Kan ik mijn slechte imago nog keren?

[Retroflex]

Ik ben nu net begonnen aan de laatste klas van de Havo. En ik moet zeggen dat mijn middelbare schooltijd tot nu toe helemaal niks is geweest. Ik ben geen populaire jongen. Ik hoor daarom ook bij geen enkel groepje. Ik wordt nooit uitgenodigt bij verjaardagen, voor dagjes uit of ook maar om op vrijdag of zaterdag bij iemand thuis te gaan drinken.

Ik heb op school een vriend waarmee ik pauzes doorbreng en ook nog een vriend die niet op school zit. Toffe lui waarmee ik wel lol kan hebben. Maar beide eigenlijk net zo impopulair en onsuccesvol als ik. Meisjes vinden ons al helemaal niet leuk en lopen met een boog om ons heen of lachen ons uit. Volgens mij is het al not done om ons uberhaupt leuk te vinden ten opzichte van hun vriendinnen. Al lijken ze er niet zo mee te zitten als ik. Ze vinden hun hobbies en dingen leuk genoeg terwijl ik meer wil.

Ik ben het steeds meer zat dat mijn leven zo duf is en ik alles mis dat de meeste jongens van mijn leeftijd wel lijken te hebben. Ik wil ook gewoon gezellig met groepjes kunnen zitten en leuk gevonden worden. Ik wil ook wel eens een vriendinnetje kunnen versieren. Maar op een of andere manier heb ik een slecht imago van een loser dat me achtervolgt.

Hoe kan ik van dit stomme imago afkomen en het laatste jaar toch nog een succes maken? Is het mogelijk dat mensen nog wel eens gaan inzien dat ik ook best een iemand kan zijn? Of is zoiets hopeloos en kan ik beter hopen dat het hierna beter wordt?

[Pluis]

Mensen hebben alleen vooroordelen over je als ze je niet kennen. Imago is niets anders dan een hele serie vooroordelen.
dus als jij wil dat mensen anders tegen je doen, moet je zorgen dat ze je leren kennen. En natuurlijk komen meisjes niet af op groepjes jongens. Jij durft toch ook niet op een groepje meisjes af te stappen? Dus zorg dat je meer mensen leert kennen. Doe met gym eens een keer mee met een andere groep mensen, doe gezamenlijke opdrachten eens een keer met iemand anders, ga een keer bij een ander groepje staan in de pauze.
Doe desnoods mee aan buitenschoolse activiteiten, of ga op een sport of iets waarvan je weet dat andere klasgenootjes het ook doen.

[Em.]

Ik begin over een week aan een universitaire studie, en mijn middelbare schooltijd was ongeveer zoals de jouwe. Ik had geen echte vrienden, bleef plakken aan een meisje waar ik eigenlijk niets mee had, maar die nu eenmaal even stil en verlegen was, zat in de pauze wel bij een groepje, maar daar had ik niets mee en werd ik niet meer dan getolereerd. Ik zie nu ook niemand meer van mijn oude klas(sen), niemand waarmee ik ook maar enige reden voor heb om daarmee contact te houden, niemand waarbij ik ooit ging drinken of mee uitging (ik ging daarom überhaupt nooit uit) of wat dan ook mee deed.

Maar goed, ik begin volgende week dus aan de universiteit en heb net een introductieweek achter de rug, waar het ineens wél klikte met mensen, waar ik niet buiten groepjes viel, waar ik ineens met meerdere mensen tegelijk optrok (en met geen één bij gebrek aan beter). Het zal vast wel ook komen doordat het een introductieweek was en iedereen nieuw en dat is niet hetzelfde als een normale schoolweek, maar het was ineens zó verrassend beter en anders en weet ik het wat, dat ik er wel vertrouwen in heb dat het nu wel lukt. Alleen al omdát ik er vertrouwen in heb en ineens veel meer zelfvertrouwen had dan ik in de laatste weken middelbare tegenover mijn klasgenoten wist te vertonen.

Wat overigens wel belangrijk is, is dat je meedoet. Dat je meegaat op een introductieweek, bijvoorbeeld, meegaat op dingen, meegaat naar feestjes en waar je ook maar heen kán gaan. Dat is vrij belangrijk. Net zoals je niet in een hoekje terugtrekken (nou ja, kan wel, maar dan leg je dus geen contact ) en op mensen af durven te stappen (of het niet durven maar het toch doen). In wezen: contact leggen/zoeken/onderhouden, want anders heb je ook geen contact. Vrij simpel, eigenlijk, maar je moet je er soms wel toe aanzetten om dat ook te doen. Tenminste, ik moest mezelf altijd naar dat soort dingen schoppen omdat ik er nooit zin in had (hoewel het achteraf altijd heel leuk en gezellig en goed was).

Probeer inderdaad zoveel mogelijk contact met anderen te leggen, dan pas leren anderen je kennen en kunnen ze echt een oordeel over je vormen. Ik heb eigenlijk niks toe te voegen aan Em. en Pluis.

En als het probleem ook aan je uiterlijk ligt kan je daar natuurlijk ook van alles aan doen. Naar de kapper, andere kleding, beter verzorgen etc.

[Sommerfugl]

Word een vampier. Nee, oké, grapje.

Ga jezelf in elk geval niet anders voor doen dan je bent (dus toch maar geen vampier worden), want dan zul je vroeg of laat toch door de mand vallen. In elk geval zul je er op gegeven moment geen plezier meer in beleven. Ik heb het ook geprobeerd, toen ik naar de middelbare school ging, maar ik werd er alleen maar ongelukkig en nóg onzekerder van. Het is beter om niet geaccepteerd te worden om wie je bent, dan geaccepteerd te worden om wie je niet bent, of iets in die trant.

Ik denk dat het beste wat je kunt doen inderdaad contact zoeken is, wanneer mensen je leren kennen zullen ze misschien door hebben dat je echt niet zo duf bent als je lijkt. (Dat klinkt nu als een belediging, sorry ;S). Zolang je ergens in een hoekje blijft zitten of slechts met één persoon omgaat, gun je mensen ook de kans niet om je te leren kennen. Maar ik weet dat het heel moeilijk is, en eerlijk gezegd denk ik ook niet dat "de populaire jongens" erop staan te wachten dat de "duffe jongen" plots vrienden met hen wilt worden.

Misschien heb je hobby's, dingen waar je goed in bent, of verborgen talenten waar je mee duidelijk kunt maken dat je iemand bent, die je (op subtiele wijze) onder aandacht van je schoolgenootjes kunt brengen?

[Cherryxxx]

Je moet jezelf vooral niet veranderen dat ten eerste! Als mensen met een boog om jouw heen lopen zijn ze het gewoon niet waard om met je om te gaan.
Het leven is hard helaas. Maar het lijkt wel alsof we geeneens moeite meer doen om iemand te leren kennen als iemand er anders uit ziet. Plus je bent niet onsuccesvol je doet havo! Helloo.
Probeer zelfverzekerd over te komen en misschien lukt dat nu niet meer op deze school omdat de meeste je kennen.
Maar probeer het en anders sowieso op je vervolg opleiding! Geef niet op, & ik weet niet hoe het met je uiterlijk zit? Misschien kan je iets anders proberen met je kledingstijl of kapsel (niet overdrijven natuurlijk je moet wel jezelf kunnen blijven) Succes ermee!

[Kinder cola]

JIJ bent MIJ. Althans, heb jij ook dat jij je op school in de klas heel anders gedraagt dan dat je thuis bent? Ik wel namelijk en ik ben nu al zolang een saaie klootzak dat ik niet durf te veranderen tot wie ik werkelijk ben. Bang voor reacties erg stom
Heb jij ook zoiets?

Hoe je je gedraagt - zo zal je behandeld worden en zo zal het overkomen voor anderen... Ben je erg stil, verlegen en niet vrolijk en spraakzaam tegen anderen? Tja, dan sta jij 'buiten' hun groep... Maar dat wil niet zeggen dat je als loser wordt gezien. Het enige wat jou tegenhoudt van 'succesvoller' (hoewel je echt niet iets anders dan jezelf moet worden) is om die knop in je hoofd om te zetten naar meer zelfvertrouwen

[Retroflex]

Em. schreef:

Ik begin over een week aan een universitaire studie, en mijn middelbare schooltijd was ongeveer zoals de jouwe. Ik had geen echte vrienden, bleef plakken aan een meisje waar ik eigenlijk niets mee had, maar die nu eenmaal even stil en verlegen was, zat in de pauze wel bij een groepje, maar daar had ik niets mee en werd ik niet meer dan getolereerd. Ik zie nu ook niemand meer van mijn oude klas(sen), niemand waarmee ik ook maar enige reden voor heb om daarmee contact te houden, niemand waarbij ik ooit ging drinken of mee uitging (ik ging daarom überhaupt nooit uit) of wat dan ook mee deed.

Maar goed, ik begin volgende week dus aan de universiteit en heb net een introductieweek achter de rug, waar het ineens wél klikte met mensen, waar ik niet buiten groepjes viel, waar ik ineens met meerdere mensen tegelijk optrok (en met geen één bij gebrek aan beter). Het zal vast wel ook komen doordat het een introductieweek was en iedereen nieuw en dat is niet hetzelfde als een normale schoolweek, maar het was ineens zó verrassend beter en anders en weet ik het wat, dat ik er wel vertrouwen in heb dat het nu wel lukt. Alleen al omdát ik er vertrouwen in heb en ineens veel meer zelfvertrouwen had dan ik in de laatste weken middelbare tegenover mijn klasgenoten wist te vertonen.

Wat overigens wel belangrijk is, is dat je meedoet. Dat je meegaat op een introductieweek, bijvoorbeeld, meegaat op dingen, meegaat naar feestjes en waar je ook maar heen kán gaan. Dat is vrij belangrijk. Net zoals je niet in een hoekje terugtrekken (nou ja, kan wel, maar dan leg je dus geen contact ) en op mensen af durven te stappen (of het niet durven maar het toch doen). In wezen: contact leggen/zoeken/onderhouden, want anders heb je ook geen contact. Vrij simpel, eigenlijk, maar je moet je er soms wel toe aanzetten om dat ook te doen. Tenminste, ik moest mezelf altijd naar dat soort dingen schoppen omdat ik er nooit zin in had (hoewel het achteraf altijd heel leuk en gezellig en goed was).

Dat wil ik zeker gaan doen. Ik heb best wel zin in volgend jaar.

Maar toch. ik moet nog een jaar en niets liever dan dat ik het mooi kan afsluiten.

[Retroflex]

Cherryxxx schreef:

Je moet jezelf vooral niet veranderen dat ten eerste! Als mensen met een boog om jouw heen lopen zijn ze het gewoon niet waard om met je om te gaan.
Het leven is hard helaas. Maar het lijkt wel alsof we geeneens moeite meer doen om iemand te leren kennen als iemand er anders uit ziet. Plus je bent niet onsuccesvol je doet havo! Helloo.
Probeer zelfverzekerd over te komen en misschien lukt dat nu niet meer op deze school omdat de meeste je kennen.
Maar probeer het en anders sowieso op je vervolg opleiding! Geef niet op, & ik weet niet hoe het met je uiterlijk zit? Misschien kan je iets anders proberen met je kledingstijl of kapsel (niet overdrijven natuurlijk je moet wel jezelf kunnen blijven) Succes ermee!

Mja het mezelf zoals ik nu ben zorgt er in ieder geval voor dat ik een jongen ben die niet cool is om mee om te gaan. Ook niet echt wat ik eigenlijk wil bereiken in het leven.

Ik wil graag me wat beter profileren. Enige wat ik me dan afvraag is of mijn geschiedenis me niet tegen zit. Iedereen kent me immers ook nog van het verleden.

[Cherryxxx]

Retroflex schreef:

Mja het mezelf zoals ik nu ben zorgt er in ieder geval voor dat ik een jongen ben die niet cool is om mee om te gaan. Ook niet echt wat ik eigenlijk wil bereiken in het leven.

Ik wil graag me wat beter profileren. Enige wat ik me dan afvraag is of mijn geschiedenis me niet tegen zit. Iedereen kent me immers ook nog van het verleden.

Ik ken je geschiedenis natuurlijk niet, Maar iedereen heeft leuke kanten.
Dus probeer om die naar boven te halen en positiever in het leven te gaan staan.
Als jij altijd alleen maar denkt van : oh zullen ze me wel aardig vinden enz.. dan lijk je gelijk veel onzekerder en minder leuk om mee om te gaan.
Probeer vrolijker te kijken en gewoon aardig te doen tegen een ander (voor het geval je dit nog niet deed dan.)

[-Richard-]

Ik heb een beetje hetzelfde gehad. Maar als ik het zo bekijk, dan heb ik het in vergelijking nog niet zo heel slecht gehad, terwijl ik dat soms wel vond.
Ik had lol met de vrienden die ik had, zat altijd bij een groepje, of gewoon als kameraden aan de tafel, de vrienden die ik daar ontmoet heb praat ik nog dagelijks mee en wekelijks zien we elkaar. Soms hier, soms daar en we doen ook wel eens iets anders als groepje, zoals zwemmen.
Wij zijn zelfs 2 jaar met elkaar op vakantie geweest! En dat is waarschijnlijk een grote factor geweest dat we nog goede échte vrienden zijn. Ik heb 1 hand vol échte vrienden, waarmee ik altijd kan praten en lol kan hebben, waarvan zelfs een meisje.
Ervaring met meisjes had ik de eerste klas vermeden, dat was best dom, want toen was alles nieuw en kon ik er beter wél voor gaan, als niet. Ik koos voor niet omdat ik geen barst snapte van die verliefde gevoelens. Toen had ik ook eigenlijk geen vrienden, buiten school om, was het verder ''somebody i used to know''.

Krijg jij eens kans, twijfel niet en stem in! Ik zit inmiddels een jaar op het MBO, en ik kom naar mijn mening redelijk zelfverzekerd over, ik kom voor mezelf uit en heb zo ook weer een paar vrienden weten te maken. Mijn zelfbeeld is sterk verbeterd, maar toch... Ervaring met de meisjes is nogsteeds niks. Tijdens het op stap gaan, waar ik van houd (!), kijken de meisjes mij arrogant aan, en doei kans op contact.
Als ik een meisje kwa uiterlijk aantrekkelijk vind, en ik laat het merken. Dan is het ook altijd weer het zelfde verhaal; flikker op!

Het is jammer, want ze geven je de kans niet. Terwijl het zoveel anders kan zijn als dat zij denken!

Wees jezelf.

Sommerfugl schreef:

Word een vampier. Nee, oké, grapje.

Ga jezelf in elk geval niet anders voor doen dan je bent (dus toch maar geen vampier worden), want dan zul je vroeg of laat toch door de mand vallen. In elk geval zul je er op gegeven moment geen plezier meer in beleven. Ik heb het ook geprobeerd, toen ik naar de middelbare school ging, maar ik werd er alleen maar ongelukkig en nóg onzekerder van. Het is beter om niet geaccepteerd te worden om wie je bent, dan geaccepteerd te worden om wie je niet bent, of iets in die trant.

Ik denk dat het beste wat je kunt doen inderdaad contact zoeken is, wanneer mensen je leren kennen zullen ze misschien door hebben dat je echt niet zo duf bent als je lijkt. (Dat klinkt nu als een belediging, sorry ;S). Zolang je ergens in een hoekje blijft zitten of slechts met één persoon omgaat, gun je mensen ook de kans niet om je te leren kennen. Maar ik weet dat het heel moeilijk is, en eerlijk gezegd denk ik ook niet dat "de populaire jongens" erop staan te wachten dat de "duffe jongen" plots vrienden met hen wilt worden.

Misschien heb je hobby's, dingen waar je goed in bent, of verborgen talenten waar je mee duidelijk kunt maken dat je iemand bent, die je (op subtiele wijze) onder aandacht van je schoolgenootjes kunt brengen?

pas leuk bij me naam het woord 'vampier' ;p

miss wat zekerder worden ?
als je denkt of zegt ik krijg geeen vriendin krijg je die ook niet ? of ben ik de enige die dat vind?

[xLittlemissamx]

er zijn nou eenmaal mensen die je niet aantrekklijk zullen vinden, dat heeft iedereen.
Ik zag dit laatst ergens staan en ik vond het wel heel waar:

Er bestaat niet zoiets als liefde op het eerste ziel.
Het is altijd liefde op het eerste gezicht.

Waarom dit is,,, tja.
Als je kon kiezen tussen 2 laptop`s;
de eerste doet het goed en ziet er prima uit.
de tweede is sneller en beter maar ziet eruit alsof ze ermee gevoetbalt hebben en hem toen een weekje of 2,3 in de modder hebben laten roesten.
Welke zou je kiezen?
Juist de eerste!
Als jij ervoor zorgt dat je er verzorgd uitziet is dat al een heel begin.
Zorg dat mensen je kennen.
Probeer zoveel mogelijk met mensen te praten.
Je kunt beginnen met de simpelste dingen:
~Mag ik een pen van je lenen?
- Ja hoor, (geeft pen.)
~haha leuke pen. bedankt (lach)

Gewoon simpel, laat zien aan mensen dat je er bent.
Val (postitief) op, wees aardig, grappig en lach veel.
Wedden dat je binnenkort al veel meer vrienden hebt?
En vrienden die je niet nemen zoals je bent hoef je toch niet, of wel?
veel suc6
xxx

Retroflex schreef:

Ik ben nu net begonnen aan de laatste klas van de Havo. En ik moet zeggen dat mijn middelbare schooltijd tot nu toe helemaal niks is geweest. Ik ben geen populaire jongen. Ik hoor daarom ook bij geen enkel groepje. Ik wordt nooit uitgenodigt bij verjaardagen, voor dagjes uit of ook maar om op vrijdag of zaterdag bij iemand thuis te gaan drinken.

Ik heb op school een vriend waarmee ik pauzes doorbreng en ook nog een vriend die niet op school zit. Toffe lui waarmee ik wel lol kan hebben. Maar beide eigenlijk net zo impopulair en onsuccesvol als ik. Meisjes vinden ons al helemaal niet leuk en lopen met een boog om ons heen of lachen ons uit. Volgens mij is het al not done om ons uberhaupt leuk te vinden ten opzichte van hun vriendinnen. Al lijken ze er niet zo mee te zitten als ik. Ze vinden hun hobbies en dingen leuk genoeg terwijl ik meer wil.

Ik ben het steeds meer zat dat mijn leven zo duf is en ik alles mis dat de meeste jongens van mijn leeftijd wel lijken te hebben. Ik wil ook gewoon gezellig met groepjes kunnen zitten en leuk gevonden worden. Ik wil ook wel eens een vriendinnetje kunnen versieren. Maar op een of andere manier heb ik een slecht imago van een loser dat me achtervolgt.

Hoe kan ik van dit stomme imago afkomen en het laatste jaar toch nog een succes maken? Is het mogelijk dat mensen nog wel eens gaan inzien dat ik ook best een iemand kan zijn? Of is zoiets hopeloos en kan ik beter hopen dat het hierna beter wordt?

Je noemt jezelf onsuccesvol, maar ik denk dat je jezelf hiermee tekort doet. Het is helemaal niet erg om niet populair te zijn, ik denk persoonlijk eigenlijk dat het juist beter is. Je krijgt op deze manier vrienden die jou uitkiezen omdat jij jij bent, en niet omdat je een "goed imago" hebt. Het is toch geweldig dat je een goede vriend op school hebt en eentje buiten school waar je veel plezier mee kunt maken!?
Wat vind je dan precies duf aan je leven? Wat zijn de dingen die je graag zou willen doen? Dan bedoel ik voornamelijk dingen die je vanuit jezelf zou willen veranderen. Misschien eens een weekje alleen weg, in een hostel oid. Vrijwilligerswerk doen waarbij veel sociale contacten belangrijk zijn.. je komt dan in aanraking met mensen die wat verder kijken dan alleen naar populariteit.
Verder denk ik, zoals Em. beschrijft, dat er een wereld voor je zal opengaan als je gaat studeren. Dan kom je in aanraking met mensen die wat meer op dezelfde golflengte zitten. Lekker mee gaan op introductie, interesse tonen, discussiëren..

Je situatie is een beetje vergelijkbaar met die van mij, op de middelbare school had ik ook niet veel aansluiting met klasgenoten (op eentje na, dat is dan ook de enige die ik nog steeds regelmatig en heel graag zie) omdat ik blijkbaar een beetje anders was dan de rest. Tijdens mijn studie kwam ik er achter dat er meer mensen rondliepen die dezelfde interesses hadden als ik en toen ben ik eigenlijk veel meer open gebloeid. Er zijn zoveel mensen op de wereld en al die mensen zijn zo verschillend, iedereen heeft wel iets moois en zolang je iedereen op een positieve manier benaderd denk ik dat je snel leuke, nieuwe en inspirerende contacten zult opdoen

Een paar goede vrienden die jou (en vice versa) door en door kennen zijn toch veel waardevoller dan een groep vrienden waarvan de contacten redelijk oppervlakkig blijven?
Doe gewoon de dingen die je graag doet en probeer niet krampachtig mee te deinen met wat de rest van de jongens van jouw leeftijd (lijken te) hebben. Dat leuke meisje komt ook wel een keer, op het moment dat je jezelf waardeert zoals je bent

Ik denk dat het hoger onderwijs je zal redden, je ziet een heleboel mensen die niets over jou weten. Een nieuw begin, en een begin om goede vrienden te maken.