28-11-2011, 17:52
|
|
|
Hoi,
Ik ben pas een tijdje bezig ,en weet dat ik niet zo goed kan dichten als jullie ;p Maar alsnog zou ik het fijn vinden om wat commentaar te krijgen  Op de afgebrokkelde stenen Schijnt enkel de verslagen maan. Op de straten te voelen, de verloren moed. En toch de wil om door te gaan. Zacht gekerm, schreeuwen om hulp. De stilte, overspoeld met bloed. Geen verschil meer willen zien Tussen fout en goed. Het stof van een land Dat nooit meer vrij zal zijn. Een ingehouden adem Verslagen, rustend in pijn. Kritiek is zeer welkom. 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
28-11-2011, 17:55
|
|
|
|
Achter de gebroken ramen
Die al zo lang gebroken zijn. Wat geheim, verscholen licht. Het lekkende dak, ondoordachte pijn. De deur die moeizaam opengaat. Het stroeve, knarsende geluid. Met in mijn hoofd de gedachte, Dat jij me hier achterlaat. Om mij heen, de koude buitenlucht. Jou zwarte ogen, mijn gebroken lippen. Die alleen nog maar zeggen kunnen; De liefde is slechts, een onbetrouwbaar gerucht.
|
|
28-11-2011, 17:58
|
|
|
|
Ik hoor je woorden,
maar luister niet. Mijn blijdschap overheerst, en toch voel ik verdriet. Ik zou gelukkig moeten zijn, maar het doet zo'n zeer. Vast geplakt aan de grond, en toch wil ik verder gaan. Ik ben op zoek maar bang voor wat ik vind. Ik voel me machtig maar van binnen nog een klein kind. Ik wil wel schreeuwen, Maar tegen wie? Ik wil wel vluchten, Maar niet voor wat ik zie. Dus ik graaf me in diep onder de grond Niet wetend dat er ook een andere keuze bestond.
|
|
28-11-2011, 18:11
|
|
|
|
De eerste begrijp ik niet. Het zijn wel mooie zinnen maar ik zie het verband niet.
De tweede vind ik wel sfeervol en zou een leuk voor een spannende filmscene met een donkere zolder kunnen zijn. De derde vind ik heel mooi gemaakt. Vooral omdat er zo ontzettend veel instaat.
|
|
28-11-2011, 18:14
|
||
|
|
Citaat:
 Ik heb geprobeerd een land in oorlog te omschrijven in mijn eerste gedicht, maar dat is blijkbaar niet helemaal gelukt xD.
|
|
|
29-11-2011, 00:14
|
|
|
|
Geef het anders die titel 'land in oorlog'
Of nog beter 'overwonnen land'.. nee, 'veroverd land' of nee.. verslagen land.Arghh  , ik kan het niet zeggen want het is jouw gedicht 
|
|
29-11-2011, 15:46
|
|
|
|
Vals beschuldigd
Zwarte ogen in een gehavend gezicht. Door de kieren van jouw gevangenis komt geen licht. Enkel, de bescherming van een schaduw Doordrongen van het bloed. Dat nooit het jouwe zal zijn Je blik, vol trotse moed. Waar alleen jij zelf in gelooft. Teruggetrokken in je eigen geest. Jouw bescherming, veilig, alleen. Niet lijkend, op de man die je ooit bent geweest. Of ooit nog zal zijn. Verloren gaande, jouw kracht. Willoos voor je uit staren, Het leven weggooiend dat op je wacht. Je fouten zijn gelogen, maar je tranen niet. Laatst gewijzigd op 02-12-2011 om 16:05.
|
|
29-11-2011, 15:51
|
|
|
|
Ik probeer het op te ruimen
al mijn verdriet. maar ik herken Mijn eigen tranen niet. Ik probeer een beter persoon te zijn. Maar ik verdwaal op een rechte lijn. Ik weet niet meer waar ik heen moet lopen. Ik weet niet meer waar ik op kan durven hopen. Ik weet niet meer of er een morgen bestaat. Ik weet niet meer waar mijn weg heen gaat. Ik weet alleen dat jij er bent. Mijn reddingsboei op open zee. Zachtjes drijf ik nu op de golven mee.
|
|
01-12-2011, 15:52
|
|
|
|
We renden hand in hand, over het natte gras.
Met de intentie, dat onze liefde voor elkaar onvoorwaardelijk was. We stapten deze wereld, samen in. Maar helaas buiten wachtte het gevaar. Listige angsten, donkere onbekende schaduwen. Onze handen verloren elkaar. En het gras, verdorde. Laatst gewijzigd op 02-12-2011 om 16:06.
|
|
01-12-2011, 15:53
|
|
|
|
Zijn ze nou echt zó vreselijk slecht dat niemand reageert? ;p
|
|
01-12-2011, 17:52
|
|
|
Hier een reactie
 Ik vind dat je mooie decors schept, de beschrijving van de omgeving geeft een goed beeld van het gevoel van de auteur. Waar je nog aan kan werken is het overbrengen van een boodschap. Elk gedicht lijkt wel van dezelfde strekking te zijn, een liefde en een teleurstelling. Het laatste gedicht begint erg goed, de regelafbreking is mooi. Ik was verrast toen ik dit begin las, je ging opeens met een enorme sprong vooruit. Alleen 'zakt het daarna in'. Opeens 'buiten wachtte het gevaar'. Als je naar de rest van het gedicht kijkt, valt deze zin ontzettend uit de toon. Eerst heb je mooie metaforen en een mooi beeld, en dan geef je een vage omschrijving van 'en toen gingen er wat dingen mis'. Je laatste twee regels zijn dan wel weer erg goed. De komma na gras staat daar goed. Ik vind het heel mooi hoe het gras weer terugkomt. Probeer dus te werken aan eenheid in je gedicht, en je zou ook op metrum kunnen gaan letten. 'En het gras, dat verdorde' staat mooier - probeer het gedicht eens voor te lezen, je zal horen waar het 'knelt' in het ritme. Ga vooral door, ik zie zeker potentie Vooral je laatste gedicht is echt van betere kwaliteit.
|
|
01-12-2011, 18:21
|
|
|
|
Bedankt voor je reactie
Ik heb het net een paar keer voorgelezen, en ik geloof dat ik snap wat je bedoeld. Ik zal er voortaan aan denken dat het ook goed moet lopen. Ik ga proberen wat anders te bedenken voor 'Maar helaas buiten wachtte het gevaar' En ik probeer nu eens iets te schrijven met een ander onderwerp ;p Maar dat lukt nog niet heel erg, maarja misschien over een tijdje ;D
|
|
01-12-2011, 20:50
|
|
|
|
Gewoon blijven doorgaan
|
|
01-12-2011, 21:40
|
|||
|
Citaat:
Citaat:
Ik vind intentie een mooi woord.
|
||
|
01-12-2011, 22:08
|
|
|
|
Oja nog een puntje: het woord jou hoort geschreven te zijn als jouw als het bezittelijk bedoeld is. Dus: jouw zwarte ogen (gedicht 2), jouw gevangenis - jouwe zal zijn - jouw bescherming - jouw kracht (vals beschuldigd).
|
|
02-12-2011, 16:06
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
02-12-2011, 16:06
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
02-12-2011, 16:31
|
|
|
|
Het helpt ook om andere gedichten te lezen hier, en te becommentariseren
|
| Ads door Google |
|
02-12-2011, 17:23
|
||
|
|
Citaat:
Maar ik was bang dat mensen het stom vonden als ik commentaar gaf. 
|
|
|
02-12-2011, 17:35
|
|
|
|
Ik ben best benieuwd wat je van mijn gedicht vind, bijvoorbeeld
Mensen die geen commentaar op hun gedichten willen, moeten ze hier niet posten. Maar dat vind ik dan  En jouw mening telt ook mee!
|
|
03-12-2011, 12:59
|
|
|
Ik vind je gedichten mooi, maar ik zag er echt heel iets anders in. Dus misschien een aspect beter uit laten komen.
Wel erg mooie zinnen.
|
|
03-12-2011, 18:48
|
||
|
|
Citaat:
Ik heb trouwens op je gedicht gereageerd, maar ik ben niet echt geweldig in reacties geven geloof ik
|
|
|
03-12-2011, 18:54
|
|
|
|
Schuldig
De ramen die ik had, heb ik gebroken. Ik durf de waarheid niet meer aan te kijken. Met mijn eigen zwaard, in mijn hart gestoken. Ik weet dat ik de verkeerde paden heb genomen. Hoe moet ik nu ooit Terug naar jou toe komen? Gebroken, en vervult van angst. Hier zittend in mijn eigen bloed. Bang, voor jou boze vonken. Dat, wat een schuldgevoel met je doet.
|
|
04-12-2011, 09:20
|
|
|
Lisanne, ik vind dat je inspirerende gedichten schrijft. Je kunt zien dat je in een paar dagen enorm vooruit bent gegaan. Ga zo door! Ik lees ze graag. Je maakt mooie zinnen.
|
|
04-12-2011, 12:05
|
|
|
|
Wow! Inderdaad, wat een vooruitgang! Je hebt op het metrum gelet, de rijm is een stuk mooier en je woordkeuze is echt stukken beter. Ga zo door! Het einde is ook pakkend. Serieus goed.
|
| Advertentie |
|
|
|
04-12-2011, 12:07
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
06-12-2011, 15:35
|
|
|
|
Ik mis je pijn.
Die gekwetste, boze blikken. De euforie, om de verdoemde geliefde te zijn. Me verschuilen achter onze ruzies. Je bent als een vogel in mijn handen. Jou vleugels zijn kortgewiekt. Kan nergens meer landen. Dus we vliegen, al ruziend door. Net zolang tot een van ons het opgeeft. Neerstort, geen boze woorden meer over heeft. Terwijl de ander boven zijn overwinning zweeft. De overwinning, waar ons bloed aan kleeft. Laatst gewijzigd op 07-12-2011 om 17:37.
|
|
07-12-2011, 09:57
|
||
|
|
Wat bedoel je met
Citaat:
|
|
|
07-12-2011, 17:36
|
||
|
|
Citaat:
Het moet zijn Net zo lang tot een van ons het opgeeft ;$
|
|
|
07-12-2011, 18:25
|
|
|
|
Het enigste wat ik wil
Is veilig bij jou zijn. Teruggetrokken, tegen je aan. Huilen en lachen zonder pijn. Want ik weet dat jij niet onder maar boven mijn afgrond staat. Als ik dan spring, en naar boven kijk Zie ik jou sterke, beschermende gelaat. Maar mijn fantasieën vervagen. En dus vervaag jij mee Jou warme lichaam kan mijn sprong enkel nog vertragen.
|
|
07-12-2011, 18:33
|
|
|
|
Ik zag jou zitten op het met
ochtenddauw bedekte gras. Je blanke, ongeschonden meisjes huid. Ik wenste dat ik jou schaduw was. Je zweefde naar me toe Me aankijkend met flonkerende ogen. Je raakte me aan, en sprak tegen me. Je flonkering bleek gelogen. Eerst streelde je nog zachtjes over mijn wang. Lieve woordjes prevelend in mijn oor. Maar handen werden klauwen, woorden bestonden uit haat. Aan mijn aanwezigheid gaf je niet langer gehoor. Nu zit ik hier mijn wonden te likken. Wetend dat ik me met jou nog veel vaker zal bezeren. Maar voor mij, flonkeren jou ogen nog steeds. Jou klappen ontwijken, blijf ik proberen. Laatst gewijzigd op 08-12-2011 om 18:16.
|
|
08-12-2011, 21:38
|
|
|
|
De eerste strofe is echt heel goed, 'ik wenste dat ik jouw schaduw was', zo mooi! Het geeft mij het idee dat je zo graag bij hem in de buurt bent, en dat je het niet erg vindt dat hij je de rug toekeert en jou nooit ziet, zolang je maar altijd bij hem bent. Heel mooi hoe dat in 1 zinnetje allemaal verpakt zit.
Jouw, dus met een w, want het is bezittelijk. Jouw klappen. Je hebt echt goede stukjes, mooi beeldend en soms origineel, ook 'maar boven mijn afgrond staat' vond ik echt heel goed gevonden. De laatste strofe in je laatste gedicht vind ik ook weer verrassend goed, qua inhoud. Probeer nog meer om cliche-zinnen en geforceerde rijm te vermijden. Zoals eerder gezegd, je hebt zeker potentie, te zien aan de originele momenten in je gedichten. Hoe schrijf je ze? Schrijf je ze in 1 keer door, of ga je zitten schaven? Ik zou aanraden om een gedicht te schrijven zoals je het nu doet, maar vervolgens alle cliche-zinnen te schrappen en alleen de goede stukjes te bewaren. Als je dat een paar keer herhaalt, wordt het gedicht poetisch gezien denk ik ook beter.
|
|
09-12-2011, 17:15
|
|
|
|
Bedankt voor je kritiek
Ik zal proberen er op te letten, maarja, meestal vergeet ik het ;S Ehm, meestal schrijf ik ze gewoon aan een stuk door, en dan kijk ik soms nog wat er fout aan is, en dan probeer ik daar wat anders voor te verzinnen. Maar dat lukt niet altijd. Ik ga proberen toe te passen wat je zei over die cliche-zinnen schrappen, dankje!
|
|
09-12-2011, 17:20
|
|
|
|
Jij kwam zomaar in mijn leven.
Verwoestte alles, maakte het je eigendom. Niemand keek waar ik was gebleven. Iedereen keek naar jou. Je klemde me tegen je aan. Terwijl je dacht dat ik de jouwe was. Je verbood elke zucht, elke traan. We moesten sterk, sterk en samen zijn. Die heb ik geschreven na aanleiding van een boek dat ging over een moslima dat gedwongen werd te trouwen met een man, tegen haar zin in. Toen dat eenmaal gebeurd was, keek haar familie niet meer naar haar, maar besteedde wel veel aandacht aan die man. Ze dachten dat die man goed voor haar was, maar dat was dus niet zo, hij deed haar pijn, en ze mocht niet emotioneel zijn van hem. Ik weet niet of dat ook echt uit het gedicht komt ofzo, maar dat was dus wat ik wilde vertellen in het gedicht. ;p
|
|
10-12-2011, 16:58
|
|
|
|
Ik heb de feiten verloren,
Nu enkel nog wat onduidelijke gedachten Van wat onze aanrakingen ooit zijn geweest Jouw voeten zullen mij niet langer opwachten Nu lopend op gebroken steen Elkaar groeten is slechts een formaliteit Als onze stenen onverhoopt op elkaar ketsen. Jouw gemeende woorden, ben ik voor altijd kwijt. Grmbl, ik ga proberen om iets met een ander onderwerp te schrijven. Met de nadruk op proberen ben ik bang
|
|
10-12-2011, 22:38
|
|
|
|
Goed idee
 Proberen
|
| Ads door Google |
|
12-12-2011, 17:41
|
|
|
|
Wraak gevoelens
Ik vecht het gevecht alleen. Overal slachtoffers achterlatend. Ik kan nergens meer heen. Al mijn wegen zijn versperd. De tijd heelt, vervaagd verdriet. Maar de tijd kan mij niet helpen. Mijn zwarte, beschadigde ziel veranderd niet. Mijn schaduwen trekken niet weg. Mijn kroon ben ik verloren. Daaronder zit slechts moedeloosheid. Enkel wraak kan mij nu nog bekoren. Alleen jouw bloed, laat mij vergeten.
|
|
12-12-2011, 17:51
|
|
|
|
Ik weet niet meer wat ik wil, wat ik doe.
Geen moed om besluiten te nemen. Het enigste wat ik wil, is nooit naar jou toe. Jij vernederd me, pakt mijn masker af. Mijn masker dat ik zo angstvallig ophoudt. Daaronder mijn vertrokken mond, lege ogen. Ik heb verloren, heb het nu alleen nog maar koud. Mijn huid bedekt met schrammen. Langzaam, steeds wat minder lucht. Ik word bleker, kwijn verder weg. Jouw angst is een duister gerucht. Je klauwen zullen nooit bang zijn. Ik weet dat dit mijn ondergang wordt. Jij gromt, en vermoord mij langzaam. De verslagenheid waar ik me instort. Jij hebt gewonnen, maar zonder trots.
|
|
12-12-2011, 21:09
|
|
|
|
Jij liet haar buiten staan.
Denkend dat ze zou opgeven. Maar ze laat geen traan. Haar trots verstoren. Jij kraste haar huid open. Maar haar hart bereik je niet. Ze is klaar met over jou paden lopen. Ze slaat haar eigen vleugels uit. Hier is ze, met opgeheven hoofd. Jullie strijd des doods. Van haar veren is ze beroofd. Maar haar trots blijft ongeschonden.
|
|
13-12-2011, 14:26
|
|
|
|
Ik dacht dat je een ander onderwerp ging proberen
Ik weet nog steeds niet precies wat het onderwerp is van je huidige gedichten, eigenlijk.
|
|
13-12-2011, 15:13
|
|
|
|
Dit is een ander onderwerp dacht ik.
Maarja, ze zijn gewoon té slecht om dat te ontdekken ben ik bang :$ Ik had dit weekend ruzie met wat mensen, en vanuit dat heb ik ze geschreven.
|
|
13-12-2011, 15:16
|
|
Verwijderd
|
Ik zou eens proberen om een gedicht te schrijven over een klein onderwerp. Je mag het wel groot maken, maar het drama een beetje inperken - één moord is een dood mens, duizend doden een getal. Begrijp je? Groot drama komt altijd wat minder over. Ik zou proberen wat subtieler te zijn, dus. Gedichten schrijven over de strijd des doods kan best, maar maak het dan invoelbaar: hoe voelt een strijd des doods, hoe beschrijf je die zo dat iedereen begrijpt wat je bedoelt zonder het gevoel te hebben het eerder te hebben gelezen?
|
|
13-12-2011, 17:04
|
||
|
|
Citaat:
Bedankt voor je kritiek Ik zal proberen erop te letten.
|
|
|
13-12-2011, 18:04
|
||
|
Citaat:
Dan zat iedereen (allemaal medepubers) van WAUW en 'wat slim ik snap het zelf niet eens wat je bedoelt!1!  ' - en als ik die gedichten nu lees denk ik '... wtf, doe normaal '. Maar goed, ik weet niet zeker of ze écht slecht waren. Er zal wellicht potentie in gezeten hebben, en als ik zo door het topic scrol denk ik dat jij er ook nog wel komt. Zeker als je zo doorgaat (met actief schrijven en jezelf willen verbeteren). En of een gedicht meteen 'slecht' is als je een onderwerp niet kan herkennen, mwah. Ik zou dat niet als eis opnemen of een gedicht goed is, dat is meer of een gedicht raakt, beeldend is, origineel, treffend, enzovoort. Want hele hele slechte gedichten hebben vaak wel een duidelijk herkenbaar onderwerp ( praktisch altijd liefde dan wel bff en het mislukken van één van die twee). En wat Aldan zegt! Dicht over iets kleins. En als het dan ook geen liefde/bff/haat/liefdesverdriet is, dan is het waarschijnlijk in één keer een stuk origineler. (Verder mag je wel gewoon over liefde enzovoort schrijven, het is alleen wat sneller cliché, maar volgens mij gaat 95% van mijn gedichten min of meer over liefde - en dat is dus nu juist een beetje het nadeel van het onderwerp, dat er zoveel over geschreven is.)
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
|
|
17-12-2011, 16:21
|
|
|
|
Nou, het was best moeilijk om iets met een ander onderwerp te schrijven, maar wel leuk.
Ik hoop dat het gelukt is ;p De Strijder. Mijn valse noten worden gefilterd door onbezonnenheid. De weg strekt zich veilig voor mij uit. Ik ben de onbetwistbare winnaar der strijd. Erkend, gekroond met macht. Mijn overwinningslied weerklinkt op straat. Niemand heeft de kracht mijn geluk weg te nemen. Vrolijkheid en overwinning zijn wat ik achterlaat. Bevrijde burgers, jubelende straten. Mijn geest in evenwicht. Mijn bogen staan strak gespannen. Zelfverzekerd stap ik doelgericht. Wetend dat elk schot wat ik los, raak is. Mijn krijgers hielden moedig stand. Grenzen worden opgeheven, bruggen herbouwd. De zon werpt een oranje gloed op het bevrijde land. Met gezang in onze oren, bloed aan onze zwaarden galopperen wij weg.
|
|
17-12-2011, 23:06
|
|
|
|
Mooi!
|
|
18-12-2011, 08:52
|
|
Verwijderd
|
Hm. Ik vind deze zowel beter als slechter dan je andere gedichten. Slechter, omdat ik het idee heb dat je het idee van een gedicht een beetje voorbij bent geschoten: je begint iedere zin op een nieuwe regel (/elke regel is één zin) en dat leest irritant, en het mist een ritme. Het is voor mij een beetje een verhaaltje, gewoon - je zou de enters net zo goed weg kunnen halen. Maar ik vind het onderwerp veel beter en je beschrijvingen an sich ook!
|
|
18-12-2011, 15:23
|
|
|
|
Wat bedoel je met 'an sich' ?
En wat is er nu anders aan het ontwerp dan? Want dat heb ik nog niet helemaal door, geloof ik ;p
|
|
19-12-2011, 15:44
|
||
|
Citaat:
Deze is echt super!
|
|
|
19-12-2011, 16:00
|
||
|
|
Citaat:
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
papier - mening gevraagd Bright Blue | 7 | 25-03-2012 11:37 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 08:39.
Adverteren