mijn familie en ik...

[ilse]

Ik wil hier even mijn verhaal kwijt, en ik hoop dat er mensen zijn die het een beetje bekend voor komt...

Ik ben een meisje van 16 en mijn ouders zijn gescheiden toen ik 6 was. Vlak daarna heeft mijn vader een nieuwe vriendin gevonden, waar mee hij 9 jaar is samengeweest. Zij hebben samen ook een zoontje, die nu 8 jaar is. Ook zij gingen vorig jaar uit elkaar, en voor mij kwam die klap heel onverwacht. Ik kan me van die eerste scheiding nog herrinneren hoe ik me voelde en hoe niemand mij snapte voor me gevoel. Ik voelde me nu weer precies hetzelfde.

Het werd nog vager toen mijn vader steeds vaker bij ons thuis weer kwam (ik woon dus bij mijn moeder). Mijn ouders hebben nooit echt een hekel aan elkaar gehad, maar ik heb er nooit aan gedacht dat ze ooit weer bij elkaar zouden komen. Als je vader dan weggaat en meteen een andere vriendin heeft, dan is dat idee natuurlijk ook meteen wel weg. Maar ze gingen dus steeds vaker met elkaar om.

Op een gegeven moment zouden me ouders samen gaan stappen, gewoon in een weekend. Ik dacht daar niet al te veel over na, dacht dat ze gewoon weer eens iets samen gingen doen, of wilden praten over mij en mijn broertje ofzow. (dat deden ze nog wel eens vaker) maar toen ik de volgende ochten beneden kwam lag de jas van me vader er nog. Allereesrst had ik zo iets van die heeft hij laten liggen. Als mijn vader gedronken heeft gaat ie niet meer met de auto en belt ie een taxi. Dus dan kan het misschien nog dat je je jas vergeet. Toen zag ik dat zijn autosleutels ernaast lagen. Eerst dacht ik nog, nou okeej dan kan die taxitheori kloppen, maar ja daar zat natuurlijk ook de huissleutel aan vast...

Dus ik begon me toch af te vragen wat er was. Nou toen ik ze schoenen zag staan wist ik gewnoeg. Maar nu vroegen me broertje en ik ons af WAAR me vader dan was. We hebben een logeerklamer, dus gingen we daar even kijken. Maar nee dus, Op een gegeven moment komt me broertje naar me toe en zegt: Tenzij mama opeens een hele behaarde rug heeft, ligt papa gewoon bij mama in bed! Ik schrok me dood. Nou ja, voor de meeste mensen zal het heel normaal zijn, maar als je ouders toch gescheiden zijn...??

Zo begon het, mijn vader kwam steeds vaker langs. Mijn ouders gingen steeds vaker dingen samen doen. Mijn vader had eerder in het jaar de vakantie al geboekt. Met ze 5en, want toen was nog niet bedacht dat hij en die nieuwe vriendin uit elkaar zouden gaan. Dus hij had plaats over.. Hij heeft toen gevraagd of mijn moeder mee wou. Zij heeft ja gezegd en zo gingen we met zijn allen op vakantie. Het was op zich allemaal heel gezellug.

Iedereen die hierover hoort reageert: Ow wat leuk dat je ouders misschien weer bij elkaar komen. Maar ik weet het niet..., Zal het dan weer gaan als vroeger met veel ruzie? Kan het niet gewoon weer worden zoasl het was,toen was er geen probleem... Ik had het er echt heel moeilijk mee, en niemand leek dat te snappen.

Ik ga vaak om het weekend naar mijn vader toe. Maar een paar maanden toe had ik daar erg veel spijt van. Normaal ga ik daarheen om een uur of 10. Maar nu kwam ik een keer om half 10. ik wkam het huis binnen en daar was mijn vader. maar hij was niet alleen.. Er was nog een vrouw bij.. Ik kende haar niet. Ik vroeg wie zij was en me vader zei (met een knalrode kop) ,,oww, dit is nancy, een kennis.'' Ik ben me te pletter geschrokken, want die Nancy had een superkort rokje aan (leer, gadverdamme een vrouw van 45 met een leren rokkie aan en dan bij me vader zitten )

Ik vroeg wat zij hier zo vroeg al deed. Mijn vader zei dat ze elkaar na een tjd weer eens gesproken hadden in een café. ze was blijven slapen, want ze was zogenaamd haar sleutels vergeten... en omdat mijn vader haar toch kende mocht ze wel met hem mee naar huis, hij had toch een logeerkamer. vervolgens gingen ze snel weg, want o jee, mijn broertje kwam ook en "die hoefde nancy niet te zien". Ik ging naar de logeerkamer. Die o zo slimme vader van me was alleen vergeten dat het bed in de slaapkamer NIET OPGEMAAKT WAS AL WEKEN. Dus 1+1=2, ik wist wat er gebeurd was.

Ondertussen had hij al die tijd mijn moeder in de waan gelaten dat ze een kans had, dat het misschien nog wat zou worden. het eerste watik gedaan heb is mijn moeder bellen. ik heb haar verteld wat ik wist en dat ze haar eigen conclusies moest trekken. Uiteindelijk heeft mijn vader toegegeven dat ze met elkaar geslapen hadden. Maar ik kom 1 keer eerder, komt dat dan nie vaker voor? En had hij het anders aan me moeder verteld? ik vertrouwde mijn vader niet meer.

Mijn moeder was er kapot van. Ook ik kon er niet tegen. op school uiteindelijk het hele verhaal verteld, want ik kon er even niet meer tegenm en zat met huilbuien op school.

Mijn moeder heeft mijn vader uiteindelijk vergeven. Nog steeds zeggen ze allebei dat ze niet weten wat ze nu gaan doen, hoe het verder gaat. Ik zit nu al ruim een half jaar in deze onzekerheid, dat er steeds weer iets nieuws gebeurd.

Ook mijn stiefmoeder (die ex-vriendin van me vader dus) werkt niet echt mee. Ik wilde haar wel blijven zien nadat mijn vader en zij uit elkaar waren, ze was toch 9 jaar een soort van 2e moeder van me geweest. Ook al klikte het af en toe beter en minder met haar, dat gevoel bleef. Maar omdat zij nu zo jaloers is op mijn moeder, verteld ze dingen over mijn moeder aan mij, dngen over mijn vader, en dingen over de twee samen. Dingen die ik NIET wil weten. Zoals ze tegen mij heeft verteld dat mijn vader 12 jaar trug toen hij nog met mijn moeder was, is vreemdgegaan. dat is nu toch totaal niet meer relevant, dus waarom vertel je het me???

Ze probeert nu via mij, mijn moeder terug te pakken. Ik kan hier absoluut niet tegen. maar op hety moment dat ze iets zegt realiseer ik me ook niet altijd dat het zo sneaky is bedoeld. Ik zie haar nu niet meer, en duz mijn half broertje ook niet zo vaak meer.

Ik hoop dat er iemand is, die zoiets heeft meegemaakt. zo een precies de zelfde situatie zal wel niet, maar iets soortgelijks. Niemand in mijn omgeving snapt het volgens mij...

Zo, sorry dat het zo een lang verhaal is, maar ik hoop dat iemand mij wil helpen...

Dikke kus, Ilse

Jemig, hoe bedoel je verwarrende situatie .
Ik vind het erg kut voor je. Ik heb zelf niet zoiets soortgelijksmeegemaakt, dus ik kan je niet iets van tips geven. Maar als het je dwarszit, schrijf het op, praat met je vader en moeder.
Succes meid!

[moon]

Wat een rot situatie zeg! Ik vind dat jou stiefmoeder je absoluut geen dingen over je ouders hoort te vertellen die jij niet wilt horen. Ze zou jou juist moeten helpen en troosten! Ik zou haar dat ook duidelijk vertellen.
Verder weet ik niet zo goed wat ik er over moet zeggen. Ik zou je alleen adviseren om hier wel met mensen over te praten, want het lijkt me heel lastig om hier in je eentje mee om te gaan.
Ik heb zelf nog nooit zoiets mee gemaakt, maar het lijkt me heel vervelend. Heel veel sterkte!

Liefs, Rianne

[ilse]

moon schreef op 21-02-2004 @ 16:47:

Verder weet ik niet zo goed wat ik er over moet zeggen. Ik zou je alleen adviseren om hier wel met mensen over te praten, want het lijkt me heel lastig om hier in je eentje mee om te gaan.
Ik heb zelf nog nooit zoiets mee gemaakt, maar het lijkt me heel vervelend. Heel veel sterkte!

Liefs, Rianne

Ik wil wel met anderen praten, maar ik ben aan de andere kant ook weer bang dat mensen zeggen dat ik zeur... dat is me al een keer gebeurd... ik ben daarom gewoon bang dat mensen zoiets hebben van het valt toch allemaal wel mee, doe vrolijk en zeur niet zo!
xxx ilse

[synclinorium]

illie1987 schreef op 21-02-2004 @ 16:50:
Ik wil wel met anderen praten, maar ik ben aan de andere kant ook weer bang dat mensen zeggen dat ik zeur... dat is me al een keer gebeurd... ik ben daarom gewoon bang dat mensen zoiets hebben van het valt toch allemaal wel mee, doe vrolijk en zeur niet zo!
xxx ilse

Heej meis

Je zeurt echt niet hoor! Mijn ouders zijn ook gescheiden en dat dingen over elkaar zeggen das niet cool. Mogen je ouders niet doen. Bij mij gebeurt dat ook. Negatief praten over elkaar, en sarcastische opmerkingen maken etc, etc.
Als het nu gebeurd zeg gewoon dat je dat niet wilt, want het blijft toch je moeder!

Good luck!

xx Ireen

[moon]

illie1987 schreef op 21-02-2004 @ 16:50:
Ik wil wel met anderen praten, maar ik ben aan de andere kant ook weer bang dat mensen zeggen dat ik zeur... dat is me al een keer gebeurd... ik ben daarom gewoon bang dat mensen zoiets hebben van het valt toch allemaal wel mee, doe vrolijk en zeur niet zo!
xxx ilse

Als je mensen het verhaal verteld zoals je het hier heb verteld, horen ze abslouut niet te zeggen dat je zeurt!! Zoek mensen die je vertrouwt (een vertrouwenspersoon op school?) je zult zien dat de meeste mensen je juist willen helpen. Als ze zeggen dat je zeurt dan is dat alleen maar omdat ze waarschijnlijk niet wteen wat ze met je verhaal aanmoeten. Neem maar van mij aan, dit is echt geen aanstellerij! Ik zou niet bang zijn en toch eens gaan kijken of je iemand kan vinden om mee te praten. Nogmaals sterkte!

( je kan me pmen of mailen als je dat wil )

[Nona]

Ten eerste zeur je niet. Dit is belangrijk genoeg voor jou om een lang verhaal over te vertellen en anderen om raad te vragen. Dat is denk ik al genoeg om te kunnen zeggen dat je niet zeurt.

Bon... *denk*
Nu ja, je stiefmoeder heeft natuurlijk in de eerste plaats het recht niet jou te betrekken in haar zaken die zij wil oplossen. Zij is volwassen, dus laat haar zich zo gedragen. Van haar problemen hoeft ze niet jouw problemen te maken, zeker gezien het feit dat jij zestien bent (en dus, niet lullig bedoeld, nog niet volwassen). Dat ze zich gekwetst voelt is waarschijnlijk terecht, maar daar hoeft ze jou niet in te betrekken. Zo maakt ze jou het slachtoffer.

Daarnaast is het misschien een goed idee om even met je beide ouders te praten over hoe het nu verder moet. Zij kunnen natuurlijk ook niet in de toekomst kijken en je weet nooit of het allemaal echt goed af gaat lopen tussen hen, maar ze kunnen op zijn minst een paar afspraken met jou maken. Proberen ruzies uit te praten, dat soort dingen.

En als laatste: jij hoeft niet voor iedereen vrolijk te zijn terwijl je je niet zo voelt. Natuurlijk is het fijn als je gezellig bent met je vrienden, maar als je ergens over wilt praten moeten zij daar ook een uurtje voor uit kunnen trekken. Daarna kun je altijd weer gewoon lol maken!

[ilse]

Ben ik weer...

Ja, voor mij is het heel belangrijk, maar als ik erover aan mijn vriendinnen vertel, praten ze eroverheen alsof het totaal onbelangrijk is. Daarom durf ik er ook weer weinig over te zeggen en krop ik het weer op. (wat dus eigelijk niet de bedoeling is)

Kijk, ik praat op zich heel makkelijk, maar ik weetdus niet echt meer tegen wie ik dat kan doen. Mijn moeder is meestal echt een schat alleen sommige dingen kan ik toch echt niet tegen haar vertellen.

Ik kreeg vorige week ook weer een klap. Ik kreeg mijn rapport op school. Wij mochten dan lezen wat de leraren als commentaar hadden geschreven en waar ze het over wilden gaan hebben op de vergadering. had mijn engelse lerares erbij gezet: Misbruikt ze haar thuissituatie???

Ik werd daar zo verdrietig en boos om. Een tijdje terug ben ik nog wel eens op school in huilen uitgebarsten, maar de laastte tijd ging het op school juist wel beter omdat ik me daar nog wel redelijk voelde, thuis denk ik veel meer aan de problemen zeg maar. Maar nu denkt die lerares dus dat het neb is?!?!?!

Nou toen had ik het wel ff gehad! en dan ga je ook twijfelen of iemand je nog wel serieus neemt.

Ik heb een vriend, nu ongeveer 2 maanden. maar ik wil hem er ook niet teveel mee lastigvallen... Moet ik hem alles vertellen en vertellen hoe ik er mee zit? Hij weet de meeste dingen wel, maar als ik bij hem ben voel ik me niet zo down dus dan is er niet zo veel aan de hand. Hij weet alleen niet hoe erg ik er normaal mee zit...

-xxx- Ilse

[miss x]

Wat een vervelende situatie zeg, Ten eerste zou ik tegen je stiefmoeder zeggen dat ze moet ophouden om te proberen je moeder dwars te zitten door jou daar als doorgeefluik voor te gebruiken wordt maar es flink boos op haar en zeg dat als ze een probleem heeft , het met je moeder of vader moet bespreken. Verder zou ik proberen als ik jou was met je ouders te gaan praten over hoe je je voelt, werkt dat niet/luisteren ze niet praat er dan met iem. anders over want opkroppen helpt niet, heel veel succes meid

Liefs miss x