Columnwedstrijd: Mens erger je niet…

[Ieke]

Mens erger je niet…

Waar komt het vandaan? Wat moeten we ermee? Waarom blijven we het produceren?
Zoveel vragen over één simpel onderwerp. Een onderwerp dat toch enige aandacht verdient, maar al veel te lang in de kou is blijven staan. Het bleef staan, werd achtergelaten, en wel in een zodanige kou dat men het uiteindelijk ook maar liet ondersneeuwen.
Ieder mens zou verbitterd raken van zulk een behandeling. Geen wonder was het dus dat we er opeens zoveel last van kregen. We hebben zijn kracht onderschat.
Het was allemaal deel van een grote misrekening, een simpel opzij schuiven van een te groot obstakel op de weg die de mensheid al enkele eeuwen volgt. Een kapitalistische, zelfzuchtige weg. Het individualisme viert weer hoogtij, alleen dit keer op een heel andere manier dan beschreven staat in de geschiedenisboekjes…
Maar terug op het onderwerp, het obstakel; de nieuwe opponent voor dit tijdperk…

Stress is waar ik u op wil wijzen. Wat doen wij ermee? Niks. Wij laten het sudderen, tot het opeens ongenadig naar boven komt, verzadigd van het jarenlang sparen van energie, verkregen uit verdriet en frustratie. Het springt mensen, hele bevolkingsgroepen, in de nek. Westerlingen worden er zodanig door opgeschrikt, dat geen dokter meer een zinnig advies weet te bedenken. Mensen met enig zelfinzicht en een goed beeld op de situatie wijken vervolgens uit naar alternatieve geneesmiddelen. Vaak werken dezen vele malen beter dan de goedbedoelde adviezen van hulpeloos kijkende dokters.
Het is meestal al de toon die de muziek maakt. Bij deze alternatieve geneeswijzen gaat men maar van één ding uit: het helpt. En als het niet helpt, ligt het niet aan het middel, maar aan het desbetreffende slachtoffer. Zelfs als het middel in theorie niets inhoudt, heeft het toch zo zijn werking: er daalt een zekere rust neer op ons gestresste persoontje.
Waarom ook niet slapen op zo’n magnetisch matrasje? En waarom zou ik die heerlijke speciale kruiden, die men mij tegen mijn stress aanraadt, uit mijn avondeten weren? Baat het niet, dan schaadt het niet, mompelen veel mensen, met iets dat al op een glimlach lijkt op hun gezicht, voor zich uit.

Ja, waarom ook niet? Wat de meeste mensen gewoon nodig hebben, is een beetje vastigheid. Met het eerder genoemde voegen wij een nieuw ritueel toe aan ons dagelijks leventje. En dat is, naar mijn mening, precies waar wij ons als mens op vast moeten zetten. Wij moeten weer meer waarde hechten aan bepaalde dingen in ons leven.
Niet alleen aan het werk, waar wij onze stress meestal vandaan halen, maar simpelweg aan dat wekelijkse bezoek aan je schoonmoeder. Je zult zien, binnen no time is het norse gezicht, dat ze normaal opzet zodra jij dezelfde kamer binnenkomt als waar zij zit, verdwenen.
Ga weer liefhebben. Bedenk dat het werk alleen bedoeld was om jezelf in leven en onder de pannen te houden.

Ga ervoor zitten en doe mee met het gezin. Pak voor het eerst sinds maanden weer eens dat laatste pionnetje uit de spellendoos; zeg ‘hai’ tegen de vrouw met wie je het bed deelt, schenk haar een stralende glimlach en een knipoog en geef eventueel aanwezige kinderen een kus op hun kruin. Participeer, en hou jezelf vooral voor:

Mens erger je niet...