Advertentie | |
|
19-09-2002, 13:47 | |
Verwijderd
|
Mijn vader heeft een tijdje een dagboek bijgehouden, vanaf zijn zestiende tot zijn 25ste ofzo... Toen ik klein was hebben mijn zus en ik er wel eens in gelezen, hehe, vond hij niet erg ofzo.. Hij schreef echt super grappig, over dat hij van een vriend weer goede 'stuff' had gekregen. En hele verhalen over meisjes, elke week een andere
Mijn zus heeft ook heel veel dagboeken bijgehouden, vanaf haar 10de tot nu geloof ik... Daar heb ik alleen in gelezen toen ik benieuwd was wat ze op mijn verjaardag schreef (was ik 8 ofzo).. Zelf heb ik ook een aantal keren geprobeerd een dagboek bij te houden, maar vaak vond ik het niet serieus genoeg en alles wat ik schreef enorm saai, dus tja.. hield ik er weer mee op. Nu heb ik ongeveer twee je twee kleine boekjes waar ik in schrijf wanneer ik zin heb... Dat typ ik nu allemaal over en dan ga ik een dagboek bijhouden op de computer... Het heeft nu wel iets bijzonders dingen terug te lezen van toen ik 15 was, vooral hoe ik toen nadacht over mijn vriend. Ook heb ik dingetjes gevonden van toen ik tien was, was heel grappig Voor mij is het iets om.. tja.. wanneer ik zin heb, kan ik even kletsen zeg maar en klagen, zonder dat ik daar iemand mee lastig val en het lucht echt op. Wanneer ik me verot voel, of ik heb ruzie met mijn vriend, word ik altijd iets rustiger door te schrijven, of ik zie in dat ik fout was bij een ruzie ofzo... Het is wat objectiever op een of andere manier... |
19-09-2002, 18:01 | |
Ik schrijf heel soms in een dagboek. Dat is dan omdat ik het weer probeer. Kneem er nl niet echt de moeite en tijd voorom erin te schrijven. Dan denk ik ow doek morgen wel. Maar ik vergeet ut dan weer etc. Wel had ik een tijd geleden een soort dagboek met nog wat anderen. Waar we vanalles inschreven en elkaar hielpen. Jammer genoeg bestaat ut nu niet meer. (twerd door andere gelezen, afgepakt etc. dan heeft het geen zin meer) Ik uit mezelf vaker door te dichten (daarom benk ook de laatste tijd weer te vinden op ut DoP forum. Alleen heb ik niets om te posten, want alles is maar half af, komt wel weer) als ik me kut voel ga ik ook dichten, tgebeurt gewoon vanzelf in mijn hoofd en dan schrijf ik ut maar op...
|
19-09-2002, 18:33 | |
Een dagboek schrijven.... dat is zoiets als een brief aan jezelf schrijven, dat werkt bij mij absoluut niet.
Mijn beste Internet-vriendin is mijn dagboek, aan haar kan ik alles vertellen en kan ik dus toch mijn ding kwijt. Ripper
__________________
"If life is a dream, better you dread the waking." ~ Honeythorn Gump
|
20-09-2002, 09:43 | ||
Citaat:
__________________
MAYNARD! I rest my case --- And Colin & Ricky. --- Ik ben zo blij dat ik ben wie ik ben, dat ik ga waar ik ga, dat ik sta blablabla
|
20-09-2002, 10:06 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ook zaten er hele lieve tekeningetjes in die hij had gemaakt op z'n zesde oid.. Heel leuk om te zien Later werd hij iets minder lief en ging hij een hotel kraken, hehe, schreef hij allemaal in het boekje... Eerst zaten er 25 mensen die actie aan het voeren waren en aan het einde van de dag alleen hij nog met een vriend, arme vader Ook meerdere malen bijna gepakt op zijn 'stuff' en dat schrijft hij dat hij de stuff gelukkig snel bij zijn broertje in de schoen kon stoppen Ook zo leuk om te lezen hoe hij over mijn moeder dacht toen ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet, echt cool |
Ads door Google |
20-09-2002, 15:44 | |
Verwijderd
|
Ik heb het zo'n beetje hetzelfde als jij.
In de tijd dat ik echt depressief was, kon ik meestal niet meer schrijven als "Alles gaat zo klote, ik wou dat ik weg was uit deze klote wereld!" Of zoiets. maar het was te pijnlijk om te schrijven WAT er nou allemaal zo klote ging. Ik was nooit bang dat mn familie het zou lezen, omdat mn moeder zei dat mijn dagboek van mij was en dat het mijn privacy was. Ik vertrouwde haar. Helaas heeft ze dat vertrouwen geschonden, en sindsdien ben ik wel bang om echte erge dingen erin te zetten. De echte diepste angstigste ergste gedachtes blijven angstvallig in mijzelf bewaard. Meestal uit ik ze in een gedicht waarvan iedereen hem anders kan interpreteren, zodat toch niemand erachter komt wat ik werkelijk bedoel. Wanneer het gedicht duidelijk zou zijn, zou ik het ook niet op DoP posten... Ik schrijf iedere avond een bladzijde, soms iets meer. Heb intussen al een hele verzameling dagboeken. Vind ik angstig, ben bang dat deze ooit gelezen worden. Wil ze graag ritueel verbranden, meteen afscheid van mijn verleden en mijn nieuwe positieve leven verwelkomen, maar ja..hoe moet ik dat nou weer uitleggen, als ik opeens een vuurtje stook? Als we nou maar een open haard hadden... Dat vind ik altijd het engst. Wanneer ik iets op papier zet, weet ik dat het blijft voortbestaan. Gedachtes zijn van mij alleen, maar wat op papier staat is in principe voor iedereen leesbaar.. |
20-09-2002, 15:59 | |
Ik probeer het wel
maar ik word nooit persoonlijk ik verwerk in mijn hoofd al genoeg ik hoef het niet echt op te schrijven ik maak wel leuke woordgrapjes ofzo of schrijf een gedichtje een betoog meer met het oog op mensen die het ooit nog eens willen lezen dan met het oog op therapeutische werking ik deel heel makkelijk gevoel met anderen maar misschien wat minder met mezelf |
20-09-2002, 16:25 | |
Ik heb al heel lang een dagboek.. vroeger schreef ik nog elke dag.. En als ik et nu teruglees, vind ik et erg grappig allemaal Al een aantal jaren schrijf ik ong. elke maand.. Dan vertel ik alleen de belangrijkste dingen die gebeurt zijn in die maand! Zoals wie ik nu weer leuk vind, als ik ergens mee zit ofzo en dat soort dingen!! Ik vind et erg leuk om et bij te houden, want nu lees ik ook steeds terug en heel veel dingen zou ik zonder mijn dagboek niet meer herinneren.. okeej de slechte dingen die k heb meegemaakt zou ik idd liever vergeten, maarjah daar schrijf ik meestal niet zo heel veel over
Waarom denk ik meer meiden een dagboek bij houden en jongens niet, komt omdat jongens denk geen zin hebben om f de tijd te nemen een stukje te schrijven.. Kan je je et je voorstellen, dat een jongen een levensverhaal schrijft hihi Die hebben blijkbaar wel wat beters te doen!! Op uitzonderingen na dan eh! Of et mij helpt dat ik in een dagboek schrijf? Uiteraard, soms als ik me k*t voel ofzo, dan heb ik wat te doen, kan ik et aan 'iemand' kwijt, ga ik alles beschrijven, maar meestal komt er dan weinig uit Maar als ik iets heeel leuks heb meegemaakt ofzo, dan pak ik meteen me dagboek en schrijf ik enthousiast 6 blz vol ofzo Maja genoeg geluld Byee..xx
__________________
*~Friends for life~*
|
20-09-2002, 16:51 | |
gewoon de dingen van de dag van me af schrijven, ik wil niet zeggen dat ik er elke dag in schrijf, maar wel een paar x per week, gewoon de leuke dingen opschrijven, of juist de dingen waarover ik boos ben. Tis meestal zo dat als er eigenlijk niets is gebeurd ik er niet in ga schrijven, omdat het een 'dagboek' heet, dat vind ik een beetje onnodig. Maar ik lees ook regelmatig stuken weer van een paar maanden of een jaar geleden ofzo, gewoon om te kijken hoe ik me toen voelde of wanneer er dit en dit was gebeurd zeg maar...
|
20-09-2002, 20:03 | |
heb verschillende dagboeken gehad enzo, maar toen ik anderhalf jaar voor het eerst bij een psych zat raadde zij me aan weer een te beginnen. op die manier zou ik gaan leren mn emoties beter te kunnen uitten. ben inmiddels weer gestopt, maar toen hielp het opzich wel. werd er wel rustig van als ik me kut voelde. vervelende was alleen dat ik elke week bij de psych mn verhaaltjes voor moest lezen. dat was wel een beetje raar
|
20-09-2002, 21:24 | |
Ik schrijf niet vaak, meestal vergeet ik het 2 maanden ofzo en dan schrijf ik opeens paaaaaagina's achter elkaar vol en ook wel een paar dagen achter elkaar...Op een of andere manier is het schrijven een soort afsluiten voor me, als ik alles op papier heb gezet dan heb ik alles weer een beetje op een rijtje, dan voel ik me alsof ik daarna weer gewoon veel rustiger verder kan leven...Klinkt misschien raar, maar het is wel zo...Soms dan wil ik ook wel wat schrijven, maar als m'n dagboek dan eenmaal voor me ligt dan heb ik er geen zin meer in, dan kost het te veel moeite ofzo...en dan schrijf ik nix, tot ik zoveel te schrijven heb dat het er wel allemaal uit móét...en daarna kan ik weer lekker opgelucht verdergaan Meestal schrijf ik ook echt alle kleine details op, om maar niets te vergeten...en er zitten foto's in enzo, om dingetjes duidelijk te maken of te bewaren voor later...
Toen ik klein was had ik wel een dagboek maar daar schreef ik meestal niet zo vaak in, of alleen dingen over school, dat we rekenen en taal haden gehad ofzoiets...Toen ik meer begon te schrijven (ongeveer 1 á 2 jaar geleden ofzo) schreef ik in het begin nog niet echt over mijn gevoelens...T was meer heel oppervlakkig...Maar nu schrijf ik echt gewoon over alles eigenlijk...M'n dagboek heeft ook geen slot ofzo, het is een heel lief chinees-achtig boekje...En ik vertrouw erop dat niemand erin leest (en tot nu toe is dat ook nog nooit gebeurd..) M'n oude dagboeken hadden dat trouwens altijd wel...
__________________
And if rain brings winds of change, let it rain on us forever.
|
Advertentie |
|
20-09-2002, 21:57 | |
Verwijderd
|
Ik heb een livejournal (= dagboek op internet) en een agenda waarin ik alles zet. Heb sinds mijn 7e dagboeken gehad, er ook vier volgemaakt, maar ik vond die toch niet zo praktisch omdat ik er op het laatst nooit meer in schreef (rond mijn vijftiende wel heel erg). Nu schrijf ik in het agenda ding gewoon ff kort wat er gebeurd is, en ik verzamel er coole uitspraken, songtexten, plaatjes etc in. Hou dingen bij... gewoon alles wat leuk is. Handiger dan dagboek...
Ik schrijf omdat ik het kwijt wil en niet tegen iemand wil vertellen... Waarom ik een livejournal heb... Mh, exhibitionistisch trekje of zo. Het is sowieso fijner, een dagboek op de computer (igg voor mij). Geen zere vingers, het ding houdt zelf de data en zo bij... Waarom anderen het ook kunnen lezen..? Maar 1 vriendin van mij leest het ook echt, de anderen weten van het bestaan en kunnen het vinden als ze willen. Ik weet niet of ze het ook doen... Er zijn wel anderen die het lezen. Soms hebben ze nuttige tips en zo, soms niet. Het maakt me eigenlijk niet uit of iemand dat leest, ik schrijf vrijwel geen negatieve dingen over die vriendinnen (en als ik het wel deed mochten ze het alsnog lezen... Het maakt me niet uit of ze het weten, ik ben alleen slecht in het ze recht in het gezicht zeggen) en de rest kent me toch niet persoonlijk... Ik zou me alleen rot schamen als een jongen die ik leuk vind bijv. en waar ik net een enorm verhaal over heb opgehangen, het zou lezen. Of mijn ouders. Maar ik hoop maar dat dat niet gebeurd |
30-09-2002, 17:17 | |
Ik schreef echt alles in mijn dagboek totdat mijn moeder dacht van goh het gaat volgens mij niet zo goed met haar laat ik dat eens gaan lezen. Nu ben ik zoo bang dat het weer gebeurt dat ik er niet meer in durf te schrijven, omdat al mijn gevoelens erin staan. Ik heb het nog een paar keer gedaan, maar omdat mijn moeder al naar een psychiater wou gaan met mij durf ik het echt niet meer omdat ik bang ben dat ze het weer leest, en dat ze andere dingen gaat doen.
__________________
*zucht*
|
30-09-2002, 18:58 | |
ik heb ook altijd dagboeken bijgehouden (naja, iig vanaf middelbare school) en dan schreef ik al op de eerste bladzijdes iets over verschrikkelijke dingen die ik zou doen wanneer iemand door zou lezen in de hoop dat ze dat dus niet zouden doen .
in m'n dagboek schrijf ik alles op wat ik wil. heb een tijdje ook m'n dagboek niet alles van mij durven vertellen, had dagboeken waarin ik dat wel gedaan had weggedaan enzo maar tegenwoordig geef ik mezelf alles toe. kan ik fijn alles mooi en leuk en fijn maken en relativeren wat er niet leuk was of even totaal zielig zijn. tegenwoordig schrijf ik liever verhaaltjes wat ik graag zou willen dat er zou gebeuren of wie ik graag tegen zou willen komen en hoe dat dan zou moeten gaan of herrinneringen anders vertellen (gevoelens erbij betrekken enzo). en idd leuk om terug te lezen ohja, ik doe het tegenwoordig trouwens op m'n compu en m'n ouders hebben daar het wachtwoord toch niet van. ook typ ik veeeeel sneller dan ik schrijf en dat maakt het veel makkelijker enzo.
__________________
Dus daar liep ik als in een sprookje, toen ik een man met konijn tegenkwam. Het konijn liep weg. 'Ach, dat doet ie wel vaker' zei de man.
|
30-09-2002, 20:22 | |||
Citaat:
Ik heb welles mn dagboek open in mn kamer laten liggen en dat dan mn moeder binnen kwam. Ik heb dr toen gevraagd of ze erin gelezen had maar ze zei van niet. Ik geloof haar maar, tis tenslotte ook mn eigen domme schuld om hem zo te laten liggen... Citaat:
__________________
MAYNARD! I rest my case --- And Colin & Ricky. --- Ik ben zo blij dat ik ben wie ik ben, dat ik ga waar ik ga, dat ik sta blablabla
|
30-09-2002, 22:35 | |
Heb ik een half jaartje gedaan in een heel duister verleden. Maar ik zette er ook lang niet alles in en wat er wel in stond was zo'n bullshit... Ik las dat later terug en ik vond het gewoon triest. Heb dat ding ook weggedonderd, al was het maar om te voorkomen dat het in verkeerde handen zou vallen.
__________________
Beter een blauwtje lopen dan een groentje blijven...
|
01-10-2002, 10:07 | ||
Citaat:
Ze zegt wel dat ze het nooit weer zal doen maar ik vertrouw haar niet meer.
__________________
*zucht*
|
01-10-2002, 10:17 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
01-10-2002, 13:21 | |
Ik schrijf zelf niet in een dagboek, maar ik denk dat het nut van een dagboek is, dat je je gedachten en gevoelens beter kunt ordenen als je het opschrijft. Ik denk dat het ordenen van gedachten en gevoelens kan bijdragen aan bewustwording van je eigen innerlijke identiteit.
|
Ads door Google |
01-10-2002, 14:57 | |
ik schrijf nou denk ik 2 jaar in dagboeken. Eerst ging het over kleine dingen die ik meemaakte, maar naarmate ik ouder werd en minder leuke dingen meemaakte, of me minder goed begon te voelen ging ik ook mijn gevoelens beschrijven en de gedachten (al dan niet gelukkig) die ik kreeg. Ik heb ongeveer een half jaar geen dagboek meer gehad, maar op een gegeven moment was mijn hoofd zo vol met negatieve gedachten dat ik ze allemaal op ging schrijven. dat luchtte echt enorm op. Ik schrijf dus om dingen van me af te zetten, om ze nog eens te overdenken. Alles wordt voor mij zo veel duidelijker en aangezien ik nooit (of in ieder geval weinig) de behoefte voel om mijn problemen bij mensen ter sprake te brengen schrijf ik ze op.
__________________
you spread like peanut butter
|
02-10-2002, 22:39 | ||
Citaat:
Ik ken wel een man die het doet |
04-10-2002, 20:48 | ||
Citaat:
Ik heb niet echt een dagboek, maar een snelhechter met een heleboel kladblaadjes met allemaal dingen die ik ooit opgeschreven heb. Ik vind het vooral prettig om gewoon achteraf nog eens te kunnen zien wat ik in een bepaalde periode deed. Verder is het wel lekker om je gedachten een beetje te kunnen ordenen, en zo ook tot nieuwe inzichten te komen.
__________________
I hope to see my friend, and shake his hand. I hope the Pacific is as blue as it has been in my dreams. I hope.
|
06-10-2002, 18:26 | |
ik hou wel eentje bij, alleen schrijf ik er soms maanden niet in en dan ineens weer heel veel. Ik heb het jaren geprobeerd, maar ik kon het nooit volhouden en nu ineens wel.. Ik weet niet of ik er veel aan heb op het moment zelf of later, maar gewoon ff schrijven waar ik aan denk en wat er door me heen gaat is leuk voor later.. denk ik.
Vaak zet ik er niet alles is, want dan denk ik dat mensen me aanstellerig vinden....raar want niemand leest het lijkt me... Verder haal ik veel uit muziek.. teksten van liedjes kunnen mijn gevoelens heel goed onderdrukken.
__________________
Still I'm crying for years and day's I don't want to talk about it, so I hide this with a smile on my face.
|
07-10-2002, 17:22 | |
ik heb ook wel een boek waarin ik schrijf, maar tis eigenlijk geen dagboek. ik schrijf er ook lang niet elke dag in, en er staat niet in wat ik die dag gedaan heb.
ik schrijf er altijd in als ik me ontzettend slecht voel, alle negatieve dingen schrijf ik op, tis denk ik n soort uitlaatklep voor me, omdat ik heel gesloten ben over mijn problemen. alles wat me te persoonlijk wordt en waarvan ik vind dat t niemand wat aangaat, kap ik af en schrijf ik op. t voordeel van zo'n boek is dat ie het nooit tegen je zou gebruiken en het nooit zal doorvertellen, en dat doen mensen wel. ik heb er namelijk heel veel moeite mee om iemand te vertrouwen en om over mezelf te praten (mn problemen e.d.) soms vertel ik niet eens aan mn beste vriend hoe k me voel, en als er 1 iemand is die ik volledig vertrouw is hij het wel! mijn boek is dus meer n klaagboek, en ik weet niet wat er zou gebeuren als iemand het ooit zou lezen... Grtz, K.G. |
08-10-2002, 09:47 | |
Verwijderd
|
als ik heel heel erg verdrietig ben kan ik alleen maar huilen, schreeuwen of muziek luisteren... maar daarna ga ik meestal schrijven. verhalen, gedichten of dus in me dagboek (soms ook gewoon een briefje aan mijn vriendin... das me pratende dagboek)
als ik in de stemming ben of heel gekwetst ga ik dichten, als ik vrolijk ben of ik durf iets niet op de schrijven, uit angst dat iemand het ooit leest, dqan ga ik verhalen schrijven (en heel sneaky de namen veranderen hehehe). als ik gewoon down of verdrietig ben ga ik meestal ook in me dagboek schrijven...en eigenlijk schrijf ik dan wel alles op waarom ik het doe weet ik niet precies. het is gewoon zo. wat ik wel weet is dat het helpt alles in mijn hoofd op orde te krijgen. als je iets opschrijft kan je het later nalezen en een beetje objectiever bekijken, dat is meestal wel prettig. bovendien is het leuk je herinneringen aan goede en slechte dingen te bewaren op zon manier. fotoos zeggen mij niet zo veel, ik raak ze ook altijd kwijt.. maar alle brieven, verhalen, gedichten en dagboeken die ik ook geschreven heb heb ik bewaard, en ik kijk er nog heel vaak naar. |
11-10-2002, 18:13 | ||
Citaat:
__________________
Als geduld een schone zaak is, heb je voor msn smetvrees nodig
|
11-10-2002, 23:53 | |
Verwijderd
|
in me dagboek schrijven helpt bij mij om me gevoelens van me af te krijgen of me gedachten op een rijtje te krijgen.. dit hoeft natuurlijk niet in een dagboek, op een gewoon blaadje kan het ook, maar in een dagboek kan je het later weer terug lezen wat vaak ook erg leuk is.
ik schrijf niet vaak in me dagboek, gewoon als ik het nodig heb, ff me emotie's van me af penne... |
14-10-2002, 07:51 | |
Ik schrijf er alles in, dingen die gebeurt zijn die ik verder aan niemand kan vertellen omdat dat dan bijv een relatie zou kapot maken, maar moet het toch ergens kwijt.
Heb 2weken geleden iets meegemaakt wat ik aan niemand kan vertellen dus heb het in mijn dagboek opgeschreven, maar werd bang dat iemand het ooit zou lezen, dus heb de bladzijden eruit gehaalt en verbrand.. |
14-10-2002, 12:43 | ||
Citaat:
__________________
Half Shadow, Half Human.
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Zelfmoord en pijn... Jaymes | 12 | 20-08-2013 00:28 |