Columnwedstrijd: Conspiracy Theory

[Ieke]

Conspiracy Theory

Wat als roostermakers op de middelbare iedereen behalve jouw klas het laatste uur vrij geven? Als ze op je vervolgopleiding wel eerlijk omspringen met lerarenuitval, maar de lestijden zo hebben ingesteld dat je met de trein altijd véél te vroeg bent, of een heel klein beetje te laat? Als diezelfde school je een stageplek geeft die je alleen met de bus (de Slakkengang Express) kan bereiken? En als deze wordt bestuurd door De Buschauffeur Des Doods (Magere Hein voor intimi) die zich een ware formule-1 racer waant? Als je ouders een stel eikels zijn? Je veel te dik bent, slap haar hebt, en de trotse bezitter bent van een door acné getroffen gezicht-als-een-maanlandschap? En tot overmaat van ramp iedereen (ja, zelfs je irritante neefje of onuitstaanbare zus!) al een vriend/vriendin heeft behalve jij?

Dan is het zeker: jij, en jij alleen hebt te maken met een heus complot. ’S nachts, terwijl brave burgers als jij een uiltje knappen, kruipen leraren, ouders, werkgevers en ander gespuis uit hun holen, om samen hun zoveelste aanval te plannen. De door jouw frustratie vrijgekomen energie zal vervolgens een doel dienen, zo gruwelijk dat zelfs Osama bin Laden het in z’n tulband zal doen van angst. Mhuahahahahaha!!!!

Maar wat als je niet meer weet wanneer je ook alweer voor het laatst gegeten hebt? Als de dichtstbijzijnde waterput drie uur lopen is? Als bijna al je vriendjes met wie je vroeger speelde zijn gestorven door een ziekte die makkelijk voorkomen had kunnen worden? Als je niet kunt lezen maar gelukkig wel een rijke toerist naar zijn/haar radio hoort luisteren en nog net weet op te vangen dat er alwéér een SMS-actie voor zowel Azië als Darfur van start is gegaan? En jij niet eens in de buurt van die plaatsen woont?

De hele wereld lijkt soms één groot complot, gesmeed door onszelf en alleen te ontrafelen door onszelf. Willen we dat laatste eigenlijk wel? Voor je zwaar beledigd “welnee!!!” begint te gillen, denk eens na. Miljoenen mensen lijden honger, maar toch gaat ons geld naar Snackbar ’t Hoekje, in plaats van World Food Program. We springen in de bres voor Hannes de zeehond, maar laten Bertha de bioslachtkip rustig pauzeren in een veredelde schoenendoos-met-tralies, tijdens haar reis van het ei tot ons bord. Heel de wereld luid de alarmklokken vanwege de dreigende klimaatverandering die over tien jaar onomkeerbaar zal zijn, en gaat vervolgens met de auto naar huis om de rest van de avond onder de zonnebank te gaan liggen en naar zijn/haar, op een wegwerpbatterij werkende, mp3-speler te luisteren. Oplaadbare zijn tenslotte eng (net als spaarlampen overigens).

Onze hersenen zijn misschien wel onze kracht, maar ze zijn ook onze zwakte en de mensheid zal zijn grenzen pas kennen als hij ze overschreden heeft. Dát is wat mensen van dieren onderscheid, en niet het eten-met-mes-en-vork zoals je ouders je probeerden wijs te maken toen je klein was.

Jammer.