[Columnwedstrijd] Bijdehante kinderen

U kent het wel, de wijsheden van kinderen. Vooral het medium Internet, met als additief het programma MSN, dragen hier aan bij. Dit is dan ook dé voedingsbodem voor jongeren die denken dat ze een paradox gevonden hebben, en volgens die ten toon willen stellen, om te kijken of deze opgelost kan worden.

*'Welke kleur krijgen smurfen als je ze wurgt?'*

Normale mensen lopen ietwat blauw aan als zekere vitale delen afgeknepen worden. Maar nu is het 'probleem' dat de smurfen al blauw als natuurlijke kleur hebben. Dus, wat zou er nu gebeuren? De meeste mensen zitten nu ongeveer op het puntje van hun stoel want ze willen natuurlijk weten wat er met die smurfen gebeurt. De gemiddelde jongere denkt daar niet aan. Het statement is gezet, het raadsel lijkt onoplosbaar en daarmee is de kous af. Zo denk ik er ook over, want ik heb er geen behoefte aan om te weten wat er gebeurt als er smurfen gewurgd worden. Maar om toch even een theorie te lanceren: de smurfen zijn niet blauw, maar ze zijn al blauw aangelopen. Die kopjes worden immers afgekneld door die mutsjes. Dat mutsje kan er namelijk niet af. Heeft u ooit een smurf zonder mutsje gezien? Ik niet.

Dit probleem zouden we niet hebben gehad als die kinderen ook maar na hadden gedacht over wat ze wilden zeggen. Maar dat geluk hebben we niet, want vlak nadat ik dit raadsel tot een redelijk einde heb gebracht, komt er een nieuwe de hoek om.

*'Angst is die kleine kamer waar negatieven gemaakt worden.'*

Het eerste woord dat in me opkomt is 'onjuist'. Dit omdat de bewering wel mooi klinkt, angst is immers niet fijn. Omdat angst niet fijn is, is de stap naar 'negatief' erg klein. Daarnaast zouden de negatieven nog verklaard kunnen worden als slechte ervaringen die ontstaan door die angst. Tot zover de logica.

Angst is immers geen kamer, en al helemaal geen kleine kamer. Vaak is angst beter te vergelijken met lucht. Het is overal en het is nagenoeg niet tegen te houden. Om te beweren dat angst één, misschien wel centrale, plaats in het denken is, waaruit alle angsten gestuurd worden, vergt enkele glazen alcohol of een redenatievermogen gelijk aan die van een gezond persoon, die ook wat achterover heeft geslagen.

Angst is namelijk ongrijpbaar, want er is meer angst dan je denkt. Je hoeft niet bang te zijn om angst te voelen. Vaak is het een gevoel van 'beter doe je dit niet'. Bijvoorbeeld, als je in een hoge boom zit, denk je er als het goed is niet over om naar beneden te springen. Dat is de angst voor wat gaat gebeuren als je het wel doet, al hoef je je op dat moment niet bang te voelen.

Daarnaast, waarom is alles dat angst maakt negatief? Als je geen angst zou hebben, zou je als onwetende uit bovengenoemde boom ter aarde storten, simpelweg omdat er op dat moment geen alarmbel begint te loeien dat het fout gaat als je valt. Die alarmbel komt dan later, als je het overleeft. De angst helpt je ook in het verkeer. Je gaat namelijk niet op een snelweg of spoorwegovergang staan, omdat je bang bent overreden te worden. Die angsten zijn gegrond en zorgen er alleen maar dat je wat langer leeft. Niet alle angsten zijn negatief. De meeste angsten zijn zelfs positief en nuttig.

Dus ook deze stelling klopt helemaal niet. Gelukkig denkt ook hier de gemiddelde jongere niet na, als je ze probeert uit te leggen wat er mis is met hun uitspraak, doen ze net alsof ze een derde 22e-chromosoom erbij hebben gekregen, waardoor je toe moet geven dat ze er niets aan kunnen doen. Doe je dat niet, dan ben je een nerd. Aan jou de keuze.

Maar, de discussie niet aangaan vereist toch een ontzettende zelfbeheersing, want na de stellingen die misschien wel ergens op slaan heb je ook uitspraken die werkelijk nergens op slaan.

*'Wat voelen vlinders in hun buik als ze verliefd worden?'*

Ze krijgen al de tijd niet meer om antwoord te vragen. Vlinders voelen niet. Vlinders worden niet verliefd. Maar oh wat was ik graag een vlinder.
Vlinders hebben immers geen oren.