Het grote gedichtentopic #5

[Mariekje*]

Vorige

Gaan we weer

[rare kwast]

niet eerlijk...mocht niet eens de nieuwe openen (a)

[farai]

@rare kwast: kzeg het hier ook nog maar ne x om zeker te zijn da je 't leest: schitterend stukje text die vorige.

[rare kwast]

had al gelezen

thanx

wat je nooit hebt gehad

Een moeder met haar kind,
op een bankje langs de straat,
gelukkig en ze zingt,
een lief liedje in de maat.

Ze geeft het kind een kus,
en dan nog een stuk of tien,
dan wijst ze op een mus,
zodat het kind het zou zien.

Dit mooie ritueel,
sta ik hier te aanschouwen,
het doet me heel erg veel,
het gaat met zelfs benauwen.

Ik vlucht nu naar mijn beer,
als een verdrietig klein kind,
ik wieg me heen en weer,
voel me zo erg onbemind.

Nee, ik wil het nu niet,
maar mijn wangen zijn al nat,
zo bang en zo'n verdriet,
om wat je nooit hebt gehad.

[farai]

pffff en dan beweren da ik een goede schrijfster ben eh.....ben ik dus écht niet in vergelijking met jullie.

[rare kwast]

nog een keer off....
JA jij kan SUPER schrijven

[farai]

rare kwast schreef op 17-05-2005 @ 17:48 :
nog een keer off....
JA jij kan SUPER schrijven

as dat op mij bedoeld is vink da een supercompliment om van jou te krijgen.

Sorry mensen ik kan ni ontopic want kben uitgeschreven voorlopig

[rare kwast]

~oceangirl~ schreef op 17-05-2005 @ 17:50 :
as dat op mij bedoeld is vink da een supercompliment om van jou te krijgen.

Sorry mensen ik kan ni ontopic want kben uitgeschreven voorlopig

yup voor jou...
en waarom

[farai]

rare kwast schreef op 17-05-2005 @ 17:53 :
yup voor jou...
en waarom

da weet je best. al zijn ze supersad, ze zijn supermooi geloof me maar. en da geldt ni alleen voor jouw schrijfseltjes btw.

en nu benk ermee weg

Lieve groetjes oceangirl

Ik kom me ff mengen in dit offtopic geleuter.
Dames; jullie schrijven allemaal prachtig!

En Rare kwast ik denk dat ik jou nu wel mag uitroepen tot 'gedichten-goeroe' van het Psych forum!

rare kwast 123
Repelsteeltjuh 60
Eend 42
sonho 38
Meissiej 23
~oceangirl~ 17

[rare kwast]

123

wtf dat zijn al mijn nutteloze posts ofzo

rare kwast schreef op 17-05-2005 @ 18:23 :
123

wtf dat zijn al mijn nutteloze posts ofzo

Ja.

k wind je om mn vinger
en trek me dan snel terug

zodat 't je blijft draaien
hele dagen lang

en als je, heel kort
even niet meer duizelig bent

maar toch nog zo wankel
op die wiebelige voetjes staat

dan vang ik je heel snel
in mijn webje van verleiding

sonho schreef op 17-05-2005 @ 17:59 :
Ik kom me ff mengen in dit offtopic geleuter.
Dames; jullie schrijven allemaal prachtig!

En Rare kwast ik denk dat ik jou nu wel mag uitroepen tot 'gedichten-goeroe' van het Psych forum!

rare kwast 123
Repelsteeltjuh 60
Eend 42
sonho 38
Meissiej 23
~oceangirl~ 17

& de man(nen)?

en ik ben t eens met die nominatie voor Rare kwast.

[rare kwast]

de mannen ook

maaruh hous op mensne

Repelsteeltjuh schreef op 17-05-2005 @ 22:53 :
& de man(nen)?

en ik ben t eens met die nominatie voor Rare kwast.

Ja, nee die ook natuurlijk.
Maar in dit topic waren het ff vrouwen die wel/niet goed schreven enzo. Vandaar.

Maar ik geloof dat dit niet meer mag van onze 'goeroe'.

[farai]

om ook maar is ontopic te gaan in deze:

Je wil me zoveel zeggen
Maar je stem breekt
Wonden zitten te diep
Angst krijg je niet verjaagd

En oh god ik kan je niet helpen
Wil zo graag bij je zijn
Maar kan het niet

Ik wil tot je doordringen
Zeggen dat alles goed komt
Ook al kan ik je nix beloven

Maar verbijt je pijn niet langer
Vertel me wat je voelt
En laat me…..
Laat me je hart raken
-----------------------------------

ik denk heel stil in mijn hoofd dak btje heel persoonlijk word nu

[rare kwast]

mooi geformuleerd

*blijf on.... blijf on*

das pech....hoezo persoonlijk stiekem??

Zie de kinderen buiten,
Spelen op het plein.
Met vriendjes en vriendinnetjes,
Zie ze gelukkig zijn.

Net als jonge dieren,
Onbezorgd en vrij.
Huppelend door het gras,
In de zon, wat kijken ze blij.

Soms zou ik willen,
Dat alles net als toen was.
Dat ik ook zo gelukkig keek,
En speelde in het gras.

Maar mijn dagen zijn donker,
Niet zo onbezorgd als toen.
Het verdriet overheerst,
Zo moeilijk om vrolijk te doen.

Ik hoop ooit,
Dat ik weer lach.
Ik weer rond huppel,
En de zon vult dan mijn dag.

Snakkend naar adem,
Rood doorlopen ogen.
Vraag ik me af waarom,
Ik voorover zit gebogen.

Waarom is dit toch gebeurt?
Waar heb ik dit aan te danken?
Ik spoel mn verdriet door,
God, ik kan wel weer janken!

Elke keer beloof ik mezelf;
“Dit doe ik nooit meer.”
Maar ik kan er niet mee stoppen,
Het gebeurt telkens weer.

Heel veel schaamte,
Heel veel verdriet.
Tover ik een lach op mijn gezicht,
Zodat niemand het ziet.

~

Dan denk je, ze heeft dr lesje wel geleerd,
Dit doet ze niet nog een keer.
Maar dan beneden, loopt ze langs de kast,
Begint weer te eten, meer en meer.

Ze weet niet wat er gebeurt,
Weet niet wat ze doet.
Ze wil er wel mee stoppen,
Maar weet niet hoe dat moet.



(Ja, khad nog meer inspiratie. Maar goed voel me ook erg slecht vandaag. En ff in een aparte post, anders haal ik rare kwast nooit in. Nee we doen geen kinderachtige wedstrijdjes hoor.)

[rare kwast]

ze zijn prachtig *snif*

*gives big hug*

[farai]

sonho schreef op 18-05-2005 @ 19:36 :


Ja, khad nog meer inspiratie.

en wat voor inspiratie dan nog..damn you're good

*knuff*

Thanks both.
*knuff*

waar wil je heenrennen
ergens zul je nu toch wel weer vluchten
want je zit vast
in die hele verkeerde gewoonte

mensen denken
dat ze je kennen
dat ze weten wat je voelt
wat je doet

maar niemand die ziet
niemand die weet
wat je voelt
of wat je doet

alleen jij weet
waarom je niks doet
waarom niemand t zal snappen
want je voelt helemaal niks

als een blanco pagina
waar mensen zich op kunnen uitleven
en daarna vermorzelen
tot niks meer dan een speelballetje




...

[Meissiej]

Thinking of the days I was a happy girl
Wondering how it feels to be glad
Now my world has turned into a nightmare
Tears in my eyes telling the story of my pain
They tell how awfull I feel all the time
Lost in cold darkness all alone

See me falling down time after time
Into a black world whitout hope
Pieces of the past are pulling me down
Please catch met when I fall
And try to make me smile
Only for one moment

Oh just be with me al the time
Inside I’m crying everyday
I know you can’t see I’m broken
You can’t see I’m dying inside
But please try to save my soul
Before it is to late, my love

See me falling down time after time
Into a black world whitout hope
Pieces of the past are pulling me down
Please catch met when I fall
And try to make me smile
Only for one moment

Oh my world is black now
Grey shadows of the past
Make me forget the beautiful things
The painful memories shall I never forget

See me falling down time after time
Into a black world whitout hope
Pieces of the past are pulling me down
Please catch met when I fall
And try to make me smile
Only for one moment

[-Flip-]

Repelsteeltjuh schreef op 19-05-2005 @ 19:36 :
waar wil je heenrennen
ergens zul je nu toch wel weer vluchten
want je zit vast
in die hele verkeerde gewoonte

mensen denken
dat ze je kennen
dat ze weten wat je voelt
wat je doet

maar niemand die ziet
niemand die weet
wat je voelt
of wat je doet

alleen jij weet
waarom je niks doet
waarom niemand t zal snappen
want je voelt helemaal niks

als een blanco pagina
waar mensen zich op kunnen uitleven
en daarna vermorzelen
tot niks meer dan een speelballetje




...

Deze is mooi... zo mooi...

[rare kwast]

Op oude foto’s
Kan je haar nog zien staan
Met die twinkeling in haar ogen
Kijkt ze je vanuit het plakboek aan.

Een klein blond meisje,
Van een jaar of vier.
Vrolijk aan het lachen,
Ze heeft zo veel plezier.

Grote donkere ogen,
Twee staartjes van opzij.
Spelend met vriendjes,
Rondspringend en blij.

Maar als je verder bladert in het boek,
En naarmate de tijd verstrijkt.
Veranderd het meisje langzaam,
Je ziet het alleen als je goed kijkt.

Het meisje wordt ouder,
De twinkeling in haar ogen verdwijnt.
Het is nu alleen nog de lach,
Die af en toe op haar gezicht verschijnt.

Het vrolijke meisje is weg,
Haar ogen zijn gevuld met verdriet.
Ze lacht heus nog wel,
Maar dat is het masker dat je ziet.

De pijn diep van binnen verstopt,
Het masker om achter te schuilen.
Volhoudend dat alles goed gaat,
En proberend om niet te huilen.

Dat is het meisje nu,
Levend in een wereld van pijn.
Dromend van een leven,
Waarin ze weer vrij zal zijn.

rare kwast schreef op 20-05-2005 @ 20:31 :
Op oude foto’s
Kan je haar nog zien staan
Met die twinkeling in haar ogen
Kijkt ze je vanuit het plakboek aan.

Een klein blond meisje,
Van een jaar of vier.
Vrolijk aan het lachen,
Ze heeft zo veel plezier.

Grote donkere ogen,
Twee staartjes van opzij.
Spelend met vriendjes,
Rondspringend en blij.

Maar als je verder bladert in het boek,
En naarmate de tijd verstrijkt.
Veranderd het meisje langzaam,
Je ziet het alleen als je goed kijkt.

Het meisje wordt ouder,
De twinkeling in haar ogen verdwijnt.
Het is nu alleen nog de lach,
Die af en toe op haar gezicht verschijnt.

Het vrolijke meisje is weg,
Haar ogen zijn gevuld met verdriet.
Ze lacht heus nog wel,
Maar dat is het masker dat je ziet.

De pijn diep van binnen verstopt,
Het masker om achter te schuilen.
Volhoudend dat alles goed gaat,
En proberend om niet te huilen.

Dat is het meisje nu,
Levend in een wereld van pijn.
Dromend van een leven,
Waarin ze weer vrij zal zijn.

mooi...
maar ik herken er veel van jammer genoeg...

@iedereen; hele mooie gedichten weer.

~

Hele simpele schrijfseltjes, maar ze zeggen wel precies wat ik voel(de)/bedoel(de).

Stikken in je eigen verdriet.

Ik lig in het donker,
Niemand die me ziet.
De tranen op mn wangen,
Zo uit ik mijn verdriet.

De gedachten in mn hoofd,
Het zijn er zoveel.
Verdriet in heel mn lijf,
Van mn tenen tot mn keel.

Mn keel zit dicht,
Mn hoofd zit vol.
Ik kan niet meer verder,
Kruip weg in mijn hol.

Ik lig in het donker,
Niemand die me ziet.
Het lijkt of ik stik,
Stik in het verdriet.

Bloed op mn arm,
Tranen in mn ogen.
Lig ik in het donker,
En ik staar naar boven.

Wat zal er boven zijn?
Daar boven de wolken en de zon?
Daar is een mooie hemel,
Ik wou dat ik er naar toe kon.

De keuzes die ik moet maken,
Het leven dat ik lijdt.
Het is voor mij te moeilijk,
Elke dag die strijd.

Voor vannacht wil ik een engel,
Een engel die mij bevrijd.
Die mij meeneemt naar de hemel,
Mij los maakt van deze strijd./weg haalt uit deze strijd.

[farai]

@sonho: 1 vraag voor je: wààrom zou het in hemelsnaam altijd moeilijk moeten zijn? hoe simpeler, hoe mooier vind ik vaak.

Hoeft ook niet.
Toen ik het schreef viel het me alleen op hoe makkelijk het eruit kwam rollen. En toen ik het na las, dacht ik wel van; tis heel simpel, woordgebruik enzo. Maar dat geeft absoluut niet. Het viel me alleen op en daarom vermeldde ik het bij. (Eig dus volkomen nutteloos, maar ok.)

lise_smiles schreef op 17-05-2005 @ 17:39 :
wat je nooit hebt gehad
(....)
Nee, ik wil het nu niet,
maar mijn wangen zijn al nat,
zo bang en zo'n verdriet,
om wat je nooit hebt gehad.

Hoe herkenbaar
Erg mooi gedicht..

im tryin' not to be afraid
just as you told me

please
stop beating on the door

every sound hurts
and i cannot fly away

the harder you scream
the more it hurts

after all those years
im still runnin'

from doors and screams
a voice lost in the corner

it all fell apart
exept for the fear

[dromenvanger]

Liefde ofzo

Versnipperde beloften
papier voorspelden niet veel goeds
het contract reeds over datum
en ik leg me erbij neer

Ik heb je nodig
om te zijn wie ik wil
dat anderen me zien

Als je weg bent
Mis ik mezelf

[Meissiej]

De straten die huilen
en de huizen zijn verlaten.
De donkere wolken in de lucht
zitten al maanden in mijn hoofd.

In de natuur bloeit het leed
en ergens in de bomen
zingt wat verloren een vogel
stervend zijn laatste lied.

Weerkaatsing van mijn pijn
doet de spiegel breken.
Net zoals mijn ziel
door een te groot verdriet.

Ijzige wind raast door mijn ziel
en laat liefde verdwijnen.
In de diepste dalen woont
ergens verlaten de dood.

Regen klettert oneindig neer
zoals mijn tranen vloeien
en de bliksem brand littekens
net als de pijn in mijn ziel.

Wanhoop schreeuwt vanbinnen
als een gewond dier in de nacht.
Geluk is uit elkaar gespat
als glas dat op de tegels valt.

Aan de zwarte hemel staan
nog wat verloren sterren.
En de maan die schijnt
verloren in de dikke mist

Scherven van het verleden
dwalen mee met de storm
om mij steeds plotseling
te vernederen en te vangen.

In elke muziek klinkt
een trieste melancholie.
En in elke stem hoor ik
een diep verstopte pijn.

Terwijl schaduwen vervagen
en de laatste wolven huilen
klinken in vaag verlichte verte
zachte klanken van hoop.

*Slik*
Meissiej; hij is erg mooi!
(Maar wel heel verdrietig.)
*knuff*

[Meissiej]

dankje
*knuff terug*

[rare kwast]

@ Meissiej super

*knuf*

[rare kwast]

Levend in een eigen wereld
Van verdriet en pijn.
Verschijnt er maar geen lichtje.
En lijkt het voor altijd donker te zijn

Steeds vechtend voor iets moois
Om nog wat van het leven te maken.
Alles gedoemd om te mislukken,
Sta ik op het punt alle pogingen te staken.

De weg naar geluk zo ver weg,
Zak ik dieper in de duisternis.
Doodmoe van het vechten,
Voor iets dat zo onbereikbaar is.

Verlangend naar veranderingen,
Dromend van een leven zo vrij.
Hopend op geluk en plezier,
Zonder al die gedachten in dat hoofd van mij.

Maar levend in mijn eigen wereld,
Van verdriet en pijn.
Stop ik met strijden,
Met de hoop dat alles snel over zal zijn.

[fiorucci]

om mijn emoties te verwerken:

doorzichtig voor de buitenwereld
een hechte band zo dicht als glas
samengesmolten tot een eenheid
het leek dat het onbreekbaar was

vier sterke hoeken van het raam
door een klein stukje verhinderd
met in het midden het zwaktste punt
het contact werd langzaam verminderd

zachtjes tikkend in het midden
de ster was verschenen
vriendschap gelogen
vertrouwen verdwenen

[Meissiej]

@ rare kwast dankje die van jou is ook mooi *knuff terug*

Ik wil voor altijd bij je zijn,
Wetend dat het niet zo zal blijven,
Hopend op verzachtende pijn,
En mijn gedrag zal wegdrijven.

Ik wil zo graag met jou beginnen,
Terwijl ik weet hoe het eindigen zal,
Laat je mij jou beminnen,
Of voorzie je die oneindige val?

Hoelang zal het nog doorgaan,
Totdat je ziet wat een fout het is,
Raak je dan ontdaan,
Of ben je dan zo vrij als een vis.

De angst slaat me om de oren,
Omdat ik zo graag van jou wil blijven behoren,
Maar op een gegeven moment zal jij mijn hart inboren,
Omdat je dan de waarheid zult horen.

Dan zal de relatie kapot gaan,
En zou ik alles weer vanuit dat punt bekijken,
Omdat ik dan weer alleen zal staan,
En het geluk zal weer verslijken.

[farai]

twijfels in mn hoofd
verwarring die ik niet verwoorden kan
angst omklemt mn hart
ik wil geen keuzes moeten maken

maar die keus word me niet gelaten
en dat maakt me bang
kan de confrontatie gewoon nog niet aan
maar dat lijkt niemand te zien

dus ik sluit me nog even af
sluit nog even mn ogen
om te verdwijnen in een droom
noem het vluchten, noem het wat je wil

maar ik zal gelukkig zijn....
op MIJN manier
------------------------

And I swear to God I'm not gonna let them take away this dream.

[rare kwast]

Foto’s verspreid op tafel
Gemaakt in de afgelopen 20 jaar
Ze vertellen mij m’n leven
Ik ga ze langs, en kijk er naar.

Van mijn geboorte en veel luiers
Een fles, lach en eerste hap.
Hoera ik ben één
Ik kruip en zet later een stap

Elke foto legt iets bijzonders vast
En er komt steeds een jaartje bij
Overal glimmende ogen en een lach
Ik was zo vrolijk en zo blij

Maar door de jaren heen
Kreeg die lach heel wat te verduren
Ik begon een masker te dragen
En die maakt nu over uren

De echte ik verdwenen
Al lange tijd in duisternis verdwaald
Het masker houdt me levend
Met een lach die altijd straalt

Maar moet van het doen als of
En van het masker constant te moeten dragen
Geef ik steeds verder op
En is mijn masker aan ’t vervagen

Daar liggen ze dan
De foto’s van de afgelopen 20 jaar
Er komen er vast niet veel meer bij
Want ik ben met dit leven wel weer klaar

mooie gedichten mensen ... echt ... jammer dat die van mij er dan weer ff tussendoor komt. vooral doorschrijven jullie!

er is een knopje
dat je altijd
elk moment
aan mag raken

er is een knopje
wat je vaak
overdag
aan mag raken

er is een switch
waar je naar mag kijken
en als ik het zeg
aanraken

er is een switch
daar moet je
als ik het zeg
je mond over houden

er is een switch
die,als je ogen spreken
me niet alleen hoop
maar ook verdriet geeft

en er is die switch
die als er niemand is
zomaar omflipt
zonder genade.

[farai]

Repelsteeltjuh schreef op 02-06-2005 @ 00:35 :
mooie gedichten mensen ... echt ... jammer dat die van mij er dan weer ff tussendoor komt. vooral doorschrijven jullie!

er is een knopje
dat je altijd
elk moment
aan mag raken

er is een knopje
wat je vaak
overdag
aan mag raken

er is een switch
waar je naar mag kijken
en als ik het zeg
aanraken

er is een switch
daar moet je
als ik het zeg
je mond over houden

er is een switch
die,als je ogen spreken
me niet alleen hoop
maar ook verdriet geeft

en er is die switch
die als er niemand is
zomaar omflipt
zonder genade.

Jij ook he, als het je oplucht

Hey, wat als we die switch is konden omswitchen in de goeie richting?

kamer zonder raam
voedselloos

diepte van binnen
diepe leegte

steeds verder vallen
niemand zoekt je

iedereen haat je
en je hebt niks

behalve jezelf
en pijn

elke stap doet
hij je pijn

elk woord schreeuwt
geen gevoel is juist

de laatste klap was verlossend
maar 't kwam niet van hem

je kan schreeuwen wat je wilt
ik voel lekker toch niks
en je kan me slaan,
je kan me kapotmaken

je kan me vermoorden
als je dat nodig vind
maar weet dat, echt,
t me níks kan schelen

wat is dit leven nog waard
verkoop me maar
alles van me
aan de smerigste bieder

breek me langzaam
met drugs en verleiding
ik mag zelf wel meedoen
toch?