Hypochondrie

[Rabbi Daniel]

Afgelopen jaar wéér een bloedtest laten doen, om dat rare in m'n hersenen te laten vinden.
-Gedragsproblemen, concentratieproblemen.
-En alsmaar onverklaarbare bewustzijnsstoornissen, plotseling flauw vallen.
-Extreme vermoeidheid.
-Epilepsie-achtige aanvallen van 'afwezigheid', waarin ik er wél ben maar niet bewust. Ik zit dan gewoon in de klas voor me uit te kijken, maar heb absoluut geen besef van de dingen die er gebeuren.
-Hartritmestoornissen gehad.

Ik wéét gewoon dat er een reden moet zijn voor al die dingen.
Maar wat? Ik ben 3x geprikt, allerlei tests met m'n bloed gedaan, laatste keer op vrijwel alles gecontroleerd. Maar toch, ik weet het niet.
Het zijn EXACT de symptomen van bloedarmoede. Maar dat heb ik niet, aldus het priklab.
Wat dan wel???
Ik ben zeker van plan binnenkort een verwijzing naar de neuroloog te vragen en een CT-scan te vragen.

Terwijl de huisarts blijft zeggen dat ik niets heb.
En uit de resultaten van het bloedonderzoek komt ook niets...

[Rabbi Daniel]

Dit is dus een serieus topic over hypochondrie. Ik ga er even van uit dat YeahYeahYeah! een ban heeft. Mocht ze er nog zijn en dit lezen: blijf weg uit dit topic met je onzin, of je kunt rekenen op een 48h ban.

Ik maak me ook altijd veels te druk.

Op mijn 16e belandde ik al een keer in het ziekenhuis met een hartslag van 160 (paniekaanval + ik dacht dat ik iets aan mijn hart had). Ik had langere tijd last van hartkloppingen en op een dag werd ik er dus helemaal gek van.

Toen uit een ECG bleek dat mijn hart in orde was, was het ineens allemaal over. Ik blij.



Niet dus.

Half jaartje later, tijdens de zomervakantie, kwam ik terug met mijn familie van een dagje winkelen. Mijn volgende probleem: ik word wagenziek. Correctie: ik ben bang dat ik misselijk word in bewegende gevaartes. Ik zat dus thuis op de bank en wat gebeurde? Volgende paniekaanval. Mijn hele maag begon te branden alsof hij in vuur en vlam stond.

Dit was gelukkig eenmalig, maar sindsdien let ik dus op mijn maag en buik en voel ik me bij het geringste misselijk (omdat ik er dus teveel aan denk). Op mijn 19e bij internist geweest: niks gevonden.

Iets wat in de tussentijd al speelde, maar waar ik me ontieglijk voor schaamde: ik dacht dat ik kanker heb. Dit sinds mijn 13e .. ontweek daarom ook de schoolarts destijds. Pas vorig jaar verzamelde ik de moed dat te laten controleren (onder het motto: ik loop er al 7 jaar mee rond, als het echt iets zou zijn was ik al dood, maar ik wil van die onzekerheid af). Bleek ook niks bijzonders te zijn.

Maar goed, ik ben sowieso erg angstig en onderdruk dat eigenlijk de hele dag. Kan er niets aan doen. Dit begon er al mee toen ik als kind niet zonder zijwieltjes wou fietsen, omdat er een kans bestond dat ik zou vallen

Ik kan nu wel min of meer een normaal leven leiden, maar ook alleen maar omdat ik mijn angsten voortdurend rationaliseer en daarmee verklein.

Socialiseren is hierdoor wel moeilijk. Mensen zeggen bijvoorbeeld tijdens het uitgaan dat ik iets losser aan moet doen, omdat ik altijd gespannen ben en helemaal niet spontaan. Leuk dat ze mij dan aanraden iets te drinken, maar dan hou ik op te rationaliseren en breken mijn angsten helemaal door (en dit zeg ik uit ervaring) :/

Kortom: ik ben nooit echt relaxed.

Hypochondrie is dan ook een angststoornis die vaak voorkomt bij mensen met emotionele problemen. Die dingen gaan hand in hand. Het is meestal ook zo dat iemand aan meerdere angststoornissen tegelijk lijdt.

[edit]
Het enige wat ik kan doen is mezelf forceren door situaties op te zoeken waar die angsten zich voordoen, teneinde er een beetje aan te wennen. Ik vererger dingen in principe door zoveel thuis te zitten.

PS: Ik fiets nu wel zonder zijwieltjes [img]http://********.tsd-webservices.nl/dump/clown.gif[/img] dus helemaal hopeloos is het ook weer niet

Bij jou klinkt het alsof je goede redenen hebt om bang te zijn voor bepaalde dingen...

Ik vind zelf dat ik ook wel goeie redenen heb om bang te zijn, ik heb het steeds benauwd en voel me echt raar.

Maar over die vermoeidheid enzo........heb je dan niet dat chronisch moeheidssyndroom..?
Dan kunnen ze toch ook vaak geen symptomen vinden.