Ode aan de ochtend

[Not for Sale]

Tussen een wirwar van wortels
en de koele aarde,
op de sprietige bodembegroeiing
in de ochtendzonnestralen,
schitteren onwaarschijnlijk schone sprankelingen
als van grote waarde.

Het vroege veld
onder een glinsterend deken
bezaaid met gevallen sterretjes,
nee, met kristallen kralen;
Kleine plukjes wolkenvocht
die zijn blijven steken.

De dauwdruppels in je gelaat
maken je nog mooier.
Sieraden van de dageraad.

Mooi! Wat een prachtig beeld schets je, ik zie het helemaal voor me... En de woorden die je gebruikt passen op de één of andere manier precies bij wat je beschrijft.
Het vroege veld
onder een glinsterend deken
bezaaid met gevallen sterretjes,
nee, met kristallen kralen;
Kleine plukjes wolkenvocht
die zijn blijven steken.

vind ik het mooiste, het loopt mooi, en de kleine plukjes wolkenvocht
En de laatste strofe

[xineof]

die zijn blijven steken.

Deze regel vind ik een beetje afwijkend van het ritme; wat te kort/abrupt denk ik. Verder een prachtig gedicht. Het ritme en de toon zijn heerlijk, en de langletterige woorden zijn mooi en niet overdreven.
Het doet een beetje mythisch aan, heel mooi .

[Ilu]

Ik vindt het hele gedicht eigenlik heel mooi ik ga dan echt dneken aan een morgen ergens waar je nog veel natuur hebt enzo behalve deze zin "nee, met kristallen kralen;" tijdens het lezen liep ik daar vast en was ik het even kwijt ik vindt hem anders dan de rest maar dat is natuurlijk maar persoonlijk denk ik.

Mooi. Er zit een bepaald ritme in, ik weet even niet hoe dat heet. Het leest mooi weg, je schept inderdaad een beeld, waardoor het een erg sfeervol gedicht is.

[Reem]

Ik vind dit gedicht eveneens erg mooi. Het is al gezegd dat je een mooi beeld schept, dus dan even over de vorm: wat een goed rijmschema. Hoe ook ochtendzonnestralen op kristallen kralen rijmt.
En er zit ook een echt metrum in; dat vind ik knap gedaan, bij de woorden die je gebruikt.
Ook het einde vind ik erg goed, omdat je hele gedicht in feite gaat over het beschrijven van de dageraad. Pas aan het einde blijkt dat het de sieraden van iemand zijn.

[Not for Sale]

Dank jullie wel voor de feedback. Lovend en contructief
Twee kleine aanpassingen in de tweede strofe:


Tussen een wirwar van wortels
en de koele aarde,
op de sprietige bodembegroeiing
in de ochtendzonnestralen,
schitteren onwaarschijnlijk schone sprankelingen
als van grote waarde.

Het vroege veld
onder een glinsterend deken
bezaaid met gevallen sterretjes,
Of wellicht kristallen kralen;
Kleine plukjes wolkenvocht
die onbedoeld zijn blijven steken.

De dauwdruppels in je gelaat
maken je nog mooier.
Sieraden van de dageraad.