omdat je het zocht een verhaal te schrijven

[Visjeblieb]

eej mensen ik verveelde me en heb toen egt een te vaag verhaal geschreven.. hier is het en zeg maar wat je r van vindt. natuurlijk zjn jullie verhalen ook welkom. want ik wil weten of er ook mense nzijn die zo'n zieke fantasie hebben....

Ze wist niet dat ik er ook was. Langzaam liep ik haar achter na. Ik deed mijn hand, met een doekje en giftig spul er op, voor haar mond. Ze viel flauw in mijn armen. Ik had er goed over na gedacht. Ik had handschoenen aan gedaan, voor het geval ze me mijn hand zou herkennen. Daar stond ik dan, met een slap lichaam in mijn armen. Ik legde haar op de grond neer en sleurde haar mee aan haar haren. Heerlijk, heb ik altijd als eens willen doen. Haar donkerblonde haren sleurde over de grond en werden steeds viezer. Ik sleurde haar expres door de modder en zand. Even later kwamen we bij een bankje aan in het park. Er bande een lantaarn die net genoeg licht gaf om deel 1 af te ronden. Ik tilde haar met veel moeite op het bankje. Uit mijn rugzak pakte ik wat ik nodig had. Naald en draad. Ik kan niet tegen bloed, maar dit moest gewoon gebeuren omdat zij het wist. Ik pakte haar lippen vast en stak de naald met draad er door heen. Het koste me veel moeite er naar te kijken, maar ik ging door. Door de bovenlip en door de onder lip. En weer terug. Zo ging ik door tot ik heel haar lip had gehad. Het bloede en mijn handschoenen van wol, voelde nat aan. Ik zou ze moeten verbranden. Nu het tweede nog. Ik pakte haar handen vast en bond ze aan het bankje. Het gevaarlijkste voorwerp haalde ik uit mijn rugzak; een kapmes. Ik hakte haar handen er af. Heerlijk, hoe ze daar zo stil lagen. Het bloede en ik kreeg weer de neiging om weg te kijken, maar als ze weer bij zinnen zou zijn, zou ze pijn hebben net zoals ik.
Ik stond op en stak een eindje verder op mijn handschoenen in brand. Wat moest ik met de naald en de mes doen? Ik nam ze mee voor het volgende slachtoffer.

Toen ik het haar zei, boeide het haar niet. Het deed me zo’n zeer, dat ik eigenlijk met twee geheimen rond liep. Ik kan daar niet tegen.
Maar ze was niet de eerste die het wist. Er was nog een ander, die veel meer voor me betekende. Nooit gedacht dat ik mijn twee beste vrienden zo’n pijn zou aan doen.

Nee, het mocht niet op de zelfde manier gebeuren. Het zou ook niet bij haar passen. Haar mond dicht maken en haar handen afhakken, zal haar niet tegen houden. Ze moest weg. niet alleen omdat ze het wist, maar omdat ze een gevaar was. Ze had al meer dingen geflikt. Het kwam er op neer dat zij het altijd beter wist. Misschien was dat vaak zo, maar ik weet nu wel beter. Je moet niks zeggen, dat is één ding.
Deze keer ging het anders. Het begon al heel anders. Ze wist dat ik er was. We praatte wat gezellig. Ik stelde voor om naar buiten te gaan omdat we altijd al binnen zitten. Ze vond het een goede idee. Ik nam mijn rugzak meer. Ze vroeg wat er in zat en ik zei dat het een paar boeken van de bieb waren. Ze ging er verder niet op in. We liepen een heel stuk in stilte. Het voelde goed, want toen kon ik na denken hoe ik het verder ging aan pakken. We kwamen bij de flats en toen wist ik wat ik moest doen. Met veel moeite kreeg ik haar overgehaald om in de ligt te gaan. Ik graaide wat in mijn rugzak en vond wat ik nodig had. Ik spoot er een paar keer mee en hield mijn hand voor mijn mond. Ik gooide dat naald en de kapmes in de lift. De lift stopte en ik ging er snel uit. Zij was te traag en zou stikken in de lift. Ik nam de trap naar beneden. En o wat was ik blij dat ik handschoenen aan had.

De dagen daarna kreeg ik zelfmoord neigingen. Mijn zoveelste fout. De zoveelste persoon die ik verlies. Waarom ik? Deze keer had ik het zelf gedaan en ik kon het niet meer veranderen. Het was goed te merken aan mij dat me iets dwars zat. Heb iedereen al geslagen en de volgende zal ik bijten tot hij of zij gaat bloeden. Maakt me niet uit WAAR ik moet bijten.

Maar er was nog iemand meer die het wist, kwam ik een week na het gebeuren achter. Maar deze persoon, die kon ik niet vermoorden. Ook de handen van deze persoon er afhakken, kon ik niet aan. Dit was anders. Dit ging om macht. Ik moest sterker zijn dan deze persoon, als dat niet zo is, dan gaat alles fout.
Persoon had niks door. Ik kwam er gezellig bij liggen en deed wat ik altijd zou doen. Dit keer deed ik het allemaal sneller. Doel kwam snel in zicht en ik beet. Geschreeuw. Shit. Daar had ik niet aan gedacht. Als snel kwam een bewoner van het huis. Ze vroeg wat er aan de hand was. Ik zei dat ik de persoon een beetje pijn had gedaan. Hij knikte met een pijnlijk gezicht. Ze had meteen door wat het was en liep weg. Goed zo, zei ik tegen de persoon. Als je naar mij luistert, zal er niks meer gebeuren. Ik weet niet of de persoon bang was, maar luisteren, zo, ik heb nog nooit iemand mee gemaakt die zo goed kon luisteren.

Ik had het ook niet moeten zeggen. Ik had het niet moeten doen. Maar het is gebeurt. Daarom heb ik iemands mond dichtgemaakt en handen er afgehakt. Iemand vergiftig en iemand mijn slaaf gemaakt. Ik had het niet moeten zeggen en zij mochten het niet weten. Ik praat niet meer,want ik weet wel beter.

[I C U]

Het verhaal vind ik niet zo, maar dat ligt waarschijnlijk aan de inhoud. Gok ik zo. Verder zitten er aardig wat werkwoordfouten in, dus als ik jou was zou ik het nog even doorlezen om die eruit te halen.

Het verhaal is me trouwens ook niet echt duidelijk, na de eerste alinea volg ik het echt niet meer. Misschien is dat wel de bedoeling? Tja, gewoon blijven oefenen, zeg maar, zelfs zieke fantasieën kunnen ver komen

[Mathester]

Ik ben altijd wel in voor wat ziekelijke ideeën. Toch heb ik sowieso het volgende:

voor het geval ze me mijn hand zou herkennen

'me' lijkt me hier een beetje overbodig. Of ligt dat aan mij?

Haar donkerblonde haren sleurde over de grond en werden steeds..

Ik persoonlijk denk dat het mooier zou staan als je 'sleurde' zou veranderen in een ander woord, mede omdat je vlak daarvoor 'sleurden' ook al gebruikt hebt.

Ach voor de rest zal ik niet al te veel zeiken. Staat ook weer zo lullig.
Het verhaal op zichzelf vind ik wel gaan. Ik denk dat als je zelf iets meer op je taalgebruik let, het verhaal net iets lekkerder leest. De verhaallijn vind ik net als I C U wat vaagjes.