopen jaar zó ontzettend veel gebeurd dat ik een maandje of wat voor de zomervakantie besloten heb dat ik het gewoon echt geen vriendschap meer vond.
Nog steeds erger ik me aan me, maar gelukkig hoef ik dr nu nauwelijks meer te zien (hoewel ze nu opeens met ons mee gaat trainen ), want ik heb het zo gehad met dr.

Ik hoor wel steeds van allerlei mensen wat ze van haar over mij gehoord hebben, terwijl ik die vriendin het afgelopen jaar nauwelijks meer over mijzelf verteld heb.

[Phenobarbidoll]

ik heb laatst een soort vriendin duidelijk moeten maken dat ik niks meer met haar te maken wil hebben.
moeilijk, omdat zij met veel van mijn vrienden omgaat.
maar ze liet me een aantal keren zien echt niet te vertrouwen te zijn en dan is het wat mij betreft echt afgelopen.

het enige echt vervelende vind ik dat zij een aantal dingen verdraait en ze op die manier aan anderen presenteert.

maar TS ben eens wat duidelijker

[farai]

euhm ik en vriendschappen...

Heb ooit een vriendschap verbroken toen bleek dat in de ogen van de ander de vriendschap 1 grote leugen was geweest.

Ben zelf aan de kant gezet geweest....Ben ook al heel vaak gekwetst in vriendschappen.
Heb zelf ook ooit mensen aan de kant geschoven om uiteenlopende redenen. Nog ni al te veel geluk gehad op da vlak dus.

Maar ik heb wel nog steeds vertrouwen in mensen en met al mn huidige vrienden een goeie band, natuurlijk met de één beter dan met de ander maar da lijkt me vrij normaal.

[BrunetJuh]

Jaa, ik heb weleens een vriendin laten merken dat ze niet bepaald meer een vriendin was. Ze was zo veranderd en ging zich zo raar gedragen. Later zei ze dat ze het er erg moeilijk mee had, maar ik heb haar toen gezegt dat het nooit meer zo hecht als vroeger zal zijn. We zeggen elkaar nog wel gedag enzo, maar een vriendschap is er niet meer tussen ons.

[snoopy]

nee, heb ik nooit gedaan. Ik zit er nu een beetje mee, dat ik een 'vriendin' eigenlijk niet echt meer hoef te zien. Maar ja... hoe zeg je dat nou tegen iemand?
Gewoon niet, denk ik.

[Ici-Paris_#]

Ik heb een vriendin gedumpt. Noujah niet echt gedumpt maar ging na een tijd niet meer met haar om. De reden waarom ik niet meer met haar om wou gaan:
- Ze liet me altijd voor de deur staan terwijl ze zelf binnen tv zat te kijken
- kwam haar afspraken nooit na
- Was ook heel erg bazig en zodra ze een paar jongens zag werd ik gedumpt
Nou jah pech voor haar. Ik had al gelijk een nieuwe vriendin gevonden. Waar ik nog stees mee bevriend ben Dus heb geen spijt

[Spiteful]

Enkel reacties van vrouwen tot nu toe...
Kheb al wel wat vrienden verloren, maar nooit echt iets om spijt van te hebben, nooit om één enkele reden maar altijd een langzaam proces. Soms wel met ruzie, om er vanaf te raken zeg maar. Eén keer was het anders, een tamelijk goeie vriend, kende hem wel alleen van op school, kwam op een dag gewoon niet meer naar ons en sindsdien hebben we niet meer gesproken, buiten de normale beleefdheden. Hij werd wel redelijk wat geplaagd bij ons, tamelijk onschuldig (zo is er blijkbaar altijd wel eentje ), blijkbaar was hij het beu. Kheb hem op de hogeschool nog een paar keer gezien, hij leek mij wat vereenzaamd...

[zeep007]

mijn beste vriendin wou niks meerm et me ta maken hebbeb, nadat ik uiteindelijk na veel gezeikmet haar ex ging, ( lang verhaal). Toen zij uiteindelijk het "accepteerde" had ik zoiets van; stik nou maar. Dat heb ik haar, maar dan iets subtieler, oko verteld. Sindsdien nooit meer gezien.

Had 2 vriendinnen waarmee het contact verwaterde, simpelweg omdat vanwege verhuizen, andere scholen etc.

En had nog een leuke vriendin die me slet enzo noemde achter m'n rug, ja die heb ik de waarheid vertelt en gezegd dat ze kon opsodemieteren.

leuk man, vrienden!

[Lautitia]

Lente schreef op 27-09-2005 @ 16:12 :
Ik wil graag weten hoe je omgaat met vriendschappen die minder worden. Of je wel eens een vriendschap plots beeindigd hebt, of dat jij juist degene bent die aan de kant gezet is. Hoe ging dat?

ik heb beetje probleem met een 'vriendin' van mij, weet niet goed wat ik met haar moet. vooral ook of ik uit moet spreken dat ze geen vriendin meer van me is. klinkt suf maar anders wordt het een heeeel lang verhaal

Ik heb op het moment precies hetzelfde. In het laatste jaar van de middelbare school is me duidelijk geworden dat ik er niets meer voor voel om nog langer op vriendschappelijke wijze met haar om te gaan. Dat heb ik toen niet letterlijk tegen haar gezegd, omdat ik verwachtte dat ik uitgeloot zou worden en dat we dan onze eigen weg wel zouden gaan: zij geneeskunde in Maastricht, ik biologie in Nijmegen. Ik ben nu dus toch ingeloot in Maastricht en soms reizen we samen. Wat mij betreft zal het nooit meer zijn zoals het was. Het probleem is nu dat ze niet doorheeft dat we geen vriendinnen meer zijn. Ik heb al een tijdje plannen voor volgend weekend met mijn vriend, zij is dit weekend jarig en ze werd boos omdat ik de 'afspraak' met mijn vriend niet wou afzeggen voor haar verjaardag. Vervolgens heb ik haar een paar dagen niet meer gesproken, en dacht ik dat het nu wel duidelijk zou zijn, maar gisteren kwam ze weer naar me toe. Ik weet niet goed wat ik hier mee aanmoet. Misschien is het toch beter om duidelijk te maken hoe de zaken ervoor staan, maar ik ben bang dat ik dan weer eens te eerlijk ben.

Een dergelijke situatie heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik zou in jouw geval nog even afwachten wat er gebeurt als je geen toenadering meer zoekt. Ikzelf moet nu niet te lang meer wachten, ik heb het gevoel dat de wederzijdse vrienden niet begrijpen wat er aan de hand is en dat ik hen straks ook kwijtraak wanneer zij met een eigen verhaal komt.

[Aurora]

Hm, ik heb twee vriendinnen 'gedumpt'. Vriendin#1 vond ik gewoon een beetje irritant ena chterbaks doen, en ik heb haar op den duur niet uitgenodigd voor mijn verjaardag en (aardig) gezegd dat ik niet zoveel zin meer had in onze vriendschap.

Vriendin#2 was te asociaal naar mijn zin en we hadden ook echt niets meer gemeen - ik ergerde me kapot aan haar. Haar heb ik op een keer gezegd dat ik geen zin meer had om af te spreken ed omdat ik het idee had dat we niets meer gemeen hadden. Vond ze niet meer leuk, maar ik vond het iig wel zo netjes om het zo af te handelen ipv met haar omgaan tegen mijn zin en achterbaks doen alsof we zulke goede vriendinnen waren.

[Chloe Siere]

Ik heb een vriendin die ik al bijna mijn hele leven ken al een paar maanden niet meer gesproken... Dat ligt deels aan mezelf en deels aan haar. Ik zit niet lekker in mn vel en heb snel het gevoel dat ik in de steek gelaten word. Maar zij heeft me eigenlijk ook meerdere malen in de steek gelaten... Door gewoon geen interesse meer te tonen...

Dus ja, even terug ben ik om een incident heel erg boos geworden en sindsdien spreken we elkaar niet meer.

[Nienna*]

Chloe Siere schreef op 27-09-2005 @ 18:50 :
Ik heb een vriendin die ik al bijna mijn hele leven ken al een paar maanden niet meer gesproken... Dat ligt deels aan mezelf en deels aan haar. Ik zit niet lekker in mn vel en heb snel het gevoel dat ik in de steek gelaten word. Maar zij heeft me eigenlijk ook meerdere malen in de steek gelaten... Door gewoon geen interesse meer te tonen...

Dus ja, even terug ben ik om een incident heel erg boos geworden en sindsdien spreken we elkaar niet meer.

Precies hetzelfde hier! Alleen kende ik mijn vriendin(nen) niet mijn hele leven.
Uiteindelijk gingen ze ook roddelen enzo. Achterbaks doen, dingen verzinnen... rot dan maar op.
Ze hoeven mij ook niet meer, maar spelen nu slachtoffer ("Ik vind het zó erg.. we waren zo'n goede vrienden... maar weet je wat ik pas over haar hoorde?" Aargh! )

[Thee Muts]

Ik ben een tijdje heel close geweest met een vriendin van mij. Té close eigenlijk, we zagen elkaar die periode bijna elke dag en deden in principe alles samen. Zij was ruim 2 jaar jonger dan mij, maar in het begin maakte dat nog niet zo veel uit.

Maar toen ging ik op gegeven momnet studeren, terwijl zij nog op de havo zat en toen zijn we uit elkaar gegroeid. Ik begon me ook steeds meer te irriteren aan haar, opeens kwam het leeftijdsverschil heel sterk naar boven. Daarbij had ze nogal wat problemen die ze vaak nogal aansterkte en gebruikte om negatieve aandacht mee te vragen. Plus dat mijn vriend destijds van jongs af aan al een goede vriend van haar was geweest, en ze was heel jaloers op onze relatie. Probeerde ons uit elkaar te houden door steeds aandacht van ons beide te vragen en probeerde mijn vriend achter mijn rug om te versieren. Steeds meer begon ik te besefen dat onze vriendschap totaal niet gelijkwaardig was en dat ik er voor mezelf eigenlijk niks meer uit haalde. Maar hoe meer afstand ik toen ging nemen, hoe meer zij zich aan mij vastklampte en mij ging claimen. En toen had ik er helemaal genoeg van. Ben een gesprek met haar aangegaan over hoe ik onze vriendschap vond lopen en heb haar gewezen op waar ze mee bezig was. Maar ze werd alleen maar heel boos, kon niet begrijpen dat ik onze vriendschap zo zag en wilde er niet naar luisteren. Dus toen heb ik haar daarna een mail gestuurd en nogmaals in uitgelegd hoe ik de situatie zag en haar verteld dat ik bij deze het contact volledig wilde verbreken.

Ik heb daarna nooit meer wat van haar gehoord, kwam haar nog een enkele keer tegen maar dan dook ze snel voor mij weg. Ik heb geen seconde spijt van mijn beslissing gehad, want het liep gewoon echt niet meer en het zag er ook niet naar uit dat het weer beter zou worden tussen ons.

Ik kende mijn beste vriendin al bijna 8 jaar, en ik had haar gekoppeld aan een vriend van mij. Het gevolg: Ze zat alleen nog maar bij hem. Als ik eens wat met z'n tweeen wilde afspreken, moest hij er altijd bij zijn. Zij wist overigens wel dat ik dat irritant vond. Ik was het zat, en heb haar toen voor de keuze gezet: ik of die jongen. Heel fout, maar dan wist ik tenminste waar ik aan toe was. Ze koos voor allebei, ze zou zich echt gaan verbeteren, en meer tijd met mji doorbrengen. Helaas kwam er niks van terecht, en toen heb ik haar nog een keer voor de keuze gezet: ik of hij. Ze koos voor hem.
2 maanden later was het uit, ik had al lang weer lol met andere vriendinnen en had haar niet echt meer nodig. Toen kreeg ik in een keer een e-mailtje dat ze me miste, en dat ze, als ze de keuze nog een keer moest maken, voor mij zou kiezen.
Ik heb gezegd dat het daar te laat voor was, ze had twee keer voor een jongen gekozen, en dat was voor mij genoeg.

[Jolene]

Ik had een vriend waar ik echt elke dag mee omging.Hij kwam uit school met me mee ging naar huis om te eten en kwam dan weer naar mij toe.Toen bleef hij een keer een week bij me slapen omdat hij problemen met zn ouders had en dat werd me gewoon te veel.Op school ruzie gemaakt wat op msn nog erger is geworden ik heb toen gezegd dat ik hem niet meer mocht en dat wat mij betreft de vriendschap afgelopen is.Daar had ik naderhand wel spijt van maar ik zag hoe erg hij opeens ging veranderen dus (werd opeens een gemiddeld vmbo scooterboy type) heb ik het zo maar gelaten.Nu spreken we elkaar soms op msn en is de ruzie wel bijgelegd maar vrienden zullen we denk ik nooit meer worden.

[Nienna*]

Jolene schreef op 27-09-2005 @ 19:31 :
Ik had een vriend waar ik echt elke dag mee omging.Hij kwam uit school met me mee ging naar huis om te eten en kwam dan weer naar mij toe.Toen bleef hij een keer een week bij me slapen omdat hij problemen met zn ouders had en dat werd me gewoon te veel.Op school ruzie gemaakt wat op msn nog erger is geworden ik heb toen gezegd dat ik hem niet meer mocht en dat wat mij betreft de vriendschap afgelopen is.Daar had ik naderhand wel spijt van maar ik zag hoe erg hij opeens ging veranderen dus (werd opeens een gemiddeld vmbo scooterboy type) heb ik het zo maar gelaten.Nu spreken we elkaar soms op msn en is de ruzie wel bijgelegd maar vrienden zullen we denk ik nooit meer worden.

Oei, dat is echt vreselijk zonde! Maar het is wel vervelend dat hij zo veranderde natuurlijk. Ik snap wel dat je het zo hebt gelaten.

[thunder110]

Ja, ik heb eens mijn beste vriendin 'gedumpt'. Ik was praktisch elke dag bij haar thuis (ze woont tegenover me ), bleef daar vaak slapen en we deelden alles. Ze bleek echter een pathologische leugenaar te zijn.. Het begon met kleine leugens, maar ze werden steeds groter en erger, ze zat helemaal verwikkeld in een web van leugens. Uiteindelijk werd het me teveel, ik betrapte haar op de zoveelste leugen. Ik heb hierna het contact met haar verbroken, niet meer gesproken sindsdien.

Jahoor. Een vriendin die mij claimde en daarnaast ook nog eens leugens verzon om aandacht te trekken.

Ik ga gillen van mensen die mij claimen. En toen ik haar betrapte op het zoveelste leugentje heb ik haar eens flink de waarheid verteld. Had ik misschien best wat subtieler kunnen doen, maar zoo'n goede vriendin was ze voor mij niet.

[Toet0r]

*~ Toeter ~* schreef op 27-09-2005 @ 16:40 :
Een vriendin (nouja, ze was tot anderhalf jaar geleden een van mn beste vriendinnen) begon een jaar geleden ongeveer opeens te stoken tussen mij en mn andere beste vriendin (we waren altijd een groepje van 3, ging prima, nooit echt problemen). Wij hadden dat door en doordat we er met zn tweeen over praatten is het gelukkig niet gebeurd dat wij elkaar niet meer mochten ofzo. Die andere vriendin ging steeds stommer doen, dat had onze hele vrienden groep door. Toen het uit ging met haar vriendje (die ook in de vriendengroep zat) was het echt niet meer leuk en ze deed echt heel stom. Ze stookte tussen iedereen, deed enorm uit de hoogte en weet ik wat nog meer.
Ondertussen is er in het afgelopen jaar zó ontzettend veel gebeurd dat ik een maandje of wat voor de zomervakantie besloten heb dat ik het gewoon echt geen vriendschap meer vond.
Nog steeds erger ik me aan me, maar gelukkig hoef ik dr nu nauwelijks meer te zien (hoewel ze nu opeens met ons mee gaat trainen ), want ik heb het zo gehad met dr.

Ik hoor wel steeds van allerlei mensen wat ze van haar over mij gehoord hebben, terwijl ik die vriendin het afgelopen jaar nauwelijks meer over mijzelf verteld heb.

Nu hoor ik weer van iemand die in het team van die 'vriendin' zit, dat ze allemaal heeft lopen zeiken over onze training, allemaal neerbuigend gezeur enzo.
Ik had gewoon voorspelt dat ze dat ging doen. Ze heeft ontzettend lopen pushen dat ze in dat team mocht komen en nu zit ik bij allemaal kinderen die nog van alles extra uitgelegd moeten krijgen en ja, dat is te min voor haar nu..

Ik wou dat ik dr echt nooit meer hoefde te zien

[Optima]

ja, meerdere keren. Simpelweg omdat ik me vergist had ik mensen

1) Een vriendin op de basisschool, woonde bij mij in de buurt. Ondertussen roddelde ze over mij en mijn lesbische moeder en zette heel de buurt tegen me op, maar deed lief en aardig in mijn gezicht

2) een vriendin op de middelbare. Had problemen thuis, waar ik heel begripvol voor was, maar ik kende haar moeder, en de manier waarop ze tekeer ging tegen haar moeder, en haar afsnauwde vond ik niet meer normaal meer ( haar moeder was ook nog veel t elief om iets terug te zeggen). Toen ik er wat van zei kafferde ze mij uit en was het over

3) een vriendin waarmee ik een soort van masochistische relatie mee had: zij deed me pijn, en liet me kut voelen, maar ik bleef haar gezelschap wel opzoeken. Totdat ik ineens het licht zag en ik niet langer het onderdeurtje wilde zijn

4) een vriendin die ik onder mijn hoede genomen had, nadat ze vreselijk gepest werd. Ik heb het op school voor haar opgenomen, en me zelfs gedistantieerd van de groep als ze haar achter haar rug om belachelijk aan het maken waren ( ik had redelijk goed contact met de groep maar besloot er niet in mee te gaan). Totdat we samen op werkvakantie gingen, bij mensen die zij al kende. Zij liet me links liggen, en ging zelf de popi-jopi uithangen zonder mij ergens bij te betrekken. Toen heb ik haar de rug toegekeerd en nooit meer een woord tegen haar gezegd

5) een 'vriend' waarmee ik weleens golfde. Werd verliefd op me, niks mis mee, gaat wel over. Ik liet hem duidelijk blijken dat ik niet verliefd op hem was, en dat ik het zonde zou vinden dat dit onze omgang zou belemmeren. Hij steltde dat het niet uit zou maken, TOTDAT hij me begon te claimen. Constant vroeg hij aandacht op msn, en als ik niet zei werd hij vervelend. Hij begon me te e-mailen, bellen, smssen, met telkens de vraag om eat af te spreken. Als ik niet kon, of niet reageerde ( op zijn talloze e-mails) werd hij boos en begon hij me van alles en nogwat te beschuldigen: kortom EXIT

ondanks dit hele zielige verhaal heb ik nog heel veel vrienden. Mensen die altijd voor me klaarstaan en bij wie ik mijn verhaal kwijtkan. Mensen die ik voor de volle 100% kan vertrouwen en me niet in de rug zullen steken.

[Tiño]

misschien ook leuk;

de reden dat hier veel meer meisjes als jongetjes/vrouwen als mannen ,reageren, is denk ik,te wijten aan het feit dat vrouwen een vriendin zien als soort van verkering achtig iets, het is dan ook een bekende vrouwen uitspraak, ik en mijn vriendin gaan...of ik en mijn vriendin hebben, en dit zijn geen potten.

Jongens en mannen daarentegen, die zien elkaar als vrienden,maten niet als ''hun vriend'' het komt dus van 2kanten en zij voelen dan ook sneller van elkaar aan of ze het met elkaar uithouden enzo.

Naja,wat ik bedoel ,er is dus zeker een verschil,weetniet of ik t goed verwoord,maar dr zit een betekenis achter.

Tiño schreef op 28-09-2005 @ 01:27 :
misschien ook leuk;

de reden dat hier veel meer meisjes als jongetjes/vrouwen als mannen ,reageren, is denk ik,te wijten aan het feit dat vrouwen een vriendin zien als soort van verkering achtig iets, het is dan ook een bekende vrouwen uitspraak, ik en mijn vriendin gaan...of ik en mijn vriendin hebben, en dit zijn geen potten.

Jongens en mannen daarentegen, die zien elkaar als vrienden,maten niet als ''hun vriend'' het komt dus van 2kanten en zij voelen dan ook sneller van elkaar aan of ze het met elkaar uithouden enzo.

Naja,wat ik bedoel ,er is dus zeker een verschil,weetniet of ik t goed verwoord,maar dr zit een betekenis achter.

Deels klopt dit denk ik wel, hoewel ikzelf een vriend heb overgehouden aan de middelbare school. Hij woont nog in limburg, ik al jaren niet meer. Maar op msn , maar ook irl hebben we maar een halve zin nodig om weer terug te zijn waar we waren. Lekker bij te kletsen, te bieren en info/tips en raad uit te wisselen. Contact is tuurlijk minder vaak geworden, maar niet minder qua qualiteit.

[Chloe Siere]

Tiño schreef op 28-09-2005 @ 01:27 :
misschien ook leuk;

de reden dat hier veel meer meisjes als jongetjes/vrouwen als mannen ,reageren, is denk ik,te wijten aan het feit dat vrouwen een vriendin zien als soort van verkering achtig iets, het is dan ook een bekende vrouwen uitspraak, ik en mijn vriendin gaan...of ik en mijn vriendin hebben, en dit zijn geen potten.

Jongens en mannen daarentegen, die zien elkaar als vrienden,maten niet als ''hun vriend'' het komt dus van 2kanten en zij voelen dan ook sneller van elkaar aan of ze het met elkaar uithouden enzo.

Naja,wat ik bedoel ,er is dus zeker een verschil,weetniet of ik t goed verwoord,maar dr zit een betekenis achter.

Ik merk het ook bij mn vriend inderdaad. Als ik bijvoorbeeld vind dat een vriendin van mij niet lief is geweest, dan kijkt hij echt bedenkelijk en vraagt zich af waarom wij zo moeilijk doen Ik vind het bijvoorbeeld niet leuk als iemand geen interesse toont wanneer ik 100 afvragen heb. Maar hij ziet het probleem dan gewoon niet. Of als 3 vriendinnen niet een andere keer willen afspreken omdat ik niet kan (we hebben af en toe, eens in de maand, van die afspreken) en ik dat dus niet leuk vind. Snapt ie ook helemaal niets van

Dus ja, je kunt het ook zien: mannen zijn qua vriendschappen veel makkelijker, maar soms ook oppervlakkiger. Mn vriend heetf bijv. 1000 zuip vrienden. Maar hij ziet ze ook echt alleen in kroegen oid. Bijna al zijn vrienden overigens (of bijv. op voetbal). Op het eerste gezicht lijkt hij veel vrienden te hebben, maar als je erover gaat nadenken blijft er eigenlijk maar weinig over die hij echt als een vriend kan rekenen (vindt hij ook).

[Kussentje]

Zelf heb ik gister net een vriend 'gedumpt' dan, gewoon een normale vriendschap, ik had geen zin meer om met hem om te gaan omdat ik daar moeilijk tegen kan. Hij manipuleerde heel erg veel en ik zonder dat ik het wist was ik bij dingen betrokken zonder dat ik dat wilde. De druppel was dat hij niet kon accepteren dat ik mij iets afvroeg. Daarover was hij zo gepikeerd dat hij dingen zei als dat het mijn schuld was, dat hij al zoveel voor mij gedaan had, dat hij degene was die beledigd was etc.... Dus heb ik gister maar eens goed de knoop doorgehakt!

Greetz

Volgens mij heb ik nooit vrienden gedumpt. Alle vriendschappen die nu over zijn, zijn verwaterd. Soms was er wel meer verwatering van mijn kant dan van de andere, vrees ik, maar dat versta ik toch niet echt onder dumpen.

[Bravo]

Neiu schreef op 27-09-2005 @ 16:15 :
Meestal bloedt het dan dood. We bellen elkaar niet meer en we ontwikkelen een hoi-doeirelatie als het contact aan beide kanten verwaterd. Dat vinden we dan geen van beide erg.

Ja, regelmatig. En dat zal waarschijnlijk altijd wel zo blijven.

[cagie]

Ik heb eigenlijk met 1 vriendin die ik al bijna mijn hele leven kende vorige jaar al het contact verbroken. Zij vond het nodig om tussen mij en mijn toenmalige vriend te stoken. Dat eindigde in een ruzie waarbij ik totaal geen zin meer heb om dat ooit goed te maken. Had achteraf gezien het contact met haar veel eerder moeten verbreken omdat ze al vaker het nodig vond om te stoken, alleen dan tussen mij en een aantal vriendinnen.

[WolterB]

Ja, heb ik wel eens helemaal bewust gedaan. Omdat hij loog, achter mn rug om praatte over mij, zich tegenover mij anders voor bleek te doen dan hij in werkelijk was.
Heb er van geleerd en ben sindsdien veel voorzichtiger ermee.

[Konijn]

Ik heb vele verwaterde vriendschappen (doordat ik chronisch ziek ben geworden), maar dat is nooit uitgesproken door iemand.
Verder zijn daar vele vrienden bij die tot een vriendengroep horen, dus ik zie ze heel af en toe nog wel, dan is het gewoon gezellig, maar ik zou ze geen vrienden meer noemen. Zij mij ook niet denk ik, weet ik eigenlijk niet en hoef ik ook niet te weten denk ik.

Eén 'vriendin' heeft me vreselijk pijn gedaan met uitspraken over mijn ziekte onder andere, en haar wilde ik echt niet meer zien. Probleem: we deden samen een profielwerkstuk, dus we moesten wel. Hierdoor ging het juist nog erger mis, verplicht samenwerken maakt het er niet beter op. Er gingen flink wat vreselijke mailtjes heen en weer, en ik dacht dat het toen wel duidelijk was dat ik haar nooit meer wilde zien, maar het drong nog niet door.. Een jaar later toen we een middag met elkaar opgescheept zaten door gezamenlijke vriend(en) deed ze alsof er niks aan de hand was..

Ik heb haar daarna niet echt meer gesproken, zij is gaan studeren in Groningen en bovendien raakte het uit met haar vriend (mijn ex, waar ik nog wel contact mee heb soms, de enige verbindende schakel eigenlijk nog dus).
Als ik haar nu nog tegen zou komen (wat best kan nog) en ze zegt iets ofzo, ga ik haar zeggen dat ik geen behoefte meer heb om haar te spreken.
(Waar ik al zo vaak van gedroomd heb om haar dat heel bot te zeggen, maar waarschijnlijk ben ik daar te lief voor ofzo..)

[Edit] Conclusie: Ik heb dus nog niemand gedumpt, terwijl ik het wel gewild had [/Edit]

O jawel, een typisch geval van 'het vriendje is belangrijker en ik ben (daardoor) vreselijk veranderd'.

Het viel me sowieso al jaren op dat ze zich constant op twee verschillende manier voor deed, met de 'jongens' erbij was het de serieuze femme fatale, zonder de 'jongens' was ze een lekker melige meid. We zaten vaak bij elkaar thuis, maar het vriendje kwam er steeds vaker tussen... die van ij ook, zo'n probleem was dat dus in weze niet. Maar na een tijdje bleef ze erin hangen, via het vriendje kreeg ze er een vriendin bij en toen had ik (schijnbaar) helemaal afgedaan.

Ik zocht vaak nog contact maar het was gewoon weg, ze belde nog weleens hoe het ging en wilde dan wat afspreken zoals van ouds, maar steeds als het erop aan kwam vertikte ze het om dan ook werkelijk op te dagen. Ik heb dit een tijdje laten rusten, haar de ruimte gegeven en het is zo gelopen dat ze dus zelf helemaal geen contact meer zocht.

Ik heb haar er een tijdje later op aangesproken en ze vond het raar van zichzelf dat ze geen contact meer zocht want ze zag me nog wel als vriendin blablabla maar ik was het zover wel zat, ik bleef achter haar aan lopen op die manier en met een simpele 'Nou, dan is het nu eenrichtingsverkeer want ik spreek je al maanden niet meer, ik moet steeds het initiatief nemen. Ben het zat, je hoeft niets meer van me te verwachten'.

Sindsdien niets meer van haar gehoord. En zo zijn er nog wel meer gegaan

Vriendinnen/vrienden zijn er niet om je dagelijks te entertainen maar wel zo dat je na een lange tijd weer contact kunt zoeken en dat er niets is veranderd. Is dat niet het geval is het geen echte vriendin, en het niet echt waard je energie nog in te steken.

Vriendschappen die minder worden laat ik meestal gebeuren. Als ik twijfel of de vriendschap voor iemand nog wel waarde heeft laat ik meestal een hele tijd niets van me horen. Als die persoon dan ook niets van zich laat horen, dan weet ik eigenlijk al genoeg. Soms laat ik dan dan een tijdje weer wat van me horen en wacht daarna dan weer een tijdje af. Als het meerdere keren voorkomt dat de ander uit zich zelf geen contact zoekt, dan is het helemaal duidelijk. Vroeger vond ik dat erg, tegenwoordig kan het me eigenlijk niet zoveel meer schelen. 't is graag of niet. (Ik moet er wel bij zeggen dat mijn beeld van 'vriendschap' ook heel anders is dan vroeger.)

Nee, nooit bewust. Er zijn wel mensen die vroeger echt goede vrienden van me waren en dat nu nog steeds zijn maar die ik al tijden niet gesproken heb. Ik ben niet zo goed in contact onderhouden dus soms laat ik lange tijd niets van me horen, terwijl ik die persoon dan echt nog wel als goede vriend zie

Ja, ik heb toen besloten dat het wel genoeg was en het contact volledig beëindigd. Sindsdien geen woord meer mee gesproken.

[Ir. de Narie]

Ja, hij was destijds druk bezig zijn relaties en vriendschappen met mensen te verzieken en vond het daarbij ook nodig mij met vanalles te bedreigen. En ik houd niet van mensen die mij bedreigen. En daar komen ze ook achter, vroeger of later

[VeGs]

Ooit na een knallende ruzie al het contact verbroken. Dat was begonnen als een leuke, intensieve vriendschap, maar eindigde met claimen van zijn kant. Hij nam het me bijv. kwalijk als ik liever naar een verjaardag van een vriendin ging en daardoor dat weekend niet af kon spreken, terwijl ik al elke zaterdagavond bij hem zat. Tel daarbij op dat hij jaloers was, het liefst zag dat ik het contact met een gezamelijke vriend verbrak zodat ik meer met hem kon afspreken, weigerde andere hulp dan mij te zoeken voor zijn depressie en me een keer letterlijk zei dat het mijn schuld was als hij zelfmoord zou plegen. Reden genoeg om contact te verbreken, nietwaar?
Sindsdien ben ik chronisch allergisch voor mensen die zichzelf zielig vinden, maar weigeren iets aan de situatie te veranderen en voorgoed genezen van het waanidee dat je zelf anderen kunt helpen, want het meeste moeten ze toch echt alleen doen.

[gurl19]

Bij mij verwaterd het langzaam!! Alleen een meisje echt gedumpt. We gingen met zn 3n op vakantie, en maand van te voren zegt ze af. Eerst wil ze geen reden geven, later beweert ze dat we haar buitensluiten en nog wel meer vage redenen. Haar vakantie had ze al betaald, dus tja.. jammer geld en we zijn met zn 2en gegaan.

Van die vriendschap is niets meer over. Mijn andere vriendin negeert haar. Ik eerst ook, maar nu langzamerhand praat ik steeds meer en langer met haar als ik haar zie tijdens het uitgaan. Maar vriendschap zal het nooit meer worden!

Ik had vroeger een hele goeie vriendin....
We sliepen bijna dagelijks bij elkaar.....En we deden bijna alles samen
We gingen samen op vakantie....We gingen samen uit.....We gingen samen naar dezelfde school enz.

Maar op een gegeven moment kregen we allebei een vriendje...
En aangezien onze vriendjes elkaar niet echt mochten....
Ging het eigenlijk een beetje fout...Maarja na een maandje of 2 waren we allebei weer vrijgezel.....En zochten we elkaar weer op....
Totdat zij weer een vriendje kreeg.....Waar ik dus totaal niet meej op kon schieten....En met zijn vrienden al helemaal niet....

Hij zat aan de drugs....En op een gegeven moment zij ook...
En toen heb ik voor mezelf gezegd....Ik wil daar verder geen contact meer meej.

En het doet me goed....Nu nog steeds...Als ik haar zie is ze lijkwit...Zo dun als een sprietje....En ze kijkt stoned uit haar ogen.....Mneej dat is niet mijn beste vriendin meer hoor!

Ik heb nu hele goeie vrienden......En daar hoort zij absoluut niet meer tussen...
Tuurlijk soms vind ik het welleens jammer.....En dan mis ik haar ook wel.....Maarja het is niet anders

[kiddin]

Ja, heb ik vorige week gedaan. Die "vriendschap" was al ongeveer een jaar niet gelijkwaardig meer. In principe komt het erop neer dat hij me gewoon gebruikte als hij iemand nodig had om zijn verhaal bij kwijt te kunnen, zodra hij uit zn dipje was hoorde ik niks meer. Daarnaast heeft ie me nog een paar dingen geflikt die ook niet door de beugel kunnen.
Ik hou niet van ruzie en ga conflicten altijd uit de weg, helaas, want ik had er beter aan gedaan er eerder een punt achter te zetten.
Maar toen hij vorige week begon mij verwijten te maken, terwijl ik zoveel tijd in hem geinvesteerd heb, werd ik echt ontzettend kwaad.

Toen heb ik er een punt achter gezet.
Eindelijk

[dummeltje]

Zelf ben ik 2 keer "gedumpt", door mijn 2 beste vriendinnen. Het is nooit door hun uitgesproken dat ze de vriendschap wilde beeindigen, maar ze lieten gewoon niks meer van zich horen.
M'n ene beste vriendin zei uiteindelijk dat ze het niet leuk vond dat ik meer met een ander meisje omging, die toen mijn beste vriendin werd, terwijl ze zelf 24/7 bij dr vriendje zat. Terwijl ik van iemand anders hoorde dat ze het irritant vond dat ik met mezelf in de knoop zat.

En dat meisje die toen m'n beste vriendin werd, heeft me uiteindelijk hard laten vallen, toen mn vriend het uitmaakte. Ze liet niks meer van zich horen, en sprak haar toen steeds minder, en uiteindelijk hoorde ik viavia dat het echt niet kon dat ik me kut voelde, en dat ze daar gek van werd. Nu spreek ik d'r toevallig weer, en wil ik uit haar mond horen water nou is.

Naja komt dus allebei beetje op hetzelfde neer, als je je even niet goed voelt, is het vaak juist de je vrienden die er voor je zijn, maar zij dus niet. Maar goed, zo leer je je echte vrienden kennen.

Uhm ja..ik heb wel eens iemand iets van gedumpt hoewel het wel ook wel van hem uitging. Dat was iemand waar ik het wel goed mee kon vinden maar die ik naarmate de tijd verstreek steeds irritanter vond worden en af en toe maakte ik een flinke cynische opmerking maar dat pikte hij niet echt op.

Toen op een gegeven moment ik hoorde dat hij voor iemand was gevallen vroeg ik dat of dat echt zo was. Hij reageerde daar toen verschrikkelijk geprikkeld op dat het niet waar was en eiste dat ik zou zeggen van wie ik dat verhaal had gehoord. Dat heb ik toen geweigerd en vervolgens maakte hij me uit voor arrogante klootzak (en dat hij wat tegen me zou ondernemen) en dat was wel een mooie aanleiding om geen contact meer met hem te hebben. En ik was er niet bepaald rouwig om.

Lievemeid schreef op 28-09-2005 @ 16:10 :
Ik had vroeger een hele goeie vriendin....
We sliepen bijna dagelijks bij elkaar.....En we deden bijna alles samen
We gingen samen op vakantie....We gingen samen uit.....We gingen samen naar dezelfde school enz.

Maar op een gegeven moment kregen we allebei een vriendje...
En aangezien onze vriendjes elkaar niet echt mochten....
Ging het eigenlijk een beetje fout...Maarja na een maandje of 2 waren we allebei weer vrijgezel.....En zochten we elkaar weer op....
Totdat zij weer een vriendje kreeg.....Waar ik dus totaal niet meej op kon schieten....En met zijn vrienden al helemaal niet....

Hij zat aan de drugs....En op een gegeven moment zij ook...
En toen heb ik voor mezelf gezegd....Ik wil daar verder geen contact meer meej.

En het doet me goed....Nu nog steeds...Als ik haar zie is ze lijkwit...Zo dun als een sprietje....En ze kijkt stoned uit haar ogen.....Mneej dat is niet mijn beste vriendin meer hoor!

Ik heb nu hele goeie vrienden......En daar hoort zij absoluut niet meer tussen...
Tuurlijk soms vind ik het welleens jammer.....En dan mis ik haar ook wel.....Maarja het is niet anders

En je hebt geen enkele poging gedaan om haar te helpen, haar te vertellen dat ze zo de verkeerde kant op ging?

[Mr.Oizo]

Ik heb dat ook wel met een paar vrienden. Eentje heb ik bijvoorbeeld de laatste 6 maanden slechts 2 keer gezien of zo. Komt omdat hij ruzie heeft met een paar andere vrienden met me. Ik heb zelf geen probleem met hem, dus ik beschouw hem gewoon als een goede kennis. Als ik hem tegen zou komen en we hebben ff tijd, zou ik het leuk vinden om lekker bij te kletsen. Maar als "echte vriend" / "deel van mijn vriendengroep" zie ik deze jongen niet meer. Daarvoor is het contact te veel verwaterd.

[Cookie]

Aurora schreef op 27-09-2005 @ 18:40 :
Hm, ik heb twee vriendinnen 'gedumpt'. Vriendin#1 vond ik gewoon een beetje irritant ena chterbaks doen, en ik heb haar op den duur niet uitgenodigd voor mijn verjaardag en (aardig) gezegd dat ik niet zoveel zin meer had in onze vriendschap.

Vriendin#2 was te asociaal naar mijn zin en we hadden ook echt niets meer gemeen - ik ergerde me kapot aan haar. Haar heb ik op een keer gezegd dat ik geen zin meer had om af te spreken ed omdat ik het idee had dat we niets meer gemeen hadden. Vond ze niet meer leuk, maar ik vond het iig wel zo netjes om het zo af te handelen ipv met haar omgaan tegen mijn zin en achterbaks doen alsof we zulke goede vriendinnen waren.

Dankje voor de tips
Ik zit er op dit moment ook een beetje mee, maar dan hebben we het over een jongen ipv een meisje (geen verkering oid, ook nooit gehad) Ik ben nog met hem op vakantie geweest (niks aan) en nu hebben we elkaar nauwelijks nog gesproken. Ik erger me al een hele tijd aan hem en vind hem stom opvallend doen bij andere mensen..ook bij mij trouwens.
Telkens als we ergens anders zijn stelt hij mij voor als zn "zusje" ik weet niet of hij er nu nog zo overdenkt maar op vakantie zei ie t nog en hij had t al over de vakantie van volgend jaar toen we terug waren, terwijl het van mij toen al niet meer hoefde....

Maar nu zit in met nog een probleempje (kweet niet of het er ff tussendoor mag ) Maar hij moet mij de vakantiefoto;s nog sturen, hij weet niet heo dat moet over de comp (zijn broer wel maar hij heeft m nog neit gevraagd geloof ik) en hij wil gewoon een keer langskomen, maar daar heb ik dus heeelemaal geen zin in. Als ik al een avond vrij ben zit ik echt niet op dat gezwam en grapjes van hem te wachten....hoe maak ik hem nou duidelijk dat hij eens op moet schieten met die foto's zonder dat hij met het idee komt om langs te komen (ik heb hem al gezegd dat ie ze maar gewoon moest sturen omdat we beide op "dagen" niet kunnen, maar ik heb ze dus nog steeds niet)
Iemand tips?? ist verhaal te volgen

[Myuki]

@Cookie: ga gewoon een keertje langs. Dat kan toch best?

Ja heb ik ooit gedaan, maar toen was ik echt eh 12 ofzo.
Ze had iets doorgeluld wat echt heel belangrijk voor mij was (en nog steeds is) en daar was ik niet heel erg van gediend.

Ik heb haar daarna nooit meer gesproken of gezien.

Morgan schreef op 28-09-2005 @ 18:41 :
En je hebt geen enkele poging gedaan om haar te helpen, haar te vertellen dat ze zo de verkeerde kant op ging?

Tuurlijk wel....Maar ze luisterde niet naar mij.....Want ze was tot over haar oren verliefd op die jongen....
Onze vriendengroep hebben allemaal geprobeerd om haar te helpen om van die troep af te komen.....Maarja als zij niet wil luisteren....Of wat dan ook....Tsjah dan houd het gauw op

Nooit echt iemand gedumpt of zelf gedumpt.
Wel een, toen nog goede vriendschap, die langzaam aan ''verdwenen'' is. Ik kreeg een vriendje, zij kreeg een vriendje, ik ging op kamers. Natuurlijk is het vriendje geen argument, maar zij voelde zich daardoor bij mij wel een beetje nr 2 had ik het idee. Toen zij een vriend kreeg heeft ze me eigenlijk helemaal aan de kant gezet, gek als ik was er toch weer achteraan toen het uit ging.

Mwah ik heb van de ene kan wel een beetje het idee dat ze me niet meer hoefde. Ik gin gop kamers wonen, heb haar VAAK uitgenodigd, en zij kwam maar nooit langs. Op een gegeven moment heb ik haar ook maar niet meer uitgenodigd... en dan gaat het langzaam weg. Zij zakte voor de derde keer voor haar eindexamen, ik ging lekker aan een nieuwe opleiding beginnen en op kamers wonen (mss jaloezie vanuit haar??)

Ik blijf toch nog wel een beetje achter haar aan hobbelen, ook nu nog wel eens, maar dan alleen nog maar via msn en de mail. Maar alles moet vanuit mij komen.
Volgende week heb ik middelbare school reunie, en ga ik toch met haar. Tsjaa op de middelbare school hoorde we echt bij elkaar (klinkt gek he )... dus dat hoort erbij.
Ik ga haar nu maar even mailen hierover; het zal wel gek zijn, ik heb haar lang al niet meer irl gezien.

Tsjaa ik vind haar eigenlijk alleen maar zielig, mss dat ik daarom het contact ook een beetje in stand houd...