Citaat:
Het dienstmeisje slenterde door de gangen van het eeuwenoude kasteel. Enkel de huilende wolven, die in de nabije wouden vertoefden verhinderden een doodse stilte. In haar rechterhand hield ze een simpele olielamp vast, die het duistere portaal enigszins probeerde te verlichten. Haar jurk, die bedekt werd door een besmeurde schort sleepte over het fluweelrode karpet. Even wreef ze over haar droge keel en na discreet te hebben geklopt op de massief eikenhouten deur ging ze naar binnen. Daar trof ze haar meester aan. Levenloos op de grond, als een porseleinen pop. Op zijn buik gelegen met een keukenmes in de rug.
Het meisje liet de olielamp vallen en verliet de kamer, schreeuwend om hulp…
|
Ik vind het wel leuk, ik hou wel van detectives, en van middeleeuwse verhalen. En die archaische uitspraken vind ik juist prachtig (maar ik kan me voorstellen dat het op een gegeven moment wel een dooddoener zal zijn).
Ik vind alleen 'een lamp die
probeert iets enigszins te verlichten' een beetje raar, omdat je het zo makkelijk doet terwijl het een ding is, en geen wezen.