Help! Ik schrijf! - Feedback 101

[Kitten]

Na jaren lezen weet je het zeker: er is een verhaal in jouw hoofd en je MOET het vertellen. Je begint met schrijven en al snel komt de eerste twijfel.

Is dit wel goed? Waar moet ik op letten? Wat vinden anderen hier van?

Uiteindelijk wil je antwoord. Je wil feedback op je stukje. Maar waar? Hoe? Wie gaat het voor me lezen?

In dit topic kan je feedback krijgen! Wat moet je doen?

• Lees goed door de eerdere feedback die is gegeven. Kijk of je aan de hand van deze feedback al ideeën hebt wat je kan verbeteren.
• Zoek een stukje van ongeveer 200 woorden (http://www.wordcounttool.com/, http://www.wordcounter.net/) van je verhaal en zet dat hier neer. Denk goed na of het stukje los te lezen is!
• Plaats het stukje op het forum. Let op! Het forum laat soms stukken er anders uitzien dan op je computer! Zorg dat je het stukje test voordat je het hier opzet. Als je stukje geen duidelijke opmaak heeft, krijg je geen feedback.
• Wacht rustig op feedback. Het kan een aantal dagen duren voordat iemand er tijd voor heeft.
• Plaats niet gelijk een nieuw stukje. Het is de bedoeling dat iedereen in dit topic feedback kan krijgen. Wil je graag een stukje herposten of een nieuw stukje toevoegen? Doe zelf mee in het geven van feedback.

Ik (Kitten) ga zelf mijn uiterste best doen om elke stukje van goede feedback te voorzien. Goede feedback betekent niet dat het heel positief is! Als je alleen zoekt naar een schouderklopje, is het misschien niet handig om het hier neer te zetten. Iedereen is uitgenodigd om ook feedback te geven!. Laten we er voor zorgen dat we allemaal beter worden met schrijven.

[Qimm]

200 woorden is wel kort voor een passage

naja ik trap af.... maar dan met iets meer dan 300 woorden /rebel

Spoiler

Merel sloeg het dekbed terug en gleed stilletjes uit bed. Ze liep naar het dakraam en ging op haar tenen staan. Vorig jaar kon ze nauwelijks het kozijn aanraken en nu kon ze net met haar neus over het randje komen. Ze tuurde naar de maanverlichte tuin beneden. Het maanlicht maakte vreemde schaduwen en gaven de tuin een bijna onherkenbaar en onwerkelijk uiterlijk. De tuin die Merel overdag op haar duimpje kende. Zag ze nu wat bewegen bij de grote vlierbessenstruik? Was ze nou nog maar ietsjes langer, Ze rekte zich maximaal uit. Haar tenen begonnen pijn te doen.

Stilletjes liet Merel ze zich tree voor tree zakken langs de vlizotrap doe nog harder leek te kraken dan normaal. Op haar tenen sloop ze de donkere keuken in. Het lage, brede raam in de keuken gaf een goed zicht op de bleek verlichte achtertuin. Merel pakte een groot kussen van de bank langs de wand en legde dit kussen voor het raam. Knielend op het kussen tuurde ze uit het raam. Er leek inderdaad iets te bewegen bij de grote vlierbessenstruik. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en probeerde te zien wat er zich daar bewoog. Het was groot, groot genoeg om een wolf te zijn. Merel voelde haar hart kloppen in haar keel. Een zwarte wolk dreef voor de heldere maan en de tuin verdween in de nachtelijke duisternis. Merel zag nu alleen nog haar weerspiegeling in het raam, buiten leek even verdwenen te zijn. Plotseling stokte haar adem in haar keel en haar hart sloeg een paar slagen over. Ze voelde wat langs haar blote been bewegen. Ze keek opzij en zag dat Tommie de keuken binnen was gekomen en om aandacht vroeg. Opgelucht zuchtte Merel en aaide Tommie over z'n kop. “Gekke kat, ik schrok me een hoedje!” Ze haalde Tommie aan en hij begon tevreden te spinnen

Wat mij opvalt, Qimm, is dat je eerste paar zinnen precies dezelfde constructie hebben. Ze zijn ongeveer even lang en aan elkaar gemaakt met de 'en'. Misschien valt dat pas op als je er met een commentaaroog naar kijkt, maar je zou kunnen overwegen of je daar wat structurele variatie in brengt. Dan leest het net iets spannender, ook al ben je aan het beschrijven.
Ik vroeg me af of maanlicht schaduwen maakt. Het kan goed dat het zo is, maar ik vond het een beetje opmerkelijke constructie. Omdat je het maanlicht al op het einde van de vorige zin gebruikt, is het te verantwoorden om die herhaling er uit te halen. Dan zou je 'de schaduwen' prominenter kunnen maken: 'er vielen schaduwen, die de tuin een bijna onherkenbaar en onwerkelijk uiterlijk gaven' of 'De schaduwen van het maanlicht gaven de tuin [enz.]'. Ik ben zelf nog niet tevreden over de alternatieven, schaduwen zijn niet alleen als concept lastig, maar ook als woord!

Was ze nou nog maar ietsjes langer,

Met deze zin was je nog iets aan het doen, denk ik. Hij eindigt met de komma, waarna je over het uitrekken begint. Ik neem aan dat er een 'dacht Merel' komt te staan, maar er zijn ook andere mogelijkheden. Die laat ik in ieder geval nog even aan jou De alinea lijkt verder niet helemaal af, doordat je stopt met de mededeling dat Merel's tenen pijn doen. Daar wordt eigenlijk geen echt vervolg aan gegeven waardoor de daaropvolgende alinea ook kan beginnen met wat ze wél ziet als ze zich uitrekt.

langs de vlizotrap die nog harder

Een kleinigheid.

Merel pakte een groot kussen van de bank langs de wand en legde dit kussen voor het raam.

Het stukje 'langs de wand' stuurde me de eerste keer het bos in. Het duurde even voordat ik precies doorhad over welke bank we het hebben. Zou dat geen 'officiële' naam hebben? Ook is de 'dit kussen' een herhaling die niet zo nodig is. Omdat je het herhaalt, geef je het denk ik meer nadruk dan nodig is. Vooral omdat je de zin erna weer 'het kussen' gebruikt.

Iets heel kleins: de aanhalingstekens van je zin doen me denken aan posters uit de vroege 20e eeuw Maar dat komt omdat ik 'enkele apostrophes' gewend ben, dus dat ik verder geen kritiek.

Dan meer over het geheel: ik kan niet precies peilen voor welke leeftijd je dit verhaal schrijft. Ik kan het me wel helemaal voorstellen als voorleesboek en heb het gevoel dat het meer richting het kinderboek gaat dan een tiener- of volwassenenroman. Ik hoop dat je een leuke illustrator vindt, want als je deze stijl het verhaal lang vasthoudt, kun je echt veel met illustraties erbij. Ik vind het een goed stukje, onderhoudend, met genoeg balans tussen beschrijving en actie. Afgezien van wat kleine puntjes kan ik geen fouten in je tekst vinden, waardoor het soepel leest. Tenslotte zitten we natuurlijk nog met de spanningsboog: wat was dat gluipige zwarte ding buiten?


--

Kitten, hoe kun je de wordcount vinden? Jij verwijst naar http://www.wordcounttool.com/, http://www.wordcounter.net/ enzovoorts?

Verder kun je misschien expliciet verwijzen naar de previewfunctie van een bericht?

Tenslotte: als iemand echt langere stukken verhaal wil posten en daar commentaar op wil krijgen, kunnen ze natuurlijk een eigen topic maken. Ik denk dat dit vooral bedoeld is om gewoon eens door de schrijfstijl heen te lopen in het kader van 'als ik dit eerder had geweten, had ik minder hoeven verbeteren'?

[Qimm]

jaaaa dat zou je wel willen weten he?

Het is een stuk herinnering van ons hoofdpersonage van toen ze 8 was. En de "..." heb ik op de basisschool nog zo geleerd Ik weet inderdaad wel dat het '...' moet zijn, maar dat gaan we massaal aan het eind veranderen.
Er zitten inderdaad wat schoonheidsfoutjes in, maar (even een excuus erin proppen) dit is onder tijdsdruk van de nano van vorig jaar geschreven, bovendien wil je dan zo veel mogelijk woorden gebruiken om aan de dagelijkse quotum te komen
Maanlicht maakt trouwens net zo goed schaduwen als zonlicht (daar maanlicht eigenlijk gewoon 2ehands zonlicht is ) Ben je wel eens op een heldere vollemaansnacht buiten geweest (en dan bedoel ik buiten als een plaats zonder lichtvervuiling) Het is zo licht dat je er een boek bij kunt lezen.

bedankt, ik zal de schoonheidsfoutjes er nog uit halen

Ik weet hoe maanlicht werkt, maar hoe je schaduwen er in beschrijft, vond ik dan weer lastiger Enfin, graag gedaan! Zodra je publiceert moet je het maar laten weten

[Qimm]

dingen beschrijven is moeilijk vind ik, het is vaak de beleving die JIJ hebt en een ander misschien helemaal niet deelt, maar goed. dat hou je toch. En zal het laten weten

[KIET]

Ik heb alleen even iets gelezen over dat gesproken tekst met enkele aanhalingstekens zou moeten; dat hoort 'officieel' nog steeds met dubbele. Pietje zei: "Hoi." Enkele aanhalingsteken is wel om 'iets' aan te halen Maar over het algemeen zijn de betekenissen vrij uitwisselbaar geworden dat je zowel " als ' mag gebruiken voor zowel spraak als iets aan te halen, zolang je maar consistent in het gebruik bent. De lezer heeft toch wel meteen wel door welke je waarvoor gebruikt

[Qimm]

naja, mijn vader heeft dit jaar dus een boek uitgebracht en hij had ook braaf alles met "..." gedaan, maar hij moest het veranderen van de uitgever in '...'

[KIET]

Ik denk dat uitgevers dit graag willen puur vanwege de drukkosten, want alle kleine beetjes inkt besparen helpt Maar taalkundig hebben ze niet per se gelijk.

[Kitten]

Ik heb eigenlijk niets meer op Uitzicht toe te voegen. Ik vond het een heel leuk stukje. Hij haalt precies mijn punten er uit wat er nog beter kan.
Ik vond vooral de spanningsboog goed, hoewel de clou was cliché was, maar dat is niet erg

Ik zal de OP even wat gedetailleerder maken.

Daarnaast is het vooral ook het idee van het topic dat je zeker weet dat je antwoord krijgt. Ik zie zo vaak enorme lappen tekst die nog niet de aandacht hebben gehad die het verdient en dan ben je vele bezig met simpelweg aandachtspunten aan te wijzen en kom je niet toe aan het verhaal.

[Qimm]

hoe bedoel je de clou is cliché? (vooral welke clou )

[Kitten]

Qimm schreef:

hoe bedoel je de clou is cliché? (vooral welke clou )

Donkere gedaante = kat?

[Qimm]

nee joh, die donkere gedaante in de tuin, die groot genoeg is om een wolf te zijn? De kat kwam haar even de stuipen op het lijf jagen, hierna komt ze erachter wat er werkelijk in de tuin is.

Als kort verhaal had het wel gekund natuurlijk, zo'n schaduwspel en dan de kat die het bleek te zijn. Onthouden!

[Qimm]

maar dan is het nog raar, ze ziet het nog in de tuin en binnen seconden is de kat bij haar, das toch raar Dan zou ze het een tijdje uit zich moeten zijn verloren.

Qimm schreef:

maar dan is het nog raar, ze ziet het nog in de tuin en binnen seconden is de kat bij haar, das toch raar Dan zou ze het een tijdje uit zich moeten zijn verloren.

Een zwarte wolk dreef voor de heldere maan en de tuin verdween in de nachtelijke duisternis. Merel zag nu alleen nog haar weerspiegeling in het raam, buiten leek even verdwenen te zijn.

[Kitten]

Het leuke is wel dat dat soort reacties misschien ook duidelijk aangeven waar goed geschreven teksten toch tot verwarring kunnen leiden. Toen ik het las was mijn spanningsboog over, maar dat was niet jouw plan.

[Qimm]

@ Kitten: nee maar als ik de rest van de passage zou posten dan zou ik wel heel ruim over de 200 woorden heen gaan. Nadat de wolk weer wegtrekt gebeurt er ook vrij snel al wat, tja, dramatisch? En dat krijgt zijn eigen spanningsboog. De verwarring is nu vooral vanwege het feit dat de gebeurtenis nog niet voorbij is, het belangrijkste komt nog, maar ik vond dit stuk fijner.

@ uitzicht: 'buiten leek EVEN verdwenen te zijn'. naja, dat is a matter of interpretation

[Little Phoebe]

Ik doe ook altijd "..". Als ik schrijf, je weet toch, met pen en papier, dan doe ik zelfs de eerste " aan de onderkant. Zo heb ik dat inderdaad geleerd enkele zijn voor eventuele gedachtes.

Ik deed het vroeger keurig met " " geloof ik. Toen kwam ik er achter dat ' sneller ging

[Qimm]

who's next?

Spoiler

Ik ruik een geur die mij doet herinneren aan de wintersport vakanties in Oostenrijk. De enige 10 dagen in het jaar dat ik echt tot rust kom, zijn de dagen die ik in Oostenrijk doorbreng. Mijn turbulente leven vol afleiding en andere bezigheden lijkt daar naar de achtergrond te verdwijnen. De langs scherende auto’s en nagesynchroniseerde stemmetjes mogen me dan wel niet heel erg storen, maar ze zorgen er wel voor dat ik normaal gesproken nooit echt tot rust kom. Al die afleiding maakt mij futloos.

Moe sluit ik mijn ogen. Ik zie mezelf helemaal alleen boven op een hoge berg staan. De zon schijnt, en de lucht is hemelsblauw. De sneeuw die ik zie op de bergen om me heen zie vangt zonnestralen. De omliggende bergen zijn nog groter dan de berg waarop ik me bevind en maken een grote indruk op me. Ondanks de koude winterlucht voel ik de warmte van de zonnestralen op mijn gezicht. Alles lijkt heel puur maar tegelijkertijd vind ik het maar onwerkelijk. Toch voel ik een soort innerlijke rust in mij naar boven komen.

Ik begin me af te vragen hoe ik hier terecht gekomen ben. Zonet nog zat in de kamer van mijn ouders op een houten krukje. Ik keek naar buiten en zag de weg en de bomen. Het was het eerste geweest dit jaar, dat ik me realiseerde dat het herfst is. Of was... Want waar zijn de vormen van de groen oranje bomen op de ansichtkaart gebleven?

Het is overigens niet van mij, maar ik kreeg er qua commentaar geen grip op, dus daarom gooi ik graag een excerpt in deze commentaarmachine.

[KIET]

Little Phoebe schreef:

Ik doe ook altijd "..". Als ik schrijf, je weet toch, met pen en papier, dan doe ik zelfs de eerste " aan de onderkant. Zo heb ik dat inderdaad geleerd enkele zijn voor eventuele gedachtes.

Gedachten moeten dan eigenlijk altijd zonder aanhalingstekens Veel schrijvers/uitgevers doen gedachten cursief om het te accentueren. ,,...''-gebruik mag op idd ook als "..."-variant, maar dat kom ik eigenlijk alleen nog tegen in vrij oude drukken van boeken dus ik denk dat het wat archaïsch is

[Little Phoebe]

Uitzicht schreef:

Spoiler

Ik ruik een geur die mij doet herinneren aan de wintersport vakanties in Oostenrijk. De enige 10 dagen in het jaar dat ik echt tot rust kom, zijn de dagen die ik in Oostenrijk doorbreng. Mijn turbulente leven vol afleiding en andere bezigheden lijkt daar naar de achtergrond te verdwijnen. De langs scherende auto’s en nagesynchroniseerde stemmetjes mogen me dan wel niet heel erg storen, maar ze zorgen er wel voor dat ik normaal gesproken nooit echt tot rust kom. Al die afleiding maakt mij futloos.

Moe sluit ik mijn ogen. Ik zie mezelf helemaal alleen boven op een hoge berg staan. De zon schijnt, en de lucht is hemelsblauw. De sneeuw die ik zie op de bergen om me heen zie vangt zonnestralen. De omliggende bergen zijn nog groter dan de berg waarop ik me bevind en maken een grote indruk op me. Ondanks de koude winterlucht voel ik de warmte van de zonnestralen op mijn gezicht. Alles lijkt heel puur maar tegelijkertijd vind ik het maar onwerkelijk. Toch voel ik een soort innerlijke rust in mij naar boven komen.

Ik begin me af te vragen hoe ik hier terecht gekomen ben. Zonet nog zat in de kamer van mijn ouders op een houten krukje. Ik keek naar buiten en zag de weg en de bomen. Het was het eerste geweest dit jaar, dat ik me realiseerde dat het herfst is. Of was... Want waar zijn de vormen van de groen oranje bomen op de ansichtkaart gebleven?

Het is overigens niet van mij, maar ik kreeg er qua commentaar geen grip op, dus daarom gooi ik graag een excerpt in deze commentaarmachine.

Ik kan hier niet zoveel over zeggen. Ik ben totaal niet geboeid en dat is vooral omdat het in de tegenwoordige tijd én de ik-vorm is geschreven en ik vind het allebei enorm storend als ik lees. Daarbij wordt er naar mijn smaak veeeeel te veel omschreven over details.

KIET schreef:

Gedachten moeten dan eigenlijk altijd zonder aanhalingstekens Veel schrijvers/uitgevers doen gedachten cursief om het te accentueren. ,,...''-gebruik mag op idd ook als "..."-variant, maar dat kom ik eigenlijk alleen nog tegen in vrij oude drukken van boeken dus ik denk dat het wat archaïsch is

Ja, dat is me dan weer teveel moeite, tegenwoordig doe ik het ook niet meer met de enkele apostrofs, maar vroegah wel. ".." vind ik gewoon lekker. Ik doe ook niet aan "Dat heb ik je gezegd," zei ze. Ik vind die komma daar raar, dus die regel overtreed ik ook keihard.
Maar volgens mij is dit niet heel erg ontopic

Little Phoebe schreef:

Ik kan hier niet zoveel over zeggen. Ik ben totaal niet geboeid en dat is vooral omdat het in de tegenwoordige tijd én de ik-vorm is geschreven en ik vind het allebei enorm storend als ik lees. Daarbij wordt er naar mijn smaak veeeeel te veel omschreven over details.

Dat ben ik met je eens. Ik vind het daarnaast gewoon gek dat er weinig over te zeggen is. Eén van de weinig teksten waar ik dat mee heb. Kitten, zeg eens wat!

[Kitten]

Uitzicht schreef:

Kitten, zeg eens wat!

Kinderen die vragen... Ik probeer straks nog even te kijken, maar druk vandaag.