Lol. Ik vind net een gedicht van me terug dat ik... minstens anderhalf jaar geleden geschreven heb.
Met mijn kennis van Latijn weet ik zeker dat er niets van de titel klopt, maar ik vond het leuk klinken. En het klinkt zo intelligent
Well, excuseer de spelfouten, foute (moeilijke) woorden, dit is geschreven toen ik nog maar een broekie van 14 was, dus er kan van alles verkeerd zijn. (heb het net even weer vluchtig over gelezen)
Het enige dat ik er tot nu toe irritant aan vind, is die o zo chlichematige laatste zin...
Ik ben even te verbijsterd om de wereld te bevatten
Te wegwijs in A-logica
Ver weg van wat ik droomde
Dichtbij wat ik weet, of heb doorgemaakt.
In elke droom ligt wel een waarheid
Elk idee is controversieel
Iedereen kan de wereld veranderen
Maar niemand weet precies wie wat, en waar...
De kracht van het idee dat schuilt in de liefde
De wetenschap die zegt waarom
De wereld, die zo ver weg is
En niemand, niemand weet hoe het komt...